Verslun með heilsubótarfólk er nauðalík braski með hunda og hross

Það er áreiðanlega ekki síður gaman að versla með heilbrigðisstarfsfólk en hunda eða hross. Ég veit til dæmis til þess, að heilbrigisstarfsfókskaupmaður nokkur hefur alveg sérstakar aðferðir til að pranga allskonar heilsubótarfólki inná útlendinga. Þegar hann ætlar að selja Norðmönnum gamla, útslitna og géðílla hjúkku sem þrítugan, afburðagreindan hjúkrunarfræðing með doktorsgráðu, þá litar hann öll hár á henni, lætur hana taka inn rottueitur, slípar tönnur hennar með smergli og hellir blómavíni oní hana rétt áður en hann sýnir væntanlegum kaupanda gripinn. Og kaupandinn bítur á agnið og fer með þá gömlu, géðíllu, og lætur hana umsvifalaust fara að hjúkra moldríkum bíssnissmönnum og kóngafólki. Þá seldi hann fyrir ári síðan, einn geggjaðan lækni til Sameinuðu arabísku furstadamanna, með því að sprauta í hann glundri sem að öllu jöfnu er notað við fári í svínum. Geggjaði læknirinn varð öldungis bísperrtur af svínafárslyfinu og gat talið kaupandanum trú um, að honum væri ekki hulið um leyndustu dóma læknislistarinnar. Nú angrar þessi læknir fársjúkan furstalýð með stólpípum og laxerolíu.

Þau leynast víða hin góðu tækifærin þegar vel er að gáð.

Á höttunum eftir hjúkrunarfræðingum

Steingrímur fleygir búrtík sinni í ruslið

Þar kom að því að Steingrímur J. fengi nóg af helvítis búrtíkinni sinni og varpaði henni í sorpið.

Ekki er mér kunnugt hvað varð þess valdandi að háyfirformaður VG reiddist búrtíkurræxninu sínu, en það þarf ekki að hafa verið mikið sem blessuð skepnan gerði af sér. Sennilega hefur Steingrími hún vera orðin of gömul og tannlaus fyrir utan að gera þarfir sínar í dýrasta stofusófa húsbónda síns.

Og auðvitað tekur allt enda þegar skepnuhald er annarsvegar, það vita sveitamenn öðrum betur. Þó er mér til efs að Steingrímur J. hafi alist upp við það á Gunnarsstöðum, að skepnum væri slagtað með því að setja þær í kassa og kasta síðan á ruslahauga. En Fjandinn má svosem vita hvað framsóknarskrjóðum á Norðaustulandi dettur í hug.

En Steingrímur á fleiri búrtíkur en þá sem hann heiðraði sorpgeymsluna í Keflavík með. Nú mega eftirlifandi búrtíkur fara að vara sig, því þær eru allar heldur en ekki útjaskaðar, með ónýtar, hlandbrunnar tönnur og með klaufir í staðin fyrir þófa og klær. Sá fénaður má búa sig undir að verða rekinn fyrir björg eða seldur í höndur óvandaðra hundaprangara.

Hundur í kassa í ruslageymslu

Óeðli framsóknartaðkallana

Það má heita þriflegur andskoti hvað velst af labbakútum, taðköllum og taðkéllíngum á þing fyrir hinn úrkynjaða og lágkúrlega Framsóknarflokk. Þetta er svo sem ekki undarlegt, þar sem gamla Framsóknarmaddaman hefur í heila öld verið í fararbroddi þeirra sem bera af í menningarskorti og óeðli all svakalegu.

Nú fullyrðir ein þingmannseyðimörk Framsóknar, að desemberuppbót til launamanna sé hugsuð sem bónus frá atvinnurekendum, en bónus er sem kunnugt er afkastatengdur launaauki. Þetta er að sjálfsögðu ruglandi og fullkomið kjaftabull í þingmannseyðimörkinni. Desemberuppbót og orlofsuppbót eru tilkomnar vegna þess að ekki mátti bæta þeim inní launataxta vegna einhverra verðbólgumarkmiða á sínum tíma.

En líklega veit þessi maðksmogni húskarl og taðkall Framsóknarmaddömunnar ekki betur. Hann hefur afturámóti, af alkunnri framsóknarlítilmennsku, séð þarna tækifæri til að gera desemberuppbót til atvinnulausra tortryggilegar í von um að ríkissjóður slyppi við að greiða þessa lús út til fátækra. Skýrar getur rauðsmýrareðli Framsóknarmaddömunnar varla exítérast.

Meðfylgjandi mynd er af tveimur uppáhaldshúskörlum Framsóknarmaddömunnar.

Desemberuppbót fyrir unnin störf

Fyrirmynd útrásarbófanna

Ronnie Briggs er tvímælalaust helsta fyrirmynd hinna andlegu krypplinga, sem kendir eru við útrás í péníngagéðvillu og kom íslensku þjóðinni eftirminnilega í koll haustið 2008. En þar eð aungvar járnbrautarlestir eru stafræktar hér á landi, brugðu íslenskir sporgöngumenn herra Briggs á það ráð, að ræna péníngastofnanir, fyrirtæki og einstaklinga ,,innanfrá" eins og það er kallað. Þetta var þjóðráð. Og ræningjunum tókst ránsskapurinn svo vel, að um skeið lifðu þeir eins þvílíku dýrðarlífi að annað eins hefur aldrei þekkst hér á landi. Auðvitað, eins og sönnum ræningjum sæmir, fluttu þeir óhemju af hinu þjófstolna góssi úr landi og liggja þar á því eins og ránfuglar á bráð sinni.

Núnú. Einhverjir af pörupiltunum hafa verið dæmdir og fangelsaðir fyrir glæpi sína og fyrir skemmstu voru nafntogaðir óþokkar, gjafaþegar flokkseigenda Framsóknarflokksins, dæmdir í margra ára fangelsi fyrir skemmtilega innspíruð viðskifti við einhvern Al-Thaini.

En því miður ganga margir af útrásarbófunum lausir; vaða sperrtir um víðan völl, rífandi kjaft og lifa í vellystingum. Það er sem sé af sem áður var, þegar menn voru hoggnir og hengdir fyrir að stela snærispottum í umkomuleysi sínu sárri fátækt.

Eins og gefur að skilja, eru allir útrásarvíkingarnir í miklu vinfengi við frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson og Brynjar Vondulykt og Óla Apakött, enda dregur það fólk, ef fólk skildi kalla, mikið dám hvert af öðru.

En nú er Ronnie Briggs dauður og farinn þangað sem köllum af hans tagi ber eftir dauðann. Og einhvern daginn kemur að því, að íslensku útrásarræningjarnir verða allir komir í vistina handan við gröf og dauða með Ronna karlinum. Í þeirri vist þýðir ekki par að ráða sér lögfræðinga, sem eru sérhæfðir í útúrsnúningum á lögum og reglum, því þar ríkir sá einn sem hefur með höndum að kvelja og pína fyrirlitlega glæpajúða og önnur ómenni, sem notuðu jarðvist sína til að arðræna og féfletta náungann.

Ræninginn Ronnie Biggs látinn

Páll strax kominn í aðra vinnu

Ekki á af Páli Magnússyni að ganga: Hann hafði ekki fyrr látið af störfum sem útvarpsstjóri en búið var að ráða hann sem matrós með sérþarfir og á sérkjörum á eitt af skipum Íshússfélags Vestmannaeyja.

Já, þær eru stundum styttri tengingarnar en menn hyggja.

Og svo er nú það.

Og jammogjæja.

Þegar Máría Borgargagn var á leiðinni á fundinn hjá frú Ingveldi, laust uppúr hádegi, lenti hún í átökum við frakkaklæddan mann með hund í bandi. Og þar eð maðurinn var aðeins í frakkanum einum klæða, dró Máría frakkann uppyfir hausinn á honum, greip í hnakkadrambið á búrtíkinni og barði mannfjandann með henni af heljarafli í klofið. Lágu þeir þar eftir ýlfrandi, frakkaklæddi maðurinn og búrtík hans, en Máría Borgargagn hélt leiðar sinnar eins og ekkert hefði í skorist.

Á sama tíma og Máría átti í höggi við frakkamanninn, lét Kolbeinn Kolbeinsson vel að konu sinni á þann hátt sem honum er einum lagið.

Í dag er semsagt líf og fjör á öllum vígstöðvum Flokksins.

Óhjákvæmilegt að Páll hætti núna

Héraðsbrestur - Snör handtök - Berjumst til síðast blóðdropa

Aðeins eitt orð er til yfir hina skyndilegu afsögn Páls Magnússonar menningarfrömuðs: Héraðsbrestur.

Öll þjóðin sameinast nú í sorg vegna hvarfs Páls Magnússonar úr Útvarpshúsinu og fjölmargir, sem eiga um sárt að binda vegna þess arna, sitja nú á salernum sínum með bullandi niðurgang sökum taugaálags. Öll menning þjóðarinnar er í uppnámi, helsti menningarviti hennar hrokkinn af stalli. Nú ríður á að Flokkurinn verði snar í snúningum og geri Hannez Holmstone Gizzurarsón að næsta útvarpsstjóra, eða frú Ingveldi, eða Óla Apakött. Um fleiri er ekki að ræða.

En svo undarlega sem þáð hljómar, þá kættist skríllinn á götunni við brotthlaup Páls og talar í véfréttastíl um að nú verði að reka flóttann. Hinn skítugi götuskríll, sem svívirti Gjeir Haaardý og fleiri góða menn í þessu svokallaða Hruni, ætla að heimta að eitthvert kommúnistagerpi verði útvarpsstjóri og hafa í heitingum að beita ofbeldi til að svo verði. En vér hvítliðar munum berjast til síðasta blóðdropa gegn því að svo verði ekki.

Páll hættir sem útvarpsstjóri

Flokkurinn er líklega búinn að komast að niðurstöðu um næsta útvarpsstjóra

Þessa stundina situr frú Ingveldur á fundi og ræðir horfur og möguleika í útvarpstjórnamálinu ásamt helstu hollvinum sínum og stuðningsfólki. Þar eru mættir til leiks ekki minni spámenn úr Flokknum en Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur, Máría Borgargagn, Haffi Frænka, Vigga Sleggja og Sigurveig Dræsa. Einnig eru þar staddir framsóknarmennirnir Indriði Handreður og Kolbeinn Kolbeinsson, en Máría Borgargagn er líka sögð höll undir Framsókn vegna tengsla við kaupfélagið þó hún sé venjulega eyrnamerkt Flokknum.

Það er mál manna, að fáir séu eins vel fallnir til að gegna útverpsstjórastöðu og frú Ingveldur og undir hennar leiðsögn muni Ríkisútvarpið heyra sögunni til innan fárra missera og blessunarlega komið í höndurnar á sægreifunum og öðrum vildarvinum Valdsins og Flokksins. Ef Ríkisútvarpinu verður komið fyrir kattarnef, munu margir anda léttar, enda væru þá úr sögunni allar áhyggjur af óæskilegum slagsíðum á þessu hættulega fyrirtæki.

Sú er ósk okkar allra, sem elskum frjálsa og frjálshyggjulega fjölmiðlun, að frú Ingveldur verði ráðin næsti útvarpsstjóri og allt gangi samkvæmt áætlun og andskotans Ríkisútvarpið heyri sögunni til næsta haust.

Þó má gera ráð fyrir að þeir garparnir Kolbeinn Kolbeinsson eiginmaður frú Ingveldar og Brynjar Vondalykt séu fremur hundslegir á fundinum í dag, því að í gærkvöldi læsti frú Ingveldur þessa heiðursmenn inní búri sínu eins og lóða tíkur. Hvernig þeir styttu sér stundir í þeim stað fram á morgun er óljóst, en þeir voru báðir í annarlegu ástandi, en grunur leikur á að þeir hafi framið kynvillu þar í búrinu.

Staða útvarpsstjóra auglýst

Fyrirsögnin minnir á ljóð þjóðskáldsins

Fyrirsögn þessarar fréttar, eða hvað maður á að kalla þessi ósköp, ,,skvettu blóði yfir söfnuðinn" minnir óneitanlega á upphafið á ljóði þjóðskáldsins, en það er á þessa leið:

Þú eldgamli útslitni kérlíngarfjandi,
það ætti að reka þig strax úr landi
og skvetta á eftir þér skít og hlandi.

Ekki hefi ég minnstu hugmynd um hvaða ,,kjérlíngarfjanda" þjóðskáldið á við, sem honum þykir svona aðkallandi að ausa hægðum og þvagi auk þess að reka umsvifalaust úr landi. Þó dettur mér helst í hug, að þarna eigi þessi drykkfelldi skáldmennisræfill, sem menningarkjánar landsins gerðu að þjóðskáldi, við eiginkonu sína, en sú kona mátti aldrei vamm sitt vita, reglusöm, orðvör og laus við hórdóm.

Þess ber til viðbótar að geta, að þjóðskáld þetta orkti annað kvæði, sem hefst á þessum björgulegu ljóðlínum:

Þín afundna, útbrunna kérlíngargála,
uppá vegg eins og skrattann þig ætti að mála,
en svo segja bækurnar Grettla og Njála.

Þarna fer varla á milli mála að þjóðskáldið á við konu sína, en ef ekki hana þá móður sína, systur eða ömmu. Sem betur fer er þetta þjóðskáld steindautt fyrir mörgum blessunarlegum áratugum, og menningarskríllinn gróf hann eins og hund í einu honinu á Fossvogskirkjugarði, því áhöld voru um hvort yfirleitt ætti að hræinu niður í vígðum grafreit. Nú pissa útgangsmenn á leiði hans og kettir ganga þar örna sinna og er það vel við hæfi.

Meðfylgjandi mynd var tekin af þjóðskáldinu skömmu áður en eininkona taldi mælinn fullan og lét á einkar snotran hátt til skarar skríða gegn þessu afstyrmis óféti.

Skvettu blóði yfir söfnuðinn

Verkalýðsaðallinn þekkir öðrum betur sviknar og innihaldslausar umbúðir

Atvinnuverkalýðsrekandinn og baráttuhetjan Sigurður Bessason er manna kunnugastur um umbúðir án innihalds, en hann hefur í áraraðir slengt innihaldslausum kjarasamningum eins og útmignum og skitnum sængurfötum framan í láglaunafólkið sem borgar honum margföld verkamannalaun á mánuði.

Þeir eru kyndugir kallar þessir öreigahöfðingjar, hver öðrum undirgefnari auðvaldinu, svikulli og auðvirðilegri. Hver man ekki þegar þessir aumingjar skriðu eins og blauðir kleprahvolpar undir borð þegar alþýðan fór útá strætin til að berjast í Hruninu.  Og fyrir nú utan að hafa leikið sér að því að halda landssamtökum verkafólks til fjölda ára í flóabanalagsískum klofningi, auðvaldinu til dýrðar, þá hafa Sigurður Bessason og félagar kórónað ósvífni sína og dólgshátt með því að kjósa þessu svívirta landssambandi samansúrrað framsóknarfífl fyrir formann eftir að auðvaldssleikjan og klofningspaddan úr Keflavík hrökklaðist úr embættinu. Lægra komast Sigurður og félagar varla.

Það voru mikil mistök í búsáhaldabyltingunni, að senda ekki eins og eina herdeild í glimmerhallir ASÍ, Starfsgreinasambandsins, VR og Eflingar og hreinsa þar ærlega og svikalaust út.

Jólapakki sem er bara umbúðir

Taðhúsajón Hrunsins. Einnig framhaldstíðindi af heimili frú Ingveldar

Það verður að teljast gott að Grjóni Hvata sé oggulítið ánæggur með þetta sem hann í öllum sínum fáránleika kallar mynd. Næst ætti hann að gera fjólubláa myndaseríu um þennan taðhúsajón, sem talin er hafa stuðlað mest og best af Hruninu góða, sem reið eins og skrattinn úr sauðarleggnum yfir suma á haustdögum 2008. Það gæti orðið safaríkur, að ég ekki segi blaulegur, myndaflokkur.

En Grjóni Hvata er ekki líklegur til alvöru afreka, svo við getum afskrifað strax þann möguleika, að hann standi að upplýsandi efni um hinn merka Taðhúsajón Hrunsins.

Nú rétt fyrir kortéri síðan, þ.e. kl. 17:38, stóð frú Ingveldur eiginmann sinn, Kolbein Kolbeinsson, Máríu Borgargagn og Haffa Frænku að verki í bílskúrnum frú Ingveldar og Kolbeins. Og þar er frú Ingveldi leið eins og illa framgenginni geldkú hafði hún aungin umsvif og skakkaði leikinn með berum höndum; Máríu Borgargagn tók hún og fleygði kviknakinni útí snjóinn, Haffa Frænku rotaði hún óvart, en Kolbeinn fékk hefðbundna yfirhalningu. Frú Ingveldur greip semsé óvinsamlega um óhreinan leindarlim eiginmanns sín, snöri svo manninn niður, dró hann nauðugan inní í stofu og barði hann. Og þegar Kolbeinn stóð upp, hrinti hún honum og sprautaði yfrum hann tómatsósu og hótaði að myrða hann með berum lúkunum. Að lokum lét hún samt nægja að kasta honum inní búr þar sem Brynjar Vondalykt hefst við í skyrtunni einni fata. Það má því búast við heldur óhrjálegum tíðindum, gott ef ekki kynvillu, úr búrinu frú Ingveldar þegar líður á kvöldið.

Stærsta frumsýning á Norðurlöndum