Meðferð á harmónikkuleikara í hlíðinni og vonda framkomu uppi á hnjúknum

Hvernig var það nú aftur þegar frú Ingveldur og Máría Borgargagn ráfuðu upp á einhvern fjandans hnjúk hér um árið. Það er sagt þær hafi verið ölvaðar og hagað sér bæði ógætilega og ókristilega og síra Baldvin hafi þurft að taka þær til skrifta á eftir. Það er sagt að í þessari ferð hafi þær stöllur gengið fram á áttræðan harmónikkuleikara og gert sér lítið fyrir og tekið hann nauðugan og skilið hann síðan eftir klæðalausan í miðri hlíðinni.

Jújú, karlskrattinn komst á fætur aftur og klöngraðist eins og hann var á sig kominn niður brekkurnar með harmónikkuna í eftirdragi. Það sáu einhverjir ókunnugir til þess gamla og létu lögregluna vita. Svo var hann færður á varðstofuna til Hálfdáns Varðstjóra, sem varð svo reiður við karlinn að hann hótaði að hengja hann strax; hnýta öðrum endanum á bandspotta við ofninn í varðstofunni en hinum endanum um hálsinn á harmónikkuleikaranum og henda honum út um gluggann og leyfa fólkinu að sjá hann embættaðan utan á lögreglustöðinni.

Eftir að hafa skilið við harmónikkuleikarann eins og áður er frá sagt, héldu þær frú Ingveldur áfram ferð sinni á hnjúkinn og þar upp á kúkuðu þær saman og héldust í höndur á meðan. Það var eins og heilög helgistund. Svo lögðu þær sig út af án þessa taka upp um sig, kysstust innilega og sofnuðu að svo búnu í fersku fjallaloftinu. En fuglarnir hófu sig á loft og sungu yfir þeim. Það var hymmnesk stund. Nokkrum dögum síðar voru þær kærðar fyrir illa meðferð á harmónikkuleikaranum, andumhverfisvæna hegðun á toppi hnjúksins og tilburði til kynvillu.

126 konur leggja á Kvennadalshnúk