Hann vann fáheyrðasta afrek sem unnið verður innan íþróttahreyfingarinnar

Það hafa fleiri en Przemyslaw pólski sem hlaupið hafa langsum eftir Íslandi og það á mun styttri tíma en hann. Eitt sinn fór Jón Íþróttamaður í æfingabúðir vetur á Bjargtanga, en þar stóð til að láta olympíjufara víðavangshlaupi spretta úr spori á brúnum Látrabjargs. Annan morguninn í æfingabúðunum hvarf Jón Íþróttamaður eins og jörðin hefði gleypt hann. Var æfingin felld niður það sem eftir lifði dags og hafi leit að Jóni, sem engan árangur bar. Þá var kallað eftir aðstoð björgunarsveita og var sigið víðsvegar niður í Látrabjarg, því langlíklegast þókti að Jón Íþróttamaður hefði hlaupið fyrir björg. En því miður fannst hvorki ofan bjargs eða neðan svo mikið sem smá-vísbending um hvað orðið hefði af honum.

En fjórum og hálfum sólarhring eftir hvarf Jóns, barst víðavangsþjálfaranum, Frjálsíþróttasambandi Íslands og olypíjunefndinni skeyti þess efnis að Jón Íþróttamaður væri fundinn í Neskaupstað austur. Hafði hlaup hans verið stöðvað á aðalgötu bæjarins og hann spurður hvert hann væri að fara, en hann svarað því til að hann væri að leita vinum sínum í olympíjusveitinni í víðavangshlaupi. Er talið að þetta afrek Jóns Íþróttamanns sé með eindæmum og bæri hiklaust að veita honum að minnsta kosti tuttugu og fimm olypíjupénga gulls í verðlaunaskyni.

Þegar Jón Íþróttamaður kom til Reykjavíkur eftir að hafa unnið fáheyrðasta afrek sem unnið verður innan íþróttahreyfingarinnar, tóku dólgar frá Frjálsíþróttasambandinu á móti honum og fóru með hann í höfuðstöðvar sambandsins og börðu hann þar lamabarningi. Eftir það fór Jón Íþróttamaður að leggja stund á hnefaleika til að geta svarað í sömu mynt ef hann hitti dólgana aftur. Ekki er því að neita að heldur brátt varð um dólgana, sem voru fjórir; einn fannst dauður og nefbrotinn í húsasundi, annar var dreginn upp úr skurði með innyflin hvellsprungin í tætlur, þriðji hafi farið til dyra heima hjá sér eftir að drepið hafði verið á dyr en komið fljúgandi eins og geimskutla til baka og var tryggilega dauður, þá að var gáð, komið var að þeim fjórða önduðum fyrir utan hesthúsið hans og var engu líkara en eitthvert hrossið hefði gefið honum drag sem dugði með öðrum afturfætinum. Og lýkur hér að segja frá afreki Jóns Íþróttamanns í víðavangshlaupi og eftirmála þess.   

Hljóp þvert yfir Ísland á 17 dögum

Könnunin er áfall og áfellisdómur yfir ESB-flokkunum fjórum

Í þessari skoðanakönnun kemur vel í ljós að fallandi áhugi er fyrir ESB-flokkunum, en samkvæmt könnuninni fá þeir í hæsta lagi 40% samanlagt og 25 þingmenn. Þetta telst vera mikill áfellisdómur og um leið hryllilegt áfall fyrir ESB-sinnanna, sem stofnað hafa hvern flokkinn af öðrum til að slá ryki í augu fólks í undirförulli viðleitni sinni í að ljúga út meirihluta á Alþingi til að svæla Ísland til innlimunar í ESB.

Frá fyrri tíð er Samfylkingin öfgafullur ESB-flokkur, sem sér ekkert nema auðvald gömlu nýlenduherrana í Vestur Evrópu, en það hefir bara ekki dugað til. En ESB-sinnarnir eru slóttugir og strangtrúaðir í rétttrúnaði sínum á nýlenduveldagullið og þeim hugkvæmdist að setja út fleiri flokka, sem eiga að tryggja þeim meirihluta á þingi með ESB-innlimun. Hægra megin stofnuðu þeir Viðreisn fyrir hægrisinnaða ESB-aðdáendur, en til vinstri var Gunnarsmári ráðinn til að búa til ESB-úlf í sosialistasauðargæru, ósmekklegan flokk lýðskrumara og lukkuriddara. Á miðjuna var svo sópað saman einhverju göturyki og garðaúrgangi, sem það kallar Pírata. Þetta eru nú hersveitirnar, hinn nýi uppfærði fjórflokkur, sem eiga að svíkja íslensku þjóðina í hendur erlends auðvalds og blóðhunda.

Nú, ESB-flokkar eru í eðli sínu vel til hægri, með öðrum orðum auðvaldsflokkar, því óhugsandi er að raunverulegir verkalýðs- og sósíalistaflokkar vilji selja fjöregg þjóðarinnar, fullveldi og sjálfstæði, í klærnar á stórauðvaldi Evrópu. Eins og staðan er núna, má búast við að öfgaskepnur ESB-trúboðsins, sendi fleiri segulbandsvædda flugumenn út af örkinni til að ná góðum upptökum, sem kæmu þingmönnum og þeim flokka illa þar sem andstaðan við innlimun í ESB er mikil og almenn. Það er því eins gott fyrir andstæðinga ESB í poletikinni að vara sig á ESB-Talíbönunum, myndavélum þeirra og segulböndum, en þó einkum og sér í lagi á Samfylkingartalíbönunum. 

Sósíalistaflokkurinn bætir við sig fylgi

Klobbi Stöðmenni lagður á flótta frá siðlausri Samfylkingu

Svo Klobbi Stöð er lagstur í ástarþríhyrning með frú Sæland og Mánga Þór. Ósköp held margir öfundi strákinn fyrir að hafa komst þarna upp í. Klobbi Stöðmenni er náttúrleg frægur að þjónustu sinni við krataeðlissjúkdóminn og mörg sporin hefir hann stigið til að klifra sleipar tröppurnar upp á topp Samfylkingarinnar, en án árangurs. Og þó eru þær tröppur hvorki margar né brattar því Samfylkingarhóllinn er lágur og kauðalegur.

Það vekur og nokkra furðu að Klobbi skuli ekki vera á mála hjá sosjíflokki Gunnarssmára, en í þeim eðla flokki er kyndugt samsafn lúsera, efrimillistéttarfémínísta, krataeðlis- og ESB sjúklinga, sem allt er hálfvitlaust fólk, ef fólk skyldi kalla. En hvað með Miðfótungaflokinn að Klaustri? Er hann ekki rétt mátulegur fyrir Klobba karl?

Nei, þetta lítur orðið sérlega illa út hjá Klobba okkar Stöðmenni. Í Samfylkingunni er hurðinni skellt fasta á nasir honum á meðan þeir kippa inn drjólanum, sem ætlaði að gera út flugumann með falið segulband á fund þingmanns Sjálfstæðisflokksins til að leiða hann í gildru og helst að hafa af honum æruna ef vel tækist til? Getur verið að þessháttar blaðamaður sé heiðarlegri eða siðlegri en Klobbi Magg Stöðmaður? Sá tiltekni rannsóknablaðamaður og siðferðispostuli hefir að manni skilst verið trommaður upp sem sérlega siðvæddur og þar með fram úr hófi siðlegur fréttamaður, gott ef hann er ekki verðlaunaður og kominn í framboð hjá ótrúlega siðfáguðum stjórnmálaflokki, sjálfri Samfylkingunni, höfuðvígi krataeðlisins, sem hefir innan sinna vébanda siðferðisnefnd. Það er ekki nema von að Klobbi auminginn sé svekktur og sár og hafi séð sér þann grænstan í poletikinni, að skríða undir vænginn á frú Sæland.

Jakob Frímann í viðræðum við Flokk fólksins

Málaferli hjóna hvort gegn öðru - ægilegar sakagiftir valda dómurum angist.

Rétt er það að þau sæmdarhjón, frú Ingveldur og Kolbeinn maður hennar Kolbeinsson hafa kært hvort annað til lögreglu og dómstóla fyrir kynferðislegt- og kynjabundið ofbeldi, eða ,,obbéldi", eins og fémínístarnir bera fram orðið ofbeldi. Hinn 13. mars 2001 kærði frú Ingveldur eiginmann sinn fyrir kynvillu og lagði við það tækifæri fram greinargerð upp á rúmar hundrað blaðsíður ásamt myndum af Kolbeini í smánarlegum athöfnum við fræga öfugugga á borð við Brynjar Vondulykt og Indriða Handreð, svo einhverjir séu nefndir.

Viku síðar, eða þann 20. mars 2001, lagði Kolbeinn fram kæru á hendur konu sinni, frú Ingveldi, þar sem hann gaf henni að sök að hafa nauðgað sér oftar en einu sinni og oftar en tvisvar á fólskulegan hátt. Máli sínu til sönnunar leyfði Kolbeinn lögreglu og saksóknara að hlusta á segulbandsupptöku, sem gaf til kynna heldur ófélegan atburð. Í upptökunni mátti heyra frú Ingveldi hafa í svæsnum hótunum við Kolbein, en hann hágráta og barma sér, biðjast vægðar og annað eftir því. Þá virtist eitthvað óhugnanlegt gerast, sem líktist því að Kolbeinn hefði gert í rúmið af uppnámi og skelfingu. Að síðustu heyrðist þungur dynkur og upptöku lokið.

Það var víst ekkert gamanefni fyrir dómstólana að leysa úr harðvítugum málaferlum þeirra hjóna, enda hefir engin niðurstaða fengist enn í deilunum. Að minnsta kosti einn dómari hefir gengið af vitinu vegna þeirra og annar sviptur embætti fyrir að fara að haga sér einkennilega á almannafæri eftir að hafa sökkt sér í kæruefnin. Að vísu hafa hin kynbundnu kæruefni komið í veg fyrir hjónaband og sambúð frú Ingveldar og Kolbeins, því þau hafa deilt borði og sæng óslitið allan tímann, þrátt fyrir allt.  

Rætt um kynferðislegt og kynbundið ofbeldi

Síra Baldvin minntist Talíbana í morgunmessu sinni og tók sóknarbörn sín til altaris

Einn þeirra sem fylgst hefir af áfergju með endurkomu Talíbana er síra Baldvini, prestur og prófastur til Gemlufallaþinga. Í morgun söng hann messu, athöfnin hófst stundvíslega klukkan tíu í höfuðmusteri hans. Það var hátíðar guðsþjónusta með miklum klukknahringingum og bænakalli. Samkvæmt venju þyrptust sóknarbörnin að eins og hræddar pútur í musterið og stóðu þar skjálfandi upp á endann uns hinum mikla kennimanni og spámanni þóknaðist að birtast þeim út úr skrúðhúsinu. Í sóknum síra Baldvins er skyldumæting í messur og vei þeim er skrópar í þessháttar helga stund því þeim refsar síra Baldvin á þann hátt að skrópagemlingurinn lætur aldrei hvarfla að sér meir að vanrækja guðsþjónustu hjá hinum mæta kirkjuhöfðingja.

Og síra Baldvin lauk upp munni sínum og tilkynnti lýð sínum að nú væri aldeilis lag á Læk í Afganistan, því þar væru Talíbanar snúnir aftur til að koma á röð og reglu og typta skrílinn fyrir lausung og óeðli. -Núna, til dæmis, sagði síra, -verða konukindurnar, ef þær fara út, að vera fylgd karlmanns, það er skohh til að koma í veg fyrir að þær verði hórnum að bráð, eins og hendir kvenpéníng hér til lands. Vér munum heldur ekki komast hjá að gera atlögu að lauslæti og óforskömmuðum drykkjulátum kvennastéttarinnar. Vér munum og geta lært eitt og annað nytsamt af fylgismönnum Múhámeðs spámanns, það get ég sagt ykkur. Og vér verðum fegin, þá þar að kemur, að sækja í reynslu og hugsjónir Talíbana þegar oss verður endanlega nóg boðið og látum til skarar skríða í að koma skikk á málin í voru bersynduga og þjakaða samfélagi. Sem er skohh ekkert samfélag því þér gangið öll í Sathani eins og aðrir landar yðar.

Þegar síra Baldvin hafði lokið prédikun sinni, hóf hann kaleikinn á loft og skipaði sóknarbörnum sínum til altaris að neyta hinna heilögu náðarmeðala. Í kaleiknum var að venju abelsín frá ,,Ölgerðin Egill Skallagrímsson h/f", því síra Baldvin tekur fólk ekki til altaris upp á áfengi. Af messubrögðum stórklerks Gemlufallaþinga má ljóst vera vera að hann er nú um það bil að hefjast handa við að flétta andlegar áherslur róttækustu Múhámeðstrúarmanna í Afganistan saman við þá guðskristni sem hann hefir komið á í sóknum sínum. Síðast liðið Jónsmessukveld að sumri, efndi síra Baldvin til hátíðar á rúmgóðu engi, sem hann kallaði ,,Sathansbrennu" og fólst í því að hann hlóð upp bálkesti og brenndi útskorið líkneski af Sathani með hornum hala og lafandi tungu. Um leið kunngjörði musterishöfðinginn söfnuðinum, að þessi hátíð mundi í framtíðinni verða árviss viðburður og á hann væri skyldumæting allra sóknarbarna.      

Málað yfir myndir af konum í Afganistan

En að gilja greip sína (í Giljaskóla?) er geysi mikil fúlmennska

Eitthvað meir en lítið gruggugt hefir verið þarna á ferð, það skjátlast mér ekki. Bara nafnið á ódæðinu, ,,Rúnk og réttindi í Giljaskóla", setur að mann hroll svo um munar. Af hverju heitir þessi menntastofnun ,,Giljaskóli"? Er það vegna þess að þar læra piltar að gilja kvenmann, eða bara hvurn annan? Hver andskotinn gengur eiginlega á þarna? Og ,, Rúnk og réttindi"? Hvað er nú það? Þarf nú orðið réttindi til að stunda rúnk, gilja greip sína, kippa í'ann? Eru þetta máske réttindi sem fólk fær eftir háskólanám, sona eins og hjúkrur og lögreglumenni? Ja,seisei, allur fjandinn er nú til, eins og kérlíngin sagði þegar hún fann dauðan róna í rúminu sínu þegar hún kom heim til sín að áliðnu kveldi.

Í gamla daga lærðum við strákarnir vers, þar sem eftir farandi stóð: ,,en að gilja greip sína er geysi mikil fúlmennska", en höfundur versins var sagður ekki minni maður en þáverandi forseti íslenska lýðveldisins. Við ungu mennirnir reyndum eftir föngum að kryfja þennan myrka kveðskap, þar sem gefið var í skyn, að rúnk væri svívirðilegt óeðli, pervertismus, og trúlega glæpur. Já. Sá yðar sem syndlaus er, kasti fyrsta steininum. Við vorum lengi gersamlega bæði lang- og þverskuðarmát yfir þessari skuggalegu ljóðlínu og hver hugsaði sitt. Okkur var hugsað til manns nokkurs, Valdimars Runólfssonar, sem kallaður var Valdi Rúnk, og við héldum að héti þetta af því að hann þætti gilja greip sína ótæpilegar en nokkurt vit væri í. Og þó átti Valdi kérlíngu, vissulega forljóta og herfilega, en kérlíng var hún samt. Og í eldgamla daga var skellt undan dónum eins og Valda ef upp um þá komst.

Löngu síðar fréttum við piltarnir, þá orðnir fullorðnir menn, af Indriða nokkrum Handreði. Það gaf augaleið hvernig nafn þess náunga var til komið; hann hlaut að hafa öðlast frægð sína fyrir að hafa reð sinn óþarflega mikið í höndunum. Og þegar hann tók saman við Máríu Borgargagn setti okkur hljóða. Í þeirra tilfelli var heldur betur saman komið meira klám og uppspretta dónalegs þankagagns en góðu hófi gegndi. Enda hefir komið á daginn, að þau Handreðurinn og Borgargagnið eru ötulir styrktaraðilar ,,Giljaskóla" og tíðir gestakennarar þar og um kennsluefni þeirr þarf ekki að fullyrða neitt, það liggur í augum úti hvernig það er. 

Ath: Efri myndin er að föður sem er að hegna syni sínum fyrir rúnk. En neðri myndin sýnir hvernig dónakarlar, með annars greipagiljarar voru embættaðir allt fram í byrjun tuttugustu aldar. 

Kynfræðsluáfangi lagður niður á Akureyri

Uppþornaðar, hvítar miðaldra plús kvennalistakerlingar og samsvarandi hvítir krataeðliskarlar

Þá hefir Gunnarsmári kunngjört alla framboðslista sína spaugilega og hlálega ósósíalíska, þó svo hann kalli fyrirtækið ,,Sósíalistaflokk Íslands", en það er nú bara gálgahúmör af hálfu einkaþotukarlsins. En það er skemmst frá a segja, að í efstu sætum listanna eru þrjár hvítar, miðaldra plús kerlingar og þrír hvítir, miðaldra plús karlar; en öll eiga þau sameiginlegt að vera lukkuriddarar. Það er og auðséð að flokksgarmurinn er sambland af uppþornuðum kvennalistakerlingum, rammfölskum krataeðlisslepjungum, og orðlögðum tækifærifærissinnum með grænmygluðu pírataívafi, ættuðum úr Borgarahreyfingunni sálugu, sem andaðist í poletiskri barnæsku og varð engum harmdauði.

Með þennan líka félaga hóp andlegra öreiga og kroppinbaka ætlar einkaþotukarlinn Gunnarsmári sér í víkingaferð, sem á að skila honum inn á Alþingi Íslendinga, því maðurinn er atvinnulaus blaðamaður og á af þeim sökum fjarska bágt. Að vísu hefir Gunnarsmári undirbúið sig nokkuð fyrir víkingaferðina, komið sér upp sósíalísku tungutaki, sem er talsvert frábrugðið orðbragði útrásarvíkinga nýfrjálshyggjunnar og sótsvörtu íhaldi kaldra karla. Og að sjálfsögðu mun foringinn fleygja búrtíkum sínum, blóðgrimmum og hálfvitlausum, útbyrðis þegar hann hefir notað þær.

Á þessari stundu veit enginn hvernig flokki Gunnarssmára mun reiða af fram af kosningum, en nokkuð er víst að mikið verður um hróp og köll úr þeim herbúðum ásamt skyldugu lýðskrumi og loforðasúpu. Þó er vitað fyrir víst, að flokkur þessi er ekki á móti inngöngu Íslands í ESB, hefir ekki úrsögn úr blóðfélaginu NATÓ á dagskrá auk þess sem afstaðan til hins illræmda kvótakerfis í fiskveiðum óljós mjög, á reiki, óskiljanleg. Sama má segja um stefnuna í öðrum málefnum, enda er hún slembivöld og formennið slembivaldur. Saga flokks Gunnarssmára fram til þessa er saga undirföruls og slóttugs krataeðlis, sem tekið hefir höndum saman við hálfvitlaust fólk, loddara og uppþornaðar, hvítar fémínístakérlingar.En inn á Alþingi á þessi fénaður auðvitað ekkert erindi og er fólk vinsamlegast beðið að greið því ekki atkvæði í kosningunum í næsta mánuði.  

Listi Sósíalistaflokks í Norðvesturkjördæmi

Hvítar miðaldra kerlíngar sækja fram undir Gunnarismára

Þá hefir Gunnarismára þóknast að birta lista sinn fyrir kjósendur Norðausturkjördæmi. Þar en nú heldur hver stórkanónan upp af annarri. Í fyrsta sæti er afdankaður samfylkingarspjátrungur með ESB-ið á hreinu. En í öðru sæti er dóttir Sjálfstæðisflokksins, hvít miðaldra kvinna, sem Gunnarsmári flutti hreppaflutningi að sunnan, af því hún vildi ekki vera á lista með Þór Saarí í Suðvesturkjördæmi. Þar á móti kemur að frambjóðandinn er titlaður verkakona, en reyndar vita menn ekki enn í hverju sú verkakvenska er fólgin; kannski skúrar hún hjá Gunnsasmára og frú á föstudögum.

Eins og sjá má er þetta ekki beint efnilegt hjá sosialistum Smárans. Athygli vekur samt sú gleðilega staðreynd, að hvítar miðaldra kerlingar, útbrunnar að vísu, hafa sókt mjök á hjá nýsosialistum. Í suðvestrinu og Reykjavík suður leiða svona dáindisfínar kerlingar, hvítar og miðaldra, og nú bætist enn ein við, vel hvít, miðaldra og öfgafémínísk. Allt er þetta eftir bókinni, enda er sosialistahrúgald sótsvarta íhaldsins úr fjölmiðlabransanum vel klíkuvætt og afar fyrirsjánlegt. Það besta við þessa huggulegu lukkuriddarasamkonu er að hún er öldungis ósósíalíséruð; þarna ægir saman hálfvitlausum endemum, öfga-efrimillistéttarfémínístum, slóttugum lukkuriddurum af klassískri gerð, og vitgrönnum öskuröpum.

Nú á Gunnar Smári aðeins eftir að birta lista sinn í Norðvesturkjördæmi. En í fyrsta sæti á þeim lista, ef lista skyldi kalla, verður nær örugglega hvít miðaldra kerlingarbora með eitthvað kostulegt í farteskinu. Þegar allt kemur til alls er fyrirbærið, sem opinberlega heitir Sósíalistaflokkur Íslands, mikill sigur fyrir öfgafulla efrimillistéttarfémínísta, sem aðrir flokkar höfnuðu, og hálfvitlausa lukkuriddara. En þrátt fyrir sósíalistanafnbót þessarar kyndugu klíku, er hún raunverulegum sósíalistum með öllu óviðkomandi og vonandi verður auðvelt fyrir þá þvo þessa óværu af sér.     

Sósíalistar kynna lista í Norðausturkjördæmi

Megum vér bjóða yður Brýgíttu og Saarí í bláleitri sosialgæru?

Það eru einungis fífl og andlegir öreigar sem kaupa þá fjarstæðu að Þór Saarí og Brýgýtta Jónsen séu sósíalistar. En nú hefir mannvitsbrekkunni Gunnarismára hugkvæmst, sökum gáfna sinna, að bjóða hina víðfrægu tækifærissinna og flokkaflakkara, Brýgýttu og Saarí, kjósendum til kaups, klæddum morauðar sauðagærur, sem Gunsi segir að séu sosialiskar. Jú, einmanna sálir, þjakaðar af leiðindum og sálarmökkva, virðast ein og ein, ætla að kaupa varning Smárans, þótt óhrjálegur og enn ótrúverðugri sé, í von um betri tíð, sem auðvitað kemur ekki. Um Saarí og Brýgýttu þarf ekki að fjölyrða, þau eru afar ósósíalísk og unnu fyrir sitt leyti, sem frægt varð, að því að láta ,,búsáhaldabyltinguna", sem auðvitað var engin bylting, sullast úr um læri og maga, engum til gagns. Allra síst höfðu hjúin áhuga á að beina uppreisnartilburðunum í kjölfar Hrunsins í sósíalískan farveg; hvað það varðaði voru þau sammála borgaralegum leppalúðum eins og Gunnsasmára.

Já, nýsosialistarnir Brýgýtta og Saarí voru ekki róttækari en svo í róttæknibylgjunni eftir Hrunið að þau ruku til með loddurum og lukkuriddurum og stofnuðu borgaralegan flokk, Borgarahreyfinguna! Skýrara gat það varla verið. Og eftir að hafa verið vikið úr vitfirringasamkundu Pírata þykjast þessi furðufyrirbæri vera orðnir sosíalistar í sosoialistaflokki, sem er ekki sósíalistaflokkur fyrir fimmaura, þókt hann heiti það. Það er áreiðanlega kominn tími til að sporna við sjúklegri ásókn hálf- og alvitlauss fólks í að leggja undir sig stjórnmálaflokka á fölskum forsendum og olnboga sig alla leið inn á Alþingi.

Ég hefi fyrr drepið á, að ókræsileg klíka af einkennilegum mönnum og konum, virðist hafa fengið þá flugu í höfuðið, að sósíalismi sé  einhver endemis sorpstía sem hægt að fleygja öllum andskotanum í og kalla sósíalisma. Allt í einu eru víðfrægir höfuðsóttargemlingar orðnir sósíalistar og komið fyrir á bekk með Einari Olgeirssyni og Brynjólfi Bjarnasyni! Og hrokafullar yfirgangskerlíngar af öfgafémínísku þráhyggjukyni, sem eru vart með réttu ráði, orðnir sósíalistar? Og allir sem einhvern tíma hafa unnið launaða vinnu eru orðnir verkamenn! Hverskonar ekkisens fávitagang eru mannvitsbrekkurnar í 101 Reykjavík farnar að bjóða almenningi upp á? 

Fagnar því að Þór og Birgitta hafi fundið vettvang

Ruslakista gömlu sósíalistunum til háðungar

Það er engu líkara en umskiptingurinn og lukkuriddarinn Gunsismári og hálfvitlausa klíkan kringum hann hafi komist að því fyrir sína parta að sósíalismi væri subbuleg ruslakista sem tilvalið væri að kasta í hvaða hroða sem er. Þessu ömurlega liði virðist þykja það hin besta skemmtun, að hæðast að umhverfi sínu með því að setja upp framboðslista í nafni sósíalisma þéttskipaða af öfgafémínístum, endurnýttum lukkuriddurum og illa þefjandi krataeðlisslepjungum. Trúlega finnst Gunsasmára og þeim hálfvitlausu í klíkunni þetta tilvalin leið til að hæðast að gömlu sósíalistunum á Íslandi, Einari og Brynjólfi, Eðvarði og Guðmundi J. með því að stja fram afkáralega lista undirmálskrataslepjunga og öfgafullra efrimillistéttarfémínísta. Svona saurmettaðar aðfarir bilaðra apakatta í 101 Reykjavík í nafni sósíalisma fara auðvitað fyrir brjóstið á okkur sem erum raunverulegir vinstrisósíalistar, en við þessu er lítið að gera, annað en að vekja athygli á og upplýsa fólk um hverskonar hörmungar leikrit er þarna í boði sótsvarta íhaldsins Gunnarssmára, sem aldrei hefir verið hægt að treysta fyrir næsta húshorn.

Ég og fleiri munum vel þegar Smárinn og hin gölnu endemi hans settu flokkinn með sósíalistanfnbótinni á laggirnar með gífurlegu tali um verkalýð og verkalýðshreyfingu og hvílík nauðsyn það væri fyrir vinnulúið verkafólk að eiga sinn eigin stjórnmálaflokk, því aðrir stjórnmálaflokkar vildu ekkert af þessum gleymda hópi vita, hópi sem þó telur nokkra tugi þúsunda verkafólks. Jújú, það mátti svo sem taka undir þetta verkalýðshjal út af fyrir sig, en andskoti voru þó raddir þessara nýsosialista holróma strax í upphafi, vantrúverðugar og lukkuriddaralegar og þær voru líka fljótar að þagna. Enda hefur komið á daginn að meintur sósíalistaflokkur Gunnarssmára er enn einn fémínístaflokkurinn, að mestu skipaður háfvitlausum öfgafémínístum og lukkuriddurum úr 101 Reykjavík og hefði þó einhver haldið að nóg væri að þessháttar skítabixi fyrir.

Nú er mála sannast, að fémínísminn er býsna kraftmikið ópíum fyrir fólkið og hefir borgarastéttin náð að úða þessari ólyfjan af röggsemi yfir vinstri væng íslenskra stórnmála með þeim áhrifaríku afleiðingum að hann er nánast alveg úr leik. Að sama skapi á fémínísminn enga samleið eða skyldleika við sósíalismann, ekki fremur en olía og vatn. Í tilfelli Gunnarssmára og hans klíku, upphófu núorðnir frambjóðendur, Katrín Baldurs, Máría listamaður og fleiri andlegir öreigar upp söng um einhvern óskiljanlegan andskota, sem þær kalla ,,sósíalískan fémínísma", ,,sosialfémínísma", eða eitthvað í þá áttina, og þær geta með engu móti skilgreint eða útkýrt; þær hafa heldur ekki ennþá dottið niður neina trúverðuga lygi um mun á þessum sosifémínísma sínum og venjulegum efrimillistéttarfémínísma, enda er hann víst ekki fyrir hendi. Nei, Gunsismári og aðrir lukkuriddarar og loddarar: Til að verða sósíalisti er ekki nóg að bölva Sjálfstæðisflokknum og Framsókn opinberlega og eftir kúnstarinnar reglum og gráta krókódílatárum yfir verkalýð, sem er fyrir ykkur eins og óskiljanlegur og fjarlægur þjóðflokkur út við endamörk eilífðariannar. Hrokafullar og húmorslausar fémí-frenjur af báðum kynjum, með hjartað hægrmegin og óanægju með hlutskipti sitt í lífinu, munu aldrei geta stofnað sósíalistaflokk, hvernig sem þau fara að.    

Katrín leiðir sósíalista í Reykjavík suður