Þeir er viðsjárverðir, um það verður ekki deilt

Já, þeir eru viðsjárverðir drengirnir í Heimdalli og ósköp illa siðaðir. Fyrir nokkrum árum kom upp sú athyglisverða hugmynd, að allir sem verið hefðu í Heimdalli væru núllstilltir og þeir látnir byrja í leikskóla, eins og tveggja ára börn. Síðan mundu þeir fylgjast að með þeim er vóru tveggja ára þá upp í grunnskóla og leitast við að koma þeim heilli en þeir voru upp úr tíunda bekk. Svo væru þeir sendir á togara og í fiskvinnslu, eða bara beint á eftirlaun á kosningaréttar og kjörgengis.

Vissulega er þessi frábæra hugmynd enn uppi á borðum viðkomandi ráðuneyta, því hjá hinum opinbera hafa embættismenn áttað sig á voðanum sem stafar af Heimdallslærðu fólki. Einhvern tíma, reyndi einn hugsjónafullur ráðherra úr Sjálfstæðisflokknum að einkavæða Heimdall og alla þá í þeim félagsskap hafa verið. Það fór nú svona og svona. Loksins keypti hálfblindur afdalakurfur einn Heimdellinginn og ætlaði að nýta hann til búverka. Mánuði eftir að Heimdellinguinn var kominn á frjálsum markaði upp í sveit var lögreglunni gert viðvart um vofeiflega atburði á afdalakotinu.

Ójá, og það munaði ekki um það: Hálfblindi búandikurfurinn hafði fundist dauður undir grindum í fjárhúsinu, leyfarnar af beljunni lágu úti á hlaði, en bæði lærin höfðu verið hoggin af og höfð á brott. Rakkinn, þessi trygga og blíða skepna fannst hengd yfir fjósbásnum og búið var að brenna hlöðuna til kaldra kola ásamt íbúðarhúsinu. Þegar til átti að taka hafði Heimdellingnum tekist að þinglýsa bújörð með öllum áhöldum og skepnum yfir á sig og var þegar búinn að leysa vátryggingarféð út. Þetta glæsilega einkaframtak Heimdellingsins var ákaft rómað af félögum hans í Heimdalli og talið sérlega vel heppnað einkaframtak.     

Hótaði starfsmanni með grófum hætti

Vigga vitlausa og krataeðlisstubbarnir

Sú velgir nú heldur betur krataeðlisstubbunum i meirhluta borgarstjórnar Reykjavíkur undir uggum hún Vigdís. Og kratastubbarnir grénja og hrína eins og stungnir grísir og geta ekki varið sig neinu, ja, nema því að Vigdís sé so vitlaus, heimsk og klikkuð, en það er auðvitað aungin vörn. Því til viðbótar, er Vigdís kérlingin ekki vitlausari en svo, að hún kemur hvað eftir annað upp um óráðsverk og handabakafúsk Dags og holukarlsins og hinna kratanna, og þeir standa uppi eins átján barna feður úr álfheimum, með öðrum orðum: umskiptingar. 

Það er mörgum enn minnisstætt hvernig Vigdís tók í rassgatið á endemunum og velti þeim eins og tjöruköggum upp úr helvísku bragghróinu og stráunum í kringum það, sem einhver sérlega gáfaður vitmaður, eða öllu heldur vitringur, pantaði frá Danmörku. Þá strax var sama viðkvæði og nú hjá þessum últrahægrisinnuðu kratastubbum, en það var auðvitað söngurinn um hvað Vigga væri vitlaus.

Nú hefir Vigdís Hauksdóttir dregið heilan Klettskóla upp úr pússi sínu til að núa Degi og félögum um trýnin. Og að þessu sinni eru kvein og gól aumingja stubbana ekki nein ekkisens væmin og lágstemmd kveldverðartónlist, heldur skaðræðisöskur sem nísta hvurn mann inn að beini. Enda er ekki að furða að hjóðin séu ófrýnileg, því satt best að segja liggur við borð að Dagur, Líf, Viðreistu fraukurnar, Píratatelpan ásamt Holuhjalla og Heiðu verði borin út úr Ráðhúsi Reykjavíkur með valdi og böðuð upp úr Tjörninni og rekin hágrátandi heim fyrir fullt og allt. Nú er líka svo komið, að reisnin yfir meirihlutanum er ekki meiri en það, að hann hefir skriðið eins og dálítill engsprettufaraldur út í horn í Ráðhúsinu þar sem þau æpa í belg og biðu: ,,Vigga vitlausa, Vigga vitlausa"; meira hefir þetta heiðursfólk með krataeðlið ekki að segja sér til málsbóta.    

Framkvæmdir fóru milljarð fram úr áætlun

Konum er illa við að vera sagðar rostungar að burðum

Það er nú víst lágmark að þessir sokölluðu vísindamenn hafi náð því að uppgötva séríslenskan rostung, sem því miður hafði átt að deyða út um landnám; það þýðir að landnámsmenn vorir hafi drepið fleira en hverja aðra. Og víst er um það, að hraustum fornkappa hefir verið það sjálfsögð fróun að reka rostungsskepnu í gegn með spjóti sínu, eða gefa honum dramm í hausinn með þungri öxi.

Nú, rostungar eru merkar persónur, enda kvað John Lennon upp úr með, í einu ljóða sinna, að hann væri rostungur. Hins vegar man aunginn til þess að John hafi verið með rostungstönnur, en hafi svo verið, þá hafa þær verir dregnar úr honum í æsku áður en þær fóru að verða áberandi í efri góm hans. Þá er stundum komist svo að orði, að þessi eða hinn sé rostungur að burðum, er rostungar eru afar digrir og fremur svifaseinir á þurru landi. Konum er illa við að vera sagðar rosungar að burðum og komast í manndrápsham ef þeim er borðið slík svívirðing á brýn.

Hinn nafntogaði kappi, Jón Íþróttamaður, komst eitt sin í kast við kvennbelg, sem svo sannarlega var áþekkust rostungi í laginu; kerlan sú var meira að segja með grimmilegar skögultönnur, sem gerðu hana enn hræðilegri. Um miðja nótt braust þessi kona í ölæði inn um gvefherbergisglugg Jón Íþróttamanns, hvar hann lá í fastasvefni og uggði ekki að sér. Skipti aungvum togum, að ekki var kelingin fyrr kominn inn en hún hóf stórsókn sem miðaði að aungvu öðru en að neyða okkar góða Íþróttamann til rismikilla kynferðisathafna. Svo sem kunnugt er, sagðist Jóni Íþróttamanni svo frá eftir þennan atburð, að rostungskonan hefði verið algerð hlandsprengja og farið í hendi eins og sprækur steypireyður, og ennfremur, að hann hafi ekki fundið fyrir kvennsemi lengi á eftir.  

Fundu séríslenskan rostungastofn

Flýgildisleg kona fyrir vestan haf og ferðir kvenna á Blokksfjall

Hún er nú asskoti flýgildisleg, kerlíngargammurinn, þó aungvum fyrir vestan haf detti í hug að gefa henni flugleyfi. Þegar eg var drengur, hér fyrir langa löngu, góðri hálfri öld eða svo, þá var algengt að sjá sona kerlingarborur fljúgandi um á kústsköftum og stóð neistaflugið aftur úr þeim eins og stjörnuþokur. Þessa kérlingar þurftu ekkert flugleyfi, en sam flugu þær einlægt til þings á hvurju sumri suður til Þýskalands, og það vóru mun geðugri þing en ófögnuðurinn við Austuvöll.

Svo var kerlíngum bannað með lögum að fljúga um á kústsköftum og borið við að stórfelld hætta væri á að þær stórskemmdu rafurmagnslínur, sem var auðvitað mesta andskotans firra. Og þá ljóst varð að gömlu konurnar ætluðu ekki að hlýta banninu vóru þær einfaldlega skotnar niður af gæsaskyttum og grenjavinnslumönum uns þær voru úr sögunni. Þó þykist ég vita um nokkrar kérlur sem enn blóta kústsköft sín á laun og fljúga suður á Blokksfjall í Þýskalandi til fundar við sjálfann Djöfulinn, sem tekur blíðlega á móti þeim og býður þeim að kyssa sig á beran rassinn. 

Þó kunningsskapur kvenna á kústsköftum við Erki-Djöfulinn sé illa séður af góðu og guðhræddu fólki, þá er ekki þar með sagt að vinátta flugleyfislausu kvinnunnar í Amríku og dr. Mogensens flugmarskálks sé fjandakornið nokkur skárra; WOW flugfélagið var ekki kústskafts virði og ekki verður neinn virðisauki til í þeim torfkofa þótt flugleyfislaus stúlka, sem komin er við aldur, bætist við þann ruslahaug. 

„Upplýsum ekki um smáatriði“

Herfilegt hneyksli gegn liði sem kann ekki fótbolta

Þetta var herfilegt hneyksli þarna í Albaníu í kvöld og trúlega er best fyrir Íslendinga að draga sig úr keppninni eftir svona niðurlægingu. Satt að segja voru aumingja drengirnir frá Íslandi eins og dauðir kindaskrokkar, sem fallið hafa í gólfið á sláturhúsinu. Og hvurnig á annað að vera? Í íslenska byrjunarliðinu óru menn sem búið er að reka úr sínum félagsliðum fyrir lélegheit og fúsk og ekkert lið á byggðu bóli vill hafa þá nálægt sér. 

Þá ber þess að geta, að varla er hægt að segja að Albanir kunni fótbolta. Þeir ku hafa byrjað að sparka í bolta fyrir einu og hálfu ári, fram að því var knattspyrna þeim með öllu ókunn. En það kom ekki að sök í Albaníu í kvöld. Svo má vera að íslensku stekkjastaurarnir hafi verið drukknir, annað eins hefir nú gerst. Sjá til dæmis hann Gylfa, hann hitti boltan aldrei og markið því síður og annað eftir því. Og ekki var markmaðurinn betri, valt um koll eins og slytti þegar boltinn nálgaðist og kom aungvum vörnum við frekar en væri hann sjaldblaðka á hvolfi.

Fyrr má víst gagn gera en að tapa fyrir þjóð sem kann ekki fótbolta. So þarf og verður að reka þjálfarann, varamennina, stjórn KSÍ og hneppa einhverja af því stóði í alvarlegt gæsluvarðhald. So verður líka að skaffa okkur, þessum tapsáru, géðlækna, áfallastreituteymi, sálfræðinga og nautgripafræðinga, - ja, eða bara hvað sem er, því sorg okkar er stór og djúp og þjóðastoltir sært til ólífis. Ja, fari það allt og veri. Það væri passlegt fyrir þetta sokallaða landslið okkar að láta sér nægja eftirleiðis að leika gegn Knattspyrnuliði Blindrafélags Íslands (KBÍ)    

Slæmur skellur í Albaníu

Annarleg gamansemi uppskafninganna

Það telur sig vera gamansamt, hreppsnefndarfólkið í borgarstjórn Reykjavíkur. Að vísu er gamansemi af þessu tagi almennt talin annarleg, sérkennileg, og ekki við annarra hæfi en andlegra uppskafninga ellegar húrrandi klikkaðra blábjána. Að viðurkennd skrípafígúra sé með 2,2 milljonir krona í mánaðarlaun er svo hlálegt í eymd sinni, að aungvum er bjóðandi nema raunverulegum fíflum. Til viðbótar eru hinar og þessar landeyður úrkynjuðu stjórnmálaflokkanna verðlaunaðir af borgarsjóði með svívirðilega háum péééníngauphæðum við hvur mánaðarmót, meira að segja varamennislufsurnar fá fulla vasa að péníngum úr sameiginlegum sjóði Reykvíkinga.

Okkur skilst að á vegum Reykjavíkurborgar sé starfræktur meindýraeyðir, sem hefir ofan af fyrir sér með að jaga nagdýr og koma í veg fyrir nagdýraplágur, eyða geitungabúum og slá af kakkalakka, sem ferðamenn draga heim með sér frá útlöndum. Við starfsskyldu meindýraeyðisins ætti skilyrðislaust að bæta pósti að fara að minnsta kosti einusinni á ári inn í ráðhúsið þeirra þarna í Reykjavík og svæla út ónothæfar skepnur og skemmdarverkaóværur á himinháum launum.

Í þorpi einu á Vestfjörðum gerðist það fyrir fáeinum áratugum, að íbúarnir tóku sig saman og vóðu inn á hreppsnefndarfund, gripu hreppsnefndarmennina, drógu þá úr húsi og fleygðu út í nærliggjandi skurð og sveitarstjórnanum stungu þeir á höfuðið niðrum gat á klóaklögnni; en sveitarstjóragemlingurinn hafði ekki tímt að láta gera við lögnina svo kukkurin flaut upp úr henni á góðum dögum og inn á lóð hjá fjölskyldu sem ekki var hátt metin af sveitarstjóranum og hreppsnefdinni. Þetta gaf svo góða raun, að síðan hafa þorpsbúar ekki þurft á hreppsnefnd og sveitarstjóra að halda síðan og farnast vel. Af sveitarstjóranum, sem kaffærður var í skítalögninni, er það að segja, að hann deyði nokkrum árum síðar úr uppgerð. Þann dag vóru fánar og flögg dregin í fulla stöng í þorpinu og íbúarnir skemtu sér langt fram á nótt við að rifja upp sérkennilegar sögur af hinum andaða sveitarstjóra og hreppsnefndinni sem hafnaði úti í skurði. Þeir eru góðir menn, Vestfirðingar, og ráðgóðir. 

Laun borgarfulltrúa uppfærð

Að setja úrkynjað Alþingi er ekkert gamanmál

Ekki er nú töluð vitleysan þegar pípuhattalýðurinn framkvæmir það sem það kallar setningu Alþingis. Að þessu sinni notaði forsetinn tækifærið og sló úr og í eins og ruglaðu foreldri, sem reynir að leggja afkvæmum sínum lífsreglurnar af lítilli sem aungri sannfæringu. Eitt er þó víst: AlþingiÍslendinga hefir aldrei verið jafn hörmulega illa skipað sem nú og þegar litast eru ráherrabekkina trúir maður vart sínum eigin augum því þar er allt eins og klippt út úr sögunni um góða dátann Svejk.

Það blandast aungvum hugur, sem á annað borð hefir lagt hlutlausan mælikvarða á alþingismenn og ráðherra dagsins í dag á Íslandi, að alverleg úrkynjun hefir geysað innan stjórnmálaflokka landsins. Þessu má líkja við þá húsmóður sem hætt er að bera gómsæta rétti á borð en í stað þess farin að kasta sorpi og saur fyrir sitt fólk. En þó svo að allir núverandi flokkar væru lagðir niður og aðrir stofnaðir, þá mundi það koma út á eitt, því sama tegund af loddurum og lukkuriddurum mundu umsvifalaust troða sér fram fyrir í nýju flokkunum og eyðilegja þá á stundinni.

Hvað er þá til ráða? Því er fljótsvarað: það er ekkert til ráða. Við erum stödd á alvarlegu úrkynjunarskeiði hins kapítalíska og heimsvaldasinnaða þjóðskipulags, sem líkist alltaf meir og meir brútal þjófskipulagi fólks sem orðið er galið af markaðshyggjuþráhyggju og samkeppnisgeðveikinni. Út úr þessum háska er er svo sem ekki nema ein fær og skynsamleg leið, það er leið hinnar sósíalísku byltingar. Þessu gera allir rétt skynibornir menn sér grein fyrir, þó svo margir þeirra þori ekki að láta þá vissu sína í ljós af ótta við þá freku og gráðugu, sem ætla sér ekki að láta staðar numið fyrr en hnattkúlan okkar, Jörðin, verður ein rjúkandi rúst, sviðin, eitruð og sundurtætt eftir alla markaðhyggjuna, samkeppnina og sjálfheldu gróðasóttarinnar.

Óvissa annað orð yfir framtíð

Þegar frú Sara Palín gisti að frú Ingveldar og Kolbeins

Ósköp er að lesa þessi firn um einginmann stjórnmálaskörungsins Söru Palín. Ætli helvítis karlinn hafi verið farinn að vesenast í öðru kvenfólki? Eða fallinn í dauðasynd með öðrum karlmanni? Menn stökkva ekki frá kjarnakonu eins og Palín nema þeir hafi misst vitið, orðið gaga og gúgú. 

Það er löngu viðurkennd staðreynd, að frú Sara Palín er aðalfyrirmynd nútímakvenna í Sjálfstæðisflokknum; Hanna Birna, frú Andersen, Hvítvínsprinsessan, Torrgerður Katrín og þessi með langa nafnið, sem Bjarniben gjörði að ráðherra, allar elska þessar konur Söru og hafa gert hana að sinni fyrirmynd í hvívetna. Og nú ætlar karlinn hennar, þessi líka bölvaður sorphaugur, að skilja við hana, segja henni að fara til Fjandans. Trúlega vonar þessi vondi maður, að frú Sara fari að vinna fyrir sér á götuhornunum í svínastíuhverfinu í Alaska.

Palín hjónin komu til Íslands í óopinbera vinnuferð fyrir fjórum árum. Þá gistu þau að frú Ingveldar og Kolbeins. Þá komst frú Ingveldur að því að herra Palín væri að minnsta kosti sjöfaldur í roðinu, á báðum áttum, því hún sá hann laumast eins og lævísan fresskött inn í miðstöðvarkompuna, hvar frú Ingiveldur geymdi Kolbein í ölæðisöngviti með sparibuxurnar sínar niður um sig. - Ég skipti mér ekkert af þessu, Kolbeinn ræfillinn var hvort sem er steindauður af öllu ákavítinu og grasinu og veitti ekki af að fá bágt í botninn. En frú Sara var alltaf jafn skæsleg og upplífgandi og ekki var við það komandi fyrir Brynjar Vondulykt að fá að fara upp í til hennar, en hún fór hins vegar með glöu geði upp í hjá Máríu Borgargagni og Indriða Handreði og þar var skohh, skal ég segja ykkur, líf í tuskunum og frú Sara sýndi og sannaði hver hún er megnug þegar galsi er í henni.

Eiginmaður Palin vill skilnað eftir 31 árs hjónaband

Uppreisn í lögregluliðinu; Hálfdán Varðstjóri lætur til sín taka við að bæla niður óróann

Þá er allt komið í bál og brand hjá lögregluvörgunum á höfuðborgarsvæðinu og brátt munu einn og einn lögregluprjónn annað hvort falla í ónáð eða bara falla. Hálfdán Varðstjóri lét þegar í morgun, árla mjög, málið til sín taka og lúskraði á tveimur lögregluþjónum, sem grunaðir eru um græsku, uppreisnarkenndir og löggæslusvik, þeir dvelja nú að gjörgæsludeild Landspítalans með slæmsku neðan beltisstaðar og áfallastreituröskun, sem jafna má við mannlegar hamfarir.

Nú er strax einn fallinn fyrir borð hjá Lögreglufélaginu út af munnsöfnuði formanns félagsins. En formaður þessi virðist hinn mesti hákur, sem hefir yndi af að vega að millistjórnendum í fjölmiðlum; sá á nú eftir að komast að því fullkeyptu hjá Hálfdáni Varðstjóra þessi formaður, það er að segja ef hann þorir þá einhvern tíma að stíga fæti inn á lögreglustöðina. 

Og Hálfdán Varðstjóri er handgenginn Ríxlögreglustjóra, lögregluforingjanum í Reykjavík og dómsmálaráðherra, þar af leiðandi hefir hann fullt leyi til að taka hastarlega í lurgin á óþekktargemsum og svala dýrlegum fýsnum sínum á þeim. Hve oft hefir ekki Hálfdán Varðstjóri hneppt al-saklaust fólk í gæsluvarðhald og sent það síðan á gjörgæsludeild, eða kastað því hér um bil dauðu inn í húsasund, elligar á tröppurnar heima hjá því? Eina skiptið sem Hálfdán Varðstjóri hefir beðið lægri hlut var þegar frú Ingveldur sló hann niður, en þá var Hálfdán að leita á hana með eitthvað óhuggulegt í huga. Frú Ingveldur rétti Varðstjóranum sem sé þokkalega úti látinn beint á trýnið og sló honum síðan við ofninn í forstofunni, reif utan af kalldjöflinum einkennisbúninginn og lét síðan vinnufélaga Hálfdáns sækja hræið af honum. Þegar lögregluprjónarnir báru sinn elskaða yfirmann út fleygði frú Ingveldur ræxninu af einkennisbúningnum ofan á hinn fallna með aungri virðingu. 

Segir sig úr Lögreglufélagi Reykjavíkur

Ung kona staðráðin í að fara í hundana

Ósköp getur verið hörmulegt að sjá á eftir fólki fara í hundana, til dæmis á þann hátt að það gengur í Sjálfstæðisflokkinn, gerist hreppsnefndarfólk fyrir hin alræmdu samtök og kórónar ógæfu sína með því að sætkjast eftir að verða ritari Flokksins. Telpan Áslaug Arna, víðfræg af hvítvínsþambi og humaráti, fór hina fyrrgreindu leið og dó inn í dómsmálaráðuneytið í síðust viku, kratakellíngum til ógurlegrar ánægju því kratakellíngarnar halda að Áslaug Arna sé þeirra.

Nú ku önnur Áslaug, Áslaug Hulda, út Flokksgettóinu Garðabæ, hafa hug á að skríða eftir nöfnu sinni á vit ógæfunnar og sækjast eftir að verða ritari Sjálfstæðisflokksins; sjáið til: hún sækist eftir að verða ,,ritari" samtaka, sem hefir ójöfnuð, sjónhverfingar, stórlygar og ofsagræðgi efst á stefnuskrá sinni. Eftirsókn eftir soleiðislöguðu hlýtur að vera djöfulleg, eða í hið minnsta glæpsamleg, annað getur ekki verið.

Svo er það nú þetta með að éta humar: Það er ógéðslegur verknaður, sem aðeins er við hæfi bilaðra manna og villudýra. Hvað er til að mynda ófrýnilegra en að sjá unga, hvítvínsdauðadrukkna konu, með humardrull lafandi út úr öðru munnvikinu? Humar er enda viðurstyggilega skepna af sömu ætt og könglær, geitungar og sporðdrekar, og djöfullegt flugnabraggðið leynir sér ekki af þessu andstyggilega kvikindi. Svo hinu fræðilega á dýrasviðinu sé til haga haldið, þá drepast önnur sjávardýr, til dæmis hvalir og selir, ef þau leggja sér humar til munns. Hér í norðurhöfum fannst eitt sinn steidauður steypireyður, eða steypyreður eina og gáfnaljósin í Sjálfstæðisflokknum kalla tegundina. Þetta var 500 tonna skepna og í maga þess fundust 18 lifandi humrar, sem höfðu nagað og skitið í öll líffæri hvalsins svo hann drapst með ógurlegum harmkvælum. Og fyrst Sjálfstæðisflokksliðinu þykir fínt að éta humar og deyfa sig með hvítvíni með þá er aungin furða að þeir séu jafn stórgallaðir og raun ber vitni.  

Áslaug Hulda gefur kost á sér sem ritari