Hvað segir frú Ingveldur um sona slumm?

Hvur fjandinn sjálfur er það eiginlega sem kemur errilegum og konum til að slumma á aðrar konur eins og karlmaður væri. Hún Madonna hefir sett so mikið niður hjá fjöldanum öllum as saklausu og heiðarlegu fólki út af þessu háttarlagi, og semir segja að þeir nái sér aldrei meir. Við vonum bara til Guðs almáttugs, að Madonna frétti ekki af framferði skemmilega klobbaklípisins á Íslandi og fari að hafa eftir honum ósiðina.

En frú Ingveldi er andskotans sama um hvernig Madonna hagar sér. Þegar hún var spurð hvað henni þætti um Madonnu, svaraði hún aðeins: - Þú getur slummað mig á rassinn upp á það, að hún Madonna væri velkomin í helgarsamkvæmi heima hjá mér. Já. Þá býður manni loks gurn í hvað fram fer í þessum helgarsamkomum frú Ingveldar og Kolbeins, enda hefir ýmisligt flogið fyrir um vafasamt hátterni manna og kvenna á þeim samkomum.

Það er það. Og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður og Brynjar Vondalykt sáust slumma á hvorn annan úti á miðri götu fyrir framan heimili Kolbeins um hábjartan dag. Börnin, sem vóru vöknuð og voru á vakki í götunni og sáu til þeirr kompána voru þegar í stað drifin í áfallahjálp og til meðferðar hjá sálfræðingum, til að lágmarka skaðann sem þau urðu fyrir á sálinni. Kolbeinn sagði aftur á móti þegar honum var sagt frá þessu, að bölvaðir krakkafjandarnir væru gersamlega sálarlaus kvikindi eins og rotturnar og mínkarnir. Þar með var það mál útrætt af hans hálfu.

Konurnar sem Madonna hefur kysst

Varhugavert andrúmsloft

Það má treysta því að ekki verður töluð vitleysan efrimillistéttar- og yfirstéttarkonunum, sem eru með atvinnulíf í vömbinni í stað móðurlífs. Og vitanlega sýnir mbl.is þennan einstæða stórviðburð í beinni útsendingu. Til að auka á helgibrag stundarinnar ætlar forsætisráðherra auðvaldsins að ávarpa fundinn og þylja frægar auðvaldsbænir eftir Rockefeller og Billa Graham og Milton Friedman til dýrðar Mammóni, drottni kapítalista og arðráns.

Eftir síðasta sona morgunverðarfund sagðist frú Ingveldi svo frá, en hún var á fundinum og stjórnaði pallborðinu, að það væri einn stór ókostur við slíka fundi, og væri hann sá, að eftir um það bil 40 mínútna setu væri næstum ólíft inni fyrir ókræsilegu þarmalofti, sem hinar fínu millistéttar- og yfirstéttarfraukur laumuðu frá sér, hvur í kapp við aðra. Betra væri að halda fundina síðar, þegar kerlingarnar væru búnar að losa sig við prumpið, sem safnast hefði fyrir inn í þeim meðan þær sváfu. Að safna saman fjöld frammákvenna svo árladags væri eiginlega ávísun á ferð í útrýmingarbúðir, hvar eiturgas væri brúkað til að vinna á viðstöddum.

Nú kann einhver að álykta sem svo, að forsætisráðherra okkar, so fíngerðum og flottum, sé nokkur hætta búin af að flytja kapítalíska hvatningarræðu í svo vafasömu andrúmslofti. En það geta allir verið óhræddir. Sú stutta er nefnilega orðin vön iðragasi úr efrimillistéttarkéllingum, búin að byggja upp þol við því, eins og það er kallað á fagmáli. Og satt að segja kemst forsætisráherra í undur mjúka og dásamlega vímu af því að soga þessa tegund glejandi ópíums fyrir fólkið ofan í lungun á sér.

Bein útsending frá „Rétt upp hönd“

Það kvað við skringilegt óp, því hann kleip

Allan andskotann verðlauna þeir, ekki stendur á því. Og því leiðinlegra og tilgerðarlegra verkið er, því betra, því fleiri og meiri verðlaun. Ekki sakar heldur að verkið sé frámunalega heimskulegt og vitlaust, það kalla listfræðingar ,,óræða dulúð" eða eitthvað þvíumlíkt. Samsullið í kvikmyndalíki, ,,Kona fer í stríð" er dæmigerð leiðindaloðmulla, sem best væri geymd á ekki grynnra vatni en 400 faðma dýpi.

Þá er nú velðlaunaveitandinn, Norðurlandaráð" ekkert slor, og þekkt fyrir að halda innihaldsrík snobbfyllirí fyrir andlega tómthúsmenn. Þessi samnorrænu hópeflisfyllirí eru svo steingeld og forpokuð, að aungvum sem á þeim dansar dettur í hug að lauma andskotans klónum á sér í klobbann á öðru fólki. Og þó. Einusinni var nefnilega haldið sona samnorrænt glimmerknall í tengslum við norðurlandaráðsþing í Reykjavík.

Það vildi sem sé svo vel til, að á umrætt samnorrænt knall slædust fyrir vangá ekki ómerkari persónur en frú Ingveldur, Kolbeinn maður frú Ingveldar, Máría Borgargagn, Indriði Handreður, Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur. Það var víst eins og við manninn mælt, að um leið og þetta þekkilega fólk gekk í salinn fór eiginlega flest þar inni á tjá og tundur. Það verður lengi í minnum haft þegar Kolbeinn, upptendraður af alkoholiskri sigurvímu, laumaði annarri lúkunni, grútskítugri og og svitastorkinni, uppundir kjólinn hjá eiginkvinnu eins af forsætisráðherrum Norðurlanda og kleip. Það kvað við skringilegt öskur upp úr barka frúarinnar og hún stökk jafnfætis í loft upp eins og rotta, ætlaði í fátinu sem á hana kom að hoppa upp á borð, en hafnaði óvart í fanginu á skelminum, sem hremmdi bráð sína eins og köttur og hljóp með hana í fanginu inn á næsta salerni. Eftir þetta hefir Kolbeini aldrei verið heimilt að koma nálægt norrænu samstarfi.   

Kona fer í stríð hlaut verðlaunin

Dagur sjakalans

Fyrir nokkrum dögum voru nokkrir fúlyndir skrifstofusjakalar bornir æut úr húsakynnum verkalýðsins við Guðrúnargötu, þar eð alþýðufólki þókti þeir ekki í húsum hæfir og enn ver til þess fallnir að vafsast um með málefni vinnandi alþýðu í fanginu. Sjakalaskömmunum var að sjálfsögðu meinilla við að hafna all í einu skranhaugi sögunnar eins og hvurjir aðrir útmígnir pappakassar.

Nú hafa sjakalarnir gjört daginn í dag að sínum degi og komið fram hefndum með því að rissa upp hakakrossa á alþýðuhöllina. Þó ekki sé nú andagiftin meir í höfðum hinna útbornu skrifstofusjakala, þá má þó reikna þeim til tekna að búa yfir nægilegu lífsmarki til að huga að hefndum. Áður var vitað að sjakalarnir væru vitatannlausir en hefðu dulitla snuddugáfu til að tala tungum tveim, en að þeir væru listrænir á teiknisviðinu var öllum hulið.

En hvað ætli skrifstofusjakali, sem misst hefir kontórinn sinn og kominn á götuna, meini með því að teikna hakakross á byggingu íslenskrar alþýðu? Er hinn tannlausi og vonsvikni sjakali að gefa í skyn, að þeir sem henntu honum út séu nasistar, fólskufullir hitlerar, þess albúnir að brúka félagsgjöld verkafólks til að koma upp útrýmingarbúðum í einhverjum yfirgefnum eyðifirði? Það er náttúrlega útilokað að gera sér grein fyrir hvað sona skrifstofusjakalar halda. Hakakrossarnir gætu lík þýtt skotmark; að sjakalarnir muni brátt mæta með fallstykki í nágrennið og skjóta alþýðuhöllina í rúst, á svartakaf. En kanski vóru þar að verki eihverjir aðrir óvitar, sem vóru að reyna tússpennan sem þeir stálu í Hagkaupum. 

Hakakrossar teiknaðir á húsnæði ASÍ

Lagðist með skúringarkústinum.

Hverslags djöfulsins kjaftabullsþvaður er þetta? Það vita allir, nema þeir allra vitlausustu, að hárlufsur franskra kéllínga minna meira á gatslita og trosnaða góftusku en heilbrigð og lifandi konuhár. Hér fyrrum, þegar íslenskar konur létu kýrnar míga á höfuðið á sér, státuðu þær að langfallegast hári í heimi; ekki einusinni englarnir með sitt englahár komust ekki með tærnar þar sem íslenskar stúlkur höfðu í hárfegurð.

Einsusinni, það var á síldinni í Norðursjónum fyrir langalöngu, höfðum við franskt kvendi með okkur um borð, eftir að hafa skroppið í land einhversstaðar. Sú frakkneska fór á kostum um nóttina og mátti margur garpurinn sleikja sár sín eftir hana dagin eftir, og einn okkar, hans nafns verður ei getið, reðurbrotnaði í fangbrögðum við hana. Um morguninn, um morguninn, þegar matsveinn okkar fór á stjá, og mannfallið var að öðru leyti algjört hvert sem litið var um borð, þá sýndist matsveininum að skúringarkústurinn með skúringartuskunni á stæði upp við vegg í borðsalnum.

Og af því matsveinninn okkar var stundum fljótur að hugsa og umfram allt sá maður sem lætur verin tala, þá þreif hann til hins meinta skúringartóls og hóf heingerningaræði af fullum krafti. Þegar hann hefir skúrað um stund og hann orðinn blautur af svita á enninu, þá tekur hann allt í einu efir að eitthvað er bogið við hreingerningartækið. Og þá hann gáði betur á kústinn, sá hann að þetta var ekki kústur, heldur franskur kvennmaður. En þegar þar að kom, að matsveinn okkar sagði frá þessu atviki varð honum að orði: ,,og þetta í eina skiptið. á allri minni lífsfæddri ævi, sem ég hefi lagst með skúringarkústinum."  

Þetta gera franskar konur ekki við hár sitt

En öðruvísi fara fullorðnir menn að

Enn og aftur hafa litlir frjálshyggjudrengir úr Heimdalli látið til skarar skíða gegn hinum andstyggilega, ríkisrekna Landsbanka, og reyndu að auðga sig á fjármunum, sem eru til húsa í gullgeymslum þessa andstyggðar bankaskratta. Sönnum frjálshyggjupiltum varðar ekkert um hvurt það er eyrir ekkjunnar, sem þeir ræna úr bönkum, eða hvort aurarnir séu þvegnir péníngar annarra pilta úr frjálshyggjuglæpastétt.

En öðruvísi fara fullorðnir menn á borð við Kolbeins Kolbeinsson og Brynjar Vondalykt að. Þeir gerast innanbúðar hjá valdamönnum, ráðherrum og bánkustjórum, læra lögin og reglunnar utan að og kunna skil á smugunum, gloppunum og öllu því sem hægt er að hártoga og snúa út úr. Enda sópuðu þeir félagar að sér fjármunum, beinhörðum péníngum, fyrir Hrun, þegar verið var, á dögum hinnar ómenguðu frjálshyggju, að skræla bankana að innan; þeir sópuðu líka péníngu að sér eftir Hrun með dularfullum slitabúafléttum og hnútum. Afraksturinn geyma þeir félagar að mestu á Tortólu og fleiri góðum eyjum með skrítnum nöfnum.

Og enn eru Kolbeinn og Vondalyktin að, ásamt ástvinum sínum, þeim frú Ingveldi, Máríu Borgargagni, Indriða Handreði, Óla Apaketti og Sigurveigu Dræsu, svo nokkrir séu nefndir. Í gærmorgun var til að munda hún Máría svo upprifin, eftir að hafa innbyrt langan afréttara (sokallaðan ,,long drink" að erlendu máli), að hún krafðist þess að viðstaddir kölluðu eiginmann hennar ekki lengur Indriða Handreð, heldur Inndríðing Handríð. Og allir viðstaddir sprungu úr hlátri, því þeir voru líka búnir að fá sér ,,long drínk" og komnir í undarlegt stuð. Svo stóður allir upp, þá var klukkan átta þrjátíu og fimm, árdegis, og sungu saman frjálshyggjusönginn, bankasönginn og saunginn um hana litlu Lipurtá, sem allt í senn var græn, blá og grá og dansaði við hann afa sinn.     

Tveir menn handteknir í Landsbankanum

Það er af og frá að það sé hægt.- En Gottfreð læknir vann vísindaafrek

Það er af og frá að hægt sjúga burt fituna kringum lífbeinið. Ef það væri gert mundi lífbeinið einfaldlega detta af. Á sínum tíma gjörði Gottfreð læknir sona fitutott á nokkrum konum og árangurinn var ætíð hinn sami: lífbeinið losnaði frá og fór sína leið.

So leitaði bráðfeitur fitubelgur til Gottfreðs og bað hann veita sér fitusog við lífeinið. Þetta var sammkallaður auðvaldsbelgur, sem átti nóg að péningum þó svo hann hefði aldrei unnið ærlegt handtak. Gottfreð hugsaði málið eitt stundarkorn og lét síðan tilleiðast. Auðvaldsbelgnum skipaði hann að leggjast á bekkinn og hífa nærbuxurnar niður að knjám. Nú, síðan tróð Gottfreð pípum sínum og slöngum oní fituhrúguna sem safnast hafi utanum lífbein auðvaldsbelgsins og sogað hvurn einasta feitisdropa á brott. En þegar auðvaldsbelguinn sté niður af bekknum, þá hrundu kynfæri hans af honum og í gólfið.

Þegar auðvaldsbelgurinn hafði búið við að vera kynfæralaus í bráðum fimm ár, steðjaði hann aftur á fund Gottfreðs læknis og bað hann, fyrst svona væri komið, að breyta sér í kerlíngu; ,,við getum kallað það kynleiðréttingu", sagði hann. Gottfreð læknir glápti agndofa á auðvaldsbelginn, svo skipaði hann auðvaldsbegnum að andskotast upp á bekki í Jésú nafni. Það væri synd að segja að Gottfreð hefði brugist þessum þjáða sjúklini sínum, því þegar hann yfirgaf stofu Gottfreðs var hann kominn með sköp, sem hvaða kýr ábyggðu bóli í heiminum væri fullsæmd af. Fyrir þetta vísindalega læknisafrek var Gottfreð læknir sæmdur þremur Stórriddarakrossum, og þýzka ríkisstjórnin aðlaði hann með járkrossi Þriðja ríkisins.      

Er hægt að fara í fitusog við lífbein?

Og framhaldsmynd fumsýnd bráðlega

Mikið metfé er Vigdís, enda eðalborinn afkomandi gömlu Framsóknarmaddömunnar. Fyrir þá sem ekki vita, þá er Framsóknarfjósið orðið tvær álmur, sem kallast ,,gamla álmann" og ,,geggjaða álman.", Geggjaða álman er nýleg og þar eru hýstar gamlar sálir og úrsérsprottnar, sem taldar eru hafa ill áhrif á húskarla og griðkur gömlu álmunnar, svo ill raunar, að hætta er á skammarlegum atburðum í Fjósinu.

Og eflaust hefir það verið hyggileg ráðstöfun gömlu Framsóknarmaddömunnar að hafa Sigmund Davíð og Vigdísi í sér fjósi til að hlífa öðrum frá útgeislandi heilagleik þeirra. Nú er sem sé komið á daginn að furðuverk Miðflokksins hafa í meðvitundarhefti óráði sínu gjört glæpakvikmynd hvar Vigdís er látin ræna borgarsjóð Reykjavíkur innanfrá, sona eins og útásarfíflin rændu bankana innanfrá, en frá sjónarhóli góðra auðvaldssinna er það góð aðferð til fjár og frama.

Í framhaldsmyndinni af Vigdísi og borgarsjóði, en hún er væntanleg til frumsýningar innan skamms, þá hefir Vigdís flutt þennan eina fimmeyring sem hún fann í péningageymslu Reykjavíkurborgar í öruggt skjól á Tortólu, en Dagur játað við yfirheyrslu að ástæðan fyrir tómum sjóði sé, að péééníííngarnir hafi verið sendir út að vinna fyrir borgarbúa, samkvæmt kenningunni ,,að láta péníngana vinna fyrir sig" og í hávegum er höfð hjá ævintýralega forhertum péníngagéðsjúklingum. Í lok mandarinnar er Vigdís gjörð að heiðurborgara og heiðursdoktór í Panama, eftir að myndir af henni fundust í sokölluðum Panamaskjölum.  

Vigdís braust inn í fjárhirslur borgarinnar

Tjarnarböllurinn

Alveg er dásamlegt þegar okkar langfremstu listamenn gjöra sér lítið fyrir og gefa þjóðinni ómetanleg listaverk til að njóta um aldur og ævi. Nú hefir það orðið að veruleik að stórmeistari í listamennsku hefir sett niður myndlistarverk í dýrari kantinum og það ofan í sjálfa Reykjavíkurtjörn, en það hefir þókt nokkuð svo áhættusamt fyrir listaverk að vera staðsett þar. Eitt sinn, að minnsta kosti, var sett upp dulítið hafmeyjulíkneski; þeim viðburði var mætt með að sprengja hafmeyjulíkneskið í loft upp þannig að ekki hefir enn fundist nýtur moli af listaverkinu.

En nú hefir sem sagt einn gríðarlegur myndlistarmaður borið list sína út á Tjörn þar sem hún mun vonandi gleðja núlifandi listunnendur sem og komandi kynslóðir um aldir alda. Listaverkið er einkar formfagurt og rímar glæsilega við turn Hallgrímskirkju uppi á Skólavörðuholtinu, sem fyrritíma óþokkar uppnefndu og kölluðu ,,drottins dýrðar drellir." En allt um það, þá rímar skúlptúr listamannsins ekki síður við hálsinn á álftunum og myndast ægifagurt samspil vatnsflatar, listaverk og svanahálsa. 

Það er gömul saga og ný, að lan heimsins fyrir vel unnið verk eru ævinlega vanþakklæti, háð og spé. Nú þegar hafa óþokkar gefið sig fram og skírt listaverkið á Tjörninni ,,Tjarnarböllinn" þó svo listamaðurinn sjálfur hafi valið því heitið ,,Hafpulsa". Og enn meiri óþakkar eru líka komnir á vettvang með glott á vör og segja hvurjum sem heyra vill, á ekki færri en fimm tungumálum, að listaverkið, sem blasir við úti á hinni fögru Reykjavíkurtjörn, sé uppfærð eftirlíking af mannakukk, sona eins og ferðamenn skilja eftir sig út um allar þorpagrundir á Íslandi. Ef fram fer sem horfir verða unnendur fagurra lista að taka til sinna ráða og sprengja ,,Tjarnarböllinn" í loft upp áður en ábyrgðarlausir galgopar ná að gera þetta hugnæma listaverk algerlega ærulaust með sóðalegu háði og óþverraskap.  

Ekki typpi heldur lítil hafpulsa

Alþýðuklám

Hverskonar fádæma bleyðiskapur og lágkúra var það af fulltrúum á ASÍ þinginu að rísa á fætur, eins og fornaldareðlur, og klappa og klappa fyrir Gylfa Arnbjörnssyni loksins þegar hann hunskaðist frá ASÍ? Það getur ekki verið að fulltrúunum hafi verið sjálfrátt. Og þegar ,,upplýsingafulltrúi" ASÍ umlar því upp úr sér, að klappið og stappið atarna hafi verið í þakklætisskyni við ,,vel unnin störf" Gylfa, þá fallast öllu sæmilegu fólki hendur af undrun. Að heilt alþýðusambandsþing stökkvi upp á afturlappirnar til að þakka forhertum auðvaldsrakka fyrir að standa aldrei með fátæku, vinnandi fólki en alltaf með auðvaldi, arðráni og frjálshyggjubófum er aldeilis hörmulega skammarlegt. Þetta kostulega ,,alþýðuklám" verður í framtíðinni óafmáanlegur sorablettur á upplituðum og drabbaralegum samtökum alþýðunnar á Íslandi og dugar varla mildara hreinsiefni en helvítissteinn til að hreinsa óþverrann burt.

En vonandi stendur ástandið á sjakalakontór ASÍ til bóta með nýjum forsetum: Jólasveinsskeggjuðum, vælandi hagfræðingi hefir verið skipt út fyrir skegglausan viðskiptafræðing með karlaróm. Og ef það verður hrun hjá kápítalistunum á næstunni og fólkið hleypur öskrandi af bræði með heykvíslar á lofti niður á Austurvöll þá er vonandi að viðskiptafræðimenntaði forsetinn skríði ekki, með allt í buxunum, undir borð með sjakölum sínum eins og fyrrum yfirskrifstofusjakali gerði í síðasta hruni.

Í augnablikinu er þó mikilvægast fyrir íslenska alþýðu að hafa losnað við að hafa einn hagfræðimenntaðan frjálshyggjusjakala á fóðrum og í forsvari fyrir sig. Hvort nýju forustuseggirnir nái að rísa undir nafni, sem raunverulegir alþýðuforingjar, verður svo tíminn að leiða í ljós. Ef þetta fólk nær að halda því striki, sem við höldum að hafi verið sett, mun alþýða manna fylgja því, meira að segja til að afnema auðvaldsþjóðskipulagið ef svo skemmtilega vildi til að það kæmist á dagskrá í alvöru.

  

Samstaða og kraftur við þingslit