Misheppnuð skrif ölvaðra kvenna eru sorginni merkt

Æji, ég verð alltaf sorgmæddur þegar ég les misheppnuð spaugaraskrif drukkinna kvenna, jafnvel þó að vikomandi kvendi hafi misst 11 kílógrömm af spiki, sé löðrandi af svita og þefji samkvæmt því. Þá verður það seint talið til afreka að flækja hárlufsurnar á sér á snaga í mátunarklega í ölæði og rífa þær af hausnum.

Katrín Eyvindsdóttir lenti í svipuðu þegar hún skreið gegnum gaddavírsgirðingu í náttmyrkri eftir að hafa tekið þátt í óviðjafnanlegri jörvagleði þar sem koníjakk, hvítvín og kókaín voru á boðstólum. Að leikslokum var Karín öll klóruð um maga og lær eftir gaddavírinn og allmörgum hárum fátækari. Daginn eftir hélt hún því blákalt fram að hún hefði komist í kast við afturgöngu eða ójarðneskt villidýr á leið sinni heim.

Þá man ég eftir annarri konu, sem kvartaði sáran undan abelsínuhúð og marglyttumaga í hvert sinn sem hún var við skál. Það var leiðinleg kona. 

Kófsveitt í baðfatamyndatöku

Það er margt jákvætt að gerast í þjóðlífinu

Það er afskaplega mikið í það varið, að kvikmyndaleikkonan Hayden Penettiere skuli hrósa Barrakki Ó. Bama fyrir beita sér gegn skrælingjum á Íslandi, sem hafa gerst sekir um að myrða hvali og éta þá í þokkabót í staðinn fyrir að horfa bara á þá og dást að mannviti þeirra og fegurð með kjökrandi tári.

Þaðheldégnú að Glámurogskrámur, Kolbrún Halldórs og fleiri slíkar brekkur fái unaðslegan fiðring innanum sig við að meðtaka boðskap Haydenar og sjái nú hag sínum betur borgið en áður.

Og það er fleira sem fer batnandi í þjóðlífi voru: Nú rétt í þessu var viðtal við Hönnu Birnu í sjónvarpinu, sem sýnir svo ekki verður um villst, að hún er aftur komin í sinn gamla skapvonskugír, andlitssvipurinn þrungin eilífðarfýlu og fasið allt ólundarlegt og pirringslegt.

Og ekki var hin fúllynda Hanna Birna horfin af vettvangi þegar ásjóna hrunböðulsins Einars Kr. Guðfinnssonar birtist á skjánum, bólgin af hræsni og spillingu. Og hver var boðskapur Einars Kr.? Jú, að gæta arðránshagsmuna LÍÚ-klíkunnar gegn fólkinu í landinu.

Já, það er svo sannarlega afskaplega mikið í allt þetta varið.

 

Ánægð með aðgerðir gegn Íslandi

Þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson

Þeir láta sig ekki muna um að tala um drottinsumgjarðir, fossa og fjöll blessaðir pokaprestarnir okkar. Já, og gefa saman hjón útum allar koppagrundir af sömu hugsjón og bændur hleypa hrútum á ær á jólaföstunni.

Það var líka mikið um dýrðir þegar dómkirkjupresturinn gaf saman frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson hér um árið. Áður en athöfnin hófst í Dómkirkjunni fundaði presturinn með veðandi hjónum og meðhjálparanum í skrúðhúsinu og veitti óspart messuvín, sem hann hafði endurbætt með spíritusi frá apótekaranum vini sínum. Kolbeinn Kolbeinsson, sem aldrei hefur látið letja sig til drykkju, fór slíku offari í messuvíninu að hann stóð varla í lappirnar á eftir fyrir altarinu. Í sjálfri brúðkaupsveislunni fór allt í handaskolum: Presturinn og meðhjálparinn gjörðust nærgöngulir við frú Ingveldi, en Kolbeini tókst að laumast afsíðis með Máríu borgargagni þegar þegar sambýlingur hennar, Indriði handriði, sá ekki til. Í veislulok slógust dómkirkjupresturinn og meðhjálparinn opiberlega um hylli frú Ingveldar meðan Kolbeinn Kolbeinsson svaf úr sér vímuna með buxurnar á hælunum í einhverjum afkima eftir einkar velheppnað trall með borgargagninu.

Segið þið svo að brúðkaupsveislur geti ekki verið dramatískar og stórbrotnar þegar vel er í þær lagt.

Gefin saman við Seljalandsfoss

Drottinn blessi varðsveit stjörnusýslumannsins

Það ætla ég að vona innilega til Drotins Guðs Almáttugs, að pissupólísar á borð við þann rússneska Alexei Isakov fyrirfinnist ekki í röðum íslenskra lögreglumanna.

Einkum og sér í lagi bið ég almættið um að slíkur hlandprestur leynist ekki í hinni fræknu varðsveit stjörnusýslumannsins Stones á Selfossi, því nóg hefur sá merki störnusýslumaður á sinni könnu í andstreymi lífsins að hann þurfi ekki að kljást við lögregluþjóna sem gera sér að leik að míga berrassaðir á gólf embættisins.

Nú minnsit ég allt í einu Hálfdáns lögregluþjóns sem pissaði ævilega inná gólf fangaklefanna á sinni stöð ef fangar voru þar fyrir. Og ef fangi dirfðist að finna að þessu framtaki Hálfdáns, læsti hann krumlu sinni fumlaust í fangann og velti honum eins og bandhnykkli uppúr pollinum á gólfinu og hótaði honum í leiðinni með mun róttækari refsingu ef hann héldi ekki kjaftinum á sér saman.

„Lögreglumaðurinn pissandi" er hættur

Húmar að hinsta kvöldi í ævi flokks

Ósköp held ég það verði dapurt á Landsfundi VG, sem halda á í mont- og snobbhúsinu Hofi á Akureyri í haust, enda yfir fáu að gleðjast á þeim bæ. Steingrímur mun að sjáflsögðu grobba sig af vel heppnaðri einkavæðingu bankanna og öðrum þrifnaði í þeim dúr, hjóla smávegis til málamynda í Sjálfstæðis- og Framsóknarmenn og gera mikið úr krafti sínum og dugnaði við ógurlega erfiðar aðstæður. Að svo búnu mun hinn mikli framsóknarforingi og kapítalisti láta fundarmenn kjósa hann sjálfann, ásamt valinkunnum flokkseigendum, búrtíkum, dekurdýrum og undanrennuprumphænsnum í stjórnir og ráð og slíta síðan fundi við eindæma undirtektir.

Eftir landsfundinn mun andlaus eyðimerkurganga taka við í lífi VG, uns þessi svikni og smáði flokkur geyspar golunni, uppþornaður eins og marglytta, á strönd hinnar kapítalísku úrkynjunnar og spillingar.

 

Landsfundur VG í október

Ferðamenn ævareiðir bílaleiguforkólfum

Ferðamenn, sem þurft hafa að komast leiðar sinnar yfir þá illræmdu Múlakvísl eftir að brúna tók þar af, eru ævareiðir bílaleigumönnum fyrir slóðahátt og aumingjaskap. Ferðamaðurinn Indriði handreður kveðst innilega hneykslaður á að eigendur bílaleigufyrirtækja skuli ekki hafa drullast til að ferja bíla yfir vatnsfallið fyrr en nú undir kvöld. - Þessir aumu þorparar hafa skaðað mig um milljónatugi með sljóleika sínum og gunguhætti, segir Indriði handreður, sem átti það erindi austur á land í gær að finna kvenmann sem hann á vingott við. Hann hefur nú falið lögmanni sínum að höfða mál á hendur bílaleigumönnum. Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri tekur í sama streng Indriði, en bætti því við að allt þetta væri þó fyrst og fremst ríkisstjórninni að kenna. Ennfremur kvaðst hann agndofa á því að kraftakarlinn Jón Gunnarsson þingmaður Sjálfstæðisflokksins skuli ekki enn vera mættur á staðinn til að bera bifreiðar manna á bakinu yfir Múlakvísl eins og hann hafði verið búinn að lofa.

Ferja bílaleigubíla yfir

Lagði til að Herjólfi yrði siglt upp Múlakvísl

Það er þriflegur andskoti fyrir sjálfstæðishetjur eins og Árna Johnsen, Jón Gunnarsson og framsóknarkurfinn Sigurð Inga Jóhannsson ef ríkisstjórninni tekst að smíða nýja brú yfrum Múlakvísl fyrr en áætlað hafði verið. Þessháttar frammistaða stjórnarinnar gæti hæglega stórskaðað fyrrnefnda þrjá heiðursmenn.

Það er því full ástæða til að hvetja þá bakkabræður, Árna, Jón og Sigurð til frekari dáða við að verða á undan ríkisstjórninni að byggja brú yfir bölvaða sprænuna atarna. Í hádeginu máttum vér landsmenn meðtaka áform herra Johnsen um að raða saman nokkrum gámum yfir kvíslina, sem bifreiðar myndu síðan aka um á harðaspretti. Áður höfðu Jón kaldi og framsóknarkurfurinn viðrað athyglisverðar hugmyndir um allrahanda ferjumennsku í munkhásenstíl. Mér hefur verið sagt að Jón Gunnarsson sjálfstæðishetja hafi m.a.s. lagt til að Herjólfi vestmannaeyjaferju yrði tafarlaust siglt upp Múlakvísl og látinn ferja fólk og bíla milli árbakka allt hvað af tæki svo ferðamannaiðnaður legðist ekki af á Íslandi.

En nú er sem sé að koma á daginn, að ekki er ein báran stök hvað varðar ófarir sjálfstæðisgarpa og framsóknarkurfa, því Ögmundur kommúnisti Jónasson innanríkisráðherra virðist ætla að verða á undan bakkaræðrunum að brúa Múlakvísl.  

Brú tilbúin fyrr en áætlað var

Hræðileg mistök fréttamanns

Það vekur sannarlega furðu, að sá sem skrifaði hina stórgóðu frétt á mbl.is um olíuslóðina á Miklubraut skuli hafa látið undir höfuð leggjast að kenna nýverandi ríkisstjórn um téða olíuslóð. En sem kunnugt er, er mjög í tísku um þessar mundir hjá áhangendurm Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins að eigna ríkisstjórninni allt sem þeir telja að neikvætt sé og aflaga hafi farið. Samkvæmt pólitískum rétttrúnaði fársjúkra auðvaldssinna liggur mikið við að koma því inní hausinn á þjóðinni að núverandi ríkisstjórn sé alvond; hafi yndi af að kvelja almúgafólk; sé á móti atvinnuuppbyggingu; standi fyrir eldgosum, jökulhlaupum og öðrum náttúruhamförum; geri ekki neitt (eins og Gjeir Haaarde) þegar vandi steðjar að; stundi últrakommúnisma, fasisma, skattpíningu og glæpamennsku í hvívetna; og það sem verst er: hafa í hyggju að kollvarpa kvótakerfinu með þeim afleiðingum að allur fiskur hverfur af Íslandsmiðum. Það er því ekki minna en hræðileg mistök af hálfu fréttamanns mbl.is að gleyma að geta þess að olísullið á Miklubrautinni í dag hafi verið ríkisstjórninni að kenna.

Á dögunum var blaðið News of the World lagt niður vegna glæpa og lágkúru stjórnenda þess. Að sjálfsögðu á Sjálfstæðisflokkurinn að hljóta sömu örlög og óþrifnaðarfyrirbærið News of the World.

Olíuslóð á Miklubraut

Sjálfsblekking Bolvíkinga er algjör

Það eru ljótu smámennin þessir Bolvíkingar, ef satt reynist sem sagt er, að þeir gráti að kerlingasið við það eitt að horfa á sauðfé á beit. Nær væri þessum kotkörlum að siga hundum sínum á ærnar, eða skjóta þær af færi með vopnum sínum, ef þeir eiga einhver slík í fórum sínum.

Þó hygg ég að það séu ekki kindur sem lagst hafa á garða Bolvíkinga að þessu sinni til og valdið þeim sorg og táraflóði.  Miðað við lýsingarnar á framferði meintra garðára, fæ ég ekki betur séð en að þar sé valdur að verki sómi Vestfjarða, sveð og skjöldur, sjálf þingkonan Einar Kr. Guðfinnsson, sú hin sama og féll niður í ruslflokk í síðasta prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi. Er nú fátt betra í stöðunni þar vestra en heimamenn varpi hlandsprengju á ára þenna og freisti þess að hann fælist við og hlaupi á fjöll sem fætur toga, líkt og hann heði fengið beitta kvótaflaug úr vopnabúri LÍÚ í afturendann á sér.

Nei, Bovíkingar góðir, það hefur lítið uppá sig fyrir ukkur að kenna sauðfé og jafnvel sauðnautum um óknyttina sem Einar Kr. fremur.

Rollur ráðast á garðana

Þeirri konu gleymi ég aldrei

Minningin um Aðalbjörgu Arinbjörnsdóttur brennuvarg mun aldrei hverfa mér úr minni; ekki einusinni alzheimer eða gróf ellikölkun mun breyta þar nokkru um.

Aðalbjörg Arinbjörnsdóttir hneigðist furðusnemma til ýmiskonar hluta, sem almennt er ekki talið til kvenlegra dyggða. Átta ára gömul hafði hún á samviskunni að hafa lagt eld að nýbyggðri timbuverslun kaupfélags með þeim farsæla árangri að verslunin brann til kaldra kola. Og daginn eftir að hún fermdist í Kjalarvíkurkirkju kvittaði hún fyrir að vera komin í tölu kristinna manna með því að kveikja í kirkjunni, sem brann glatt í marga klukkutíma, enda stútfull af heilögum anda. En heilagur andi er afar eldfimur eins og menn vita.

Síðar á lífsleiðinni tók Aðalbjörg að sér ýmis viðvik fyrir menn, sem máttu til með að losna við vel tryggða húskumbalda, eða bifreiðar, eða jafnvel báta eða stærri skip. Þetta gekk allt ljómandi vel hjá Aðalbjörgu þar til hún tók að sér að brenna mótorbátt Gunnólfs Gunnólfssonar, Þjóðarsómann GK 913. En það fór með þessa ráðagerð Gunnólfs eins og allar aðrar ráðagerðir sem hann hafði tekið sér fyrir hendur. Þeim Aðalbjörgu hafði samist um að hún tæki að sér fyrir drjúga upphæð að koma á stað eldi í vélarrúmi Þjóðarsómans og ekki fara af vettvangi fyrr en útséð væri með að bálið slökknaði ekki af sjáfu sér. En því miður var andskotans vélarrúmið fullt af gasi, sem Aðalbjörg varaði sig ekki á. Og því fór sem fór: Um leið og hún kveiti á fyrstu eldspýtunni, sprakk Þjóðarsóminn GK 913 í loft upp og lét þar lífið Aðalbjörg Arinbjörnsdóttir, rúmlega hálffertug að aldri og lét eftir sig sex ófeðruð lausaleiksbörn. 

Brennuvargar í Breiðholti