Hún dó en þær lifa

Ja-há. Svo hún er dáin, blessuð gamla konan, Mary Tyler Moore. Guð friði sál hennar. Signing. Á þennan hátt fara okkar bestu konur. Það er ekki einleikið. Það er margt sem ekki er einleikið.

En frú Ingveldur og Máría Borgargagn lifa alltaf. Þær geta ekki drepist, - nema í brennivínsdauða af og til. Svona er óréttlætið mikið. Gömul amrísk leikkona hverfur á vit feðra sinna og mæðra, en frú Ingveldur og Máría Borgargagn, þessar endemisskjátur saurlifnaðar og eiturnautna lifa og lifa, bráðhressar eins og kynbótakvígur að vori. Við síðustu áramót, á gamlárskvöld, dró Borgargagnið meira að segja nágrannakonu sína á hárinu eftir götunni og var klappað lof í lófa af manni sínum Indriða Handreði, sem þá var nýsloppinn úr klóm Reykjavíkurlögreglunnar, sem hafði stungið honum í Hverfissteininn þá árla um morguninn. Hann hafði víst reynt að skríða innum glugga til nágrannakonunnar en fest sig í gluggaborunni og eiginmaður nágrannakonunnar hringdi á lögregluna og bað hana að losa mannfjandann úr glugganum svo hann gæti lokað honum því það væri kalt úti og blési meðfram manninum og það væri dragsúgur í húsinu. Lögreglan brást vel við bóninni og dró Handreðinn öfugan útum gluggann svo að buxurnar slitnuðu niðrum hann.

Nú, fyrst sorgin, vegna langlífi frú Ingveldar og Máríu Borgargagns nístir hjörtu vor inní innstu kviku, er á annað borð komin til umræðu er ekki úr vegi að þjóðin leiti i sameiningu til Fjandans og biðji hann í bljúgri auðmýkt að taka þessar hryllilegu kvinnur til sín og verki þær í eldsvíti sínu. En því miður er þýðingarlaust núorðið að ganga fyrir Pokurinn í bæn um að hann vinni þjóðþrifaverk. Pokurinn er nefnilega í liði með frú Ingveldi og Borgargagninu, heldur þeim á lífi von úr viti og hefir í ofanálag lýst því yfir, að þær séu einmitt þær konur sem hann hafi velþóknun á. Sktítt veri það allt og bölvað.  

Mary Tyler Moore látin