Ólíkt brugðust konur vorar við skjálftanum mikla - en aungin þeirra dó

Sá var sannlega hrottafenginn jarðskjálftinn sem reið yfrum landið okkar í dag meðan obbinn landsmanna lá örvita og út úr í fjölskrúðugustu eiturvímum hist og her un koppagrundir. Í Grindavík grétu konur, sturlaðar af hræðslu við jarðhræringarnar sem þær héldu í einfeldni sinni að stöfuðu af því að jörðin hefði skondrast út af braut sinni og öllu væri loks lokið. Þær hugsuðu eins og fávísar konur og uppskáru eins og heimskar kýr, sem hafa fengið trylltan uxa í heimsókn í fjósið.

Síðan veitingarhúsið Bryggjan lagðist á hliðina í skjálftanum ógurlega hafa grindjánskar konur legið á knjánum á bæn með nef sín við jörð og handleggjakræklurnar teygðar fram og ákallað Allah í gríð og erg sér til fulltingis. En í Þoll-lákshöfn sýndu heimakonur af sér meralæti þegar jörðin skalf sem mest og þær hefði mátt búast við, af raunsæisástæðum, hymmnarnir opnuðust og mundu gleypa þær með öllu saman. Það var ljót að sjá og erlendir ferðamenn hneyksluðust á framferði kvennanna og báðu fyrir þeim.

En uppi í Borgarnesi gnötraði allt og fólk hljóp eins og það stóð út úr húsum og sameinaðist í sorg og skelfingu á götum úti. Þá var þar stödd Máría Borgargagn, heiðursborgari og kynjakvendi; hún var berrössuð þegar titringurinn skall yfir; þó var þessi kona gestkomandi þar og klukkan aðeins fimm eftir hádegi. Hvað var hin spillta kona að vilja um þetta leyti uppi í saklausu Borgarnesi? Og með leyfi að spyrja: Hvar var ódrátturinn Indriði Handreður þegar þetta gerðist? Og á hann þó að heita eiginmaður Borgargagnsins. Nei, hann var ekki þar. Þegar jarðskjálftinn mikli varð lá fjandinn Indriði Handriði hálfrotaður inni í fangaklefa við Hverfisgötu; vissu dyr klefans beint að varðstofu Hálfdáns Varðstjóra svo varðstjórinn ætti hægt um vik að heimsækja Handreðinn og leggja honum lífsreglurnar.   

Óttuðust um líf sitt er skjálftinn reið yfir

Lifi verslunarmannahelgarorgían

Og í Vestmannaeyjum halda íþróttafélögin þar á bæ sitt orðlaga landsmót í pervertismus með öllum þeim glæsibravúr sem þarlendum þorpurum er gefinn. Í gærkveldi, nótt og fram á morgun fór fram hamslaus keppni í líkamsárásum, ofsadrykkju, eituráti, nauðgunarmenningu, kynvillingahoppi og graðlosta. Allt fór fram á þann hátt sem verið hefir og árangur í einstökum keppnisgreinum góður sem fyrr.

Í Reykjavík lét Hálfdán Varðstjóri höndur standa fram úr ermum og sló fjöld óstilltra innipúka í rot og lét aðstoðarmenn sína aka hinum föllnu á lögreglustöðina til frekari rannsóknar. Hefir nú sannast, að innipúkar eru sem aðrir púkar og drýsildjöflar gerðir út af Sathani til að valda usla og ósamstöðu í þjóðfélaginu. Einn þeirra sem Hálfdán Varðstjóri rak á ranann var Indriði nokkur Handreður, kunnur maður af illu, pilsajagari og óþrifnaðarseggur. Þegar Hálfdán bar að garði var Handreðurinn að berja og tuska til dyravörð, sem enga björg gat sér veitt, og var auðséð að Indriði hafði í hyggju að draga dyravörðinn afsíðis inn í port í millum húsa og afgreiða hann þar.

En á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar fer þessa helgina fram settlegt boð, þar sem þemað er dýralækningar í vegagerð og hrossalækningar nýfrjálshyggjunnar á landssjúkrahúsi. Þar hefir allt gengið að óskum, þjóðlegt landabrugg frá nýsprúttsölum í heimsendingarþjónustu verið kneyfað og blómur upp úr smjörsýru etinn, og Kolbeinn húsbóndi leitt gesti, einn og einn í einu, inn í miðstöðvarkompu og gjört þeim skil. Já.

7 líkamsárásir, 7 í fangageymslu og 7 fíkniefnamál

Og kynbilaður lostaþræll strauk hold sitt við herbergisglugg hennar

Jú, náunginn hafði verið á ,,Húkkaraballinu" og hagað sér einkennilega að sögn þeirra er sáu til hans. Skömmu eftir að hann yfirgaf ,,dansleikinn" atarna, varð vart við þrælinn, hvar hann stó með leyndarlim sinn í höndunum utan við svefnhefbergisgugg einnar mestu höfðingsfrúar Vestmannaeyja. Skiljanlega var þetta atvik óviðkunnanlegt og gætilegt fyrir höfðingsfrúna, sem skjaldan hefir mátt vamm sitt vita.

Svo er það hitt, að svokallað ,,Húkkaraball" er inngangurinn að lostasjúkri kynferðisorgíu ungmenna. Ekki þarf svo sem mikið til, því ungmenni þessi eru undantekningarlaust rorrandi full í brennivínsvímu og stöffs, og því er hormónastarfsemin öll í flækju og dómgreindin ekki upp á marga fiska hjá þessum greyjum. Þetta er hryllilegt ástand, svo innilega siðlaust og klámfengið, að engin orð fá lýst. Enn fremur er fullvíst talið, að á ,,Þjóhátíð" í Vestmannaeyjum noti framliðnir drykkjuraftar úr Eyjum tækifærið og drekki gegnum ungmennin eins og þeir eigi lífið að leysa. Á þessum atriðum byggist kynsvallið í Herjólfsdal um verslunarmannahelgina og hefir ávallt gjört.

Aftur að höfðingsfrúnni í Vestmannaeyjum, sem vaknaði upp í nótt við að kynóður þræll var að strjúka hold sitt utan við herbergisglugg hennar. Hvað ætli þessi ódámur hafi haft í huga? Nú, höfðingsfrúin sjálf er mikil vinkona frú Ingveldar og talast þær daglega saman í síma þegar höfðingsfrúin dvelur heima hjá sér í Eyjum. Oft kemur þessi mikla kona á land upp og er gestur að helgarsamkvæmum á heimili frú Ingveldar og Kolbeins. Hefir konan sett svip sinn dásamlega á veislur sæmdarhjónanna, þótt henni hafi eitt sinn orðið það á í helgarsamkvæmi að kukka í blómapott í stofu frú Ingveldar. Upp á síðkastið hefir Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður verið önnum kafinn við að semja hina nýju ,,samvinnustefnu" fyrir dýralæknaslektið í Framsóknarflokknum. Sagt er að gamla Framsóknarmaddaman sé ekki höfð með í ráðum, enda hefir hún verið draugfull eins og unglingur á húkkaraballi síðan á útmánuðum og segir stöðugt tröllasögur af Hriflu-Jónasi upp úr drykkjuæðinu, en dýralæknasettið í Framsókn hlustar ekkert á þessháttar raus.

Handtekinn á Húkkaraballinu

Pólverjar senda landslið sitt í drykkjuskap til Íslands

Svo að Pólverjar sendu landslið sitt í drykkjuskap og drykkjulátum með knattspyrnuliðinu Pogon, leikmönnum þess til halds og trausts á móti KR-ingum. Nú, þessir karlar vóðu svo eins og grénjandi nautgripahópur inn á KR-völlinn og það tók þá ekki nema fimm mínútur að hrekja alla stuðningsmenn KR úr áhorfendastúkunni og út á götu, þar sem þeir hafa setið grénjandi síðan. Já, þeir vit sko hvurnig þeir eiga að fara að hlutunum Pólverjarnir. 

En Pólverjar ætla ekki að láta þar við sitja að siga voðalegustu fyllibyttum sínum á Vesturbæjarliðið, heldur hafa helstu eigendur KR, Björgólfsfeðga, með sér til Póllands að leik loknum og gera þá að embættismönnum við sóknarkirkjuna í Szczecin; gamla Bjögga vilja þeir fá sem prófast til Szczecinþinga, en Haffjarðarárprinsinn litla Bjögga ætla þeir að hafa sem kórdjákna hjá sér. Helstu hlunnindi þeirra verða villisvínasteik fimm sinnum í viku soðin styrja tvisvar sinnum og messuvín ómælt í hvurt mál og í kaffitímum líka.

Þá er þeim feðgum ætlað að taka synduga Pólverja til skrifta og ákveða straff á þá eftir syndanna eðli. Í predikunum við messur ber gamla Bjögga að leggja út af íslenska Hruninu og undanfara þessi, bjórverksmiðjubransanum í Pétursborg og glæsilegum kaupum Bjöggafeðga á Landsbankanum af íslenska ríkinu. Ef heldur sem horfir og allt fer á besta veg, þá má búast við að kristnihald í Szczecin og nágrenni verði með fjörugasta móti næstu misserin. 

Lögregla kölluð út í farþegaþotu Wizz Air

Hvað ber að gera svo sigur vinnist?

Mikill þó djöfull var að sjá þessa hörmung. Það mætti halda að litlu dömurnar okkar hafi haldið til á knæpunni síðan strax eftir síðasta leik. Það lá svo sem í loftinu þegar telpurnar slöguðu inn á völlinn, að þær mundu ekki ríða feitum hesti frá viðureigninni í daga og voru í raun og sann stálheppnar að vera ekki rótburstaðar, niðurlægðar, og sviptar ríkisborgararétti í kjölfarið.

Þá voru svokallaðar ,,sendingar" íslenska liðsins sérkapítuli. Varla ein einasta sending rataði á samherja, en langflestar höfnuðu hjá ítölsku spaghettílæðunum, sem voru óheppnar að skora ekki eins og 10-20 mörk í leiknum. Það sér hvur maður að þetta gengur ekki lengur, annaðhvort verðum við að senda okkar sterkustu og óforskammarlegustu grýlur, sem láta umheiminn vita hvar Davíð keypti ölið, eða draga okkur út úr öllu þessu kéllíngarsparki, því sigur vinnst aldrei með prumpudúkkum og pempíum.

Þó var verst að forsetinn Gwöðne Th. skuli hafa lagt leið sína til Manchester til að hræra í telpunum fyrir leik, ráðvilltar sem þær eru og áhrifagjarnar, og afvegaleiða þær hvað varðar leikskilning og raunhæfa möguleika. En markvörðurinn Sandra stóð sig vel, bjargaði því sem bjargað varð, en hinar leikkonurnar voru svo ofursljóar að engu var líkara en þær hefði legið í því svo dögum eða vikum skipti; en sem kunnugt er eiga áfengi og íþróttir illa saman.   

Vonin lifir eftir dramatískt jafntefli

Fram að komu forsetans voru góðar líkur á sigri ...

Þá er búið að segja frá því fyrst forsetabelgurinn, og jafnvel kerling hans líka, eru komin til Manchester til að nudda sér utan í íslenska kerlingalandsliðið, sem á víst að etja kappi við Ítali í dag. Fram að komu forsetans voru taldar góðar líkur á að Íslendingar mundu rótbursta spaghettíæturnar og pizzunagarana frá Rómaborg og nágrenni, en eins og staðan er núna hafa líkurnar alveg snúist við og er nú nokkuð öruggt að þær íslensku liggi gjörsigraðar í svaðinu þá upp verður staðið að leik loknum. 

Einhverju sinni í vor álpuðust Gwöðne Th. og frauka hans í helgarsamkvæmi til frú Ingveldar og Kolbeins, en þessi tvenn hjón eiga geysimikla samleið poletiskt séð og þá ekki síður menningarlega. Því miður sló í brýnu millum Kolbeins og Gwöðnahjónanna og gjörðust snör illindi. Þá var mið nótt. Fljótlega tókst Kolbein að koma höggi á fraukuna og féll hún í öngvit bak við stofusófa, En Gwöðne þreif stól sér í hönd og hóf hann gegn Kolbeini og hugðist fella hann í eitt skipti fyrir öll. En áður en bareflið féll í höfuð Kolbeini, greip frú Ingveldur inn í, reif stólinn úr klónum forsetans en varpaði honum sjálfum að hendi út í rósarunn, sem var nýbyrjaður að taka við sér eftir veturinn. Við sveifluna atarna brotnaði rúða í stofuglugg frú Ingveldar er Gwöðne hvarf þar í gegn og harmaði hún skaðann.

Eftir þetta setti frú Ingveldur blátt bann við að Gwöðna þessum og kerlingu hans væri hleypt inn í sín hús, en þau samanstanda af einbýlishúsi veglegu, bílskúr, hundakofa sem lengi hefir verið í eyði, gluggalausu smáhýsi sem upphaflega átti að vera fjós fyrir eina kú, auk þess sem miðstöðvarkompa er í einbýlishúsinu, en það gegnir einstöku menningarlegu hlutverki. En varðandi konulandsleikinn á  eftir, þá er hann tapaður, svo er forsetabelgnum fyrir að þakka, en allir leikir sem hann mætir á eru fyrirfram tapaðir.

 

„Þá mætum við Íslendingar“

Lífið er stutt en spillingin löng og íhöldin í Dölum miklir menn

Sko minn kall, sá er ekki banginn. Sannarlega heilmikill Sturlungur þarna á ferð og oddviti í sinni sveit. Hann hikar ekki við að segja sem svo, að allir þeir sem sóktu um sveitarstjórastöðu hjá honum í Dölum hafi ver rusl, sem hann og aðrir sjálfstæðiflokksdalakútar og Sturlungar hafi kastað umsvifalaust á ruslahauginn í Dalasýslu. Svo sóktu þeir Sjálfstæðismennirnir sér flokksbróður sinn suður í Borgarfirði og gjörðu hann að sveitarstjóra hjá sér upp á hart nær tvær millionir á mánuði. Ja sei sei, þeim er ekki fisjað saman Íhöldunum á Íslandi, hvort heldur er í flokksbræðra- og systraráðningum eða kvótasukki og auðlindaránum. Þessu til viðbótar má geta þess að lífið er stutt en spillingin löng og sturlungaíhöld miklir menn. 

En mikið skelfilega held ég sé nú huggulegt og upprífandi fyrir þá sem sóktu um sveitarstjórastöðuna hjá Íhaldssturlungunum í Dölum, að hafa verðið léttvægir fundnir og í sorp kastað af oddvita og hreppsnefnd, og auglýstir í þokkabót á opinberum vettvangi af oddvitanum sem einhverskonar óhæf viðrini og blábjánar. Já, kæru landsmenn, vinir og velunnarar sæmilegs skikks í samfélaginu, það er aldeilis uppi andskotans títan á auðvaldsslápum Sjálfstæðisflokksins þessi dægrin og misserin og leikslok óviss. 

Að sönnu eru framsóknarvírusinn og krataeðlið viðsjárverðir sjúkdómar. En þeir eru samt eins og væg kvefpest við hliðina á Sjálfstæðisflokksmeinsemdinni, sem virkar eins og samgróningur af berklum, krabbameini, höfuðveiki og kóleru við hliðina á meinlausum kvillum á borð við framsóknarvírusa og krataeðli. Og hvað gjörir venjulegt fólk þegar upp koma hættulegar sóttkveikjur eins og áðurnefndur samgróningur? Jú, það sker upp herör gegn meinsemdinni með bóluefnum, andlitsgrímum og banni við að umgangast þá pestargemlinga sem tekið hafa veikina. Guð gefi, og allir heilagir vættir, að vísindunum takist að finna upp ráð við frekjugræðgi og yfirgangi íhaldskapítalistanna og péníngapervertanna.  

Enginn umsækjenda hafi verið hæfur

Áhyggjurnar ná aðeins til tungunnar og munnsins en alls ekki til heilans og hjartans

Nú er það svart, Kata litla í nýfrjálshyggjunni. Hvar ætli stelpuskottið hafi lært svona fín orð eins ,,samfélagsábyrgð" og ,,byggðafesta"? Það er með öllu útilokað að hún skilji svona talsmáta þó svo hún taki sér hann í munn. Og jú jú, Samkeppniseftirlitið og Fiskistofa munu vissulega taka að sér að farða yfir lögbrot um hámarks aflahlutdeild sægreifana, því þetta eru förðunarstofur til þess ætlaðar að fegra yfirgang sjóræningja og péníngageðsjúklinga og villa um fyrir almenningi.

Katrín Jaggó er vissulega óskabarn borgarastéttarinnar, sá langþráði Pétur Þríhross sem burgeisarnir og nýfrjálshyggjustóðið hefir beðið eftir til að snúa á bölvað ekkisins kommúnista- og krataeðlisstóðið. Já, hún er sannarlega tvíbytna hún Katrín og enginn veit í hvaða átt hún stefnir, allra síst hún sjálf, nema hvað hún er af borgarastéttinni og vill framgang burgeisanna til sjós og lands.

En mikið þó ósköp er farið að falla á Katrínu; hún er orðin svört í framan af svikum og loddaraskap með Stenngrimi, Álfheiði og Swabbófamilíunni, með öðrum orðum: Flokkseigendafélagi VG. Í stað þess að blása til sóknar gegn auðvaldi og nýfrjálshyggjuglæpum, kvakar þessi forsætisráherranefna eins og sílspikaður andarungi um ,,samfélagsábyrgð" og ,,byggðafestu" meðan ósvífið útgerðarauðvald fer ránshendi um eigur almennings í hafinu umhverfis Íslands og sama auðvald ásamt hjálparkokkum sínum sölsar undir sig húsnæði fólksins, einkum á höfuðborgarsvæðinu, og þrautapína það með leigu- og húsnæðiskaupaokri og herða þar með á vistarbandinu sem það hefir hneppt alþýðu manna í á síðustu árum. Á meðan leggja Katrín og Swandeesý blessun sína yfir niðurbrot meginstoða samfélagsins á altari nýfrjálshyggjunnar. Já, Katrín Jakobsdóttir kveðst hafa áhyggjur af samþjöppun aflaheimilda, samfélagsábyrgð auðvaldsaflanna og byggðafestu. Hún mun láta sér nægja að hafa áhyggjur, en þær áhyggjur ná aðeins til tungunnar og munnsins á henni en alls ekki til heilans, hvað þá hjartans.   

Vonar að Síldarvinnslan sýni samfélagslega ábyrgð

Ein lítil stund í lífi kérlíngarborunnar

Kérlíngarboran paufaðist við sín verk á kamrinum. Hún hafði andstyggð á skítverki og því til staðfestingar sendi hún öfluga hlandbunu ofan í skálina svo að frussaðist til baka upp í berandann: Þessu fylgdi draugalegt hljóð: hviss hviss kwissss ... Djöfuls ömurlegheit voru þetta að þurfa enn þann dag í dag að eyða dýrmætum, óafturkræfum tíma á skálinni, umvafin pest af rotnun, ýldu og úrínískum efnahvörfum. Og gleyma ævinlega að skeina sig eftir þessi leiðindaumbrot, enda lögðu allir hundar á flótta þegar þeir fundu í nefi sínu að kérlingarboran væri að nálgast.

Eiginmaður hennar er heldur ekki upp á marga fiska. Þetta er vembill, hokin í herðum, einlægt í alltof skálmastuttum buxum og með gul axlabönd svo buxurnar skerast eins og hnífsblað upp í millum þjóhnappana. Þessi holling á karlinum þykir kérlíngarborunni kynæsandi; stundum stendur hún við eldhúsgluggann og slefar meðan hún horfir á eiginmanninn staulast upp tröppurnar að útidyrunum. Manndindill kérlíngarinnar er vel úteygður, með þurraskellu á öðru kinnbeininu, brúnleita, burstaklippur, þunnhærður, hárið grásprengt, kollvikin unaðslega há. Jú, hún er ánægð með sinn mann, kérlíngarboran, og upplifir villta drauma með honum í huganum hversdags.

Í næstu götu býr systir kérlínarborunnar, grómtekin frussa með andargoggsvarir, rauð um augun og með rauða nasavængi, eins og hún brúki neftóbak. Hún er vond kona. Margoft hefir hún sent karlinn sinn á vettvang til að reyna við kérlíngarboruna systur hennar. Við þau tækifæri hefir karlvembillinn kérlingarborunnar brugðist við með því að strengja axlaböndin enn betur og klóra sér hér og hvar um kroppinn svo viðstaddir hafa fengið á tilfinninguna að hann sé hræddur um að svili hans ætli að reyna við sig líka, jafnvel nauðga sér frammi á gangi. Það er margt fjölskyldubölið. Og kérlíngarboran rís upp af toiletinu, lítur sem snöggvast á taðið í skálinni og skellir lokinu yfir setuna og strunsar út, full fyrirlitningar á lífinu og tilverunni.  

„Ég varð að verða ástfangin af honum“

Spillingarglaðir afkomendur Sighvats Sturlusonar ráða flokksbróður

Það lá að að þessi skarfur væri úr spillingarbelgnum á Sjálfstæðisflokknum. Þessháttar eintök þurfa ekki að sækja um bæjarstjórastöður eða þvíumlíkt nema þá rétt til málamynda. Í Dölum vestur, hvar afkomendur Hvamm-Sturlu og Víga-Hrapp búverka, eru menn Sjálfstæðisflokksmenn og öldungis undanþegnir því að velja sér sveitarstjóra úr hópi umsækjenda. Ennfremur er Dalafauskar svo miklir Sjálfstæðismenn að fremur færu þeir í hungurverkfall og liggja dauðir að lyktum en kjósa hina óþverraflokkana.Já, kæru félagar, þetta eru hugsjónamenn og andlegir bræður Sturlu Sighvatssonar forföður síns.

Í vor leið gjörðust einhverjir hundingjar í bæjarstjórn Borgarbyggðar svo tillitslausir, eða bara forkastanlega illa artaðir, að skilja sjálfan Sjálfstæðisflokkinn eftir í minnihluta bæjarstjórnar, en það jafngildir því að þeir hafi verið settir út úr bæjarstjórninni. Þetta var illa gert af helvískum meirihlutanum, en við hverju er hægt að búast af meirihluta sem er gjörmengaður af illvígum framsóknarvírus, sem er samsvarandi drullupest og krataeðlið. Meira að segja heimakvárin, Máría Borgargagn og Gölle a. Þórðarson umhverfisráðherri, sem gjörðu sitt besta í að bera klæði á prjóninn og fá framsóknarfautana til að leyfa Íhaldsflokknum í Borgarnesi að fá að vera í meirihluta, mistókst herfilega það ætlunarverk sitt og skjögruðu grátandi heim með mörg tonn af skömm á bakinu.

Svo segja vísir menn, reynslubólgnir öldungar og margfróðar kérlíngar, að lausung fari hraðvaxandi í samfélaginu og að upp sé komið hættustig hvað það varðar. Hið glögga samfélag spekinganna telur byltinguna óumflýjanlega eins og málum er háttað. Ber þar helst til að spilling Sjálfstæðisflokksins sé farin að fara svo í taugarnar á afundnum og hálftimbruðum lýðnum, auk þess sem gírugt auðvaldið færi sig jafnt og þétt upp á skaptið með stórum gripdeildum og strandhöggum, að aðeins tímaspursmál sé hvenær blessað fólkið lætur hendur skipta og leyfir sér að láta hnefana dansa um nasirnar á tómum jakkafötum auðvaldsins og þeim illmennum sem gera þau út. Þegar þeim darraðardansi lýkur er hætt við að íhaldsdraugarnir í Sjálfstæðisflokknum verði að láta sér nægja að skíta í skyrið sitt og skeina á sér endann með mygluðu fúkkaheyi.

Nýr sveitarstjóri ekki á meðal umsækjenda