Rauðspritt og hvítidauði árið 1976

Það má mikið vera ef vínþrúgurnar í ár verða betri en árið 1976, en það er að flestra mati albesta þrúgnaár fyrr og síðar. Árið 1976 var grenjandi rigning frá því snemma vors og fram í miðjan júni en þaðan í frá hitasvækja fram í miðjan óktóber. Þetta ákjósanlega veðurfar gerði það að verkum, að þrúgurnar urðu helmingi stærri en í meðalári og svo rótsterkar að fullorðnir menn þurftu ekki að éta nema 3 - 4 beint af trjánum til að verða blindfullir, enda hafa aldrei jafn margir drukkið sig í hel en einmitt af hinum nafntoga 1976 árgangi. Manna á meðal var 76´rauðvínið aldrei kallað annað en ,,rauðspritt" og bar nafn með rentu því fólk lá einlægt eins og hráviður um öll gólf þar sem það var haft um hönd. Á sama hátt kallaðist 76´hvítvínið ´,,hvítidauði" og var svo höfugt að menn svifu hreinlega inní annan heim eftir að hafa slokrað nokkrum glösum af því í sig.

En Guð láti gott á vita. Vonandi verður 2009 árgangurinn ekki síðri en sá sem var bruggaður á því herrans ári 1976 því ekki veitir af alminnilegu rauðspritti og hvítadauða í því ömurlega árferði sem nú gengur yfir hinn siðmenntaða kapítalíska heim.

Von á óvenju góðu ítölsku víni í ár

Þetta er nú ekkert miðað við aðra og stærri hýðingu

Ég gef nú lítið fyrir þessa sextíu vandarhögga rassskellingu, sem sádíarabíufrúin á að fá fyrir að laða fram tungutak ljóta klámkarlsins þar eystra, í samanburði við stórhýðinguna sem frú Ingveldur veitti Kolbeini eiginmanni sínum Kolbeinssyni fyrir litla sem enga sök. Kolbeini varð það semsagt á að pissa svefndrukkinn um hánótt inní fatakáp í svefnherbergi þeirra hjóna af því hann hélt hann væri staddur fyrir framan klósettskálina. Læknarnir sem Kolbeinn leitaði til eftir útreiðina, voru alveg sammála um að Kolbeinn hefði mátt þola að minnsta kosti 500 vel útilátin högg með berum, flötum lófa á bak og rassakinnar af hálfu eiginkonu sinnar. Þess má einnig geta, að í annað skipti lúbarði frú Ingveldur Kolbein með blautum kaðalspotta fyrir að missa niður blásvarta málningu á útidyratröppurnar. Eftir þá ráðningu lá Kolbeinn í rúminu í mánuð.

Húðstrýkt vegna sjónvarpsþáttar

Þegar Ingimundur frjálshyggjuunglingur var handtekinn

Þegar ég las fréttina um innbrotin í bílana í dag kom mér í hug nýlegt afrek frjálshyggjuunglingsins Ingimundar. Ingimundur þessi ku býsna dáður í öllum frjálshyggjufélögum og mikið gert með það sem hann segir og hugsar á fundum frjálshyggjumanna. Svo var Ingimundur hantekinn síðastliðið vor þegar hann var að bisa við að bjótast inn í íbúð í austurbæ Reykjavíkur. Í kjölfarið var gerð árangursrík húsrannsókn hjá drenghænsninu, því auk rita eftir Milton Friedmann og Hannes Hólmstein Gissurarson, fundust hjá Ingimundi byrgðir af kókaíni í neytendaumbúðum, ætlað til sölu, og fúlgur fjár sem piltur hafði krækt í með innherjaupplýsingum varðandi peningaspilakassa og önnur fjárhættuspil.

Hvar Ingimundur er niðurkominn þessa dagana má Fjandinn einn vita, enda eru strákar eins og hann dottnir úr tísku og þykir orðið skömm að, að láta sjá sig með þessháttar labbakútum á götum og á kaffihúsum.  

Innbrot í tvo bíla í Reykjavík

Guido verður ekki tengdasonur Íslands

Jæja, og eru nú þjóðverjar búnir að koma sér upp samkynhneigðum utanríkisráðherra. Ekki má það minna kosta. Og nú eru þeir orðnir smeykir um, að kynhneigð ráðherrans kunni að skapa vandamál varðandi starf hans. Hvað eru mennirnir að fara þegar þeir tala um vandamál í þessu tilfelli? Eiga þeir máske við, að utanríkisráðherrann, Guido Westerwelle, kunni að verða sér til skammar í samskiptum sínum við aðra karlkyns utanríkisráðherra heimsins? Fari jafnvel að stíga í vænginn við þá? Mér er sem ég sjái þennann Guido gera hosur sínar grænar við utanríkisráðherra Íslands, herra Ö. Skarphéðinsson, það held ég yrði densileg uppákoma. Ég hef svo sem enga ástæðu til að ætla, að herra Ö. Skaphéðinsson stæðist ekki slík vinahót, ef svo bæri undir, og þannig fráleitt fyrir sanna íslendinga að fara að telja sér trú um að Guido utanríkisráðherra Þýskalands verði tengdasonur Íslands á þeim grundvelli.

Fyrsti samkynhneigði utanríkisráðherrann

Hin farsæla lausn ASÍ

Höfuðórar ASÍ-Gylfa og atvinnurekenda um einhvern stöðugleikasáttmála er ekkert sem nokkur maður þarf að hafa áhyggjur af. Það er vitað að stöðugleikasáttmálinn á milli ASÍ og Samtaka atvinnulífins er með þeim ágætum að engin skil finnast lengur á milli þessara kynlegu samtaka. Og raunar vefst orðið fyrir mörgum hvort forseti ASÍ heitir Gylfi Arnbjörnsson eða Vilhjálmur Egilsson.

Hin farsæla lausn á höfuðvandamáli ASÍ felst að sjálfsögðu ekki í afdrifum heilaflækju alþýðusambandsforystunnar um stöðugleikasáttamála eða öðrum auðvaldsórum í svipuðum dúr. Hin farsæla lausn felst í algjörri uppstokkun hinnar almennu verkalýðshreyfingar þar sem núverandi fyrirkomulag væri afhrópað og kastað á sorphaug sögunnar. Í stað núverandi bákns risi ný verkalýðshreyfing án Gylfa Arnbjörnssonar, Kristjáns í Keflavík, frú Ingibjargar Err, Skúla Thoroddsen og annarra skoffína af sama kalíberi.

Verkalýðshreyfing verður aldrei verkalýðshreyfing nema henni sé stjórnað af alvöru verkafólki. Enn í dag á verkalýðurinn heilann heim að vinna. Í þeirri baráttu vinnast engir sigrar með skoffín, afætur og leiguþý auðvaldsins við stjórnvölinn.

Þurfum að finna farsæla lausn

ASÍ í núverandi mynd mun bráðlega líða undir lok

Það hlýtur að fara að hylla undir að ASÍ líði undir lok í þeirri mynd sem þetta úrkynjaða samband er nú. Að 80% fundarmanna á ársfundi ASÍ sé á móti því að raunverulegir eigendur lífeyissjóðanna, fólkið sem greiðir í þá, stjórni sjóðunum án aðkomu atvinnurekenda, sýnir svo ekki verður um villst á hvaða menningarstigi fénaðurinn er, sem smalað er á ársfundina.

Því fyrr sem ASÍ, í núverandi mynd, liðast í sundur, því betra. Samtök launafólks á hinum almenna markaði hafa á umliðnum árum orðið að einhverkonar skítakompaníi alls óskyldu stéttarbaráttu og skynsamlegum jöfnuði í þjóðfélaginu. Að sama skapi hafa forystuskepnur ASÍ orðið æ meira samdauna atvinnurekendum og ríkisvaldi. Hvað voru ASÍ-dólgarnir t.d. að bauka á frjálshyggjutímanum þegar þjóðfélagið stóð alelda af græðgi og skefjalausum ójöfnuði? Ójú, dýrin stóðu þétt að baki þeirra sem réðu ferðinni, æmtu hvorki né skræmtu og virtust kunna best við sig í bálinu miðju. Þegar frjálshyggjubrjálæðinu lauk með efnahagshruni og fólkið reis upp og mótmælti hurfu Gylfi Arnbjörnsson og Kristján í Keflavík ásamt öðrum foyrstsauðum ASÍ af vettvangi eins og jörðin hefði gleypt þá. 

Launafólk verður að losa sig undan úrkynjun forystu stéttarsambanda sinna ef ekki á illa að fara. Það kæmi mér t.d. ekki á óvart þó almennt launafólk færi að neita að borga stéttarfélagsgjöld, enda væri það rökrétt framhald á þeirri óheillaþróun og úrkynjun sem samtök launafólks á almennum markaði hafa ratað í.  

Tillaga um lífeyrissjóði felld

Auðvaldspervertar nauðga lífeyrissjóðum

Það virðist vera mjög í tísku þessa dagana að slá út digrum og hrollvekjandi yfirlýsingum um hvað gera eigi við fjármuni lífeyrissjóðanna. Þátttakendur í þeirri umræðu eru oftar en ekki skrípi sem virðast ekki hafa hugmynd um að lífeyrissjóðirinir eru eign þeirra sem í þá greiða og engra annarra. Til dæmis kæri ég mig ekkert um, (ásamt fjölda annarra) að lífeyriseign mín sé notuð til að fjármagna áframhaldandi stóriðjubrölt andlausra kapítalista. Og að lífeyrissjóðunum verði nauðgað til að kaupa Landsvirkjun er svo snarbiluð hugmynd að stappar nærri fullkominni geggjun.

Svo er aftur annað mál hvað til er af raunverulegum fjármunum í lífeyrissjóðunum. Ég er t.d. fullur grunsemda um að seðlabunkarnir í lífeyrissjóðunum hafi af þjófsvöldum þynnst á síðustu árum og þar sé ekki til staðar sú ofgnótt gulls sen nægja á til að fylla uppí glufurnar sem þjónar frjálshyggjukapítalismans skildu eftir sig þegar svikamylla þeirra lagðist á hliðina.

Þið auðvaldskrypplingarnir skuluð halda ykkur í sem mestri fjarlægð frá lífeyrissjóðunum okkar, annars er hætt við að ykkur auðnist ekki að fá að kemba hærurnar í friði og ró.

Landsvirkjun ekki föl

Harmafregn - Hverjum verður næst sópað í Gúlagið?

Jæja, þá hefur þem loksins tekist að flæma þann fróma dáindismann, Baldur Guðlaugsson, úr embætti ráðuneytisstjóra í Mennta- og menningarmálaráðuneytinu. Svona aðfarir minna nákvæmlega á ekkert annað en hreinsanir Jósefs Stalíns í Sovétríkjunum á sínum tíma. Það verður fróðlegt að vita hvar hin stalíníska ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðar ber niður næst. Eitt er víst: Grandvart fólk, sem starfar hjá ríkinu og hefur hingað til ekki verið þekkt fyrir að kjósa núverandi ríkisstjórnarflokka, er farið að verða mjög uggandi um sinn hag; enginn veit hverjum verður sópað næst í Gúlagið.

Baldur lætur af störfum

Þegar Gjeir lá ósjálfbjarga í frjálshyggjusvaðinu fór Bjarni á stúfana

Og ætlaði aumingja kallinn hann Bjarni litli Ben að bjóða sig fram á móti Gjeir Haaarde? Hefur ætlað að láta kné fylgja kviði þegar Gjeir lá ósjálfbjarga í frjálshyggjusvaðinu. Þessar aðfarir Bjarna minna á manninn sem hjó hausinn af sofandi manni af því hann lá svo vel við höggi. Já, þeir kunna fræðin sín frjálshyggjuhvolparnir úr Valhöll, ekki ber á öðru.

Hinsvegar er skrýtnara en allt sem skrýtið er, að fylgjast með frjálshyggjutittum Sjálfstæðisflokksins sem enn eiga sæti á Alþingi. Uppúr pestardrullupolli efnahagshruns og stórbrotinnar spillingar emja þessi grey og spangóla eins og halaklipptir hundar og reyna af fremsta megni að telja fólki trú um að þau séu hvítþvegnir englar, saklaus af öllu misjöfnu úr fortíðinni. 

Hvað höfum við að gera með stjórnmálaflokk sem er borinn uppi af hrunadönsurum eins og Bjarna Ben, Torgerði Katrínu, Illuga Gunnarssyni, Tryggva Þór Herbertssyni, Pétri Blöndal, Einari Kr. og Árna Johnsen? Dettur ef til vill einhverjum í hug að taka svona herdeild alvarlega? Fyrir hvað stendur þetta fólk í raun og veru umfram græðgi, spillingu og andsamfélagslega stjórnmálastefnu?

Það væri mikið þjóðþrifaverk að leggja Sjálfstæðisflokkinn niður og banna starfsemi hans. Slíkt er gert við öfga-hægriflokka í nálægum löndum og hefur gefist ágætlega. 

„Átti bara að vera okkar á milli“

Lyf sem gerir fólk afhuga Sjálfstæðisflokknum

Ósköp er ánægjulegt til þess að vita að fransmenn séu í startholunum með að gelda afbrotamenn sína, en eins og kunnugt er geta geltir einstaklingar ekki með nokkru móti framið afbrot. Ekki stendur víst til af hálfu fransmanna að höggva undan glæpamönnunum eins og gert er við graðhesta, hunda og ketti, heldur á að hella ofan í þá ólyfjan sem gengur frá greddunni í þeim í eitt skipti fyrir öll. Ekki hafa enn borist spurnir af því að íslensk stjórnvöld ætli að feta í fótspor frönsku ríkisstjórnarinnar í geldingarmálum, sem sýnir, svo ekki verður um villst, algjöran sofandahátt hinna fyrrnefdu.

Ef ríkisstjórn Íslands væri starfi sínu vaxin væri hún löngu búin að láta finna upp lyf sem gerði fólk afhuga Sjálfstæðisflokknum. Slík íhalds- og auðvaldsgelding myndi með undraskjótum hætti bæta mannlíf á Íslandi svo um munaði og þar með væru möguleikar á öðru efnahagshruni alveg úr sögunni.

Boðar lög um lyfjageldingu