Gaurinn sem giljar kvenpéníng vorn

Og Stúfur þorði ekki að fækka fötum í Jarðböðunum í Mývatnssveit!!! Nú þykir mér Bleik brugðið. Ég man þá tíð þegar Stúfur hljóp berrassaður um sveitir með stóran hóp af brjáluðum bændum á eftir sér, sem gjarnan vildu hafa höndur í hári Stúfs og hengja hann, því að í þeirra augum var þessi geðugi jólajúði algjört ódó og hjónadjöfull.

Og aldrei hefur Giljagaur verið smærri í sniðum en bróðir hans Stúfur, m.a.s. heldur stærri, ef eitthvað er. Kvensamari jólasveinn hefir aldrei verið uppi frá því jólasveinaöld hófst en einmitt hann Giljagaur. Eins og gefur að skilja, hafa húsfreyjur landsins alið Giljagaur fjöldann allann af börnum, sem öll eiga það sameiginlegt, að vera rangt feðruð, því engin kona hefur, fram að þessu, viljað kenna þessum frjósama og kynsæla jólasveini krakka. Hinsvegar vefst ekki fyrir glöggum mönnum að þekkja afkvæmi Giljagaurs frá öðru fólki. Hinir fróðu menn uppástanda, að synir og dætur Giljagaurs hafi leikið ófá stórhlutverk í októberhruninu fræga á Íslandi í fyrra. -Á ávöxtunum skulu þér þekkja hinar örgu kúlulánagrýlur og þá útsmognu æseifböðla: Allt er það hyski meira eða minna undan gaunum sem giljar kvenpéníng vorn, sagði einn virtasti og frómasti ættfræðingur landsins við mig á dögunum. 

Jólasveinar fóru í Jarðböðin

Merkar heiðurspersónur í fylkingarbrjósti

Halldór Ásgrímsson, Finnur Ingólfsson, Valgerður Swerriz, Siv Friðleifs, Björn Ingi, Ólafur bóndi á Miðhrauni, Sigurður Einarsson, Alfreð Þorsteinsson, Sígmúndör Kögunar, Framsóknarflokkurinn.

Ekki þarf að orðlengja til hvers refirnir eru skornir þegar ofantalda heiðurspersónur eru annarsvegar. Að minnsta kosti verð ég ekki sérlega upprifinn yfir blaðrinu í Kögunarstráknum, svo mikið er víst. Það er nefnilega full ástæða til að taka ekki mark á einu einasta orði, sem fram gengur af munni slíkra leppalúða.

Gagnrýnir viðbrögð Steingríms

Morðingjar heimsins og myrkraverkaher

Það verður varla héraðsbrestur þó fyrbærið Varnarmálastofnun verði lögð niður með manni og mús. Því sannast sagna hefur sjalda verið hróflað upp jafn tilganslausri skítakompu.

Hitt er aftur lakara, að aðild Íslands að glæpasamtökunum NATO eigi ekki að fara sömu leið þetta óskabarn Björns Bjarnasonar kaldastríðshöfðingja. Það hefur alla tíð verið Íslensku þjóðinni til óbætanlegrar skammar og háðungar, að vera hluti af félgsskap verstu stríðsfanta og glæpamanna á Vesturlöndum.

Það er léleg ,,vinstrisjórn" sem ekki hefur döngun í sér að segja upp NATO-vistinni, fyrst morðingjaherinn Bandaríski hafði vit á að hunskast héðan af landi brott af fyrra bragði.

Varnarmálastofnun lögð niður

Birgitta plumar sig með frjálshyggjukálfunum

Mikið ósköp tekur blessunin hún Birgitta sig vel út með fulltrúum auðvaldssamtakanna sem tókst að bylta þjóðinni á svartakaf ofan hyldýpi frjálshyggjufensins, enda varla við öðru að búast. Svo er að sjá, að þrjótarnir sem voru óhæfir í huga Birgittu fyrir nokkrum mánuðum séu allt í einu orðnir hæfir og rúmlega það, jafnvel þótt þeir kunni ekki að skammast sín.

Ef allt væri með felldu og alls réttlætis gætt, ættu heilaleysingjarnir sem kusu Sjáfstæðis- og Framsóknarflokkinn, auk slangurs af illa innréttuðum kratakindum, að borga Icesave-reikninginn með húð og hári. Í því ljósi væri eðlilegt að vísa þessu holdgetna afkvæmi Sjálfstæðisflokksins frá Alþingi.

Krefjast þess að Icesave verði vísað frá

Hreyfingarhratið í lið með kúlulána- og hrunalýðnum

Mikið þó djöfull held ég Birgitta Jónsdóttir og Þór Sarí taki sig vel út með sameiginlegum hrunadansflokki Íhalds og Framsóknar á blaðamannafundinum á eftir. Það er ekki annað en stórhlægilegt, að sjá Hreyfingarhratið stilla sér upp með Bjarna Ben, Torgerði K., Sígmúndi David, Siv Friðleifs og fleiri hrunaköppum.

Illa trúi ég að fólk hafi kosið Borgaraheyfinguna s.l. vor til að væntanlegir þingmenn hennar legðust í ástarsamband við myrkustu sókudólgana að efnahagshruninu og ástandi mála í dag. Það verður að segjast eins og er, að skítseiðisháttur þessa fáránlega þingflokks er með slíkum endemum, að það á sér enga hliðstæðu í sögu Alþingis.

Stjórnarandstaðan boðar blaðamannafund

Blygðunarkenndin er sár eftir klámkallinn úr Eyjum

Það var vel af sér vikið hjá Árna Þór, að taka í taumana og húðskamma Árna Johnsen fyrst karlskepnan var farin að riðlast á þingheimi með klámi og sjálfsagt einhverjum öðrum ljótum munnsöfnuði. Að leyfa sér að hafa yfir grófar klámsögur, af köllum og kellíngum í Meðallandinu, um hánótt í viðurvist kvenna, er náttúrulega ekkert annað en kynferðisleg áreitni af verstu tegund. Mér er til efs, að blessað kvenfólkið, sem mátti sitja undir klámvaðli Árna, verði búið að ná sér á blygðunarkenndinni fyrir áramót eftir kræsingarnar sem eftirlæti Eyjamanna frussaði vægðarlaust framani þær.

En hvernig Árna karlinum Johnsen tókst að koma sér í þvílíkan klámsagnaham í miðri Icesaveumræðu, er áreiðanlega mörgum hulin ráðgáta, enda ekki nema á valdi færustu freudista í sálvísindum að botna í slíkum ódæmum.

Og hvar í fjandanum ætli Johnsen hafi lært svona voðalegan talsmáta? Ég vona að það hafi að minnsta kosti ekki verið á Snæfellsnesi.

Íslenskt mál en ekki heypokaloðmullu

Sjúklingar reyna að græða á barninu sínu

Þær ætla að verða margar andvökunæturnar hjá sjálfstæðis- og framsóknarmönnunum yfir blessuðu barninu sínu honum Icesave, en sá yndislegi drengur er sem kunnugt er holdgetið afkvæmi umræddra flokka. Og nú skal talað og talað og malað og malað um Icesave dag og nótt til að freista þess, að græða dulítið á honum í pólitískt og jafnvel kjaft ríkisstjórnina í hel, ef vel tekst til. Ekki kann ég að skilgreina út í hörgul nýtilkomna sálsýki meðlima Sjálfstæðis- og Framsóknarsamtakana, en þó má ljóst vera, að þarna er á ferðinni yfirþyrmandi fæðingarþunglyndi ásamt heiftarlegri grindargliðnun eftir meðgöngu og fæðingu Icesave.

Hinsvegar þykir mér afar undarlegt, svo ekki sé meira sagt, að forseti Alþingis skuli ekki læsa þingheim inni í fundarsal Alþingis og láta stjórnarandstöðuna romsa uppúr sér icesave-móralnum í einni striklotu og hleypa þeim hvorki í mat né á klósettið fyrr en umræðunni lýkur.

Það er nefnilega þannig með bastarðinn Icesave Sjálfstísogframsóknarson, að hvað sem maður kann að vera á móti honum og hvað sem manni finnst tilvera hans óþægileg, þá komumst við aldrei hjá að borga meðlagið af honum fyrir Bjarna Ben, Torgerði Katrínu, Sígmúnd Davíð, Siv Friðleifs og þeirra safnaðarlimi.

Fundi frestað á sjötta tímanum

Glataðar sálir - Heiladautt fólk

Að 48% landsmanna séu reiðubúnir að greiða erkihrunaflokkunum atkvæði sitt, ef kosið væri nú, ber þjóðinni ekki fagurt vitni. Það bendir einfaldlega til mikils heiladofa og enn minni sálarþroska, að vilja glæpasamtök á borð við Sjálfstæðisflokkinn og Framsóknarflokkinn við stjórnvölinn aftur. Hvað þurfa þessi óhrjálegu samtök að gera þjóðinni mikið til miska til að kjósendur átti sig á villu síns vega? Áttar fólk sig ekki á, að fyrrnefnd samtök hafa í engu viðurkennt ábyrgð sína á þeirri stöðu sem nú er uppi og því síður sýnt nokkur merki iðrunar vegna gjörða sinna?

Forhertar, siðlausar og valdasjúkar glæpaklíkur, hvort heldur þær kenna sig við sjálfstæði eða framsókn, á að útloka frá pólitískum afskiptum, starfsemi þeirra á fortakslaust að banna með lögum. Aðeins glataðar sálir og heilalaust fólk kýs þessháttar ófögnuð til valda.

Litlar breytingar á fylgi flokka

Ófyrirgefanlegar villur

Það er aldeilis ekkert nýtt, að menn lendi á öðrum stað en þeim sem ætlað var í upphafi. Og engann þarf að undra þó útlenskir kapteinar rugli saman hundsrössum eins og Reyðarafirði og Reykjavík.

Eitt sinn lenti Kolbeinn okkar Kolbeinsson í því að hafna á öðrum stað en hann ætlaði sér. Hann hafði tekið þátt í glöðu samsæti hjá vinfólki sínu þar sem ýmislegt krassandi sveif yfir vötnum. Síðla nætur lagði hann fótgangandi af stað þeim til sín, þar sem frú Ingveldur beið hans með barefli í hönd.

En í stað þess að stefna í austurátt, til heimilis síns, hélt Kolbeinn rakleitt í vestur. Undir morgun skreið hann innum glugga, sem hann hélt að væri stofuglugginn heima hjá honum. Ekki var hann fyrr lentur á meintu stofugólfi, en karlmaður nokkur stóð yfir honum með græðgislegt fýsnarglott á vör. Skipti engum togum, að maður þessi tók Kolbein heldur en ekki sér til leiks á hreint svívirðilegan hátt.

Um hádegisbil birtist svo Kolbeinn við sitt rétta heimili, hræðilega illa til reika, í öfugum buxunum, skyrtulaus og hafði týnt öðrum skónum. Mjög var hann heilsuveill eftir þessa meinlegu vegvillu, gat t.d. ekki setið í hálfan mánuð á eftir og var mjög undarlegur til höfuðsins eftir barefli frú Ingveldar, sem tók villu mans síns mjög óstinnt upp. Og sannaðist þar hið fornkveðna, að ýmsar villur eru Guði ekki þóknanlegar þó aðrir taki þeim fagnandi. 

Ætlaði til Reyðarfjarðar en stefndi á Reykjavík

Sannleikurinn um kanarífarana

Samkvæmt bestu fáanlegu heimildum, er ekki alskostar rétt, að dekrað hefi verið við hinn svakalega 100 manna hóp Íslendinga, sem ferðamálayfirvöld á Kanarí buðu til eyjanna. Sannleikurinn er sá, og það hefur komið fram áður, að hundraðmenningarnir höguðu sér með þeim hætti, að meint dekur var að mestu framkvæmt af lögregluþjónum og fangavörðum. ,,Dekrinu" lauk svo með því, að ferðamálayfirvöldin á Kanaríeyjum fengu nóg af þessum boðsgestum sínum, smöluðu þeim saman í flugvél og sendu þá til síns heima í morgun. Það lendir síðan á sömu ferðamálayfirvöldum, að greiða fyrir tjónið sem hundraðmenningarnir frömdu á knæpum og strípibúllum þar ytra með hömlulausum ölvunartiltekum sínum.

Dekurferð til Kanaríeyja