Þau voru öll lokuð inni vegna kórónuvíruss og nokkurra fleiri mjög alvarlegra kvilla

Þá hafa frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, framsóknarmaður og vinur okkar allra, verið sett í sóttkví, ásamt hirð sinni. Þegar frú Ingveldi var birtur dómurinn um einangrunarvistina brást hún heldur illa við og tók í örlina á vinkvendi sínu, Máríu Borgargagni, og mismunaði henni inn í miðstöðvarkompuna og læsti. Fyrir í miðstöðvar kompunni vóru húsbóndinn, herra Kolbeinn Kolbeinsson sjálfur, og Indriði Handreður, báðir mög léttklæddir. Og eins og við manninn mælt þá köstuðu þeir sér báðir á Borgargagnið eins og blóðþyrstir kettir á þúfutittling.

Að sjálfsögðu var skipaður vörður við heimili frú Ingveldar og Kolbeins, það er að segja fjórir rassstórir og fílelfdir lögregluprjónar úr varðsveit Hálfdáns Varðstjóra, tveir hjúkrunarfræðingar og einn læknir, sérfróður um pénínga og einkavæðingar. Það hefir nú þegar komið fram hjá yfirvöldum að sóttkví frú Ingveldar og hennar fólks ekki ekki aðeins sprottin út af kórónuveirunni heldur einnig vegna rökstudds gruns um illvíga brókarsótt, miltisbrand og flatlúsafaraldur. En þær flatlýs, sem um er að ræða, eru af öðrum og miklu sterkari stofni en þessi venjulegi bölvaður fladdari sem hægt er að meðhöndla með steinolíu eða hárlakki; þetta eru stærðar pöddur með íllt augnaráð og rauðan, digran sograna.

Eins og staðan er núna á þessu augnabliki er ekkert útlit fyrir helgarsamkomu um næstu helgi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins, en í kveld verður úðað sótthreinsandi efnum af sterkara taginu og skordýraeitri á og yfir hús þeirra hjóna og þess gætt kyrfilega að aungin sála fari út úr því húsi eða inn í það næstu vikur og jafnvel mánuði. Allar vistir verða keyrðar að húsinu og þær skildar eftir á stéttinni, en frú Ingveldur verður síðan að sækja góssið eftir að sendisveinarnir eru farnir. Það lítur því út fyrir að frú Ingveldur verði að segja ríkisstjórninni til símleiðis fyrst um sinn því að öðrum kosti mundi stjórnarendemið deyja ráðalaust innan nokkurra daga.

Óskað eftir heilbrigðisstarfsfólki á útkallslista

Djöfullegt athæfi kerlingar í oflætiskasti

Þetta er eitthvað málum blandið. Í fyrsta lagi var það ekki karlmaður sem þjófstal steypubílnum. Í öðru lagi, og það er mergurinn málsins, þá var það kvendi sem stöðvaði steypubifreiðina við Vitastíg, fleygði bílstjóranum út á kolsvart strætið, og ók á brott. Ekki ætti að þurfa að taka fram, að þar var á ferð fémínístadrós í oflætiskasti, nýskriðin úr bælinu eftir andvökunótt.

Auk þess að vera fáráður fémínísti í oflætisæði, þá mun kvendi þetta vera þekkt af ýmsu frumlegu í Frjálshyggjufélaginu og í Valhöllu. Einnig hefir hún lengi legið undir grun um að fara milli sandkassa barna og gjöra stykkin sín í sandinn og krafsa svo yfir eins og ófyrirleitin fressköttur. Þetta hefir þókt djöfullegt athæfi, og því djöfullegra sem blessuð börnin hafa leikið leiki sína og gruflað í stykkjunum í sandinum. Það var því kominn tími til að þessi fémínístaskömm kæmist undir manna hendur og væri tekin úr umferð

Þá kemur einnig upp spurningin hvað hvað fémínístamærin hafi ætlað sér með steypuna og steypubifreiðina. Jú, hún ku hafa haft í bígerð að gjöra sér einkabílastæði fyrir framan blokkina þar sem hún býr, en síðan hugðist hún selja steypubílinn fyrir slikk og var búin að fá kaupanda að honum. Það eru hrein undur og býsn hvað kvendi í oflætisástandi eru orðnar bíræfnar og óútreiknanlegar; hér áður fyrr létu þessar kerlur sér nægja, að hlaupa um heima hjá sér með tuskuna og ajaxbrúsann á lofti, en í dag láta þær sér ekki muna um að stela drekkhlöðnum steypubifreiðum og kukka í sandkassa blessaðra barnanna. 

Steypubílnum stolið í morgun

Þeir vinirnir komnir í sóttkví og ekki að ástæðulausu

Ójá, það er tímabært að setja þá kompána, Halldór Benjamín og Ragnar Ingólfsson í sóttkví. Best væri að hafa þá í sóttkví til eilífðarnóns. H. Benjamín er náttúrlega illa upp alinn í auðvaldsfýsn og arðránsheilkennum og nú var búið að hnýta bindi á kauða og gera hann út til kjaftbrúks fyrir gráðugasta hluta atvinnurekenda og braskara á Íslandi. Hinn titturinn, Raggi Versló, er líka viðsjárverður fugl, sem virðist hafa í hyggju að reyna að breyta verkalýðshreyfingunni í stjórnmálaflokk til að koma honum sjálfum inn á þing. Það er ekki margt sem þeim tittunum dettur ekki í hug að þessum dögum uppskafningarinnar.

Það er auðvitað fróðlegt fyrir láglaunafólkið í VR að fá óvænt fréttir af því að trallinn þeirra, formenni VR, hafi verið að skíða sér í Austurríki með ekki minni manni er sjálfum hr. H. Benjamíni. Og nú hafa þeir vinirnir verið handteknir og þeim komið undir manna höndur í sóttkví, eins og mæðiveikihrútum í gamla daga. Í sóttkví geta menn lagt á ráðin saman í friði og gert hreinustu kraftaverk ef þeir eru nægjanlega upptendraðir. Það kæmi til dæmis ekki á óvart þótt þeir skíðifélagarnir hefðu bundið fastmælum, þegar þeim verður hleypt úr sóttkvínni, að H. Benjamín muni skipa fyrsta sæti á lista verkalýðshreyfingarinnar í Reykjavík suður á meðan Raggi Versló tæki að sér að leiða sambærilegan lista í Reykjavík norður.

Svo þegar þeir verða komnir í ríxstjórn og farnir að stunda skíðaskálana reglubundið í Austurríki og Týrólu og skemmtiferðaprammana í Karabíska, þá verður nú fyrst gaman að lifa fyrir tækifærissinnaða lukkutitti. Þá held ég vildi alveg eins gamla Íhaldið, Sjálfstæðisflokkinn frá 1965; það Íhald væri hugsa ég snöggtum skárra með Gunnsa Thór og Jóhanni Havstein en eitthvert Dögunar-núll og nix framboð á vegum VR og ASÍ með giljagaurum og labbakútum á borð við H. Benjamín og Ragga Versló. 

Halldór Benjamín og Ragnar Þór í sóttkví

Verðskulda fátt annað en snöru og gálga

Þarna er hluta Íslendinga rétt lýst: grobba sig af því að hafa laumast bakdyramegin inn í landið frá Ítalíu og virt að vettugi tilmæli yfirvalda um að vera í sóttkví heima hjá sér. Svona óprúttið lið verðskuldar fátt annað en snöru og gálga. Því ættu yfirvöld að gera sér far um að þefa þessi óféti uppi og láta þau finna alminnilega til tevatnsins; við sona erkinaut dugar aungin linkind eða grátkonumiskunsemi, heldur verður að sýna þeim í tvo heimana af járnkaldri fúlmennsku.

Svo er það spurningin hvernig hinum svikula óþokka muni líða ef hann hefir borið með sér mannskæðan kórónuvírus heim frá Ítalíu og farið síðan í heimsókn á fjölmennt dvalarheimili aldraðra. Nei, honum mun ekkert bregða þótt þann hefði smitað eitthundrað gamalmenni í dvalarheimilinu og lagt þau í gröfina. Auðvitað verðskuldar slíkur morðskelmir aðeins snöru og gálga, en ekki eitthvert ömurlegt fát og fum.

Þá hefir spurst að bölvað óhræsið hún Máría Borgargagn hafi komið skríðandi frá Ítalíu til Lundúna og þaðan á Keflavíkurflugvöll. Síðan skreið hún fárveik af kórónudrepsótt heim til sín og blés vírúsum í allar áttir þangað til hún stóð á þambi. Sem betur fer kom frú Ingveldur til skjalanna og tók í taumana og lokaði helvískt Borgargagnið og það óhrjálega kvikindi, Indriða Handreð, bæði inni í fataskáp, sem hún negldi rammlega aftur með þverböndum og stífum, svo aungin leið væri fyrir þau að brjótast út. Nú Borgargagnið og Handreðurinn þóttust hafa farið í skíðaferð til Ítalíu, en það var öðru nær að svo hafi verið. Þetta hræðilega fólk hafði að vísu farið til Ítalíu, en þau fóru aldrei á nein skíði, því þau komust ekki lengra en á skítugt gistihús með vændisþjónustu á efri hæðinni. Þarna náðu þau að stútfylla sig að kórónuvírusum af liðinu á efri hæðinni, sem flest var að bana komið vegna kórónunnar. 

Hafa virt að vettugi tilmæli um sóttkví

Þér eldgamli útslitni ...

Ja, þessi ummæli sóttvarnarberserksins okkar, hans Þórólfs, stinga nokkuð í stúf við umræðuna um að stjórnvöld sé ákaflega áfram um að kórónupestin grandi sem flestum öryrkjum og gamlingjum, því líf ríkissjóðs liggi við. Það veitti ekki af að fá rannsóknarlögreglunni þessa ráðgátu til úrvinnslu þannig að við landsmenn fáum á hreint hvort stjórnvöld sé sama sinnis og Þórólfur en hvort þau brenni í skininu eftir að fá fá sem flesta öryrkja og gamlingja af fóðrum í ríkisfjárhúsinu.

En satt að segja minnir Þórólfur sóttvarnarlæknir andskotann ekki neitt á forföður sinn, Þórólf bægifót, sem var annálaður kappsmaður og hélt áfram kappi sínu eftir að hann varð sóttdauður við endann á eldhúsborðinu heima hjá sér. Því hafi Þórólfur bægifótur verið erfiður mönnum í lifanda lífi þá varð hann mörgum sinnum verri þá hann var dauður, því hann gekk aftur með fádæma vonsku, eirði aungvu og drap fólk, fénað, og meira að segja fugla, sem voru svo óheppnir að setjast niður á haug Þórólfs. 

Í sambandi við þetta allt, raunir vorar að fornu og nýju, þá kemur ósjálfrátt upp í hugann ljóðmæli listaskáldsins:

Þér, eldgamli útslitni kérlíngarfjandi,
það ætti að reka yður strax úr landi
og skvetta á eftir yður skít og hlandi.
 

Ber að vernda þá viðkvæmu

Fullkomlega eðlilegt að hleypa pestargemlingum ekki inn

Það er fullkomlega eðlilegt að hleypa pestargemlingum ekki inn fyrir dyr hjá sér. Nú hafa fjárans Ítalirnir tekið við af Dalvíkingum að vera mesta drepsóttarlandið í heiminum. Það er aldeilis vel af sér vikið. Og að þetta fólk sé farið að liggja slefandi á hurðarhúnum á Íslandi sýnir best artina í þessu. Í samskiptum öllum við útlendinga og íslenska flækinga er allur varinn góður, eða svo sagði blessuð nunnan þegar hún setti smokkinn á kertið.

Nágranni minn einn vaknaði fyrir allar aldir, síðastliðinn laugardagsmorgun, við þrusk og bresti við útidyrahurðina. Þegar hann gætti betur að hékk Ítali á hurðarhúninum, bersýnilega orðinn geggjaður af kórónuveirunni, en hún fer líka í heilann á fólki og sturlar það. Nágranninn, sem er vaskur og þykir góður skotveiðimaður, viss strax hvað um var að vera og hvernig átti að bregðast við sona tilfelli, sókti hreindýrariffil sin í snatri og lógaði komumanni. Þarna bjargaði hann með snarræði lífi allra bæjarbúa, því auðséð var að hið ítalska villudýr ætlaði sér að smita alla Íslendinga af óþrifum sínum.

Þá er að geta þess, að íllt er að geyma ýmis óhreinindaverk því nauðsynlegt er að ljúka þeim undir eins. Þetta vissi konan á Hagamelnum í vesturbæ Reykjavíkur. Alltaf var hún fremst í flokki þeirra sem aldrei svikust um og var til fyrirmyndar í dagfari öllu. Eitt hið eftirminnilegasta í hennar fari var að hún skeindi sig undantekningarlaust áður en hún kukkað og sagði þá gjarnan eitthvað á þá leið, að illu væri best aflokið. Þetta gripu ólánsdrengir á lofti og sungu stundum fyrir utan eldhúsglugga hennar þegar rokkið var orðið þennan brag: ,,Skeindi sig áðr en hún skeit, og skeindi sig áðr en hún skeit; illu er nú best aflokið og skeindi sig áður en hún skeit." 

Ítölunum var vísað út vegna málningarvinnu

Undur og býsn á Vatnsleysuströnd og einnig á Austurlandi

Þó að myndasmiðurinn segi að loftsteinninn atarna hafi ekki verið nema hnefastór, þá hefir hann samt verið nógu stór til þess, að sá sem hefði fengið hann ofan í höfuðið hefði trúlega slasast nokkuð alvarlega. Eitt sinn munaði minnstu að Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður fengi svona eldibrand beint á beran botninn úti á víðavangi. Tildrög málsins voru á þá leið, að Kolbeinn hafði farið með frillu sína þegar dimmt var orðið á afvikinn stað úti í sveit, sem sé á skurðbakka. Og sem Kolbeinn og frillan eru að athafna sig þar á skurðbakkanum vita þau ekki fyrri til að dynkur mikill með fjörugu neistaflugi verður rétt við hliðina á þeim. Þarna týndi frillan nærbuxunum sínum í óðagotinu við að flýja af vettvangi. Síðan hefir frillan verið hjartveik og átt afar bágt með svefn.

Í annan stað gerðist það austur á fjörðum, að haldinn var dansleikur með harmónikku og gleðilátum. Þá var það sem Fjallgarður bóndi í Ási varð óður af drukk og sparkaði nikkuleikaranum um koll. Rétt á eftir flaug Fjallgarður bóndi eins og vígahnöttur út úr samkomuhúsinu og var þar með lokið skemmtun hans í það sinn. Síðar flutti Fjallgarður til Reykjavíkur og gerðist það meindýraeyðir þar til hann var færður í fangelsi fyrir að hafa ætlað að vinna á óvini sínum, kaupmanninum á horninu, með rottueitri, en Fjallgarður hafði þann mann grunaðan um að ætla að fífla konu sína til samræðis.

Á Vatnsleysuströndinni hafa áður gjörst firn mikil og óvægin. Um miðja nítjándu öld grandaði elding mönnum á bæ einum þar um slóðir og var að vonum mikill óhugur í fólki þar um slóðir á eftir. Síðar uppfóstraðist á Vatnsleysuströnd Guðmundur Brynjólfsson og komst til manns, því hann er bæði rithöfundur og djákni. Og síðastliðið laugardagskveld tókst myndasmiðnum Friðþjófi Johnson að ná mynd af gríðarlegum vígahnetti, sem þaut á harðaspretti úr hyminhvolfunum og til jarðar. Ekki hafa enn borist fregnir af mannfalli á Vatnsleysuströnd af völdum þessa andstyggilega vágests.   

Vígahnöttur vestur af Vatnsleysuströnd

Útlitið er sannarlega svart í Evrovisionmálum Íslendinga

Nú jæja, og eru í þriðja sæti? Verra gæti það verið. Samt þarf aungvann að undra þókt Ísland, með þessa hroðalegu lagleysu, verði lang-neðst, þegar upp verður staðið í vor, ef ekki verður búið að slá þessa vitleysu af út af kórónuvírúsnum. Mér sagði maður, grandvar og sannsögull, að framlag Íslands í Júróvísíjón 2020 verði rekið úr keppninni vegna ótrúlegra lélegheita. Þessi maður sagði enn fremur, að hann hefði dreymt að hann væri á úrslitakvöldinu, sem var í gærkveldi, og allt í einu hefði sjálfur Erki-Djöfullinn stormað inn á sviðið með vígtennta drýsildjöfla í eftirdragi og hefði þessi þokkafénaður sópað framlagi Íslands ofan í hlandkopp, sem Erki-Djöfulinn hafi í annarri hendi sinni.

Þó ekki blási byrlega um stund, þá skal aunginn æðrast og væri gott ef framlagi Íslands til júrókeppninnar verði vísað á bug og það gjört brottrækt og Ísland þannig fríað við að gjöra sér einn ganginn enn til stórskammar á erlendum vettvangi. Og víkjum nú að öðru og alvarlegra málefni:

Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður hefir greinst með kórónuveiruna og varpaði frú Ingveldur honum samstundis inn í miðstöðvarkompuna og ljóst var að hann væri hættulega sjúkur maður. Þetta er svo sem ekki í fyrsta skipti sem Kolbeinn hefir fengið drepsótt, því hann lá lengi í hjarðsveinasjúkdómi hér um árið og þar áður fylgdi hann ekki fötum vegna lekanda og flatlúsaágangs. Þegar hann var greindur með hjarsveinasjúkdóminn varð hann svo ruglaður, að hann sagði lækninum að hann hefði smitast af gömlu Framsóknarmaddömunni. Þá fóru nokkrir læknar í hlöðu Framsóknarfjóssins, en þar heldur Framsóknarmaddaman til í bæli sínu. Þegar til kom, var gamla konan svo baneitruð, að ekkert kom út úr sýnatökunni. Auk þess reiddist Framsóknarmaddaman læknunum og lagði til þeirra með orfi, sem hún hefir tiltækt við bælið, og náttúrlega lögðu læknarnir á flótta, því þeir eru blauðir menn og lítið gefnir fyrir annað en péééníííga.

Íslandi nú spáð þriðja sæti

Hver er munurinn hlandvotum útigangsmanni og útmígnum höfðingja í Armani jakkafötum?

Gaman að sjá hvað hugsuðurinn Logi Bergmann leggur fallega rækt við áfengisdýrkunina. Hann drekkur ekki bragðvond vín, ónei: hann þambar í sig pantaðan ,,Reyka-volka", sem er hristingur úr tréspíritusi og olíu. Af þessum snjalla volka, sem Logi pantar á netinu og hann fær í höndurnar á útidyratröppunum heima hjá sér eftir að hafa fyrst verið sendur úr landi og síðan aftur heim, verður hann voða fullur og lognast að síðustu útaf í gubbupolli. Þetta er kalla jakkafataspjátrungar á Íslandi að skemmta sér.

Og lauslega minnist stórmennið Logi Bergmann á þann möguleika, að unglingur tæki fyrir mistök við póstsendum Reyka-volka og drykki sig samstundis í rot af þeim andskota. Jú, Loga finnst það bara allt í lagi, af því hann vorkenndi illa klæddum unglingum sem biðu við hornið á Ríkinu í gamla daga og voru að snudda eftir að fá einhvern til að kaupa fyrir sig ódýrasta vínið, sem var áreiðanlega mjög bragðvond og brenndi innan hálsinn á börnunum. Bragðvondu vínin hafa trúlega verið ákavítiskrypplingur eða annar krypplingur af brennivínskyni og framleidd af ljótum, skítugum köllum í einhverri rottuholu vestur á Granda. Þá er nú mundur að gæða sér á eðal Reyka-volka, sem samanstendur af tréspíra og olíu, eins og áður sagði.

Þó að mikill munur sé á pöntuðum hristingi úr tréspíritusi og olíu annars vegar og íslensku ákavíti og brennivíni í krypplingsflöskum hinsvegar, að mati efrimillistéttarlogans,þá getum við verið viss um, að það verður aunginn munur á þessum veigum þegar Logi pissar þeim. Eða hver er munurinn á hlandvotum strætisróna, sem mígið hefir í sig, og jakkafataklæddum tækifærisfyllirafti, sem líka hefir mígið í sig? Eini munurinn er að sá fyrrnefndi hefir vætt óhreinu rónabuxurnar sínar, en hinn síðarnefndi hefir gert óþokkabragð úr ellefta boðorðinu og mígið í Armanibuxurnar, sem kostuðu morð fjár.

Unglingurinn í ríkinu