Ágústsdóttir eða Gísladóttir?

Ég sé ekki betur en fréttin af Stínu jazztónlistarkonu sé eitthvað málum blandin. En Stína kerlingin er sögð bæði Ágústsdóttir og Gísladóttir. Nú hefir það aldrei þó nema í meðallagi viðkunnanlegt að rangfeðra fólk að ástæðulausu og þeir sem hafa freistast til slíkrar iðju venjulega uppskorið stimpil heimsku og illgirni.

Á listanum sem Stína jazzari lenti í 10. sæti trónir á toppnum ekki minni spámaður en Óskar nokkur Peterson, annálaður snillingur sem nýlega er látinn. Hvað ætli kanadamenn myndu segja ef blaðamenn þar í landi tækju uppá að segja að Óskar píanóleikari væri t.d. Anderson en ekki Peterson?

Að lokum krefst ég þess að rétt faðerni Stínu verði upplýst tafarlaust og úr því skorið hvort hún er Ágústsdóttir eða Gísladóttir.

Íslensk söngkona vekur athygli í Montreal

Ómerkilegt víg

Hræddur er ég um að forfeðrum vorum til forna, eins og til að mynda Agli Skallagrímssyni, Gunnari á Hlíðarenda, Skarphéðni í brennunni, Gretti Ásmundarsyni og Víga-Styrr, hefði þótt afspyrnu vond latína að falla í vopnaviðskiptum við seytján ára stelpukrakka. Slíkar gæsir gerðu vorir sælu forfeður einatt að frillum sínum eða skyndikonum og létu þær ekki komast upp með neitt múður eða ójöfnuð í viðskiptum sínum við þá.

En fyrst að svo fór í Utskarpen í Ranasýslu, að fullorðinn maður af víkingaættum lét gelgjustelpu vega sig með bitjárni þá hefir hann áreiðanlega haft gott af því. Þetta ómerkilega víg minnir einna helst á þegar strákgutti nokkur hjó höfuðið af Þorgeiri Hávarssyni, hvar hann lá sofnadi með spýtukubb undir höfðinu, af þeirri einu ástæðu að stráknum fannst Þorgeir liggja svo vel við höggi.

17 ára stúlka grunuð um morð í Noregi

Ánægjuleg hneykslisverk fullra manna

Mikil lifandis ósköp þykir mér alltaf ánægjulegt og upplífgandi að lesa á sunnudagsmorgnum á mbl.is um hneykslisverk fullra manna. 

Að þessu sinni líkaði mér best við fréttina af náunganum á Njálsgötu, sem í gleði sinni ætlaði að fara að dæmi náfrænda sinna, apanna, og leika listir sínar með því að stökkva útaf svölum yfrí ,,nærliggjandi" tré, eins og það er orðað í fréttinni. Í trénu hefir hann eflaust ætlað að sveifla sér á milli greina af sannri list og glæsileika á sama hátt og náfrændur hans eru frægir fyrir. Því miður virðist eitthvað hafa farið úrskeiðis hjá okkar manni og hann fallið fram af svölunum til jarðar eins og hver annar kartöflusekkur, án viðkomu í trénu þar sem hann ætlaði að sýna gestum og gangandi hvað í honum býr af sönnum apakattarlátum.

Að sama skapi líkaði mér illa við frásögnina af ,,mönnunum" sem stukku útúr bifreið þeirra erinda að berja sárasaklausan borgara í höfuðið með barefli. Slíka þorpara á skilyrislaust að senda stjörnusýslumanninum Stones á Selfossi til meðferðar og meðhöndlunar.

Telur sig vita hverjir stóðu á bak við árásirnar

Drukknir skipstjórar sigla ófullum betur

Svona eiga skipstjórar að vera: sigla um heimshöfin blinfullir og með vélstjórann áfengisdauðan í koju; þessháttar siglingar geta aldrei endað nema vel. Og þó að hinn rússneski kapteinn hafi steytt aðeins á skeri úti fyrir þeim andskotans Borgundarhólma, er það ekkert til að gera veður útaf, hann hefði hvorteð er losað skip sitt af þeim þröskuldi, hefði hann fengið frið til þess fyrir dönskum vaktstöðvarmaurum sem voru áreiðanlega líka dauðadrukknir, og haldið áfram siglingu sinn jafn glaður og reifur sem fyrr.

Það er mín staðföst skoðun, að skipstjórar eigi aldrei að stíga fæti sínum á stjórnpall öðruvísi en vel hífaðir. Aldrei kom Gunnólfi skipstjóra og útvegsbónda til hugar að róa til fiskjar nema hann væri, að sínu óbrigðula mati, nægilega ölvaður, enda sótti hann sjóinn manna mest og fiskaði alltaf best.

Eða skipherrann á varðskipinu Gný, haldið þið að hann hafi verið ófullur daginn sem hann skaut niður fimm breska landhelgisbrjóta árið 1963? Ónei, hann var svo moldfullur daginn þann, að ekki blöktu í honum augun. Samt tókst honum það sem engum alsgáðum skipherra hefði tekist, þ.e. að skjóta fimm togara niður á hafsbotn á einum og sama deginum. 

Svo gerðist það, illu heilli, að allir skipherrar gæslunnar hættu að neyta áfengis. Síðan þau ósköp riðu yfir hefur varla verið hægt að mjaka einu einasta varðskipi á sjó. Og þá sjaldan að koppar Landhelgisgæslunnar hafa hlunkast út fyrir landsteinana hafa afrek þeirra á hafinu verið öll í skötulíki. 

Skipstjórinn fullur í brúnni og skipið strandaði

Hverjir verða hengdir fyrst ?

Úr því að norðmenn ætla að vera svo elskulegir að senda okkur íslendingum reipi svo að við getum hengt okkur, væri gaman að vita hverjir verða þess aðnjótandi að fá að hanga fyrstir allra. Ég hef trú á það verði almennt verkafólk sem hreppir hnossið og fær að dingla á undan öllum öðrum í snörunni og að það verði þeir sem ætti að vera löngu búið að hengja sem muni stjórna gálgaskemmtuninni.   

„Lengt í hengingaról Íslendinga"

Einstæð hugsjón rennur út í sandinn

Það er ekki lítil hugsjón að ætla sér að sprengja Alþingishúsið í loft upp. Hefði hinn ungi maður látið vera að skrifa opinbera bloggfærslu um þetta merkilega hugðarefni sitt en þess í stað látið nægja að láta verkin tala og sprengt umrætt hús í loft upp og fjandans til hefði það ekki orðið minna en alheimsfrétt og nafn hans komist á spjöld sögunnar. Þá má gera ráð fyrir að a.m.k. ein hollívúddfilma hefði verið gerð um afrekið því að ekki einusinni Osama bin Laden, vinur Bush og páfans, getur státað af að hafa sprengt heilt þjóðþing í rúst.

Bloggarinn fundinn

Það hlustar enginn lengur

Þegar gamli maðurinn hafði ropað nokkrum sinnum stundarhátt þurkaði hann sér um munninn með tóbaksklútnum og geyspaði á eftir. Hann var búinn að vera áhyggjufullur undanfarið; honum gekk æ ver að ná eyrum fólks; það hlustaði eiginlega engin á hann lengur, ekki einusinni kötturinn. ´Svona er að vera orðinn gamall og géðúldinn´ hugsaði gamli maðurinn og klóraði sér innan í vinstri nösinni með litlafingri hægri handar. Svo háttaði hann sig og skreið önugur undir skítuga sængina og bað Drottinn um að hann forðaði sér frá að pissa framhjá klósettskálinni í fyrramálið eins og hann hafði gert í morgun.

Á móti þjóðaratkvæðagreiðslu

Sóðaleg klámkerling

Það hljóta að vera mistök af hálfu yfirvalda að hleypa að hinni alræmdu klámkerlingu, Rutt Westbreima, inní landið. Og sú gamla ætlar ekki að sitja aðgerðalaus hér á landi; ónei, hún ætlar sem sé að gera sér lítið fyrir og fremja opinbera kynferðislífsvillu í Listasafni Reykjavíkur, ásamt einhverju hroðakvendi sem hún hefir í eftirdragi. Og til að bíta höfuðið af skömminni leiddu einhverjir ógæfumenn þennan blygðunarlausa kvenmann heim að Bessastöðum til forseta Íslands í dag! Fyrr má nú gagn gera í siðferðisbrestum og siðleysi.

Og hvar er fémínístafélagið nú? Ætlar það eðla félag að taka komu þessara klámkerlinga þegajandi og hljóðalaust? Ekki vil ég trúa því að svo komnu máli. 

Kynlífsgjörningar Dr. Ruth

Útibú VG á Bandaríkjaþingi

Hananú. Það var ekki vonum seinna að Kolbrúnar- og Hjörleifsarmur VG kæmi sér upp dágóðu útibúi VG á Bandaríkjaþingi. Og nú skal binda endi á hvalveiðar í eitt skipti fyrir öll. Og ekki mun standa á vitfirringastóðinu sem að Kolbrúnu og Hjörleifi standa, að gagga undir eins og hver önnur roðhænsni.

Auðvitað eiga íslendingar að hefja hvalveiðar nú þegar, þó ekki væri nema til þess að stúta hluta af þessum hættulegu átvöglum.

Ályktun gegn hvalveiðum

Fáheyrt ódæðisverk

Það blakta 10 svartir fánar í hálfa stöng á Seltjarnarnesi í dag. Í gær frömdu mávar fáheyrt ódæði við Bakkatjörn; þaðann mun aunginn svanasöngur berast í sumar, aðeins sorgarkvak. Eftir sitja íbúar Seltjarnarness hnípnir með höndur í skauti. Utan frá sjó berst með sunnanþeynum nístandi kuldahlátur mávanna sem átu egg Svandísar og manns hennar.

 

 

 

Harmleikur á Bakkatjörn