Prestur kenndi fermingarbörnum að neyta áfengis

Messuvín er sannarlega göróttur drykkur, það er margsannað. Hver man ekki eftir sóknarprestinum sem tók uppá að kenna fermingarbörnunum sínum vínmenningu. Fyrst í stað fór þessi nýbreytni í fermingarundirbúningi afar hljótt, en þegar nær dró fremingardeginum fór fólk í sókninna að velta fyrir sér hvernig á því  gæti staðið að verðandi fermingarbörn hegðuðu sér iðulega á götum úti eins og þau væru drukkin. Á sjálfan fermingardaginn keyrði loks um þverbak því presturinn kallaði börnin til sín þremur klukkutímum áður en athöfnin hófs. Þá samkomu kallaði hann ,,fyrstu kvöldmáltíðina" og staðhæfði við krakkana, að héðan í frá vissu þau uppá hár hvernig þau ættu að haga sér í selskapslífi fullorðinna manna. Fermingarathöfnin hófst svo með því að blessuð börnin gengu í röð, tvö og tvö saman, inn kirkjugólfið og uppað altarinu, það sem lærifaðir þeirra stóð gleiðbrosandi í fullum skrúða, rjóður í kinnum og lyfti sér í sífellu uppá tærnar. Upp við altarið fór allt í hund og kött: börnin fór í hár saman útaf því hvar hver og einn ætti að sitja þar til kæmi að því að þau ættu að knékrjúpa umhverfis altarið og taka við sakramentunum. Úr þessu urðu hörkuslagsmál og kirkjugestir horfðu fullir skelfinga á sóknarprestinn vaða inní krakkahrúguna til að reyna að stilla til friðar. Friðarumleitanir kirkjuhöfðingjar fóru því miður algerlega útun þúfur því fljótlega var hann sjálfur orðinn einn af aðalslagsmálahundum. Eftir nokkra öfluga pústra, hrindingar og hálstök rénuðu handalögmálin og allir fengu sér sæti. Drottins þjónn sá að nú var ekki eftir neinu að bíða og fyrjaði að ferma allt hvað af tók eins hann væri í akkorði við saltmokstur. Hann hóf kaleikinn á loft, en það var ílát sem tók allt að þrjá lítra af messuvíni. Og aldrei, hvorki fyrr né síðar, höfðu kirkjugestirnir horf uppá annann einns darraðadans við kirkjuathöfn: Presturinn hvolfdi úr hverjum bikarnum af öðrum ofaní börnin og svo hratt að meðhjálparinn hafði varla við að opna flöskurnar og hella úr þeim bikarinn og presturinn öskraði, æstur og flaumósa, ,,ég er vegurinn, sannleikurinn, og lífið" í hvert skipti sem hann bar hinn heilaga kaleik að vörum barnanna. Þegar síðasta flaskan var komin ofaní belginn á ungmennunum heimtaði presturinn söng. Hann gerðist sjálfur forsöngvari og hóf að syngja ,,Kátir voru karlar" og fermingarbörnin, þau sem enn höfðu fótavist, tóku undir svo glumdi í musterinu. Að söng loknum tilkynnti presturinn að athöfninni væri lokið; börnin fermd í bak og fyri og komin í tölu fullorðinna og nú væri um að gera að þau og foreldrar þeirra gerðu sér glaðan dag svo um munaði.   

Biskupinn segir líklega af sér

Von á háðungarsamningi um Icesave-glæp Sjálfstæðisflokksins

Ó hvað það er nú fallegt að vona. Það er meira að segja undurljúft að vona, eins og fornkonan Jóhanna Sig, að  hægt verði að ná háðungarsamningi við Breta og Hollendinga um Icesave-glæp Sjáfstæðisflokksins og troða honum öfugum ofaní kokið á íslenskri alþýðu.

Já, það er göfugt að vona. Einkum ef ESB aðild hangir á vonarspýtunni.

Að fjölmiðlar skuli leggjast svo lágt að tala við Bjarna Ben um væntanlegan vonarsamning er aldeilis frámunalega óviðeigandi. Það er álíka viturlegt og að tala við heimilisköttinn um sóðaskap húsbænda hans.

 

Held í vonina um samstöðu

Kolbeinn bar blóm í frú Ingveldi í dag

Að afloknu velheppnuðu nætursvalli kom Kolbeinn Kolbeinsson við í blómabúð í morgun og keypti blómavönd til að færa eiginkonu sinni, frú Ingveldi, í tilefni konudagsins. Frú Ingveldur tók á móti bónda sínum af fullkominni stillingu og einurð. Fyrst þreif hún blómvöndinn úr lúkunum á Kolbeini og lagði hann til hliðar, svo þreif hún til Kolbeins, reif niðrum hann buxurnar og kaghýddi helvítis kvikindið á bert rassgatið svo sem hann átti skilið. Að lokum tróð hún blómalufsunum uppí túlann á Kolbeini Kolbeinssyni til að lækka í honum grenjurnar og öskrin. Eftir hádegi fór frú Ingveldur á sellufund hjá hægrisinnuðum fémínístum þar sem góður rómur var gerður að afgreiðslu frú Ingveldar á blómakarlinum Kolbeini.

Blóm fyrir elskuna í dag

Sérframboð Gunnars mun hrauna yfir spillingarflokkana í vor

Gunnar fyrrum borgarstjóri í Kópavogi er varla af baki dottinn þó hælbítandi smámenni hafi gert smánarlega aðför að honum. Hann getur auðveldlega boðið fram firna öflugan framboðslista með Flosa Eiríkssyni, Ásgeiri Davíðssyni, Gunnari Cross og Ólafi Þór Gunnarssyni ,,hinum góða" en honum verður sturtað niður hjá Vinstrigrænum í prófkjörsforvali þeirra, sem verður bráðlega. Framboðslisti með svo góðum mönnum í efstu sætum mun auðveldlega hrauna yfir spillingarflokkana í Kópavogi í kosningunum í vor og í framhaldi af því steypa og malbika Kópavog svo hraustlega í kaf að ljósastaurarnir stæðu ekki einusinni uppúr. Slíkar framkvæmdir hefðu afskaplega góð áhrif á hagvöxtinn og atvinnulífið, ekki bara í Kópavogi heldur og á landsvísu. 

2000 skráðu sig í flokkinn

Það verður borgarastyrjöld í Kópavogi

Hvern fjandann ætti Gunnar I. Birgisson að vera ansa slorkjaftslýð og rakkarapakki eins og fréttamönnum og öðrum viðlíka eiturpöddum? Við skulum gæta að því að fyrrverandi borgarstjóri Kópavogs er maður vandur að virðingu sinni og ekki uppá það kominn að eiga samskipti við sora mannfélagsins.

Aðför svörtu íhaldsmafíunnar í Kópavogi að Gunnari I. er með slíkum endemum, að ég get ekki séð annað en að ríkisstjórnin blandi sér í þetta háalvarlega mál, strax í fyrramálið, og skipi rannsóknarnefnd til að fara djúpt ofaní saumana á því sem þarna gerðist og leiða fram í dagsbirtuna þann ógeðfellda glæp sem framinn var á Gunnari I. Enn fremur, að þeim sem stóðu að aðförinni verði hengt í samræmi við glæpinn sem þeir frömdu.

Ég geri ráð fyrir að með kvöldinu verði uppþot á stöku stað í Kópavogi útaf árásinni á Gunnar fyrrum borgarstjóra; eldur lagur að húsum, bílum velt á hvolf og lúskrað á stuðningsmönnum Ármanns Kr., sem stundum er kallaður ,,Nonni og Manni" hvernig sem sú nafngift er til komin. Að svo búnu verður að sjálfsögðu almenn borgarastyrjöld í Kópavogi. 

Engin viðbrögð frá Gunnari

Svívirðileg framkoma sjálfstæðismanna í Kópavogi

Sjálfstæðismönnum í Kópavogi er ekki viðbjargandi, það sýndu þeir á afgerandi hátt í gær með fólskulegri aðför sinni að sínum lang-besta manni, Gunnari I. Birgissyni fyrrverandi borgarstjóra í Kópavogi. Áður höfðu mannleysurnar í bæjarstjórnarflokki sjálfstæðismanna rekið hvern hvalskutulinn öðrum lengri í bakið á Gunnari uns hann steyptist örmagna úr hásæti sínu. Í staðinn fyrir Gunnar I. borgarstjóra fengu Kópavogsbúar uppþornaðan bæjarstjóra sem enginn veit minnstu deili á.

Og í gær bættu hinir lánlausu sjálfstæðismenn gráu ofaná svart og spörkuðu fyrrverandi borgarstjóra niður í þriðja sæti í óvenju ruddalegu prófkjöri. Í fyrsta sæti var kosin frábærlega litlaus og innihaldsrýr náungi, sem sat víst á Alþingi í nokkur ár og enginn vissi um að sæti þar fyrr en hann lýsti því yfir að hann sæktist ekki eftir áframhaldandi setu á löggjafarþinginu. Gunnar I. Birgisson sat líka á Alþingi um skeið og flutti mörg merk frumvörp um hneflaleika, en Ármann þessi Kr. lét sér nægja að líma botninn á sér við þingmannsstólinn og lagði ekkert til málanna.

Það má því ljóst vera, að ekkert verður framkvæmt í Kópavogi á næsta kjörtímabili, steinsteypa gerð útlæg, sem og Goldfinger og Krossinn. Það eina sem getur bjargað Kópavogi frá alsherjarhruni, úr þvi sem komið er, er að Gunnar I. Birgisson blási til stórbrotins sérframboðs ásamt félögum sínum, Geira og Gunnsa. Ég er ekki í nokkrum vafa um að slíkt sérframboð myndi í fyrsta lagi útrýma Sjálfstæðisflokknum í Kópavogi til frambúðar og í öðru lagi færu steypuhrærivélarnar og verktakarnir í gang og Geiri og Gunnsi tækju gleði sína aftur.  

Ármann sigraði í prófkjörinu

Það var líka slegið í gegn á Merartárinu

Það má nú segja að hún Émílíjana Torrfdalh hafi slegið í gegn: Hún sló í gegnum rúðu á kaffihúsinu Merartárið í kvöld. Svo kom lögreglan og handtók hana, eða haldlagði hana eins og nútíma-vitleysingar segja. Á lögreglustöðinni stökk hún aftan á einn lögregluþjóninn og beit hann í hnakkann. Émílíjana Torrfdalh er systurdóttir frú Ingveldar, sem öll þjóðin elskar.

Emilíana sló í gegn

Altaristafla grandaði sóknarpresti

Ekki eru allir svo heppnir að fá sjálfann guðdóminn í hausinn þegar þeir eru að biðjast fyrir. Ég man í fljótu bragði ekki eftir nema einum manni sem hlotnast hefur þessháttar náð á Íslandi. Það gerðist við messu í lok prestskapartíðar séra Atgeirs p. Fjallabaksen, að þung altaristafla, með mynd af því þegar Jesús, í líki eldstólpa, birtist Páli postula á leið hans til Damaskus, slitnaði niður af veggnum fyrir ofan altarið og féll í höfuðið á sóknarprestinum og dauðrotaði hann. Við krufningu kom í ljós, að séra Atgeir hafði farið samstundis á vit feðra sinna í hymmnaríkisrann þega altaristaflan klauf á honum höfuðskelina. Almælt var að Drottinn sjálfur í eigin persónu hafi tekið til sinna ráða þegar auðmjúkur þjónn hans, séra Atgeir p. Fjallabaksen, fór að þvaðra um hluti í messu sinni sem komu honum ekkert við, en Atgeir heitinn var aldraður maður þegar altaristaflan féll á hann og grunaður um elliglöp þegar þar var komið sögu. Talið er að Drottin hafi með útspili sínu viljað forða því að Atgeir missti af hymmnaríkisvist útaf óviðurkvæmilegu öldrunargaspri, en það hefði óhjákvæmilega gerst ef hann hefði fengið að halda áfram að vaða elginn.  

Létust er bænaturn hrundi

Vanmetakvikindi, sem ekki eru í húsum hæf

Það er alveg furðulegt að tengdaforeldrar mesta ástarbrands golfíþróttarinnar virðast ekki sjá sóma sinn í því að gleðjst opinberlega vegna afreka tengdasonarins á samræðisfýsnarvellinum. Þetta vanþakkláta fólk má þakka fyrir tillitssemi tengdasonarins að láta aðrar konur bera hluta byrðanna, sem ella hvíldu allar á herðum Elínar Tómásdóttur Norðgren, en engin kona myndi standa undir slíku álagi nema í hæsta lagi í þrjá til fjóra daga.

En nú hefur Tígur karlanginn Woods (Skógartígirsdýrið) mátt þola að ganga í gegnum ruddafengna meðferð undir styrkri handleiðslu fagmanna sem hafa sérhæft sig í að sarga gredduna úr alræmdum saurlífisdólgum af öllum kynjum. Það á svo eftir að koma í ljós hvernig til hefur tekist í tilfelli Tígursins, hvort allt miðvígstöðvafjör kappans hefur fjarað útaf honum fyrir fullt og allt, eða hvort lostabálið tekur sig upp, jafnvel af tvíelleftum krafti.

En tengdaforeldrar Tígurs eru óuppdregin vanmetakvikindi og ekki í húsum hæf, - alls ekki í húsum hæf. Já.

Tengdaforeldrarnir tjá sig ekki

Hvur andskotinn stendur nú til?

Engum blöðum er um að fletta, að hækjulið hins borgaralega fláttskapar er að verða heimaskítsmát gagnvart fólkinu í landinu. Ríkisstjórnin er með allt niðrum sig í Icesave-málinu og helstu valdaklíkur auðvaldsstéttarinnar eru í uppnámi vegna útkomu á skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis. Sá andi svífur líka yfir vötnunum að umrædd skýrsla verði í meira lagi óþægileg fyrir fleiri en svikamyllulýðinn í Sjálfstæðis- og Framsóknarflokknum. Hvernig ætli standi til dæmis á einkennilegum flótta Svavarsarmsins í VG til hægri, í fangið á auðvaldinu? Af hverju er Steingrímur J. svona yfirmáta linur gagnvart gjafakvótakerfi LÍÚ-mafíunnar? Og hversvegna eru stjórn og stjórnarandstaða skíthrædd við þjóðaratkvæðagreiðsluna um Icesave-hroðann? Þetta lið virðist að minnsta kosti hafa krækt saman sínum borgaralegu klóm til að koma í veg fyrir almenningur segi sína meiningu í málinu. Hafa Streingrímur, Jóhanna, Bjarni Ben og Sigmundur Davíð eitthvað að fela? Eða hafa þau ef til vill aldrei sagt okkur sannleikann á bak við þetta skítamál? Er kanske líka á stefnuskrá fjórflokksins að reyna að humma fram af sér að rannsóknarskýrslan komi fyrir almenningssjónir?

Það er ljóst að íslenskir stjórnmálaflokkar eru trausti rúnir sem og forystusveitir þeirra. Borgarastéttin á Íslandi hefur málað sig útí horn, - í bili. En vonandi ber þjóðin gæfu til að halda þessum skaðræðisdýrum útí umræddu horni sem allra lengst, - helst til eilífðar. 

  

Forseti Alþingis á fundinum