Þeirra erinda að hýða hann stórhýðingu fyrir óvinsamlegt gjamm og ýlfur

Jahá, alltaf heyrir maður ný og ný undur og stórmerki. Þykist nú minnsti og tannlausasti hvolpurinn í Framsóknarfjósinu vera orðinn slíkur ógnarstór og hræðilegur baskervillhundur að hann geti hrætt sjálfan Gunnar I. Birgisson háyfirborgarstjóra í Kópavogi með sínu veikburða gjammi og ýlfri? Ég er ansi smeykur um að herra háyfirborgarstjóranum muni afskaplega lítið um að sparka þessum fjósamykjulyktandi smáhvolpi útí hafsauga ef hann dirfist að reyna að japla með sínum tannlausu gómum á buxnaskálmum hans. Ég tala nú ekki um ef Gunnar I. myndi stappa fæti ofaná hvolpinn, þá færi hvolpræxnið í þvílíka skítaklessu að hann yrði óþekkjanlegur frá vejulegri kúamykjuslettu.

Jájá, og ekki munar hinu smágerða hvolpspotti að bera uppá háyfirborgarstjórann að hann sé hroðalegur lygamörður og lætur þar með að liggja, að hann sé dómbær á hvað sé sannleiki og hvað lygi. Þeir eru orðnir býsna góðir með sig og hvefsnir núorðið hvolparnir, meðan þeir telja sig í traustri fjarlægð frá óvininum.

En auðvitað er Ommi Steff, hvolpur til heimilis í Framsóknarfjósinu, kominn útá hálan ís. Viðbúið er að sá háli ís muni verða honum að fótakefli og hann eigi eftir að skondrast útí næstu vök, og allir vita hvað það hefur í för með sér fyrir ósyndan og tannlausan hvolp sem nýlega var gotið í fjósflórnum Framsóknarmaddömunnar.

Nú uppú hádegi mun Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður ganga á fund Omma Steff þeirra erinda að hýða hann stórhýðingu til að sýna honum fram á hverskonar reginheimska það er af einum vesölum hvolpi að gjamma og ýlfra óvinsamlega að stórbrotnum stórmennum eins og Gunnari I. Birgissyni háyfirborgarstjóra Kópavogs.

„Næst verður svarað með kæru“

Kolbeinn ætlar að sjá til þess að strengjabrúðan verði afsveinsöndruð

Það er naumast uppátækið hjá gifturíka kaupfélagsstjóranum á Sauðárkróki að láta sérlega strengjabrúðu sína á Alþingi og Stjórnarráðinu fara að apa eftir útliti Sveins Andra Sveinssonar. Fyrr má nú vera smekkleysið og öfgalágkúran. Nóg er að leggjast svo lágt reyna að telja landsmönnum trú um að ræfils strengjabrúðan sé stjórnmálamaður, meira að segja alþingismaður og ráðherra, en að gera greyskarnið að tvífara Sveins Andra er meiri fjóshaugaframsóknargeðkrabbi en góðu hófi gegnir.

Og auðvitað hefur sveinsandravæðing strengjabrúðunnar vakið athygli að bestu bæjum og einnig töluverðar áhyggjur. Af þessu tilefni gengu Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur á fund Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og tjáðu honum illar grunsemdir sínar útaf ógöngum strengjabrúðunnar, hverrar trúverugleiki færi brátt, ef áfram héldi sem horfði, að jafnast á við hlálegan trúverðugleik framtíðarpokans Gvendar Vitlausa. Kolbeinn tók vinum sínum ljúflega og svaraði þeim til, að hann væri allur af vilja gerður að hafa áhrif á að gifturíki kaupfélagsstjórinn hætti að leika sér að því að gera strengjabrúðuna að meira dómadagsapparati og orðið er og sagðist sjálfur vera búinn að fá nóg af svo góðu, en gamla Framsóknarmaddaman væri orðin illa elliær, dómgreind hennar væri þrotin sem og siðferðisvitund og öll væri hún úr sér hnotin og upp að knjám gengin og ekki hægt að stóla á hana lengur að einu eða neinu leyti. Loks huggaði Kolbeinn vini sína með því, að hann ætlaði að fá Halldór og Finn til að ganga í málið og sjá svo um að strengjabrúðan verði afsveinsöndruð áður en þessi mánuður væri á enda.

„Aðstoðarmenn hans lágu yfir gömlum myndum af mér“

Helvíti mikill hvalreki

Það má heita helvíti mikill hvalreki fyrir Samherja-Stjána að fá skörunginn Óla Björn sér til aðstoðar.

En hvað á Óli Björn að aðstoða Samherja-Stjána við? Fara með hann á toiletið og hjálpa honum að við það sem þar er stundað? Semja fyrir hann uppskrúfaðar skrumræður, sem styðjast varla við nokkra skynsamlega stoð í veruleikanum? Klæða ráðherrann í sokkana og nærhaldið á morgnana?

Og hver á að borga Óla Birni kaup fyrir þessa endemis vitleysu? Varla skattborgararnir? Að minnsta kosti harðneita ég að mínir skattar séu fordjarfaðir í slíka ósvinnu. En kanske sletti Stóri-Samherjapabbi aurum í hr. Kárason. Vonandi. Vonandi fer Kárason ekki að dæmi aðstoðarmannsins, sem beit sinn herra í sjálft rassgatið og gortaði sig af.

En ég fer ekki ofan af því að það er helvíti mikill hvalreki fyrir Samherja-Stjána að fá Óla Björn sem aðstoðarmann.

Óli Björn aðstoðar Kristján

Kallaði þau lúsablesa, en ætla nú að kaupa Óla Góða sér til halds og vegsemdar

Ósköp er eitthvað þriflegur andskoti að birta myndir af húskörlum og griðkum Framsóknarmaddömunnar að kyssast fyrir dyrum úti, lengra verður vart komist í listrænni fótógrafíu. Að vísu hefur Framsóknarmaddaman aldrei haft fyrir sið að telja áhangendur sína í Kópavogi til fullgildra húskarla og griðkvenna í bókhaldi sínu. Og frægt varð þegar hún kallaði kópavogsframmara lúsablesa á hádegisverðarfundi í Framsóknarfjósinu sökum þess hve furðu linir þeir væru við atkvæðasöfnun þegar kosningaslagur er.

En nú er litli húskallinn, Ommi Steff, búinn að blása til maddömufundar í Kópavogi (hann kom skríðandi) og ku tilefni þeirrar samkomu vera að bölva og ragna Gunnari I. Birgissyni háyfirborgarstjóra Kópavogs í sand og ösku og biðja þess af Drottni sjálfum að sá skelmir megi aldrei þrífast. Svo ætla Ommi Steff og þau hin að ræða ítarlega hvort ekki sé hægt að mynda einn til tvo meirihluta fram að kosningum.

En gleðitíðindi kvöldsins í Framsóknarkotinu í Kópavogi verða samt mest vegna væntanlegrar komu Óla Góða, sem húkt hefur hin síðari ár í bæjarstjórn fyrir VG. VG þeirra Álfheiðar, Steingríms J. og Sendiherrans er nefnilega svo gott sem gjaldþrota og hefa eigendur VG brugðið á það ráð að selja Óla Góða til Framsóknar fyrir 10 þúsund krónur, sem gamla Maddaman segir að sé alltof hátt verð fyrir aðra eins liðleskju og gufuhnoðra.

„Við erum í starfhæfum minnihluta“

Átjándualdar sveitarstjórnarmenn undir kjörorðunum: ,,Allir á götuna og í ruslatunnuportin"

Rannveig nokkur Ásgeirsdóttir, sögð formaður bæjarráðs Kópavogs, telur það sviðsett lýðskrum að bæjarstjórn vilji forða íbúum bæjarins frá að búa í ruslatunnuportum og á gangstéttum. Það er vonandi að Kópavogsbúar þurfi ekki að standa frammi fyrir mörgum frambjóðendum af þessu kalíberi í vor. Ef svo óhönduglega tækist til að svona átjándualdar sveitarstjórnarmenn verði í meirihluta í bæjarstjórn Kópavogs eftir kosningarnar í vor, er hætt að meirihluti íbúanna verði kominn á vergang áður en kjörtímabilinu lýkur.

Já, það eru ljótu ekkisens skötuhjúin þessi Manni litli og Rannveig á ipsílónlistanum. Þau virðast ganga undir slagorðunum: ,,Allir á götuna og í ruslatunnuportin."

Nú held ég að Máría Borgargagn, sem svo heppilega vill til að býr í Kópavogi, verði að koma til skjalanna og taka í bölvaðann lurginn á flokkssystkynun sínum í Framsóknarsjálfstæðisflokknum í Kópavogi ef það kynni að verða til þess að þau hættu að láta eins og skelkaðar pöddur á stofugólfi.

Sviðsett „lýðskrum“ í Kópavogi

Ungum dvergum er allra best

Hvurn fjárann er þessi Ármann að derra sig framan í háyfirborgarstjóra Kópavogs, Gunnar I. Birgisson? Svona glamur minnir óþyrmilega á grindhoraðan dverg með sultardropa á nefbroddinum, sem er að böglast við að rífa kjaft við ógurlegan risa, nokkurskonar King Kong, í sömu andrá og risinn stígur ofaná hann og drepur í honum eins og vindlingi.

Og hvurn sjálfan andskotann á dvergurinn við með því að kalla háyfirborgarstjórann og Gvöðríði Arnardóttur ,,skötuhjú"? Kann þessi furðufugl aungva mannasiði? Hvernig væri að góðgjarnir menn boðuðu drenginn á sinn fund og reyndu að kenna honum hvernig ber að haga orðum við fullorðið fólk?

Ég er svo öldungis hissa.

Nú er við hæfi að fara með gott vers eftir sálmaskáldið góða:

Ungum dvergum er allra best,
að elska Gunnar sinn herra;
klifra ekki uppá háan hest
og hætta sig að derra.

Skipulögð atlaga „skötuhjúa“

Jájá endilega meira af efrimillistéttarrusli með hausinn ofar skýjum

Það má nú sejga það skohh ... Auðvitað bráðvantar fleiri konur í pólitíkina á borð við Sóley Tomm, Ragnheiði Elínu Árnadóttur, Vigdísi Hauksdóttur, svokallaða Swadeesý Sendiherrans, Unni Brá Konráðsdóttur, Margréti Tryggvadóttur, Birgittu Jóns í búllsjíttinu, Álfheiði Inga, Katrínu Júl og Katrínu Jakk og Sigríði Ingibjörgu, svo fáeinar liðónýtar efrimillistéttarkvennsur séu nefndar. Við þurfum endilega meira af svona fénaði í stjórnmálin.

En konur og karla, úr stéttum undir efrimillistétt með bein í nefinu, heiðarleg og með báða fætur á jörðinni, viljum við fyrir engann mun sjá nálægt hinni heilögu tík, pólitíkinni.

Konur í forystusæti

Hamlet og útnárar hans í kústaskápnum

Sá stórbilaði Hamlet danaprins er eflaust vel geymdur í kústaskápi innanum sópa, fægiskúffur, skrubbur og skítugar gólftuskur. Fjarska gott væri að umræddur kústaskápur vær það rúmgóður að þar væri hægt að geyma, auk Hamlets, þá Steingím joðhh, vin hans Þorstein Má Samherja, og Gylfa þann sem leikur hlutverk yfirsjakala á kontórnum hjá ASÍ. Ég er viss um, að nefndir þremenningar væru vísir með að auka danaprinsinum skemmtan, líklega furðu daufa, en skemmtan þó. En mesta skemmtanin verður þó fólgin í því þegar fylliraftar taka sig til og míga inní kústaskápinn, yfir hersinguna sem þar er fyrir, og hlægja dólgslega á meðan. Í þeim hæstapunkti gleðinnar munu Hamlet og hans útnárar finna á eigin skinni hve hátt þeir eru metnir í þjóðfélagi sem búið er að fá yfir sig nóg af drulludelum af þeirra kalíberi.

Hamlet í kústaskáp

Heilsudrottning með fjölda sjúkdóma og lærð hjá frú Ingveldi

Það er vandasamt að vera og heita Heilsudrottning og vera flesta daga sárþjáð af djöfullegum sjúkdómum á borð við andremmu, magasár, skitu, gigt, brjóstsviða, harðlífi, nárafár og uppþembu, fyrir nú utan smákvilla eins og nokkrum tegundum af hjarta- og æðasjúkdómum, að ógleymdu illvígu krabbameini í hugsunarhætti. En Heilsudrottningin er ráðagóð og heldur öllum þessum sjúkdómum niðri með því að éta sand og mold, kíslil, líbarítmulning, plastduft og sýrða hundamjólk. Þá hefur hún lagt stund á torflækningar og mykjulækningar, drekkur piprað saltvatn gegnum nefið, brúkar tóbak í vörina og drekkur mikið af stalínískum volka. Enda er hún við hrossaheilsu, frísar hátt, bítur og slær.

Til nánari glöggvunar skal á það bent, að Heilsudrottningin lærði öll sín heilsubótarfræði hjá ekki ómerkari heilsubótarkonu en Ingveldi. En frú Ingveldur og Máría vinkona hennar Borgargagn hafa í mörg herrans ár haldið heilsu með því að gleypa hraungrýtismulning, ýmist blandaðan kannabissalla eða amfetamíni en oftast þó með báðum þessum öndvegis heilsubótarefnum.

„Þetta er svolítið eins og drekka sand“

Mesti búllsjíttari Íslands ætti frekar að funda um samninginn með Taðhausafélaginu

Sko minn kall, nú heimtar hann fund í nefnd Alþingis um kjarasamninga. Hvað ætli það eigi að fyrirstilla hjá kallrassinum? Ekki er það af umhyggju fyrir verkafólki, svo mikið er víst. En sönnum loddurum munar ekki um að bregða sér í allra kvikinda líki. Og maðurinn sem ber tignarheitið mesti búllsjíttari Íslands á ekki í vandræðum með að líta uppúr ástúðlegum atlotum við erkiauðvaldið og gerast verkalýðssinni með tár á hvarmi í nokkrar mínútur.

En auðvitað er það fáránlega smekklaust hjá búllsjíttaranum að ónáða nefnd Alþingis með loddaraskap af þessu tagi. Honum hefði verið nóg að funda um þessa kjarasamninga, sem honum er andskotans sama um, með vinum sínum í Taðhausafélaginu, þeim Álfheiði Inga, Sendiherranum, búrtíkunum Birni og Árna, Sóley Tomm Fílí Romm Bomm Bomm og Þorsteini Samherja. Svo geðsleg samkunda myndi fjalla um einn skitin kjarasamning af þessháttar mannviti og hugsjón sem þessum kjarasamningsbastarði sæmir.

Steingrímur óskar eftir fundi