Skemmtilegar sögur af rjúpnaskyttum á fjórhjólum

Það eru margar skemmtilegar sögur til af rjúpnaskyttum á fjórfjólum. Sú þekktasta af því tagi er af náunganum sem hugðist skjóta á fullri ferð á rjúpnahóp en var svo óheppinn að um leið og hann ætlaði að taka í gikkinn kastaði fjórhjólið illilega til, lenti á þúfu eða grjóthnullungi, og þeyttist með skotmanninn með sér ofan í djúpt og dimmt gljúfur, en skotið sem hljóp úr byssunni banaði veiðihundi félaga mannsins á fjórhjólinu. Það var verðlaunaður stólpagripur.

Þá var það rjúpnamorðinginn, sem þaut eins og hvirfilvindur heiman að frá sér á fjórhjóli með tvíhleypta haglabyssu og stórgripariffil um öxl og marga poka og vasa fulla af byssuskotum. Þessi náungi var einkar óglöggur, lítt skotvís og óratvís og skilaði sér ekki heim að kvöldi. Um nóttina var hafin leit að kauða. Undir morgun heyrðu björgunarmenn ákafa skothríð í fjarska og gengu á hljóðið. Loks komu þeir þar að sem hin horfna skytta stóð í áköfum skotbardaga við einhverja sem höfðust við inni í sumarbústaði. Voru tveir fallnir, en hinir þrír, sem enn stóðu uppi, voru illa særðir. Einn björgunarsveitarmaðurinn komst aftan að rjúpnaskyttunni og tókst að slæma tréklumpi í hnakkann á þrjótnum og rota hann vel og vandlega. Það sem vakti þó enn meiri furðu björgunarsveitarmanna en skotbardaginn og mannfallið í sumarbústaðnum, var önnur veiði skyttunnar, en hún stóð saman af nokkrum snjótittlingum, tveimur hænum og vængbrotnum hvítmávi. Hænurnar hafði hann skotið þar sem þær voru að vappa fyrir utan hænsnakofann sinn í sveitinni, en snjótittlingana hæfði hann ekki fjarri téðum hænsnakofa. 

Að lokum teljum vér vert að nefna aðeins fólið Gísla vélstjóra, en hann var bróðir Ólafs bónda, þeim hinum sama og fjárhundurinn Snati ýtti með trýninu fyrir björg. Gísli þessi átti skotvopn og skaut allt sem honum datt í hug að skjóta. Árum saman skaut hann dilka á færi og hafði hljóðdeyfi á byssuhólknum; ungnaut og roskna hrúta skaut hann líka, hirti ketið og lifrina en skildi hitt eftir, nema hvað hann tók hausana af hrútunum með sér því hann girntist hnakkaspikið. Á meðan aðrar skyttur létu sér nægja að tala um sína veiði á rjúpnatímanum í stykkjatali, þá talaði Gísli vélstjóri um sinn rjúpnaafla í tonnum. Gísli var einn fyrstur manna til að fá sér fjórhjól til að spara sér sporin við veiðarnar og lá við sjálf að honum tækist að uppræta rjúpnastofninn í mörgum héruðum landsins. Fljótur var hann að ná afburðatökum á að hæfa bráðina þókt hann væri á fullri ferð á hjólinu og íslenski fálkinn var kominn í alvarlega útrýmingarhættu vegna skorts á rjúpu til ætis. Að lokum var það svo rauðskjöldótt kýr sem batt enda á djöflaganginn með því að stanga Gísla vélstjóra um koll þegar hann átti leið framhjá henni á fjórhjólinu; síðan hefir Gísli mátt láta sér nægja að rorra um í hjólastól, eineygur og neflaus, því annað horn kýrinnar hafði af honum nefið og augað um leið og hún stangaði hann og hjólið ofan í skurð.  

Kvartað undan rjúpnaskyttum á fjórhjólum