Fræðigrein um það sem allir vita

Sú merka stétt, ,,stjórnmálafræðingar," eru iðulega dregnir af fjölmiðlum fram í dagsljósið til skrafs og útskýringa þegar einhver skita hrjáir sjórnmálin okkar. Ekki vantar að stjórnmálafræðingarnir séu ábúðarfullir og alvarlegir í framan og geri sér allt far um að láta eins og þeir mæli af munni fram sérlega frumlega speki og lærdóm sem öllum nema þeim sé hulin. Staðreyndin er hinsvegar, að nánast allt sem hinir langskólagengnu stjórnmálafræðingar hafa fram að færa eru atriði, sem hvert smábarn og þeir sem eldri eru, sáu í hendi sér og vissu uppá hár áður en grafalvarlegur og reigður stjórnmálafræðingurinn hóf að ausa úr fleytifullum viskubrunni sínum. Sannarlega ljót og leiðinleg kerling Staðreyndin. Einu skiptin, sem stjórnmálafræðingarnir opinbera eitthvað sem almenningur var ekki búin að koma auga á fyrir, er þegar þessir framúr hófi gáfuðu og hálærðu fræðingar blanda eigin stjórnmálaskoðunnum saman við jukkið svo úr veður tormeltur eiturjafningur. Vart þarf að taka fram að stjórnmálafræðingar eru fyrir það fyrsta allir heilaþvengnir af kapítalisma í grunninn og eru gjarna á mála hjá Íhaldinu eða Krataskitunum. Það eitt og sér segir allt sem segja þarf um stjónmálafræðina og stjórnmálafræðingana

Stefánía Óskarsdóttir stjórnmálafræðingur er sjálfstæðisflokkskona og þessvegna geðjast henni ekki að kosningum strax og ber fyrir sig að ,,þá gefist lítið færi á endurnýjun" í forystusveit stjórnmálaflokkanna. Hin raunverulega ástæða fyrir skoðun Stefáníu er auðvitað sú, að uppáhaldsflokkarnir hennar, Sjálfstæðisflokkur og Framsókn, eru vísir til að bíða algjört afhroð ef kosið væri strax, en einhverjar tálvonir hníga til að afroðið verði ekki eins hrottalegt ef kosið verður einhverntíma í haust eða næsta vor. Um endurnýjun forystusveitanna er það að segja, að í hverjum kosningum, síðasta aldarfjórðunginn eða svo, hefur endurnýjun orðið heilmikil og stundum gríðarleg, en því miður alltaf á verri veginn; þingmannahjörðinni hefir hrakað hratt með hverjum kosningum og er nú svo komið að sauðsvartur almúginn er farinn að líta niður á þessa hjörð og telur hana saman standa af blábjánum, slóttugum melrökkum og undanrennuhyski. Það er nú það   

Gefur lítið færi á endurnýjun

Hugmynd um villumannanýlendu í Stagley

Höktir í salinn Höskuldur þorn,
heldur um rýtinginn beitta.
Vigdísi litlu þeir veltu útí horn,
virtu hana ei meir en feyskið korn,
þar hún vælir sig sveitta og þreytta ...
(Úr sálmabók Framsóknarfjóssins. Höf: Gamla Framsóknarmaddaman)

Nú tíðkast hin breiðu spjótin í ríkisstjórnarflokkunum og skjögra þeir hænsnaherir um illa sárir og sumir þar með vasaknífa uppí búrsöx í bakhlutanum. Hinn mikli skuggastjórnandi Framsóknar, sjálfur Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri ræður ekki lengur neitt við neitt, enda lagstur í kojufyllirí, yfirbugaður af sorg og sódómísku innræti. Og þessum apaköttum er ætlað að sjórna landinu, okkur öllum, frá degi til dags eins og vér séum höfuðveikur og riðandi sauðpéníngur. Nei takk, svona viljum vér ekki og leggjum til að apaköttunum verði öllum smalað inná Klepp og sprautaðir í rassgatið með krassandi metal svo að þeir megi verða skynibornir og venjulegir einstaklingar.

Svo er komin upp hugmynd í samfélaginu um að ríkið kaupi Stagley í Breiðafirði og flytji skæðustu villumenn ríkisstjórnarflokkanna þangað í ánauð, öðrum stigamönnum til aðvörunnar og lítilsigldum fíflum til viðvörunnar. Þetta er ágæt hugmynd svo langt sem hún nær, og vissulega er Stagley eyja rétt eins og Tortóla. Þá má heita borðliggjandi að umræddir villumenn munu eiga góða daga í þar ánauðinni á Stagley, ef hugmyndin verður að veruleika, lifa þar á þaraþönglum og marfló.

Átti einnig að víkja af þingi

Eignarhaldið er ljóst - en það eru slagsmál í flórnum og víðar

Nú það liggur í augum uppi, ef ekki augum úti, hverjir eiga tvo stærstu hlutina í Samfylkingunni, hjáleigu Sjálfstæðisflokksins. Sjálfstæðisflokkurinn á auðvitað stærsta hlutinn í gegnum eignarhaldsfélag á Seychelles-eyjum, Framsóknarflokkurinn á næststærsta hlutinn, að sjálfsögðu gegnum gott aflandsfélag á Tortólu, Alþýðuflokkurinn á svo einn ræfilslegan hlut í gegnum eignarhaldsfélag skráð í Melrakkaey sem er staðsett skamt undan Kvíabryggju. Rétt er að geta þess að Sjálfstæðisflokkurinn, Höfuðbólið sjálft, á bæði Framsóknarflokkinn og Alþýðuflokkinn, enda þarf sjúklingurinn á tveimur hækjum að halda.

Hitt er svo aftur annað mál, að innan fyrrnefndra flokka og á milli þeirra eru dylgjur miklar þessa dagana. Fyrir örfáum dögum studdu allir húskarlar og griðkonur Framsóknarmaddömunnar Sigmund Dávíð og lýstu því hróðugir yfir að það væri hið besta mál að hann væri gjörspilltur og dómgreindarsljór og ætti pénínga í skattaskjólum útum allar trissur að því að það er svo erfitt að eiga pénínga á Íslandi. Núna keppast sömu endemi við að afneita Sigmundi og segja hann hafa verið arfavitlausan að hafa ekki sagt frá Tortólaraunum sínum fyrir löngu og enn fremur að hann sé arfavitlaus frá náttúrunnar hendi og réttast væri að selja hann til Sjálfstæðisflokksins eins og fótboltamann milli liða.

Og í gærkvöldi gaspraði hin sýslumannslega sjálfstæðisdrottning, Unnur Brá, um að Bjarni Ben og frú Nordal ættu að hundskast til að segja af sér eins og Sigmundur, sennilega til að hún sjálf fái eins og eitt ráðherraembætti. Í Framsóknarfjósinu veltast húskarlarnir og griðkonunar um í flórnum, sem er einn hryllilegur spillingarvígvöllur, í hörðum slag, bítandi og klórandi og hrækjandi, ekki síst útaf því uppátæki einhverra bögubósa þar á bæ að sækja dóttur Alfredo spillingarpramma og gera hana að ráðherra en ekki Vigdísi Hauks eða Höskuld prestsson. En sem betur fer, þrátt fyrir að gamanið sé grátt, þá vega hinir pólitísku slagsmálahundar hverja aðra í mesta bróðerni og vinsemda og rísa upp alheilir næsta morgun.

Leynd yfir eigendum húss Samfylkingar

Auðvaldsfryggð og framsóknarfriður

Merkilegt þegar spilltir kallar og heldur ógáfaðir heimta fryggð til að starfa. Með leyfi að spyrja: Starfa við hvern fjárann? Bjarga spillingunni, græðginni, sérhyglinni og skepnuskapnum frá truflun með kosningum strax? Þetta fryggðarsnakk Sigurðar Inga og hans nóta þýðir varla annað. En þeir munu auðvitað fjúka á haugana fyrr en þá sjálfa varir með allt sitt vafasama stigamannahjal og fryggð.

Eftir miðnætti þegar ró var kominn á lýðinn og Vigdís Hauks og Sigmundur litli farin að sofa, sáust Sigurður Ingi Bjarni Ben pissa í kross bakvið Alþingishúsið og staupa sig á mýrarskólpi úr vasapela á eftir. Þeir höfðu á þeirri stundu öðlast hinn eftirsóknarverða innri frið, eða öllu heldur fryggð, eða hvað það nú heitir.

Hvað um Ásmund Einar varð þegar brölti dagsins í gær var lokið, þann hinn sama og var að sálast svo úr róttækum kommúnisma að hann gekk í Framsóknarflokkinn, má Fjandinn einn vita enda hefir aunginn maður áhuga á þessháttar léttadreng og loddara. Sennilega hefir hann farið með geldingartengur sínar á fund Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns þeirra erinda að freista þess að gelda frú Ingveldi, eiginkonu Kolbeins.

Stjórnin fái frið til að starfa

Fyrir sitt leyti bannfærði hann alla þingmenn ríkisstjórnarflokkanna

Nú, það segir sig sjálft að stórnarandstaðan er í rusli við það eitt að vera innan um liðsmenn bófaflokkana á Alþingi. Og enn á eftir að syrta í álinn. Það liggur þegar fyrir að ríkisstjórnarflokkarnir eru löðrandi í tortolískum hroðaviðbjóði og sennilega verður eitthvað af þeim ósköpum dregið fram í dagsljósið á næstu vikum uppúr Panamaskjölunum. Já það kostar sitt að halda uppi bófaflokkum í ríkisstjórn landsins og dýr verður Hafliði allur.

Annars er frú Ingveldur búin að vera mjög reið síðan í vetur þegar lögreglan var kölluð eina helgina að heimili hennar til að stöðva orrustugnýinn sem þar var um hönd hafður. Ekki síst var hún ofsareið vegna þess að barnaverndanefnd var blandað í málið auk þess sem lögreglan hafði á brott með sér kókaínbyrgðir veislugesta sem áttu að duga fram á miðvikudagsmorgun. Frú Ingveldur kannaðist nefnilega ekki við að hafa á sínu framfæri nein Sathansbörn nema ef vera skyldi Brynjar Vondulykt og Óla Apakött, en þeir væru svo sem aungir krakkar nema í hugsun og vafasömu framferði.

Þá hefir síra Baldvin blandað sér í mál ríkisstjórnarinnar með þeim hætti að segja úr predikunarstólnum við fjölmenna guðsþjónustu í helsta musterinu í hans prestakalli, að ráðherradinlarnir ættu að vita það sem kristnir menn, að auðveldara væri úlfalda að skríða í gegnum nálarauga en ríkum manni að fá vist í himmnaríki, ennfremur að ef ríkur maður væri að auki fullur af rangindum, svindli, lygum og öðrum óþokkaskap þá væri honum ekki aðeins neitað um inngöngu í ríki ljóssins heldur færi hann beint í vist hjá Djöflinum í Helvíti. Og fyrir sitt leyti þá bannfærði síra Baldvin alla þingmenn ríkisstjórnarflokkanna í lok predíkunar sinnar og gat þess um leið að tómt mál væri um að tala að slíkt leiðindafólk fengi legstað í þeim kirkjugörðum sem hann hefði yfir að ráða.  

„Stjórnarandstaðan er í rusli líka“

Kjósa köttinn í sekknum

Það gengur víst mikið á í ormagryfju bófaflokkanna tveggja sem enn hafa stjórnarráðið á valdi sínu í mikilli óþökk þorra landsmanna. Nákvæmlega ekkert hefir gerst þótt einhverjum klámhundum hafi tekist að koma böndum á Sigmund litla Dávíð og dregið hann inní Framsóknarfjósið eins og hvurn annan stagkálf og undir sæng gömlu Maddömunnar sem ku ætla að geyma hann undir gumpi sínun þar til um hægist þrátt fyrir að hún sé svo dauðvona að ekkert blasir við henni annað en framsóknarleg hymmnaríkisvist í fjóshaugnum.

Hvort sem kosið verður fyrr eða síðar er hætt við að einhver óæskileg niðurstaða komi uppúr kjörkössunum. Ríkisstjórnarflokkunum er umhugað að vinna tíma til að laga stöðu sína með hefðbundnu lýðskrumi, sjálfshóli og yfirboðum að ógleymdum væntingum þessara aðila til gleymsku og gullfiskaminni kjósenda. Hinumegin borðsins eru fjórir vandræðaflokkar, jafn kapítalískrir í grunninn og bófaflokkarnir, sem berjast við að telja kjósendum trú um að þeir geti framkvæmt kapítalismann betur en kapítalistarnir sjálfir. Það er því ekki um auðugan garð að gresja ef aðeins er litið til flokksendemana sem eiga fulltrúa á Alþingi nú til dags. Að kasta atkvæði sínu á einhvern þessara er kjósa köttinn í sekknum, - kapítalíska sekknum.

Í mínum augum er aðeins einn stjórnmálaflokkur á Íslandi, þótt lítill sé og þingmannslaus, sem gerir sér grein fyrir að engar raunverulegar þjóðskipulagsbreytingar verða nema að kapítalisminn verði settur uppá hillu og geymdur þar eins og sögulegur gripur sem ekki verður notaður meir. Þessi flokkur er Alþýðufylkingin.   

Gengið til kosninga 8. október?

Helvíti mikill brandarakall

Ekki átti nokkur maður von á að Bjarni Ben væri sá öndvegisgrínari sem nú hefir komið á daginn. Þegar hann kva uppúr með að ,,ekki yrði búið við óbreytt ástand" var ekki laust við að margir skelltu uppúr, sérstaklega í ljósi þess að það verður jafn óbreytt ástand þótt Sigmundur Dávíð klöngrist úr forsætisraðherrastólnum og fái sér sæti fram í sal. Ríkisstjórnin verður sama auðvaldsskrímslið eftir sem áður og menningarstigið innan bófaflokkanna tveggja í stjórninni mun ekkert breytast. Það hefir nefnilega ekki neitt gerst, ekkert breyttst, sama glorulega arðræningja- og fjárglæfrastjórnin situr áfram í sínu tortólíska syndromi og stjórnar í þágu eigenda sinna, yfirstéttarinnar á Íslandi.

En Sigmundur Dávíð ætlar sem sé að gerast óbreyttur þingmaður aftur og halda áfram að vera formaður Framsóknarflokksins og leggur til að durgurinn Sigurður Ingi verði forsætisráðherra. Svona sjónhverfingar gagnga ef til, en vonandi ekki, í grunnhyggið og hrekklaust fólk. Það má til dæmis ekki gleymast að durgurinn Sigurður Ingi hefir varið tortólískar gjörðir Sigmundar Dávíðs af fullum þunga hingað til, sem bendir til þess að hann hafi nákvæmlega sama siðferðisskilning og sá tortólíski. Það sama á við um afgangin af framsóknarendemunum sem sæti eiga á Alþingi.

Svo tókst formanni Framsóknarflokksins að bæta enn einni rósinni í hnappagatið í dag með því að halda því fram að forseti Íslands hafi logið því uppá hann að hann hafi komið að Bessastöðum í hádeginu til að fá forsetann til að skrifa uppá þingrof og kosningar með honum. Svona giljagaur á að sjálfsögðu ekki erindi í ráðherrastól og ekki heldur að sitja á Alþingi; hann á að láta sér nægja að hokra á Hrafnabjörgum eins og Guðbjartur Jónsson baslaði í Sumarhúsum.

Ekki búið við óbreytt ástand

Viðstaddir komust við er þeir sáu útganginn á kauða

Það þókti heldur þrifleg sjón, að sjá hann Sigmund okkar hérna Dávíð skjögra eins og bæklaðann hrægamm út frá Bessastöðum í hádeginu, nýflengdann, án þingrofsheimildar og í ofanálag með bullandi vantraust sjálfstæðismanna í öðrum buxnavasanaum. Ekki var laust við að vistaddir kæmust við að horfa uppá útganginn á drengstaulanum; en í dyragáttinni stóð félagi Ólafur Ragnar á svipinn eins og strangur faðir sem nýbúinn er að veita stjúpsyni sínum verðskuldaða ráðningu fyrir óviðurkvæmileg strákapör. Á meðan þetta gerðist stóð Vigdís Hauksdóttir út glugga Alþingishússins (hún hefir staðið þar steinrunnin síðan í gær) starði á styttuna af Jóni, afmynduð í framan af skelfingu og fyrirlitningu.

Fyrr í morgun steðjaði frú Ingveldur á fund Pírata þeirra erinda að leggja drög að ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Pírata eftir kosningar. Að sögn var henni vel tekið með sérrýi og Álaborgarákavíti og fór ískyggilega vel á með henni og Helga Hrafni, sem svo sannarlega var sætasti töffarastúfurinn í partýinu. En á Austurvelli fannst horugur snýtuklútur og velti finnandinn lengi vöngum yfir því hvaða óbermi hefi misst þennan hroða úr vasa sínum. Í morgun geriðst það líka, að ein griðkona gömlu Framsóknarmaddömunnar sparkaði í bræðiskasti í eina helstu mjólkurkúna í fjósi maddömunnar og afsakaði sig á eftir með því að henni hefði sýnst þetta vera Jóhannes Kristjánsson blaðasnápur og uppljóstrari.

Enginn veit á þessari stundu hvert Sigmundur Dávíð lét aka sér eftir útreiðina á Bessastöðum. Sumir telja að hann hafi skipað ráðherrabílstjóranum að keyra með sig í loftköstum austur á Seyðisfjörð og fara þar með bílstjórann og ráðherrabílinn um borð í Norrænu og sigla með henni til Leirvíkur á Hjaltlandi og setjast þar að. Aðrir eru frekar á því að nú sé Sigmundur Dávíð sestur upp hjá Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra, framsóknarmanni og vandræðamanni, og séu þeir nú í óðaönn að hugga hvorna annan og sleikja sárin. En á meðan öllu þessu stendur bíður Guðlaugur Þór átekta í Alþingishúsinu eftir rétta augnablikinu til að steypa Bjarna Ben af stóli og skríða sjálfur ofaní kjötketilinn til að orna sér við enn meiri völd. 

Veitti ekki heimild til þingrofs

Sigurður Snorrason böðull mættur til leiks?

Ekki get ég að því gert, hvernig sem á því stendur, að mér finnst fyrirsögn þessarar fréttar og yfirbragð greinarinnar hljóma dálítið í líkingu við að nú séu böðlarnir komnir heim og mættir til starfa þannig allt sé til reiðu til þess að aftakan fari fram. Öll gögn í málinu liggja fyrir, meðal annars mótmælaskjal forkólfa framsóknarmanna á Akureyri sem fyrir sitt leyti krefjast pólitísks dauðadóms og aftöku formanns Framsóknarflokksins. Það er ekki nema von að gamla Framsóknarmaddaman liggi þessa stundina fyrir dauðanum og glundroði sé brostinn á á skagfirska efnahagssvæðinu, Ólafur útvegsbóndi og Siggi bánkustjóri í steininum og yfir öllu þessi voki Sigurður Snorrason böðull í líki Bjarna Ben og félaga Ólafs Ragnars Grímssonar.

Síðan lokaaðförin að Sigmundi Dávíð hófst síðastliðið sunnudagskvöld hefir Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og formaður skuggasveinadeildar Framsóknar verið gjörsamlega lamaður og fótavistarlaus, bæði vegna ógurlegs ölvunarástands sem og hamslausrar hræðslu við að nú sé velmektardögum hans og Framsóknarflokksins lokið fyrir fullt og allt. Harmagrátur Kolbeins og bagalegt heilsufar hefir að sjálfsögðu níst vini hans og vandamenn innað innstu hjartarótum, en þó hafa óþokkar á borð við Brynjar Vondulykt og Óla Apakött hlegið að volæði Kolbeins og sagt hann hafa gott af dálítilli niðursveiflu, það lækki kanske gorgeirinn í honum og dempi niður í honum þennan rosalega einkennilega kynferðislega pervertisma og ofsa sem einkennt hefir Kolbein.

Hinsvegar stormaði eiginkona Kolbeins Kolbeinssonar, frú Ingveldur, uppí Valhöll í gær og hélt þar innblásið erindi um nauðsyn þess að eyða ,,andskotans framsóknaróværunni" eins og hún orðaði það, og segja formanni Framsóknarflokksins að fara til Fjandans; ennfremur að henni stæði algjörlega á sama hvort Kolbeinn eiginmaður hennar legðist líka í kör eins og Framsóknarmaddamann, en það skyldi sá góði maður vita að ekki flögraði að henni að bera brennivín, kannabis og amfetamín í hann svo hann gæti haldið áfram að skíta í buxurnar og áreyta hana sjálfa og vini hennar sem koma í heimsókn með vofeiflegum perratilburðum.

Bjarni og Ólafur komnir heim

Kondor tortúlus beint í flasið á æstum múgnum

Það var víst heldur betur vængjasláttur á forsætisráðherra þegar hann tróð sér hlaunagleyður úr þingsal og burt úr Alþingishúsinu á æðisgengnum flótta. Að sögn sjónarvotta var þetta ekki mildur mildur og mjúkur vængjasláttur eins og hjá skógarþröstum eða heiðlóum heldur þungur og áfergjulegur, nákvæmlega eins og þegar hrægammur flögrar um. Einkum þókti hann bera sig eins og gammategundin kondor tortolus, eins og hún heitir uppá latnesku, þegar sá fugl er að flýta sér í æti. Er útúr þinghúsinu kom lenti kondor tortolus beint í flasinu á fleiri þúsund mótmælendum sem vilja vængstýfa ráðherrann og hvarf hann á örskotsstund inní manngrúann og hefir ekki sést síðan.

En útí USA missti Bjarni af flugi heim og eru menn hræddir um að hann muni missa af öllum flugferðum og skipaferðum til Íslands að minnsta kosti næstu tvo áratugina. En það er auðvitað allt í lagi og gleðiefni fyrir hans hönd svo lengi sem Bandaríkjamenn taka hann ekki sem ólöglegan innflytjenda og senda hann einhvern fjandann útí buskann. Vér viljum nefnilega Bjarna heim en látum oss samt í léttu rúmi liggja þótt hann verði veðurtepptur í USA nokkuð lengi.

Ekki var Sigmundur Dávíð stokkinn úr þinghúsinu með sína einka framsóknarfjósafýlu en þingmenn ríkisstjórnarinnar hurfu eins og snæljós útí veður og vind. Eftir sátu stjórnarandstöðuþingmennirnir eins og kokkálaðir kapítalistar í yxnakasti og jusu svívirðingum yfir tóman þingsal; einkum var tilfinnanlegur fýlusvipur kvennþingmönnum andstöðunnar með mikilli skeifu og glamrandi nefmælgi. En Heimdallur, móðurflokkur Pírata, er hættur að styðja Sigmund Dávíð sem forsætisráðherra og segja að hann megi til fjandans fara fyrir þeim. Af því tilefni hefir öllum fundum Alþingis verið aflýst á morgun, og ef til vill verður ekki fundað þar meir. Þá bar til tíðinda í gærkvöldi að Máría Borgargagn myrti sjónvarpstækið sitt með sleggju þegar Jóhannes blaðamaður birtist eins og skrattinn úr sauðarleggnum í miðju viðtali erlends fjölmiðlamanns og Sigmundar Dávíðs og barnaði samtal þeirra á sérlega ósmekklegan hátt.  

Sigmundur yfirgaf þingsalinn