Ég held þau ættu að huga að sosialistaflokknum sem þau stukku frá

Þetta er þá svona alvarlegt að bæði Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi þurftu bæði að halda á kröfunni um óháða rannsókn í salinn. Jú, þær geta verið þungar þessar kröfur, jafnvel tveggja manna tak. Hinsvegar hefir þeim greyjunum alveg yfirsést að þau búa í þjófasamfélagi, eða öllu heldur þjófafélagi, þar sem ekkert hefir upp á sig að klaga eða kæra. Það væri nær fyrir þau að huga örlítið að sosialistaflokknum, sem þau byrjuðu að búa til en hlupu svo frá þegar þau hrepptu happdrættisvinninginn í Eflingu fyrir tilstilli óstofnaðs sosialistaflokks. Það er margt í mörgu, vinir mínir, og sumt helst til torskilið og vitlaust.

Já, aumingja sosialistaflokkurinn sem Bandaríkja-Solla og Amríku-Viddi skildu eftir í reiðileysi hjá Gonnsa Smára, Þór Saaarý og Kattrina Bald, hefir ekki átt sjö dagana sæla. Um hann hefir hálfvitlaust fólk gengið eins og hvurn annan hundakofa og vitfirringahæli og með þennan vesaling ætlar það í alþingiskosningar. Eins og ekki sé nóg af framsóknarkrataeðlisflokkum fyrir í þinginu. 

Í dag varð ég fyrir því óláni að fara yfir stefnu og málefnaflokka sosialistaflokksins. Eftir þann lestur féllust mér höndur, því annan eins samsetning hefi ég ekki lengi lagt í að stauta mig fram úr. Væri umrædd lesning samin af tólf ára bekk í stjórnmálaleik hefði ég látið mér fátt um finnast. En því miður er hin sosialiska stefna niður skráð af fullorðnu fólki, flestu með háskólagráður, sem þykist vilja láta taka mark á sér. Ó nei, krakkar mínir, svona lagað gengur ekki. Slembislánarnir sem orktu upp þessar sérkennilegu sosialistarímur féllu á sínu prófi með 0,9 (núll komma níu) og nú verður Gonnsi Smári að ræsa alla sína tvöþúsund og eitthvað sosialista út og láta setja saman stefnu sem boðleg er sósíalískum flokki, þ.e. sósíalíska stefnuskrá en ekki borgaralegt drullumak eins og þetta sem er á blaði hjá Sósíalistaflokki Íslands á heimasíðu hans.  

Krefst óháðrar rannsóknar á Init

Hún er dauð, gjaldþrota og fer innan skamms á uppboð

Loksins er þetta að verða búið. Brátt verður Reykjavík lýst gjaldþrota og fer á uppboð. Þetta hefir svo sem verið yfirvofandi lengi, sjúklingnum hefir hrakað jafnt og þétt og nú er hann kominn á líknardeild til að þiggja andlátsaðstoð. Já, drengir mínir, það vinnur aunginn sitt dauðastríð, allra síst Reykjavík. Mest verður þó gaman að sjá hvað þeir skrifa í dánarvottorðið. Flestir eru á því að þar muni standa: ,,Myrtur af sínum eigin kláðagemlingur." Og svo fá óráðsíuslyttin sem unnu á höfuðborginni að ganga lausir eins og hvurt annað hefðarfólk.

Dagur nokkur Béé, sem kvað hafa læknispróf, og farið hefir fyrir tilraunapyntingum á Reykjavíkurborg, er nú farinn að reyna að fegra sinn hlut og kjánanna sem hafa styrkt hann, með því að bera á borð að Reykjavík hafi fengið kóvíð nítjánda og sé nú sem óðast að drepast úr þeim sjúkdómi í öndunarvél. En það kemur fyrir lítið hjá Deginum að fría sig ábyrgð á andláti Reykjavíkur, það vita hvort eð er allir hvurjir lögðu til hennar með píníngartólum uns ekki varð aftur snúið.

Nú kemur það í hlut Samherjanna, Mogga, Sjálfstæðisflokksins, Kaupfélagsstjórans á Sauðárkróki, Kópavogs, Seltjarnarness, Garðahrepps og Mosfellssveitar að kaupa afskræmt og sundurlimað líkið af Reykjavík á uppboði. Þannig fór að lokum fyrir arfleyfð Ingólfs Arnarsonar, sem var þó aldrei til. Í dag tjóar ekki fyrir kláðagemlingana í ráðhúsinu í Reykjavík að mjókka götur, afnema bílastæði, bruðla á Óðinstogi og í bragganum í Nauthólsvík. Það mun heldur ekki duga fyrir gemlingana að ulla framan í Íhalds-Mörtu, þótt slæm sé, eða brúka stólpakjaft við Vigdísi. Reykjavík er dauð og fingraliprir samherjar eru þegar byrjaðir að róta í rústunum. 

Staðan 15 milljörðum verri en áætlað var

Hnáta sem fer fyrir ofstækis og öfgasamtökum öskrar fyrir peningageðsjúklingana

Rétt eins og Sjálfstæðisflokkurinn hefir, af fullkomlega óskiljanlegum orsökum, barist fyrir því að sleppa kóvíð nítjánda óheftum og nýfrjálsum á landsmenn, þá eru þessi skuggalegu samtök á höttunum eftir því að ná heilbrigðiskerfinu af almenningi, alþýðunni í landinu, og færa það samherjum og sótröftum; það kalla viðrinin heilbrigt einkaframtak, heilbrigða samkeppni og heilbrigðan fjárfestingarkost. Það versta við atriðin í heilbrigðu upptalningunni er, að þessir heilbrigðisórar nýfrjálshyggjugeðsjúklinga og auðvaldssvína er fyrst og fremst birtingarmynd samfélagslegrar geðveiki, sem er blátt áfram hættuleg.

Til að mæla með niðurbroti heilbirgiskerfis okkar og fyrirhuguðum þjófanaði á því er að þessu sinni fengin dulítil hnáta með ,,virðulegt" ættarnafn; Mathiesem, eða eitthvað soleiðis; máski skyld sama Mathiesen og stóð að frægum Hrunríkisstjórnum fyrir 2009 og til stóð að færa fyrir Landsdóm með Haaardý karlinum. Þeim Nýfrjálshyggju-Mathiesen var bjargað fyrir horn af Össuri Skarphéðinssyni og verðlaunaður með góðu jobbi suðrá Ítalíu og hefir nú verið verðlaunaður með öðru góðu jobbi hjá sveitarfélögunum á höfuðborgarsvæðinu. 

Nú er semsagt telpuhnátu att fram á foraðið til að krefjast einkavæðingar á heilbrigðiskerfinu, sjúkrahúsunum og sjúklingunum ásamt öllu er því ágæta gróðabralli viðkemur. Fyrir utan samherja, hrunvalda og annan forhertan braskaralýð, þá eru það péníngalæknarnir slefandi sem standa að því að ýta stúlkunni með ,,virðulega" ættarnafnið út í drulluvilpuna til að æpa upp kröfuna um einkavæðingu heilbrigðisins. Sú stutta er að vísu ,,formaður ungra sjálfstæðismanna" sem eru öfgasamtök ungliða á mála hjá Sjálfstæðisflokknum. Það verður verkefni allra ærlegra kjósenda á Íslandi að koma í veg fyrir slík ofstækisfélög, sem og móðurflokkur þeirra, skipulögðu samtökin sem kalla sig Sjálfstæðisflokk, verði lengur við völd eftir næstu kosningar.

Einkaframtak nauðsynlegt í heilbrigðisgeiranum

Bandaríkja-Solveig í búbblunni og okurhjónin á Alftanesi

Já, hún Bandaríkja-Solveig í búbblunni skjótti heldr en ekki fast á Bessastaðaslektið, en Eflingar-búbblu-kvendið ber á þau á Bessastöðum að þau séu gráðug okurhjón og þar með til skammar þjóðinni. Hvað hefði gjörst, vinir mínir, ef Solveig, þessi víðkunna tilfinningavera, hefði þurft að flytja búferlum þegar hún gjörðist Eflingarforkona, af því sú kvöð fylgdi embættinu að slík forkona byggi í forkonuíbúð Eflingar? Hefði tilfinningaveran leigt sína eigin einkabúbblu einhverjum fyrir svo gott sem ekki neitt, eða hefði hún farið Gwöðnaforsetaleiðina og fengið sárafátækt fólk til leigja af sér við okurupphæð, sem hefði lagt fátæku hjónin endanlega í ræsið ásamt börnum þeirra?

Það væri vissulega geðug staða að sjá einn búbblaðan kvenfélagsrekanda standa sig vel í tryllingslegu gróðabraski og innheimta kannski hart nær þrjúhundruð þúsund krónur á mánuði af vesælum leigutaka ofan á hin geysiháu laun sem búbblan, sem eitt sinn var prolla, hver fjandinn sem það nú er, fær hjá kvenfélaginu Eflingu í Reykjavík. En borgarastéttin er söm við sig og ekki hefir hún batnað til muna eftir að hún tók efrimillistéttarfémínísmann í þjónustu sína.

En okrarahjónin á Bessastöðum verður að taka úr umferð, það held ég sé hvurjum manni ljóst. Best væri að fá bátseigandi Álftnesing til að skjóta þessum aðkomuhjónum yfir Skerjafjörðinn og upp á Seltjarnarnes, þaðan er stutt fyrir þau að fara fótgangandi heim í okuríbúðina sína. Þar mun þeim dreyma vel. En náttúrlega verða þau fyrst að ryðja leigjendunum út. En þar eð nú er vor í lofti ætti ekki að væsa um þessa leigjendafjölskyldu þótt hún þurfi kannski að gista fáeinar nætur undir beru lofti og það besta við þá tilhögun er að fyrir vikið þurfa þau ekki að borga okurleigu.

Skýtur fast á forsetahjónin

Hugsjónaeldur hins hugsjónasljóasta mun aldrei brenna eitt eða neitt

Þetta er með því besta sem heyrst hefur lengi, oho-ho-ho-hooojjj! ,,Í mér brennur ennþá hugsjónaeldur", segir veslings pappakassinn, einhver hugsjónasljóasti lukkuriddari Íslands og það jafnvel þótt Kattrin Kobba, sú afvelta Lilja Rafney og Óli Góði séu meðtalin.

Fyrir síðustu alþingiskosningar kom hinn heiti hugsjónaeldur K.Ó. Propps skýrt fram þegar hann sór við kviðskegg Stenngrims spámanns, frammi fyrir fullorðnum erfiðisvinnumanni fyrir utan bensínstöð, að hann mundi aldrei aldrei aldrei, ekki fremur en önnur þingmenni VG, samþykkja ríkisstjórnarsamstarf VG við Sjálfstæðisflokkinn. Daginn eftir kosningar sveik herra K.Ó. Proppur heit sitt við alþýðuna og kjagaði furðu léttstígur, ásamt hinum smámennunum í þingflokki VG, beinustu leið inn í Valhöllu og sóru Sjálfstæðisflokknum hollustu sína. - Ja, það var þó hugsjónaeldurinn atarna, sagði kerlingin við snyrtiborðið í saltfiskvinnslunni þegar hún frétti af ferðalagi Proppsins og vina hans inn á stofugólf Sjálfstæðisflokksins.

Og undir kveld í dag skellti Bjarni Jónsson Lilju Rafneyju flatri í drullusvaðið, felldi hann hana á skessubragði. Næst eru félagsmenn VG í Reykjavík vísir til að taka í hnakkadrömbin á Kattrinu Kobbó, Swandeesý og frú St. Pálsson og sturta þeim ofan í næsta tiltækan gám við Sorpu. Nú, hugsjónamaðurinn ægilegi, sem brennur og brennur, og slökkt var í um daginn á Suðurlandi, er nú blessunarlega afturgenginn í Reykjavík og bíður þess eins að fá að fylgja með í gáminn ásamt Kattrinu og þeim. 

„Í mér brennur ennþá hugsjónaeldur“

Þegar ein báran rís er önnur vís, sú er reynslan af rafleikum

Við upphaf rafrunksins á Íslandi varð fljótt ljóst að það mundi enda með ósköpum. Það leið heldur ekki á löngu þar til fyrsta óhappið, - ja, eða öllu heldur fyrsta slysið, - átti sér stað. Það hún Soffía heitin, hún fannst látin á klósettskálinni heima hjá sér, skálin sótug að innan en tólið hálfbrunnið á botninum. Á rannsóknarstofunni komust þeir að því að það hafði orðið skammhlaup, þéttingar gefið sig og rafurstraumur á við eldingu, fremur litla að vísu, losnaði úr læðingi og því fór sem fór.

Næsta slys varð þegar stautur með rautt ljós á endanum fuðraði upp við notkun og gekk hér um bil frá konu á Vesturlandi. Það skal tekið fram að eftir þetta hefir hún ekki verið við karlmann kennd, konu ekki heldur, og hatar upp frá þessu allar tækninýungar. Hún er bundin við hjólastól síðan, kérlíngarfjandinn, og ill viðureignar. Ekki var þriflegri atburðurinn sem sagt var að hent hefði manninn á Hvammstanga. Þeim góða manni hafði af ókunnri ástæðu áskotnast verkfæri, hjálpartæki svokallað, sem hann bar varfærnislega að þjóhnöppum sínum. Svo varð sprenging.

En svo einkennilegt sem það er, þá hefir rafrunkið ekki lagst af á Íslandi þrátt fyrir ítrekuð slys og dauðsföll af völdum þess. Fjandinn einn getur vitað hvað þessu andskotans fólki gengur til þegar það virðir að vettugi alvarleg áföll og hræðilega reynslu fólks sem hefir örkumlast og jafnvel dáið af rafmagnsrunki og gjört sér eilíflega til skammar fyrir losta sakir og öfuguggahátt. Samt hefir frú Ingveldur aldrei fallið fyrir rafrunksfreistingunni og látið svo um mælt, að frekar muni hún brúka girðingarstaur en þetta helvítis rafmagnsdrasl, sem hafði næstum riðið Kolbeini eiginmanni hennar að fullu.  

400 manna rafíþróttamóti fram haldið

Var kastað út á skottinu en reynir strax að smygla sér inn aftur

Þeir sem ekki kunna að skammast sín láta ekki deigan síga þótt búið sé að henda þeim út á skottinu einusinni. Slíkir melrakkar ramba bara að næsta húsi og reyna lauma sér þar inn þrátt fyrir að augljóst sé hverjum vitbornum manni að enginn vilji sjá innandyra hjá sér. En herra K.Ó. Proppur gjörir sér aungva grein fyrir hvað sómir sér því hann heldur hann sé það vel innundir hjá stærstu hluthöfum VG að honum verði tryggt gott sæti á framboðslista. Að vísu er hr. Proppur gjörsamlega hugsjónalaus og liðónýtur til stjórnmála, þannig að hann passa svo sem ágætlega inn hinn háborgaralega undanrennusöfnuð sem haslað hefur sér völl í skjóli Stenngrims, Álfheiðar og Svavarsfjölskyldunnar, en kjósendur margir hverjir kunna bara ekkert að meta spjátrunga af þessu tagi. 

En að vandræðaskáldinu og Sjálfstæðisflokkssleikjaranum hr. Proppi slepptum, þá gjörðu frú Ingveldur og Kolbeinn eiginmaður hennar sér lítið fyrir og þverbrutu allar sóttvarnarreglur og fylltu hús sitt af frammáfólki í gjærkveldi. Þar hafði fólk um hönd sterkt áfengi, einnig hvítt og rautt og graðhestabjórsull ásamt hvítu dufti á spegilfægðum silfurbakka. Og þar sem eðli samkvæma af þessu kalíberi er gjarnan á þann veg að samkvæmisgestum verður þegar á líður mjök oft mál að drýgja hór geta þau orðið nokkuð söguleg. Í nótt gjörði til dæmist Brynjar Vondalykt hosur sínar grænar fyrir kvenbelg úr Framsóknarflokki Kolbeins Kolbeinssonar og tókst að lokka hana með sér fram í bílskúr, en þar vóru þá fyrir Máría Borgargagn og ónefnd glimmertuðra úr Valhöllu og var ekki annað að sjá að færi afar vel á með þeim.

Þegar kvenbelgurinn úr Framsókn, sem Vondalyktin hafði fullan hug á að spenna þarna á bílskúrsgólfinu, sá á athafnir þeirra er fyrir voru fyllist hún hræsnisfullri vandlætingu og spurði samferðarmann sinn hvaða eiginlega helvískar hórdómsskækjur þetta væru sem lægju þar saman berrassaðar úti í horni eins og skepnur. Brynjari Vondulykt varð auðvitað tregt tungu að hræra því honum þókti viðhorf verðandi lagskonu sinnar ískyggilegt og ófélagslegt. Því var það að hann felldi kvenbelginn framsóknaríska á leggjarbragði og kom hún niður við hlið þeirra Máríu Borgargagns og fylgdi Brynjar fallinu eftir af slíkri einurð, að hann var kominn með buxurnar niðrum sig um leið og hann lenti ofan á lagskonu sinni, en Borgargagnir og hennar samkvæmisdama tóku blítt á móti þeim og þjónuðu þeim alveg. 

Færir sig til baka og gefur kost á sér í Reykjavík

Saklaust fólk heima í stofu fór stanslaust hjá sér meðan á fíflalátunum stóð

Hún er búin að vera og það svo rækilega að ekki tekur fyrir hana að hreinsa úr buxunum. Fundur hina misheppnuðu fyrirmenna í Hörpu í dag framkallaði einn allsherjar kjána- og bjánahroll, því þeir er sátu heima í stofu og horfðu og hlustuðu á öll þau firn og býsn, sem ríkisstjórn Ísland bauð upp á, fóru stanslaust hjá sér meðan á fíflalátunum stóð. Fyrir það fyrsta brá flestum í brún þegar Bjarniben hóf ,,fundinn" einn á sviðinu og talaði á þann hátt að öllum átti að skiljast að hann hefði nú öll völd; hann var meira að segja svo geggjaður að hann lét sér ekki muna um að tala um einhverjar óábyrgar persónur sem létu sig hafa að brjóta sóttvarnarlög! Hann er víst lofsamlega búinn að gleyma trallinu í Ásmundarsal á Þolláksmessukvöld fyrir tæpum fjórum mánuðum síðan og hefðu átt að varða, ef allt væri með felldu, brottrekstur úr ríkisstjórninni.

Og ekki vantaði að ráðherrarnir, sem voru sýndir á fundinum, töluðu fjálglega um hertar reglur, sem þó líta út eins og illa heppnaðar sjónhverfingar framkvæmdar af langdrukknum töfrakarli. Málæði af þeim toga sem ráðherranefnurnar brúkuðu á landsmenn í dag kallaði sá mikli meistari Þórbergur Þórðarson ,,ruglandi" og nefndi sérstaklega, að stjórnmálamenn og póletiskir kjaftaskúmar notuðu ,,ruglandi" á vísvitandi hátt til að þyrla upp ryki í blekkingarskyni, eða með öðrum orðum: Ljúga að kjósendum og leika sér að þjóðinni. Að þurfa að horfa upp á svona heimskupör og óskammfeilni af hálfu æðsta ráðs stjórnsýslunnar á Íslandi er þess eðlis að manni fallast hendur af undrun og gremju.

Nú ætti öllum að vera orðið ljóst, að það er sjakalahjörð Sjálfstæðisflokksins sem ræður för varðandi sóttvarnir vegna kóvíðs nítjánda. Biluðustu nýfrjálshyggjuböðlarnir, sem því miður eiga sér líka talsmenn á Alþingi og í ríkisstjórn, virðast vera í sérstöku átaki við að koma því til leiðar að kóvíðsveirunni verði sleppt lausri og óhindraðri á landslýð. Hlutverk stjórnmálamanna annarra flokka virðist vera að berjast með þumalputtunum gegn því að hálfri þjóðinni verði misþyrmt með hinni frjálsu kóvíðsveiru nýfrjálshyggjupervertanna. Samt er Sjálfstæðisflokkurinn aðeins rétt rúmlega tuttugu prósent flokkur og ræður öllu sem honum sýsnist. Og að sjá Katrínu ,,forsætisráðherra" gera sig opinberlega að fífli með ótrúlegum fettum og brettum, skóluðu handapati og fyrirvaralausum skítaglottum hér og þar, bara til að þjónusta Sjálfstæðisflokkinn, nýfrjálshyggjuskemmdavargana þar, Engeyingana, Samherjana og bankaræningjana úr Hruninu Sjálfstæðisflokksins, er hreint skelfilegt fyrir venjulegt fólk og nánast óbærilegt fyrir heiðarlega sósíalista, sem öðrum fremur stofnuðu VG fyrir tuttugu árum, þó svo þeim hafi verið bolað þaðan út af valdasjúkum flokkseigendum og efrimillistéttarfémínístum og einhverju undanrennurusli sem flokkseigendur höfðu á sínum snærum. 

„Algjörlega vilji löggjafans“

Þá komu sóttvarnir fyrir lítið og barst sóttin í sjálfa ríkisstjórnina sem riðaði til falls

Honum Indriða Handreði varð eitt sinn hált á merinni, en það var þegar hann varð útsteyptur af lekanda. Hann hafði sem sé rekist á einhverja bölvaða grýlu á Laugaveginum og farið með henni á bak við næsta hús. Fyrir vikið kom hann sýktur heim til sín morguninn eftir og smitaði eiginkonu sína, Máríu Borgargagn af hinum hættulega sýkli. Og Handreðurinn bætti um betur: Hann lét sér sæma að smita vin sinn, Kolbein Kolbeinsson skrifstofustjóra og framsóknarmann, af sóttinni þá strax um kveldið. Pestin fór afbragðs illa í Kolbein, lagist í höfuðið á honum, sem kom fram í því að hann þvældi látlaust helberan þvætting, lýgi og fáheyrt og viðbjóðslegt rugl í þrjár vikur.

Það kom hinsvegar í hlut Borgargagnsins að koma veikinni yfir á frú Ingveldi, en það hefði hún betur látið ógert, því frú Ingveldur varð æf og hefði sennilega myrt Borgargagnið ef fjöldi góðgjrnra mann hefðu ekki gengið á milli. Um skeið var lekandinn sem Handreðurinn fékk af grýlunni á Laugaveginum mikið vandamál í tiltölulega þröngum geira samfélagsins. Frá Indriða karlinum barst sjúkdómurinn hratt upp þjófélagsstigann og fór innan skamms að herja á ríkisstjórnina. Það var hræðilegt, því minnstu mátti muna að stjórnin leystist upp, sem og heimili ráðherranna. Sem betur fer tókst að þagga hneykslið niður og halda því frá blaðamönnum, en þessháttar drjólar kunna ekkert með ríkisleyndarmál að fara.

Um sama leyti og ríkisstjórnin tók veikina komst upp að köttur nokkur í Þingholtunum væri með lekanda. Kattarskrattinn varð bólginn í framan svo rétt pírði í glyrnurnar og svo geðvondur að nær stappaði við fullkomið brjálæði. Sem dæmi um ofsa og stjórnleysi kattarins þá drap hann þrjá hunda í hverfinu áður en honum fór að batna og geðbilun hans að mildast. Þessi ódæmi bitnuðu líka á börnum sem fullorðnum, því kötturinn tók upp á að vega að fólki úr launsátri og rífa það og tæta í framan með hárbeittum klónum. Hvernig blessað dýrið hafði smitast af þessum hættulega sjúkdómi vissi enginn þrátt fyrir að vísindamenn hafi rannsakað málið í þaula. En frú Ingveldur hafði oft á orði á eftir, að réttast væri að hengja helvítis úrþvættið hann Indriða Handreð, því hann væri til alls vís; það ætti að taka óhræsið einhverja nóttina þegar hann væri sofandi í rúmi sínu og tylla honum upp í stóra trénu, sem væri að húsabaki hjá honum, öðruvísi væri réttlætinu ekki fullnægt. 

Frumvarp sem skyldar fólk í sóttvarnahús

Sagan af þremur píkum, morði og fjórum leynilögreglumönnum

Fyrst minnst hefir verið á skoðanakönnun er ekki úr vegi að rifja upp eins og eina sérstaka sögu frá síðustu öld, sem var allt í senn dularfull, lygileg og sorgleg. Þannig var, að í sjávarþorpi einu á landsbyggðinni var upp kvittur þess efnis, að ein af yngri konum þorpsins væri ekki aðeins með eins píku, svo sem venja er, heldur þrjár. Þetta var allt mjög vandræðalegt og sveitarfélagið skammaðist sín niður í tær. Þó var engin örugg staðfesting fyrir píkunum þremur, en samt var tæplega tvítug stúlka grunuð um að vera hin seka. Svo kom strákdjöfull úr öðrum landshluta í þorpið til að vinna þar á vertíð. Fljótt fékk hann að heyra fyrrnefndan orðróm um hneykslið og veðraðist allur upp og lýsti yfir að hann skyldi komast að hinu sanna áður en vertíðin væri á enda.

Svo fór piltur að stíga í vænginn við stúlkuna sem orðrómurinn beindist að. Hann fór vel að, því þetta laginn kvennamaður sem kunni að koma fram við stúlkur af fullkominni háttvísi. Á miðri vertíð var hann farinn að venja komur sínar á heimili hennar og stuttu síðar var hann kominn upp til hennar. Að vonum fékk fékk drengurinn áreiðanlegt yfirlit yfir málið og varð þegar í stað manna fróðastur um miðvígstöðvabúskap stúlkunnar, sem sögð var með þrjár píkur. Þetta var fyrir þann tíma þegar kvensniptir á Íslandi fengu píkuna á heilann og fóru að halda málverkasýningar með eintómum píkumyndum og fremja stórvefnað með sama myndefni. Hið næsta í málinu var að strákurinn tók sig til þegar allir voru að snæða hádegisverð í mötuneytinu í frystihúsinu, og lýsti sérkennum heitkonu sinnar í smáatriðum. - Já já,sagði hann, - hún er með þrjár, eina þar sem píkan er vön að vera, aðra hægramegin við hana í náranum og þá þriðju í náranum vinstramegin við miðdjásnið. Og þær eru allar virkar og þá hún kastar af sér vatni lekur á öllum. 

Þetta þókti á flestum stöðum góð tíðindi og í þorpinu óx piltur mjög í áliti. En ekki allsstaðar þó. Morguninn eftir kom annað hljóð í strokkinn, því þá fannst hinn efnilegi kvennamaður dauður í snjóskafli fyrir neðan aðalgötu staðarins. Hann hafði víst verið að koma frá ástkonu sinni þegar andlát hans bar að höndum. Þetta var morð, um það var ekki að villast, því engin spor bentu til að hann hefði stokkið út í skaflinn og beðið bana; sennilega hafði honum verið fleygt af bifreiðarpalli eftir að búið var að myrða hann. Rannsókn leiddi ekkert í ljós, nákvæmlega ekkert. Fjórir leynilögreglumenn úr höfuðstaðnum voru sendir til að kanna hvað gerst hafði. Þrem vikum síðar voru tveir af þessum fjórum sendir aftur suður, því þeir höfðu fljótlega eftir komu sína tekið upp þann óviðkunnanlega sið að fara að halda við giftar húsmæður á staðnum. En þegar þeir voru farnir fengu þeir tveir er eftir voru aungvann frið fyrir konunum sem tapað höfðu friðlum sínum; þær áreittu þá stöðugt uns þeir féllu líka í synd. Þess lauk þegar karlar kerlinganna komu heim af sjónum og sáu hvers kyns var og börðu leynilögreglumennina tvo til óbóta. Síðan hefir ekki verið minnst á þrjár píkur, myrtan vertíðarpilt eða kynóða leynilögreglumenn í þorpinu, en allt gengið sinn vana gang.

Könnun: Miðflokkurinn nálægt því að detta af þingi