Hvaða Almætti er það sem aðstoðar frjálshyggjuhrunara í golfi

Ekki er gott að segja hvað Almætti það er sem aðstoðar frjálshyggjuhrunsklerkinn Hjálmar við að berja golfkúlur með stafpriki. Að minnsta kosti er það ekki það almætti sem ræður ríkjum í því himnaríki sem Jésú kenndi oss að ríkir péníngagraddar ættu erfiðara með að komast inn í en úlfalda að skríða gegnum nálarauga.

Hinsvegar hafa forhertir golfdólgar oftar en ekki heitið á Pokurinn um liðsinni við að koma kúlufjandanum ofan í holuna. Og yfirleitt hefir Pokurinn brugðist vel við og stýrt kúlum þessara sveina beint í hina fyrirheitnu holu og golfarinn hefir þá orðið svo kátur að hann hefir drukkið sig mígandiaugafullann á staðnum og lofað að gefa Pokurnum sál sína í fyllingu tímans.

Það sannspurðist út eitt sinn, að Pokurinn hefði tekið sál andaðs golfmeistara að sér og komið þenni fyrir í einni af heitari vistarverunum í ríki sínu. Það orgaði golfarasálin og grét undan meðferð púkanna á sér og var komin á fremsta hlunn með að svíkja Pokurinn og stinga af úr sælunni. En þegar hann loks lét til skarar skríða og ætlaði að strjúka komst hann að því að honum vóru allar leiðir lokaðar til eilífðarnóns. 

Með aðstoð frá almættinu

Er Trumpurinn fífl og hvernig ætli hann beri sig að á kamrinum?

Þeir segja að Trumpurinn sé fífl, skepna og fáfróðari en leikskóla piltur. Og nú segist Trumpur ekki hafa vilja drepa hann Assad, bara hengja strákinn og kanski skjóta hann líka. Æ, karlgarmurinn er sjálfsagt eitthvað takmarkaður; hann setur upp grettur og geiflur í sama stíl og Katrín Jakobs setur iðulega upp framan í myndavélar svo áhorfendur fá hroll uppum hrygglengjuna. Sennilega eru Trumpurinn og Katrín eftir allt saman sálarsystkyni eða sálarmakar, svo eru þau keimlík á skjánum.

En hvaðan fá fréttaskálarar mbl.is þær upplýsingar og fullvissu um að stjórnarherinn á Sýrlandi hafi beitt efnavopnum á síðasta ári? Svo mikið er víst að ekki eru þær upplýsngar komnar frá sannleikanum og ekki er heldur gott og heiðarlegt mannvit með í ráðum þegar slík lágkúruruglandi er sett niður á blað.

Úr því sem komið er þá ættu fjölmiðlar að einskorða fréttir af Trupnum við salernisferir hans; segja frá því hvering hann hafi borið sig að á klósettinu þennan eða hinn daginn og hvort hann hafi munað eftir að skeina sig eða hafi skeint sig í handklæðið. Þá er ekki loku fyrir það skotið að einhverjum sé unun af að lesa fréttir um að Trump hafi pissað í vaskinn eða kukkað útum klósettgluggann. Fréttir í þessum dúr væri fólki miklu meiri skemmtan og umhugsunarefni en þessar sífelldu frásagnir af því hvað kallskarfurinn sé heimskur og vitlaus.

Segist ekki hafa viljað drepa Assad

Athlægi, Guð Mammon og sósíalisminn, og hugsanlegur pólitískur ríkislygari

Hún Lilja Rafney virðist ekki sjá að með útgerðaþjónkun sinni hefir hún orðið að háði og spotti um land allt. Sperrtir stórútgerðarmenn hlægja að henni sín á milli og segja aldrei hafa vitað annan eins kjána og stagkálf, en minni útgerðarsauðir fá kjánahroll um sig þegar þeir heyra lofgjörð Lilju Rafneyjar um útgerð og kvótaböðla. Já, kellingaranginn ætlar ekki að gera það endasleppt í vitleysunni og vinur baki brotnu við að sjóða saman einhvern þvætting fyrir sig og hina apakettina í VG; meira að segja Steingrímur joðari, sem er bölvaður dári, hann hlær eins og vitfirringur að veslings sauðnum þegar hann heyrir ekki til.

Skrifað stendur, að ekki sé hægt að þjóna tveimur herrum, Guði og Mammoni. Á sama hátt er ekki hægt að þjóna bæði Mammoni og sósíalismanum. En Lilja Rafney er ekki sósíalisti og getur því þjónað Mammoni eins og hana lystir; vaða elginn um kvótaglæpinn, veiðigjöldin og alla samherjana, sem eiga hana og hræra í henni svo hún slær út og í og endar alltaf að lokum í góðum stól í betri stofunni hjá LÍÚ. Þetta er bölvað óttalegt stand á konunni og meðan fjarar undan sjávarbyggðunum og glóðin mallar við að eyða þeim.

Í svokölluðu ,,Silfri Egils" í Ríkissjónvarpinu, sem auðvitað er ekkert silfur, nema ef til vill kvikasilfur milli þilja í bústað auðvaldsins, kvað sjálfur Egill upp úr með að VG væri sósíalískur flokkur! Hvaðn ætli blessað gáfnaljósið hafi þá visku? Meira að segja dauður hundur mundi ekki halda slíku reginkjaftæði fram, hvað þá vitborinn maður. Og það sem meira er: enginn viðstaddara viðmælenda Egils hafnaði þessari undarlegu fullyrðing, nema ungfrú Snædal sem kvaðst hafa einhverjar efasemdir um meintan sósíalismus Steingríms og có; hinir spekingarnir þögðu þunnu hljóði, enda eru gáfur þeirra svo hátimbraðar að þær ná inn í hymininn. En ég spyr: hvað eiga sona andskotans hundakúnstir og ruglandi að þýða, hverjum þjónar það að ljúga því að fólki að VG sé sósíalískur flokkur; og, er hinn silfraði Egill ríkisrekinn atvinnulygari, kostaður af einhverjum auðvaldsfólum? 

Við þurfum að standa með litlu útgerðunum

Hann Kölski var eitt að þeim börnum sem þreifst best á því misjafna

Á misjöfnu þrífast börnin best og fimm ára stúfar sem staupa sig á amfetamíni á hinni merku menntastofnun Leikskólanum, hann verður karlar í krapinu þegar þeir verða fullorðnir; þessir vösku drengir þekkjast á að vera bláir sem hel, digrir sem naut og lyfta heilu tonni upp fyrir höfuð sér.

Af þessu tilefni minnist ég hans Kölska, hann var fæddur upp úr miðri síðustu öld eins og ég, og hlaut nafn sitt vegna þess að hann var vel innan tíu ára þegar hann var orðinn svartur af allrahanda eituráti. Hann graðgaði í sig Mjallabóni, sem notað var á bíla, bremsuvökva og frostlegi og í stað þess að reykja tóbak, stífði hann það úr hnefa og át það eins og franskbrauð. Hann sóktis frekar í kogara en koníakk og rakspírann, kenndan við Admíral, tók hann hiklaust fram yfir rauðvín og kampavín frá Frans. Og djöfull var áhrifaríkt að sjá Kölska éta stóra útselinn sem rak á fjöruna einu sinni og var búinn að missa hausinn af því hann var orðinn svo úldinn. Amfetamín og hassköggla át Kölski í skömmtum sem vel hefðu getað drepið 50-100 manns og kvaðst ekki finna meiri áhrif af þessum kræsingum en af einni teskeið vatns.

Já, drengir mínir. Með árunum varð Kölski heljarmenni og varð æ svartari í framan þar til loks hann var orðinn eins og kolamoli yst sem innst og blóðið úr honum var ekki lengur rautt heldur kolsvart eins og tjara og lyktaði eins og pípusósa. Þegar þar var komið sögu var Kölski orðin landsfrægur fyrir aflraunir og allskonar kraflyftingamet, þar á meðal nokkur heimsmet. Þá var hann frægur akkorðsberserkur og fleygði 100 kílóa fiskikössum upp á bretti í togaralöndunum eins og væru þeir dulitlir fífupokar. Því miður voru örlögin hinu vaska heljarmenni, Kölska, helst til óhallkvæm, því hann hrasaði um kattarfjanda úti á svölum á tólftu hæð, fór í fagurdregnum boga út fyrir svalahandriðið og féll niður á stéttina og fór í þúsund mola. Þegar að var komir gaf að sjá hrúgu, líkasta kolabing, ásamt einhverjum fatatætlum. Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að sjá kolamolahrúguna, sem áður hafði verir afarmennið Kölski, og þar gaf að líta hvernig menn verða sem þrifist hafa á hinu misjafna. 

Meðfylgjandi mynd var tekin að Kölska á fermingardaginn hans.

Brugðið eftir amfetamínsmakkið

Brjóstumkennanlegasta fyrirbrigði á Íslandi

Eitthvert brjóstumkennanlegasta fyrirbrigði sem Íslendingunum hefir berið boðið upp á á síðari tímum er tvímælalaust borgarstjórn Reykjavíkur; þar blaktir hver leiðinaskrúfan og silkihúfan upp af annarri, að því er virðist í algerðu tilgangsleysi í fáránleikaskyni. Ég var svo óheppinn í dag að ramba á netinu inn á borgarstjórnarfund og hafði ekki lengi lagt við hlustir þegar yfir mig hvelfdist vantrú á framtíð mannkyns, þá einkum þann hluta þess sem býr í póstnúmerinu alræmda, 101 Reykjavík. Og niður í huga minn skaut umsvifalaust hugleiðingum um hvað Reykvíkingar hafi gert af sér til að verðskulda karma á borð við þessa liðónýtu, tilgerðarlegu og nautheimsku borgarstjórn.

En þrátt fyrir allt verður að hrósa borgarstjóranum Degi fyrir að hjóla eins og grimmur hani í durtinn Eyþór og skamma hann blóðugum skömmum og í leiðinni hóf hann skítkast, sem var eins og örvardrífa þegar best lét, á Vigdísi Hauks fyrir að birta mynd að einhverjum krónískum grasösnum í 101 sem voru að vökva jurtir í grenjandi rigninu og minntu þeir kauðar óneitanlega á klepparana sem sagðir voru moka sandi í fötu, klifra með hana upp stiga og upp á pall og hvolfa þaðan sandinum ofan í sankassann aftur og aftur og aftur, allan daginn. Vigdís ku víst hafa borið fyrir sig að myndin flokkaðist undir gamanmál, en það kunna harðlífiseignirnar í Samfylkingu, VG og Pírötum ekki að meta, enda ekki til húmorslausari leiðindagrey.

En ég lenti sem sé í þeirri ógæfu í dag að hlýða dálitla stund á sérstaklega leiðinlega borgarfulltrúa sem verkuðu á mig eins og uppvakningar frá því um Móðuharðindin, kveinandi og fussandi upp óhamingju sinni í myrkri baðstofu eins og þær gerðust dimmastar um miðja átjándu öld. Og yfir þessum andlausa og niðurdrepandi sultarsöng ræðumanna tranaði sér einhver kvennvargur, sem sagði ,borrrgarrrfulltrrrúi" með löngum, grjóhörðum errum; mér skildis þessi frauka vera fundarstjóri í þessari andlegu eyðimörk; og ég minntist fraukunnar utan af Seltjarnarnesi, sem líka kom við þar sem Ráðhús Reykjavíkur stendur nú, og Þórbergur skrifaði um. Því miður fundarstjórafraukuna þá hefir fraukan af Nesinu verið eins og andlegt stórmenni við hliðina á henni.

 

Dagur húðskammaði Eyþór og Vigdísi

Kvikindið

,,Ef línubeitningin dettur út verður talsverður kvóti henni eyrnamerktur munaðarlaus", segir ungur og gerðarlegur maður vestur í Bolungarvík, bæjarstjóri með kringum tvær millur á mánuði og þar með númer sem hægt er að treysta. Þar með er fram komið, samkvæmt manni sem hægt er að taka mark á, að kvótinn er lifandi kvikindi af holdi og blóði, að öðrum kosti gæti hann ekki orðið munaðarlaus.

Að kvótakvikindið atarna sé munaðarlaus bendir til að foreldrar þess séu fallnir frá,týndir, myrtir eða sóttdauðir. Og fyrst foreldarnir eru horfnir af vettvangi verður einhver að taka að sér að ala kvikindið, ella sveltur það í hel. Og það er ekki á hvers manns færi að taka að sér kvóta til eldis, ónei. Aðeins betra fólk með flokksskýrteinið í lagi og góðan aðgang að bönkum og bankastjórnum, endurskoðendum og stjórnmálamönnum koma til greina, annars mun kvótakvikindið deyða. 

Ef kvótakvikindið hrökkur uppaf kemur til kasta útfarastjóra og geistlegra aðilja, sem munu syngja kristilega sálumessu yfir því og gera allt sem í þeirra valdi stendur til að koma andlegri sál kvótans til samherjavænna hymmna, en jarðneskum leyfum hans, þvegnum og balsameruðum, í eldsofninn. Þegar þar verður komið athöfninni, sem verður virðuleg að viðstöddu stórmenni, að æðstipresturinn lofar kvótakvikindinu skyldugri upprisu mun það samstundis rísa upp, fá vængi og fljúga í sæluna til verðugra samherja. 

Línubeitning að líða undir lok

Jón íþróttamaður, utanvegahlaup og fleiri íþróttir

Ég vil að það komi strax fram, að ég kemst´, ef svo má segja, alltaf í gott skap þegar ég heyri utanvegahlaup nefnd, ekki af því að orðið minnir á ,,utanvegaakstur", heldur vegna þátttöku Jóns okkar íþróttamanns í soleiðis hlaupum. Það þurfti stundum heldur ekki neitt sérstakt utanvegahlaup til að Jón vinur okkar væri vís með að breyta því í utanvegahlaup. Ég man alltaf þegar Jón var að keppa í 1500 metra hlaupi á virðulegum íþróttavelli í Helsingi. Á þriðja hring var eins og hann gleymdi að taka beygjuna á brautinni og hljóp beina leið út af leikvenginum og eitthvert út í buskann. Fólk glápti þrumulostið á eftir þessum frækna hlaupara, sem var langfyrstur þegar hið óvænta atvik í beygjunni kom upp á. Jón íþróttamaður kom ekki í leitirnar fyrr en þremur dögum síðar í smábæ nokkrum nokkuð utan við Helsingi, þá kom og líka í ljós að hann var rammvilltur og vissi ekki neitt hvar hann var staddur.

En Jón íþróttamaður átti mörg æsilegri og glæsilegri hlaup en þetta í Helsingi, og stökkum og hópíþróttum eins og knattspyrnu og handknattleik vann hann fjölmörg athyglisverð afrek áður enn hann hvarf af sjónarsviðinu. Þó þufti hann á öllum sínum kroftum að halda og allri sini snerpu þegar hann hafnaði óvart hjá hlandsprengjunni. Hlandprengjan var það sem maður segir einn ægilegur kvennmaður, útblásin og fjörug eins og spræk steypireyður og svo frek til ástarlífs að Jón var nærri dauður eftir hana. Skömmu eftir að Jón Íþróttamaður hafði náð sér eftir kynviðureignina við hlandspergjuna var hann fenginn til að leika knattspyrnuleik. En hvernig sem það nú annars var og hvernig sá leikur fór, þá var það samdóma álit nefdar og nú væri nóg komið og væri lengur hægt að draga það að fara með Jón íþróttamann á hælið.

Já, ferli Jón íþróttamanns lauk með því að hann gerði gjörvallri íþróttahreyfingunni á Íslandi svo rækilega til skammar að öll heimsbyggðin stóð vart á fótunum fyrir hlátri og hneykslan. Þetta var nefnilega landsleikur í knattspyrnu og þegar Jóni íþróttamanni var vikið af leikvelli eftir tæplega tuttugu mínútna leik vóru fimm andstæðingar fótbrotnir, þrír rotaðir, auk þess sem Jóni hafði tekist að skora fimm sjálfsmörk. Já, vinir mínir, Jón hafði sett undir sig hausinn um leið og dómarinn blés til leiks og þotið fram og aftur völlinn eins og illur andi. Á hælinu er hann í sérherbergi, ekki beint stóru og fær matinn í rúmið, en út úr herberginu kemur ekki til mála að hann fari í lifanda lífi, en á því veltur heill og hamingja þjóðarinnar að Jón íþróttamaður sleppi ekki út til að gera henn meir til skammar en orðið er. 

Þorbergur Ingi kominn í mark