Tannbúskapur hennar var ein tönn, en sú tönn var líka jaxl, takið eftir því

Kerlingarboran, tryllt í sinni og viti sínu fjær, skóf hlandsteininn innan úr koppnum Ólafs bónda með teskeið. Í munni sínum hafði hún eina tönn, - það var jaxl,- því var hún kölluð Jónasína Jaxl. Og nú var hún með tannpínu, voveiflegan sting í jaxlinum svo við lá að höfuðið spýttist af henni eins og fallbyssukúla. Vond hafði ævi hennar verið en nú kastaði tólfunum og hún sparkaði eldhúsborðinu um koll og soðningin, nýfærð úr pottinum, kastaðist upp á vegg. Svo skreið hún grenjandi undir rúmbælið Ólafs bónda og krækti með löngutöng í handfangið næturgagnsins og dró það fram í dagsljósið.

Ennþá hafði kerlingarboran haukfrána sjón og nú hvessti hún glyrnurnar báðar tvær ofan í helvítis hlandkoppinn. Það stóð heima, koppurinn var hálffullur af fúlu þvagi úr bóndanum Ólafi. Nú hellti hún varlega úr þessu annarlega þefjandi íláti út um gluggann. Síðan mundað kerlingin volandi teskeiðina og skrapaði koppinn innan. Útkoman var tæplega hálf teskeið af forláta hlandsteini sem þetta örvasa gamalmenni setti á fingur sér og bar á hinn hryllilega jaxl.

Undir eins og hlandsteinninn koma á skemmdina kraumaði dálítið og það kom mógulur reykur út úr þeirri gömlu, sem gretti sig svo að hún varð eins og Andskotinn í framan. Hún greip andann á lofti og missti um leið alla stjórn á líkamsvessunum. En hlandsteinninn Ólafs bónda var sterkur og drap hinn drepandi tannverk í jaxli konunnar. Það réttist úr henni og hún kveikti sér í hálfreyktum vindli og laumaði á að giska matskeið af neftóbaki undir neðri vörina. Um kveldið skellti kerlingarboran sér á dansleik og hagaði sér mjög dólgslega; hún fór af offorsi kræklóttum höndum um fólkið er sté dans á gólfinu og kleip í nárann á því. Þegar dansleiknum lauk var búið að setja kerlinguna í strigapoka, sem Ólafur bóndi snaraði á bak sér þegar hann hélt heim á leið. Kerlingarskrattinn spriklaði heil ósköp í pokanum svo Ólafur bóndi fór að hugsa um að kasta henni í fljótið eða fyrir fertugan hamarinn. Hann lét samt ekki eftir hugsunum sínum en skildi kerlinguna í pokanum eftir í fjósflórnum.

Þingmenn gætu misst stæðin við Tjörnina

Glimmerský í buxnadragt

Þá hefir krataeðlishreyfingin Samfylking í Reykjavík gjört sér hægt um vik og komið út úr skápnum með framboðslista sína. Eins og við mátti búast eru reykjavíkurlistarnir háborgaralegir buxnadragtalistar með væmnu glimmeryfirbragði. Í framhaldi af þessu útspili Samfylkingarinnar hljóta talsmenn hennar að leggja niður þann ósið að reyna að ljúga því að kjósendum að Samfylkingin sé vinstriflokkur. Reyndar hefir Samfylkingin aldrei verið vinstriflokkur, heldur mjög hægrisinnuð lekabytta fyrir auðvaldið á Íslandi með það að höfuðverkefni að stöðva rennsli kjósenda frá hægri til vinstri.

Útaf fyrir sig er gott að strákurinn Tumi komi uppum sig í tæka tíð svo saklaust fólk fái ráðrúm til að gera sér grein fyrir hvurs eðlis krataeðlislistarnir í Reykjavík eru. Aðrir framboðslistar Samfylkingarinnar mun svo drag dám af buxnadragtagást krataeðlisins í Reykjavík og að lokum verður þetta eitt hörmungarfíaskó, eins og sagt er á fagmáli fræðimanna í 101. Það er alltaf kostur þegar kjósendur geta séð úlfseyrun upp úr sauðargærunni áður en farið er á kjörstað.

Því er við að bæta, að buxnadragtirnar í efstu sætum Samfylkingarlistans í Reykjavík hefir þegar hlotið blessun og aðalstign frá heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar. En var frú Ingveldur í essinu sínu í dag eftir að hafa fengið staðfesta niðurstöðu hjá krataeðlinu. Hún telur sem sé að listi Samfylkingarinnar sé á pari við lista Sjálfstæðisflokks og Viðreisnar hvað varðar háborgaralegt innræti, hásnobbaðan efrimillistéttarfémínísma og háþróaðan hákapítalískan hugsunarhátt. Þá er frú Ingveldur eindregið þeirrar skoðunar, að listi Samfylkingarinnar muni draga þó nokkuð fylgi að Sjálfstæðisflokknum, því margir muni hugsa sem svo, að einsgott sé að styðja Höfuðbólið sjálft eins og kasta atkvæði sínu á Hjáleigukotið. Þetta er hárrétt athugað hjá frú Ingveldi og munu hér eftir öll vötn renna beint til hægri í poletikinni á Íslandi.

Helga Vala og Kristrún efstar hjá Samfylkingu

Nei, þessi telpa er ekki áhrifavaldur. Hinsvegar er Brynjar Vondalykt áhrifavaldur

Hvernig er þessi telpa áhrifavaldur? Á hvað hefir hún áhrif? Því miður hefi ég aldrei heyrt á þessa manneskju minnst, hvorki fyrr eða síðar. Að vísu er hún með vörurnar fram, en það kvað vinsælt hjá stúlkum af hennar kalíberi að skjóta vörunum fram um leið og tekin er af þeim ljósmynd. Og hún er sögð í slagtogi með Banza syni Bjarnaben, varla er hún merkilegri fyrir það.

Um jólin síðustu kvað frú Ingveldur upp sinn lokadóm yfir ungu fólki sem gengur með vörurnar fram og skrökva því blákalt upp að það séu áhrifavaldar. - Þetta eru minni áhrifavaldar en grasmaðkarnir á lóðinni, og eru þeir næsta áhrifalausir, og enn minni áhrifavaldur en litla þúfan sem veltir þungu hlassi. Hvort þetta áhrifalið er endrum og sinnum undir áhrifum varðar mig ekkert um svo framarlega sem það lætur mig og mína í friði. En drukknir unglingar fá náttúrulega ekki aðgang að mínum heimili. Þegar Kolbeinn minn kom eitt sinn um miðja nótt með draugfulla telpumeri með sér eins og hund í bandi flengdi ég bæði í forstofunni hjá mér, - það var stórhýðing - læsti þau inni í garðskálanum mínum. Þá gistingu launuðu þau með því að míga í bensíntankinn á garðsláttuvélinni, sem geymd var þar inni.

-Þá vóru þrifleg áhrifin sem Brynjar Vondalykt hafði á ungdóminn fyrir vestan, sællar minningar, hélt frú Ingveldur áfram fyrirlestri sínum. - Heila kynslóð gerði mannandskotinn að rummungsþjófum og aumingjum, sem hika ekki við að svíkja föðurlandið þegar færi gefst á og landráð er þessum kynslóðarræfli eins og í blóð borið. Þegar Vondalyktin hafði verið þrjú eða fjögur misseri fyrir vestan gjörði forstjórinn hann að aðstoðarmanni sínum, og saman stálu þeir útgerðarfyrirtækinu kaupfélaginu, trésmíðaverkstæðinu, járnsmiðjunni og veiðarfæraverkstæðinu og skyldu ungu kynsólóðina eftir með nokkrar smáar plasttrillur og skítinn í buxunum; þeir skildu ekki einusinni kvótann eftir hjá fólkinu. Eftir þetta var farið að taka mikið meira mark á Brynjari Vondulykt og prestar fóru að vitna í orð hans í stólræðum og yfirfóstrur á leiggskolonum að segja börnunum sögur af þeim fyndna manni Brynjari Vondulykt og syngja með guitarundirspili áhrifaríka söngva um kappann, - sem varð svona líka áhrifavaldur þarna fyrir vestan. 

(Meðfylgjandi mynd er af leyfunum af hraðfrystihúsinu sem Vondalyktin og forstjórinn stálu og seldu.)

Sunneva dekraði við kærastann á Suðurlandi

Óvitaslagur á Norðvesturlandi

Ekki er óalgengt að fjölmiðlar leyfi sér að hæðast að lítilsigldum poletikusum með því að tala um þá undir rós á lævísan en þó alvörugefinn hátt. Þegar talað er um ,,oddvitaslag" hjá Sjálfstæðisflokknum í Norðvesturkjördæmi varðandi skipan næsta framboðslista Flokksins í því vansæla kjördæmi þá er vissulega verið að hæðast undir blaðlítilli rós að umræddum keppinautum. Enda varla nokkur furða. Hreint út sagt er ekki um neinn oddvitaslag að ræða í þessu tilfelli, nær væri að tala um óvitaslag. Og vísast verður tilvonandi ,,slagur" áþekkur því þegar blindir hvolpar burðast við að fljúgast á um spenann á tíkinni sem fæðir þá.

En hvað um það hvur verður ofaná í ,,slagnum", Haraldur eða telpuhnátan með langa nafnið, þá munu kjósendur í kjördæminu, þekki ég þá rétt, ekki láta sitt eftir liggja að kjósa þau sína fulltrúa á Alþingi Íslendinga. Til dæmis gera Vestfirðingar eins lítið úr sér eins og þeir geta, kosningar eftir kosningar, með því að fleygja atkvæðum sínum á Sjálfstæðisflokkinn. Það mætti halda að Vestfirðingar hafi hreina unun af því að láta Sjálfstæðisflokkinn spila með sig, svelta, pína og útskúfa. Og á meðan byggðum Snæfellsness blæðir hægt og rólega út hamast íbúarnir þar um slóðir við að kjósa Sjálfstæðisflokkinn og bukta sig og beygja, snobba og kumra eins og blauðir hundar fyrir oddvitum og óvitum þessa skelfilega Flokks.

Auðvitað skiptir ekki nokkru máli hvort óvitinn í fyrsta sæti Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi heitir Haraldur eða mörgum nöfnum, niðurstaðan verður alltaf hin sama. Og það mun gjöra sama gagn þótt hrútur af Hvalfjarðarstönd verði í fyrsta sæti Flokksins í kjördæminu og glanspússaður og glimmeraður heimilisköttur á Akranesi í öðru, eða öfugt, kjördæmið er á útleið hvort sem er.

   

Oddvitaslagur hjá Sjálfstæðisflokki

Hann fékk sér neðan í því og hugði á kvennafar, en siðferðisnefndin komst í málið

Það varð skammhlaup í krataeðlinu og nú er allt á rúi og stúi í þessari margfrægu hjáleigu í túnfætinum á sjálfu höfuðbólinu, Sjálfstæðisflokknum. Eitthvað af þessum óróa í krataeðlissjúklingahópsins á rætur að rekja til þess þegar strákhvolpurinn Ágúst Ólafur tók til sinna ráða, fékk sé neðan í því og hugðist fara á kvennafar í 101 Reykjavík. Þetta fór, eins og menn muna, óttalega óhönduglega hjá pilti og kvennafarið endaði með því að hann var klagaður af einni krataeðlislegri persónu fyrir dónalegar tiltektir við hana, dólgslega viðreynslu og stólpakjaft þegar honum varð ljóst að hin efrimillistéttarlærða krataeðlisfrauka vildi ekkert brúk af honum hafa.

Þegar Ágúst Ólafur hafði verið klagaður til einhverrar siðferðisnefndar, sem krataeðlissjúklingaflokkurinn Samfylking starfrækir, hefir vegur hans á braut frægðar og frama heldur en ekki tekið illa dýfu niður á við. Af einskærum siðferðissökum var Ágústi Ólafi bannaður aðgangur á fyrsta sæti framboðslista Samfylkingarinnar í Reykjavík, en þess í stað boðið annað eða þriðja sæti á öðrumhvorum höfuðborgarlistanum. Þá vakan sú spurning hvurnig í asskotanum standi á því að svo siðferðilega bilaður maður samkvæmt siðferðisnefnd þykir brúklegur í önnur sæti en það fyrsta. Eru kannski annað og þriðja sæti að einhverju leyti frátekin fyrir ósómamenni sem orðið hafa ber af viðreynslulátum við skírlífar kaupstaðarfraukur? Það er einhvur fjandinn sem ekki kemur heim og saman í þessu siðferðislega framboðsdæmi hjá krataeðlissjúklingunum, - en það er þá heldur ekki í fyrsta sinn.

Og nú hefir ein virðuleg krataeðlismaddama sagt skilið við Samfylkinguna út af framkomu hinnar siðferðislegu uppstillingarnefndar Samfylkingarinnar í Reykjavík við dánumanninn Ágúst Ólaf og fer nú heldur betur að vandast málið. Það er aungvu líkara en skammhlaup hafi orðið í heilabúinu á efrimillistéttarfémínístakreðsunni Samfylkingarinnar og þar með allt farið í skrall í hjáleigukotinu. Þó er ljóst, að þung viðurlög liggja við því ef karlkyns samfylkingarlufsa reynir á ekki nægilega kúltúríséraðan hátt við æruverðugt kvenkyns krataeðlisstél, en það kom einmitt fyrir Ágúst Ólaf, þann drottins krossbera, eina huggulega sumarnótt við Laugaveginn í 101 Reykjavík.   

Varaþingmaður segir sig úr Samfylkingunni

Hvur búhnykkurinn öðrum stórbrotnari fellur oss nú í skaut

Það er enginn smá búhnykkur fyrir Pírata að fá stjórnmálaskörunginn Andrés Inga Jónsson alþingismann til liðs við sig. Þetta er svona svipað og ef knattlið Sindra á Hornafirði fengi Messi til liðs við sig. Nú, Andrés Ingi hefir fengið afskaplega góða þjálfun í undanrennustjórnmálum, heiðarleika og borgaralegum dyggðum í undanrennuæfingabúðum Stenngrims Johoð og lauk þar námi með glansi og glæsibrag.

Svo átti stjórnmálalegur skörungsskapur og hugsjónaeldur Andrésar Inga ekki lengur við gleðskap VG og Stenngrims og hann gekk til liðs við Pírataflokkinn, sem er hliðardeild og aukageta í Heimdalli, félagi ungra Sjálfstæðismanna. Reyndar lét Stenngrimur Johoð hafa eftir sér að Andrés Ingi væri svo útvatnað þunnildi að hann vissi sjaldnast hvort hann væri að koma eða fara. Svo bætti Stenngrimur við í háðslegum javfnaðartóni að Píratar hefðu verið svo heimskir að borga sér krónur 25 þúsund fyrir að fá gripinn í sínar raðir. Píratar hinsvegar gleðjast yfir litlu og segja að pilturinn sé næstum hvurrar krónu virði og er gleði ríkjandi í reykfyllta bakherberginu í Píratagreninu í dag. En hvurnig þeir ætla að tylla þessum sérkennilega gufuslæðingi á framboðslista er öllum sannarlega hulið.

Svo er heldur aunginn slorbúhnykkur í vændum hjá Samfylkingunni. Ekki er langt síðan Samfylkingin hreppti undanrennukiðlinginn Rósu Björk frá Stenngrimi og nú er í þann veginn að bætast í hóp framboðsskörunga Samfylkingarinnar aungin önnur en hún Þórunn Sveinbjarnardóttir, sá stórbrotni fulltrúi efrimillistéttarfémínísmans. Þar með má slá föstu að í uppsiglingu er heilbrigð samkeppni í virðulegum og settlegum efrimillistéttarfémínísma millum Samfylkingarinnar og VG. Mikið erum vér Íslendingar heppnir og megum vera þakklátir fyrir fyrir öll heilbrigðu og heiðarlegu stjórnmálin sem vér ómaklegir höfum öðlast. 



    

Andrés Ingi gengur til liðs við Pírata

Klámflokkurinn VG fær aungvann mann

Línga rínga ríng
Róbbý vill á þíng;
hann vill hafann gölan
og hann vill hafann fölan
og snúast hríng í hríng.

Æ, þetta á eftir að verða hlálegt hjá hönum Massjall, því ekki eru allar ferðir til fjár. Hvurnig honum hefir komið til hugar að verða eftirmaður Stenngims Johoð er ómögulegt að segja, en svo er um ímyndunaraflið að það lætur á stundum allt niður í hálfsofandi menn hlaupa með sig í gönur. Þannig er það eflaust með Massjall greyið. Hann hefir séð í blöðunum að Stenngimur Johoð væri að hætta í poletik og þar með losnaði gott pláss fyrir pappakassa.

Það verður og gaman að sjá hvurjir aðrir ætla á þing fyrir VG í haust. Sagt er að frú Álfheiður Ingadóttir í Flokkseigendafélaginu geti vel hugsað sér að verða poletisk afturganga og bjöllusauður á einhverjum lista VG. Þá er Vilhjálmur Egilsson fyrrum þingmenni áhugasamur um að leiða lista VG í Norðvesturkjördæmi. Og hver veit nema Kolbrún Halldórsdóttir sé að verða tilbúin í poletíska endurvinnslu með fémínísku kolaefnisspori de la Bakki, símnefni stenngrimurjohoð Drekasvæðinu.

Já, Massjall litli fer á framboðslist,
og fær í leiðinni meyjarnar kysst.
En kjósendurnir vilja ekki kyssa hann
og klámflokkurinn VG fær aungvann mann. 

Róbert vill á þing fyrir VG

Úrbótatillögur flokksins í völskumálum

Í sveitarfélagi einu á Íslandi, ekki svo fjarri höfuðborginni, tók einn flokkurinn sig til fyrir sveitarstjórnarkosningu og samdi sér athyglisverða kosningastefnuskrá, að sjálfsögðu grundvallaða á höfuðstefnuskrá föðurflokksins á landsvísu. Í umræddri stefnuskrá var í kaflanum um ,,nýsköpun í atvinnumálum" varið einum fjórða úr blaðsíðu varið í að tala um ,,völskueldi", en valska þýðir, eins og allir vita, rotta. Í greinargerð um völskueldið, sem birtist í síðari kosningabæklingi flokksins fyrir kosningarnar, var harmað bágborið ástand rottustofnsins í bænum og kenndu menn úrkynjun um.

Já, völskustofninn var sem sé orðinn illa úrkynjaður að mati helstu náttúruvísindamanna flokksins á staðnum; sífelld innbyrðis æxlun kvikindanna í marga áratugi, ef ekki aldir, hafði með tímanum gjört vesalings dýrin að treggáfuðum og jafnvel géðveikum krypplingum með sárasótt og ýmislegu óhentugu háttalagi. Nú var svo komið að völskustofninn í plássinu var að deyja út; meira að segja kettirnir voru komnir með ógeð á þessum skítarottum og báru ekki lengur við að veiða þær, hvað þá leggja þær sér til munns.

Samkvæmt úrbótatilögu flokksins í völskumálunum, varð því lofað að hreppsnefndin mundi senda sína menn til Reykjavíkur til að veiða mörg dýr úr hinum orðlagða og harðgerða völskustofni, sem sagt er að búi í skólpræsum borgarinnar, en forfeður dýranna eru sagðir hafa tímgast og þróast í afar harðgerða einstakling á ruslahaugum Reykjavíkur sem staðsettir voru í fjörunni fyrir neðan JL-húsið sem margir kannast við. Nú, völskunar voru veiddar, þrjúþúsund stykki á fæti, sem Reykjavíkurborg seldi hinu næstum rottuvana sveitarfélagi á krónur þúsund, per/stk. Er skemmst frá að segja, að þegar höfuðborgarrottunum, ættuðum úr 101. var sleppt í þorpinu tóku þær þegar til óspilltara mála og yfirtóku staðinn. Hinn nýi rottustofn hóf vegferð sína í nýjum heimkynnum með því að drepa allar gömlu heimarotturnar; þar næst gjörðu þær aðsúg að köttunum og flæmdu út fyrir bæjarmörkin, sömuleiðis hundana. Þegar þar var komið sögu fór að styttast í að mannfólkið legði á flótta, því rotturnar tímguðust hratt og vóðu inn um öll íbúðarhús og vinnustaði, nagandi og étandi. Börn voru ekki óhult í vögnum sínum, en þegar helvítis kvikindin höfðu nagað sig inn í líkhús bæjarin og lagst á náina, brast á flótti í liði eftirlifandi þorpsbúa og þeir hurfu á braut frá heimilum sínum og vinnustöðum og hafa aldregi sést þar síðan.  

Norskar rottur gefast upp á miðbæjunum

Með blæðandi hjartasár út af huglausum Landsdómi

Það er víst allnokkuð fyrir neðan virðingu sona og dætra borgarastéttarinnar að vera dregin fyrir Landsdóm, jafnvel þótt viðkomandi hafi verið oddvitar Hrunríkisstjórnar. Svo virðist sem Ingibjörg nokkur Sólrún finnist mun sársaukafyllra að hluti Alþingismanna hafi vilja láta hana svara til saka fyrir Landsdómi heldur en að fljúga út og suður um veröldina til að upplýsa ráðamenn annarra ríkja um að allt væri í röð og reglu á Íslandi, efnahagslífið firnasterkt og bankarnir enn öflugri. Og Ingibjörg Sólrún og Gjeir hennar Haaardý orguðu út um flugvélagluggana yfrum veröldu víða: Áfram áfram ekkert stopp! Svo flugu þau sjálf eins og vígahnettir fyrir björg hinnar gráðugu auðhyggju ásamt með bankastjórnum sínum og meintum bankaeigendum, sem þá höfðu nýverið þegið bankana að gjöf frá sjálfum höfuðstoðum borgarastéttarinnar, Sjálfstæðisflokknum, Framsóknarmaddömunni og Alþýðuflokknum/Samfylkingunni.

Já, vinir mínir. Hrunið var allt hið kynlegasta mál. Villudýrum nýfrjálshyggjunnar hafði verið hleypt út með þessum líka fádæma afleiðingum. Þetta var ekki svo ólíkt því og að stórum hópi af glorsoltnum tígrum og leónum hefði verið hleypt inn á stórmarkað fullum af fólki. Vissulega átu óargadýrin allt sem á vegi þeirra varð; þetta vóru sem sé tilfelli sem drukku allt sem rann, reyktu allt sem brann og átu allar töflur að meðtöldum rafmagnstöflum og marföldunartöflum, enda var fall þeirra hátt og lygarnar og skrækirnir í fjandafansinum, hvar hann lá í urðinni undir tvísextugu bjarginu, vóru síðan algerður kapítuli út af fyrir sig.

Nei, frú Ingibjörgu Sólrúnu er aungin vorkunn þókt komið hafi til tals að færa hana fyrir Landsdóm; að þykjast hafa blæðandi hjartasár út af þessháttar smámunum er í mesta lagi hlægilegt. Svo kom nú í ljós fyrir rest, að Landsdómur þessi var blauður og undanbragðahneigður og lét sér sæma að fella þann dóm yfir Gjeir Haaardý, sem einn var sendur af Alþingi fyrir dóminn, að hann hefði staðið sig hálfilla sem ráðherra, látið reka á reiðanum og gengt skyldum sínum af kæruleysi og slóðaskap. Það var því aldrei neitt fyrir Ingibjörgu Sólrúnu, þann gríðarlega fémínísta, að hræðast; Landsdómur hefði aldregi þorað að dæma hana og hr. Haaardý til betrunarvistar að Litla-Hrauni.  

Þetta veldur Ingibjörgu Sólrúnu ennþá sársauka

Fréttin skall yfir mann eins og voveiflegur brotsjór, segir karlmaður í Vesturbænum

Þegar ein báran rís er önnur vís. Þetta spakmæli er einkar viðeigandi nú þegar sagt er frá því að grjótkastar hafi farið hamförum í íbúahverfi strax í kjölfar þess að Hálfdán Varðstjóri hafði höndur í hári hryðjuverkaþorpara, sem vaðið hafði um byggðir Samfylkingarinnar með skothríð af rjúpnabyssu og hæft bifreið og glugga með vopninu. En í því Hálfdán Varðstjóri var að því kominn að draga játninguna upp úr þrælnum með glóandi töngum barst hin óhugnanlega frétt honum til eyrna, að grjótkastari væri kominn á stjá og aungin bölvuð leið að vita hvort byssukarlinn Samfylkingarinnar og grjótkastarinn hjá Ólafi Guðmundssyni varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins sé ekki einn og sami maðurinn, - ef mann skyldi kalla, því þetta getur líka sem best verið fémínísti.

Fréttin af grjótkastaranum hefir komið illa við marga. Karlmaður í Vesturbænum fullyrðir að umrædd frétt hafi skollið á sér eins og voveiflegur brotsjór. Kolbeinn nokkur Kolbeinsson kvaðst hafa setið að vertshúsi og verið að eta steik þegar vertinn bar honum tíðindin og segist Kolbeini svo frá að honum hafi svelgst svo á steikinni og víninu, að allt hafi frussast úr sér og upp á miðjan vegg í tveggja metra fjarlægð. Máría nokkur Borgargagn sat á toileti sínu og heyrði sagt frá grjótkastaranum í útvarpinu, sem staðsett er í eldhúsinu. Eins og við manninn mælt setti svo mikinn skelk að Máríu nokkurri Borgargagni að hún fékk freyðandi niðurgang og dældi öllu úr iðrunum á svipstundu og skjögraði á eftir fram á gang eins og slægður þorskur.

Ekki bætir úr skák, að Sjálfstæðishetjurnar í Valhöllu vóru rétt nýbúnar að reka Ólaf Guðmundsson varaborgarfulltrúa úr öllum nefndum fyrir að gera gys að skothríðinni á bifreiðina Dags. Það var víst ekki densilegt upplitið á Ólafi Guðmundssyni varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins þegar hann lurðaðist dapur í bragði heim til sín eftir brottreksturinn og hann var varla sofnaður heima hjá sér þegar stóreflis bjargi er varpað inn um svefnherbergisglugg hans. Þið getið rétt ímyndað ukkur hvað svona grjótkast er hættulegt. En Hálfdán Varðstjóri er knár karl og hraustur og þekki sitt heimafólk. Þegar hann fékk tilkynninguna um tilræðið í íbúahverfi Ólafs Guðmundssonar varaborgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins vóð hann strax úr húsi, og skildi Samfylkingarhrellinn eftir í fangaklefanum, og hljóp inn hjá viðeigandi misyndismanni og dró hann á hárinu út í lögreglubifreiðina. Í þessum töluðum orðum dundar Hálfdán Varðstjóri sér við, ber að ofan og angandi af ákavíti, að dorga játningarnar upp úr tveimur þokkapiltum sem hann hefir til meðhöndlunar í fangaklefanum.     

Rúður brotnar á heimili Ólafs varaborgarfulltrúa