Skýring komin á nafni Ásmundarsals - Bjarniben saklaus en McCarthy sekur

Vitanlega braut Bjarniben ekki sóttvarnarlög. Aldeilis ekki. Nú liggur fyrir að krataeðlisófétin og þetta sem kallar sig ,,pírata" verða að skríða á fjórum fótum fyrir Bjarnaben í fyrramálið, árla mjök, og biðja hann innilega fyrirgefningar á ruddaskap og óduldum lygum um hann og ferð hans á listamannaþingið í Ásmundarsal. Að því búnu eiga þeir sem offari fóru gegn Bjarnaben að setjast niður og skrifa afsagnarbréf og afhenda það forseta Alþingis; með öðrum orðum: Þórhildur Sunna, Helga Vala og fleiri endemi í flokkum þeirra verða nú fortakslaust að segja af sér þingmennsku vegna óhróðurs og spillingar í garð hins blásaklausa fjármálaráðherra. En Bjarniben var laus úr haldi i dag.

Þá er fram komin skýringin á nafninu ,,Ásmundarsalur", en það er dregið af nafni frægs mótorbáts sem bar nafnið Ásmundur GK 30. Frægðarsól m/b Ámundar GK reis hæst árið 1967 þegar hann færði að landi úr einni sjóferð fulla lest af enn fyllri séníverbrúsum. Svo gerðist það að einhver aðdáandi m/b Ásmundar gaf listamannasalnum nafnið Ásmundarsalur og heiðraði með því minningu hins fræga mótorbáts og frækinnar áhafnar hans. Það var því ekki nema vel við hæfi að Bjarniben lyfti fáeinum glösum með myndlistarmönnum þar í sal Ásmundar sénívers.

Og rétt í þessu var að koma upp eitt stórhneykslið enn. Þar á í hlut eitt kolryðgað þingmenni, S. McCarthy að nafni, andlegur samherji Bjarnaben, en ekki í sama flokki. McCarthy þessi hefir orðið ber að því að liggja nær berrassaður í heitum potti í eigu Reykjavíkurbæjar, en fjölmenni var í pottinum og lágu og sátu allir fast upp við hvurn annan eins og sauðir í hrútakofa. Það er eitthvað klúrt og fremur subbulegt við þessa frétt, svo gera má að því skóna að McCarthy sé fallinn og fall hans hafi verið bæði mikið og hátt. Svo var Pírataflokkur McCarthys emjandi um það í gær eða fyrradag að hann hefði boðið VG og Framsókn aðstoð við að fjarlægja Bjarnaben vegna ferðar hans í Ásmundarsal. Nú er sem sé þessum leik lokið, Bjarniben er saklaus af ásökunum krataeðlisfurstanna og Pírata, en sjálfir liggja Píratar í svaðinu með allt uppum sig og niðrum sig.

„Ég braut ekki sóttvarnalög“

Nú lætur hann Brynjar okkar sverfa til stáls gegn uppblásnum og Þórðarglöðum fraukur

Já, þetta er hárrétt hjá honum Brynjari, eins og hans er von og vísa. Fraukurnar tvær, sem hann gjörir að umtalsefni og eiga að heita þingmenn, eru að sjálfsögðu liðónýtar og gagnslausar, enda uppblásnar af krataeðli og óttalegir vindbelgir. Það er góð lýsingin hjá honum Brynjari á þessum siðbættu krataeðlisjúnkum, þegar vaða eins og ólmir skítadreifarar upp á dekk þegar þær halda að einhver hafi misstigið sig og grýta taðkögglunum út um allt, já og halda í þokkabót að allir sem sjá til þeirra haldi að þær séu réttlátar og úr hófi siðprúðar.

Sannleikurinn er nefnilega sá, að krataeðlissjúklingar eru mjög öfundsjúk grey, gjörn á að gramsa í sig sem mest að borgaralegu gumsi þegar þeir komast í það og vilja sífellt meira. Nú, ef einhver misstígur sig eða verður á í messunni, gleðjast krataeðlissjúklingar ákaflega og þjóta beint upp á dekk til að sýna fólki hvað þeir eru réttlátir, góðir, löghlýðnir og drenglyndir. Gleðin sem krataeðlissjúklingarnir verða uppljómaðir af þegar þeim þykir sem öðrum hafi illa til tekist hefir virðulegt heiti, sem sé: ,,Þórðargleði" og varð til hjá séra Árna Þórarinssyni presti og prófasti og hann notaði um lágkúrulegt sálarlíf þeirra sem gleðjast af hreinni illkvittin yfir óförum annarra.

Nú hefir hann Brynjar okkar hérna skorið upp herör gegn ósvífni og árásum einstaklinga sem sannlega eru yfirtroðfullir af viðurstyggilegri krataeðlisslepju og Þórðargleði. Eflaust veit Brynjar manna best að á slíkt fargan duga aungin vettlingatök. Því væntum vér þess, að hann láti kné fylgja kviði og þaggi rækilega niður í krataeðlissjúku og Þórðarglöðu fraukunum, sem sí og æ vaða um þilfar þjóðarinnar með skít- og taðkögglakasti á bæði borð. Það á að vera nóg að stinga á belginn á þeim með títuprjóni og bjóða þeim dálítinn bitling til að naga. 

Þingmenn sem hafa ekkert fram að færa

Er Óli Góði það stórmenni sem skellir Bjarnaben í svaðið og gengur frá honum?

Ekki er ástandið gott til sálar og líkama hjá VG fyrst blessuðum snilldarandanum honum Óla Góða er sigað fram á vígvöllinn. Óla Góða hefir sem sé verið skipað að gelta dálítið að götustráknum Bjarnaben, sem hefir greinilega ekki enn tekið út nægan þroska til að vera flokksformaður, þingmaður og ráðherra. En það er hægara ort en gert að fá eitt piltkorn, sem staðnað hefir á glegjunni um sextán ára aldurinn, að gera eitthvað í sínum málum. Ekki vænkast hagur Strympu þegar í ljós kemur að gulldrengur með svona stöðnun hefir af einhverjum kyndugum ástæðum orðið formaður Sjálfstæðisflokksins og launar upphefðina með því að rjúka til og brjóta sóttvarnarlög á drykkjumannasamkomu í Ásmundarsal.

En hvur ætli sé þessi Ásmundur sem salurinn atarna er nefndur eftir? Það ætti nú að liggja í augum út, eða er það ekki. Sumir segja hann heiti í höfuðið á Ásmundi ökuþór og hann hafi iðulega geymt ökuvagn sinn á salnum. Ég veit ekki hvort það er rétt. Svo skipti aungvu máli hvaða Ásmundur það er, hvers nafi hefir verið klínt á þennan alræmda brennivínssal svallaranna. Eitt er þó víst: Bjarni litli ben ku hafa skriðið þar inn, þvert ofan í sóttvarnarreglur, og farið að dansa þar í fólksþrönginni. Þetta átt Bjarniben ekki að gera og því eru Sjálfstæðisflokksmenn komnir á fremsta hlunn með að stampa Bjarnaben, jafnvel selja hann Pírötum, eða gefa þeim hann. Krataeðlið í Samfylkingunni vil líka kaupa þennan einstaka poletiska leikmann. Og þannig er nú víst það. Aaaammm ...

Það kemur kannski í hlut Óla Góða að reka Bjarnaben úr ríkisstjórninn. Það skyldi þó aldrei vera? Ef til vill er Óli Góði eftir allt saman það stórmenni, sem aunginn hefir grunað hann um að vera, sem setur Íhaldið öfugt í forina með leggjarbragði. Á eftir gæti hann með sanni barið sér á brjóst og sagt skælbrosandi framan í Stenngrim Johoð og Álfheiði: - Sáuði drengir hvurnig ég tók hann!? Og við Bjarnaben: - Ég hefi nú rotað stærra naut en þig, laxi! Ó Ó Ó Óli Góði, sem þekkir ekki mun á fjöru og flóði, trall lall lalla lei ...

Málið er alvarlegt og mun hafa áhrif

Ókristinn pörupiltur ræðst af grimmd á Þjóðkirkjuna

Hann Sigmundur Davíð er ókristinn maður. Hann sat glottandi undir klám- og svívirðingavaðli sinna drukknu klausturbræðra á Klaustri og hvatti þá fremur en latti í munnsöfnuði. Hann hikaði ekki við að skrökva að fréttamanni um fyrirtækið sitt Wintris, en þessháttar kompaný eru notuð af gírugum einstaklingum til gjalda keisaranum ekki það sem keisarans er. Þá hefir piltur ljótt orð á sér fyrir að gefa rasískum hugmyndum undir fótinn og leiðindi út í fólk af erlendum uppruna sem hefir borist hingað til lands í leit að betra lífi.

Allt þetta segir okkur að Sigmundur Davíð kunni að hafa sérdeilis lítið álit á Jésú þeim Kristi, sem kristindómur er kenndur við. Og líkast til hafa það verir forfeður Sigmundar í beinan karllegg, sem litli sósíalistinn frá Nazaret rak forðum daga með harðri hendi út úr musterinu fyrir péníngabrask og brall. Svo gerðist það fyrir fáum árum að gamla Framsóknarmaddaman fór eins að við Sigmund og Jésú fór með ágjörnu fjárglæframennina í musterinu, því hún rak drenginn grenjandi út úr Framsóknarfjósinu, en áður en til þess kom hafði sú gamla flengt pilt vel og vandlega upp úr forarvilpunni sem seytlar frá Fjóshaugnum fræga fyrir dyrum Framsóknarfjóssins.

Þegar Sigmundur Davíð hafði hrakist grátandi undan grimmd Maddömunnar, allur útklíndur í fjósaskít og hlandfor, fylgdi honum smá-kraðak af púkum, sem setið höfðu á fjósbitum Maddömunnar og aungin eftirsjón var að. Ja, - nema kannski henni Vigdísi Hauks, sem er afburðaskemmtikraftur og mikil ótemja í borgarstjórn Reykjavíkur, sem auðvitað er aungin stjórn heldur hreinræktuð óstjórn. Er nú svo komið, að Sigmundur Davíð gerir sér hægt um vik og ræðst með vígtönnum sínum á Þjóðkirkjuna, trúlega sem hefnd fyrir að Framsóknarmaddaman dæmdi hann ekki í húsum hæfan og rak hann eins og hund á hinn hrjóstruga poletiska vergang. Samt er fyrir löngu búið að draga tönnurnar úr þessum baldna götustrák, svo það eru ugglaust falskar tönnur sem hann hefir upp í sér til að bíta Þjóðkirkjuna. 

Kirkjan kjósi að standa varnarlaus

Látum fíflin ekki fólk út í foraðið draga

Ö-höh-höh-hööö. Kemur ekki nema garmurinn Ketill, veltandi inn á gólf, og býður VG og gömlu Framsóknarmaddömunni að frelsa þau undan hinu skæða samkvæmisljóni Bjarnaben. Það er nema rétt svo að maður nái að forða sér frá að svelgjast á við að lesa um aðra eins fjarstæðu. Hvernig stendur eiginlega á því að Píratarnir, svokölluðu, gátu ekki vafið lýðskrum sitt, athyglissýki og tækifærismennsku inn í skárri umbúðir en þetta? Eru Píratar svona innilega andlausir? Eða vitlausir? Þetta er ekki einleikin della helvítis börnunum, og svo luntaleg að maður verður að kreista upp úr sér málamynda- og sýndarhlátur, öhöhöhöhö ...

Og svo þurrausinn er nautshausinn Píratanna, að þeir draga fram hið hlandónýta stjórnarskrárlíki krataeðlissjúklinganna og veifa því framan í Stenngrim Johoð og Framsóknarmaddömuna og heimta það samþykkt í skiptum fyrir minnihlutastuðning Pírata. Þau eru alveg sérdeilis misheppnaðir grínarar, aumingja pírataskepnurnar, og með svoddan poletíkst harðlífi að ekki dugir minna stór poletisk stólpípa með volgu vatni, sápu og glussa til að hræra upp í þeim móberglögum. En Pírötum þykir víst gott að vera yfirburða fávísir fáráðlingar með hor og slef, telja sér það til kosta, og hlaupa um í ókunnugum húsum og snýta sér í gluggatjöld og kukka í blómapotta.

Í gær, jóladag, sátu hjónin frú Ingveldur og Kolbeinn ásamt Brynjari Vondulykt og reiknuðu út greindarvísitölu Pírata og krataeðlisins. Útkoman úr þeim stærðfræðikúnstum kemur aungvum á óvart. Meðalvístala Píratagarmanna slagaði upp í vísitölu ársgamallar landnámshænu, en gáfnafar krataeðlisins mjök á slóðum páfagauks með minnistruflanir eða heilabilun. Og þau frú Ingveldur Kolbeinn og Vondalyktin voru sammála um, að reikningi loknum, að beina þeim ráðum að VG og Maddömunni að láta sér ekki detta í hug að gjöra kaupsamning við Pírata og krataeðlið, með eða án Miðjunga af Klaustri, um ríkisstjórnarsamstarf, en halda heldur áfram með þingflokk Sjálfstæðismanna, þrátt fyrir drabb og samkvæmasýki, spillingu og blábjánahátt þingmanna og ráðherra þess flokks. Málshátturinn hljóðar nefnilega upp á að fíflinu skuli á foraðið etja, en ekki að fíflið eigi að draga fólkið út á foraðið, - en á því er regin munur þér að segja...     

Píratar bjóðast til að styðja minnihlutastjórn

Poletiskar hýenur, hælbítar og 500 þúsundkrónu sekt per haus

Í gær og dag, aðfangadag og jóladag, hafa hinar poletisku hýenur í 101. Reykjavík sungið jólasálmana sína af fágætri heift og hatri, en þó umfram allt vellandi skinhelgi, út af því að Bjarniben hafði farið, eða varla farið, í heimsókn til kunningjafólks síns á þolláksmessu. Grimmdarlegustu urrin og helgislepjugólin hafa að sjálfsögðu hljómað hæst og óhugnanlegust fram úr trýnunum á pírataskepnunum og krataeðlissjúklingum Samfylkingarinnar.

En í raun og veru fagna hýenuhersveitir Pírata og krataeðlis heimsókn Bjarnaben í Ásmundarsal á þolláksmessukvöld, því það gefur þessum óhemju hræsnisfullu og skinhelgu vandræðagemsum tækifæri til að hneykslast hátt og snjallt yfir smá-syndum náungans og auglýsa í leiðinn meinta góðmennsku sína og kórrétt og öldungis óspillt hugarfar. Því þessi endemi trúa því staðfast að hneykslunarrokur, skinhelgimjálm þeirra geti narrað talsvert af atkvæðum út úr kjósendum, sem eiga að fá á tilfinninguna að Píratar og krataeðlisskjátur Samfylkingarinnar séu svo undurgóðar manneskjur.

Eftir næstu kosningar gætu hælbítarnir og hýenurnar skyndilega vent kvæði sínu í kross og farið að nudda sér malandi eins og kettir upp við fótleggina á Bjarnaben og Sjálfstæðisflokknum, enda ber fjarskalítið milli hugsjóna þessara aðila hvað varð þjóðfélagsgerð og þjóðskipulag. Öll kvikindin í þessum poletiska skógi eru nefnilega stórvinir í kapítalismanum, nýfrjálshyggjunni og þjónkun við stórauðvaldið á Vesturlöndum. Þannig, að þegar öllu er á botninn hvolft, allt í fínasta lagi milli Höfuðbólsins og Hjáleignanna, Bjarniben fór og fór ekki í gildi til vina sinna og velunnara og hýenurnar í 101, Píratar og krataelðlissjúklingar fengu útrás fyrir hælbítsáráttu sína, og gátu velt góðmennsku sinni uppúr spillingarpollinum, sem þeim þykir svo vænt um. En yfirvöld eiga að sekta Bjarnaben og vini hans og viðhlægendur í Ásmundarsal, sem saman voru komin þar á þolláksmessukveld, kr. 500.000-pr./haus og nota andvirði sektanna til styrktar fangelsismálastofnun. Þar með væri málið dautt. En hýenur og pírataflónin á að rassskella opinberlega á Austurvelli og hneppa síðan það fólk, allt sem eitt, í gapastokka á sama stað. 

„Ég er ekki að hugsa um að segja af mér“

Nú ætla hin óarga dýr að ganga frá öðlingnum og samkvæmisljóninu Bjarnaben

Hananú. Þá eru helstu vindbelgir og flóðhestar þjóðarinnar komnir á flot og stefna hraðbyri til Engeyjar þeirra erinda að hrekja blessaðan öðlinginn hann Bjarnaben í sjóinn og berja á hans kæru ættingjum í leiðinni sona í tilefni jólanna. Hin ólmu villudýr munu eflaust ekki láta þar staðar numið, heldur ætla þeir síðan sameinast Jólakettinum og Grýlu gömlu í að hrella og eta landsins bestu börn.

Og fyrir hvað ætla hin óarga dýr að eta Bjanaben? Jú, þau hyggjast eta hann upp til agna af því að hann hefði í staupinu með vini sínum í gærkveldi, það var nú allt og sumt. Þetta byrjaði allt í gærkveldi, andskotar Bjarnaben höfðu njósnað um hann frá því fyrir hádegi og þegar hann heimsókti vin sinn hringdi það á lögregluna. Já, það hringdi meira að segja beint í Hálfdán Varðstjóra og bað hann taka Bjarnaben fastann fyrir ölvun og óspektir í ólöglega fjölmennu samsæti betri borgara. Þannig var nú það. Þetta kvað víst vera svo alvarlegt drykkjulæti Miðjúnganna í klaustrinu bliknar við hliðina á meintu óforsvaranlegu athæfi Bjarnaben í Ásmundarsalnum. Aumingja vsleing karlinn.

Og bölvaður asninn hann Hálfdán lét glepjast af áróðri óvinanna og stökk til og leiddi Bjarnaben á brott í handjárnum. Sjónarvottar segja að það hafi verið fullkomlega átakanlegt að horfa á þegar lögregluprjónarnir komu með þennan undurgóða dreng út og Hálfdán Varðstjóri rak á eftir með því að dangla í rassinn á honum með priki. Þessi frumlega sjón minnti sjónarvottinn, minn heimildamann, óhuggulega mikið á þegar böldnum pörupilti hefir verið falið að reka á eftir geldri mjólkurkú út á blóðvöllinn til slátrunar. Að vísu fer ekki miklum sögum af yfirheyrslum Hálfdáns Varðstjóra yfir Bjarnaben í nótt, - ekki ekki ennþá. En undir hádegi tókst Varðstjóranum þó að kremja afsökunarbeiðni upp úr hinum handtekna og Hálfdán Varðstjóri lét að því búnu Stjörnusýslumanninn Stones og fleiri borðalögð stórmenni fylgja hinu iðrandi samkvæmisljóni, Bjarnaben, heim á leið. 

Málið grafalvarlegt og „afsagnarsök“

Fjórum dögum eftir bólusetningu var hann jarðsettur

Það er nú svo. Við munum öll þegar afabróðir Brynjars Vondulyktar var bólusettur. Fjórum dögum síðar var hann jarðsettur. Blessaður gamli maðurinn gekk af göflunum af bóluefninu, enda maður sem aldrei hafði notað lyf. Í þrjá sólarhringa öslaði hann um og unni sér aungrar hvíldar. Svo skaut einhver andskoti á eftir honum með riffli og karlgreyið hreinlega sprakk. Þegar þar var komið sögu hafði afabróðir Vondulyktarinnar framið marga glæpi frá því hann var bólusettur, hvurn öðrum hræðilegri. Og þegar búið var að vinna á karli þókti vissara að jarðsynja hann strax morguninn eftir andlát. Um kveldið, já. Um kveldið heyrðu fáeinar persónur svo óhugnanleg org og dynki frá kirkjugarðinum. Þessar persónur urðu svo hræddar að þær lögðu á flótta og sögðu aungvum frá fyrr en að mörgum árum liðnum.

Nú, ekki verður því neitað að afabróðir Brynjars Vondulyktar hafi ekki gengið aftur, því það gerði hann sannarlega og enn þann dag í verður vart við hann. Og ekki reyndist skrattinn á honum neitt skárri eftir hann fór að ganga aftur en hann hafði verið síðustu þrjá daga ævi sinnar. Kúabóndi þar í sveitinni segir það vissu sína, að helvískur hafi um skeið herjað á fjós hans í mjög annarlegum tilgangi. Kerling í sömu sveit kvaðst hafa legið baðkari sínu þegar draugur var allt í einu kominn inn á mitt baðherbergisgólf og kenndi hún þar afabróðir Vondulyktarinnar. Konan staðhæfir og, að vofan hafi ætlað að nauðga sér, en hún hafi bjargað sér með því að kasta sápustykki í gegnum drauginn með þeim afleiðingum að hann leystist upp í neistaflugi.

Síðast sást hinn hvimleiði afabróðir fyrir nokkrum dögum í fylgd með Jólakettinum og nokkrum drukknum jólasveinum. Það var andstyggileg hersing. Fyrir þremur árum síðan fóru nokkrir menn að næturþeli út í kirkjugarðinn og grófu í leiði afabróðurins. Ekki höfðu þeir lengi grafið þar til þeir komu niður á höfuðkúpu. Áfram var grafið og kom þá ið sanna í ljós: Afabróðir Brynjars Vondulyktar hafði greinilega verið kviksettur, en hann brotist út úr kistunni og smogið upp moldina þar til hann stóð á báðum fótum í kistubotninum, en þá virðist hann hafa þrotið örendið og ákveðið í framhaldi af því að gerast draugur, illur og aðgangsharður.    

Athöfn vegna fyrstu bólusetningarinnar

Hvurjir voru að ljúga óþverrasögum að Blómbergi?

Hvaða andskotans endemi er þessi Blómbergur? Getið þið svarað því? Hann gerir sér að leik að svívirða Ísland og niðurlægja ríkissjónina okkar og þá einkum og sér í lagi hana Swandeesý og hana Katrínu litlu, sem ætlaði sér í ferðalag á morgun. Og fyrst Blómbergur þessi leyfir sér að delera um vort land og ríkisstjórnina, þá held ég tilhlýðilegt sé að láta þess getið að það voru krataeðlissjúklingarnir og auðvaldsraskötin í Viðreisn og Samfylkingu, sem lugu þessum helvítis bóluefnislygasögum í Blómberg og hann var ekki seinn á sér að hæðast að okkur og okkar ríkisstjórn fyrir að hafa gleymt að panta bóluefni handa landsmönnum.

Ég man vel eftir krataeðlissvíninu sem við króuðum einusinni af og hótuðum öllu illu. Hann lét ekki við sitja að skíta í buxurnar, heldur mé kvikindið niðrúr og útbíaði allt gólfið. Svo var farið með ótætið út og því troðið með afli ofan í sorptunna og kom það aldregi upp síðan. Það held ég nú. Já. En þessi góða aðferð dugði ekki til. Enn á ný er krataeðlið farið á stjá, ljúgandi og svíkjandi, og hefir nú dottið ofan á Blómberg til að útbreiða níð og ósannindi um oss Íslendinga og gjöra oss hlálega og fyrirlitlega í augum útlendinga.

Þá gekk nú betur hjá Gottfreði lækni þegar hann sauð upplausn til að gefa aumri kratasál inn í mixtúruformi. Sjúklingurinn þoldi ekki nema eina teskeið og leið þegar út af og var dauður. En hinsvegar hljóp Gottfreð nokkuð á sig þegar hann reyndi mixtúru sína á manni sem haldinn er framsóknarvírusnum. Sá góði maður trylltist við inngjöfina, braut allt og bramlaði á lækningastofu Gottfreðs og hljóp að svo búnu út, viti sínu fjær. Þeir voru lengi að ná aumingja framsóknarmanninum og teyma hann í bandi inn á geðveikrahælið, þar sem hann hefir verið hafður í einangrunarklefa síðan. Að svo búnu læt eg staðar numið að sinni, en það skulu krataeðlisaumingjarnir vita, að ef þeir ekki hætta að ljúga að Blómbergi, þá á Gottfreð læknir nægan forða af mixtúru til að eyða heilum krataeðlisflokki.     

Stjórnarráðið leiðréttir Bloomberg

Í draumi sérhverrar skrukku bærast ókristilegar hugsanir

Það er alsiða að gömlum skrukkum langi að bera sig fyrir framan fjölda manns. Djúpt í sálu hvurrar skrukku leynist pervert sem þráir að misbjóða samborgurum sínum með nekt og klúrri líkamstjáningu. Þegar gamla frú Ingveldur, móðir frú Ingveldar eiginkonu Kolbeins Kolbeinssonar, varð sjötíu og sex ára sló hún upp veislu og bauð til sín fyrir fólki. Á ákveðnum tímapunkti hvarf gamla frúin af vettvangi, en kom aftur að vörmu spori, öldungis berrössuð, og sté ógn klámfenginn djöfladans fyrir framan gesti sína, sem gláptu höggdofa á hið sjötíu og sex ára afmælisbarn, sem á þessu augnablik lét draum lífs síns rætast.

Þá vitum vér til þess, að dóttir gömlu frú Ingveldar, frú Ingveldur sjálf, hafi gengið um beina í helgarsamkvæmum á sínu eigin heimili án þess að hafa eins einustu klæðispjötlu utan á sér. Frægt var þegar ódámurinn Brynjar Vondalykt misnotaði nekt frú Ingveldar og gjörði tilraun til að lauma löngutöng í millum þjóknappa hennar; þá snöri frú Ingveldur sér eldsnöggt við og kom í leiðinni hroðalegu hnefahöggi á trýnið Vondulyktarinnar, sem varð þegar í stað úr leik. Hann þorði ekki að láta sjá sig á almannafæri í heilan mánuð eftir þetta, meðan bólgan og bláminn voru að hverfa úr andliti hans.

En þegar búið var að færa gömlu frú Ingveldi á dvalarheimili aldraðra sjómanna hélt hún ótrauð áfram að láta drauma sína rætast, uns henni var vísað harðri hendi út af dvalarheimilinu, en þá hafi hún valdið þvílíku uppnámi, usla og angist á dvalarheimilinu að við svo búið mátti ekki standa. Þann tíma er gamla frúin lét gamminn geysa innan um hin aldurhnignu skör hækkaði dánartíðni á dvalarheimilinu um tvöhundurð og fimmtíu prósent og marga varð að senda, suma froðufellandi í spennitreyju, á nærliggjandi vitlausraspítala og vitfirringahæli. Og dvalarheimili aldraðra sjómanna riðaði til falls. Í eitt skipti læsti gamla frú Ingveldur sig inni með tveimur herramönnum á tíræðisaldri, svipti sig klæðum og hugðist lokka þá til óviðurkvæmilegra maka við sig. Hinir öldruðu herrar fylltust skelfingu og leituðu útgöngu, en gamla frú Ingveldur leitaði hart á þá, af sínum meðfædda dýrslega losta. Að lokum tókst gömlu mönnunum að sleppa út, en þá gjörði gamla frú Ingveldur allt vitlaust á dvalarheimilinu, öskraði og æpti kviknakin frammi á gangi og skaða karlagreyin um nauðgun og heimtaði lögreglu. Svo kom lögreglan og leiddi gömlu mennina í handjárnum úr húsi og færði þá í höndur Hálfdáns Varðstjóra, sem vel kunni lagið á svona útbrunnum graðkörlum. 

Dreymir um að koma nakin fram