Og nú bíður frændgarðurinn hans Malkólms spennt eftir því að hann verði léttari

Það komst víst einhver ljótur þrjótur í Malkólm Miðjustjörnu og gerði sér lítið fyrir og gjörði honum barn í kvið, með öðrum orðum: ódámurinn barnaði Malkólm Miðjustjörnu, sem má nú lúta þeim örlögum að rogast um með framsettan maga. Dólgurinn sem gjörði Malkólm svona óléttan er auðvitað á bak og burt og aunginn veit hvaðan hann kom né hvert hann fór eftir voðaverkið á Malkólmi. Þeir haga sér alltaf svona þessir landafjandar sem skilja eftir sig óléttur og börn hvar sem þeir bera niður í það og það skiptið.

En í nærsamfélagi Malkólms Miðjustjörnu bíða frændur hans og frænkur, vinir og kunningjar, eftir því hvurnig Malkólmi muni ganga við að verða léttari og þá ekki síður hvurs kyns afkvæmið verður. Sumir, þeir framúrstefnulegustu, eru strax farnir að spá því að Malkólm gangi með pan intersexúal hán, sem með tíð og tíma verði mannkynsfrelsari á hinum efstu dögum. Aðrir eru ekki eins bjartsýnir og telja drengurinn gangi vafalaust með kryppling, einhverskonar loðinn Óla Apakött, sem eigi eftir að spilla samfélaginu með sóðalegu orðbragði og glæpum.

Vér Íslendingar megum hrósa happi að hafa ekki þennan déskotans Malkólm Miðjustjörnu á meðal vor, nóg er samt af afturfótafiðrildum og gýrfeitismerum meðal oss svo ekki bætist í það safn Malkólm og væntanlegur erfingi hans. Eitt sinn, fyrir langalöngu, barst hingað til lands með erlendu fraktskipi óþokki nokkur sem varð eftir þegar skip lagði í haf. Um leið og hið útlenska skip, sem hét Josefina Mæersk, var horfið sjónum tók hin vonda eftirlegukind til óspilltra málanna. Hann gjörðist umsvifalaust hjónadjöfull, leitaði á smápilta og hafði ekkert fallegt í huga, hellti spurningastúlkur augafullar og notfærði sér ástand þeirra. Ef einhverjum varð á að reyna að stemma stigu við atferli þessa ógeðfellda afstyrmis, þá dró það þegar í stað upp flugbeittan hníf og hótaði illu einu og skaut hnífnum í brjóstið á andstæðingi sínum, ef hann var ekki nógu fljótur að hörfa undan og leggja á flótta. Ófremdarástandinu, sem skapaðist kringum þennan óboðna gest, slotaði ekki fyrr en Hálfdán Varðstjóri skarst í leikinn og lógaði kvikindinu í húsasundi niður við sjó.

Eldri bróðir Malcolms á líka von á barni

Útfararorð síra Baldvins yfir bersyndugum þorpara

Þegar hann gekk í Sjálfstæðisflokkinn var teningunum kastað og ekki aftur snúið upp úr því. Frá og með þeim degi gekk hann hnarreistur hinn breiða veg sem liggur til glötunar. Já, þeir sem leiðast inn á glæpabrautina finna fyrir því hve sú leið er rennislétt og örugg og hve miklu hún skilar í aðra hönd. Svo tekur við holóttur slóði með hættulegum beygjum, blindhæðum og loks sigling inn í svartaþoku með tilheyrandi hafvillum. Þegar þar er komið er fátt annað eftir en að heyra hurðina að fangaklefanum glymja að hælum sér.

Sá aumi bróðir vor, er hér liggur milli fjögurra fjala, nýtti sína hérvistardaga við leik á markaðstorgi græðginnar þar sem aunginn vinnur annað en eilífa brennisteinsvist hjá Djöflinum í Helvíti. Og þókt freistast sé til að hafa yfir honum Guðs orð að leiðarlokum, þá koma þau ekki í veg fyrir hin óhjákvæmilegu örlög; Djöfullinn hefir nú þegar haft sálu hins burtsofnaða bróður með sér til Helvítis og pínslirnar eru þegar hafnar af fullri einurð,- því í Helvíti svíkjast undirdjöflar og púkar ekki undan merkjum þá böðulsstarf með kvalaöskrum og óhljóðum eru í boði. Í þessa djöfullegu gjá hefir vor fyrrum bróðir og viðhlægjandi hafnað og upp úr henni á hann ekki afturkvæmt.

Ekki stendur til, vinir mínir, að husla þann dauða, sem hér liggur, í kirkjugarði. Það er af og frá. Þann raft drögum vér út á víðavang og urðum hann þar innan um skrokka af hrossum, hundum og tilberum og leyfum foglum himins að kukka þar vild sína oná og allt um kring. Og að þessu sögðu fel ég Fjandanum formlega þann ólánsgrip, er vér geymum í kassa þessum fyrir framan oss, og megi allar vondar vættir hrína á ódáminn um aldur og eilífð. Fjarlægið svo þennan bannfærða fjanda frá augliti mínu og Drottins Allsherjar.

Neitaði sök en játaði svo – 343 milljóna sekt

Að hafa dverga og smákonur fyrir fífl til að geta hlegið að þeim ásamt heiminum öllum

Það er í tísku hjá auðvaldinu um þessar mundir að láta dverga, helst lítilfjörlegar smákonur, setja samkundur hjá sér. Fyrir nokkru síðan voru þeir hjá NATÓ að tralla með hana Katrínu okkar og léku sér að láta hana vera samkvæmisfíflið í NATÓ-messunni og gera sér ærlega til skammar fyrir framan augu heimsbyggðarinnar.

Í dag var Katrínu enn att fram á foraðið og látin opna Heimsþing auðvaldskerlinga. Aumast er að sjá, að Katrín ræfillinn virðist ekki gera sér grein fyrir að hún er leiksoppur auðvaldsins og auðvaldinu þykir óstjórnlega gaman að hafa hana fyrir endemis trúðfífl. Það er nú meira hvað auðvaldinu finnst virkilega skemmtilegt að niðurlægja nývinstrisinnana, nýsosialistana, og láta þá gjöra lítið úr sér fyrir allar augum. Ófrýnileg dæmi um það eru asnaleg frumhlaup Katrínar Jakk og vitringsins Stenngrims Johoð og sosialsíða Gunnars Smára útrásarvíkings, svo ekki sé minnst á blábjánavígi krataeðlisins Samfylkinguna.

Enn hefir heimurinn ekki gleymt uppákomunni þegar Grýla, móðir Jólasveinanna, jagaði einn samfylkingarunga og matbjó hann fyrir börnin sín. Skipti engum togum, að Jólasveinarnir skitu allir í buxurnar af samfylkingarkássunni og vóru næstum dánir og ekkert barn fékk nokkurn skapaðan hlut í skóinn það árið. En mikið ósköp þykir þingmönnum erkiauðvaldsins gaman að gjöra stólpagrín að Katrínu og hæðast að henni á bak og etja henni, alltaf jafn sauðheimskri, fram á foraðið til gjöra sér til skammar og fara í taugarnar á gömlu, raunverulegu sósíalkommúnistunum, sem góðu heilli eru enn til þrátt fyrir allt. 

Katrín opnaði heimsþingið

Stórglæpir breiðast út, - húsleit í höfuðstöðvunum skilaði engu

Einhvern tíma hefði mátt ganga að því vísu, að umræddir rummungar í Kópavogi væru útsendarar Sjálfstæðisflokksins, því þar á bæ er menn gírugir við að auðga sig á annarra manna fjármunum. En í þetta skipti skilaði leit rannsóknarlögreglunnar í fórum Sjálfstæðisflokksins blátt áfram aungvu og æi höfuðstöðvum Flokksins við Bolholt í Reykjavík fannst ekkert nema hrafl úr innbroti í sjoppu, sem framið var í lok ágúst síðastliðins. Satt að segja lá við að gæfist upp í leit að glæpamönnunum, því að þeir er ,,stela öllu steini léttara, eins og sagt er í fréttinni, finnast alltaf innan vébanda Sjálfstæðisflokksins. En nú var ekki því að heilsa.

En þá datt einum rannsóknarlögreglumanninum, en sá maður hefir yfirnáttúrulegan sagnaranda, að leita hófana hjá Viðreisn og Miðflokknum. Og sjá: Undir handarjaðri Miðjúnga og Viðreisnar fannst allt það er Kópavogsbúar söknuðu af eigum sínum. Sigmundur Davíð var fyrstur manna tekinn fastur og færður í umsjá Hálfdáns Varðstjóra; þar á eftir vóru Thorgerður Kattharin og Banzi Braskari lokuð af í dýflissunni.

Að síðustu fór sveit á vegum Hálfdáns Varðstjóra að Klaustri þeirra Miðjúnga og varð þar strax bardagi, því munkarnir í klaustrinu veittu harða mótspyrnu, enda vel gegnsósa í messuvíni og öðrum sakaramenntum. Harðastur var samt Beggó, en honum tókst áður en yfir lauk, að steinrota þrjá lögregluþjóna. Er þar var komið, bar að Hálfdán Varðstjóra sjálfan, og lét hann verða sitt fyrsta verk á vettvangi að seilast til hreðja Beggós og taka hann hreðjataki. Má segja að með komu Hálfdáns hafi orrustunni lokið, því Hálfdán Varðstjóri sleppti ekki því taki er hafði náð á Beggó karlinum, heldur bar hann ýlfrandi og gólandi um borð í brynvagn sinn og lagði hann þar í járn. Að sjálfsögðu þykir lögreglunni miður að fleiri en Sjálfstæðisflokksmenn einir séu viðriðnir stórþjófnaði og vítaverða glæpi og telur að eitthvað hafa farið alvarlega úskeiðis. Að því verður samt að hyggja, í þessu sambandi, að eftir höfðinu dansa limirnir, og skylt er skeggið hökunni þá fjallað er um eðli og athafnir Sjálfstæðisflokksmanna annars vegar og Miðjúnga og Viðreisnarpoppara hins vegar.  

Lögreglan hafði hendur í hári stórtækra þjófa

Ernir eru óbetranlegar óvættir og ekki er bölvaður Jólakötturinn þeim neitt skárri

Djöfullegir fuglar ernir, grimmir og stórhættulegir. Hér fyrrmeir þegar foreldrar gættu ekki barna sinna eins og tíðkast í dag, kom þráfaldlega fyrir að ernir komu aðvífandi og hremmdu börn sem voru að leik á hlaðinu heima eða úti á túni meðan fullorðna fólkið var við heyskap eða önnur störf, og flugu með þau burt. Í einni hroðalegri sögu af einu slíku tilviki flaug örninn með fimmvetra dreng upp í fjallsufsar, hvar hann hafi sér hreiður með ungum. Þeir er eftir sátu á bænum mundu alla ævi eftir hljóðunum í drengnum þegar örninn var slíta hann sundur í ungana. Það vóru hryllilegar stundir. Á þriðja degi heyrist ekkert meir ofan úr klettum annað er murrið í múkkanum og stöku kuldahlátrar í svartbaknum. En arnarungarnir stálpuðust hratt og gjörðust fljótt óvægin óféti sem móðir þeirra. Því gjöri ég að tillögu minni, að örninn í Húsdýragarðinum verði leiddur að höggstokknum í fyrramálið og hogginn án nokkurs hiks af honum hausinn. 

Þá er og þess að geta, að össufjandi fór að gjöra sig heimakomna að býli Ólafs bónda. Þetta var mikill fugl, fimur á væng og með öllu óseðjandi. Um vorið tók assan í það minnsta átta lömb traustataki af Ólafi bónda og nýborinn kálf drap hún og hafði í brott með sér í tveimur ferðum; assan reif sem sé kálfinn í tvennt því henni þókti  hann heldur þungur til flugs til að fara með hann í einni ferð. En svo lék assa af sér og það heldur illa. Hún hugðist nefnilega grípa hinn landsfræga fjárhund Ólafs bónda, hann Snata, og tæta hann ofan í börn sín grimm og svöng í hreiðrinu. Jú jú, illyrmið flaug undur létt niður við jörð með þýðum vængjatökum og kom aftan að Snata þar sem hann lá á hlaðinu og var að hugsa. En í þann mund sem assa ætlaði að læsa klónum í bráðina og hafa hana viðstöðulaust á brott stökk Snati eldsnöggt upp og náði koma tanngörðum sínum á háls hennar og beit.

Já, vinir mínir, nær og fjær, það er ástæða til að vera á varðbergi þar sem örn er nær og rétt að hafa ekki um hönd fleipur og þvætting um þann fugl. Og það eru vissulega fleiri hættur sem a steðja á Íslandi, ekki síst á jólaföstunni þegar ægilegustu forynjur fara á stjá. Jólakötturinn er óskaplegt dæmi um hamslaust villudýr sem veður um sveitir og etur menn, einkum börn, óþekk börn. Það er ekki lengra síðan en í fyrra, að Jólakötturinn veiddi dreng austur á Héraði og át hann á staðnum. En það var nú ekkert miðað við uslann sem kvikindið gjörði á jólatrésskemmtun norður í Húnavatnssýslum fyrir fimm árum. Þar lét hann ekki við sitja að graðga í sig óþekka krakka, heldur hakkaði hann í sig tvær konur, aðra á besta aldri, hina afgamla, seiga og bragðvonda. Það var ekki laust við að kisi drægi kviðinn dulítið eftir jörðinni þegar hann laumaði sér á brott eftir allt átið.  

Síbrotaörn færður í húsdýragarðinn

Sosíalistinn Biden og fúleggin í 101 Reykjavík

Ofan á aðra harmleiki er allt útbíað í kóvíði nítjánda baktéríuvírusum í Hvíta húsinu. Þetta er orðið þessháttar pestabæli að sóttvarnaryfirvöld þar í landi eru komnir á fremsta hlunn með að kveikja í kofanum og brenna hann til ösku. Á síðustu dögum Trumbs skríða starfsmenn hans dauðveikir um gólf og vita ekki sitt rjúkandi ráð fremur er rottur og mýs sem hafa verið ruglaðar til helvítis með hátíðnihljóðum. 

Þetta er allt voðalegt og bölvað og óhamingjan lekur af öllum veggjum hins hvíta húss. Bráðum verður Trumb sjálfur borinn út í böndum, varanlega geggjaður og galinn af kóðvíðum nítjánda. Þeir segja hann verði ekki hengdur, en innan um fólk fær hann ekki að valsa meir. Það er komið nóg af slíkum munaði vestra. Einn úr starfsliði forsetans fékk kóvíðinn nítjánda í rassboruna og sturlaðist; það veit aunginn hvað varð um þann dreng í raun og veru.

En mest er þó hlægilegt þegar íslensk trúðsfífl tala um Joe Biden sem vinstrimann, sosialist, og Démókrataflokkinn sem sosialistaflokk. Ekki er öll vitleysan eins, en þetta er þó með því alheimskulegasta sem 101 sosibullikollurnar í Reykjavík og á Akureyri hafa látið frá sér. Sannleikurinn er ólygnastur og hann segir að Biden sé trúlega þó nokkuð hægrisinnaðri en Trumb. En það er aulunum í 101 Reykjavík fyrirmunað að sjá. Að þessi fúlegg á hinum hrjóstruga poletiska akri skuli láta hafa eftir sér lofræður um stríðsæsingagamlingjann og framsóknartítuna Biden og kynna hann til leiks sem ægilega heilsteyptan sósíalista ber ömurlegt vitni um firringu og andlega örbirgð þessara vesalinga.   

  

Fleiri kórónuveirusmit í Hvíta húsinu

Nú eru þeir farnir að jarðstinga látið fólk í stað þess að jarðsyngja það og hefir sá siður breiðst ört út

Auðvitað getur hann, karlanginn, sannað kosningasvindl, hvað annað? Það er ljótt að fara illa með öldunga og Trumb (orðið ,,Trumb" borið hér fram með norðlenskum framburði), auminginn sá arni hefir aldeilis fengið umfram aðra, að kenna á illmennsku landa sinna í garð gamalmenna. Nú blasir aðeins eitt við Trumb, og það er það, að gjörast örvasa og leggjast í kör þar til góðgjarnt fólk fer með skjátuna af honum í garðinn.

En vér höfum víst gleymt einu og það aungvu smáatriði. Já. Það er að Trumbs bíður legstaður, utangarðs að vísu, en legstaður þó. Það stendur víst til að vindþurrka þrjótinn og þá hann verður orðinn nógu þurr og glerharður á að reka hann niður í jörðina með sleggju. Það kalla þeir að jarðstinga hinn framliðna. Og þar eð athöfnin verður utangarðs verða aungvir sálmar sungnir yfir karli, aungvar bænir hafðar um hönd, og aunginn prestlærður maður látinn vappa umhverfis jarðstungustaðinn, þeim látna til hrellingar.

Í einu prófastsdæmi hérlendis hafa utangarðsembættanir verið hafnar til vegs og virðingar á nýjan leik. Þegar síra Baldvin tók við brauði í Gemlufallaprestakalli sá hann fljótt, að sumt fólk var þess eðlis að ekki sómdi sér að bera það í guðshúss til yfirsöngs eftir að það var dautt og enn síður væri við hæfi að koma því fyrir í vígðri mold innan um burtsofnaðar, sannkristnar sæmdarmanneskjur, sem máttu um sína hérvistardaga ekki vamm sitt vita. Því var það, að síra Baldvin aftók með öllu að jarðsyngja hyski, þrjóta og þorpara á kristiligan máta í kyrkjum og heita soleiðis fénaði skyldugri upprisu þá lúður gellur á hinum efsta degi. Í stað yfirsöngs og líkræðu hefir síra Baldvin látið fleygja illþýði og vondu fólki í gamlar mógrafir, fúafen eða dý, eða boðið starfsmönnum sveitarfélagsins að koma þeim dauða fyrir í grjóturð eða góðu jarðfalli og velta grjóti yfir. Í Gemlufallsprófastsdæmi þykja utangreftranir góður siður, eftir að fólk vandist þeim, og hefir þetta fyrirkomulag sparað margar krónur í útfararkostnað hjá fátækum sóknarbörnum síra Baldvins. Að vísu hefir borið á að þeir sem hafnað hafa utangarðs hafi lent í hafvillum eftir dauðann og gengið aftur með illindanaggi og draugagangi.  

Trump segist geta sannað kosningasvindl

Viturlegra hefði verið að hleypa minkunum í hænsnakofana

Mikið sakna ég þess, að frændur okkar Danir, skuli ekki hafa farið viturlegar að ráði sínu þega þeir ákváðu að skera upp herör gegn minknum og plágunni sem honum fylgir og hleypa kvikindunum inn í hænsna- og kjúklingabúin, og leyfa þeim að vinna sína vinnu þar í friði. Þegar síðasta hænsnið væri dautt og aunginn kjúklingur eftir á lífi hefðu félagar í skotveiðifélagi Danmerkur fengið aðgang að hænsnahúsunum til skjóta minkana. Með því móti hefði Danskurinn slegið tvær flugur í einu höggi: Losað sig hænsnin og hættuna af fuglaflensunni og alla fárveiku, kóvíðs nítjánda smituðu minkana.

Ekki er minnsti vafi á að leikurinn mun berast hingað til lands innan tíðar og þá ríður á að bregðast hart við og hleypa íslensku minkunum á íslensku púturnar og senda að svo búnu skotþyrsta skotveiðifélagsmenn í hænsnakofana til að ráða niðurlögum minkanna í eitt skipti fyrir öll. Þá væri og skynsamlegt að leyfa víkingasveitin og hernum, sem Björn Bjarnason er að stofna heima hjá sér, að spreyta sig á minknum með þeim góðu vopnum sem þeir hafa yfir að ráða.

Nú, þá er ekkert eftir nema helvískur villiminkurinn, það lævísa og blóðgrimma dýr. En það kvað hægara orkt en gjört að ráða niðurlögum þess kvikindis. Hvað gerðist ekki í hlöðunni að Eirdísarfelli í fyrravetur? Jú, þegar bóndinn kom í hlöðuna til gegninga tók minkur á móti honum og beit hann á barkann. Þá að var komið hafði villudýrið nagað höfuðið af bóndanum og lagt það í jötuna í hrútastíunni, en hægri fótinn mannsins, frá mjöðm og niðrúr, hafði minkurinn á brott með sér til gottgjörelsis sér og fjölskyldu sinni. Af þessu getur hvur maður séð, að ekki dugir minna til en heimstyrjaldarrekstur fullkomnustu herja heims ef sigur á að vinnast í stríðinu við villuminkinn á Íslandi.

Virðast mjög mót­tæki­leg­ir og smita auðveldlega

Er ofdrykkja í barnaskólum orðið daglegt brauð, - eða hvað?

Mikill þó Djöfull er að sjá nýjar myndir úr barnaskólum í dag, samanber skiliríið sem fylgir meðfylgjandi frétt af sóttvörnum í skólum. Á umræddri mynd má sjá nokkur skólabörn með stóran kogarabrúsa á milli sín, og er auðséð á krökkunum til hvurra nota kogarasprittið er. Ef mér hefði verið sagt fyrir fáeinum dögum, að barnaskólabörn sætu á skólabekk við spíritusnautn hefði ég ekki trúað því, en sem sjá má er myndin ólýgnust um gang mála í skólunum. Nú er víst algengt að sjá börn koma veltandi sökum ofdrykkju út úr skólum og haga sér mjög ósæmilega úti á skólalóðinni.

Í þann tíð er ég gekk í skóla hefði orðið uppi fótur og fit ef skólasystkini mín, eitt eða fleiri, hefðu dregið upp brennsluspritt í tíma og farið að dreypa á því, og skóladeginum hefði svo lokið með generalfylliríi. Ekki minnist ég uppákomu af því tagi, enda hefði viðkomandi drykkjusvolabarni verði refsað með algjöru húðláti, líklegast með hnútasvipu. En tímarnir breytast og mennirnir með. Núna þykir ekki athugavert, eða í frásögur færandi, þótt börn leggi stund á kogaradrykkju í tímum og drekki frá sér ráð og rænu og gjöri sjálfum sér og foreldum þeirra til stórkostlegrar skammar.

Þó má samt hrósa skólabörnunum fyrir að hafa heldur ódýrar áfengistegundir sér til gottgjörelsis í skólanum í stað þess að berast á koníakki og volka. Enda má segja, að brennsluspritt, handspritt, kardó og ódýr rakspíritus séu alþýðlegir drykkir og beri neytendum þeirra vitni um hófsemi og aðhald. Það sér hvur maður að það væri með öllu ófært að krakkaskrattar, ekki einusinni komnir á gelgjuna, séu að flotta sig og sporta með rándýr eðalvín um skólaganga og kennslustofur. Mér er sagt að tólf vetra stelpugála hafi haft með sér romm, bruggað í Havana á Cúbu, í skólann og þetta romm hafi freistað kennarans svo mikið, að hann fór fram á við stelpuna að fá að drekka með henni úr flöskunni. Þetta var kvenkennari og þær skiptu innihaldinu úr Havanapyttlunni bróðurlega á milli sín með þeim afleiðingum að þær fundust eftir dúk og disk áfengisdauðar í gömlu ljósritunarkompunni. Meira segi ég ekki að sinni um þá uppákomu, en aðkoman var svo ljót að kennslukonan var leidd fyrir dómara og situr nú í gæsluvarðhaldi.   

Sóttvarnir í skólum stórt verkefni

Að eiga djúpvitran menntamálaráðherra af Fjóshaugnum miðjum

Er ekki dásamlegt að eiga svona vitran mennta- og menningarráðherra? Er það ekki verskulduð náðargjöf til Íslendinga frá Drotni Alsherjar? Jú, kæru vinir, ætli það sé ekki lóðið? Að hólfa skóla er djarfasta og heilagasta ráð sem nokkur íslenskur stórnmálahani, fyrr eða síðar, hefir upphugsað. Ekki skemmir fyrir, að vor ástkæri mennta- og menningarráðherra, er fædd í Framsóknarfjóshaugnum miðjum og alin upp við fótskör sjálfrar gömlu Framsóknarmaddömunnar. Má ljóst vera hvurju mannsbarni, íslensku og jafnvel erlendu, að uppeldið í Framsóknarfjósinu hefir tekist vonum framar og skilað ossum löndum fyrirtaks mennta- og menningarmálaráðherra, stórvitrum og gegnsósa af Maddömulærdómi frá blautu barnsbeini.

Og vissulega er Lilja Alfredósína sjaldgæft metfé úr hinu feyskna og hryggsigna Framsóknarfjósi. Hún er svo klár og vitur, að hún gat reiknað út að hólfun í skólum er betri en óhólfaður skóli, þó umfram allt reiknaði hún út að öll hólfin verði Framsóknarhólf með mynd af Hriflóni gamla, Stenngrimi Johoð, Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra og framsóknarmanni og Gifturíka Kaupfélagsstjóranum fyrir norðan land. Af því munu börnin menntast meira og betur en annars.

Fyrir ekki löngu síðan heyrðist á tal tveggja framsóknargúbba, sem vóru að kukka saman úti, nánar tiltekið inni í ruslatunnuporti millum Austurstrætis og Hafnargötu. Þeir vóru að leggja á ráðin um að steypa ráðsmanni Framsóknarmaddömunnar, honum Sigurði Inga, af stóli og láta Vegamálastjóra fjúka með honum í leiðinni. Ekki er nokkur vafi á að þessir skítandi menn í porti, hafa í hyggju að vígja frauken Alferdósínu til ráðsmennsku í Framsóknarfjósinu; að minnsta kosti töluðu þeir fjálglega um liljur vallarins, sem hvorki kunna að vinna né spinna, og fogla hyminsinns, sem safna ekki forða í hlöður fremur en gamla Framsóknarmaddaman, sem löngu er hætt að heyja fyrir sauðnautin sem hún heldur í Fjósi sínu. Sennilega er fólginn vænn búhnykkur í því að stampa Sigurði Inga og flæma hann eins og hund í Miðjuflokkinn. Karlarnir í portinu viku að endingu máli sínu, rétt á meðan þeir skeindu sig með grasvisk og stóðu upp, að þeirri staðreynd, eins og þeir orðuðu það, að Sigurður Ingi væri fádæma durtur, ugglaust gjörspilltur af ýmiskonar gargagndi vitleysu, og aldeilis ónothæfur sem ráðherra, hvað þá ráðsmaður í Fjósi, auk þess sem hann væri ljósrit af skelfilegasta ráðsmanni Framsóknamaddömunnar, sem uppi hefir verið.  

Flókið en betra að hafa sóttvarnahólf í skólum