En lætur sé nú nægja að fara að dæmi Donkíkóta

Hann Sigmundur Dávíð þekkir vel til endurtalninga, það er nú líkast til. Einusinni var kosið milli Sigmundar og hans Höskuldar hérna prestssonar úr Norðurlandi um það hvor þeirra ætti að vera formaður Framsóknarflokksins, þ.e. ráðsmaður í Fjósinu. Skemmst er frá að segja, að Höskuldur fékk fleiri atkvæði og var kynntur til leiks sem fornmaður Framsóknar. En í sömu andrá og Höskuldur hóf sín fagnaðarlæti yfir unnum sigri fór allt á tjá og tundur í reykfyllta herberginu bakatil og litlir framsóknarhúskarlar þurstu fram á sviðið með þann sérkennilega boðskap að þeir hefðu endurtalið atkvæðin í snarhasti og í þeirri talningu hefði Sigmundur fengið einu atkvæði umfram Höskuld og væri Sigmundur því réttkjörinn ráðmaður yfir húskörlum og griðkonum gömlu Maddömunnar í Framsóknarfjósinu.

Þessi fáheyrðu og umfram allt dularfullu meintu mistök talningarmanna Framsóknar er vafalaust merkustu mistök í sinni röð á Íslandi því ætlandi er, að umræddir teljarar hafi fyrir það fyrsta ekki kunnað að telja, verið ofurölvi við talningarborðið, eða talnablindir, lesblindir og litblindir, eða hreinlega allt þetta í senn. Auðvitað trúa fáir mistaka- og mistalningarkenningunni, sem beitt var til að hrekja Höskuld eins og halaklipptan hund niðraf sviðinu og krýna Sigmund í hans stað. ,,Þeir byrja snemma ólánsmennirnir" sögðu gömlu konurnar hér fyrr meir þegar þær fréttu af unglingsskjátum sem gert höfðu eitthvað af sér. Hið sama má segja um upphaf stjórnmálaferils Sigmundar Dávíðs, sem þjófstartaði strax á byrjunarreit. Uppfrá því hefir leið hans legið um holtabörð og lygaklungur, vörðuð villuljósum, ótímabærum upphrópunum og fáheyrðri upphafningu eigin ágætis og heimsmeta.

En nú er Sigmundur Dávíð kominn að fótum fram á sinni pólitísku framabraut, sem sést best af því, að nú lætur hann sér nægja að fara að dæmi Donkíkóta, að berjast við vindmyllur. Í tilfelli Sigmundar er hans vindmylla Ríkisútvarpið, sem hann lætur vindhögginn dynja á, til stórrar og vaxandi undrunar almúgafólks sem botnar ekki par í þessum æsta riddara úr Framsóknarfjóshaugnum.

Minntist á endurtalningu í manni ársins

Einkennilegt framferði og annað undarlegt

Ekki veit það á gott, ef satt er, að endemin á alþingi eru farin að þakka í allar áttir og þá einkum og sérílagi sjálfum sér í umræðum um fjárlög. Mér er næst að halda að helvítin hafi komist sterkt jólabrugg og svolgrað það í sig eins og þyrstar hagamýs. Og sjá hann þarna Steingrím, eða hvað hann heitir, sitjandi í hásætinu eins og sjálfsdýrkandi búhnubb; önnur eins háðung hefir vart sést á þingi síðan Steingrímur og þau höfðu Ástu Ragnheiði í hásætinu.

En nú hefir það gerst á núlíðandi jólaföstu, sem allir hafa óttast, að minnsta kosti einn af jólasveinunum hefir fetað í fótspor Grýli og Jólakattarins og lagst í mannát. Það hefir auðvitað lengi þekkst og verið árlegur viðburður, að Grýla og kattarafmánin veiddu sér fólk til matar frá því á miðju hausti og út aðventuna, þó þess hafi skjaldan eða aldrei verið getið í fjölmiðlum og slíku. Það hefir nefnilega ekki þókt viðeigandi að hræða fólk úr hófi með því að bera á borð fréttir af framferði óvættanna. Hinsvegar spryrst gjarna út orðrómur um að þessi eða hinn hafi orðið Grýlu eða Jólakettinum að bráð.

Austur á landi er mikið uppnám og skelfing vegna nærveru umræddra óhræsa og hefir snjöll refaskytta verið gerð út til að freista þess að bægja þeim frá. Uppi í Heiðmörk átti Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður fótum fjöri á launa á dögunum þegar Jólakötturinn veitti honum eftirför. Kolbeinn átti stefnumót þar uppfrá við óhafngreindan aðila þegar kattarandskotinn kom skyndilega úrúr skógarþykkninu og hugðist hremma Kolbein. Sannast sagna var Jólkötturinn ljónheppinn að ná ekki bráð sinni og eta hana, því Kolbeinn er svo baneitraður að Jólakötturinn hefði steindrepist af því að leggja hann sér til munns. Þegar Kolbeinn kom heim til sín skreið hann beint undir rúm og lét þar fyrirberast nötrandi í stinnan hálfan sólarhring, en þá dró Brynjar Vondalykt undan bælinu á annarri löppinni. 

Fullþakkað fyrir í fjárlaganefnd

Þingið ljúki störfum fyrir fullt og allt í nótt

Dásamlegast af öllu væri ef þinginu tækist að ljúka störfum fyrir fullt og allt í nótt og kæmi aldrei saman meir. Alþingi mannað undirmálskvikindum er ekki ásættanlegt og ekki er gerlegt að kjósa til alþingis öðruvísi en að þangað inn streymi undirmálskvikindi eins og slímkennd leðja. Staðan er sem sagt óásættanleg og myndin sem fylgir fréttinni á mbl.is staðfestir svo um munar hvernig staðan er. Myndin staðfestir líka hve Reinarbændum hefir hrakað illilega frá því Jón Hreggviðsson var þar bóndi kringum árið 1700.

Í stað alþingisnefnu þeirrar er hér er, og verið hefir að trénast upp síðustu þrjá áratugina, væri affarasæalast fyrir þjóðina að stofna til ráðstjórnar, sósíalískrar ráðstjórnar sem mundi leysa atvinnurekendur og annað auðvaldspakk undan þeim þunga krossi að lifa á arðránum og svindli. Það gengi þannig fyrir sig, að fyrst væri stjórnarskrárforsmánin tekin úr sambandi og aflögð; þar næst væru öll atvinnutæki oní smæstu búðarkompu þjóðnýtt; peningalegar eignir péníngapervertanna væru gerðar upptækar, hvar sem í þær næst; svo væru alræmdustu arðræningjarnir og óforskömmuðust braskararnir fluttir á samfélagsins kostnað til Angmaxalík á Grænlandi. Þegar þetta all væri blessunarlega um garð gengið væri nafni landsins okkar breytt í Ráðstjórnar- og alþýðulýðveldið Ísland. Þá gætum við loksins snúið okkur að því að hafa það gott án auðvalds, arðráns og arðræningja.

Líklegt má telja, að þegar Ráðstjórnar- og alþýðulýveldið Ísland vrður risið, að einhverjir andlegir auðnuleysingjar og péníngagéðsjúklingar fari að mjálma um mannréttindabrot, en þeir munu fljótlega kynnast því að ,,mannréttindin" sem þeir syrgja eru þau ein að arðrán er bannað eins og annar þjófnaður. Þegar þeir hafa áttað sig á staðreyndum, þá munu þeir hrista hausinn og sjá sjálfir á hvaða villugötum þeir hafa verið allt sitt líf og hvað þeir hafa verið vitlausir að halda að arðrán væri heilög athöfn.

Vongóður að þing ljúki störfum í nótt

Það verður stríð - og Kolbeini misþyrmt

Fyrst þeir hafa skotið sendiherrann, og það er meira að segja sannarlega Tyrkjans verk, þá verður stríð; Rússar og Serbar ráðast á Tyrki og Þjóðverjar veita Tyrkjum liðveislu og ráðast á Rússa og Serba. Og svo fer allt í gang. Trump forseti kemst innan nokkurra daga í embætti og hjálpar bæði Rússum og Tykjum og lendir þar af leiðandi í ógurlegum bardögum við sjálfann sig og eftir nokkra daga verða allir dauðir. Það verður mikil fjölgun í Helvíti eftir áramót og fram á vor og Andskotinn fær að standa í ströngu við að koma öllum þessum nýju heimilismönnum fyrir hjá sér.

Hugsið ukkur, bölvuð villidýrin ukkar, ef færeyskur lögregluþorpari mundi skjóta sendiherrann okkar þar sem hann væri að skoða sig um á færeyingasafninu í Þórshöfn. Við mundum ekki láta soleiðis kræsingum ósvarað. Stjórnin okkar mundi umsvifalaust reka öll okkar skip, þungvopnuð, þyrlur og flugvélar til Færeyja og kenna þeim labbakútum slíka og þvílíka lexíu að aunginn maður í Færeyjum mundi upp frá því þora svo mikið sem líta í áttina til Íslands. Auk þess væri soleiðis sendiherramorð góð átylla fyrir okkur að taka Færeyjar og sölsa þær undir okkur og þá væri eftirleikurinn auðveldur að taka Shetlandseyjar og Orkneyjar áður en við tækjum Írland og Danmörku. Þegar svo væri komið væri annarra þjóða kvikindum óhætt að kalla okkur Stóríslendinga og veldi okkar Stóra Ísland.

Frú Ingveldur varð mjög skelkuð er henni bárust fréttir af vígi rússneska sendiherrans í Ankara. Hún hringdi undir eins í Kolbein eiginmann sinn og skipaði honum að koma sér heim á stundinni áður en einhver ódámur mundi skjóta hann eins og hvurt annað kattarræxni. Kolbeinn kom af fjöllum varðandi afdrif rússneska sendiherrans enda var hann nýkominn í kurteisisheimsókn til Máríu Borgargagns að líkna henni til rúms og sængur. En frú Ingveldur er slægvitur og gerði rannsókn á manni sínum þegar hann staulaðis heim. Hún þefaði af vel völdum stöðum á Kolbeini og spurði hann svo að því hvurt hún ætti að kalla til Indriða Handreð til að lumbra á honum, Handreðinum þætti alltaf svo vænt um að handleika lítilmenni sem væru að snuðra utaní konunni hans. Það ætti engum að koma a óvart, að frú Ingveldur lét eiga sig að hafa uppá Indriða, en sá sjálf um að misþyrma Kolbeini.

Lögreglumaður á frívakt skotmaðurinn

Skammarleg umfjöllum um afmæli gamallar konu

Þessi myndasyrpa mbl.is af tíræðisafmæli gömlu Framsóknarmaddömunnar er hreint og beint skammar, stórskammar. Hvernær hefir það gerst í veraldarsögunni að fjölmiðill hafi birt myndir úr afmæli þar sem afmælisbarnsins er hvegi getið, hvað þá að því bregði fyrir á einni mynd. Það má so sem vel vera að blaðamenn mbl.is skammist sín mikið fyrir gömlu konuna og kunni ekki við að láta hana sjást á myndum, enda er kerlingin ekkert venjulega hrörleg og illa farin af meðferðinni í tíu áratugi. Hinsvegar er fullt af myndum af húskörlum og griðkvendum Maddömunnar, hálffullum og gljáandi og sperrt eru þau eins og montnir hænsnfuglar, ekki vantar það.

Það kostaði Framsóknarflokkinn mikla fyrirhöfn og allt of mikla pénínga að skila blessuðu afmælisbarninu tíræðu á áfangastað í Þjóðleikhúsinu. Þeir sem vitni urðu að inngöngunni með Maddömuna héldu allir að verið væri að ferja Skugga-Svein eða afturgenginn föður Hamlets danaprins eða jafnvel Axlar-Björn sjálfann í eigin persónu í leikhúsið. Fyrst af öllu máttu húskarlar og griðkur eyða drjúgum tíma í að hífa þá gömlu uppúr körinni, rétta úr henni eftir föngum, finna einhverjar druslur utaná hana og bera hana á höndum uppúr hlöðu Framsóknarfjóssins. Þar næst að drösla hinu aðframkomna gamalmenni uppí hestakerru, sem húðarjálkar Framsóknar lötruðu með eftir krókaleiðum og allrahanda stoppum til Þjóðleikhússins. Það var þrifaferðalag og ekillinn blindfullur og var hvað eftir annað að tefja með því að nema staðar til að míga og troða neftóbaki uppí vörina á sér.

En það sem mest kom á óvart í sjálfu afmælinu var hvílík ósköp afmælisbarnið gat þambað í sig af Framsóknarbjór og Framsóknarbrennivíni, sem hafði verið bruggaður sérstaklega í tilefni dagsins. Helvítis kerlíngaruglan innbyrti þau reiðinnar býsn af þessum rammáfenga vökva eins og að vantaði í hana botninn. Og enn einkennilegra þókti veislugestum að þessi alræmda 100 ára lauslætisdrós varð því alsgáðari sem hún drakk meira og meira. En þegar hún tók upp kókaín og kannabiss og fór að snússa sig á stukku nokkrir afrendir húskarlar til og brunuðu með kerlíngarhexið í hjólastólnum inní hliðarherbergi og læstu að sér. Eftir það leystist afmælisgleðin upp og almennir framsóknarmenn voru reknir með valdi útúr Þjóðleikhúsinu en eftir sátu vænstu húskarlar Framsóknarmaddömunnar og fáeinar afar stuttpilsaðar griðkonur til að þjónusta og skemmta afmælismaddömunni til borðs og sængur. 

Framsóknarmenn fagna aldarafmælinu

Geðslegur stjórnmálaflokkur

Í dag, á aldarafmæli gömlu Framsóknarmaddömunnar, er unnið hörðum höndum að stofnun geðslegs stjórnmálaflokks. Í framkvæmdaráð um flokksstofnunina er þegar búið að skipa eftirtalið sæmdarfólk: Björn Bjarnason, Ingibjörgu Sólrúnu, Indriða Handreð, Sigmund Dávíð, Gjeir Haaardý og Sighvat Björgvinsson. Helstu baráttumál flokksins eru eins og búast mátti við, að hefja gömludansana aftur til vegs og virðingar; innleiða Stóradóm aftur í lög sem og Húsagatilskipunina; að endurreisa í samrstarfi við Verslunarráð nafnkenndar verslanir á borð við Tang og Riis, Örum og Wulf og Gúðmúndssensbúð; að taka rússneska drenginn af Ólafi Friðrikssyni og reka hann úr landi.

Þá hefir framkvæmdaráðið þegar sammælst um að reisa veglega styttu af ESB umsókninni í þjóðgarðinum að Þingvöllum og aðra styttu, ekki síður veglega, af NATO, sem staðsett verði í Engey til mótvægis við friðarsúlu Yógóar í Viðey. Þá er það skoðun Sighvats að ógurlegt minnismerki um Hanníbölin verði byggt yfir Ísafjarðarkaupstað hinn forna.

Eins og af fyrrgreindum atriðum má ráða, þá verður nýji flokkurinn bæði geðslegur og geðugur og þar verður sköpunargleðin í fyrirrúmi með glensi og óborganlegu gamni. Enda eru stofnendur hans allir kunnir af skopskyni og brandaramennsku. Ef hugðarefni hins geðslega flokks verða að veruleika er viðbúið að þjóðarbragurinn hefji sig uppúr hjólförum miðlungsmennsku og árangurslauss rifrildis, symfóníugargs og boltaleikja. 

Tekur undir með Ingibjörgu og Birni

Pakk ársins

Og í dag gjörði Vitundariðjan Smartaland sér lítið fyrir og tilnefndi hjónin frú Ingveldi, Kolbein og heimaganga þeirra pakk ársins. Þegar frú Ingveldi var kunngerð tilnefning Vitundariðjunnar urraði hún af íllsku, enda grimmilega timbruð og full mannvonsku. Hóf hún þegar undirbúning hefndar. En þá er frú Ingveldur hafði kynnt nægilega undir aldlegu atgerfi sínu hélt hún innreið sína í Vitundariðjuna Smartaland og lét hart mæta hörðu. Hún byrjaði á að ávarpa forstöðufólk Vitundariðjunnar með því að kalla það málaliða og hryðjuverkamenn slúðurfabrikkunnar Svartahlands og lauk erindi sínu með því að lúberja veslings fólkið eins og hunda og draga eina smörtustu gelluna út á hárinu og velta henni þar uppúr forarpolli.

Eins og gefur að skilja var heimsókn frú Ingveldar mikið reiðarslag fyrir eigendur og starfsfólk Vitundariðjunna Smartalands því að frú Ingveldur linnti ekki látum fyrr en hún fékk fyrirgefningarbeiðni og skriflega yfirlýsingu um að Smartaland drægi tilnefninguna um pakk ársins til baka. Samhliða hinni skriflegu yfirlýsingu til handa frú Ingveldi og hennar fólki samþykkti Vitundariðjan að tilnefna í staðinn, að tillögu frú Ingveldar, þá er stóðu fyrir árásinni að Sigmundi Dávíð pakk ársins.

Fyrir öllu er að ágreiningur frú Ingveldar og Smartalands leystist á farsælan hátt og enginn er sár að ráði nema kvennsniptin sem frú Ingveldur dró útá götu, en hún er með hálfgerðan vott af heilahristingi, áfallastreituröskun og brotna framtönn í efri gómi. Þykir ferð frú Ingveldar öll hin röskasta og verðugur innblástur fyrir fyrir yngri konur landsins sem vilja láta að sér kveða í framtíðinni. 

Pör ársins 2016

Eftirpartýið

Auvitað er viðeigandi að upprennandi auðvaldskerlingar í arðránshugleiðingum haldi veglegt hvítvínspartý undir leiðsögn gluggaskrautskvenna úterðarauðvaldsins, sem enn heitir LÍÚ í huga almennings, þrátt fyrir að útgerðarauðvaldið hafi gert alvarlega tilraun til andlitslyftingar útávið með því að reyna að þvo af sér hinn alræmda LÍÚ stimpil og stilla konum á besta aldri útí stofugluggann hjá sér. Og hvítvínsfyllirí rísandi auðvaldskvenna undir handleiðslu LÍÚ kvennanna fær á sig sérstaklaga skoplegan blæ í ljósi þess að hásetaþrælar útgerðarauðvaldsins eru af gefnu tilefni komir í harðan slag við húsbændur sína. Það má gera ráð fyrir að partýkonurnar hafi skálað fast og mikið fyrir hásetum í verkfalli.

Eftir gleskapinn í Húsi atvinnlífsins bauð frú Ingveldur hinum þéttkenndu athafnakonum til eftirpartýs að heimili sínu og Kolbeins eiginmanns hennar. Þar þjónuðu valinkunnir heiðursborgarar, nauðaberir neðan nafla, til borðs, blönduðu drykki og báru fyrir gesti. Þar fóru fremstir meðal jafningja Brynjar Vondalykt, Indriði Handreður, Óli Apaköttur og Kolbeinn húsbóndi Kolbeinsson. Í þessu tilfelli er nauðsynlegt að geta þess að þeir sem þjónuðu til borðs voru talsvert drukknari en gestirnir, sem vóru þó allflestir á felgunni og rúmlega það.


Ekki þarf að geta þess sérstaklega, að samkvæmið að heimili frú Ingveldar og Kolbeins fór að sumra mati úr böndunum er þjónunum um kennt því þeir voru eindæma kauðskir og klauffengnir við störf sín, en þar á móti kom að þeir þóktu skemmtilega djarfir og það svo að gestirnir lágu hvað eftir annað í gólfinu af óstjórnlegum hláturskrampa. Þessu velheppnaða eftirpartýi lauk svo að mestu einhvern tíma eftir hádegi daginn eftir, en þá hafði frú Ingveldur slegið eiginmann sinn í rot af því hún hafði hann grunaðann um siðferðisbrot og ölæðisnautheimsku.   

Heiðrún Lind tók á móti ungum athafnakonum

Blindfullur skipstjóri í svartnættisþoku

Það er virkilega til fyrirmyndar hvað við Íslendingar erum lánsamir að eiga marga frjálshyggjuauðvaldsflokka sem segjast vera miðjuflokkar. Að segjast vera miðjuflokkur gefur viðkomandi fullt leyfi til að stunda umfangsmikinn pólitískan hórdóm án þess að veða með góðu móti sakaður um svik og auðvirðilegt lauslæti á stjórnmálavellinum; enda skríða þessi gersemi útúr hvurjum frjálshyggjuhaugnum af öðrum, eftir svæsnar bólfarir við auðvaldið, sem tandurhreinir miðjumenn og kalla sig til viðbótar við miðjumennskuna umbótasinna og frjálslynda jafnaðarmenn. Það er, þegar öllu er á botninn hvolft, fátt sem miðjuvíkingunum hugkvæmist ekki að skreyta sig með í blekkingar og lýðskrumsskyni.

Elsti miðjuvíkingurinn á Íslandi er auðvitað blessuð gamla Framsóknarmaddaman, sem um þessar mundir er hvorki meira en né minna en 100 ára. Til að henni auðnaðist að skrönglast með lífsmarki yfir tírætt varð að tengja gúmmíslöngur með dælu við öndunarfæri þeirrar gömlu og dæla metangasi beint úr haughúsi Framsóknarfjóssins beint ofaní lungun. Svo eru nokkrir miðjuflokkar, að eigin sögn, gríðarlega umbótasinnaðir og frjálslyndir og sjást ekki fyrir í pólitískum ástum svo stappar nærri sifjaspellum og kynvillu á þeim vettvangi. Því miður eru þessi endemi svo gegnsýrð af krataeðli að þau hafa ekki hugmynd um hvort heldur er nótt eða dagur, hásumar eða jólafasta. Þó tekur verulega í hnjúkana þegar hin miðjusæknu framsóknarkratagægsni fá starsýnisblindu á auðvaldbandalagið ESB og fara að halda að þar sé fólgin hin absólúta barbabrella.

En nú erum við komin með svo marga geysihægrisinnaða miðjuflokka að stjórnarkreppa er óumflýjanleg. Það er dálaglegur andskoti fyrir fólk að horfa uppá þennan ólánlega söfnuð veltast um í einni hrúgu eins hvítmaðka og lyktin af þessum fjanda að sama skapi vond og óheilnæm. Verst er þó að engin raunhæf leið er til að losna við þennan ófögnuð því að kjósendur eru samir við sig og láta blekkjast eins hvurjir aðrir dauðans einfeldningar kosningar eftir kosningar, uns svo er komið að stjórnmál á Íslandi líkjað aungvu fremur en siglingu siglingartækjalauss skips með blindfullan skipstjóra í brúnni inní skerjagarði í svartnættisþoku.    

Þingið og formenn fái svigrúm

Stríðaldir heimiliskettir

Jújú, við vitum allt um það hvurskonar skaðræðisgripur Sjálfstæðisflokkurinn er, bófaflokkur og allt það. Hinsvegar er ég í þyngri þönkum um Katrínu þessa Jakobsdóttur; ég er nefnilega nýbúinn að lesa bók Jóns Torfasonar skjalavarðar ,,Villikettirnir og vegferð VG - Frá væntingum til vonbrigða" en þar segir frá nefndri Katrínu og vinum hennar í flokkseigendaklíku VG, og það af illu einu. Þetta er mikil sorgarlesning um nokkur pólitísk viðrinisskrípi sem valda vonbrigðum og reiði með ófyrirleitnum gjörðum sínum, einelti, lýgi, hálflýgi og ófyrirleitnu undirferli. Aðalhlutverkið í Villiköttunum er leikið af Steingrími J. Sigfússyni, sem að sjálfsögðu fer á kostum í slóttugheitum sínum og sjálfshóli. Það er augljóst, að Katrín, Björn Valur og Bjarkey Ólsen hafa verið helstu lærlingar Steingríms, sem sjálfkrafa gerir þau að óæskilegu undirmálsfólki í VG.

Í framhaldi af ofangreindu hljómar rödd Katrínar eins og hjáróma breim stríðalisns heimiliskattar þegar hún talar um aukin útgjöld til samfélagsmála, eftir að hafa fellt allar tillögur Atla Gíslasonar og ,,villikattana" í sömu veru þegar þeim ofbauð aðgangsharka Steingríms og hans nóta að meginstoðum samfélagsins og einstaklingum í vanda. Þó svo að VG hafi fengið býsna góða kosningu fyrir mánuði síðan þá fékk Samfylkingin þá ráðningu sem hún átti skilið. Best væri að VG fengi ámóta gúmoren beint framaná svikatrýnið og Samfylkingin. En einkennilegast af þessu öllu í fari vonsvikinna vinstrimanna, sósíalista er hvers vegna í ósköpunum þeim hefur ekki auðnast að taka saman höndum og losa sig úr viðjum úrkynjaðra og svikulla undarennuflokka VG og Samfylkingar og ganga til liðs við Alþýðufylkinguna og gera hana að myndarlegum flokki íslenskra sósíalista. Eða er Alþýðufylkingin ef til vill ekki nógu fínn pappír fyrir vinstrimenn á Íslandi? 

3,8 milljarða áhrif skattabreytinga