Hann fékk sér neðan í því og hugði á kvennafar, en siðferðisnefndin komst í málið

Það varð skammhlaup í krataeðlinu og nú er allt á rúi og stúi í þessari margfrægu hjáleigu í túnfætinum á sjálfu höfuðbólinu, Sjálfstæðisflokknum. Eitthvað af þessum óróa í krataeðlissjúklingahópsins á rætur að rekja til þess þegar strákhvolpurinn Ágúst Ólafur tók til sinna ráða, fékk sé neðan í því og hugðist fara á kvennafar í 101 Reykjavík. Þetta fór, eins og menn muna, óttalega óhönduglega hjá pilti og kvennafarið endaði með því að hann var klagaður af einni krataeðlislegri persónu fyrir dónalegar tiltektir við hana, dólgslega viðreynslu og stólpakjaft þegar honum varð ljóst að hin efrimillistéttarlærða krataeðlisfrauka vildi ekkert brúk af honum hafa.

Þegar Ágúst Ólafur hafði verið klagaður til einhverrar siðferðisnefndar, sem krataeðlissjúklingaflokkurinn Samfylking starfrækir, hefir vegur hans á braut frægðar og frama heldur en ekki tekið illa dýfu niður á við. Af einskærum siðferðissökum var Ágústi Ólafi bannaður aðgangur á fyrsta sæti framboðslista Samfylkingarinnar í Reykjavík, en þess í stað boðið annað eða þriðja sæti á öðrumhvorum höfuðborgarlistanum. Þá vakan sú spurning hvurnig í asskotanum standi á því að svo siðferðilega bilaður maður samkvæmt siðferðisnefnd þykir brúklegur í önnur sæti en það fyrsta. Eru kannski annað og þriðja sæti að einhverju leyti frátekin fyrir ósómamenni sem orðið hafa ber af viðreynslulátum við skírlífar kaupstaðarfraukur? Það er einhvur fjandinn sem ekki kemur heim og saman í þessu siðferðislega framboðsdæmi hjá krataeðlissjúklingunum, - en það er þá heldur ekki í fyrsta sinn.

Og nú hefir ein virðuleg krataeðlismaddama sagt skilið við Samfylkinguna út af framkomu hinnar siðferðislegu uppstillingarnefndar Samfylkingarinnar í Reykjavík við dánumanninn Ágúst Ólaf og fer nú heldur betur að vandast málið. Það er aungvu líkara en skammhlaup hafi orðið í heilabúinu á efrimillistéttarfémínístakreðsunni Samfylkingarinnar og þar með allt farið í skrall í hjáleigukotinu. Þó er ljóst, að þung viðurlög liggja við því ef karlkyns samfylkingarlufsa reynir á ekki nægilega kúltúríséraðan hátt við æruverðugt kvenkyns krataeðlisstél, en það kom einmitt fyrir Ágúst Ólaf, þann drottins krossbera, eina huggulega sumarnótt við Laugaveginn í 101 Reykjavík.   

Varaþingmaður segir sig úr Samfylkingunni

Hvur búhnykkurinn öðrum stórbrotnari fellur oss nú í skaut

Það er enginn smá búhnykkur fyrir Pírata að fá stjórnmálaskörunginn Andrés Inga Jónsson alþingismann til liðs við sig. Þetta er svona svipað og ef knattlið Sindra á Hornafirði fengi Messi til liðs við sig. Nú, Andrés Ingi hefir fengið afskaplega góða þjálfun í undanrennustjórnmálum, heiðarleika og borgaralegum dyggðum í undanrennuæfingabúðum Stenngrims Johoð og lauk þar námi með glansi og glæsibrag.

Svo átti stjórnmálalegur skörungsskapur og hugsjónaeldur Andrésar Inga ekki lengur við gleðskap VG og Stenngrims og hann gekk til liðs við Pírataflokkinn, sem er hliðardeild og aukageta í Heimdalli, félagi ungra Sjálfstæðismanna. Reyndar lét Stenngrimur Johoð hafa eftir sér að Andrés Ingi væri svo útvatnað þunnildi að hann vissi sjaldnast hvort hann væri að koma eða fara. Svo bætti Stenngrimur við í háðslegum javfnaðartóni að Píratar hefðu verið svo heimskir að borga sér krónur 25 þúsund fyrir að fá gripinn í sínar raðir. Píratar hinsvegar gleðjast yfir litlu og segja að pilturinn sé næstum hvurrar krónu virði og er gleði ríkjandi í reykfyllta bakherberginu í Píratagreninu í dag. En hvurnig þeir ætla að tylla þessum sérkennilega gufuslæðingi á framboðslista er öllum sannarlega hulið.

Svo er heldur aunginn slorbúhnykkur í vændum hjá Samfylkingunni. Ekki er langt síðan Samfylkingin hreppti undanrennukiðlinginn Rósu Björk frá Stenngrimi og nú er í þann veginn að bætast í hóp framboðsskörunga Samfylkingarinnar aungin önnur en hún Þórunn Sveinbjarnardóttir, sá stórbrotni fulltrúi efrimillistéttarfémínísmans. Þar með má slá föstu að í uppsiglingu er heilbrigð samkeppni í virðulegum og settlegum efrimillistéttarfémínísma millum Samfylkingarinnar og VG. Mikið erum vér Íslendingar heppnir og megum vera þakklátir fyrir fyrir öll heilbrigðu og heiðarlegu stjórnmálin sem vér ómaklegir höfum öðlast. 



    

Andrés Ingi gengur til liðs við Pírata

Klámflokkurinn VG fær aungvann mann

Línga rínga ríng
Róbbý vill á þíng;
hann vill hafann gölan
og hann vill hafann fölan
og snúast hríng í hríng.

Æ, þetta á eftir að verða hlálegt hjá hönum Massjall, því ekki eru allar ferðir til fjár. Hvurnig honum hefir komið til hugar að verða eftirmaður Stenngims Johoð er ómögulegt að segja, en svo er um ímyndunaraflið að það lætur á stundum allt niður í hálfsofandi menn hlaupa með sig í gönur. Þannig er það eflaust með Massjall greyið. Hann hefir séð í blöðunum að Stenngimur Johoð væri að hætta í poletik og þar með losnaði gott pláss fyrir pappakassa.

Það verður og gaman að sjá hvurjir aðrir ætla á þing fyrir VG í haust. Sagt er að frú Álfheiður Ingadóttir í Flokkseigendafélaginu geti vel hugsað sér að verða poletisk afturganga og bjöllusauður á einhverjum lista VG. Þá er Vilhjálmur Egilsson fyrrum þingmenni áhugasamur um að leiða lista VG í Norðvesturkjördæmi. Og hver veit nema Kolbrún Halldórsdóttir sé að verða tilbúin í poletíska endurvinnslu með fémínísku kolaefnisspori de la Bakki, símnefni stenngrimurjohoð Drekasvæðinu.

Já, Massjall litli fer á framboðslist,
og fær í leiðinni meyjarnar kysst.
En kjósendurnir vilja ekki kyssa hann
og klámflokkurinn VG fær aungvann mann. 

Róbert vill á þing fyrir VG

Úrbótatillögur flokksins í völskumálum

Í sveitarfélagi einu á Íslandi, ekki svo fjarri höfuðborginni, tók einn flokkurinn sig til fyrir sveitarstjórnarkosningu og samdi sér athyglisverða kosningastefnuskrá, að sjálfsögðu grundvallaða á höfuðstefnuskrá föðurflokksins á landsvísu. Í umræddri stefnuskrá var í kaflanum um ,,nýsköpun í atvinnumálum" varið einum fjórða úr blaðsíðu varið í að tala um ,,völskueldi", en valska þýðir, eins og allir vita, rotta. Í greinargerð um völskueldið, sem birtist í síðari kosningabæklingi flokksins fyrir kosningarnar, var harmað bágborið ástand rottustofnsins í bænum og kenndu menn úrkynjun um.

Já, völskustofninn var sem sé orðinn illa úrkynjaður að mati helstu náttúruvísindamanna flokksins á staðnum; sífelld innbyrðis æxlun kvikindanna í marga áratugi, ef ekki aldir, hafði með tímanum gjört vesalings dýrin að treggáfuðum og jafnvel géðveikum krypplingum með sárasótt og ýmislegu óhentugu háttalagi. Nú var svo komið að völskustofninn í plássinu var að deyja út; meira að segja kettirnir voru komnir með ógeð á þessum skítarottum og báru ekki lengur við að veiða þær, hvað þá leggja þær sér til munns.

Samkvæmt úrbótatilögu flokksins í völskumálunum, varð því lofað að hreppsnefndin mundi senda sína menn til Reykjavíkur til að veiða mörg dýr úr hinum orðlagða og harðgerða völskustofni, sem sagt er að búi í skólpræsum borgarinnar, en forfeður dýranna eru sagðir hafa tímgast og þróast í afar harðgerða einstakling á ruslahaugum Reykjavíkur sem staðsettir voru í fjörunni fyrir neðan JL-húsið sem margir kannast við. Nú, völskunar voru veiddar, þrjúþúsund stykki á fæti, sem Reykjavíkurborg seldi hinu næstum rottuvana sveitarfélagi á krónur þúsund, per/stk. Er skemmst frá að segja, að þegar höfuðborgarrottunum, ættuðum úr 101. var sleppt í þorpinu tóku þær þegar til óspilltara mála og yfirtóku staðinn. Hinn nýi rottustofn hóf vegferð sína í nýjum heimkynnum með því að drepa allar gömlu heimarotturnar; þar næst gjörðu þær aðsúg að köttunum og flæmdu út fyrir bæjarmörkin, sömuleiðis hundana. Þegar þar var komið sögu fór að styttast í að mannfólkið legði á flótta, því rotturnar tímguðust hratt og vóðu inn um öll íbúðarhús og vinnustaði, nagandi og étandi. Börn voru ekki óhult í vögnum sínum, en þegar helvítis kvikindin höfðu nagað sig inn í líkhús bæjarin og lagst á náina, brast á flótti í liði eftirlifandi þorpsbúa og þeir hurfu á braut frá heimilum sínum og vinnustöðum og hafa aldregi sést þar síðan.  

Norskar rottur gefast upp á miðbæjunum

Með blæðandi hjartasár út af huglausum Landsdómi

Það er víst allnokkuð fyrir neðan virðingu sona og dætra borgarastéttarinnar að vera dregin fyrir Landsdóm, jafnvel þótt viðkomandi hafi verið oddvitar Hrunríkisstjórnar. Svo virðist sem Ingibjörg nokkur Sólrún finnist mun sársaukafyllra að hluti Alþingismanna hafi vilja láta hana svara til saka fyrir Landsdómi heldur en að fljúga út og suður um veröldina til að upplýsa ráðamenn annarra ríkja um að allt væri í röð og reglu á Íslandi, efnahagslífið firnasterkt og bankarnir enn öflugri. Og Ingibjörg Sólrún og Gjeir hennar Haaardý orguðu út um flugvélagluggana yfrum veröldu víða: Áfram áfram ekkert stopp! Svo flugu þau sjálf eins og vígahnettir fyrir björg hinnar gráðugu auðhyggju ásamt með bankastjórnum sínum og meintum bankaeigendum, sem þá höfðu nýverið þegið bankana að gjöf frá sjálfum höfuðstoðum borgarastéttarinnar, Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarmaddömunni og Alþýðuflokknum/Samfylkingunni.

Já, vinir mínir. Hrunið var allt hið kynlegasta mál. Villudýrum nýfrjálshyggjunnar hafði verið hleypt út með þessum líka fádæma afleiðingum. Þetta var ekki svo ólíkt því og að stórum hópi af glorsoltnum tígrum og leónum hefði verið hleypt inn á stórmarkað fullum af fólki. Vissulega átu óargadýrin allt sem á vegi þeirra varð; þetta vóru sem sé tilfelli sem drukku allt sem rann, reyktu allt sem brann og átu allar töflur að meðtöldum rafmagnstöflum og marföldunartöflum, enda var fall þeirra hátt og lygarnar og skrækirnir í fjandafansinum, hvar hann lá í urðinni undir tvísextugu bjarginu, vóru síðan algerður kapítuli út af fyrir sig.

Nei, frú Ingibjörgu Sólrúnu er aungin vorkunn þókt komið hafi til tals að færa hana fyrir Landsdóm; að þykjast hafa blæðandi hjartasár út af þessháttar smámunum er í mesta lagi hlægilegt. Svo kom nú í ljós fyrir rest, að Landsdómur þessi var blauður og undanbragðahneigður og lét sér sæma að fella þann dóm yfir Gjeir Haaardý, sem einn var sendur af Alþingi fyrir dóminn, að hann hefði staðið sig hálfilla sem ráðherra, látið reka á reiðanum og gengt skyldum sínum af kæruleysi og slóðaskap. Það var því aldrei neitt fyrir Ingibjörgu Sólrúnu, þann gríðarlega fémínísta, að hræðast; Landsdómur hefði aldregi þorað að dæma hana og hr. Haaardý til betrunarvistar að Litla-Hrauni.  

Þetta veldur Ingibjörgu Sólrúnu ennþá sársauka

Fréttin skall yfir mann eins og voveiflegur brotsjór, segir karlmaður í Vesturbænum

Þegar ein báran rís er önnur vís. Þetta spakmæli er einkar viðeigandi nú þegar sagt er frá því að grjótkastar hafi farið hamförum í íbúahverfi strax í kjölfar þess að Hálfdán Varðstjóri hafði höndur í hári hryðjuverkaþorpara, sem vaðið hafði um byggðir Samfylkingarinnar með skothríð af rjúpnabyssu og hæft bifreið og glugga með vopninu. En í því Hálfdán Varðstjóri var að því kominn að draga játninguna upp úr þrælnum með glóandi töngum barst hin óhugnanlega frétt honum til eyrna, að grjótkastari væri kominn á stjá og aungin bölvuð leið að vita hvort byssukarlinn Samfylkingarinnar og grjótkastarinn hjá Ólafi Guðmundssyni varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins sé ekki einn og sami maðurinn, - ef mann skyldi kalla, því þetta getur líka sem best verið fémínísti.

Fréttin af grjótkastaranum hefir komið illa við marga. Karlmaður í Vesturbænum fullyrðir að umrædd frétt hafi skollið á sér eins og voveiflegur brotsjór. Kolbeinn nokkur Kolbeinsson kvaðst hafa setið að vertshúsi og verið að eta steik þegar vertinn bar honum tíðindin og segist Kolbeini svo frá að honum hafi svelgst svo á steikinni og víninu, að allt hafi frussast úr sér og upp á miðjan vegg í tveggja metra fjarlægð. Máría nokkur Borgargagn sat á toileti sínu og heyrði sagt frá grjótkastaranum í útvarpinu, sem staðsett er í eldhúsinu. Eins og við manninn mælt setti svo mikinn skelk að Máríu nokkurri Borgargagni að hún fékk freyðandi niðurgang og dældi öllu úr iðrunum á svipstundu og skjögraði á eftir fram á gang eins og slægður þorskur.

Ekki bætir úr skák, að Sjálfstæðishetjurnar í Valhöllu vóru rétt nýbúnar að reka Ólaf Guðmundsson varaborgarfulltrúa úr öllum nefndum fyrir að gera gys að skothríðinni á bifreiðina Dags. Það var víst ekki densilegt upplitið á Ólafi Guðmundssyni varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins þegar hann lurðaðist dapur í bragði heim til sín eftir brottreksturinn og hann var varla sofnaður heima hjá sér þegar stóreflis bjargi er varpað inn um svefnherbergisglugg hans. Þið getið rétt ímyndað ukkur hvað svona grjótkast er hættulegt. En Hálfdán Varðstjóri er knár karl og hraustur og þekki sitt heimafólk. Þegar hann fékk tilkynninguna um tilræðið í íbúahverfi Ólafs Guðmundssonar varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins vóð hann strax úr húsi, og skildi Samfylkingarhrellinn eftir í fangaklefanum, og hljóp inn hjá viðeigandi misyndismanni og dró hann á hárinu út í lögreglubifreiðina. Í þessum töluðum orðum dundar Hálfdán Varðstjóri sér við, ber að ofan og angandi af ákavíti, að dorga játningarnar upp úr tveimur þokkapiltum sem hann hefir til meðhöndlunar í fangaklefanum.     

Rúður brotnar á heimili Ólafs varaborgarfulltrúa

Þenur brjóst og sperrir stél svo heimurinn sjái hvað hann er góður

Það er naumast hvað Proppi litli undanrennusteggur vill að fólk haldi að hann sé góður. Hann ætlar skohh ekki að segja ljótt um nokkurn mann og koma þannig í veg fyrir að misyndismenn sleppi ekki fram af sér beislinu og grípi til illra verka. Fyrir síðustu kosningar var Proppi litli spurður að því á förnum vegi af róttækum kjósanda hvort hann og VG ætluðu í ríkisstjórn með Sjálfsstæðisflokknum. Við þetta tækifæri sperrti Proppi venju fremur út fuglsbringuna á sér og hallaði meir en í meðalári undir flatt og sór hátíðlega að aldrei mundi hann eða VG fara í ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum. Það vita víst allir hvernig efndirnar voru á loforði Proppa, það var ekki hundaskítsvirði þegar til kom. Það er ekki nema von að VG-Proppi stilli sér í dag upp á háum hól eins og hlandkanna, þenji brjóst og sperri stél og vilji að allur heimur sjá hvað hann er undurgóður.

Og Proppi og Flokkseigendafélag VG gerðu meira en að leggjast í ósæmilegan hórdóm með Sjálfstæðisflokknum heldur var gamla Framsóknarmaddaman, vergjörn og vitlaus, dregin upp í bælið líka. Ef þessar skringilegu aðfarir Proppa góða og VG, ásamt svikum þeirra að loknum kosningum, eru ekki ígildi þess að segja fólki að ,,fokka sér", þá vitum vér ekki hvað þetta andskotans ,,fokkasér" þýðir. Já, Proppi litli og eigendur hans í Flokkseigendafélagi VG eru lítilsigldir garmar, ómerkilegir, svikulir og skaðlegir andlegri heilsu þjóðarinnar.

Eru það góðir menn sem lofa örfáum dögum fyrir kosningar að fara ekki í stjórn með Íhaldinu og eru skömmu síðar komnir í stjórn með sama Íhaldi? Er það gott fólk sem stelur heilum stjórnmálaflokki og gerir hann að viðsjárverðu endemi? Er það gott fólk sem lýgur sig inn á kjósendur 2009 og flæmir síðan upp undir helming þingflokks VG á brott á afar grófan og óheiðarlegan hátt? Er Stenngrimur Johoð og Flokkseigendaklíkan sem rændi VG með húð og hári virkilega gott fólk? Getur það verið? 

Segir fólki ekki að „fokka sér“ í opinberri umræðu

Fráskilin hnáta sextug hverfur á vit drauma

Ajæja, og er orðin sextug hnátan og búin að missa stélfjaðrirnar. Svo verður hún áttræð, kerlingarskottið, og varla vænkast hagur hennar við það. Ja, jú, hún fór í framboð fyrir Sjálfstæðisflokkinn sem gluggaskraut og glimmernúmer, en það var fljótur að fara glansinn af því. Þegar til kom leist Sjálfstæðismönnunum ekki á blikuna og stömpuðu frú Hirst við fyrstu hentugleika og færðu hana í brotajárnsgeymslu Flokksins. Þar með var þingmannsferill telpunnar úti og það var eins og aldrei hefði nokkur skapaður hlutur átt sér stað.

Nú er sextug hnátan skilin og farin að láta sig dreyma. Hún sem sé liggur daginn langan, kveldið og alla nóttina í bælinu og hrýtur og dreymir. Og hvað dreymir hana svo? Það er ekki gott að segja. Við skulum bara vona að hana dreymi ekki hrökkála og hún stödd á Tjarnabakkanum. Þórbergi sáluga frá Hala í Suðursveit dreymdi þessháttar draum og hann var lengi á eftir að ná sér af þeim ósóma.

Í íslenskri kvikmynd frá síðustu öld kemur fyrir atriði þar sem önnur aðalsögupersónan hefir ráðið sig á vertíðarbát til að dreyma ákjósanlegar fiskislóðir fyrir skipstjórann. Sá piltur lá allan sólarhringinn í koju kapteinsins og svaf og dreymdi með aðstoð draumstauta og kunngjörði síðan skipstjóra sínum draumana þá sjaldan hann vaknaði. J. Birkiland, einn af höfuðsnillingum Íslands, brúkaði það sem hann kallaði ,,svefneitur" til sofa linnulaust er hann bjó að ræningjahjónunum og dætrum þeirra, en um það má lesa í æviminningum hr. Birkilands. Í dag er það svo mikil spurning hvurnig sextug hnáta, fráskilin, fer að því að sofa og sofa og dreyma mikla og ábatasama drauma.

Elín er orðin sextug og lætur draumana rætast

Hún var kokkur í sinni sveit og aungvum bauð hún upp til sín, osfrv.

Það verður náttúrlega að hafa það að Síminn hafi fengið eitt rigtig gott vírusknall í tölvurnar hjá sér. Við því er ekkert að gera. Hitt er svo aftur annað mál, að déskotans strigapúngurinn Brynjar Vondalykt hefir ekki gjört það endasleppt upp á síðkastið. Á sjálft laugardagskveldið síðasta sást til hans með buxurnar niðum sig á Óðinstorgi. Vondalyktin var í óvenju góðu skapi þetta kveld og söng hástöfum: ,,Aungvum bauð hún upp til sín, þambaði mikið brennivín, ældi og bölvaði eins og svín, en hvað er að fást um það."

Svo upphóf Brynja Vondalykt söng að nýju, eftir að hafa hvílt sig dálítið: ,,Hún var kokkur í sinni sveit, sóðalegri en nokkur geit, í matinn bæði meig og skeit, en hvað er að fást um það." Þarna fór Brynjar klaufalega út af laginu og orgaði: ,,Þú komst í hlaðið sem hvítur hestur og þér á eftir hljóp pokaprestur", og þar næst var komið að stefinu um ,,Ráðskonuna á Holtavörðuheiðinni", sem því miður er óprenthæft. Þá settist Brynjar Vondalykt niður hjá hjá tveimur unglingsstúlkum þar á Óðinstorgi og sagði þeim söguna af Olsen, Jensen og geitinni, en það er dönsk saga og Brynjar mælti hana af munni fram á dönsku.

Síðar um kveldið slóst Brynjar við mannhund nokkurn, sem hafði haft uppi óþverramunnsöfnuð um Brynjar. Þegar upp úr dúrnum kom, að mannhundurinn væri krataeðlissjúklingur að atvinnu, reiddist Brynjar Vondalykt og rétti honum einn vænan á trýnið svo mannhundurinn skoppaði innum glugga við gangstéttina. Þarna var sem sé niðurgrafin íbúð með glugg upp undir lofti, sem rétt nam fyrir ofan gangstéttina að utan. Af þessum náunga hefir ekkert spurst síðan og ætla menn hann dauðan. Og þó ... Í nefndri íbúð búa ókristileg hjón, vergjörn og vífin, og er ekki heiglum hent að lenda í klónum á því fólki, ef fólk skyldi kalla. Fyrir fáeinum árum lenti Kolbeinn Kolbeinsson hjá þessum hjónum og kom eftir þann fund skríðandi heim til sín, flettur klæðum og buxnalaus með öllu. Að þessu góða heimili hvílir nú fórnarlamb Brynjars Vondulyktar. mannhundurinn, í góðu yfirlæti og hvílir sínu lúnu bein.

Raunveruleikinn eins og hann er í dag

,,Að hann gisti, eigi vist, oní frystikistu"

Þá er ekki um annað að ræða banna meðvitundariðnað Disneys í Íslenskum fjölmiðlum. Bættur sé skaðinn. Ekki þarf að fjölyrða, að skothelt bann í íslenskum lögum á þorparann Disney væri mikið þarfaverk og góðverk við Íslendinga, unga sem aldna. Ef litla bleika griðkonan gömlu Framsóknarmaddömunnar kæmi Disneybanni til leiðar mætti fyrirgefa henni eitt og annað, því slíkt Disneybann er mörgum sinnum meira áríðandi en vildarvinavæðing banka eða þjóðgarðsskrípi á öræfum.

Nú hefir frá öndverðu verið iðja Disneys að afvegaleiða æsku heimsins með teiknuðum skrípakvikindum, sem gjörð hafa verið að peningasuguófreskjum fyrir eiganda sinn og bandarískan auðvaldsfíflskap. Sjálfur varð Disney karlinn úr heimi hallur fyrir drjúgri hálfri öld og hefir skrápurinn af honum verið geymdur í frysti. Það var víst krabbi sem varð þrjótnum að aldurtila og samkvæmt hans boði, sem hann reit fyrir andlát sitt, á að þýða hann upp þegar lækning hefir fundist við krabbameinum. ,,Að hann gisti, eigi vist, oní frystikistu" orkti Þ. Eldjárn um örlög Disneys. Enn fremur segir í Disneyrímum Þórarins um vandamál varðandi endurlífgun: ,,einkum þó að eflist nóg affrystingartækni", og á skáldið þar við að ekki sé sopið kálið þókt endanlegt lyf við krabba verði fundið upp því hætta sé á að Walt Disney fordjarfist í uppþýðingu eins og hvurt annað graðhestaskyr.

En nú er sem sé upp runnið tækifæri fyrir griðku Maddömunnar, Lilju Dögg, að láta að sér kveða svo um muni og gjöra þá félaga Andrés Önd og Mikjál Mús brottræka af Íslandi og úr íslenskri lögsögu. Þeir piltar, Andrés og Mikjáll, ásamt persónum úr ævintýrum Grimmsbræðra sem Disney klæddi af alkunnu smekkleysi viðeigandi og seljanlega göturæsabúninga, útþynnta og falsaða og umfram allt náttúrlausa. Í stað Disneysjónhverfinga þurfa íslenskir fjölmiðlar ekki neitt, en á eftir mun þjóðinni líða eins og þeirri fjölskyldu sem bjó við húsdraug sem kveðinn hefir verið niður fyrir fullt og fast. 

Lilja segir ákvörðun Disney óboðlega