Óáran og ku-ku í Miðfótungastóðinu að Klaustri

Djöfuls óáran er þetta hjá Miðfótungastóðinu í Klaustrinu. Eftir daga víns og rósa, fullra kaleika og bænasöngs um ,,sætar stelpur, kerlingarklessu, húrrandi klikkaðu ku-ku, osfrv." er komin nótt hinna löngu hnífa, hrímkalt haust með sláturtíð og kaldri rigningu. Nú þegar liggja þrír bræður af Klaustri í valnum; sálaðir á síðu lágu, og upprisa þeim til handa hvergi sjáanleg.

Og þó. Gonnsó Braggi fær innan tíðar sendiherrastöðuna sem Bjarniben lofaði honum og Sigmundur Davíð er víst búinn að skila ærslabelgjunum af Klaustri, Ólávi Ísleifs og Karli Gauta, aftur til Ingu Sæland, sem tók hinum töpuðu sonum tveim höndum og háttaði þá ofan í rúm og lét Mánga Þór upp í til þeirra. Þetta er nú bara ekki svo slæmt. Alls ekki svo slæmt. Þó er samt djöfullegt fyrir Karl Gauta að lúta í gras fyrir ástkærum frænda Guðmundar Brynjólfssonar rithöfundar í Þollákshöfn. Það er eiginleg algerð smán fyrir jafn stóran Klausturgölt og Karl.

En óstand er þetta á Sigmundi, sem er í óðaönn að fémíníséra Miðfótungaflokkinn, því þar eru grimmar kérlíngar farnar að vaða uppi eins og fólskar Grýlur sem aungvu eira. Brátt neyta þær og færis og pota Sigmundi ofan í pokann sinn og þá mun fuðra undir pottinum fram á nótt og Grýlurnar verða feitar og slefandi. Sennilega væri best að leggja Klaustrið og Miðfótungana niður og fela þá Íhaldinu elligar gömlu Framsóknarmaddömunni til afnota við smá viðvik. 

Karl Gauti ekki á lista Miðflokks í Suðurkjördæmi

Vírusbaktéría sem berst með flugum gjörir Akureyringa brjálaða

Nú eru Akureyringar orðnir svo slæmir, að þeir eru farnir að slást opinberlega úti á götu fyrir framan ókunnugt aðkomufólk. Aðkomufólkið sér svo um að koma fréttum af spillingunni og hroðanum áfram út um landið og brátt þora aungvir menn, hvað þá hjartveikar konur, að koma til Akureyrar sökum óreiða og skálmaldar sem þar ríkir. Það er talið að flugur hafi borið óspektaáráttuna í Akureyringa og eru þeir flestir nú þegar orðnir vitlausir og sumir bandbrjálaðir. Þetta er víst baktéríuvírússfjandi sem flugurnar deila milli heimamanna og er þetta greinilega hinn versti vágestur.

Þá hefir og frétts að stór hópur geggjaðra Akureyringa hafi elt upp tvær saklausar fjölskyldur að sunnan, sem komið höfðu sér fyrir í Kjarnaskógi. Þessar fjölskyldur hafa ekki sést síðan og eru þær taldar af. En þetta er nú ekkert. Til stendur að senda flugvélar og þyrilvængjur norður til að dreifa skordýraeitri og öðru krassandi gumsi yfir staðinn og freista þess að það dugi til að uppræta meinsemdina, sem svo sannarlega er hættuleg.

En suður í Reykjavík skondraðist Brynjar Vondalykt í gegnum stofuglugga á jarðhæð, þegar hann var að gægjast þar á glugga. Þegar Vondalyktin byltist þar inn á gólf, varð heilmikið uppþot. Hjúin sem hann hafði verið að vakta spruttu allsnakin upp af beddanum og réðust á hinn aðkomna með öskrum og sparki. En Vondalyktin stóð bara upp og hýddi kvikindin með vendi. Það var víst sjón að sjá. Svo kom upp úr kafinu, að pilturinn á jarðhæðinni trúlega launsonur Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Móðir piltsins er aftur á móti víðfræg gála og flokkaflakkari og á drengurinn að hafa komið undir þá móðirin staldraði við hjá Framsókn. Það gjörðist á klósettinu í hreysinu sem gamla Framsóknarmaddaman hafði leigt undir flokkinn í Reykjavík. Svona er nú landið lítið og mennirnir miklir. 

„Með ljótari sárum sem maður hefur séð“

Nú stefnan gengur glatt - kóvíðflokkarnir á mikilli siglingu

Stefna Sjálfstæðisflokksins gegn fólkinu í landinu gengur glatt þessa dagana. Hvur um annan þveran leggjast landsmenn lágréttir af Kóvíð nítjánda, sem Sjálfstæðisflokknum tókst loks að opna fyrir til landsins á vordögum. Mun nú fljótt rætast draumvitrun líkkistusmiðsins sem spáði því eftir æsilegar draumfarið í vetur að veltan í líkkistusmíðum mundi margfaldast þegar liði á árið. Og aukin velta, hvers kyns sem hún nú er, er eitthvað sem ráðherrum og innilegustu flokksmönnum í framfara- og framleiðsluham er að skapi.

Kúnstin hjá Sjálfstæðisflokksmönnunum er að koma Kóvíðnum og mannfallinu og heilsuleysinu yfir á Swandeesý heilbrigðisráðherra. Ef það tekst eru Sjálfstæðishetjurnar í góðum málum. En best er að gamla Framsóknarmaddaman, húskarlar hennar og griðkur, styðja Íhaldið heilshugar í aðför þess að heilsu fólksins í landinu, sem skal, hvað sem tautar og raular, fórna á altari stundarhagsmuna ferðaþjónustugræðginnar. Nú, þó svo Sjallar og Frammarar séu mjög á móti innflutningi á flóttamönnum, þá eru þeir að sama skapi hlynntir innflutningi á skæðum Kóvíðsvírúsum.

Þetta er allt í svo undur- og firnagóðum málum, að engin ástæða er til annars en að fagna, hoppa, hlægja og ropa af offylli. Þórólfur og hans slekti verður einangrað, svona eins og heimsauðvaldið hefur einangrað Kúbu og hneppt hana í fjölþátta viðskiptabann. Eflaust verða Þórólfur og hans lið beitt hinu fræga og árangursríka Sjálfstæðisflokksspotti, sem vitanlega gengur út á lygar, níð og óþverraskap. Þá verður Swandeesý heilbrigðisráðherra ugglaust gjörð ærulaus í bláenda kjörtímabilsins, og yfir því mun Katthrin Jaggó láta sér nægja að kvaka og spígspora yfir eins og ráðalaus púddapúdd. Og til að setja punktinn yfir stórkostlega Kóvíðsnítjándaáætlun Sjálfstæðisflokksins í aðdraganda Alþingiskosninga, þá ætla Flokksmenn að fjölmenna á brekkusönginn Sjálfstæðisflokksins Vestmannaeyjum og öskra þjóðsönginn undir styrkri stjórn einhverra veðurguða og skríða að svo búnu þrælsmitaðir heim af Kóvíðnum.  

Einn lagður inn á spítala með Covid-19

Hvernig ætli handtakan fari fram?

Ekki er þetta nú gott hjá kérlíngaröspinni henni Lillíendahlh. Hvort hana grunar Swandeesý um að hafa staðið fyrir klúðrurunum og að þetta hafi sannarlega verið vísvitandi klúðranir og hún ætli í framhaldi af því að kæra Swandeesý fyrir niðurlæginguna og vanvirðinguna. Ja, þeir eru víða andskotans tjaldhælarnir. Þið munið og eflaust einhver eftir Maxwell´s Silver Hammer; þar var nú ekki slegið af. Bang bang.

En það verður gaman að vita hvað gerist ef ungfrú Lillíendahlh kærir Swandeesy fyrir hættulega aðför að sér. Mun þá lögreglan sitja fyrir Swandeesý og handtaka hana fyrir allra augum og draga hana í járnum inn í lögreglubifreið? Og afhenda hana síðan Hálfdáni Varðstjóra til yfirheyrslu og skýrslutöku? Hálfdáni Varðstjóra munar ekkert um að knýja fram játningu hjá Swandeesý á stundarfjórðungi. Það er ekki gott útlitið núna, Swandeesý mín, og á hitt borðið sækja kérlíngarnar í Sjálfstæðisflokknum að þér eins og grimmir hundar.

Í aðeins eitt skipti hefir frú Ingveldur verið til yfirheyrslu hjá Hálfdáni Varðstjóra. Það er líka í eina skiptið sem það hefir gerst. Þegar Hálfdán hugðist gera sig breiðan og hafa uppi óviðfeldnar hótanir, tók frú Ingveldur hann undir eins kverkataki og eftir háfa mínútu var farið að leka niður úr Varðstjóranum, sem engdist um eins og ánumaðkur á öngli. Þeir sögðu það menn, sem að komu eftir átökin, að fyrst hafi þeir haldið, og það í fullri alvöru, að Hálfdán Varðstjóri væri fallinn frá, látinn. Augun voru hálfa leið út úr tóftunum og störðu átakanlega út í buskann; andlitið nábleikt og blóðtaumar úr nösum og öðru munnvikinu; ólyktin af hinu meinta líki, var að sögn mannanna, með þeim ósköpum að þeim stóð ekki á sama, -þetta helvíti var ekki mennskt, sögðu þeir. Svo datt einu þeirra í hug að sprauta örlitlu handspritti upp í Varðstjórann og þá rankaði hann við sér og var brjálaður. Forðaði hver sem betur gat af lögreglustöðinni þar eð bráður lífháski var á ferð.

Leghálsskimun Hildar klúðrað í tvígang

Síra Baldvin framkvæmdi niðurdýfingarskírn í norðlensku fljóti

Djöfull er nú að vita til þess að virðulegt fyrirtæki í þjónustu hafi lekið niður eins og drulla fyrir einni kynlegri berrassínu á krítísku menningarstigi. Eftirleiðis ku kerlur af þessari tegund fá að vafra berrassaðar um baðstaði eins og vofur eða hálfholdgaðir púkar. Síra Baldvin hefir um þetta athæfi að segja, að nú hafa klámskar kérlíngar og taðlyktandi klámkjaftar tekið öll völd af siðferðinu og fögrum framgagnsmáta. Þá lét síra Baldvin það vitnast, þá hann var á ferðalagi um Norðurland með Drotni einum, hafi hann komið þar að sem naktir búkar voru að baða sig í einhverri skítatjörn. Þá varð blessuðum guðsmanninum að orði, og lái honum það enginn:

Æ, þær eru topplausar og kropplausar,
spinlausar og kynlausar,
steingeldar og stagbættar,
beinharðar og pæææng.
Og ennfremur eru þær að hugsum,
að hætta að vera í buxum.
En heiðlóan sefur i móa með höfuð undir væng.

Á Norðurlandi hafði síra Baldvin að lokum upp á miklum kirkjuhöfðingja, prófasti til stórra þinga. Virtist síra Baldvini fljótt sem þessi norðlenski stéttarbróðir hans væri hörmulega spilltur og værukær og hugðist síra Baldvin leggja á hann höndur. Þá hljóp sá norðlenski undan eins og hestur, var greinilega mjög hræddur, því við og við rak hann upp gól á hlaupunum. Af afburða ráðkænsku tókst síra Baldvini að beina flótta prófastsins að því stóra fljóti er rennur þar um héraðið til sjávar. Loks tókst síra Baldvini að króa prófastinn af á litlum tanga, sem skagar út í vatnsfallið. Þar greip hann hinn ofurskelkaða musterisforingja og veitti honum þvílíka niðurdýfingarskírn í fljótinu, að sá norðlenski var nær drukknaður og lá lengi hóstandi með ekkasogum og kippum á dálitlitlu sandrifi við árbakkann. Það var ófélegt að sjá.  

„Vonandi verður þetta almenn regla“

Djúpvitur prestur yrkir um múgfirringu að Hörgslandi

Merarsmérið alltaf er
undarlega vinsælt þar.
Kerlingin þar klöngrast ber
á knjánum inn á næsta bar.

Þetta ljóð, sem er talandi dæmi um ástand sem fólk sækist ákaflega í og er reiðubúið að selja sál sína fyrir, orkti síra Baldvin er hann átti leið um Hörgsland í vikunni. Svo blöskraði hinum heilaga manni, að hann sá sér ekki annað fært en að stöðva bifreið sína, taka upp blað og blýant og fara að yrkja. Eins og sjá má á vísunni, er síra Baldvin maður djúpvitur, svokallaður djúphyggjumaður, og leikinn í að yrkja áheyrileg kvæðavers, sem hreyfa auðveldlega við lesandanum eða áheyrandanum.

Fyrir þremur árum síðan kom síra Baldvin í sjávarþorp nokkurt, þar sem Sjálfstæðisflokkurinn hafði farið ránshendi um og svipt innbyggjarana öllum möguleikum á veiða fiskinn, sem býr í stórum hópum rétt fyrir utan höfnina. Eina lífsmarkið á staðnum var knæpan, en þar sátu eftirlegukindurnar í plássinu augafullar og drukku út örorku- og atvinnuleysisbætur sínar. Þessa herfilegu krá bannfærði síra Baldvin þegar í stað og bað hvort tveggja knæpu og veitingamanninn aldregi þrífast. Skömmu síðar brann knæpan til grunna, er vertinn var handtekinn og ákærður fyrir að hafa lagt eld að húsinu til að svíkja út tryggingabætur. Situr sá náungi nú á Litla Hrauni og telur tærnar á sér.

Eftir að síra Baldvin hafði bannfært knæpu og vert orkti hann:

Býður seggur sóðadíl,
selur ræflum grát og víl;
hann þeim drekkir í djöflakíl,
sá drengur kann ei að skammast sín.

Bannfærður skal því bulluson,
byrlari eiturs lon og don.
Hann mun vísast Sathan sjá,
svo mun hann dvelja honum hjá.

Aðsóknin meiri en á stærstu helgunum í fyrra

Morgunbænir á háborgaralegu menningarheimili

Í morgun reis Kolbeinn Kolbeinsson upp við dogg í hjónrúmi sínu og glápti drykklanga stund eins og undrandi hænsnfugl á ofninn í herberginu. Svo hóf hann sig fram á rúmstokkinn, riðaði þar nokkur andartök meðan hann var að finna gólfið með iljunum. Svo fór hann að syngja, að minnsta kosti áleit hann sjálfur þetta vera söng sem upp af honum leið það í morgunkyrrðinni. Þetta var fjarska ólögulegur kveðskapur sem hann neyddi frumsamið lag upp á og röddin var rám eftir svefninn og lifnaðinn áður en hann hrökk útaf í rúmið um nóttina:

,,Búbú segir, Bubur segir, bráðum verður dínga-líng,
Borgargagnið, Borgarganið, snýst á borði heilan hring.
Hæ, hæ og hopp og hí, hún fær stöð í rassaling,
grátt ljós og garnaþyt 
og gægsnið verður sent á þing".

Svo gjörði Kolbeinn hlé á söngdagskránni og mælti af munni fram efni sem kann að hafa verið frumorkt atómljóð, nú, eða torskilin frásögn af einhverju hræðilegu. Í máli hans komu fyrir orð eins og ,,sifjaspell", ,, hlandperri", ,,lostaglámur" og ,,óþrifnaðargná". Til samans mynduðu þessi orð, og mörg fleiri að sama tagi, upprífandi hugrenningatengsl í heilabúi frú Ingveldar, sem legið hafði vakandi, full af ólund og mannvonsku. En Kolbeinn snöri sér leifturhratt aftur að söngnum og grénjaði: 

,,Handreður í hörðum slag
hafði hana undir í fyrradag.
Þá Vondalyktin væmnum brag
vældi upp á magaflag.
Borgar gagnið bjart og kvart,
buslaði með þeim fjári hart". 

Og þá sá frú Ingveldur að einskis var lengur að vænta og sókti vöndinn.

Gestir ágengir við starfsfólk tjaldsvæða

Borgarastyrjöld í Klaustri miðfótunga. Framsókn býr sig undir móttöku flóttamanna

Jú, það er skollin á borgarastyrjöld í þeim margklaustraða Miðfótungaflokki, það leynir sér. Eftir bænagjörðir og gleði á vonarhýrri brá í Klaustrinu hefir skálmöld og skeggöld tekið við og brátt munu hetjurnar skríða eins og vankaðar pöddur heit til fyrri heimkynja og lognast þar útaf, yfirbugaðir til líkams og sálar. Í dag slógust máttarstólpar Miðflokksins með berum hnefunum á mikilvægum tímamótafundi og kölluðu hverja aðra klausturdóna, klámkjafta og skítablesa; hið kristilega hugarþel klaustursins virðist hafa yfirgefið þessi átakanlegu guðslömb.

Í bardaganum í dag rak Þorsteinn Sæm soleiðis hramminn fyrir nasir Sigmundar ábóta, að hann kastaðist eins og heypoki fram á gang og Anna Kolbrún Kolbrúnarskáld hrópaði upp yfir sig í sífellu; Freyja eyja! Freyja eyja! Eyja treyja pissubleyja og stappaði niður öðum fætinum eins og geðstirð sauðkind. Það var nefnilega og sem sé fjör í klausturherbúðunum og auðséð að sá fyrrum virðulegi kastali Drotins riðar til falls.

Í Framsóknarfjósinu hefir gamla Framsóknarmaddaman gefið út skipun, þess efnis, að ráðsmaðurinn, húskarlarnir og griðkonur Fjóssins búi sig undir að taka á móti iðrandi syndurum, sem viðbúið sé að banki upp á þegar Brávallabardaganum í Miðfótungaklaustrinu lýkur með því herlega mannfalli, sem óumflýjanlega fylgir svo óvægnum hernaðarátökum. En gamla Maddaman er séð vel og útundan sér, því hún hefir einnig sett hjúum sínum fyrir að hleypa hvorki Ólávi Ísleifs né Karli Gauta ekki inn í Fjósið, ef þeir beiðast inngöngu, heldur kasta þeim beint í Fjóshauginn. Þá hefir sú gamla einnig mælt svo fyrir, að Beggó fái ekki inngöngu nema að undangenginni kynleiðréttingu, því slíkur tuddi kunni að verða til vandræða í Fjósinu ef hann fengi að valsa þar um ógeltur. 

Átök innan Miðflokks vegna uppstillinga

Fyrir alla muni notið eigin lófa

Ógn er alltaf notalegt og hugnæmt á að hlýða þegar stjórnmálabullurnar okkar fara að tala um líta í eigin þarm og skíta í lófana, því þá veit maður að allra veðra og stutt til kosninga. Allt þefjar þetta stand af lýðskrumi, vísvitandi lygum, popólísma, og rotnu hugarfari. En svona verður þetta að vera og og þetta vill fólkið og þetta er svo menningarlegt. Meira helvítis þetta er þetta! Andskotinn.

En svo var það ólán Kolbeins Kolbeinssonar. Það var andstyggð. Eitt sinn er hann vaknaði eftir að hafa dáið úr áfengiseitrun, var búið að skíta í lófann á honum. Já, það var mannasaur í lúkunum á þessum háttvísa og geðuga manni. Þegar hann hafði kastað kukknum upp á vegg þefaði hann úr lófa sínum og sagði stundarhátt: -Nohh, það er þá kvennatað, og ygldi sig og fýldi grön. Það er nefnilega svo, að ef einhver, stjórnmálaaumingi til dæmis, hefur í hyggju að spýta eða eftir atviku, skíta í lófana, þá verðu hann að brúka ekki lófa annarra manna fyrir verknaðinn.

Frú Sæland og Viðreisn eiga auðvitað að sameinast Samfylkingunni, en Samfylkingin er galopin og upp á gátt fyrir kaupskap og bralli af því tagi. Þannig gætu Sæland, Viðreisn og Samfylkingin bjargað sér frá afhroði í kosningunum í haust; væri léttara fyrir þau að ganga sameinum gegnum afhroðið og falla með sæmd. Drotin friði sál þerra. Amen.  

„Við þurfum að spýta í lófana“

Dauðastríð hafið. Orð séra Hallgríms. Kjúklingasalat og hænsnasaur.

Þá er lokaspretturinn í lífi VG trúlega hafinn. Þegar hrap af sömu stærðargráðu kemur fram í skoðanakönnun eins og hjá VG núna, er hætt við að ekkert verði við neitt ráðið og sannist nú í eitt skipti enn orð séra Hallgríms: ,,Sjá hve illan endi ódyggð og svikin fá, Júdasar líka lendi leiksbróður sínum hjá".
Já, hann kunni að koma orðum að því er hann vildi sagt hafa, hann Hallgrímur sálugi, og lýsa á viðeigandi hátt stjórnmálaklámi á tuttugustu og fyrstu öld þótt liðið sé á fjórðu öld síðan hann lést. Og aunginn vinnur sitt dauðastríð og allt það. Og það er nú það.

Hrap VG vekur að vísu aungva furðu þeirra sem fylgst hafa með íslenskri poletikk í áratugi. Mun undarlegra er dularfullt tal um fimm flokka vinstristjórn hér eftir kosningar.Fyrir það fyrsta þarf fimm vinstri flokka til að mynda fimm flokka vinstristjórn, en þeir eru ekki til hér á landi. Satt best að segja veit ég ekki um nema einn flokk, lítinn að vísu, sem gæti orðið vinstri flokkur, en það dugar ekki til ef fimm vinstriflokkakenningin á að ganga upp. Þú býrð ekki til kjúklingasalat úr kjúklinga- eða hænsnaskít, svo vitnað sé til frægra ummæla knattspyrnuþjálfara, og því síður verður heilagur maður og fullkominn skapaður úr hroka, frekju, græðgi og kynfæraóreiðu. Nei nei. Og ekki bera klerkar vorir fram merarhland í kaleik þá þeir taka sóknarbörn sín til altaris.

Í fyrrakveld var frú Ingveldur ölvuð og talaði ljótt um Katthrínu litlu og Stenngrim Johoð. Hún hélt því meðal annars fram að andskotinn hann Stenngrimur hafi mokað kolasalla út í kaffið hjá sér, en það átti að hafa gerst í helgarsamkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Ennfremur kvað frú Ingveldur upp úr með að dýrðlegur Stenngrímur væri krataeðlisframsóknarkuggur, eins og Kolbeinn Kolbeinsson eiginmaður frú Ingveldar. Nærstöddum þókti að sönnu erfitt að hlýða á mál frú Ingveldar, en kinkuðu þó kolli við og við eins og í meiningarleysi. En er kom að fyrirlestri frú Ingveldar um Kattharinu og Lilju Framsóknar fór andskotans karlskepnan hann Brynjar Vondalykt að iða í stofusófanum eins og eðlunarfús rolla um fengitímann. Hvað olli framkomu Vondulyktarinnar þarna er erfitt um að segja, en þetta er nú einusinni bölvaður skítagöndull og allt það og í heilabúinu kraumar allt af ógeðslegu hugsunum, sérlega óviðeigandi og skuggalegum.  

Flókið að mynda ríkisstjórn eftir kosningar