Fram að komu forsetans voru góðar líkur á sigri ...

Þá er búið að segja frá því fyrst forsetabelgurinn, og jafnvel kerling hans líka, eru komin til Manchester til að nudda sér utan í íslenska kerlingalandsliðið, sem á víst að etja kappi við Ítali í dag. Fram að komu forsetans voru taldar góðar líkur á að Íslendingar mundu rótbursta spaghettíæturnar og pizzunagarana frá Rómaborg og nágrenni, en eins og staðan er núna hafa líkurnar alveg snúist við og er nú nokkuð öruggt að þær íslensku liggi gjörsigraðar í svaðinu þá upp verður staðið að leik loknum. 

Einhverju sinni í vor álpuðust Gwöðne Th. og frauka hans í helgarsamkvæmi til frú Ingveldar og Kolbeins, en þessi tvenn hjón eiga geysimikla samleið poletiskt séð og þá ekki síður menningarlega. Því miður sló í brýnu millum Kolbeins og Gwöðnahjónanna og gjörðust snör illindi. Þá var mið nótt. Fljótlega tókst Kolbein að koma höggi á fraukuna og féll hún í öngvit bak við stofusófa, En Gwöðne þreif stól sér í hönd og hóf hann gegn Kolbeini og hugðist fella hann í eitt skipti fyrir öll. En áður en bareflið féll í höfuð Kolbeini, greip frú Ingveldur inn í, reif stólinn úr klónum forsetans en varpaði honum sjálfum að hendi út í rósarunn, sem var nýbyrjaður að taka við sér eftir veturinn. Við sveifluna atarna brotnaði rúða í stofuglugg frú Ingveldar er Gwöðne hvarf þar í gegn og harmaði hún skaðann.

Eftir þetta setti frú Ingveldur blátt bann við að Gwöðna þessum og kerlingu hans væri hleypt inn í sín hús, en þau samanstanda af einbýlishúsi veglegu, bílskúr, hundakofa sem lengi hefir verið í eyði, gluggalausu smáhýsi sem upphaflega átti að vera fjós fyrir eina kú, auk þess sem miðstöðvarkompa er í einbýlishúsinu, en það gegnir einstöku menningarlegu hlutverki. En varðandi konulandsleikinn á  eftir, þá er hann tapaður, svo er forsetabelgnum fyrir að þakka, en allir leikir sem hann mætir á eru fyrirfram tapaðir.

 

„Þá mætum við Íslendingar“