Höfum við gleymt vorum besta manni og stolti þjóðar vorrar?

Höfum við þá gleymt okkar besta manni, stolti þjóðar vorrar? Hræddur er ég um það. Ekki hefi ég heyrt minnst á ritsnillinginn Jón Rithöfund, né séð nafn hans á prenti, í fjölmörg ár. Það er aungvu líkar en öll þjóðin hafi sameinast um að láta sem hann hafi aldregi verið til. Hið sanna er, að Jón Rithöfundur er við bestu heilsu, Drotni sé lof, hérna megin grafar. Og þó Íslendingar þykist ekki muna eftir þessu fyrrum ástsæla þjóðskáldi voru er nafn hans á hvurs manns vörum í útlöndum þar sem hann er elskaður og dáður af ungum sem gömlum.

Það þókti stórviðburður er fyrsta ljóðabók Jón Rithöfundar kom út, en fyrsta erindi hennar hefst á þessum leiftrandi orðum: Kona mín er kroppinbakur með klepra á vissum stöðum". Raunar er þessi bók, sem ber nafnið ,,Hjónabandsraunir mínar" einn stór ljóðabálkur, sem skáldið tileinkar eiginkonu sinni. Ljóðabók þessi varð að vonum ákaflega umdeild og brutust stundum út slagsmál á vertshúsum og á dansleikjum út af henni. Sumum þókt sem Jón Rithöfundur gerði heldur lítið úr konu sinni, aðrir vóru þeirrar skoðunar að kerlingarskömmin hefði unnið fyrir kviðlingunum með fádæma þrjósku sinni og subbuskap.

Jón Rithöfundur fylgdi svo sögu sinni eftir með fleiri afburða ljóðabókum, skáldsögum og leikritum. Það kom því fáum á óvart þegar þetta lárviðarskáld vort fékk nóbelsverðlaunin fyrir fádæma andríki og stílbrigði, sem aðeins ofurmenni hafa á valdi sínu. Um hríð snobbuðu Íslendinga allt hvað af tók fyrir nýfengnum nóbelsmanni og hann varð tíður gestur í veislum betri borgara landsins sem skriðu nú eins og rakkar fyrir fótum snillingsins. Svo gerðist það dag einn, að nafni Jóns, Jón Bókmenntarýnir, skellir því framan í þjóðina að kvæðastagl nóbelsskáldsins sé meira og minna eintóm helvítis lýgi og skítaskapur. Til dæmis fann Jón Bókmenntarýnir nafna sínum til foráttu, að hann hafi aldrei átt konu því allar konur hafi til þessa þókt maðurinn forljótur og fráhrindandi og með túberað kviðskegg, og að aungin kona með þokkalega sjálfsvirðingu hefði lyst á að leggjast með annarri eins skepnu, hvað þá ganga í hjónband með þessum aumingja. Féllu þá allar stoðir undan trúverðugleik ljóðabálksins ,,Hjónabandsraunir mínar". Og þar með hrundi orðstír Jóns Rithöfundar innanlands og hann gleymdist - sem betur fer, segja margir.

Neitaði að virða grímuskyldu

Ræða haldin hjá kvenfélaginu Bárðarbungu

Dómgreindarbrest!? Hvað á þessi viðreisnarfrauka, sem sögð er þingmaður Viðreisnar, eiginlega við? Veit hún yfirleitt nokkuð um hvað dómgreindarbrestur er? Hvað í dauðanum er það sem sem kemur fólki til að dylgja og gefa í skyn um annað fólk. Viðreisnarfraukan á eflaust við, með dylgjum um dómgreindarbrest, að dómsmálaráðherra sé fullkomlega heimsk og læðir jafnframt inn hjá trúgjörnum að umræddur ráðherra sé ekki með öllum mjalla, lítt greind og úti að aka. Það er alveg dæmalaust hvað sumt fólk getur látið opinberlega út úr sé um annað fólk; en dómsmálaráðherra, telpan Áslaug Erna, sé illa úr garði gjörð, skaðræðisgripur og fól og það borgi sig ekki að kjósa hana aftur.

Og síðan hvunær er það glæpur að dómsmálaráðherra hringi foksystur sína í lögreglunni? Það er orðið vandlifað ef þessháttar kurteisi flokkast undir ótuktarhátt eða svínsnáttúru. Hvað fleira ætli sé hægt að lesa millum línanna hjá viðreisnarfraukunni raupsömu? Það er ekki gott að vita. Er hún ef til vill að meina að dómsmálaráðherra sé hælismatur sem eigi að fara með á hæli? Ég hefi skjaldan orðið vitni að jafn hraksmánarlegri orðræðu, hvorki til sjós eða lands og er þó af mörgu misjöfnu að taka.

Einusinni sem oftar hélt frú Ingveldur tímamótaræðu á fundi í Sjálfstæðisflokkskvennafélaginu Bárðarbungu, hvers heimili og varnarþing er í Reykjavík. Þetta félag er sannkallaður eðalfélagsskapur, virðulegur fémínístavettvangur. Að sjálfsögðu mæltist frú Ingveldi vel eins og endranær. Hún hóf ræðu sína með því að útskýra fyrir fundarkonum muninn á hlandmeri annars vegar og hlandsprengju hins vegar. Að því loknu sló frú Ingveldur á léttari strengi og hóf að segja frá afrekum vinukonu sinnar, Máríu Borgargagns, sem hún rómaði upp í hástert. Meðal annars sagði hún söguna af því þegar Borgargagnið, að næturþeli að vetri til, eftir veislu um borð í togara í Reykjavíkurhöfn, kjagaði nærbuxnalaus í krapa og éljaveðri alla leið suður í Kópavog. Að vísu var hún í krumpuðum jakkafötum af ókunnum manni einum fata, en í þá múnderingu höfðu strákarnir fært hana áður en hún sté frá borði og hélt heim á leið. Og mikið andskoti klöppuðu konurnar í Sjálfstæðisflokkskvennafélaginu Bárðarbungu fyrir atorku og kjarki Máríu Borgargagns og örguðu upp yfir sig: "Gefið oss Borgargagnið, gefið oss borgargagnið!"  

 

Símtöl beri vott um dómgreindarbrest

Þegar taugaveiklaða konan gabbaði lögregluna

Þokkapilturinn Brynjar Vondalykt átti líka heima í Breiðholtinu þegar gamli stórskjálftinn reið yfir Suðurlandi hér um árið. Kvöld eitt bárust undarlegir skruðningar, smellir, brestir og dynkur frá íbúð hans svo öðrum íbúum hússins varð ekki um sel. Taugaveiklaðri konu í fráhvörfum, sem bjó í íbúðinni beint fyrir ofan Vondulyktina, hugkvæmdist að hafa símsamband við lögreglustöðina og tjá þeim er hún talaði við vondan ugg sinn um að ekki væri allt í röð og reglu hjá manninum fyrir neðan sig. Sem betur fer var Hálfdán Varðstjóri í nokkuð sæmilegu skapi þetta kvöld því hann lofaði konugreyinu að kanna málið.

Skömmu síðar var Varðstjórinn, ásamt aðstoðarprjónum sínum, mættur við dyr Brynjars Vondulyktar. Jújú, eitt og annað lá á gólfinu hjá kauða, ekki vantaði það. Þegar Hálfdán spurði Vodulyktina eftir hvurju óreiðan í íbúðinni sætti svaraði Vondalyktin því til að jarðskjálfti hefði riðið yfir húsið og sagðist hann hafa átt fullt í fangi með að forða meiri skemmdum, meðal annars hefði hann fengið skápinn í fangði og benti með löngutöng í áttina að rammgjörðum eikarskáp sem náði hér um bil upp í loft og var að sögn eiganda um það bil fjögurhundruð kílógrömm að þyngd með innvolsi því er hann geymdi. Að öllu leyti var Brynjar Vondalykt samstarfsfús og stimamjúkur við Varðstjórann, hældi honum meðal annars fyrir ríflegt mannvit og manngæsku og háþróað rannsóknareðli. Hálfdáni Varðstjóra þókti að vonum hólið gott og fór að hugsa um konuna sem kallað hafði eftir aðstoð lögreglunnar.

Það varð því úr, að Hálfdán fór með menn sína upp á næstu hæð og knúði dyra hjá taugaveikluðu konunni. Þegar aunginn vitjaði dyra bauð Hálfdán mönnum sínum að brjóta dyrnar upp og þeir köstuðu sér samstundis á hurðina, sem kastaðist upp, mölbrotin, og dreifði sér um forstofugólfið. Taugaveikluðu konuna fundu Hálfdán og menn hans undir rúmi, en þar hafði veslings konugreyið falið sig þegar hún að drepið var á dyr. Hálfdán beygði sig niður við rúmið og læsti krumlu sinni um ökkla konunnar og dró hana nauðuga undan bælinu. Svo fór hann með kerlu á lögreglustöðina og lokaði hana þar inni. Hinsvegar hélt Hálfdán Varðstjóri áfram að trúa jarðskjálftasögu Brynjars Vondulyktar og láðist alveg að hafa samband við jarðskjálftadeild Veðurstofunnar til að fá upplýsingar um téðan skjálfta. Taugaveiklaða konan fékk í staðinn að kenna á yfirheyrslutækni hins móðgaða Varðstjóra, en hann hélt sig við að taugaveiklaða konan hefði af skömmum sínum gabbað lögregluna í útkall; en þessháttar gabb kunni Hálfdán Varðstjóri ekki að meta. Konan varð því dæmd í sextán mánaða varðhald, óskilorðsbundið, fyrir að gabba valdstjórnina og ljúga því að nábúi hennar hefði verið með óspektir umrætt kveld. Af konugreyinu er það að segja, að hún þoldi ekki fangavistina og deyði södd lífdaga út uppgerð í fangaklefanum. Af þessu má draga þá ályktun að kerlingarskrjóðnum hafi orðið hált á framhleypni sinni og taugaveiklun hið örlagaríka kvöld.

Biðu eftir að fá skápinn í fangið (Myndskeið)

Þórðargleði, aðvörun Drotins, og fátt er svo með öllu íllt

Öhöhöhö ... mikið déskoti væri gaman að sjá hvernig Grindjánarnir taka sig út núna. Ehehehehohohö. Meðan við á vestur á Snæfellsnesi sitjum í rólegheitunum og skemmtum okkur yfir skjálftunum á Reykjanesi og sjáum Grindjána fyrir hugskotssjónum vorum, hangandi í ofsahræðslukrampa utan í staurum stokkum og girðingum. Oooo-höhöhuhh. Og nú er stutt í að eldbunan standi upp úr fjallsómyndinni sem þeir kalla Þorbjörn. Það er ekki nema von að manni sé skemmt og að við sem búum í hæfilegri fjarlægð séum í dálitlum vandræðum með að hætta að hlægja.

Svo má vel búast við að myndarleg gosbuna komi upp úr Keflavíkurflugvelli og loki fyrir allt flug- og ferðagaman þar um ófyrirsjáanlega tíð. Vér lítillát og hógvær börn Drotins Allsherjar sjáum nú í höndum vorum að jarðskjálfti í dag og eldgos á morgun er skýr áminning frá Drotni til stjórnvalda um að draga allar tilslakanir í sóttvörnum vegna kóvíðs nítjánda til baka og loka landinu alveg fyrir sóttveikum þorpurum, sem eru sí og æ að reyna að troða sér inn í landið frá útlöndum til að reyna að smita oss. Ef gráðug hérlend fúlmenni, ásamt ríkisstjórn og alþingi, halda tilslökunum til streitu og auka þær jafnvel, má búast við að Drotin taki fyrir alvöru til sinna ráða og sprengi hálft Reykjanesið í loft upp með eldsumbrotum sem aldregi hafa sést fyrr hér á jörð; og Drotin er almáttugur, svo sem vér vitum.

En þó Drotin eigi ekkert sökótt við oss Snæfellinga megum vér ekki gleyma því, að við hér búum á einhvurri stærstu og öflugustu stórsprengju og vítisvél sem til er í þessu sólkerfi og öðrum. Þar er auðvitað átt við Snæfellsjökul, uppfullan af baneitruðum og eldfimum gastegundum í ætt við vetni, kjarnorku og þessháttar. Ef Snæfellsjökull fer á annað borð að láta á sér kræla verður það með soleiðis sprengingu að ríflega helmingur hans kastast eins fis út í miðjan Faxaflóa og veldur þeirri flóðbylgju sjávar að 101 Reykjavík hverfur sem dögg fyrir sólu ásamt með óteljandi vandamálum og leiðindum, sem í þeim skika heimsins hafa fengið að grassera og gerjast lengur en góðu hófi gegnir. Og sannast þar að fátt er svo með öllu íllt að ei boði nokkuð gott.

 

Skjálftahrina á Reykjanesskaga

Vinstri grænir stúta Samfylkingunni og hirða upp sosialistaflokk Smárans

Þetta getur maður nú kallað frétt! Að vinstri grænir í stjórn með bölvuðu Íhaldinu sé komið upp fyrir Samfylkinguna hvað varðar fylgi í skoðanakönnun. Og Samfylkingin í stjórnarandstöðu og búin að halda úti stórsýningum í marga mánuði. Það er sannarlega útlit fyrir að samfylkingardrjólar, uppfullir með krataeðli, megi fara að setja niður í töskurnar og hundskast heim til sín á Hjáleigukotið í túnfæti Höfuðbólsins. Varlega áætlað þá mun hið lítilfjörlega fylgi Samfylkingarinnar rjátlast af henni fram á haustið, þannig að við kosningarnar sjálfar mun hún ekki ná yfir fimm prósenta þröskuldinn og hverfa í tómið.

Nú, Vinstri grænir virðast teknir á góða rás upp á við og mun væntanlega verða stærstur flokka þá talið hefir verið upp úr kjörkössunum í haust. Fylgisaukningu VG má trúlega helst rekja til þess að Stenngrimur Johoð er á förum, þó fyrr hefði verið, og þá ekki síður vasklegri framgöngu Svandísar í heilbrigðisráðuneytinu og baráttu hennar gegn kóvíðnum nítjánda og einkavæðingarpésunum í heilbrigðiskerfinu. Ef VG auðnast ofan á allt annað að víkja undanrennuungum Stenngrims og dauðyflum af framboðslistum sínum og fá þess í stað fullorðið fólk til forustu verður sigur Vinstri grænna enn glæsilegri.

Af fyrr greindu má ráða að möguleikar sosialistaflokks Gunnars Smára minnka í hlutfalli við aukna velgengi VG. Enda riðar sosialistaflokkurinn á barmi gaddfreðinnar andlegrar stöðnunar, sem ugglaust lýkur með bráðkveddu, meira að segja áður en framboðsfrestur til næstu alþingiskosninga er úti. Glöggir aðilar sjá og hafa úrskurðað að sosialistaflokkur Smárans er aunginn sosialistaflokkur, heldur er þetta dæmi leikvöllur hálfvitlausra apakatta, sem hanga í buxnaskálmum Smárans, og illra áttaðra fémínístadólga, sem venjulega innréttað fólk, ekki síst verkakonur, hafa megnustu skömm á. En framtíð VG er björt og aðeins formsatriði fyrir þann flokk að innbyrða stórsigrana.

Vinstri græn ná Samfylkingunni í fylgi

Útlitið bara, þrátt fyrir allt, nokkuð gott hjá telpunni

Ja hún leynir á sér hún frú Olsen svo sem einu góðu jólatré sæmir. Í gær lét hún að því liggja að hún vildi ekkert með VG hafa af því liðið í VG vildi hanna ekki í fyrsta sæti framboðslista, en í dag vill hún annað sætið með þökkum hins auðsveipna þræls. Enda vofði yfir henni íllska Stenngrims Johoð ef hún ekki hagaði sér skikkanlega. Kannski hefir henni óað við tilhugsuninni að verða atvinnulaus og geta ekki borgað íbúðina sem hún keypti í Reykjavík og því tekið öðru sætinu upp á von og óvon.

Því miður fyrir Olsen þá eru harðla litlar líkur á að hún nái kosningu í haust. Bæði er, að Stenngimur sterki er að hætta þá þingi og VG orðinn afar óvinsæll flokkur og búinn að sanna að hann er hvorki vinstri eða grænn; þeir segja að VG í dag sé hægri og dökkgrár selskapur, fráhrindandi og óhugnanlegur. Það er því mjög sennilegt að framjóðendur í fyrsta og öðru sæti VG í Norðausturkjördæmi falli milli skips og bryggju, ef svo má segja í, næstu kosningum. Og verða þá Reykjavíkuríbúðir, flugferðir, bílaleigubílar og bifreiðaaksturspéníngar fyrir bí hjá sumum. Ö-hö-hö-hö-hö.

EF ráða ætti frú Olsen heilt, þá ætti hún að leita fyrir sér fyrst hjá öðrum flokkum áður en hún kastar sér á vonlaust annað sæti VG í norðvestrinu. Ég er næsta viss um að Samfylkingin, Framsókn, Miðflokkelsið og Viðreisn væru tilbúin að aumka sig yfir frú Ólsen og gjöra hana að stóru jólatré hjá sér í öruggu þingsæti. Þá er aldrei að vita nema Gunnar Smári sé tilleiðanlegur að taka hana upp á sinn eigin eyk, því flokkur Gunnars Smára er jafn mikill fémínístaflokkur og VG og jafn lítill sosialistaflokkur og VG; það væri nú eitthvað fyrir okkar kvinnu Olsen að taka til greina og kanna. Útlitið er bara hreint ekki eins svart hjá telpunni, þegar allt kemur til alls, og í fljótu bragði mátti ætla.

Bjarkey þiggur 2. sætið

Vindhöggið sem lagði auðvaldsstampa Fréttablaðsins í forina

Þeir gerðu laglega á sig bölvaðir auðvaldsstamparnir á Fréttablaðinu með því að reyna að ljúga veiðiþjófnaði upp á Ragnar Þor Ingólfsson. Þessi snyrtimenni hefðu allt eins reynt að ljúga sauðaþjófnaði upp á Ragnar, eða þá einhverju enn meira krassandi, svo sem eins og morðum og eiturlyfjasölu. En auðvaldsstamparnir á Fréttblaðinu slógu þarna heldur en ekki vindhögg og liggja nú afvelta í forinni eins og hvurjir aðrir auvirðilegri lygalaupar og tilræðismenn við samfélagið.

Það verður gaman að sjá hinar sannleikselskandi senditíkur auðvaldsins skríða upp úr drulluforinni, sem þær slógu sjálfar sig ofan í, og biðja Ragnar Þór með grátanda tári fyrirgefningar á lýginni. Nú, lygasagan um veiðiþjófnaðinn átti ganga frá Ragnari sem formanni VR, samkvæmt einhverjum skinhelgum auðvaldslærdómi þess efnis að virðulegt verslunarfólk muni aldregi í lífinu geta kosið veiðiþjóf í formannsstöðu.

Úr því sem komið er ætti mótframbjóðandi Ragnars Þórs, hin buxnadragtað frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins til formennsku í VR, að gefa framboð sitt upp á bátinn. Lygavaðall Fréttablaðsins um veiðiþjófnað Ragnars Þórs hefir séð til þess á snöggu augabragði að framboð hinnar fínu buxnadragtarfrauku Sjálfstæðisflokksins er alveg gersamlega út úr kortinu, markað óheilindum og lágkúru af síðustu sort. Nú dugar ekki aðeins að nytsömu sakleysingjarnir á Fréttablaðinu skríði á fund Ragnars Þórs í þeirri von að hann fyrirgefi þeim, heldur verður mótframbjóðandi hans að draga framboð sitt til baka með skít og skömm. Aftakan mikla á Ragnari Þór Ingólfssyni hefir sem sé mistekist hrapalega, sem betur fer, og börnin sem aftökuna áttu að framkvæma verða væntanleg hýdd vel og vandlega og sett í skammarkrókin eins og gjört er við hvur önnur óknyttakvikindi.

Vill forsíðu Fréttablaðsins undir afsökunarbeiðni

Yfirburðaráðherrann Svandís gæti það svo auðveldlega

Mikið lætur hún Svandís ráðherra skemmtilega að sér kveð þessi misserin. Flestum er orðið ljóst að hún ber höfuð og herðar yfir aðra ráðherra ríkisstjórnarinnar og það þótt þeir væru allir lagðir saman að viðbættum Stenngrimi Johoð forseta Alþingis. Ef ekki væri fyrir Svandísi tilveran hörmuleg á Íslandi í dag; allir kirkjugarðar orðnir fullir af dánum kóvíðssjúklingum; heilsugæslan lögst af; og þeir sem sloppið hefðu ódauðir frá kóvíðnum lægju eins og krypplingar í horninu hjá afkomendum sínum sem ekki hefðu tekið sóttina. Þetta eigum við fyrst fremst Svandísi að þakka, en hún tók í móti hægrisinnuðum frelsishetjum, trumpistum og besservisserum með tveimur hrúthornum og stökkti þeim á brott.

Nú hefðir sú breyting orðið í fari Svandísar að hún heitir ekki lengur Swandeesý heldur einfaldlega Svandís og er yfirburðaráðherra. Og nú er heldur farið að rofa til á kuldagráum himni VG; Stenngrimur Johoð er að hætta, Flokkseigendafélagið að niðurlotum komið og flestir samdóma um að dagar Katrínar Jakobs séu taldir í stjórnmálum, enda hafi hún aldrei átt erindi inn á þann vettvang. Nú þarf Svandís einungis að taka hressilega til í flokknum, hætta fémínístarugli og framsóknarmennsku, og þá verða henni flestir vegir færir.

Það er til dæmis aðkallandi að VG verði aflúsað af undanrennulýðnum og fá fullorðið fólk í staðinn fyrir þessar vemmilegu væluskjóður sem gjört hafa sér VG að féþúfu. Það er eins með undanrennuslektið í VG og segir í ljóðinu ,,Til eru fræ", að til séu börn sem aldrei verði menn. Þegar búið verður að afnema fémínísma, framsóknarmennsku og undanrennukynslóðina í VG er fátt að vanbúnaði að nafnið ,,Vinstrihreyfingin grænt framboð" verði lagt niður og gamla góða Alþýðubandalagið fyrir 1980 endurreist, eða jafnvel Sameiningarflokkur alþýðu - sósíalistaflokkurinn. Þetta gæti Svandís svo auðveldlega gert, hafi hún vilja og þor til slíkra þjóðþrifaverka.  

280.000 manns boðin bólusetning

Valdstjórninni ber að láta hart mæta hörðu þega sona glæpaverk eru framin

Þeir eru farnir að færa sig upp á skaftið Vestfirðingarnir núna. Að láta sér detta í hug að skjóta á hesthús! Og það með haglara! Hvurskonar framkoma er þetta eiginlega? Þetta hefði aldrei getað gerst ef herra Stjörnusýslumaðurinn Stones hefði enn verið við stjórnvölin í Ísafjarðarsýslum, því það var sko maður sem hafði reglu á hlutunum og ódámarnir voru hræddir við. En þeir hafa verið að safna kröftum og sækja í sig veðrið alveg síðan Stjörnusýslumaðurinn yfirgaf þá til berjast við óaldarlýð í Árnessýslu. Og nú eru þeir orðnir svo hugaðir að þora að skjóta á hesthús og í vor munu þeir eflaust skjóta á blessaða hestana sjálfa þegar búið verður að hleypa þeim úr húsi. Í dag situr Stjörnusýslumaðurinn Stones í skammarkróknum í dómsmálaráðuneytinu, húfulaus, handjárnalaus, vopnlaus, niðurlægður og smáður.

Í vondu héraði hérlendis reis á síðustu öld upp villuflokkur manna og kvenna sem unnu svo margvíslega glæpi að til skelfingar má telja. Eitt sinn sat þessi þokkalýður fyrir sýslumanninum, sem að sönnu var vesalt góðmenni og aunginn stjörnusýslumaður, þegar hann fór í útreiðartúr. Leið sýslumannsins lá um gamlan stíg ofan við sjávarhamra. Á viðkvæmasta augnabliki skutu þau hestinn í höfuðið með þeim afleiðingum að allt steyptist fyrir björg, hestur og knapi. Eftir þetta var sýslumannslaust um hríð í héraðinu og fékk villuflokkurinn að leika listir sínar að vild um hríð. Í því óskaparástandi voru á annan tug manna myrtir, innbrot framin, péníngum stolið og um veturinn var sauðfé bænda hvað eftir annað hleypt úr úr fjárhúsum og það rekið út í buskann að næturþeli.

En svo kom yfirvald með bein í nefinu til skjalanna í héraði þessu. Hann lét verða sitt fyrsta verk að eyða villumanna- og kvennahópnum og uppræta. Sýslumaður fékk mann með sér og unnu þeir glæpahyskinu á einni nóttu með svipuðum meðulum og fantarnir höfðu sjálfir beitt. Á einum staðnum sváfu tvö kvikindi saman í hjónarúmi er sýslumann bar að garði. Hann bauð aðstoðarmanni sínum að varpa handsprengju inn um svefnherbergisgluggann og sprungu þar hjúin tvö í loft upp. Í annan stað elti sýslumaður síðasta óþokkann út í sveit og skaut hann inni í hesthúsi þar sem hann hafði falið sig. Þessa dæmisögu skulu yfirvöld, fulltrúar valdstjórnarinnar, hafa að leiðarljósi þegar þeirra bíður að lækka rostann í byssubófa á Vestfjörðum.

Skotið á hesthús í Bolungarvík

Bölvaðir þorpararnir í VG norðaustur bera kvenfyrirlitningu sína svo um munar

Þeir eru þá svona innréttaðir bölvaðir þorpararnir í VG Stenngrims Johoð í Norðausturkjördæmi. Satt að segja er þetta með verri athæfum norður þar og austur. Að ráðast að eina jólatré flokksins á landsvísu, þingkvinnu sem hefir á afrekalista sínum að hafa orðið ræðudrottning Alþingis. Að vísu man enginn hvað hún var að fjasa um, en hún óð samt elginn uns hún stóð uppi sem ræðudrottning. Og í staðin fyrir að velja hið sanna jólatré VG í efsta sæti framboðslistans láta þessir fjandar þarna í norðaustrinu sér sæma að verða berir að megnri kvenfyrirlitningu og kvenhatri og velja einhvern grettan jólasvein í efsta sæti, eitthvert ekkisins nóbóddí sem Stenngrimur ku hafa galdrað undan stélfjöðrunum á sér. Því auðvitað vildi fémínístinn Stenngrimur Johoð ekki neina skartgripahringlandi stuttpilsu í efsta sæti VG í Norðausturkjördæmi, sæti hans sjálfs. Nei nei.

En hvað ætli verði um Stenngrim Johoð sjálfan eftir nálega heillar aldar slímusetu á Alþingi, einlægt undir fölsku flaggi? Sumir segja hann verði brúkaður sem púlshestur í kolanámunni að Bakka og má það teljast líklegt. Aðrir segjast hafa heyrt að karlskömmin verði landsstjóri í hálendisþjóðgarðinum, upp á búinn eins og Fjalla-Eyvindur og muni ferðamenn í framtíðinni geta lagt leið sína upp á öræfi og séð hvernig Fjalla-Eyvindur bar sig að við sauðaþjófnað og aðra þjóðlega siði á fjöllum uppi. Þetta geti orðið mjög spennandi úrræði fyrir Stenngrim og þá ekki síður fyrir skjáturnar sem hann verður látinn jaga, ferðamönnum til sannar ferðagleði og yndisauka. Ekki væri verra ef jólatréð sem fékk ekki sæti Stenngrims mundi fylgja honum sem Halla kérlíng upp í Herðubreiðarlindir og Rugludal.

Þrátt fyrir að VG í Norðausturkjördæmi leggi nú á djúpið Stenngrimslaust, jólatréslaust og Björnsvalslaus, má ganga að því vísu að það verði ekki með öllu Samherjalaust og fái kvótaaura og bakkaaura frá velunnurum til að halda úti grimmilegri kosningabaráttu. Hið stuttpilsaða jólatré á og líka sín góðu tromp upp í erminni; það gæti sem best gjört hosur sínar grænar fyrir Gunnari Smára og farið framboð fyrir hans sosialistaflokk; það gæti líka vaðið um borð í FRamsók og tekið þar fyrsta sætið, því lítið mun um varnir í seinni tíð í Framsóknarfjósinu fyrir norðan og austan. Svo ku Stjáni Júl frá Dalvík vera að hætta hjá Sjálfstæðisflokknum og opnast þar aldeilis fýsilegur möguleiki fyrir jólatréð atarna.

Óli leiðir VG í Norðausturkjördæmi