Sá jafnleiðinlegasti valinn af mörgum forkastanlega leiðinlegum umsækjendum

Æjá, kallskunknum honum Bjarna Ben var víst ærin vandi á höndum að velja seðlibánkustjóra. Hann hafði úr engu að moða nema dálitlu samsafni af orðlögðum leiðindaskrjóðum. Sumir umsækjanda um seðlibánkastöðuna eru meira að segja svo undursamlega leiðinlegir, að venjulegt fólk helst ekki við í sama húsi og þeir, en leiðindamynstur nokkurra er á þá leið, að dæmi eru til um að einhverjir hafi gengið af vitinu við að sitja undir óþægilegum malanda þeirra.

Það var því fátt annað að gera fyrir Bjarna Ben en að ráða þann jafnleiðinlegasta úr hópnum, Má nokkurn Guðmundsson, sem er rammur hægrikrati af fáránlegustu og leiðinlegustu gerð. Aðrir umsækjendur eru svo misvitrir og misklikkaðir, að Bjarna stóð jafnmikill stuggur af þeim og Hönnu Birnu og Sígmúndi Dávíð.

Það vóru margir þeirrar skoðunnar, að Bjarni myndi velja stjörnukvótahagfræðinginn Ragnar Árnason til Seðlabankans, en það hefði verið mjög í anda margra Samherja innan Sjálfstæðisflokksins. Ein af þeim, sem gekk út frá því að Ragnar yrði ráðinn var frú Ingveldur og hafði hún boðið honum til veislu og skemmtunar að heimili sínu í kvöld. Nú er það svo, að Ragnar Árnason hefir í nokkur skifti þegið boð um að taka þátt í helgarsamkvæmum frú Ingveldar og Kolbeins manns hennar. En í hvert skifti sem hann hefir mætt í þessi samkvæmi, hefir verið búið að fleygja honum út innan klukkustundar, því aðrir gestir hafa sagt að þeir væru mættir á staðinn til að skemmta sér, en ekki til að láta eina kengmontna hagfræðifígúru eyðileggja all með endalausu leiðindaþvaðri, sem í þokkabót meikaði aungvann sens.

Það verður því Már Guðmundsson sem verður heiðursgestur frú Ingveldar og Kolbeins í kvöld. Aftur á móti verður það hlutverk Brynjars Vondulyktar og Óla Apakattar að hugga prófessorinn Ragnar Árnason, strjúka af honum tárin og stappa í hann stálinu og hafa ofanaf fyrir honum á alla lund yfir helgina.

Már áfram seðlabankastjóri