Upplifanar blautra og grútskítugra ullarsokka

Þæru margar upplifanirnar sem þessir nýmóðins stjónmálaapakettir verða fyrir. Þetta eru pappírsbúkar, væmnar lufsur, sem minna á blautan og grútskítugan ullarsokk sem reynt hefir verið að sykurhjúpa. Björn Leví, er ein þeirra manna sem enn hefir ekki ráðið við sig hvort hann á að ganga útúr sjálfum sér eða innúr; maðurinn er sagður sveima eins og ráðalaus andi úr öðrum heimi um þingsali og fer annað slagið upp í ræðustól og kumrar.

En Bergþór Ólason, skohh, hann er kræfur karl og hraustur og eftirlæti kvenna, sem sjást ekki fyrir að áreyta hann kynferðislega. Það er svo sem ekki nema von að nær efnislaus hjassi, eins og hann þarna Leví sé skíthræddur við Begga, því hann vet full vel að Beggó þarf ekki annað en að rétta fram annan hramminn á stútinn á honum og þar með er Björn Leví farinn í flugferð. Og hvað með þótt Beggó hafi haft í staupinu þarna í klaustrinu? Í klaustrum hefir verið bruggað og stunduð víngerð frá örófi alda og munkarnir einlægt verið undirlagðir af alkóhólisma og óslökkvandi þorsta.

Þó ekki sé hægt eða vogandi að láta Björn Leví vera nefndarfomaður í þinginu, þá óhætt að láta Begga um slíka smámuni. Vera kann að litlu refgeiturnar í Pírötonum verði feimnar og undileitar andspænis Begga, en það er þá þeirra mál. Verra kann að vera með merhryssin frá gömlu Framsóknarmaddömunni, þær gætu átt það til að fljúga á Beggó og leitast eftir að brjóta hans fræga og stórkarlalega leyndarlim; ef það gerðist væri það þjóðaskömm og tilraun til landráða. Hönum þarna Leví væri hollast í upplifunarmálunum sínum að reyna að upplifa harkalegt leyndarlimsbrot og lýsa þeirri upplifun úr ræðupúlti Alþingi.   

Upplifir hótun af hálfu Miðflokks

Hörpumessan tryllir pervertana þannig að þeir sjást ekki fyrir

Það er aungvu líkara en mítú galsagangur fína fólksins, elítunnar, í Hörpu hafi gert pervertana óðari en endranær. Nokkur ófögur tilfelli hafa átt sér stað í dag og óvíst að áfallaröskunarteymi og sálræn athyglissýki líknað þeim er vitni urðu að ósómanum. Meira að segja norður í landi brugðu alræmdir öfuguggar á leik og komu berrassaðir með merhryssi eitt í taumi og létu dólgslega þekkta menningarstofnun í bænum. Konurnar hafa heldur ekki látið á sér standa meðan mítú-hátíðin geysaði hvað snarpast, því ein þeirra lét sér sæma að taka niðrum sig í hjónaherbergi sínu og mé framan í eignmann sinn, hvar hann lá út af í fasta svefni.

Ekki þarf að fara í grafgötum með það, en það var frú Ingveldur, innblásin af Hörpulátunum, sem kastaði af sér vatni yfir Kolbein, eiginmann sinn, Kolbeinsson, svo við lá hann drukknaði í hlandelfunni. Kolbeinn svaraði fyrir sig og lallaði sig út á götu pissaði út í loftið. Hann var tekinn fastur skömmu síðar og var gert að hlusta á fyrirlestur og erindi kappafullrar drottningar í Hörpu.

Ef þetta ætlar að verða plagsiður hér á landi að hlaupa út með tillann í lúkunum og spræna yfir hvað sem fyrir verður, þá kallar það á hernaðaraðgerðir. Hvað á það svo sem að þýða hjá Máríu Borgargagni að mæta í Hörpu upp úr hádegi, ber að neðan og fráhneppt að ofan? Það sló þögn á þingheim og femmurnar lögðu kollhúfur eins og ringluð hænsni. Það þarf ekki mikið til að slá sona kúkúgogg út af laginu.  

Karlmaður beraði á sér kynfærin í Stakkahlíð

Þeir hafa ekkert með stjórn að gera

Puhhfp, hvurn fjandann hafa Færíngar að gera við stjórn? Nú, náttúrlega ekki neitt. Hins vegar væri betra að Íslendingar gerðu út leiðangur og tækju þessar fjárans eyjar af kurfunum þarna. Það mundi ekki þurfa nema eitt fallbyssuskot frá herskipinu Tý og Færíngarnir mundu allir, allir sem einn, skríða niður í kjallarana sína og þora þaðan aldreigi út aftur. Í leiðinni tækjum við Shetlandseyjar og Orkneyjar af Skotum; þar mundi heldur ekki þurfa nema eitt fallbyssuskot frá Tý og eyjarnar væru okkar.

Vér komum við í Þórhöfn í Færeyjum fyrir rétt stinnum fjörutíu og sjö árum. Þar hittum vér fyrir sérlega léttlynt fólk og aungvu var líkara en blessaðar telpurna þar væru allar á einhverjum últrahormónagjöf því þær bókstaflega frísuðu þegar þær sáu oss. Á Shetlandeyjum hittum vér fyrir pungsuguna, ákaflega líflegan kvennmann með passlega hátt siðferðisstig. 

Það er því samanlagður skilningur vor, að eyjaskeggjar, hvárt heldur  er í Færeyjum, Shetlandi eður Orkneyjum, hafi sökum fyrirliggjandi siðferðisbrests ekkert með sjálfstæði að gera í nokkru einasta máli. Fyrr á öldum skutu gráðugustu evrópuþjóðirnar styrkum, óvinnandi stoðum, undir kapítalismann með gengdarlausri þrælaverslun; þessi endemi, Englar, Saxar, Fransósar, Spanjólar, fóru siglandi til Afríku og veiddu þar fólk sem þeir fluttu til Amríku og gerðu að þrælum sínum. Mest þókti heillandi þegar kapítalistarnir komu blaðskellandi heim með fulla lest af sykri, sem gerði varla annað gagn en að gera Engla og Fránka tannlausa. Útgerðarmennirnir, sem gerðu út á þræla og sykurgerð, urðu fyrir vikið miklir menn og hafa síðana ráðið öllu sem hægt er að ráða á Vesturlöndum. Já, það er oss sönn ánæga að tilkynna, að eignarnám vort á eyjum og hólmum í Atlandshafi mundi leiða til æglegrar velsældar á Íslandi með áður óþekktum hagvexti og vergri landsframleiðslu.  

Ný stjórn tekur við völdum í Færeyjum

Nú skal lagt til atlögu við pervertana og sarga gredduna úr karlkyninu

Ja, nú skal aldeilis taka sathans pervertana róttæku kyrkingartaki í Hörpunni, þessu skítabæli sem fávísir og fáráðir stjórnmálaauðnuleysingjar köstuðu milljörðum á milljarða ofan í Hruninu miðju, enn þann dag í dag hefir ekki nokkur maður fengið botn í þann afkáraskap. En víkjum aftur ölítið að pervertunum, sem dindlarnir Halla Gunnsa og Katrín nokkur forsætisráherra ætla að heiðrða með mikilli viðhöfn, og þá væntanlega að verðleikum, fyrir framan fullt hús af forvitnum besservisserum, sem mættir eru til að vita hvort þeirra perri og káfari verði nú ekki dreginn upp á svið til að taka á móti orðu úr kræklóttum lúkunum á henni Höllu, sem fær aðstoðarmannsdjobb í hvert skipti sem Stenngrími Johoð tekst að svíkja sig og sinn flokk inn í ríkstjórn Íslands.

Nú, so hafa róttæku kerlurnar tekið sig til og látið prenta á boli ýmsa skemmtilega texta, eins og til dæmis: É géri ekki do do með perra - Minn perri er orðinn náttúrulaus og É vil ekki viðreynslu káfusex. Það vantar ekki andagiftina hjá blessuðum buddunum þegar þær komast í ham. Eftir ráðstefnuna verður farin dauðaleit að öfuguggum út um allar trissur og þeir dregnir upp úr felustöðum sínum eins og rottur og vitanlega kastað í eldsofninn. (Þetta mun vera sami eldsofn og talað er um í Biflíunni).

Á mánudags morgun mun svo forsætisráherra lýsa því yfir að Ísland sé perralaust land, hið fyrsta í allri veröldinni. Vafalaust verður þessarar ráðstefnu gerð góð skil í kennslubókum framtíðarinnar í kynjafræði, sagnfræði og líkleg rúmmálsfræði líka. Helsti lærdómurinn sem verður dreginn af raðstefnunni um perramál og pervertisma, verður eflaus sá hve vel gekk að uppræta ólöglegan, sem og siðferðislegan öfuguggaskap, þótt löglegur sé, og sanna þar með, að ekkert er því til fyrirstöðu að sarga gredduna úr karlkyninu.  

Til fróðleiks: Myndin sem fylgir þessum pisli er af dauðum perra, sem frú Ingveldur vann sjálf á.

Fólk streymir til landsins á #MeToo-ráðstefnu

Síra Baldvin mun líklega bannfæra bysskubbana áður en lang um líður

Síra Baldvin, sem er sannheilagur kennimaður, segist hafa orðið steini lostinn þegar hann frétti af afgreiðslu bysskubbanna á áreitis- og siðferðisbrotum eins af kirkjunnar þjónum. Sjálfur hafði síra Baldvin ekki látið nægja að harma axarsköft prestsins, heldur bannfærði hann drjólann við heilaga messu í höfuðmusteri sínu. Enn er óráðið hvernig síra Baldvin mun taka á yfirlýsingu bysskubbana, en líklegt er að hann geri sér lítið fyrir og bannfæri bysskubbana alla í einni kös og lýsi því fjálglega yfir að umræddir kirkjuhöfðingjar séu hvorki kirkjuhæfir né kirkjugræfir.

Sem kunnugt er hefir síra Baldvin beitt bannfæringu í prófastsdæmi sínu frá fyrsta degi með góðum árangri. Samtals hefi hann, frá upphafi, bannfært eitthundrað fjörutíu og fjórar vanmetasálir. Af þessum hundrað fjörutíu og fjórum er nú átján andaðir án þess að leita fyrirgefningar, aflausnar og upptöku í guðskristinn söfnuð og munu þeirra forhertu sálir hafa verið afhentar Djöflinum til eilífrar píningar í eldi og brennisteini Helvítis. Líkamir umræddra ólánsgemlinga vóru dysjaðar uppi á fjalli í gömlum mógröfum og gengið þannig frá að hvorki vargur né hundar geti gert sér gott af hræunum.

Nokkrir hinna bannfærðu hafa komið skríðandi á knjánum fyrir síra Baldvin og játað syndir sínar og beðið Guð og menn innvirðulegrar fyrirgefningar. Af þessum skríðandi veitti Drottinn viðtöku öllum þeim, nema einum, sem síra Baldvin laust með hnefa sínum og varð óþokkinn samstundis af saltstólpa, hans syndir vóru svo viðbjóðslegar. Aftur á móti hefir síra Baldvin veitt fáeinum pervertistum aflausn með því að vana þá og gjöra fráhverfa losta og girnd með bæn og handayfirlagningu; hafa umræddir öfuguggar, sem óru vel að merkja af báðum kynjum, reikað um síðan eins og rennblautar fatadruslur og minnt um margt á villuráfandi illa anda úr öðrum heimi. 

Biskupar harma brot séra Ólafs

Ríxlögreglustjóri sigri hrósandi eftir að hafa veitt dómsmálaráðherra duglega ráðningu

Það veit ótvírætt á gott að ríxlögreglustjór skuli hafa komið fullkomlega hamingjusamur og skælbrosandi, að ekki sé sagt skellihlægandi, út af fundi með litla dómsmálaráðherranum. Trúlega liggur dómsmálaráðherra þessa stundina í hnipri undir ráherraskrifborðinu sínu í einu skelfilegu áfallastreytukasti, ný-flengd og í heiptarlegum íhaldsfráhvörfum. En ljóst má þykja, að ferðalaga ríxlögreglustjóra á fund ráðherra hefir verið mikil sigurför fyrir hann og er nú meir en líklegt að dómsmálaráðherra sé á leið í langt veikindaleyfi eða segi bara hreinlega af sér; og fer þá að verða greið leið fyrir einhvern málsmetandi mann í stól dómsmálaráðherra.

Nú má fastlega gera ráð fyrir, að ríxlögreglustjóri láti kné fylgja kviði og dauðhreinsi vígstöðvar íslensku lögreglunnar af illa þenkjandi hælbítum og vemmilegu púkastóði, sem að undanförnu hefir haft sér til gamans að hrekkja og trylla ríxlögreglustjóra og efsta lag Sjálfstæðisflokksins. Sennilega verður Hálfdáni Varðstjóra falið að leggja höndur á skrílmenni, sem hafa smyglað sér eins og minkar inn í raðir lögreglunnar. Á þessari stundu er tímabært fyrir grunuð skrílmenni að fara að fara með bænirnar sínar, því óvíst er með öllu að þeir borði kveldmatinn heima hjá sér í dag eða vakni í rúmum sínum í fyrramálið við hlið maka síns.

En auðvitað höfum vér öll áhyggjur af dómsmálaráðherra á þessar ógnvekjandi stundu. Mun blessuð telpan ná fótavist og krafla sig undan borðinu, eða verða það örlög hennar að skúringakonan sópi henni upp á fægiskúffuna og kasti í eldsofninn. Og nú vóru oss að berast af því fregnir, að ríxlögreglustjóri hafi barið svo hrottalega í skrifborð dómsmálaráðherra, beint fyrir framan nasirnar á ráðherranum, að borðið hafi hrokkið í tvennt eins og eldspýta, og þar með bundið bráðan endi á kjaftagang um starfslokasamning og annað í þeim dúr; ennfremur að ríxlögreglustjóri hafi með öskrum og formælingum neytt dómsmálaráðherra til að eta plaggið sem stafslokasamningurinn hafði verið ritaður á - dómsmálaráðherra gerr líklega ekki annað á meðan hún meltir þann ólukkans samning, sem breyttist úr stafslokasamningi í tormelta fæðu fyrir litla dömu, sem aldrei hefir bragðað annað en humarhala og hvítvínsgutl.   

Ræddu opinskátt um stöðu lögreglunnar

Þá er hætta á að alþýða manna dragi upp axir sínar og næturgögn

Hvaða sauðnaut ætli það séu, sem hinn ofurhamingjusami Engeyingur og formenni Sjálfstæðisflokkssamtakanna illræmdu, eigi við þegar hann segir að einhverjum hefði þókt furðulegt fyrir nokkrum árum ef fjármálaráðherra Íslands hefði verið umhugað um hamingju. Það væri fróðlegt að vita hvaða bölvaðið ,,einhverjir" þetta eru til þess að hægt sé að fá yfirlit um málið. Til dæmis vitum vér ekki betur en Torgerður Katrín sé undur hamingjusöm yfir því að kúlulánið hennar fór til hymmna og varð að fjárengli og situr nú við hægri hönd Mammóns Drottins.

Þá segja fróðir menn, að margir útgerðarseggir og braskarar séu enn hamingjusamir eftir heppilegar niðurfellingar skulda. En alltaf má þó finna óhamingjusamar sálir, þó svo sannað sé að aungir í veröldinni eru hamingjusamari Íslendingum; til dæmis er ríxlögreglustjóri óhamingjsamur í dag vegna hælbíta og púka. Hinsvegar er Stenngrímur Johoð yfirmáta hamingjusamur og lygnir aftur glyrnunum eins og fressköttur sem étið hefir yfir sig af smáfuglum og nagdýrum og við sjálft liggur, að hann renni eins og marglyttuhrúga undir forsetapúlt Alþingis á hverri stundu.

Þegar aðli og Samherjum borgarastéttarinnar sleppir, þá er víst upp og ofan með hamingjuna og ekki líklegt til fegrunar fyrir ríkisstjórnarhjónin að spinna upp einhverjar langsóttar hamingjutölur til að fella inn í niðurstöður ríxreikninga. Því þegar stjórnmálastéttin er farin veifa hamingjusnakki á grallaralegan hátt framan í langskuldugan almenning, þá má búast við að rekkar dragi fram axir sínar og brýningrtól, en kvinnur þeirra næturgögn sín fleytifull til að skvetta framan í ríkisstjórnarhjónin og þeirra hyski; kanski Stenngrímur Johoð mundi vakna í nokkur augnablik ef hann fengi óforvandis næturgagnsinnihald beint upp í trýnið? 

Hamingjan lykilatriði

Falleg mynd af hjónum og syni þeirra lítilfjörlegum

Hann er ekki svo lítill hjónasvipurinn með þeim Katrínu og Bjarnaben, enda bæði af rótgrónum borgaraættum. Og á bak við þau gefur svo að líta son þeirra lítilfjörlegan, spilltan af vondu uppeldi. Öll voru þau, aumingjarnir svornu, að læra sér til í hagfræði, sem er háborgaraleg innrætingartugga, því nú ætlar ríkisstjórnin að setja upp leiktjöld, sem bera yfirskriftina ,,velsældarhagkerfi", og kvað samkvæmt heimildum vera ágætt ópíum fyrir fólkið, einkum grunnhyggið og trúgjarnt fólk.

Til er fræg ritgerð eftir Þórberg Þórðarson, sem heitir ,,Heimspeki eymdarinnar", en ,,velsældarhagkerfi" auðvaldstjórnarinnar á Íslandi, er áreiðanlega af sama meiði og umrædd heimspeki. Þá er ekki heldur úr vegi að hrósa óaðfinnanlegum fatasmekk Katrínar, Bjarnaben og sonarins; öll eru þau í helbláum lörfum, og auðvaldspestin bókstaflega ljómar og neistar af herlegheitunum. Mikið óskaplega er nú Íhaldið, og auðvaldsstofnanir þess, heppið að eiga jafn glæsilegar glimmer-spírur til að sjá um auðvaldslygar og auðvaldssjónhverfingar og aðra tilheyrandi spillingu í stjórnsýslunni.

Í morgun greip frú Ingveldur illræðismann nokkurn glóðvolgan á lóð sinni að húsabaki. Þennan paura telur frú Ingveldur annaðhvort flugumann ríxlögreglustjóra elligar vikapilt Engeyinga; en sem kunnugt er geysar borgarastyrjöld innan Sjálfstæðisflokksin og eru víst öll meðöl notuð í því sturlungaati. Að vonum varð heldur lítið úr senditík stríðandi fylkinga í höndunum á frú Ingveldi, því við sjálft lá að hún tæki mannfjandann af lífi. Þegar hún hafði danglað nokkrum sinnum hér og hvar í dólginn og kreist henn eins og tannkermstúbu svo allt innvortis hljóp í buxurnar, þá dró hún grey kvikindið eftir sér inn í hús og seldi hann þar í höndur Kolbeins eiginmanns síns og Brynjars Vondulyktar, sem báðir eru enn fullir, en þeir tóku fagnandi við dýrinu dauðamóða og héldu áfram þar er frá var horfið hjá frú Ingveldi að gjöra gælur við pilt, honum til andlegrar uppbyggingar.  

Þurfi að líta á aðra þætti en hagvöxt

Forsætisráðherra hefir ekkert vit á æðri ríxlöggæslumálum

Nú þykir oss skörin hafa færst heldur um of upp í bekkinn, þegar forsætisráðherra sjálf lætur sér sæma að bætast opinberlega í hóp hælbítanna, sem hanga eins og tilberar aftan í kálfum ríxlögreglustjóra. Ekki dettur oss til huga að halda að forsætisráðherra hafi minnsta hundsvit á lögreglumálum, hvað þá þessi doppótta skerjagála kunni skil á æðri ríxlögregluvísindum, þó svo hún hafi talið sig hafa efni á að taka bakföll framan í NATO-framkvæmdastjórann. Hinsvegar gjörði ríxlögreglustjóri Hálfdáni Varðstjóra ljóst, að ef hann makkaði ekki rétt, eða sýndi af sér uppreistartilburði, þá mundi hann, þ.e. ríxlögreglustjóri, gera spillingu Varðastjórnans opinbera og kæra hann í framhaldinu, sem augljóslega mundi leiða til ævilangrar fangelsisvistar fyrir hinn gjörspillta Varðstjóra. Þetta varð til þess að Hálfdán Varðstjóri lagði niður skottið og er nú eindreginn stuðningsmaður ríxlögreglustjóra, og munar hinum háa embættismanni verulega um liðveislu hins harðsnúna varðstjóra. 

Það hefir og vakið sérstaka og verkuldaða athygli, að nýskipaður dómsmálaráðherra hefir ekki látið ná neinu sambandi við sig í dag. Vissulega eru velunnarar ráðherrans uggandi og áhyggjufullir um velferð hennar, því aldrei er að vita hvað gerist í hosíló um helgar. Sumir eru dauðhræddir um að veslings telpugopinn hafi farið offari í úldum humri og hvítvíni og liggi einhvers staðar undir borði eða dívan, gubbandi og gubbandi. Aðrir eru smeykir um að hún hafi fallið í höndur Hálfdáns Varðstjóra, og það eru eins og menn vita aungvar kvennmannshöndur. Og Hálfdáni Varðstjóra varðar ekkert um hvort sá sem hann hefir handtekið sé dómsmálaráðherra eða eitthvað annað. Enn aðrir telja að dómsráðherrastúlkan hafi skriðið lémagna af skelfingu inn í skáp og þori þaðan ekki aftur út.

Þessa helgi, sem nú er senn liðin, hefir að vanda verið samkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins og margt haft sér skemmtunnar. Brynjar Vondalykt og Indriði Handreður glöddu til dæmis nærstadda með því að fara í skítmann, þá háþróuðu íþrótt. Tveir ráðherrar í ríkisstjórn Íslands voru þaulsætnir í samkvæmi þeirra frú Ingveldar og þóttu hvimleiðir. Um hádegi í dag rauk svo húsráðandi, frú Ingveldur, upp eins og villt foráttuóveður og feykti ráðherragörmunum úr húsi sínu með tilþrifum og ummælum þess efnis að hún vildi ekki klámfengna óþokka í sínum híbýlum, en þá voru ráðherrarnir komnir á Klausturrófið og rúmlega það, voru sannarlega ekki lengur í húsum hæfir.

„Þetta ástand getur ekki varað áfram“

Það verður að stöðva aðför hvolpanna að ríxlögreglustjóra

Það er þungur kross að bera fyrir ríxlögreglustjóra að hafa hóp af illa innrættum lögregluhvolpum sí-glefsandi í hælana á sér. Og jafn erfitt er fyrir ríxlögreglustjóra að neita sér um að setja löppina þéttingsfast í hinar hvimleiðu skepnur, sem hafa sér það eitt til ágætis að vera leiðinlegar. Það er einnig ágeng spurning, af hevju ríslögreglustjóri hefir ekki sent sinn bestmann, Hálfdán Varðstjóra, á gemlingana atarna. 

Við getum verið viss um, að Hálfdán Varðstjóri hefði sanna ánægju af að hafa endaskipti á þessum Arinbirni og mundi ekki fúlsa við að hafa hann eins og eina nótt hjá sér í gæsluvarðhaldi. En eins og flestum er ljóst, þá er nótt í gæsluvarðhaldi hjá Hálfdáni Varðstjóra aungin barnaskemmtan, um það geta margir borið vitni. Eitt sinn tók Hálfdán lögregluþjón úr Hafnarfirði fastann og gaf honum að sök að hafa pissað inn um glugga hjá ókunnugu fólki. Þegar þessi lögregluþjónn kom aftur heim til sín í Hafnarfjörð var hann gjörsamlega mökkruglaður og hélt að Dolli Vembill, sá alkunni óþokki, væri konan sín og vildi endilega fá hann upp í hjá sér; til viðbótar var lögregluprjónninn með brotið bringubein og fimm rif og auk þess með stóra kúlu á hnakkanum.

En aðför helvískra lögregluhvolpana að ríxlögreglustjóra verður að stöðva, hvað sem það kostar, jafnvel þótt það kosti dómsmálaráðherra og forseta Alþingis embætti sín. Nú, forseti Alþingis veit svo sem hvað er í boði þegar Hálfdán Varðstjóri er annarsvegar eftir að sá síðarnefndi flengdi hinn fyrrnefnda fyrir óknytti. Dómsmálaráðherrann er aftur svo innilega blaut bak við eyrun, að hana getur ekki rennt í grun hvað bíður hennar ef Hálfdán Varðstjóri birtist á ráðherrakontór hennar næsta mánudagsmorgun. 

Ummæli formannsins hluti af rógsherferðinni