Frú Ólsen VG og frú Ingveldur

Frú B. Ólsen er vissulega stórgáfuð kona, það er að segja, að hún er stórgáfuð á þann hátt að hún fer vel í rassvasa Stengríms formanns hennar. Hinsvegar er frú Ingveldur stórgáfuð á allar hliðar og kanta enda hefir ekki staðið í henni að bera út börn og skilja þau eftir á víðavanfi í nístingskulda. Hún hefir ekki ósjaldan borið sinn eiginmann, Kolbeins Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann, út eins og nýgotinn hvolp og lagt hann fyrir í snjóskafl bak við hús og leyft honum að jafna sig þar.

Annað mál var með helvítið Brynjar Vondulykt svo óþolandi pervert sem sá fjandi er. Eitt sinn stóð frú Ingveldur hann að því að ætla að fróa sér í stofugardýnuna hjá henni. Þá hugðist frú Ingveldur bera ódáminn út, en hann var ekki samstarfsfús og lét sér sæma að slá til frú Ingveldar, en það hefði þetta karllæga skriðkvikindi mátt láta ógert, því frú Ingveldur svaraði þessari uppáfallandi fólsku að bragði með því að grípa um leyndarlim Vondulyktarinnar, sem stóð eins og illa reyttur fugl út úr buxnaklaufinni, og teymdi hann á honum eins og viljugan nautpéning út í náttmyrkrið, rigninguna og rokið  og frú Ingveldur sendi þennan ólánsgrip ofan í forarpytt sem hún vissi af í nágrenninu og þar veltist Vondalyktin um næsta klukkutímann eins og blind rotta.

Frú Ólsen bar og eitt sinn að garði hjá frú Ingveldi og ætlaði að gjöra sig breiða þar á heimílinu. Framganga Ólsenfrúarinar fór í taugarnar á frú Ingveldi, sem hafði aungvar vöflur á og bar frú Ólsen út og kom henni fyrir í sorptunnunni og setti farg ofan á lokið. Það óru víst kynleg hljóðin sem bárust frá ruslatunnu frú Ingveldar og hringlið í skartgripum Ólsensgengisins heyrðist ekki skemur en út á götu.  

Kristján ekki á fermingaraldri

Betur má ef duga skal - en þjóðlegt er það

Betur má ef duga skal, það skuluð þér vita fósturlandsins Freyjur. Næsta skref, sem bráðlega verður tekið, sennilega strax næsta haust, verður fortakslaust og tímalaust frelsi á fóstureyðingar. Þegar þangað verður komið er ekki nema stutt steinsnar yfir í næsta vers: útburð barna upp á gamla móðinn, því fátt er nú þjóðlegar en útburður og útburðarvein og væl á undan landsynningsrokum og útnyrðingsáhlaupum. Vér sjáum í anda kvennlig heljarmenni, sem hafa atvinnu af setu á Alþingi, ryðjast eins og kýr út um moldarkofa sálarleysis síns, blóðugar upp að öxlum, haldandi grénjandi krakka uppi á annarri löppinni og kasta honum í mógröfina þar sem hundum og köttum, sem búið var að lóga, var hent.

En hvað í ósköpunum vóru öll þessi geldkvendi að gera á pöllum Alþingis í dag meðan þingmenn vóru að ryðja brautina fyrir útburð? Þessar kérlíngar eru þess eðlis, að aungin mannligur kallmaður mundi fást til að gjöra þeim barn, - ekki einu sinni ef þeir ættu að bjarga lífi sínu með slíku samlagi. Og ekki verða þær auðveldlega óléttar hvurjar af annarri og hafa því ekki eitt né neitt til að eyða eða bera út. Já það er mikið af köldu í vömbinni á henni Skjöldu.

Náttúruleysi fémínísmans, eikanlega efrimillistéttarfémínísma VG, ríður auðvitað ekki við einteyming. Andlegar eyðimerkur smáborgaraismans skekur þessar subbur og allt hrökkur upp af er nálægt þeim kemur. Á þeim dögum þegar Þórólfur bægifótur gekk aftur á Snæfellsnesi deyði allt kvikt sem kom við á dys hans; þau ódæmi lögðust ekki af fyrr enn karlskrattinn var grafinn upp og komið fyrir á öðrum stað. Og það þókti ekki beint densilegt þegar garðyrkjusinnaður karl stóð Máríu Borgargagn að því að kukka í urtagarð hans. Karlin ætlaði að neyta færis og rassskella Borgargagnið á staðnum upp úr mold og skít, en Borgargagnið varð fyrra til og sló bóndann með skóflu, sem við hlið hennar, svo hann dauðrotaðist.

Frumvarp um þungunarrof samþykkt

Uppskrift

Þegar háborgaralegar glimmertelpur sjóða sér humar og hvítvín fara þær sona að:
Fyrst er að útvega sér þjófstolinn humar, sem landað hefir verið fram hjá hafnarvog.Humarinn er malaður með hamri, salti og pipri stráð yfir og úðað með seyddu lindarvatni frá Spáni. Þá er kássan, sem orðin er úr humrinum, sett á pönnu og hvítvíni, rauðvíni, bjór og brennivíni hellt yfir og allt soðið við hæsta hita í að minnsta kosti þrjár klukkustundir. Þá er krásin borin fram með spíruðum kartöflum og ákavíti drukkið með og hvítvín, sem hefir verið roðað dulítið með rauðum matarlit.

Æ, en svo er skemmst að minnast þingkonunnar, aumingjans arna, sem jat sona humarglás og fékk hrottalegar innantökur, - að vísu ekki alveg strax, heldur brast sjúkdómurinn á þegar hún var að njóta kynlífs með eiginmanni sínum í þeirra eigin einkahjónarúmi. Þingkonan komst til heilsu aftur og hélt ótrauð áfram að vinna ógagn og verða sér til skammar á Alþingi; eiginmaðurin, aftur á móti, hann missti vitið og hrökk upp af að tveimur árum liðnum án þess að komast nokkru sini til vits.

En háborgaralega glimmertelpan Áslaug Arna hefir sterka vömb sem þolir að fá allan andskotann niður í sig. Á morganna, áður en hún fer á sinn vinnustað til að semja og setja þjóðinni lög og reglugerðir, bryður hún ósoðna humarhala, hálffrosna og stundum hálfúldna, og drekkur anísbrennivín með og ropar illilega á eftir og hristir á sér makkan. Það segir sig sjálft, að kvenndi, sem gétur étið ofan í sig ryðgaðan gaddavír í métratali og skolað honum niður með borðvíninu salmíaksspíritusi, er öðrum betur fallin til að setja lög og selja land í gegnum rafstreng framtíðarinnar. 

Ekki verið að keyra málið í gegn

Hundstíkarlangspil

Djöfull er hún nú róttæk litla boran þegar hún tekur sig til fyrir aftan markið. Ef við skipjum rétt, þá er þessi undur sérkennilega hirðmey Stengríms og Swavars aldeilis á því að aungin mörk eigi að vera á fóstureyðingum, sem þýðir væntanlega að dugmiklar kvinnur geta, ef þeim sýnist svo, látið ,,eyða" fram á síðustu stundu. Þegar þar er komið munu hinar róttæku efrimillistéttarkvinnur ,,Vinstri"grænna heimila útburð barna með glöðu geði, sem aftur mundi ýta á heimildir til að lóga ófétislegum og óviðráðanlegum unglingum.

Allt er þetta gott og blessað og fallegar vörður á leiðinni á upptöku dauðarefsinga og opinberra flenginga á Austurvelli, svo eins og þegar Guðmunur fjósarauður, böðull Reykjavíkurstjórnar, hýddi þrjá Húnvetninga, fyrir illa framkomu og gripdeildir, að viðstöddu fjölmenni. Og meðfram því að stefna að fóstureyðingum fram á síðasta dag, þá hyggjast skjáturnar í VG selja land og grafa bein í líki orkupakka og rafstrengs frá Íslandi og út í heim. Og ekki er annað að sjá en þessu eindæma hyski fari sérlega vel að liðka fyrir frjálhyggjupólitík Hannesar Hólmsteins og frú Thatcher, sem þessir ormar þóktust vera á móti meðan Ögmundur Jónasson var innanborðs í VG; til allra heilla og hamingju tókst undanrennuleppunum og skrípunum að velta Ögmundi fyrir borð og berja á klærnar á honum með árum og hömrum þegar hann reyndi að hífa sig aftur um borð.

Já, drengir mínir, þau gjörast nú óskammfeilin gluggaskrautin og sjúga jafnt og þétt í sig íllt innræti eigenda sinna. Við þessum ósköpum eru aungin læknisráð, enda ekki þágu kapítalismans að láta finna upp meðöl við óheiðarlegu stjórnmálapakki, sem hægt er kaupa aftur á bak og áfram, og spila á eins og spólurokka og hundstíkarlangspil. Ojbara. 

Hefði sjálf viljað ganga lengra

Tókst nokkuð vel til og mannfall mikið

Gwöð láti nú gott á vita, ef rétt er að öskurdrengirnir okkar í Ísrael hafi verið sendir í smíðahús í dag og látnir negla og negla, tútommu, fírtommu, sextommu og lánga og digra nagladrjóla í byrðing á tréskipi nokkru, sem til stendur að gera út á fiskveiðar á Genesaretvatn í sumar (Skipstjóri Pétur Og Pálsson Mokk). Í fyrradag fóru þeir saman út á átakasvæðin til að berjast; það tókst nokkuð vel til og mannfall mikið. Þegar þeir snöru aftur í blaðamannahöllina beið þeirra blindafyllirí, og var ástand blaðamannanna með hreinum ólíkindum, því þeir, sem ekki lágu lágu örvita í hægðum sínum á gólfinu, slöngruðu jafnvægislitlir um gólf, rekandi upp ógnvekjandi hljóð, væl og kurr og fryggðarstunur.

Nú, sennilega verður ekki með nokkru móti komið í veg fyrir að haturs-ungmennin okkar í Gyðingalandi stígi á svið þarna úti og fari með kveðandi sína fyrir alheimi. Ljóðalestur drengjanna er fyrir nokkrum vikum orðinn alræmdur hér á landi fyrir óhuggulegheit, urr og sóðaskap. En fljótt kom á daginn, í kjölfar sigurgöngu saungsveitarinnar, að Íslendingar vóru vel með á nótunum, allt frá forsetanum á Bessastöðum niður í nær ómálga leikskolabörn, og fóru að kyrja saungva hataranna eins og smátelpur fyrrum höfðu bænavers yfir um leið og þær lögðust á koddann að kveldi dags. En þetta sýnir auðvitað að Íslendingar eru óttalegir vitleysingar og botndreggjar mannlegs samfélags.

Þá kemir nú óforvandis upp í hugann eldri frásögn af því þegar þrír íslenskir drengstaular, átján- og nítján ára, fengu þá maðkaflugu inn í heilana á sér, að þeir ættu að fara pílígrímsför austrí Gyðingaland til að forfæra Ísraelstelpur með sér í baldið kynsvall. Ætlunarverkið tókst svo með afbrigðum vel, að þeir vóru sendir í járnum á höndum og fótum með ísraelskri herþotu til Íslands og afhentir íslenska utanríkisráðherranum. Í orðsendingu, sem orustuflumaðurin færði utanríkisráðherranum frá forsætisráðherra Ísraels, stóðu þau orð, bæði á engelsku og hebresku, að ef sona djöflar, uppfullir af sora og Djöfulsins sæði, kæmu aftur frá Íslandi til til hins hrjáða Ísraelsríkis mundi það jafngilda stríðsyfirlýsingu og þá mundi á svipstundu allur hernaðarlegur flugfloti ríkisins hefja sig til flugs og gera leiftursókn á Ísland og aungvu eira. 

Hatari negldi síðustu æfinguna

Ætlar að skera upp herör gegn fíflagangi popúlistaklerka, guðlasti þeirra og dáraskap

Prestarnir og guðsþjónusunar verða nú sífellt poppaðri, popúliskri og kjánhrollslegri. í gær lét klerkur með sanntrúaða Liverpoolfótboltasótt múgæsingarsamkomu í musteri sínu með það eitt fyrir augum að gera Liverpoolaðdáendur vitfirrta af æsingi og bilja Guð um að gjöra knattspyrniliðið Liverpool FC að englandsmeisturum og í leiðini að heimta af Drotni að hann hlutaðist til um að leikmenn Manchester City biðu afhroð og hyrfu allir sem ein fótbrotnir til éljavítis í eilífa útskúfun. Er skemmst frá að segja að Guð gerði ekkiert með bænaköll Liverpoolprestsins en refsaði honum grimmilega með óðum niðurgangi í gærkvöldi, alla nótt og fram til hádegis.

Og ekki vildi kvennsniptin, sem það hefir fyrir sálusorgara á Selfossi, vera minni fyrir sér en Liverpoolskröggurinn og setti gaddakrans úr herbúðum félags BDSM samtakana um hálsin á sér í stað skrítna kragans, sem prestar eru vanir að brúka er þeir embætta. Með þessa ekkisins göddóttu hundaól fimbulfambaði, hoppaði og gól þessi furðugvöðskona fyrir altarinu og söng sjálf paunkaða BDSM sálma og ragmanaði kirkjugesti að taka undir með sér. Gamla fólkið á fremsta bekk fékk á tilfinninguna að hin göddótta kerling væri hálffull, hefði sökkt sér heldur djúpt í messuvínið áður en messan hófst og gerðu athugasemdir þar að lútandi við meðhjálparann, sem varð skömmustulegur og tuldraði um að sumir þyrftu ekki áfengi til að haga sér ósæmilega á almannafæri.

Úr því sem komið er ætti aunginn að verða undrandi þótt vel poppaðir guðsmenn með vígslu messi og þjóni fyrir altari í eftirlíkingu af embættisbúningi Adólfs eitins Hitlirs, nú eða vitaberrassaðir, með buxurnar á hælunum. Sjáið þið ekki fyrir ukkur poppúlistóðan og drukkinn framúrstefnudómkyrkjuklerk berjast við að klöngrast upp í predíkunarstólinn með buxurnar eins og fótahaft um hælana? Einn er þó sá kirkjuhöfðingi og trúarhitajésúít sem hefir ómældar áhyggjur af framferði ungpresta og kvenpresta í kyrkjum landsins, en það er sjálfur höfuðklerkurin síra Baldvin, prestur og prófastur til Gemlufallsþinga. Hann hefir nú heitið því, fyrir altari í höfuðmusteri sínu, andspænis troðfullri kyrkju af sanntrúuðum kyrkjugestum, að skera upp herör gegn úrkynjuðum prestsskepnum, sem leggja í vana sin að hafa í frammi fíflagang, guðlast og dáraskap við heilagar athafnir í guðshúsum. 

Setti upp gaddaól í miðri messu

Skrípin - Viðrinin í pa-dö-dö

Katrín Jakobsdóttir ,,forsætisráðherra er einkennilegur kjáni, enda gluggaskraut pólitískra dára, sem bestu væru geymdir í saggfullum og fúlum súrheysturnum, sem löngu eru aflagðir. Síðustu daga hefir Katrín vafrað með sínum alkunnu fettum og brettum, glennum up kippum um Bretland; og Bretar eru hugsi yfir þessari þrifasendingu frá Íslandi og eru ekki vissir um hvort Íslendingar séu að draga dár að þeim með því að senda þetta furðuverk í opinbera heimsókn til þeirra.

Í dag, 1. maí, klöngraðist Katrín öllu sínu gluggaskrauts- og loddaraveldi á fund Jerémíasar Corbyn, sem sagður er sósíalisti og gegnir embætti formanns Verkamannafloskins breska. Eftir þann fund var fréttaviðtal við Katrínu, en þar lét hún eins og hún væri í vinstriflokki og hefðu þau verið að ræða málefni vinstrisins! Hvorki meira eða minna! Ja þvílíkt vandræðaskáld og bullukolla þetta endemi. Varla þarf að efa, að Corbin hefir vitað fyrir fundinn að væntanlegur gestur hans frá Íslandi væri enginn vinstrisinni, því síður sósíalisti og enn síst rótækur sósíalisti, heldur aðeins auðvirðilegur loddari og gluggaskaraut borgarastéttarinnar á Íslandi, leikfífl peningavaldsins og Samherjana í stórútgerðinni og stjórnmálum.

Vinstrihreyfingin grænt framboð var á sínum tíma, fyrir tuttugu árum, stofnuð af sóíalistum. En þar voru því miður líka með í för óheiðarlegir drullusokkar og andlegir vesalingar, fólk sem alls ekki var, né hefir í alvöru, verið vinstrisinnar af nokkur tagi. Það er skemmst frá að segja, að sósíalistarnir voru hraktir hver af öðrum úr VG og þeim borin þau skilaboð að næruveru þeirra væri ekki óskað, aldrei, en þeir ættu eftir sem áður að kjósa VG og vinna fyrir þann flokk í aðdraganda kosninga. Þingflokkur VG í dag er samansafn skrípa og hugsjónalausra athyglissjúklinga, sem tilbúinn er að selja ömmu sína fyrir ráðherrastóla og klapp á öxlina frá burgeisum auðvaldsins. Einhvern tíma skrifaði Flosi Ólafsson lítin pistil um ballet, að mig minnir, og kallaði ,,Viðrinið í pa-dö-dö. Í dag í viðrinið endurfætt í flokki aumustu tækifærisskrípanna í VG.

Katrín fundaði með Corbyn