Einhvern tíma verður honum sparkað út í hinsta sinn

Sömuleiðis lýkur þingferli loddarans Stengríms J. Sigfússonar, sem byggst hefur á að ljúga því að fólki að hann væri einhver orkan sósíalist, þó svo hann angi langar leiðir af auðvaldsfýlu og framsóknar myglu. Sem betur fer, mundi margur segja, verður Stengrími að lokum sparkað í hinsta sinn öfugum út úr þinghúsinu. En allt hefir sinn tíma. Daginn sem loddaranum verður komið fyrir á endurvinnslustöð fyrir úrbrædda þingnmenn munu sósíalistar standa upp og klappa af fögnuði yfir að þrautargöngu þessa sjálfhverfa blekkingafants skuli vera lokið.

Og um leið og Stengrími verður gjört að yfirgefa þingið mun hann vissulega verða látinn taka með sér öll gluggaskraut, undanrennuhænsn og jólatré sem hann hefir dregið með sér í hús. Það verður huggulegt að sjá þegar kallhrossið situr flötum beinum úti á strætinu utan við Alþingishúsið, eftir lokasparkið væna, með ónytjunganan sína þvers og kruss í kringum sig. Þá mun dómkirkjukórinn koma til skjalanna og orga yfir hinum burtspörkuðu loddurum sálminn um duglega drenginn sem endurreisti Gamla Ísland úr helvískum hrunhaugnum.

Hver veit nema Miðflokkurinn aumki sig yfir Stengrím og hans laskaða lið og kaupi allann pakkann af endurvinnslustöðinni og búi til flugnaeitur úr góssinu. Annað eins hefur víst gerst. En helvíti mega geitungarnir, jötunuxarnir og köngulærnar vara sig þegar farið verður að úða anda Stengríms og undarennupésanna yfir þá.

„Einhvern tímann lýkur þessu“

Mannleysur eins og fólið Pér Sigvarðsson

Hundsspottið Pér Sigvarðsson er örugglega klassískur hægrimaður, enda leynir skítugur hugsunarháttur hans því ekki. Einungis hægrimenn ráðast að fólki sem lætur sig réttlæti og umhverfi varða; það er af því að hægrimenn eru í grunninn eðlislægir óþokkar, sem fyrirlíta allt nema eigin frekju og gróðageðveiki. Öll þekkjum við orð litla sósíalistans frá Nasaret þess efnis, að hægara er úlfalda að komast í genum nálarauga en ríkum manni inn í Hymmnaríki. Hægrimönnum er meinilla við þessa setningu Fralsarans, eins og þeim er yfirleitt meinilla við allt það sem eftir honum er haft í guðspjöllunum.

Það er líka á stefnuskrá hægimanna að vera illa við þá sem þeim finnst öðruvísi en annað fólk. Þess vegna gubbar hægrislúbertinn hr. P. Sigvarðsson því út úr sér að Gréta Thunberg, réttlætis- og umhverfissinni, sé nánast með downs heilkenni og reynir þar með sitt besta til að koma því inn hjá almenningi að Gréta sé að minnsta kosti örviti og þar með sé augljóst að aunginn þurfi að taka baráttu hennar alvarlega; fólk með downs hafi ekkert vit á umhverfismálum eða umhverfisvá.

Því miður er því þannig varið í heiminum, að það eru mannleysur eins og fólið Pér Sigvarðsson sem ráðið hafa heiminum að langmestu leyti fram að þessu, en ekki fólk á borð við Grétu Thunberg, Jésú Krist, Karl Marx og Þórberg Þórðarson frá Hala í Suðursveit. Af þeim sökum hefur sárasaklaus almenningur þurft að láta styrjaldir, óréttlæti og aðra stórglæpi yfir sig ganga, því annars hafa þeir verið ofsóttir á alla lund af peninga- og eignagróðahyski allra alda, hægrimönnunum, hengdir, skotnir, hálshöggnir, brenndir, krossfestir og kæfðir til að stórþjófar og andlegir aumingjar gætu áfram setið að þýfi sínu í ró og næði.

Sagði af sér eftir umdeilda færslu

Alltaf binda þeir fyrir augun á honum ef hundur er í grennd

Sennilega er þessi Björgvin allra kyndugasti villumaður, enda má segja, að hann hafi ekið út í skurð í veflýsingu sinni í kvöld, sem sé brotlent á háðuglegan hátt. Það má vera að munnsöfnuðurinn, sem drengurinn leyfði í beinni útsendingu í nafni Hauka í Hafnarfirði, kunni að þykja fyndinn og töff þegar piltar á borð við Björgvin þennan eru búnir að drekka sig pöddufulla í einrúmi þar sem aunginn sér þá eða heyrir.

En nú er sem sé útséð með að Björgvini verði nokkurs staðar, nokkru sinni, leyft að taka til máls í beinni útsendingu í fjölmiðli. Nær væri að gera ráð fyrir að slíkur spólurokkur verði fjarlægður þegar í stað ef fjölmiðill nálgast og honum komið í var svo hann geri ekkert af sér. Alltaf taka menn Brynjar Vondulykt og binda fyrir augun á honum ef hundar eru í grend; því ef hann sér hund kasta af sér vatni þá er viðbúið að hann hlaupi að næsta manni og væti buxurnar hjá honum.

Síðast þegar Vondalyktin pissaði á mann varð það tilefni ægilegra ryskinga svo allt ætlaði um koll að keyra. Þetta var í snjöllu helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini og það var bölvaður spjátrungur sem Brynjar mé utan í; hann gekk undur dúnmúkt og rólega aftan að peyjana og lét hann hafa hörku dramm yfir bakhlutan, því Vonulyktinni var helvíti mikið mál. Spjátrungsdjöfullinn þaut upp eins og naðra, og hann einhverjir þrír aðrir, sem nærstaddir vóru, ruku til og hugðust misþyrma Brynjari Vondulyt eða hreinlega myrða hann fyrir ódæðið. Þá skarst í leikinn frú Ingveldur og tók slaginn fyrir Vondulyktina. Á skammri stundu fuku spjátrunguinn og hans vinir í aungviti út á stétt og þaðan dró frú Ingveldur þá á löppunum, tvo og tvo í einu, og lagði þá til á mitt strætið.

Biðst afsökunar á kynþáttaníði

Andstyggileg glæpahneygð gamalmenna

Ekki eru þau barnanna best hin gömlu hró þegar morð og þvíumlíkur kvikindisskapur er annars vegar. Gamli Kolbeinn Kolbeinsson, faðir hins fræga Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofumanns og framsóknarmanns, hefir drýgt marga og ljóta glæpi, heldur óvinsæla og illhryssinslega, eftir að hann varð löggilt gamalmenni. Og eftir að hann gjörði innreið sína á dvalaheimili aldraðra hefir keyrt um þverbak í glæpaeðli þessa andna illmennis.

Eflaust eru glæpir Kolbeins mun fleiri en hann er grunaður um og aunginn þeirra hefir verið sannaður á hann. Það þótti dálítið kyndugt, að var komið einn morguninn, skömmu eftir að Kolbeinn gamli settist þar að, lágu þrír heimilismenn steindauðir í rúmi eins þeirra. Tveimur mánuðum síðar fannst fortöðukona dvalarheimilisins dauð utan vegar milli heimilis síns og elliheimilisins, lá hún þar í þýfðum sinurudda eins og skotinn fugl. Bárust böndin mjög að Kolbeini Kolbeinssyni hinum eldra, að hann mundi hafa unnið á forstöðukonunni er hún var á leið til vinnu árla mjög, en hún hafði skömmu áður mógað Kolbein og hótað honum brottrekstri af elliheimilinu.

Hitt þókti sannað, og þó ekki alveg, að Kolbeinn gamli hefði handleggsbrotið gamla frauku þar á heimilinu með því berja hana harkalega með stafnum sínum. Einnig er talið að hann hafi hrint nokkrum íbúum dvalarheimilisins niður stiga, hrætt tvær virðulegar frúr til bana með viðbjóðslegum hótunum um líkamsmeiðingar af kynferðislegum toga. Af þessu geta allir séð, að aldraðir borgarar eru vísir til, sakir grimmdar, að vera lífhættulegir öðru fólki og sérdeilis líklegir til að keyra öxi, að fornum sið, í hnakka náúnga síns.

102 ára grunuð um morð

Hinsegin Skessa og skreiðarverkun í Firðinum

Það skiptir aungvu máli hvurt skálinn á að heita Lessan, Pressan, Messan eða Skessan, þetta verður eflaust ágætishús. Hiða langversta við sona mannvirki er auðvitað hvað það mun standa lengi autt og ónotað á hvurju ári; það er talið að húsið verði brúkað í mesta lagi fjóra og hálfan mánuð á ári og þá aldrei allan sólarhringinn. Þess vegna hefir verið ákveðið að leyfa skreiðarverkendum að hengja þar upp fisk til þerris þann tíma sem ekki er verið að sparka bolta.

Í knattskálum, sem Skessulessunni í Hafnarfirði, er brúkað gervigras á gólfið þar sem leikinn er gerviknattspyrna, hláleg íþrótt og ónáttúrleg; sumstaðar hafa menn orðið frringu og spillingu að bráð og eyðilagt náttúrlega knattspyrnuvelli og sett í staðinn gervigras, hvað knattspyrnuvöllurinn var áður, og skipað mönnum að skipta yfir gerviknattspyrnu. So hlaupa strákagreyin um á plasthálminum og gúmmíkurlinu og verða farlama af krypplingssótt langt fyrir þrítugt. 

En þar er allt í góðu að hlaupa stöku sinni eftir bolta inn í húsi á gervigrasi þegar stórhríð geysar úr á þorra. En að ætla sér að stunda alvörufótbolta á slíkum fjanda er útilokað og gerir, þá upp er staðið, í mesta lagi að gera iðkendur og áhorfendur afhuga fótbolta. En það má hrósa Göflurum fyrir hugkvæmnina að fullnýta sitt gerviknatthús undir arðgefandi skreiðarverkun, því prísarnir eru góðir, bæði í Nígéríu og Ítalíu. Svo væri vel hægt að geyma þúsundir tonna af salti í lessuskessuskálanum, eftir að karlarnir hafa tekið skreiðina niður og þangað til mál er að hleypa boltastrákunum í hús. 

Skessan rís í Hafnarfirði

Á meðan kallarnir skáluðu fyrir einkafjölmiðlapéníngunum tóku konurnar til í greninu

Er nú kominn á stjá Brynjar Vondalykt eftir svall helgarinna. Og auðvitað gleðst hann eins og aðrir að fá að taka þátt í að greiða í ríkissjóð svo ríkissjóður geti borgað svokölluðum ,,frjálsum" fjölmiðlum fullt að péníngum til að framleiða áróður fyrir auðvaldið í landinu, péníngagéðsjúklingana miklu, sem eru gráðugri en soltið tígrisdýr í frumskóginum. Ja, hvílík blessun að skattfé alþýðunnar skuli vera ráðstafað í Moggann, Fréttablaðið, DV og fleiri viðlíka menningarrit.

Það segir sig sjálft, að ríkispéningar í áróðurssnepla er mun meira þarfaverk en henda þessum aurum í heilbrigðismálin, samgöngumálin, menntamálin eða í öryrkja og aldraða, og af því tilefni komu þeir saman í hádeginu á besta vertshúsi borgarinnar þeir Bryndjar Vondalykt, Kolbeinn okkar KOlbeinsson, Handreðurinn og Óli Apaköttur og hafa verið önnum kafnir síðan við að skála í eðalvínum. En hætt er við að þeir félagar óski eftir kvennaþjónustu af vertinum þegar líður á daginn.

Á meðan Vondalyktin og þeir fagna skattpéníngaflóði í ,,einkareknu fjölmiðlana" hafa þær frú Ingveldur og Máría Borgargagn haft fyrir stafni eitt íllt verk, sem er að hreinsa upp óþverrann eftir helgarsamkvæmið að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Verst hefir þeim þókt að draga út hina brennivísndauðu sóðakarla, sem voru sleipir og þungir eins og útselir og íllt að ná taki á. Einn rafturinn sýndi dálítil einkenni um lífsmark þegar þær stöllur veltu honum niður tröppurnar og tók til við að ákalla Jésú, og þegar það gekk ekki fór helvítið að öskra á Guð og mömmu sína; þennan djöful fóru frú Ingveldur og Borgargagnið með í sorptunnuna. En andskoti var kallskepnan þúng og erfitt að ná að steypa henni ofan í tunnuna, en samt var hann búinn að míga og skíta í sig. Þegar karlinn var loks kominn í tunnuna og lokið komið ofanan á þókti þeim frú Ingveldi mál til að hvíla sig eitt andartak til að syngja: ,,Ó, þá náð að eiga Jésúm, einkavin í hvurri þraut.

Breytt fjölmiðlafrumvarp lagt fram

Uppátæki Katrínar gæti dregði dilk á eftir sér

Hún Katrín Jakobsdóttir veit og skilur hvað hún segir. Eða er það ekki? Að vísu er glamrið í henni einungis bergmálið af hryglunum og kumrinu í Steingrími, Sendiherranum og Álfheiði, en þau er nú svo merkilegt fólk, með sérstöðu innan auðvaldssamfélagsins, að allt er satt og rétt sem frá þeim kemur. Og enn er fjallað um glæsilega framgöngu Hatara í Ísrael sem ,,uppátæki" og þar með gefið í skyn að þeir séu aðeins krakkayrðlingar, heldur vanþroska og framhleypnir, sem hafi ekki vitað hvað þeir voru að gera og aunginn eigi að taka minnsta mark á.

Í þessu sambandi var óþarfi fyrir Katrínu að glopra út úr sér við blaðamann, að Ísland hafi viðurkennt Palestinu sem fullvalda ríki, um soleiðislagað á auðvitað að þegja, því það fellur líka undir hugtakið ,,uppátæki" eins og ,,uppátæki" Hatara. Þarna var Katrínu á meinlegur fótaskortur og telja hinir innmúruðu í toppelítum borgarastéttarinna, að eftir þessi sérkennilegu misstökk Katrínar sé hún ásýndar eins og sóðalegur kálfur, riðandi í fjósflór framsóknarmennskunnar.

Við vitum að það er erfitt að vera forsætisráðherra og gluggaskraut tveggja, ef ekki þriggja, svikulla auðvaldsflokka og þurfa að gera öllum ránfuglunum á fjósbitunum til geðs í einu. Í ljósi hraðminnkandi virðingar kjósenda við VG flaug Katrínu í hug að henni kæmi sér vel af pólitískt popúlískum ástæðum að bera dálítið blak af Höturum og koma þeim smávegis til varnar. Þetta var að sjálfsögðu heimskulegt axarskaft hennar hálfu, því mörgum veleðla manninum hjá Íhaldinu og Framsókn er misboðið og eigendum Katrínar, Flokkseigendafélag VG, er fjandans sama um Palestinu og Palestinumenn. En þó útlitið sé svart í augnablikinu, þá verður að telja ólíklegt að flokkseigendur VG fjarlægi gluggaskraut sitt úr útstillingar- og markaðsglugga sínum því þeir eiga ekki annað en óhrjáleg og fráhrindandi leikföng til að setja út í glugga ef þeir stampa Katrínu.

Veifuðu fána fullvalda ríkis

Til hamingju Ísland, fyrir að taka ekki þátt í samtryggingu ómennskunnar

Þau er mörg misstökkinn og mismunandi líka. Sum mistök eru góð meðan önnur eru vond, stundum eru þau herfileg, en í öðrum tilfellum nauðsynleg. Til að mynda er fánaatriði Hatara í Telavíf í gærkvöldi glæsilegt dæmi um beinlínis firnagóð og nauðsynleg mistök, þó svo hin andlega lágmennska reyni allt sem í þess valdi stendur að útskýra palestinska fánann í atriði Hatara sem einhverskonar uppátæki óvita, eða eitthvað í þá áttina.

Sem betur fer eru íslensku flytjendurnir full meðvitaðir um sín ,,misstökk" og sýndu með palastinska fánanum að þeir eru ekki uppfullir af því skriðdýrseðli, sem auðvald heimsins og blóðhundum hernaðarbandalagsins NATO krefjast af öllum og öllu. Ærlegu fólki um víða veröld þykja ,,mistök" hatara virðingaverð og mjög í þágu sjálfsagðrar kröfu um að mannréttindi og réttlæti séu virt í Palestinu og víðar. Hinir íslensku Hatarar koma því heim aftur sem meiri menn en þeir voru áður en þeir fóru til þátttöku í tónlistarkeppninni í hernaðarveldinu Ísrael. Því ber oss að óska þeim innilega til hamingju með það sem ræflarnir kalla ,,misstökk."

Og hverskonar rotið hugarfar er það sem krefst þess af öllum að þeir tipli á tánum gagnvart andstyggilegu herveldi, sem í áratugi hefir stundað óhefluð hryðjuverk og landaþjófnað í stórum stíl á fólki sem öldum saman hefir búið í Palestinu, niðurlægt það á allan hátt og brotið á því öll mannréttindi? Það gera ef til vill ekki allir sér grein fyrir að svokallað Ísraelsríki er að upplagi trjójuhestur auðvaldsins og heimsvaldasanna Vesturlanda, atómstöð, sem tryggja eiga ítök í olíuauði Mið-Austurlanda um aldur og ævi. Það var því skylda allra þátttakenda á sönghátíðinni í Telavíf í gærkvöldi að mótmæla yfirgangi heimsvaldasinna fyrir botni Miðjarðarhafs. Því miður brugðust allir þátttakendur nema einn, Hatarar frá Íslandi. Því er tilefni til að segja í dag: Til hamingju Ísland, að þú tókst ekki þátt í samtryggingu skriðdýrseðlisins í Ísrael.  

„Þetta voru mistök“

Varð svo hræddur að hann skreið undir borð

Það er ekki nema von að farið hafi um fulltrúa glimmerfólksins og hins borgaralega uppskafningháttar þegar hann varð var við að Hatararnir voru að veifa fána Palestinu í miðri útsendingu. Hatarar áttu auðvitað aldrei að verða fulltrúar Íslands í þessari innantómu glimmer- og glyshátíð hinnar úrkynjuðu borgarastéttar Evrópu. Sigur Hatara var ólánlegt slys að mati útvarpsstjóra, menntmálaráðherra, Engeyinga, Félíxxar, Moggans, Matta Jó, mister Bénédícktsson og NATO. Hey hey o.s.frv.

En það er nú nokkuð vel í lagt hjá Félíxxi, fært í stílinn ef svo má segja, að hann hafi snöggreiðst, þegar vitnisburður viðstaddra hljóðar upp á að téður Félíxx hafi skriðið undir næsta borð sem einn blauður rakki og hafi ekki náðst þaðarn fram í dagsljósið fyrr en undir hádegi í dag. Hann varð svo hræddur, dauðansskelfing hræddur, að jafnvel grimmustu verðir Ísraelsstjórnar á staðnum, marghertir í allskonar tilfellum, fældust og héldu sig í hæfilegri fjarlægð við borðið hvar Félíxx lá undir í einum hnút.

Ef við fáum að taka aftur þátt í Eurovisíóninu aftir, sem ekki er víst, þá gengur að sjálfsögðu ekki að fara með einhverja lúmska götustráka með sér út í heim og láta þá géra sér til gamans að verða sér og foreldrum sínum til stórskammar fyrir framan allan heiminn. Hér eftir skal Heimdalldur, félag hægribarna, sjá um að skaffa keppendur í júróvísjón. Í Heimdalli elska allir Nato, USA, breska íhaldsflokkinn og Ísraelsstjórn, en hata af sannri og heilaþveginni tilfinnigu Palestinumenn, Stalín, Kúbu og Gunnar Smára, og uppfylla þar með öll skilyrði til þátttöku í söngvakeppni.

„Mér var aðeins brugðið“

Það verður að refsa helvítunum grimmilega so þau muni eftir því

Það má nú varla minna vera en að Höturum verði refsað grimmilega, enda gerðu þessir drengir sér lítið fyrir og svívirtu hina mildu og góðu borgarastétt Vesturlanda með því að draga úr pússi sínu, og það á sviðinu í Telavíf, fána Palestinumanna, erkióvina allra frjálsra og friðelskandi landtökumanna í Mið-Austurlöndum. Og í þokkabót berast nú fréttir, víðsvegar úr Evrópu, einkum gömlu nýlenduveldunum, og Bandríkjunum, af sannkristnum mammonsistum sem lagstir eru í rúmið út af fólskubragði Hatara. Þess má geta að þetta sama fólk hefir aldrei lagst í rúmið út af skefjalausum manndrápum hinna blóðþyrstu herja auðvaldsins á Vesturlöndum.

En Höturum verður að refsa. Ef Íslendingar, með ríkisstjórn sína í broddi fylkingar, gera það ekki sjálfir og af sjálfsdáðum munu frelsishetjurnar í NATO fá þá framselda og þá verða þeir færðir í fangabúðir bandaríkjastjórnar í Guantamó, eða hvað hún nú heitir pyntingastöðin þeirra. Varðandi refsingu hér heimafyrir þá kemur sterkt til álita að grafa djúpa gryfju, helst við túnfótinn á Bessastöðum, í líkingu við svarholið, sem þar var og lýst er í Íslandsklukkunni, en þar var Jón Hreggviðsson geymdur þangað til að átti að embætta hann á höggstokknum á Þingvöllum.

Og þar eð hatarar eru ekki minni illræðismenn og óþokkar er Jón Hreggviðsson, Júlíus Assange og Sigurður Gottsvinsson þá eru þeir ekki hæfir innan um heiðarlega glæpamenn í okkar fangelsum. Menn verða sem sé að læra að haga sér skikkanlega gagnvart péníngahórunni miklu, heimsvaldasinunum, auðvaldi borgarastéttarinna á Vesturlöndum, ef þeir ætla að lifa af hér í heimi. Ríkisstjórn Íslands veit upp á hár hvað til hennar friðar heyrir og því munu Katrína róttæka, Bjarniben og Framsóknarbolinn, ég man aldrei hvað hann heitir, taka á móti Hataralýðnum á Keflavíkurflugvelli og smeygja sjálf handjárnunum á úlnliðina á þeim, náttúrlega að því tilskyldu að Hatursbörnin sleppi frá Ísrael, en hvað það varðar er allt á huldu sem stendur. 

Höturum verður mögulega refsað