Hálfdán lögregluþjónn

Soleiðis hefir Hálfdán lögregluþjónn oft og iðulega gert, kastað fólki í götuna og barið það með kylfunni í bakið þar til það gubbaði blóði og skeit í buxurnar. Aldrei hefir Háldán mátt gjalda vasklegrar framgöngu sinnar enda eru yfirboðarar hans eindregið þeirrar skoðunnar að agi verði að vera í þjóðfélaginu.

Eitt sinn varð Hálfdán lögregluþjónn að hlaupa langar leiðir á eftir þjófóttri kélíngargálu sem var frá á fæti og lítð fyrir aga. Að lokum tóks Hálfdáni þó að koma höggi á milli herðablaðanna á kvendinu með kylfuni svo að hún steyptist fram yfir sig og hafnaði úti í vegkanti. Þar lúskraði lögregluþjónninn svo rækilega á konugarminum að hún efir aldrei stolið síðan. Þá hafði Hálfdán hlaupið góða tólf kílómetra á eftir þjófnum. En aðal ástæðan fyrir betrun kerlíngar er að eftir viðskipti hennar við Hálfdán hefir hún verið bundin í hjólastól og því átt erfitt um vik að stunda gripdeildir.

Annað sinn var Hálfdán kallaður til að skakka leikinn á einkaheimili þar sem talið var að ofbeldi færi fram. Því miður fór Hálfdán lögregluþjónn húsavillt að þessu sinni og þaut með kylfu sína reidda inn á friðsamt borgaraheimili. Þegar húsráðendur þar á bæ harðneituðu ofbeldisástandi þar á bæ varð Hálfdán æfur af reiði og lét barefli sitt ganga af fullri hörku á allri fjölskyldunni, börnunum líka, og heimilisfaðirinn handtók hann og hafði með sér í fangelsið. Í fangaklefanum fylgdi Kolbeinn sókn sinni eftir, fjarrænn til augnanna og með lostabros á vör, og linnti ekki látum fyrr en hann fékk þannig gríðarlega fullnægingu, að hvaða stóðhross sem er hefði verið fullsæmt af.  

„Leggstu á jörðina núna“

Það var öðruvísi þegar Kolbeinn og Vondalyktin lentu í flugháska

Þegar vini okkar allra, Kolbeini Kolbeinssyni, og hans vini, Brynjari Vondulykt, var vísað með valdi frá borði flugvélar frá einhverju risaflugfélagi fékk hann hvorki heilahristing eða brotið nef, og þá ekki heldur Vondalyktin vinur hans. Hins vegar fengu nokkrir úr flokki þeirra er frömdu óréttlætið og ofbeldið vel útilátinn heilahristing og beinbrot í þessum heiftarlega bráðabardaga.

Aðdragandinn að máli þessu var ókyrrð meðal flugfarþega, sem lauk með því að yfirflugstjórinn steypti vélinni niður á næsta flugvöll. Á niðurleiðinni hafði hann öskrað á flugturninn á vellinum og heimtað víkingasveit til að ráða niðurlögum tveggja brennivínsóðra villumanna sem væru búnir að taka farþegarýmið í herkví með óforskammaðri framkomu, dónaskap og barsmíðum.

Þegar víkingasveitarmennirnir voru að draga þá félaga út úr flugvélinni tókst Kolbeini að slá fjórar konur sem hann náði til í rot, en Vondalyktinn náði að rota þrjá djöfla, algerða fáráðlinga, sem varð það á að teygja álkuna aðeins og langt í átt til hans. Þegar víkingasveitinni hafði tekist að smala þeim Kolbeini og Vondulyktinni niður landganginn tók yfirflugstjórinn á móti þeim náhvítur og úfinn af bræði og ætlaði að lesa yfir þeim óbótaskammir og svívirðingar í kveðju stað. En áður en yfirflugstjóranum tókst að hefja reiðilesturinn lánaðist Kolbeini að sparka geysifast í punginn á þessum geðtruflaða flugforingja um leið og hann var dreginn fram hjá honum.  

Hlaut nefbrot og heilahristing

Andskotarnir í fangelsi fyrir hatursorðræðu

Ja, kaupsýslumaður er gott orð, en fjáraflamaður er betra þegar talað er um garpinn Ólaf Ólafsson. En fyrst og fremst er margumtalaður Ólafur Ólafson bóndi að Miðhrauni I. á Snæfellsnesi, meira að segja útvegsbóndi þegar tillit er tekið til sjóferðasögu hans á Samskipum. Það skiptir nefnilega miklu máli að titla rétt þegar höfingjar eiga í hlut. Og nú hefir hinn mikli útvegsbóndi og fjáraflamaður, Ólafur Ólafsson, marghertur í fjósi Framsóknarmaddömunnar, kveðið sér hljóðs og kallað saman stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis til skrafs og ráðagerða. Það er til marks um makt Ólafs að meðlimir stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar fóru strax að skjálfa í hnjáliðunum þegar þeim barst fundarboðið og er allt það fólk nú komið á sterka kvíða og róandi lyfjamixtúru til að það geti mætt Ólafi bónda augliti til auglitis.

Það þarf víst ekki að taka það fram að það er Kolbeinn Kolbeinsson, í samráði við Framsóknarmaddömuna forhertu og alræmdu, sem er höfundurinn að þessum fundi, sem er liður í að mæta atvinnulygurum sem undanfarið hafa lagt sig í líma við að koma óorði á Framsóknarflokkinn og hans bestu syni. Að vísu var Kolbeinn kófdrukkinn þegar hann fékk snilldarhugmyndina um umræddan fund, en það kemur ekki að sök. Andskotar Framsóknar mega þakka fyrir að Kolbeinn var ekki alsgáður því þá hefði hugmyndin orðið enn nú snjallari og ófrægingarherferðin farið út um þúfur og andskotarnir í fangelsi fyrir hatursorðræðu.

Það er nú það. En í morgun trúði frú Ingveldur vinkonu sinni, Máríu Borgargagni, fyrir því að nú væri Kolbeinn eiginmaður sinn aftur farinn að drýgja hór með helvítis lúsakerlingunni í Engihjallanum. Og enn fremur, að síðast þegar hann hefði umgengist þessa dækju hefði hann komið heim útataður í flatlús; ekki færri en þrjúþúsund og fimmhundruð pöddur hefðu dansað á vissum stöðum á honum og fýlan og ógeðið hefði lekið af manngerpinu þegar hún blés til orrustu gegn kvikfénaðinum með hárlakki. Líklega væri Kolbeinn orðinn endanlega geggjaður, enda gegnsósa af illu hugarfari og svínsnáttúru.   

Ólafur Ólafsson óskar eftir fundi

Er Oddný óheiðarlegur pólitíkus eða uppfull af áunninni ruglandi?

Hvernig er það með Oddnýju þessa Harðardóttur og aðrar viðlíka kratakindur? Er þeim lífins ómögulegt að skilja að Samfylkingin, og önnur fyrirbrigði í svipuðum dúr, eru ekki vinstri flokkur í nokkrum skilningi þess orðs í stjórnmálalegu samhengi, hvað þá sósíalískur flokkur? Eða er Oddný vísvitandi að blekkja fólk og rugla það í ríminu með þessum þvættingi? Samfylkingin er borgaralegur hægriflokkur, ekki ósvipaður Sjálfstæðisflokknum nema hvað Samfylkinguna skortir alvöru forríka auðvaldsblesa sem halda ævinlega tryggð við Sjálfstæðisflokkinn. Og ekki var Alþýðuflokkurinn, forveri Samfylkingarinnar, skárra jukk; sá ónytjungaflokkur var að vísu vinstri sinnaður fyrstu 15 ár ævi sinnar en eftir það gerist hann hjáleiga á höfuðbóli auðvaldsins.

Svo væri svo sem vert að spyrja kratakindurnar um hvaða déskotans ,,sameiningu á vinstrivængnum" þær eru einlægt að jarma um. Það gengur ekki að sameina eitt eða neitt sameiningarinnar vegna og þá enn síður þegar langt er milli manna í villurökkri kratismans. Hefur það yfirleitt einhverja þýðingu að sósíalistar sameinist jafn fjarlægum söfnuði og kratagörmunum sem byggja allt sitt á háborgaralegri hagfæði auðvaldsins? Þetta var reynt með sameiningu Alþýðuflokksins og Alþýðubandalagsins og útkoman varð ófélegur pólitískur krypplingur í anda kratismans og kapítalismans. Ef eitthvað skemmtir Skrattanum þá eru það kratakindurnar og krataeðlið, þessar lekabyttur auðvaldsins sem alltaf bakkar það upp á efnahagskrepputímum.

Hitt er svo aftur annað mál hvort Sósíalistaflokkur Íslands með menn eins og Gunnar Smára, Ragnar Önundarson og Mikael Torfason eigi ekki raunverulega heima með hægrislúbertunum í Samfylkingunni eða VG, nú eða Framsókn og Viðreisn. Ég man ekki betur en þessum náungum hafi á umliðnum árum legið fremur íllt orð til sósíalisma, hæðst að honum á yfirlætisfullan hátt og gert lítið úr heiðarlegum og staðföstum sósíalistum. En við skulum sjá hvað setur, en það er engin ástæða fyrir rótækt fólk að hlaupa upp til handa og fóta þótt svona karlar þykist hafa frelsast til róttækrar vinstrisetefnu. Það er oft betur heima setið en af stað farið í þessum efnum. 

Styrki frekar Samfylkinguna

Hvar hafa þessir sósíalistar alið manninn síðustu áratugina?

Það er hálf dularfullt, - að minnsta kosti er það skrýtið - að hátt í 500 manns séu búnir að skrá sig í flokk sem er ekkier er nema nafnið og fáeinar setningar um þokkalega góð mál, - og Gunnar Smári. Þessar viðtökur eru sérkennilegar í ljósi þess að fyrir er sósíalistaflokkur, Alþýðufylkingin, með býsna ítarlega stefnuskrá og áherslur. Mér er nefnilega ekki kunnugt um að þessir hátt í 500 kjósendur hafi ómakað sig við að gefa Alþýðufylkingunni gaum. Í fljótu bragði má segja að munurinn á Alþýðufylkingunni og hinum verðandi Sósíalistaflokki Íslands sé sá að hinn fyrrnefndi er stofnaður af og skipaður hugsjónafólki en hinn síðari ekki, eða varla. 

Við skulum hafa það alveg á hreinu, að sósíalísk hreyfing á Íslandi er illa leikin af tækifærissinnum, egóistum og vemmilegum menntasnobburum, fólki sem er ekki það sem það segist vera og enn síður það sem sósíalisminn stendur fyrir. Það er nóg komið af slíkum loddurum. Á móti er hægt að halda því fram að sósíalismi sé mismunandi og nefna til sögunnar sósíaldemókratisma, kommúnisma, VG, Samfylkingu, Alþýðuflokk, Alþýðubandalag, BF, Bandalag jafnaðarmanna. Það er fljótsagt að svokallaður sósíaldemókratismi og flokkar honum tengdir stefna ekki á sósíalisma, þeirra grunnstef er og verður kapítalismi og átakanleg fylgispekt við stórauðvaldið ásamt lágkúrulegu mennta- og yfirstéttarsnobbi; þetta auðvirðilega kratalið er þar með úr leik þegar talað er um sósíalisma.

Ef mönnum er hinsvegar alvara með tali sínu um sósíalisma verða þeir að verða þeir að sýna það í verki með óbilandi stéttarbaráttu á öllum vígstöðvum og berjast fyrir því að koma á sósíalísku þjóðskipulagi þar sem mannúð og mannleg reisn allra skipar öndvegi. Allt annað er leikaraskapur og sóðalegur leikur sjálfhverfra tækifærissinna.

„Pen­ing­ar drepa stjórn­mál“

Hvenær ætla synir að snúast gegn feðrum sínum og dætur gegn mæðrum?

Það eru ljótu dauðans vesalingarnir þessir giljagaurar sem leyfa sér að fullyrða að stjórnarher Sýrlands hafi gert efnavopnaárás. Svona helvítis kjaftæði er ætlað almenningi heimsins til að trúa svo hann sætti sig betur við enn meiri fólkslátrun herja kristilegra, siðmenntaðra Vesturlandamanna austur þar. Og þó það sé hjákátlegt, er samt grátt og ömurlegt að heyra íslenska ólánsbesefa gjamma undir með áróðri stríðstrumparanna eins og hvolpa sem halda að þeir séu alvöru búrtíkur. Þessum gemlingum er ekki sjálfrátt. Ef Sýrlendingar hafa beitt efnavopnum á sjálfa sig eru þeir heimskari og galnari en nokkur annað þekkt fyrirbrigði á jörðinni.

Fyrir ári síðan var heimsbyggðinni tjáð að Sýrlendingar ættu í höggi við einhverja ISIS kalla sem flæddu yfir landið eins og engisprettufaraldur. Í dag minnast svo kallaðar fréttaveitur, sem eru fyrst og fremst lygaveitur, ekki á ISIS í Sýrlandi því að það félag hefir umbreyst í meðförum fréttasnatanna í sýrlenskan uppreisnarher. Í hernaðarátökum er sannleikurinn undantekningarlaust sá sem fellur fyrst og hann er margdrepinn átökin út í gegn. Morðvargar heimsins og myrkraverkaherinn eiga óðul sín á Vesturlöndum og þaðan herja þessi þrifakvikindi á afganginn af heiminum.

Hvenær ætla synir á Vesturlöndum að snúast gegn feðrum sínum og dætur gegn mæðrum og afvopna þessa gráðugu og grimmu foreldra sína?  

„Yfirvegað svar“ við efnavopnum

Farmur frá Suður Amríku á stríðstímum gæti verið eftirsóknarverður

Það lá að, að hluti farmsins hafi verið í eigu Breta. Og það var að koma frá Suður Amríku. Sennilega hefir það verið fullfermi af kókaíni til að gefa stríðsmönnunum til að gera þá hugrakkari og bardagaglaðari. Þetta hafa dólgarnir á rannsóknaskipinu ætlað að krækja í. Það bendir til að einhverjir ætli bráðum í stríð. Fáir eru baráttufúsari en hermaður, stjarfur af kókaínnautn; soleiðis náungi er tilbúinn að slátra hvurju sem er fyrir föðurlandið. Fyrir hrútasýningar blæs Sigvaldi bóndi ókjörum af kókaíni upp í nasirnar á hrútunum enda eru hrútarnir hans orðlagðir fyrir lífsfjör og höfðinglegt fas. Þó hefir brunnið við að hrútar Sigvalda bónda hafi efnt til átaka við aðra hrúta á sýningum og slasað þá.

Á eina hrútasýninguna mætti Sigvaldi bóndi með sjö stórhyrnda og vöðvastælta hrúta og varð strax ljóst að þessar skepnur voru í meira lagi upptjúnaðar, gnístu jöxlum og augnaráðið var ein alsherjar stríðsyfirlýsing. Enda voru þeir ekki fyrr komnir á mótsstað en þeir fóru að troða illsakir við hrúta af öðrum bæjum. Var þá Sigvalda bónda skipað að hemja sýningargripi sína, en það tókst með þeim ósköpum að yfirdómari sýningarinnar varð fyrir árás tveggja hrúta Sigvalda sem stönguðu hann hér um bil til dauðs. Varð þyrla Landhelgisgæslunnar sent til að sækja yfirdómarann og flytja hann þungt haldinn á sjúkrahús í Reykjavík.

Ef sú tilgáta reynist rétt, að sokkna skipið Minden sé stútfullt af kókaíni er fátt annað í stöðunni en að stjórnvöld geri út leiðangur í einkaframkvæmd til að bjarga öllu þessu stöffi af hafsbotni. Í gamla daga var kókaín kallað hressingarmeðal yfirstéttarinnar og enginn er kominn til með að segja að það sé það ekki ennþá. Það væri heldur ekki neinn smá-búhnykkur ef einkaaðilum tækist eftir útboð að ná farminum upp á yfirborðið því magnið gæti sem best dugað yfirstéttinn heilt kjörtímabil. 

Hluti farmsins var í breskri eigu

Hafa komið ljótu óorði á Laxárbakka

Það er þokkalegt framferði af lögreglunni að láta hafa sig út í að eltast við mígandi kvenfólk og gera sig að fíflum frammi fyrir spánskum fraukum og skipa þeim að elta hlandvotan pappír út um mýrar og móa. Mér kæmi ekki á óvart að það verði milliríkjamál úr þessari þvagfæraframhleypni lögreglunnar. Svo fullyrða lögregluþjónarnir upp í opið geðið á þeim spönsku, að Íslendingar mígi aldrei á gangstéttir og bílaplön á Spáni! Ekki þarf nema að vitna til hjónanna Indriða Handreðar og Máríu Borgargagns til að afsanna fullyrðingu fulltrúa íslensku valdstjórnarinnar. En þessi hjón hafi bæði tvö kastað af sér vatni á bifreiðar heimamanna, á götur þeirra, gangstéttir, port og bílastæði. Og ljóst er að Máría Borgargagn kúkaði að minnsta kosti einu sinni út um hótélglugga á Benídorm á Spáni. Því miður var konan í herberginu fyrir ofan Borgargagnið handtekin fyrir verknaðinn. Sú kona er frá Íran.

Þá er varla geðugra af lögreglunni að draga veitinga- og gististaðinn að Laxárbakka inn í þetta skammarlega hlandmál. Engum blöðum er um að fletta að henni hefir tekist að koma óorði á Laxárbakka og veitingarstörfin þar. Og vertinn þar er ekki öfundsverður að mega krafla sig fram úr þessum sóðalega óskunda. Og hvernig fór ekki með veitingastaðinn sem Brynjar Vondlyk kastaði blindfullur ríflegri handfylli af skít ínn á? Þeir fóru að kalla staðinn skíthúsið og svínastíuna þó að þetta væri fínn og virðulegur veitingastaður og það fór á hausinn og veitingamaðurinn hengdi sig af því hann gat ekki afborið skömmina.

Svo sakar varla að minast á það tímabil í lífi Kolbeins Kolbeinssonar þegar hann gerði sér að leik að míga í vínglös undir borðum í ballhúsum. Svo komu brennivínslausar og blankar unglingsskjátur og drukku óþverann úr Kolbeini, héldu í vímunni að þetta væri bjór eða koníak. Ein unglingsstúlkan fékk hlandeitrun af að drekka úr fullu glasi af svona Kolbeinsmiði og var næstum dáin. En Kolbeini var andskotans sama og hélt áfram að míga í vínglös í ballhúsum þar til hann fékk rafstuð í tillann við iðju sína; hann sprændi nefnilega framhjá glasinu því það var dimmt inni og reykjarsvæla og bunan hafnaði á rafmagnsinnstungu undir borðinu sem svaraði Kolbeini með straumi sem þaut eins og elding upp hlandelfuna og í besefann og þaðan upp í höfuð með þeim afleiðingum að Kolbeinn veltist í eldglæringum út af stólnum.

Eltust við pissublautan pappír

Varhugavert er, jafnt börnum sem fullorðnum, að þiggja far hjá ókunnugum

Eitt má frú Ingveldur eiga, þó ekki sé hún vel góð á alla hluti, en það er það, að hún bannaði Kolbeini eiginmanni sínum snemma að taka börn og unglinga upp í bíl hjá sér því hún sá af skarpskyggni sinni að hann vís til alls. Ekki er heldur vitað til að Kolbeinn hafi brotið þetta bann, og ef svo væri þá hefir það ekki komist upp. Hinsvegar var Kolbeinn gripinn við að gjægjast á glugga hjá vandalausu fólki að kvöldlagi. Það var lögreglan sem stóð hann að verki við þessa líka þokkaiðju og fór með hann heim, en þar afhentu lögregluþjónarnir frú Ingveldi hann og sögðu henni í stuttu máli hvað eiginmaður hennar hefði verið að bardúsa þá um kvöldið. Enginn veit svo sem hvað gerðist eftir að lögregluþjónarnir fóru, en daginn eftir mætti Kolbeinn til vinnu sinnar á skrifstofunni með sólgleraugu og mjög bólginn í framan og auk þess draghaltur. Hann gaf þá skýringu að hann hefði hrasað um heimilisköttinn og stungist á höfuðið niður í kjallara heima hjá sér.

Þó að svo óbjörgulega hafa farið hjá Kolbeini þetta eina kvöld var þó hvergi nærri hættur að leggjast á glugga hjá ókunnugum. Einhverju sinni varð konu einni, sem var nýstigin út úr sturtu, það til happs að líta upp í baðherbergisgluggann og sá þá trýnið á Kolbeini blasa við sér, þrútið af spenningi. Konan tók til handargagns það er hendi var næst, það var rakspíraflaska, og þeytti henni af alefli í rúðuna sem splundraðist og andlit Kolbeins hvar samstundis eins og þegar slökkt er á sjónvarpi. Hann var allur tættur í framan eftir þessa einkar fólskulegu árás og sagði frú Ingveldi að götustrákar hefðu kastað glerbrotum í sig.

En út yfir flestan þjófabálk tók þó þegar Kolbeinn hugðist skríða inn um gluggaboru á jarðhæð í ókunnugu húsi í Sogamýrinni. Hann hafði séð léttklæddri konu bregða fyrir grammi á gangi í íbúðinni. Þegar hann hafði gengið úr skugga um að konan var ein heima ákvað hann að smeygja sér inn um gluggann til að heilsa upp á frúna. Því miður tókst svo illa til þegar kom að framkvæmdinni að Kolbeinn var ekki kominn nema hálfur inn um andskotans gluggaboruna en hann sat pikkfastur, komst hvorki aftur á bak né áfram. Þetta nýtti kvenndjöfullinn í íbúðinni sér til hins ítrasta, því hún bægslaðist út með barefli og hálfmyrti þann helming af gestinu sem út stóð úr glugganum án þess hann kæmi nokkrum vörnum við. Það var hræðileg saga.

Guðni Th. skutlaði strákunum heim

Að leita undir

Það voru að vísu ekki kafarar sem gerðu tilraun til að leita undir frú Ingveldi þegar hún kom frá útlöndum hér um árið. Og þetta varð aldrei nema tilraun því að frú Ingveldur sló leitarmennina alla þrjá í rot og hélt leiðar sinnar. Daginn eftir voru þremenningarnir reknir úr starfi og kærðir fyrir gróft kynferðisleg áreiti; frú Ingveldur klagaði nefnilega þessa þorpara í ráðherrann vin sinn og hann brást hart við því frú Ingveldur á dálaglega hönk upp í bakið á honum. 

En nú er Gorgur Kristilegi Laurizt víst að byrjaður að þukla norskt rannsóknarskip að neðan, en þess háttar framferði er ósköp lítilfjörlegur og mannkyninu til takmarkaðs sóma. Raunar helgast umræddar athafnir Gorgs af grun um að áhöfn rannsóknarskipsins séu sjóræningjar sem hafi ætlað að slá eign sinni á sjóleginni trjákvoðu sem talið er að sé í lest skips nokkurs sem sökk fyrir áttatíu árum. Og ef það sannast að karlarnir á Seabed Constructor séu sjáræningja berast böndin beint að Pírötu því þeir eru með sjóræningjatákn í skjaldarmerki sínu. Í gamla daga hengdu Íslendingar sjóræningja ef þeir náðu þeim án eftirmála svo að Gorgur á ekki í neinum vandræðum með úrræði ef þarna eru sjóræningjar á ferð.

Af þessu tilefni minntisr frú Ingveldur þess í dag, að nú eru um það bil tíu ár liðin frá því Kolbeinn eiginmaður hennar kom skríðandi og illa leikinn heim að morgni dags. Þegar betur var að gáð komst frú Ingvedur að því að bóndi hennar var allur útmakaður í trjákvoðu, einkum að neðan. Eitthvert óvandað fólk hafði tekið Kolbein sér til handargagns þá um nóttina og notað ástand hans til að svívirða hann í hvívetna og meðal annars brúkaða trjákvoðu í stað smjörlíkis til að koma fram vilja sínum illum. Því miður hafa tilræðismennirnir aldrei komið í leitirnar þar eð Kolbeinn kvaðst ekki hafa borið kennsl á þá. En ef frú Ingveldur kemst á snoðir um hvurjir voru að verki er þeim skjótur bani búinn.  

Kafarar leita undir skipinu