Að senda flokksbróður sínum tóninn er fáheyrð og fordæmalaus varmennska

Ósköp er alltaf sorglegt að horfa upp á menn sperra sig og útblásast í hneykslan á kostnað flokksbræðra sinna. Það er til dæmis harðla óviðurkvæmilegt að verða vitni að talsmáta sumra sokallaðra Sjálfstæðisflokksmanna um Dónald Trump, sem er þó mestur Sjálfstæðismanna nú um stundir. Og heyra sjálfstæðisfól kalla þann abelsínugula í Lundúnum, hann er sagður móðursonur þess abelsínugula í Washington, öllum illum nöfnum. 

Og nú gjörir hr. G. a. Þórðarson sig framúrskarandi kjökurslegan í framan, einkum til augabrúnanna, og úthúðar flokksbróður sínum á Filippseyjum, sem staðið hefir í ströngu undanfarin ár. Þetta er ljóta andskotans framkoman, landi og þjóð til óborganlegrar skammar. Bjarniben hlýtur að taka í taumana og fleygja dónanum á dyr í Valhöllu og í ríkisstjórninni. Kallar af þessari tegund voru undantekningalaust hýrudregnir á sjónum í gamla daga og látnir sofa hjá kjölsvíninu um nætur.

Í dag er ekkert nógu gott nema lausung, belgingur, ómerkilegheit og poletisk skítafýla. Í Hruninu dönsuðu þeir vikivaka. Í kóvíðinu nr. nítján fengu óráðsíufrekjurnar að dansa í ríkissjóði. Nei, herra utanríkisráðherra, þér vinnið yður einungis í álit hjá Fjandanum með því að sproksetja flokksbróður yðar á Filippseyjum, en það er ef til vill tilgangur yðar. Gott og vel herra utanríkisráðherra, en þá eru dagar yðar í ráðuneytinu líka taldir.  

Sakfellingin sýni mikilvægi ályktunar Íslands

Aumt lífshlaup, flótti og tímabært andlát hænsnahers Pírata.

Þá er hún hrokkin upp af standinum og hlaupin grénjandi af vettvangi. Það er ekkert að stóla á sona fólk, það rembist við að rífa kjaft við sér skárri einstaklinga og tekur so strax til fótanna, há-organdi, um leið og það heldur að einhver fullorðinn ætli að taka í hnakkadrambið á þeim. Tóhildur Sunna hafði ekki hugrekki og nennu til að kjást við meirihlutann, því greip hún til þess óyndisúrræðis að gera Stjána Samherja að afsökun fyrir bleyðimennsku sinni og úthaldsleysi. 

En svona er þetta bara með þessa pítarakálfa, þeirra hugarfar er gjörspillt, geðvont og markað ragmennsku og slepjuskap. Við þessu er ekkert að gera. Meðan Píratar haga sér eins og brjóstumkennanleg endemi og naut, hlæja Bjarniben og Stjáni að þeim, og meira að segja Katríni Jaggo hefir verið kennt að tísta og kvaka við tönn að vesalingunum. Já, Píratarnir eru so ruddalega glataðir, að fátt sýnist hörmulegra á þingi nema ef til vill bölvaður Viðreisnarflokkurinn, sem svo sannarlega er fullkominn afturúrsiglaraflokkur.

Já, kæru landsmenn, sögu pírataheimskunnar er lokið. Og í morgun sló Bjarniben Samfylkingar-Thorsarann viðstöðulaust niður í fyrstu lotu og í annarri lotu veitti Stjáni Samherji Pírötum þvílíkan vink, að Tjórhildur Sunna veltist út í horn og liggur þar enn, grénjandi og yfirspiluð af spillingarekka. Þegar Pírataflokkurinn verður öskraður niður í jörðina við hátíðarsnauða athöfn frá einhverri svínastíunni í hundrað og einum munu viðstaddir syngja sálminn: ,,Á líkbörunum liggur grey, ljótir karlar hlæja að því."   

„Nota mig og mína formennsku sem skálkaskjól“

Gamli Kolbeinn deyði sína konu líka með eitri - það var freyðandi eitur

Það hefir verið mesta mildi að kérlingarfólið drap ekki karlaumingjann með öllum þessum skituinngjöfum. Þannig er sagt að gamli Kolbeinn Kolbeinsson, faðir Kolbeins skrifstofustjóra og framsóknarmanns, hafi að hluta til sálgað eiginkonu sinni; karldjöfullinn fór að lauma ólyfjan út í matinn hennar, því hann var orðinn hundleiður á konunni. Blessuð konan, móðir Kolbeins og tengdamóðir frú Ingveldar, fékk hvað ofan í annað hrottafenginn spýting og kukkurinn fór út um allt.

Já, gamli Kolbeinn prófaði á láta konuna sína eta vítissóda, blástein, rottueitur og ormalyf ætlað sauðfé. Og með það sama varð konan veik og og gerði í rúmið í köstunum, en þá hló gamli Kolbeinn illyrmislega. Og eitrið freyddi í iðum hennar án afláts. Svo dó konan og þókti sumum einkennilegt. En frú Ingveldi fannst samt eitthvað ekki eins og það átti að vera og nefndi þann möguleika við son hennar, að móðir hans hefði andast af eitri, það hefði verið eitrað fyrir henni eins og rottu og nú væri hún dauð. Þetta væri vísast saknæmt og því ætlaði hún að fara til lögreglunnar. Eftir miklar málalengingar, rifrildi og þras var gamla frúin grafin upp og skoðuð. Jú, sögðu læknarnir og meinafræðingarnir, hún hefir líklega étið ótæpilega mikið af óþverra og því fór sem fór. En það fékkst aunginn botn í málið og gamli Kolbeinn óð um og lék á alls oddi eins og honum kæmi þetta kjaftæði ekki við.

Nú býr gamli Kolbeinn Kolbeinsson á dvalarheimili aldraðra, sem hann hefir vitaskuld yfirtekið, og nú ræður hann þar öllu. Fyrir nokkrum vikum síðan varð ein starfsstúlkan á dvalarheimilinu fölgræn á litin og gekk af vitinu. Þetta var voðaleg uppákoma og það fundust leifar af rottueitri og vítissóda í blóði og þvagi konunnar og hún orðin svo geggjuð þegar þarna var komið sögu, að uppástóð að hún hefði sjálf byrlað sér eitrið og étið það. Þessari konu verður aldrei hægt að hjálpa og þeir hafa hana í einsmannsklefa á Kleppi, því hún er sannarlega brjáluð. En gamli Kolbeinn hefir sína hentisemi á dvalarheimilinu og gerir sér að leik að áreyta þar alla, bæði kynferðislega og svínslega og ef honum líkar sérlega illa við einhvern má sá hinn sami búast við að engjast sundur og saman af ilvígum innantökum lengi á eftir.    

Laumaði hægðalyfjum í matinn

Krafa er gerð um að hið klámfengna orð ,,píka" verði aflagt að íslensku máli

Mikið djöfull er nú andstyggilegt af þessum pornómarkþjálfurum hvað þeir staglast mikið á klúryrðinu ,,píka"; það vellur ekki ein setning út úr þessum klámhundum án þess að þar komi ekki ,,píka" með eins og skrattinn úr sauðarleggnum. ,,Píka" þetta, ,,píka" hitt, og þannig upp aftur og aftur. Sumt fólk er meira að segja svo klámfengið í orðbragði, að það ætti eiginlega hvergi heima annarsstaðar en sérhönnuðum vitlausraspítala fyrir klámóða einstaklinga. Þetta er náttúrlega ofboðslegt, það sjá það allir siðaðir menn.

Nú verður það gert hér að tillögu, að klámkjaftar landsins og afreksfólk í pornófræðum hætti alveg að brúka hið ljóta orð ,,píka", að minnsta kosti í fjölmiðlum og á samfélagslegum síðum, en noti þess í stað hið þjóðlega og hlutlausa orð ,,láfa" ef þeir þurfa að klæmast opinberlega. Þá mætti með sanni segja, að klámeggið, sem verið er að auglýsa, væri mikill ávinningur fyrir ,,láfueigendur." 

Í gærkveldi hélt frú Ingveldur merkan fyrirlestur hjá Fjelagi Sjálfstæðisflokkskvenna í Hafnarfirði. Að vonum var fullt út úr dyrum, og máttu margar kerlur frá að hverfa. Er samdóma álit sjónarvotta, að vel á annað þúsund konur hafi náð að troða sér í salinn, en þröngt mega sáttir sitja. Í erindi sínu fjallaði frú Ingveldur nokkuð um hið hvimleiða ,,píkukjaftæði", sem hún flokkar hiklaust undir sóðamunnsöfnuð og brot á lögum um blygðunarsemi og þessháttar. Og í lok fyrirlestrarins brýndi hún ákaflega fyrir konum og eggjaði þær lögeggjan, að fleygja ,,helvískri píkunni undir stól fyrir full og allt" eins og hún orðaði það, en hefja þess í stað ,,blessaða láfuna með kostum sínum og göllum til vegs og virðingar." Var orðum frú Ingveldar fagnað svo ákaflega, að aungvu er til að jafna en fagnaðarlátum er verða þegar úrslitamark er skorað á ögurstund í úrslitaleik heimsmeistarakeppi í knattspyrnu.  

Mikill ávinningur fyrir „píkueigendur“

Þegar Fjallaborufjelagið gekk á Esju ásamt blaðaljósmyndurum

Þegar frú Ingveldur og Máría Borgargagn stofnuðu á sínum tíma Fjallaborufjelagið var eftir því tekið af háum sem lágum. Í þann tíð þókti ekki viðeigandi að kvenfólk gæfi sig að fjallgöngum og öræfabrasi; slíkt uppátæki vakti upp óþægilegar hugsanir, jafnvel klám. Fyrsta ferð Fjallaborufjelagsins var á Esju. Þær vóru einar tólf þá í félaginu, sem kjöguðu upp Esjuhlíðar, hálfberrassaðar en í vaðstígvelum, með nokkra hressa blaðaljósmyndara á hælunum. 

Þegar þær svo stóðu á Esjutindum hám og horfðu í átt til borgarinnar, fór einn ljósmyndarinn, siðlaus maður og ófyrirleitinn, ofan í tösku sína og dorgaði upp úr henni óupptekinn séníversbrúsa og bauð viðstöddum að skála með sér. Þá kom upp úr dúrnum, að fjarri fór því, að þessi séníversbrúsi væri eina áfengið í ferðinni; hinir ljósmyndararnir vóru líka byrgir vel, sem og frú Ingveldur, sem hafði tíu lítra kút meðferðis, fullan með volka að styrkleika sjötíu og fimm prósent, sem sé gaddavír, svo áfengan að hænur urðu draugfullar af því einu að glápa á þetta skuggalega áfengisílát.

Og af því veður var gott, sólskin og hiti, varð þarna fyrirtaks gleðskapur á fjöllum. Ljósmyndararnir gerðust fljótt nokkuð ölvaðir og kom þá undir eins í ljós að séníverinn hljóp beina leið í þær stöðvar heilans, sem hafa með æxlunarfæri og æxlunarfýsn að gera. Fyrst laumaðist Borgargagnið með ein myndasmiðinn bak við stein og heyrðust bráðlega þaðan stunur og urr og líka hljóð nauðalíkt því er hvolpur myndast við að gelta: ,,Bovv-off-váff! Annar ljósmyndari fór að gera sér dátt við frú Ingveldi, en þegar til kom, var sá kavalér orðinn fullur og búinn að missa getuna til að gagnast hraustum kvenmanni. Þann þrjót barði frú Ingveldur við sama stein og Borgarganið og hennar friðill voru bak við. Fékk blaðaljósmyndarinn svo slæmt höfuðhögg, að hann missti heil þrjú ár úr minni sínu og hefir aldrei endurheimt þau síðan; það voru síðust þrjú árin í þriðja tug ævi hans. Um niðurförina af Esju er afar fátt vitað, en ýmsir lentu sem maður segir í hafvillum uppi í hlíðum og á bergstöllum, en aðrir rönkuðu við sér úti á Kjalarnesi eða hinum megin við Esjuna. Allt var þetta mikil sorgarsaga, sem ekki verður sögð hér að sinni. 

Gengur vel þrátt fyrir blauta fætur og blöðrur

Sei sei nei, hún vildi heldur ekkert með kratakrung hafa á skrípablaðinu

Það var ekki við öðru að búast af Katrínu Jakobsdóttur; hún vildi ekki fremur en Bjarniben sjá Þorvald Gylfason sem ritstjóra hagfræðiblaðs Norðurlandanna. Sei-sei nei. Þessi afstaða sýnir, svo ekki verður um villst, að henni þykir Krataeðlis-Gylfason helst til lítilfjörlegur til starfans og óhæfur. Sem ekki er að undra. Þau Katrín og Bjarniben geta kyssts upp á títuprjón upp á það.

Mér skilst að krataeðlissjúklingarnir séu búnir að grénja í allan dag líka vegna óhæfis Þorvaldar til að stýra samnorrænu skrípablaði. Þeir orguðu í allan gærdag og síðustu nótt og létu svívirðingum rigna stanslaust yfir Bjarnaben og blessaðan Sjálfstæðisflokkinn og hefur aldrei mælst jafnmikill fúkyrðaflaumur pr. sólarhring síðan mælingar hófust fyrir stinnri einni öld.

Ekki batnaði heldur óöldin í krataeðlisrassgötunum í gærkveldi, þegar Gúndi forseti afhjúpaði Guðna Th. í beinni útsendingu á Stöð 2. (Stassjón tú)og skildi hann eftir fyrir augunum á landslýð sem 1. ósannindamann, 2. ESB-dýrkara, 3. óvin íslensks sjálfstæðis, 4. óvin Íslands. Það er því íllt í efni fyrir aðdáendafélag Guðna Th. og viðbúið að hann endi úti á hlaði á Bessastöðum þegar búið verður að telja atkvæðin í forsetakosningunum. Aumingja kallinn. Og aðdáendafélagið, sem samanstendur af Sjálfstæðisflokksmönnum og krataeðlis-væmnistítum, gnötrar stafna á milli af ólykt og ólund. Það er bara hrein skelfing fyrir veslings krataeðlisþegana og hafa mátt horfa upp á Þorvald Gylfason hverfa ofana í ruslatunnuna í gær og eiga yfir höfði sér að sjá á eftir Guðna Th. fara sömu leið á morgun.  

Gerir ekki athugasemd við störf Bjarna

Upp úr þessu fer Gúndi að sækja á svo um munar

Ja, so Gúndi karlinn vóð á súðum í spjallþætti á Stöð 2. í kvöld. Má skilja af fréttum af þessum atburði, að Gúnda hafi veist undurlétt að hafa bæði Guðna Th. og Heimi Má undir, tukta þá til og skensa með vel völdum orðum. Vér trúum heldur ekki öðru, en upp úr þessu fari Gúndi að sækja svo um munar á Guðna, jafni við hann reikningana og leggi hann að velli eins og tóman taðpoka á kjördag. 

Eina vitið fyrir þessar sérkennilegu forsetakosningar nú, er að láta hina hvítu karlmenn á miðjum aldri, takast á í hryggspennu, boxi og leðjuslag og til vara eigast við með vopnum forfeðra vorra, öxum, sverðum , spjótum og atgeirum. En best væri samt að þeir féllu báðir í kosningunum og Bessastaðir væru loks lausir við forsetapláguna, sem loðað hefir við staðinn í bráðum átta áratugi. Það mundu allir sætta sig við að taðkarlarnir, sem eru í framboði, væru hnýttir saman á bindunum og snarað upp á rá eins og fiskum sem hengdir eru upp í hjöllum til skreiðarverkunar.

Svo skulum vér endilega fara að biðja Guð, kvölds bæði og morgna, að frelsa oss frá forsetarugli, ríkisstjórn, alþingisspjátrungum, Íhaldi, Frömmurum, lukkuriddurum í vinstrimannaleik, Sigmundi Davíð og píratahænsnum og hætta ekki þeirri bænagjörð fyrr en Guð Almáttugur bænheyrir oss og lætur framangreind fyrirbæri, og fleiri til, hverfa á ruslahaug sögunnar, eða bara á einhvern ruslahaug þar sem ekki stafa af þeim teljandi óþrif.  

Sakaði Guðna um ódrengilega kosningabaráttu

Dásamleg jákvæðni. - Upplestur Stenngrims og Bjarnaben. - Dauði hundsins.

Samningafundurinn gekk ósköp vel, ekkert þokaðist í átt til kjarasamnings og allt eins og best verður á kosið, segir formenni kjúrunarfélagsskaparins. Það er ætíð undur ljúft að verða var við sannkallaða jákvæðni fólks, sem stendur í ströngu. Og formenni kjúkrunarfélagsins þar ekki að örvænta, ekkert mun ganga í að gjöra kjarasamning og loks koma Bjarniben og Stenngrimur setja lög á kjaradeilu kjúkrunarkvenna og ákveða sjálfir laun þeirra. 

Því er nefnilega þannig varið, það er nú so skrýtið með það, að því hærra sem efrimillistéttarfémínístar orga og veina um kvennastéttir, því minni athygli fá neyðaróp þeirra og hrossabrestir. Ekki veit ég hvernig á þessu stendur og ætla ekki að leyfa mér að hafa skoðun á því, því óskynsamlegt er að æra óstöðugan. Já. En það verður mikið um dýrðir og rífandi gangur daginn sem Stenngrímur og Bjarniben mæta, ásamt gluggaskrautum sínum, á kontór hjúkrunar í landinu og lesa upp lög sín yfir hausamótunum á kjúkrunarlingunum. Svo munu þeir félagar fá sér í staupinu með formenni kjúkrunar og þar verður glatt á hjalla.

En að öðru: Aunginn veit nú hvað helvítis larfurinn hann Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður er að pukrast í Framsóknarfjóðinu þessi dægrin. Sumir segja hann vara að undirbúa stjórnarslit með gömlu Framsóknarmaddömunni og í framhaldi af því taki Framsóknarflokkurinn Miðflokk klausturdrengjanna eignarnámi. Þá herma fregnir, að komnir séu á heilmiklir dáleikar með Kolbeini og Píratastóðinu og má leiða að því líkum, að sú hjörð verði brátt rekin í heilu lagi inn í Framsóknarfjósið og fái að leika sér þar í flórnum og í haughúsinu. Þá er í bígerð hjá Kolbeini og Maddömunni öldruðu, að setja upp endurhæfingarspítala fyrir krataeðlissjúklingana, en það mun vera mikið þjóðþrifaverk. Það sjá allir, að þarna er Kolbeinn að vinna langþráð góðverk í poletikinni á Íslandi, bæði líknandi og fyrirbyggjandi. Þó setti nokkurn ugg að mönnum í dag, þegar þeir fréttu af því að Kolbeinn hefði skotið hund nágranna síns í morgun þegar umræddur hundur var að skíta í méters fjarlægð frá lóð þeirra Kolbeins og frú Ingveldar.

Flóknar, þungar og erfiðar viðræður

Sálarlíf krataeðlissjúklinanna úr skorðum vegna eins hagfræðingskjána

Ahahaha-hoojjj! Er það að færa sig nær einræði að vilja ekki ráða eina heldur óbeysna krataeðlisskjátu í vinnu sem hún ræður ekki við? Öööhöhö, það eins og að vilja ekki hafa kvígukálf fyrir garðyrkjumann. Mikið óskaplega er búið að vera hlægilegt að fylgjast með rassaköstunum í krataeðlisræflunum síðan þeir komust að því að sonur Gylfa Þorn. væri ónothæfur til að skrifa um hagfræði. Hversvegna ætti almenningur á Norðurlöndum að borga íslensku krata-raskati fyrir að skrifa eitthvert óráðhjal í blað, sem við Norðurlandabúar höfðum ekki hugmynd um að væri til, þar til vöknuðum upp við grénj og gól óstöðugs fólks, sem auðsjáanlega er stórbilað af krataeðli?

Við vissum öll fyrir, að Helga Vala er mikill hugsuður og gáfaðri en orð fá lýst. Í þeim efnum er hún ekki eftirbátur snilldaranda eins og Guðmundar Andra, Össurar Skarphéðinssonar, Jóns Baldvins og Sighvats Björgvinssonar. Og vissulega þarf talsverða útsjónarsemi, tröllslega greind og kyndugt hugarflug til að láta sig hafa að öskra og æpa á torgum eins og vitfirringur vegna þess eins að Þorvaldur Gylfason fékk ekki bitling. Þetta eru sko jafnaðarmenn í lagi!

Og ekki minnkar skemmtunin þegar krataeignirnar gera sig sérlega merkilegar til augnanna og garga upp yfir sig: ,,berufsverbot! berufsverbot!" Það sýnir hvað þær eru menntaðar, menningarlegar og alþjóðlegar, en síðast en ekki síst fyrirmyndarstuðningsmenn vestræns stórauðvalds. Það er aungvu líkara en þetta sé í fyrsta skipti á Íslandi sem einhver er ekki ráðinn í vinnu vegna skoðana sinna. Ég hefi aldrei séð eða heyrt krataeðlissjúklingana rjúka upp til handa og fóta eins og tryllta múlasna þótt alþýðumaður fái ekki vinnu hjá sægreifum eða öðrum slíkum. Og í þokkabót gerir þessi óföngulegi fénaður tilkall til þess að svokallaður ,,vinstrivængur" í íslenskri poletik sé þinglýst einkaeign þeirra.

Segir sjálfstæðismenn færa sig æ meira nær einræði

Bjarniben steinrotar krataeðlissöfnuðinn og afhjúpar loddarann herra Þorn. Gylfason

Með snöfurmannlegu svari sínu hefir Bjarniben gefið krataeðlissjúklingunum svo heiftarlega á kjaftinn, að þeim verður eflaust tregt tungu að hræra, að minnsta kosti næstu daga. Ekki er að efa, að með snjöllu viðbragði við árás krataeðlisins er Bjarniben að taka undir þá staðreynd, að krataeðlissjúklingar séu að lágmarki hálfvitlausir, sona eins og fénaðurinn í kringum Gunnar Smára, sem þykist vera að stofna sosialistaflokk, gott ef ekki Sosialistaflock Ícelands. Um krataeðlissjúklingana í Smafylkingarborunni er ekki um að tala, svo eymdarlegir og gaggalagú sem þeir eru.

Það verður gaman að sjá Guðmund Andra Thorsson, son borgarastéttarinnar og krataeðlisunnanda, þegar hann dregur Bjarnaben fyrir stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis og Bjarniben segir honum hverskonar apparat herra Þorn. Gylfason er. Sem kunnugt er tilheyra þeir allir þrír, Bjarniben, Thorsson og Gylfason hinni íslensku yfirstétt að langfeðgatali og í raun, þannig að þeir munu skilja tungutak hvers annars alveg ljómandi vel. 

Til viðbótar má geta þess, að það er ógæfa íslenskra vinstrimanna, að lukkuriddarar og legátar á borð við Guðmund Andra, Þorvald Gylfason, Katrínu Jakobs og Gunnar Smára hafa yfirtekið alla vinstrimennsku í landinu og gert hana að ótrúverðugu spjátrungabæli. Í því ljósi er það mikið gleðiefni, að Bjarniben skuli hafa haft manndóm í sér til að greiða umræddu krataeðlishyski, ónytjungum og falshundum, það ágæta kjaftshögg að afhjúpa herra Þorn. Gylfason og í leiðinni gjörvallan krataeðlissöfnuðinn.      

Þorvaldur eigi tæplega samleið með ráðuneyti Bjarna