Málefni kúnna kalla á tafarlausa upptöku laga um meðferð dýra

Þokkapiltur þessi Arnar og skilur kýrnar efir munaðarlausar, ráðalausar og hræddar. Ef sona óttaleg framkoma varðar ekki við dýraverndarlög, einkum 111. grein, sem fjallar um illa meðferð á dýrum, þá verður að taka umrædd lög upp í heild sinni og breyta þeim til hagsbóta fyrir kýr og ær. Katrín okkar hérna forsætisráðherra gæti skipað slembivaldan starfshóp til að semja frumvarp; verst við þá hugmynd er hinsvegar að það mundi aldrei koma neitt frá þeim starfshópi og málið mundi gleymast á örfáum misserum og eftir stæði einungis gríðarhár launakostnaður í þágu starfsnefndarmanna.

En það er í tísku núna hjá tregum og ráðalausum þingmönnum og ráðherrum að leysa mál með því að skipa starfshóp. Með því að segja almenningi að búið sé að skipa nefnd, eða til standi að mynda starfshóp, stinga stjórnmálaskörungar nútímans ósköp laglega upp í óuppdreginn lýðinn, ljótan og heimskan, sem óðar gleymir bæði nefndinni og tilefni nefndarskipunarinnar. Já, það er margt ópíumið fyrir fólkið og aungvir þefvísari á slík efni en stjórnmálafólkið. Þannig að öllu framansögðu eiga kýrnar sér aungrar uppreistar von eftir að þokkapilturinn Arnar hljópst á brott og yfirgaf þær.

Já, Katrín okkar forsætisráðherra er í ætt við kaupakonuna hans Gísla í Gröf, en það kvendi hugsaði bara um að rúnta í jeppum bændanna í sveitinni og fór aftur til höfuðborgarinnar án þess nokkurn tíma að kynnast kúnum; það eina sem kaupakonan þóktist viss um var að það væri áreiðanlega vond lykt af þeim, að öðru leyti vissi hún aldrei hvað belja var, þekkti ekki einusinni þá voluðu skepnu á mynd, hvað þá úti í haga. Þegar Katrín var spurð hvað hún hyggist gjöra í málefnum kúnna rak hún upp undrunarsvip og spurði á móti hvað þetta ,,kúnna" þýddi, hvort þetta væri eitthvert ekkisins búðamál og verslunar, en henni hafði einhvern tíma heyrst að viðskiptavinir kauphéðna væru nefndir ,,kúnnar."  

Arnar hættir sem formaður

Fyrirgangur og vindhögg í Iðnó, en þrællinn lét ekki sjá sig þó honum hafi verið boðið

Nú létu þau Bandaríkja-Sólveig og Amríku-Viddi aldeilis vaða á súðum í dag í vesalings gamla Iðnó húsinu og má kallast mesta mildi að ekki fór verr, því hið aldna hús iðnaðarmanna lék á reiðiskjálfi undir fundarlátum og hefði eflaust hrunið til grunna hefði djöflagangurinn staðið fimm mínútum lengur. Ræðumenn fundarins voru aðeins tveir og sögðu oft og mikið ,,aaammm, uumm, aaammm, gloggglogg" og skemmtu fundargestir sér konunglega og þóttust skilja ummmlið í ræðumönnum rétt eins og lófana á sér.

Áður er samkoman í Iðnó hófst höfðu Bandaríkja-Sólveig og Amríku-Viddi boðið heimsfrægum manni, lækni, borgmeistara og sosialdémókrat, Degi B. Eggertssyni, til til fundarins. En sökum heimsfrægðar Dags og langvarandi dvalar hans uppi í himintunglunum sá hann sér ekki fært að mæta og sendi ekki einusinni skilaboð til Sólveigar og Vidda, þess efnis, að þau gætu bara farið til Andskotans fyrir sér, hann talaði ekki við fífl og illfygli, sem væru rétt nýbúin að svívirða Þröst Ólafsson, þann mæta hagguðfræðing og kapitalasosialdemónkratismus. En árás Bandaríkja-Sólveigar á dánumanninn Þröst er náttúrlega glæpur á pari við helgispjöll og guðlast af vesta tagi.

Svo kom upp úr dúrnum að Eflingarforstjórarnir vóru með nokkra stjórnarmeðlimi með sér í Iðnó, atlso meðlimi skohh, og auk þess slangur af óbreyttum fundargestum, sem komnir voru til að heyra Bandaríkja-Sollu og Amríku-Viðar graðga Degi í sig á staðnum, melta hann og skila honum í toilet. En Dagur hafði vit á að mæta ekki og þegar það var útséð, rötuðu Sólveig og Viddi í þá höfuðvillu að gera ekkert nema umla og kumra soldið í hljóðnema, í stað þess að fara fylktu liði upp í Ráðhús Reykjavíkur og taka Dag. Já, taka Dag og draga hann úr húsi á skottinu eins og útgangskött og baða hann vel og vandlega upp úr Reykjavíkurtjörninni, sem þarna er við bæjarvegginn. 

 

„Hann er bara uppi í sínum fílabeinsturni“

Ætlar Bubur að gjöra Ísland að einu allsherjar vitfirringahæli hottintotta?

Hvur fjandinn er þetta? Er manngrýlan gengin endanlega úr samfélagi óbrjálaðra manna? Leggur til að fyrsti febrúar ár hvert verði dagur íslenskra munnmaka. Hafið þið heyrt annað eins? Eða sjáið þið máske fyrir ukkur hvernig það mundi líta út? Af ástarsökum mundu viðskiptavinir Bónusverslananna skella sér í dónaleg munnmök á búðargólfinu meðan það bið afgreiðslu. Og hvað mundi tvöhundruð kílóa kerlingin fara fram á við afgreiðslustúlkuna eða afgreiðsludrenginn á kassanum á degi íslenskra munnmaka ef þessi hugmynd verði orðin að lögum þann fyrsta febrúar næstkomandi? Þetta verður bara hræðilegt.

Og hvað so? Þegar búið verður að niðurlægja saklaust fólk og hinn fyrsta dag febrúarmánaðar er viðbúið að Bubbarnir fari aftur á stjá og heimti að fyrsti mars verði verði dagur íslenskra hægða, - ja, eða hægðatregðu eftir atvikum, - og þá beri öllum að fara út á lóð til kukka í nafni lífræns áburðar og veganísma í görðum og á grasbölum innan lóðamarka. Í framhaldi af þessari vitleysu mundi fyrst apríl verða dagur fémínísmans með frjálsum geirvörtum (e. free nipples)og öðrum viðlíka fíflagagni og galskap. Þegar búið verður að finna öllum dögum ársins eitthvert fáránlegt hlutverk getum vér Íslendingar með miklu stolti sagt umheiminum, að Ísland sé opinberlega orðið eitt allsherjar vitfirringahæli með stórbrotnum vitfirringum í öndvegi og öllum lykilstöðum, svo sem verið hefir fram að þessu. 

Vissulega þarf að hafa miklar áhyggjur af fyrst febrúar næstkomandi, ef tottararnir ná að gera sitt ástúðlega hugarfóstur að veruleika. Hafa menn lagt niður fyrir sig hvernig útlendingarnir sem leið eiga um Laugarveg og Austurstræti, sjálf ferðamannaauðlindin holdi klædd, bregðist við þegar þeir sjá allt í einu þá innfæddu í miskunarlausu hottintotti og munngælum um gangstéttir og gatnamót? Nei, það veit ég þið hafið ekki gert. Skohh, ef Íslendingar mundu bara gjöra einn einasta dag á ári að munnmakadegi, eins og allt útlit er fyrir, mundi ferðamannaauðlindin fljótt heyra sögunni til, því heiðvirðir útlendinga mundu gefast upp á að heimsækja land þar sem íbúarnir eru óagaðar skepnur í sananburði við siðaðar þjóðir sem erlendir ferðamenn eiga að venjast.  

Bubbi leggur til að dagur íslenskra munnmaka verði 1. feb

,,Svo þakka ég þér kærlega fyrir"

Þegar ég sá þessa fyrirsögn kippist ég að sönnu við, því mér sýndist standa þarna: ,,Kynvilla á Suðurskautinu." Í gegnum hugann þutu kynjamyndir með leifturhraða; fólk að stunda kynvillu í 50 gráðu frosti og snjófjúki; mörgæsir að ósiðlegum athöfnum; ógéðslegur pérvert að géra eitthvað sorglega ógéðslegt með öðrum viðbjóðslegum pérvert. En svo sá ég hvers kyns var og las að fyrirsögnin hljóðaði upp á ,,skynvillu á Suðurskautinu", sem auðvitað er allt annað en ,,kynvilla á Suðurskautinu" og greinin fjallar um geggjaða vísindamenn, sem væntanlega er búið að taka úr umferð.

Þegar hugurinn var farinn að róast og ég farinn að ná áttum eftir hin hrapalegu lestrarmistök, kom óforvarandis upp í hugann minningin um ,,kynvillinginn í þvottabalanum", en upp um þann þorpara komst þegar götustrákar gægðust á gluggann á kalli. Strákarnir hlupu auðvitað með það sem þeir sáu í hvurn mann og meintur kynvillingur var hrakinn burt af staðnum fyrir hádegi daginn eftir. Þannig var nú það. 

En fyrst talið hefir borist að kyni og kulda er ekki óeðlilegt að nefna hjúin sem lögðust buxnalaus í snjóskaflinn bak við ballhúsið eða félagsheimilið. Þegar skepnurnar höfðu lokið sér af stóð karlfauskurinn upp, gyrti sig í brók og rétti síðan kvenpersónu leiksins höndin og sagði: ,,svo þakka ég þér kærlega fyrir." Fleira var ekki sagt í skaflinum það kvöld, en atburðurinn skildi eftir sig fullvissu í sinni fólksins um að Íslendingar væru harðgerðasta þjóð í heima og létu ekkert stöðva sig, ekki einusinni frost og fannir.

Skynvilla á suðurskautinu

Hún skákar ekki vitsmunum sauðnauta uppi á Grænlandsjökli

Aungvan þarf að undra þótt kjörnir borgarfulltrúar í borgarstjórn Reykjavíkur gjöri alvarlegar athugasemdir við gáfnafar hvurra annarra. Fyrir það fyrsta er löngu auðséð, að þessir sérkennilegu fulltrúar, sem auðvitað eru fyrst og fremst fulltrúar sjálfra sín, reiða ekki vitið í þverpokum, stíga ekki í vitið eins og sagt er; eru með öðrum orðum fremur vitgrönn grey. Í þessu sambandi má geta þess, að við mælingu kom í ljós að meðalgreindarvísitala borgarfulltrúanna skáka á aungvan hátt vitsmunum sauðnauta uppi á Grænlandsjökli.

Og Þjórflís Góa, eða hvað hún heitir, sem ekki á úr háum söðli að detta, slær á létta strengi og segir hreint út að Eyþór, sem mér skilst að sé einhvur íhaldsmóri, sé treggáfaður! Já, hún sagði treggáfaður! og hló að honum um leið, sona rétt eins og álfadrotningin í kvæðinu eftir Hæni hinn þýska: ,,Heilsaði hún mér drottningin og hló að mér um leið." Hún má eiga það þessi viðreisnarpírati, að hún talar skýrt um vitsmuni Eyþórs og fyrir það ber að þakka.

Á næsta borgarstjórnarfundi má gera ráð fyrir að pírataviðreisnarfrauka haldi áfram með Eyþór og reifi þá umgengni hans við vissan ljósastaur á Sæbrautinni fyrir nokkrum árum. Eins og allir vita, þá hljóp einhver þvermóðska í Eyþór út í áminnstan ljósastaur og hann tók gott tilhlaup og stangaði ljósastaurinn af öllu afli, eins og hrútur. Nú, helvískur staurinn brotnaði í tvennt og hefir nú verið færður Þjóðminjasafninu til varðveislu, því sögufræga ljósastaura ber að hafa til sýnis á söfnum fyrir komandi kynslóðir. Er það mál sanngjarnra manna og umburðarlyndra, að tilræði Eyþórs við ljósastaurinn bendi ótvírætt til að þess að hann sé bæði naut- og sauðheimskur og þar með fullkomið sauðnaut. Já, fjarri fer því að Eyþór sé einhvur Móri.

Kallaði Eyþór Arnalds „treggáfaðan“

Auminginn svorni, nú er nóg komið tími til að pakka saman, annars

Hún gengur ekki lengur heil til skógar, auminginn svorni, og skal aungvann undra. Eftir að upp komst um sjóðþurrð Ofanflóðasjóðs fer forsætisráðherra að kvaka upp úr eins manns hljóði og það inni á Alþingi, að átakshópi nokkrum, sem aunginn lifandi maður þekkir til, sé ætlað að vinna hratt. Því miður er er þess ekki getið hvað það er sem hinn dularfulli átakshópur á að gera. Á hann að leita að péníngunum sem láku úr úr Ofanflóðasjóði og ekki nokkur maður hefir hugmynd um hvar eru? Eða á átaksflokkurinn að hlaupa upp um fjallshlíðar og setja upp snjóflóðavarnir með berum höndunum? Eða er átakshópurinn atarna kanski einhverskonar ópíumdropi fyrir fólkið, sem hingað til hefir rorrað á kjördag eins og sauðfé rekið til slátrunnar inn á kjörstað og kosið sinn Sjálfstæðisflokk.

Nú segja fróðir menn, sem hafa kynnt sér málavöxtu út í hörgul, að Katrín hafi gengið í Sjálfstæðisflokkinn ung að árum, enda hefir hrifning hennar af Bjarnaben ekki dulist nokkrum manni. Hitt er svo aftur annað mál, að óprúttnir Sjálfstæðismenn og Samherjar hafa um hríð gert sér að leik að gjóta á eftir henni augunum með óduldum hæðnissvip á smettunum og gera gys að henni og Stenngrimi okkar Johoð yfir borðum að heimili frú Ingveldar. Ja, Íhaldinu hefir ekki ekki leiðst að taka að sér unglinga, eins og til dæmis Katrínu og hann Gulla, og afvegaleiða þá og steypa í glórulausa spillingu og menningarhrun.

Já og já. Sona á þetta að vera og sjóðþurrð hjá einum auvirðilegum Ofanflóðasjóði er ekkert merkilegri en máttlaust flóarbit. Og hvað er flóarbit hjá þjóð sem um aldir hafði lúsina sem sitt uppáhalds heimilisdýr. Vér Íslíngar erum þegar allt kemur til alls ennþá grálúsugir og illa þefjandi, en þá alltso andlega, - venjulegar lústítlur eru samviskusamlega hraktar á braut úr hárinu á krakkaskröttunum um leið og þær sjást. Á andlega sviðinu erum vér útsett með óværur af mörgu tagi; andlega grálúsug veitum við voðamönnum umboð til að tæma sjóði, hvurn af öðrum, einnig banka og sparisjóði. Og þegar Katrín ætlaði að moka milljonum og millíörðum út úr Ofanflóðasjóði greip hún ekki aðeins í tómt heldur galtómt. Þá yppti sú stutta bara öxlum og tók nokkra kynjakippi og reddaði málinu með því að skipa átaksnefnd sem á að vinna hratt, án þess þó að hafa verkfæri af einhverju tagi í höndunum. Æji greyið mitt Katrín Stenngrimmsjohoðs og Bjarnabensdóttir farðu nú að pakka saman áður en einhverjir aðrir verða fyrri til og pakka saman fyrir þig, ásamt þér sjálfri, og senda góssið á urðunarstöð Samherjanna ukkar þarna fyrir norðan land.

Átakshópi um ofanflóðavarnir ætlað að vinna hratt

Þá drógu þeir upp konu nokkra og sögðu hana vera þingmann

Alltaf kemur okkur skrælingjunum sitthvað á óvart. Nú hafa þeir dregið upp konu nokkra og okkur sagt hún sé þingmaður, gott ef ekki þingkona í ofan á lag. Þeir kalla hana Líneik Önnu og setja meira að segja inn mynd af viðkomandi til að sanna sitt mál og að Líneik Anna sé til í raun og veru. Þessi opinberum gerir það að verkum, að upp í hugann kemur kvæðisstubbur, orktur af nóbellsskáldi: ,,Líneik veit ég langt af öðrum bera, létta hryssu í flokki staðra mera." Enn fremur minnir þetta okkur á munnsöfnuð verkalýðsforingjans í kvenfélaginu Eflingu, en hún talar um ,,tæfur og hryssur" í pistli dagsins hjá sér. 

Og létta hryssan úr flokki hinna stöðnu mera hneggjar umsvifalaust við stall þann einkennilega boðskap, að ,,svörin drekki spurningarnar ágætlega." Ég veit ill hvað fólki finnst um svona talsmáta, en sumum gæti þókt hann tvíræður, ef ekki klámfenginn undir rós. Svo segir hin nýfundna þingkona, að eðlilegt sé að fá Samherjann Stjánajúl á fund til að spurja hann út í Samherja. Betur hefði karlkyns þingmenni Framsóknarflokksins ekki komist að orði. En hvar hefir þú verið öll þessi ár, Líneik mín létta hryssa?

Þá kemur eins og kallaður upp í hugann Framsóknarmaðurinn á spóafótunum. Hann kom einn morguninn töltandi heim til sín á nærbuxunum einum fata neðan mittis, en í hvítum, ermalausum bol að ofanverðu og með brúnan hatt á höfðinu. En niður úr nærbuxum Framsóknarmannsins stóðu ógnarlangi og örmjóir spóafætur hans og maður fékk undir eins á tilfinninguna að þessir veiku fætur mundu hrökkva þá og þegar í sundur eins og eldspýtur undan þunga yfirhelmings mannsins, Framsóknarmannsins. Og kona tók á móti honum í eldhúsdyrunum og barði hann með gúmmíslöngu eins og hund og læsti hann so inni í miðstöðvarkompunni, einan og yfirgefinn. Frú Ingveldur lætur nefnilega ekki líðast á sínu heimili að húsbóndinn komi heim eins og fuglahræða eftir næturlanga fjarveru af heimilinu. 

Svörin dekka spurningarnar ágætlega

Og barnavinur me-est-i, æ breið þú blessun svína yfir geldingatöngina þí-í-na

,,Í déskotans helvítis drullu og skít
hann djöflast sem bandóður tuddi í flagi. 
Hann öskrar: ég meiði, ég orga, ég brýt,
ég æli, ég höggur, ég hundana skýt
og hanann ég myrði og gjöri að hræi."

Þannig orkti kvenfélagsskáldið Máría Borgargagn fyrir munn karlrembujúnka nokkurs, sem lengi stóð í ströngu stríði við mæðraveldið sokallaða. Svo var þessi karlrembumaður tekinn úr umferð og hengdur, því íllt þókti að búa við annað eins kvikindi. Og nú bætir barnaráðherrann, sjálfur hrossageldingasérfræðingurinn, gráu ofan á svart og lætur að því liggja að hann ætli að skerða tjáningarfrelsið með því að banna ræðuhöld einn tiltekinn dag á ári, þ.e. þann 17 júní. Þett er afskaplega vel til fundið hjá ráðherranum, sem meðal annars hefir á sinni sakaskrá að hafa verið svo róttækur og öfgafullur sosialist að hann hafi orðið að ganga í Framsóknarflokkinn. Og bráðum heldur hann erindi á hátíðarfundi Sosialistaflokks Gunnsa Smára og mun hann gera sína eigin róttækni fyrr og nú að umtalsefni.

En einkum þó og sér í lagi, mun ráðherra barna leggja blátt bann við að nefna börn á nafn í ræðum yfirleitt, en þó einkum á þjóðhátíðardag íslenska lýðveldisins. Hann segir að ,,raunverulegar aðgerðir þurfi að fylgja með" hvað sem það nú annars þýðir. Sennilega á hann við þjóðþrifaverk á borð við að barnaflengingum verði komið á um allt land; börnin verði rekin með harðri hendi inn í stóra sali, svo sem fiskmóttökur í frystihúsum, yfirgefin stórfyrirtæki eða óupphituð bifreiðaverkstæði þar sem á þau væri sprautað jökulköldu vatni og þau síðan rassskellt með spýtu. Allt þetta væri fyrst og fremst gert fyrir börnin til að ná úr þeim óþekktinni og annarri ónáttúru.

Við erum sannarlega heppin að eiga annan eins barnaráðherra; hann neitar til dæmis alfarið að upplýsa hvaða flokksgæðingar fengu að kaupa þúsundir íbúða, sem fólk var hrakið úr eftir Hrun, á spottprís af Íbúðalánasjóði. Hvurn andskotann kemur það okkur heldur við hvað höfðingjarnir hafast að? En við getum svo sem sett okkur fyrir hugskotssjónir þá blessun þegar barnaráðherrann og geldingatengurnar og Bjarniben og hinir stjórnmálaenglarnir gáfu Hrunséffunum þúsund íbúðir, tvö þúsund íbúðir, þrjú þúsund íbúðir, í nafni almannahagsmuna og Íbúðalánasjóðs, - en sá sjóður ku vera að öllu leyti í eigu þess hins sama almennings, sem gjarnan vill vita hverjir fengu umræddar íbúðir í gjafaumbúðum.

Nóg komið af ræðum á 17. júní

Síra Baldvin hefir kvartað við bysskubbsstofu út af kvenprestum

Til að geta gerst fangaprestur þarf viðkomandi að vera sjálfur fangi, hafa verið dæmdur í helst langa betrunarvist. Nú hefir það gerst að kvenfangi er orðin fangaprestur. Ekki veit ég hvað konutetrið atarna hefir gert af sér til að verðskulda langa vist bak við lás og slá. Síra Sigrún, eins og bysskubbinn og fleiri stórmenni kalla nýja fangelsisprestinn, mun upphaflega verið sett inn fyrir misskilning, en síðar tóku yfirvöldin þá ákvörðun að dæma hana í ærlega afplánun fremur en að viðurkenna misskilninginn, svo útlitið er svart fyrir síra Sigrúnu.

Einn höfuðklerkur Íslands er þó ævareiður vegna skipunnar síra Sigrúnar, en það er síra Baldvin, prestur og prófastur til Gemlufallaþinga. Hann segir í bréfi til bysskubbastofu, að nú hafi kirkjuyfirvöld þó laglega gert í sig og pestin af þeim finnist alla leið austur á firði og norður fyrir Hornstrandir. Nú sé svo komið grotnun kirkjunnar innanfrá, að jafnvel föngum sé að ósekju skaffaður kvenprestur. Að mati síra Baldvins er vart hægt að komast neðar eða leggjast lægra í afsiðun og tilræðum við heilbrigða skynsemi í landinu.

Lengi verður í minnum haft þegar síra Baldvin braut sér leið inn í fangelsi og hélt stórbrotna hátíðarmessu yfir tukthúslimunum. Í þessum óvænta messusöng lét síra Baldvin glæpamennina hafa það óþvegið, sagði að þeir væru þorparar, kynóð villudýr, uppfullir með drápsþorsta og væru að samanlögðu alger andstyggð Guði Almáttugum, enda færu þeir fljótlega allir sem einn í eldsofninn. Fangana rak vissulega í rogastans við að fá slíka guðsþjónustu yfir sig eins og óvæntan brotsjó. Og fangaverðina raka síra Baldvin alla saman inn á klósett og skipaði þeim að snúa þeim föngum við, sem voguðu sér að laumast út úr messu hans til að skíta og míga eins og ógeðslegir fresskettir. Því miður frelsaðist aunginn fangi til betrunar við hinn magnþrungna helgiboðskap síra Baldvins. En við verum samt að vona innilega, að síra Sigrún taki upp þráðinn þar sem síra Baldvin lagði inn í fangelsið og segi óþekktarormunum til syndanna, so rækilega að þeir gleymi því ekki. 

Fyrsta konan skipuð fangaprestur

Ekki er allt sem sýnist í handboltaafreki Íslands í kveld

Það er af sem áður var þegar Rússar vóru Sovétrússar og tóku Íslínga og flengdu þá eftir öllum kúnstarinnar reglum í handbolta. Eftir þessháttar meðfer skriðu Íslíngarnir heim eins og lúbarðir hundar og földu sig undir borðum og rúmum fyrsta kastið á eftir. So hættur Sovétrússar, því miður, að vera Sovétrússar og gerðust bara Rússar og fengu sér aflóga fyllibyttu fyrir forseta og í drykkjutíð þessarar helvískrar byttu stálu glæpamenn eigum fólksins og Moskva breyttist á stuttum tíma úr öruggustu stórborg heimsins í þá hættulegust og ruddalegustu.

Þegar ólán af því tagi, sem lýst er að ofan, hendir eina þjóð fer allt sem verða má út um lær og maga, eins og sagt er, og þar með fylgir geta í handbolta sem öðru. Nú eru sljóir óregluslánar valdir til keppni fyrir stórveldir Rússland, allir hálfvitlausir af áfengisnautn og kynsvalli, sem getur tekið á sig mun hroðalegri mynd en orð fá lýst. Og Rússarnir stóðust álappalegum Íslíngum aungann snúning fremur en hvurjir aðrir sólargapar.

Íslenska handboltalandsliðið er sosem eins og venjulega, klaufskir, stirðir og ámátlegir í gjörðum inni á vellinum. Þegar vér leiðum þetta landslið vort sjónum, blasir við okkur hópur manna sem í einu og öllu minna mest á jólasveinana, Grýlu og Leppalúða öll til samans. Til dæmis, það er að vísu ófagurt öfgadæmi, er landsliðsmaðurinn Arnþór Skeggi Eyþórsson; sá piltur er alveg nákvæmlega eins og jólasveinninn Stekkjastaur, eins og honum er lýst í fræðibókum; hann er og talinn launsonur Jóns Íþróttamanns, sem löngum hefir verið stolt Íslands og útvörður íslenskrar þjóðar þegar gæfa, gjörvileikur og íþróttir eru lögð til grundvallar. Jújú, við sem heima sitjum bárum gæfu til þess í kveld að sjá Jón Íþróttamann sjálfan á áhorfendapöllunum þar ytra, upp undir rjáfri, rallhálfan og ruglingslegan ásjár. Það var Jón Íþróttamaður sem kastaði af sér vatni inn á völlinn í hálfleik og var borinn út eins og óður hlandselur, ja, eða eitthvað soleiðis ...

Stórsigur gegn Rússum