Skemmtilegra skólaslagsmála minnst

Skólaslagsmál eru alltaf skemmtilegir atburðir, sem lífga upp á tilveruna, ekki síst í svartasta skammdeginu. Það til dæmis óborganleg ánægjustund að sjá skólastjórann sparka óþekkum nemandi eins og heypoka niður allar tröppurnar og fylgdi eftir með fantagóðu sparki í afturendann um leið og hinn ógæfusami nemandi smeygði sér út um fordyrnar. Og ekki varð nú síðra þegar sami skólameistari sló nemanda á trantinn í miðjum morgunsálmi að öllum nemendum aðsjándi. Slík meistarastykki verða lengi í minnum höfð.

Þá var uppþotið á kennarastofunni lengi rómað. Þá slógust skólastjórinn og menn hans við hina á stofunnu með þeim afleiðingum að kennsla féll niður í skólanum í viku meðan kennararnir og meistarinn voru að ná sér. Þeif fóru víst ómjúkum höndum um hvurja aðra kennararnir. En verstar voru þó kennslukonunar, en þær bitu, klóruðu, hræktu, spörkuðu og notuðu óleyfileg barefli. Eftir þennan mikla bardaga var skólastjórinn enn ruglaðri í höfðinu og þókti varla á bætandi. Mestu umskiptin í fari skólastjórans voru á kynferðissviðinu, vitanlega. Hann fór að áreita fólk, aðallega kvenfólk. Svo fannst þessi skólastjóri dauður einn morguninn utan á einum vegg skólans, hann hafði verið hengdur upp á löppunum og aldrei upplýstist hver drýgði dáðina.

Svo blossuðu upp général-slagsmál á Hjallastefnuskólanum og það kom í hlut Hálfdáns Varðstjóra og bera klæði á vopnin og stilla til friðar. Þetta tókst nokkuð vel hjá Hálfdáni, utan hvað hann skrifaði í lögregluskýrsluna, að allir hefðu kennararnir á staðum verið útúrdrukknir, en það var nú víst ekki sannleikanum samkvæmt, og fyrir bragðið voru kennararnir sviptir kennsluréttindum og sendir í afplánun. Sá eini sem var ölvaður þennan dag var Hálfdán sjálfur og hann fór margar ferðir, ber að ofan, í fangaklefana á lögreglustöðinni til að yfirheyra kennarana, sem hann hafði hneppt í varðhald. Þannig fór um sjóferð þá og ekki meira með það.

Fimm ákærðir fyrir hópslagsmál í Borgarholtsskóla