Nóg er samt á Seyðfirðinga lagt

Æ, á nú að hafa fyrir því að flytja þennan innantóma belg um landið endilangt á ríkisins kostnað? Það er fljótsagt að þessháttar bilun borgar sig ekki og færi betur að umræddur auka-giljagaur væri kyrrsettur í 101 Reykjavík, en þar kvað fyrirbrigðið eiga sín óðul. 

Það er aungvu líkara en nú eigi að nota aurskriður og fimbulrigningu á Seyðisfirði til að slá sér upp fyrir væntanlegar kosningar. Nóg er á Seyðfirðinga lagt svo ekki sé verið að angra þá með heimsóknum skefilegs fólks að sunnan. Eitt sinn reyndi sá leiðinlegi vandræðamaður Arnfreður Lyngdalh vörubifreiðarstjóri að troða sér inn í helgarsamkvæmi hjá frú Ingveldi og Kolbeini. En um leið og Arnfreður rak smettið inn um dyrnar mætti því hnefi frú Ingveldar og vörubifreiðarstjórinn skondaði í öngviti langleiðina út á götu og lá þar sem dauður það sem eftir lifði nætur.

Ekki ætla ég að Seyðfirðingar muni endilega taka á móti forsætisráðherra með barsmíðum, en mikið andskoti held ég þeir þurfi að sitja á sér ef til kemur. Og einn þar að austan sagði mér í dag, að ef númer á borð við Loga Vindbelg, Bjarnaben, Sigmund Davíð og Thorrgerrði Viðreisn kæmu næstu daga austur a Seyisfjörð eins og frekar og fleðulega boðflennur þá mundi hann taka til sinna ráða og siga veiðihununum sínum á þann fénað og reka til fjalls. 

Íslendingar standi saman sem einn

Hún flýgur þyrilvængjunni - Hvar er Seyðisfjörður - Og sumir að andast úr krataeðli

Djöhhh! Ætlar hún þá ekki að fljúga þyrilvængjunni sjá austur. Hún kvað hafa próf á öll tól Landhelgisgæslunnar, annars væri hún ekki dóms- kirkju, og landhelgisráðherra. En henni langaði til að kynna sér mál á vettvangi á Seyðisfirði væri hún löngu flogin. Hins vegar hefir Frk. Áslaug Arna ekki hugmynd um hvar Seyðisfjörður er; hún lét hafa eftir sér í fjölmiðlum í kvöld, að Seyðisfjörður væri tvo kílómetra fyrir sunnan Kópavog. Svo má svo sem vel vera, að blessuð dúfan hafi hafið sig til flugs á þyrilvængjunni og flogið steinsnar suður fyrir Kópavogslækinn og sitji nú á knæpu í Garðahreppi með nokkrum valinkunnum Garðhreppingum.

Fyrr í kveld heyrðist Katrín Jakobs, eða Kató Jukk eins og farið er að kalla hana, þylja upp fáeina utanað lærða frasa í fjölmiðlum. Hún virtist heldur ekki vita hvað Seyðisfjörður er og allsendis ókunn því að það sé staður þar sem fólk býr. Svona er nú komið fyrir stjórnmálamönnunum okkar, þeir þrasa dægrin löng um typpakomplexa, kynsegin kjaftæði og píkupopp, en vita ekki hvar Seyðisfjörður er. Einn gjörvilegur framsóknarskúnkur hugðist sýna lit og heimsækja Seyðisfjörð. Þegar hann kom þangað glápti hann í allar áttir, sem einn sólargapi, og sá fátt húsa og aungvar aur- eða saurskriður, enda var framsóknarskúnkurinn kominn vestur í Seyðisfjörð í Ísafjarðardjúpi.

Þá verður að geta þess að Samfylkingin veit nákvæmlega ekkert um Seyðisfjörð og hamfarirnar þar. Samfylkingargægsnin eru sem sé hlaupin í kosningaham og popúlískari með hvurjum degi sem líður og farin lofa kjósendum öllu því þau ætla að svíkja með tilþrifum. Góða fréttin er sú, að Gunnar Smári og sosialistarnir hans vita aungvann veginn hvort þeir eru Samfylking eða Sosialistaflokkur, eða hvort Soialistaflokkurinn er hjáleiga eða skúffudeild í Samfylkingunni. Eitt er þó víst: Sosialistaflokkur Gunnars Smára er við að kafna úr krataeðli og steindrepast í heilu lagi inn í Samfylkinguna, þann hjartnæma auðvaldssinnaflokk. Þetta kallar maður þó hagræðingu, því krataeðlinu er best borgið í einni kapítalískri svínastíu með ESB, NATÓ, Bædenn og Trúmp.

Áslaug segir þyrlu tilbúna og til taks

Gjafir eru yður gefnar - Glimmerbánki skal hann heita, vígður heilögum Mammóni

Í upphafi var orðið og orðið var hjá Mammóni og orðið var Mammón.
Takið hinni kapítalísku og vinavæddu kveðju.

Nú er Bjarniben kominn í jólastuð. Hæ hó og jólagjafirnar, - innpakkaðar í gjafpappír frá Fjölskylduhjálp Nýfrjálshyggjumanna. Með blessun Stenngrims Johoð, Swabbófamilíunnar og Álfheiði Ingadóttur ætlar Bjarniben að senda jólasveina sína með jólagjafir til Samherja sinna, vina, ættingja og Engeyinga. Það lítur því allt út fyrir, að þrátt fyrir allt, að það verði harðsnúin gjafajól á betri bæjum, þeim er Bjarniben og Mammón hafa velþóknun á.

Auðvitað vill gamla géðbilaða Framsóknarmaddaman ekki vera minni en bilaðasti nýfrjálshyggjugimbillinn og samþykkir með skítaglott á vör að gefa Sameinuðum Samherjum og Engeyingum banka í jólagjöf, munandi hvurnig síðasta bankagjöf ríkisins fór; jú það komu péníngar í flokkssjóðinn og fáeinir vel gjörðir synir Maddömunnar vissu ekki aura sinna tal fyrir vikið. Nú, Flokkseigendafélag Vinstrigrænna er ákaflega upp með sér að vera orðnir bankagjafar, enda hafa Stenngimur, Swabbóarnir og Álfheiður losað flokkinn við alla andstæðinga einkavæðingar, nýfrjálshyggju og gróðabralls.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmanns ríkir almenn gleði yfir gjafmildi Bjarnaben á eigum annarra. Frú Ingveldur flutti ágæta tölu í hádeginu yfir Kolbeini, Máríu Borgargagni, Handreðnum, Brynjari Vondulykt og Óla Apaketti. Í máli hennar kom fram, að Íslandsbanki hefði áður verið Glitnisbanki, frábært fjáraflafyrirtæki undir stjórnarformennsku risans Þorsteins Más. Svo hefði erlend og áður áþekkt fjármálakreppa borist til landsins og eyðilagt allt. En nú hyllti svo sannarlega undir að allt færðist í samt lag; Íslandsbanki mundi að vísu ekki verða Glitnisbánki aftur, afráðið væri í innstu rökum og lögum gjafaþega að skíra bankann upp úr vígðu vatni Mammóns, Glimmerbánka og gamli góði stjórnarformaður Glitnisbankans heitins mundi að sjálfsögðu verða stjórnarformaður nýja, sæta Glimmerbánkans. Og auðvitað elska Smfylkingin, Píratar og Miðjúngar svona bankagjafasiðfræði, ekki þarf að því að spyrja, og allir greninu eru glaðir og hamingjusamir. 

Vill selja fyrir nokkra tugi milljarða

Óviturleg notkunn á tundurskeyti í Sandgerði

Jahérnahér og Sathan sjálfur. Hefði nú ekki verið viturlegra nota tundurskeytið í Sandgerði til annars en að hræða fiska og fugla á hafi úti? Góður kunningi minn varð alveg óður þegar hann frétti hvernig farið var með sprengiefnið; hann er sem sé þeirrar skoðunnar, að það hefði átt að koma tundurskeytinu fyrir undir bælinu gömlu Framsóknarmaddömunnar og sprengja gjörvallt Framsóknarfjósið, ásamt Maddömu og Fjóshaugi, í loft upp. Með því móti hefði sprengingin gjört firnamikið gagn.

Roskinni konu úr Vesturbænum var nóg boðið þegar henni var sagt af sprengingunni út af Sandgerði. Þessi kona hefir allt tíð þráð að sprengja helvítis kommonistana til andskotans eins og skólprottur. Hún man tímana tvenna og kann frá mörgu að segja. Eitt sinn ákvað hún, ásamt stallsystur sinni, að hefja skæruhernað gegn kommonistum og framsóknarlýð. Þær komust yfir nokkrar byssur, stálu þeim frá vinum og ættingjum og komu sér fyrir í dágóðu herbergi uppi í fjórðu hæð, sem þær tóku á leigu til verksins. Um kveldið sátu þær í myrkrinu uppi á fjórðu hæð, drukku upp úr séníverpotti, sem þær keyptu í taugaróandi tilgangi, biðu þolinmóðar með byssuhlaupin út um opinn gluggann. Daginn eftir var frá því sagt í Morgunblaðinu að tvær saklausar húsmæður hefðu kveldið áður verið skotnar til bana úti á miðri götu í Reykjavík. 

En vinkona ykkar, roskin og settleg úr Vesturbænum, lét ekki þar við sitja, að murka líftóruna úr saklausum konum á kvöldgöngu, heldur hóf hún ásamt vinkvendi sínu hamslausa skothríð nóttina eftir á bárujárnshús í Þingholtunum, en þar töldu þær að ritstjóri kommonistanna byggi með hyski sínu. Því miður var umræddur ritstjóri ekki þarna til húsa, heldur gamall geðstyggur karl, nýfluttur úr sveitinni á mölina. Hann hafði löngum verið grenjavinnslumaður í sínum hreppi og hafði haft með sér byssuhólka sína til höfuðborgarinnar, því aldrei var að vita á hverju þar væri von. Þegar sá gamli varð var við að árás væri hafin á hús hans reif hann fram sína öflugustu byssu, hálfgert fallstykki, þungt og voðalegt. Byssan beið tilbúin í stofunni með fullu magasíni og karlinn stakk hlaupinu út um lítinn glugg á salerninu. Fljótt sá hann hreyfingu í dimmu skoti við hús hinumegin við götuna, og skaut þegar í stað, því hann vissi manna best hve áríðandi var að vera fljótur til þegar refir eru skotnir. Efir skotið heyrðist ekki neitt, nema hvað gamli tófubaninn beið í sömu sporum við klósettgluggann með stórgripavopnið tilbúið í höndunum. Þessa nótt féll lagskona þeirrar rosknu úr Vesturbænum fyrir byssuskoti, sem var þeirrar tegundar að nær allur heilinn hennar, sem aldrei var nú stór, lá úti við hlið hinnar föllnu. Niðurstan af baráttu konu í Vesturbænum gegn kommonistum voru því þrjár konur dauðar og aungin þeirra kommonisti. 

Öflugu tundurskeyti eytt úti fyrir Sandgerði

Síðasta ferð Kolbeins Kolbeinssonar á hóruhús

Enn einusinni réðst Kolbeinn í að fara í hóruhús í þeim tilgangi að drýgja hór, því hór er ekki drýgt nema Kolbeinn drýgi hór. Hann fékk sér sæti á biðstofunni eftir að hafa tekið sér númer. Hvort Kolbeinn hafi verið ölvaður? Nei nei, hann var ekki ölvaður að ráði en hafði étið sé dulítið víagra, sem var strax alveg að drepa hann. Svo kom mamman fram í dyrnar og kallaði upp númerið Kolbeins og hann dróst á fætur, hálfpartinn í keng, og ráfaði á eftir mömmunni, sem vísaði honum á herbergishurð og bauð honum að koma inn.

Inni í herberginu tók á móti honum stórskorið kvendi með fjöður upp úr hvirflinum, eins og indjáni. En þar sem Kolbeinn var kominn í algeran spreng reif hann niðrum sig með offorsi og þar með var draumurinn búinn. Stórskorna kvendið varð mjög reitt þegar það sá hvers kyns var og skipaði Kolbein að hreinsa djöfuls sóðaskapinn eftir sig upp úr gólfin, annars sæti hún lögregluna á hann. Svo kallaði kvendið fram ganginn og mamman kom undir eins hlaupandi og rak Kolbein út bakdyramegin og bað hann aldrei þrífast.

Bak við hóruhúsið féll Kolbeinn í höndur ræningja sem börðu hann og skildu síðan eftir bak við ruslatunnuna. Daginn eftir mætti frú Ingveldur í öllu sínu veldi á hóruhúsið þeirra erinda að hefna fyrir mann sinn. Aðra eins heimsókn hafði þetta sómakæra hóruhús aldrei fengið áður og starfsfólkið því síður upplifað annað eins ofstæki af nokkurri manneskju. Það var ekki nóg með að frú Ingveldur hálfdræpi mömmuna og telpurnar hennar heldur braut hún og bramlaði alla innanstokksmuni, þar með talin rúmin og stólana. Stórskorna kvendið tók frú Ingveldur sérstaklega í gegn, reif bæði út úr munnvikum og nösum hinnar ólánssömu konu og sleit af henni annað eyrað. Aldrei var heimsókn frú Ingveldar á hóruhúsið kærð og hóruhúsið sjálft leið undir lok daginn sem frú Ingveldur kom þar. En mamman gekk draghölt í þrjá mánuði á eftir, svo illa var hún leikin af ofstopa og ofstæki frú Ingveldar.

Lítið að gera hjá vændiskonum

Hverjum eigum við að samhryggjast þegar ein krataeðliskind deyr inn í Samfylkinguna?

Jæja, þá er hún Rósa Björk dáin inn í Samfylkinguna, meira var víst ekki spunnið í hana, aumingja kerlínguna. Vér væntum þess svo sannarlega að upplitaði undanrennuunginn, Andrés Ingi, fari sömu leið, af því hann á það svo skilið. Það var snemma ljóst að Samfylkingin væri forláta ruslastía undir misheppnaða einstaklinga, sem hafa fengið þá flugu í heilann að þeir væru fæddir til að vasast í poletik, enda er Samfylkingin stútfull af þessháttar ónýtum loddurum.

Nú, svo er það Sjálfstæðisflokkurinn, sjálfur móður- og föðurflokkurinn í allri sinni dýrð. Sá aldeilis öflugi húsbóndi býr náttúrulega að höfuðbólinu, og hefir nokkur hjáleigukot í túnfætinum hjá sér. Eitt hjáleigukotið er Samfylkingin, harðkapítalískur félagsskapur einkennilega innrættra loddara og vesalinga, sem Sjálfstæðisflokkurinn brúkar þegar honum þykir það eiga við. Aðrar hjáleigur eru Viðreisnarkotið, Miðjúngavítið og Hænsnakofi Pírata. Næsti bær við Höfuðbólið Sjálfstæðisflokksins er Framsóknarfjósið, hvar sjálf Framsóknarmaddaman býr háöldruð og geggjuð. En að ganga í Samfylkinguna er nákvæmlega það sama og vaða sjálfviljugur upp í kjaftinn á Jólakettinum.

Svo er það VaffGe-ið, ,,Vinstrihreyfingin grænt framboð." Það er á útleið, dagar þess eru taldir; það vandræðahjú mun bráðlega andast úr uppgerð, leikaraskap og undanrennusýki. Bættur sé skaðinn. Já, ,,Vinstrihreyfingin grænt framboð" er nú fyrir mörgum, mörgum misserum orðið svo úrkynjuð og aum, að útvötnuð grey með krataeðlisheilkenni geta ekki hafst þar við lengur; heimilisfeðurnir eru nefnilega ofbeldisseggir. Af þeim sökum dó Rósa Björk inn í Samfylkinguna, sem er líkt því að fara úr öskunni í eldinn, en ber þó mun meiri svip af því veltast stjórnlaust og hugsjónalaust millum poletiskrar vitfirringahæla. Krataeðlið er vissulega sjúkdómur, erfiður og stórhættulegur andlegri heilsu og velferð. Já. Og það er ekkert nothæft bóluefni við þessu fári enn séð, utan hin bráðdrepandi upplausn sem Gottfreð læknir fann upp. 

Rósa Björk gengur til liðs við Samfylkinguna

Berjahalla kastaði sínum út í veður og vind - eins og Máría Borgargagn

,,Hann lagði hana á bakið í blágrýtisurð
og buxunum fleygði hún lengst út í skurð."

Þannig hefst sígilt ljóðmæli eftir þjóðskáldið okkar, en þar gjörir það fjörugt par að yrkisefni. Því miður endaði urðarævintýri hins glaðlynda fólks heldur illa: Gráðugur minkur laumaðist aftan að þeim og beit í scrotum mannsins og hafði helming hans á brott, en blessaður rassinn á henni og blágörnin sjálf fylltust af möl því afturendi hennar sogaði. Þetta var voða slysalegt og þau grétu bæði lengi á eftir.

Nú hefir Berjahalla kastað sínum nærhöldum út í veður og vind og fór þar að dæmi Máríu Borgargagns. En Borgargagninu var um skeið harðla illa við nærbuxur, og um langa hríð brúkaði hún aldrei þá flík. Í brókarleysinu naut Borgargagnið siðferðilegs stuðnings frú Ingveldar og flutti frú Ingveldur meira að segja minnisstæðan fyrirlestur í Félagi Sjálfstæðisflokkskvenna um fordóma í garð nærbuxnalausra kvenna.

Í hinum merka fyrirlestri frú Ingveldar bar hún fram kenningu þess efnis, að fáar konur hefðu náð svo hátt í andlegri fullkomnun, að geta hafnað því að mylja þurran óþverrann úr nærbrókunum til þess eins að fara í þær aftur. Í þeim efnum hefði Máría Borgargagn rutt brautina fyrir aðrar konur, ekki síst sjálfstæðiskonur og Landsamband framsóknarkvenna. Svo fengu frú Ingveldur og Máría Borgargagn sér báðar leðurnærbuxur, úr sútaðri nautshúð, og gegnum þær komst ekki neitt, hvorki út né inn.   

Berry buxnalaus í bol af kærastanum

Stúfur jólasveinn er merkari en dýralæknakokteillinn í samgönguráðuneytinu

Á sama hátt og Jésús kvað upp úr með að hinir dauðu ættu að sjá um hina dauða, skulum vér líta þannig á að dýralæknakokteillinn í samgönguráðuneytinu eigi að stauta sig fram úr blóðugu slitlagi á þjóðveginum. Þó erum vér afar hissa á að samgönguráðherrann og vegamálastjóri skuli ekki hafa sagt af sér fyrir löngu. En þetta eru því miður gérspillt hjú og er ekki við neinu uppbyggilegu að búast úr þeirri átt.

Víkur þá sögunni að jólasveinum. Á dögunum bar að garði Stúf jólasvein, en hann er einn dálaglegur pési. Þegar helvískur kom á glugga í húsi nokkru í Kópavogi stóð þar full flaska áfengis við hliðina á skónum, sem Stúfur átti að gefa í. Auðvitað lyftist brúnin á Stúfi er hann sá flöskuna og hann hraðaði sér að ryðja sælgæti í skóinn og hrifa síðan til sín bokkuna, fulla áfengis. Svo kom kauði sér fyrir í dimmu skoti við húsið og fór að staupa sig af áfergju og vað von bráðar fram úr hófi kenndur.

Á flöskunni atarna var stalínískur vodki og Stúfur sleikti út um, ropaði og slefaði meðan hann bætti á sig hvurjum drukknum af öðrum. Síðast var hann orðinn kengfullur og ráfaði af stað og hafði þá tapað öllum áttum og við tók ferð án fyrirheits og án áfangastaðar. Allt í einu var Stúfur búinn að troða sér inn um glugga í íbúðarhúsi og sá nú ekki handa sinna skil. Hann þreifaði sig áfram, herbergi úr herbergi, þar til hann kom þar er tveir nauðaberir kroppar lágu í mjög klúrum stellingum í tvíbreiðu rúmi. Ekki er að efa að Stúfur kættist mjög við allri þessari nekt og fór þegar í stað úr buxunum og skónum og gjörði sér dælt við kroppana tvo, sem hrutu berrassaðir í bælinu. En nú vöknuðu hjúin í rúminu og brugðust hart komu Stúfs. Þetta vonda fólk tók Stúf, barði hann, snöri upp á stúfinn á honum og drifu hann í loftköstum út um dyrnar og út á götu. Það var hraksmánarlegt að hofa á eftir Stúfi aumingjanum þegar hann skreiddist á lappir þar á strætinu, umkomulaus og nakinn að neðan, og skakklappaðist einn síns liðs niður veginn.

Er svarið takmörk á þungaflutninga

Krataeðlið braust fram í dag með eggjandi breimahljóði

Æ, það þarf aungvann að undra þótt krataeðlið brjótist af og til fram hjá Helgu Völu. Í dag gefur hún Sjálfstæðisflokknum hressilega undir fótinn með því með ígildi loforðs um að hjálpa honum með einkavæðingu og nýfrjálshyggju í heilbrigðiskerfinu. Sjálf er Helga Vala komin beint af hinni sjálfumglöðu íslensku borgarastétt, og því eru spor hennar frá Hjáleigunni í túnfæti Íhaldsins og yfir á Höfuðbólið létt og að sjálfsögðu stendur hugur hennar, eins og annarra í krataeðlisflokknum til ríkisstjórnarsamstarfs með Sjálfstæðisflokknum, og helst ásamt Viðreisn líka. Ekki má heldur gleyma þætti krataeðlisins í nýfrjálshyggjuárásinn á íslenskt samfélag fyrir nær þremur áratugum síðan; hann er minnisstæður frá þeim tíma hægridólgurinn Sighvatur Björgvinsson. 

Í höfuðvígi krataeðlisins, sem heitir Samfylking í dag, ríkir sá andi og hefir ríkt í fjölmarga áratugi, að Samfylkingin sé bæði systir og bróðir Sjálfstæðisflokksins í kapítalismanum, auðvaldshyggjunni, vestrænu samvinnunni, NATÓ og nýfrjálshyggjunni. Það eina sem útaf ber millum krataeðlisins í Hjáleigukotinu og aðalsins á Höfuðbólinu er einungis ESB-innlimunin, sem krataeðlissjúklingarnir þrá. Enda miða allar vonir krataeðlisins til að Sjálfstæðisflokkurinn fallist á umrædda innlimun og það ergir hið sjúka eðli kratana úr hófi fram hve langan tíma tekur fyrir Íhaldið gefa grænt ljós á innlimunina.

Þegar háborgaralegur þingpoki Samfylkingarinnar, í þessu tilfelli Helga Vala, fer fram með jafn hægrisinnuðu breimahljóði, er gróf hægristjórn Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar, Höfuðbólsins og Hjáleigukotsins, á teikniborðinu, enda farið að styttast all verulega í næstu þingkosningar. Grundvöllur krataeðlisins er vestrænn kapítalismi og ójöfnuður, fals og fláttskapur. Það er því einkar ógeðfellt að heyra krataeðlishyskið kalla sig ,,jafnaðarmenn" með sínum slepjulega og undurförula málrómi og gráta krókódílatárum yfir allri spillingunni, án þess að meina nokkuð með soleiðis mjálmi. 

Hlynnt því að einkaaðilar grípi LSH

Er frú Thorrgerður svona sálarsinnuð? Er hún máske Freudisti? Eða bara popúlisti?

Thorrgeður Kattrín spyr hvaða leikþátt og sýndarmennsku sé verið að setja upp í sálfræðingamálum og beinir spurningu sinni trúlega fyrst og fremst að heilbrigðisráðherra. Samkvæmt ræðuhöldum frú Thorrgerðar virðist hún vilja setja einhver ósköp af opinberum péníngum í sálfræðinga, miklu, miklu meiri en heilbrigðisráðherra. Ja, hún getur trútt um talað hún Thorrgerður Kattrín, þessi ólmi þáttakandi og forystugimbur í nýfrjálshyggjuæðinu, sem lauk með kostulegu Hruni, bankar á Íslandi lágu afvelta eins og kýr með allar klaufir upp í loft á sléttu túni. Þá var frú Thorrgerður aldeilis ekki að hugsa um sálfræðinga. Nei nei, það gerði hún ekki. Í þá daga hugsaði hún meira um 7 hægri ehf og alla auðvaldskauðana sem átu samfélagið upp til agna.

Ef Thorrgerði Kattrínu er eins annt um sálarfræðinga og hún vill vera að láta, þá ætti hún bara að seilast 7 hægri sjóðinn sinn og ausa úr honum á sálfræðingana, helst hvurri einust krónu. Ef Thorrgerður gerir þetta ekki má efast um umhyggju hennar fyrir sálfræðingum og þá eru nýleg sálfræðingaöskur hennar á Alþingi einber hræsni, leikrit, sýndarmennska, lýðskrum og popúlísmi. 

En fyrst farið er að tala um sálarfræðinga þá er Sigmundur Freud langfrægastur sálkönnuða og sálfræðinga. Síðari tíma bögubósar í sálarsnakki afhrópuðu Freud fyrir löngu síðan og þykjast nútíðarsálfræðingar, hver um sig, vita marfalt meira um sálina en Freud nokkurn tíma vissi. Sannleikurinn er auðvitað sá, að þótt vit allra þessara sálarmenna væru lögð saman, þá næðu þau ekki tíu prósentum af vit og vitneskju Sigmunds gamla. Vissulega voru typpakomplexar beggja kynja sérgrein Sigmundar Freuds, og ef einhver álpaðist til að segja að hann hefði lesið hrafl í ritum karlsins var sá hinn sami álitinn varhugaverður öfuguggi og haldinn afbrigðilegum hugsunum. En það má vel vera að hið opinbera ætti að verja milljörðum á milljarða ofan í að láta sálfræðinga komast að hinu sanna varðandi typpakomplexaraunir þjóðarinnar, en það mætti líka alveg sleppa því og senda milljarðana í bara í skemmti- og kynningarferð í fyrirbærið 7 hægri ehf.  

„Aumur plástur á stórt, blæðandi sár“