Vér mótmælum allir!

Ég er feykn stoltur af því að hafa ekki heyrt eða séð eitt einasta Evóvísionlag þetta árið. Það spurðist snemma út, að í þetta sinn væri spangólið og eymdarvælið með verra móti miðað við síðustu ár, sem hafa verið hræðileg. Nú sé ég að einhver eyrnasíður slöttólfur fer með ,,framlag Íslands" til Rottudamms í vor til að láta Evrópu hlægja að sér. Því spyr maður: Hvunær í andskotanum er nóg komið af þessari helvítis vitleysu?

Samkvæmt mynd af þeim eyrnasíða er að sjá að hann hafi hóp yrðlinga með sér við tómlistarflutninginn, sem alveg er ágætt, því yrðlingaskrækir fara ljómandi vel við júróvíjóngarg. Vér mótmælum að þessum greyjum skuli sigað út í Rottudamm til að verða sér til skammar; ég endurtek: vér mótmælum þessu gerræði - vér mótmælum allir.

En af því tómlist og argangarg ber hér á góma, þá er rétt að segja frá því, að vér bíðum öll í eftirvæntingu eftir að Garðar saungmaður Hólm endurfæðist so vér getum farið að hlusta á alminnilegan söng. Til tals hefir komið að rjúfa gröf Garðars Hólms og ná í erfðaefni úr því sem eftir er af honum til klónunar. Þá væri náttúrlega ekki verið að klóna einn Garðar Hólm heldur heilan karlakór af Görðurum Hólm. Það væri hrein unun að hlýða á þann kór syngja ,,Þýtur í laufi bálið brennur" og síldarvalsinn sem byrjar sona: ,,Forðum var verandi á vertíð í Eyjum, tra ral a lalla lá." Og vitaskuld mundi þessi túrbóvæddi kór taka ,,Álfakónginn" og ,,Kindur jarma í kofunum." Vér erum öll farin að hlakka til að fá að heyra hymmnezka tómlist með stóru Tjéi úr fjöfölduðum barka heimssaungvarans Garðars Hóms.  

Daði Freyr og Gagnamagnið framlag Íslands í ár

Umfjöllun um áfengistegundir í matvöruverslunum á Íslandi

Það er bagalegt þegar verið á víninu er misskilnigi háð og einföld títa er sögð kosta það sama og stærðar bokka. Nú halda sumir, og það er nú einn bölvaður misskilningurin, að veigarnar sem merkatar eru ,,handspritt" eigi einungis að bera á lúkurnar, en það er öðru nær. Sokallað ,,handspritt" er fyrst og fremst gríðarlega sterkur drykkur, sem verkar strax og í timburmönnunum er hann vægast sagt frábær. Ef menn ætla að verða skrautlega fullir og fara á ball eða vertshús þá fá þeir sér ,,handspritt" og kvöldið er tryggt.

Nú höfum við dómsmálaráðherra, sem er krakki og alveg úti að skíta á öllum sviðum. Þessi sérkennilegi ,,dómsmálaráðherra" er svo vankaður að hún heldur að aungin vínföng séu seld í matvöruverslunum og hefir gert fjaðrafok vegna þessarar fávísi sinnar. Sannleikurinn er sá, að matvöruverslunum má fá fjölbreytt úrval áfengis. Í hillum slíkra búða gefur að líta nokkrar tegundir rakspírituss, þarna eru líka til sölu kardó og vaníljudropar, bæði í litlum hugglegum glösum og stórum lítérs bokkum; loks er þess að geta, að í sömu búðum standa frammi brúsar af handspritti, gríðarlega áfengu og fjörgandi, sem bókstaflega öskrar á viðskiptavinina að kaupa sig og drekka, eða öllu heldur þamba, því handspritt skal þamba.

En það þarf karakter til að brúka fyrrnefndar áfengistegundir til drukks. Eddi heitinn, kunningi minn, kallaði til dæmis PR rakspíritus ævinlega líkjör og smattaði á honum brosandi áður enn hann renndi þessum guðveigum niður með eldbakaðri nautalund af tvævetra uxa. Hann jat einnig þykkt krem sem hlaðið var alkóhóli og komst í myljandi stuð, þennan mjöð kallaði Eddi Baileys. Kardó og vaníljudropar hafa löngum gengt hlutverki virðulegra borðvína á Íslandi og ennfremur vinur í raun þegar þrengingar fráhvarfa og sjúkleika hafa verið yfirvofandi. En handsprittið er toppurinn í matvöruverslununni, gefur hraustlegt og gott útlit og kætir karlmannslund. 

Lyfja leiðréttir rangfærslu um verðhækkun

Tímarnir eru erfiðir og allt á leið til Andskotans

,,Áfram, áfram ekkert stopp allir að fara í verkfall." Svona hefst barnagælan alkunna, sem róttækar mæður á Íslandi hafa saunglað í eyru barna sinna fyrir svefninn. Þegar fólk hefir alist upp við slíkar tónmenntir stökkur það út í lífið og fer í verkföll, eftir að hafa verið illa skeindir pönkarar um hríð. Aðrir, sem ólust upp við sömu barnagælu, vóru hyggnari og urðu sér snemma úti um hamar og sigð og hótuðu auðvaldsbelgjum að berja í hausinn með hamrinum og reka þá á hol með sigðinni og hleypa auðvaldsvindinum úr belgnum á þeim. Sumir auðvaldssnatar eru svo hryllilega feitir að aungvu er líkara en þeir hafi gleypt ofan í sig digran lóðabelg.

Á meðan fyrrnefnd barnagæla er rifjuð upp, herðir verkalýðsfélagið Efling tökin á kverkum borgarstjórnarmeirihlutans í Reykjavík; bæði Dagur og Holuhjallur eru orðnir helbláir í framan. Þó eru skiptar skoðanir um ástæðu blámans í kinnum hinna tveggja heiðursmanna, þar eð hald sumra er að liturinn sá stafi af Sjálfstæðisflokksbláma, sem hægrimenn fá gjarnan á andlit sín með aldrinum.

Á meðan kórónuvírúsinn, sem er náskyldur bæði framsóknarvírusnum og krataeðlin, geisar um landið með gríðarlegu mannfalli hvarvetna, sem aungvu líkist nema þá Móðuharðindunum og Stórubólu, fara Eflingarfélagar ljósum logum um samfélagið með verkföllum, upplausn og öðrum tiltektum sem stuðla að aungvu öðru en þjóðarmorði. Munið þið eftir jafn lúalegum aðförum? Ónei, það munið þið ekki, því á dögum Móðuharðindanna og Stórubólu fór aunginn í verkfall, en samt hrökk vel góður þriðjungur Íslendinga upp af í þeim hremmingum. Og sjúkdómseinkennin láta ekki á sér standa. Hlutabréf og aðrar péníngauppáfindningar hafa hríðfallið, svo veleðla fyrirtæki á landsvísu eru að falli komin, ekkert nema rifinn pungurinn og rotin pjásan, eins og þeir segja í Kauphöllinni. Þá er loðnudjöfullinn upp urin og mörgum sinnum steindauð, gæftir afleitar og lauslæti í sveitum keyrir um þverbak. Þetta er allt íllt og bölvað og á leið til Andskotans. Bráðum búa aðeins melrakkar og fáeinir selir á Íslandi, en allt hitt dautt eða flúið út í buskann. En ... ,,Áfram, áfram ekkert stopp allir að fara í verkfall."    

Frekari verkföll hjá Eflingarfólki samþykkt

Kynjamarkþjálfi hvetur til stórhættulegrar sjálfsflekkunar

Ohohoho, svakalega eru þessir kynlífsmarkþjálfar hugrakkir og allaf svo lausnarmiðaðir. Flosi Ólafsson var að vísu ekki kynlífsmarkþjálfari en samt lét hann eftir sér fyrir fjeregtíu árum, að fjalla um sjálfsfróun á fræðilegan hátt í riti sínu ,,Í Kvosinni". Flosi vitnar meðal annars í Skátabókina, sem þókti tímamátaverk á sínum tíma. Í skátabókinni segir skýrt og skorinort, að ,,sumir drengir, eins og þeir sem byrja að reykja, halda að það sé mjög fínt og karlmannlegt að segja og hlusta á óþverrasögur, en það sýnir aðeins að þeir eru hálfgerð flón. En slíkt tal, lestur klúrra bóka og dónalegar myndir verða þess oft valdandi að andvarlaus drengur fellur fyrir sjálfsflekkunarfreistingunni. En slíkt getur verið mjög hættulegt fyrir hann, því hún veiklar hann bæði andlega og líkamlega ef hún kemst upp í vana."

Svo mörg voru þau orð. En í Skátabókinni segir líka, að ,,oft stafi þessi fýsn af slæmri meltingu, eða of mikilli og góðri fæðu, hægðateppu, eða hún orsakast af því að sofið er í of heitu rúmi, með mörgum ábreiðum." Eftir að hafa gaumgæft vísindi Skátabókarinnar liggur hætta sjálfsflekkunarfreistingarinnar ljós fyrir. Þetta er skelfilegur sjúkdómur, sem auðveldlega getur gjört þann er af honum smitast að örkumlamanni til sálar og líkama. Af þeim sökum er óskiljanlegt að hinn últrasvali og verðandi kynlífsmarkþjálfi fjalli í opinberu viðtali um sjálfsflekkun af þvílíkri léttúð og ábyrgðarleysi að allt venjulegt fólk rekur í rogastans.

Það er mikið ábyrgðarstarf að vera kynlífsþjálfari og enn meira krefjandi að vera kynlífsmarkþjálfari. Ef fólk með gráður frá háskólum í kynjafræðum, kynlífsmarkþjálfunarfræðum og pornóakademíufræðum ætlar að gjöra bragð úr ellefta boðorðinu og predika sjálfsfróun yfir óhörðnuðum unglingum og jafnvel eldra fólki og hvetja það lögeggjan til rúnks, mun það hafa alvarlegar afleiðingar. Og þegar haft er í huga að umræddir ,,fræðingar" hafa aldrei litið í Skátabókina, sem ætti þó að vera fyrsta vers í menntan kynfræðinga og kynæðinga, þá er sannarlega ekki við góðu að búast. Eitthvurt sinn er eg var staddur í Reykjavík bar fyrir augum mín ákaflega bæklaðan mann, sem skjögraði yfir strætið eins og lúin og slitin fuglahræða. Eg spurði félaga minn sem með mér var hvort hann vissi hvernig stæði á hræðilegu krypplingsástandi þessa aumingja manns og fékk það svar að maður þessi hefði fallið fyrir sjálfsflekkunarfreistingunni og fróað sér næstum því í hel og væri nú ævilangt algerður krypplingur og vandræðagemlingur fyrir vikið. Það er svo við hæfi að ljúka þessum pistli með áminningu skáldsins:

,,Kriminelt er kynvilla,
konum r... áhætta;
en að gilja greip sína
er geysimikil fúlmennska.  

Hélt að sjálfsfróun leiddi til blindu

Sem hefir gleypt hrífuskaft

A hahahaha ... Þvílíkur og annar eins bögubósi sem þessi undarlega kvinna er áreiðanlega vandfundin. Allt sem hún segir er svo innilega innantómt að á öðru eins er leitun. ,,Hvetur fólk til að standa saman ... stjórnvöld alveg tilbúin að takast á við veiruna ...é é legg áherslu á góða upplýsingagjöf." Til hvers er manneskjan að japla á þessu eins og glugghross sem hefir gleypt hrífuskaft? Hver segir henni að vafsast fram með sona steingelda móðursýki? Væntanlega þó ekki Swabbó Sendiherra, eða eitthvað annað álíka vitrænt fyrirbrigði? Um þetta segjum við saman: Ojbara!

En nú að léttari málum og skemmtilegri. Eins og menn vita. Já. Eins og menn vita. Þá greindist frú Ingveldur, andlegur leiðtogi Katrínar ásamt Swabbó og Stenngrimmi, ekki með kórónuvírús í dag. En ef til vill greinist hún með hann á morgun, hvur veit. En hvurnig sem því víkur við, þá hafa þær báðar, Kattarín og frú Ingveldur, meðtekið vírus af síðustu sort, vírús sem gjörir poletíkst siðferðislíf einskis virði.

Nú undir lágnættið gjörist oss heitt í hamsi við að hugsa um gluggaskraut, lélega loddara og undirmálspakk með pípuhatt. En sem kunnugt er, þá fullyrti þjóðskáldið hér um ári, að ,,svínin væru kóngar í drafinu" og ennfremur í sömu kveðandi er talað um ,,skandala í Edens fínum rann." Í nótt ætlum vér oss að dreyma krassandi vel heppnaða byltingu þar sem poletiskum endemum verður rutt burt úr öllum draumum vorum og þeim aldregi hleypt þangað inn meir. Góða nótt, fjandarnir ukkar ...

Forsætisráðherra hvetur til samstöðu

Þegar Handreðurinn misheyrði orðið ,,handþvottur"

Það var ljóta heitasta helvítið þegar Indriði Handreður misheyrði orðið ,,handþvottur" og hélt að væri verið að tala um ,,hlandþvott." Þetta varð til þess að Handreðurinn fór að ausa sig þvagi á hvurjum degi, ekki aðeins yfrum höndur sínar heldur og andlit og háls og hár. Fyrst í stað gerist ekkert, því Indriði fór leynt með hina nýju þvottahætti sína, en svo fór fólk að gretta sig í návist hans og gjóa til hans íllskuþrungnum augum. En Handreðurinn tók ekki eftir neinu og taldi sig hólpinn gagnvart óþverravírusum, sem voru að leggja vini hans og kunningja í rúmið og nokkrir vóru þegar komnir í gröfina.

En svo fór Handreðurinn á kenndirí, drakk sig fullann og lét ýmsum skringilátum. Númerið sem vakt þó hvað mesta athygli í þetta sinn var þegar hann leiddi leyndarlim sinn út og mé beint upp í loftið og lét bleytuna lenda ofan á höfði sér, þaðan sem hún lak ofan í augu annarsvegar en niður í hálsmál hinsvegar. Þegar Indriði Handreður var búinn að leika þessar listir sínar einum fimm eða sex sinnum um kvöldið gjörður menn sammála um að nú væri helvítis dýrið endanlega orðið geggjað og fyrir honum lægi ekki annað en einangrunarvist á geðveikraspítalanum. Eftir að Handreðurinn tók til að baða sig eigin þvagi í sótthreinsunarskyni hafði eiginkvendi hans, Máría Borgargagn, orðið honum æ fráhverfari með degi hvurjum. Þess í stað lagði hún lag sitt meir við frú Ingveldi og Kolbein, því þau lyktuðu þó ekki eins og hlandsteinn.

Það var ekki fyrr en Hálfdán Varðstjóri skarst í málið að botn komst í hlandvesenið á Indriða Handreði. Varðstjórinn hneppti sem sé dólginn í varðhald og barði hann dálítið til málamynda í fangaklefanum, en þá brá svo við þegar barsmíðinni linnti, að Handreðurinn seildist inn um buxnaklauf sína, dró ranann út og meig yfir sjálfan sig. Við að sjá þessar aðfarir varð Hálfdán Varðstjóri hræddur og læsti hinn hlandóða mann inni í klefanum og svelti hann þar í fimm daga, en þá var Handreðurinn farinn að þerrast verulega upp og hafði ekki lengur neitt til að sótthreinsa sig með, því blaðran var tóm og raninn sjálfur orðinn útlítandi eins og uppþornaður ánumaðkur.

Guðni forseti hvetur til stillingar og handþvotta

Hamfarakvíði er eins og samfarakvíði og allt fer það sem það fer

Hamfarakvíði er eins og samfarakvíði: það fer sem sé allt úr um læri og maga fyrir rest og afleiðingarnar gjarnan hroðafengnar. Lengi hefir verið þekkt að fólk andist úr samfarakvíða, það bókstaflega springur innan í sér, verður bálgeggjað um hríð og geyspar so golunni. Þessi voðalega veiki er mikið hættulegri en kórónuvírusinn því dánartíðni af völdum samfarakvíða er eitthundrað prosent, að meðaltali. Þá eru ótaldir þeir sem veikst hafa af samfarakvíðaröskun, en þeir hafa allri lent í flokknum ,,einkennilegir menn."

Þegar saman blandast hamfarakvíði og samfarakvíði vænkast hagur Strympu í heilsubótargeiranum, sem nú er orðin ein fjölmennasta starfsgrein landsins. Fúskarar, með meðalgreind og undir, hafa komið sér upp kvíðamiðstöðvum út um allar þorpagrundir og hala inn milljonir á milljonir ofan á þessum hrossalækningum með auðvitað aungvum árangri. En fólkið, allt í kvíðasamfarahamfaraklessu, streymir eins og sauðfénaður í stríðu straumum með péníngana til fúskaranna, vitandi að ekki einn einasti fær bata hjá þeim, hvað þá einhver læknist.

Hér um árið fékk góðkunningi okkar, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, þennan líka ekkisins asskotans samfarakvíða svo leggja varð hann inn á vitfirringahælið. Á vitfirringahælinu lét Kolbeinn öllum illum látum, hrækti framan í hjúkrunarkvendið sem ætlaði að láta hann kukka í pott, og reyndi að gefa yfirlækninum á kjaftinn. En þegar að því kom að Kolbeinn fór að froðufella var kallaður til Gottfreð Gottfreðsson læknir og hann sprautaði í hann freyðandi kvíðaeitri so Kolbeinn seig saman eins og götótt blaðra. Þegar Kolbeinn var orðinn sæmilega stilltur var Hálfdán Varðstjóri kallaður til og honum boðið að aka Kolbeini heim og afhenda hann frú Ingveldi til afnota. Að vísu skilaði Hálfdán Kolbeini ekki strax og það var þess vegna sem Kolbein auminginn var eins og veðurbarið hænurassgat þegar frú Ingveldur fékk hann í hendur. 

Hamfarakvíði leggst á íslensku þjóðina

Skrímsli, loddarar og arðræningjar eiga sviðið

Ósköp er alltaf sorglegt að verða vitni að því þegar fólk, sem á að heita fullorðið, tekur sig til og fer á kostum sem loddarar og illa dulbúin vesalmenni. Nú hefir sem sé skrímsladeildin, sem heldur úti ríkisstjórnarnefnunni, ákveðið að vaða fram með þúsunda milljarða kosningaloforð og eru tímanlega í því að þessu sinni. Þegar nær dregur kosningum bæta síðan loddararnir í loforðaflauminn, því það hefir verið venjan hjá Sjálfstæðisflokknum og Framsóknarflokknum að halda völdum með útbólgnum kosningaloforðum, stórlygum og persónulegum svívirðingum á andstæðinga sína. Það sér hver maður hvað svona aðfarir eru vel til þessa fallnar að bæta andann í samfélaginu, eða er það ekki?

Hinsvegar kemur auðvitað ekkert fram um hvar loddaratríóið, Katrín Bjarniben og Sig. Ingi, ætla sér að sækja pénínga í blekkingaleikinn, en víst er að þeir verða ekki sóttir samherja og sægreifa, en það er mála sannast, að nefndir samherjar og sægreifar gera ríkisstjórn loddaratríósins út meðfram útgerðarumsvifum sínum innan íslenskrar lögsögu og suður við Afríkustrendur. Þess utan verða hvorki Katrín né Sig. Ingi mikið lengur í poletik, það munu kjósendur sjá um, nema lygavaðall þeirra og lofarðaflaumur verði svo stórkallalegur að kjósendur uggi ekki að sér og bíti á agnið.

Á meðan leikaraskap undanrennupoletikusanna fer fram, býr frú Ingveldur í haginn fyrir þetta fólk með því að efla vinskap þess inn á við í hinum merku helgarsamkvæmum, sem þau sæmdarhjónin, frú Ingveldur og Kolbeinn starfrækja allar helgar. Það er aungin smá upphefð fyrir smá-títlur eins og Katrínu að fá að vera innanbúðar á því heimili þar sem sjálft valdið býr, sjálft Auðvaldið. Sem stendur stjórna frú Ingveldur og Kolbeinn átta flokkum, allt pjúra-auðvaldsflokkum, sem sæti eiga á Alþingi og inn á heimili þeirra sækja stjórnmálaforingjarnir andagift sína, lífsvatn og auðvald. Og út af heimili frú Ingveldar og Kolbeins fara þessi gægsn, efir helgarsamkvæmin, sem enn forhertari arðræningjar og stigamenn. Er hægt að hugsa sér betra skipulag á hlutunum en þetta?  

Stór áfangi að ólík ráðuneyti geti unnið saman

Nú gætum vér komið fram hefndum ef vér hefðum hraðann á

Þá eru þeir farnir að stríða við helvískan Hund-Tyrkjann og skjóta á hann flugeldum frá vörubifreiðapöllum. Nú gætum vér Íslendingar, ef vér flýtum oss og höfum hraðar höndur, tekið þátt í sókninni á Hund-Tyrkjann og hefnt loks að fullur fyrir Tyrkjaránið, sem eitthvert mesta ódæðisverk sem framið hefir verið á oss síðan land byggðist og eru þá bæði meðtaldar Sturlungaöldin og Síð-Sturlungaöldin og Hrunið. Ef einhverjum dettur í hug að spurja so fáránlega hvurnig vér, sem varla eigum varðskip, ættum að geta tekið þátt í styrjöld í mót Tyrkjanum þá er því auðsvarað: Vér mundum útbúa allar okkar flugvélar, Icelandair, eða hvað það heitir, til stríðsátaka, fyllum vélarnar af sprengiefni og mönnum undir vopnum og brennum á Ístanbúl og Ankara þar til Erdógan, stubburinn sá, tekur til fótanna og flýr geggjaður til USA og undir vænginn á Trumpinu.

Vér munum náttúrlega herleiða dálítinn hóp Hund-Tyrkja og hafa með til Íslands þar sem þeir væru seldir á markaði til slaverís. Það mætti vel nota fiskmarkaðina til að koma þeim herleiddu í verð. Þegar þar væri komið hefðum vér að fullu greitt Hund-Tyrkjanum rauðan belg fyrir gráan og hefnt Tyrkjaránsins að fullu, þókt seint sé. 

Það er ætíð helvíti gaman, eða morsomt eins og Danskurinn segir, að hefna fyrir óforsvaranleg glæpaverk sem framin hafa verið á oss. Eins og þegar Stórbretinn réðst á oss með þann danska þræl Jörgensen í fararbroddi. Þeir tóku okkar bestmand, sjálfann Trampe greifa, og lokuðu hann niðri í úldnu kamesi niðrundir kjöl á skipi sínu og héldu honum þar lengi án nokkurra þæginda; þeir sköffuðu honum ekki einusinni fötu til að kukka og pissa í, en köstuð annan hvurn dag niður til hans úldnum fiski, aðallega keiluböllum sem farnir voru að anga eins og krataeðli. Enda var greifin hér um bil dauður þegar hann var loks frelsaður upp úr hinni ógeðslegu rottuholu. Síðar reyndi Stórbretinn að keyra oss niður með herskipum á miðum úti og drepa oss. En það fór sém það fór og má sú gamla Bretadrotning, sem mjög er jafnaldra gömlu Framsóknarmaddömunni okkar, ævinlega skammast sín fyrir þá lúalegu framkomu við oss. En þessa alls verður heft þó síðar verði. Já.

Tugir tyrkneskra hermanna féllu í Idlib

Ef leikskolabörnin stofna skæruliðasamtök, þá, - þá

Það þýðir ekki að fást um það, verkfall er verkfall. Og þó svo Efling sé komin í harðan leik gegn krataeðlinu þá stoðar ekki að bresta grát og grénja af sér augun og eyrun og að síðustu púnginn. Krataeðlið skal niður, enda er það eðli í þjónustu auðvaldsins. En auðvitað eru þetta óttalegir paurar þarna í Eflingu; hvað eftir annað hefir þessum andstyggilegu fólum tekist að græta Dag borgarstjóra á skammarlegan hátt. Hann verður bráðum búinn að grénja allt sem hægt er af sér þannig að ekkert verður eftir nema strípað krataeðlið, slepjugt og viðurstyggilegt.

So er verið að segja að Stenngrimmur og Bjarniben taki bráðlega í taumana og banni verkfallið og Eflingu á Samherjalegan hátt. Það mundi skera Dag, Líf, Píratapæjuna með rauða varalitinn, Lóu og Holuhjallinn niður úr snörunni, en snaran sú er nú þegar alveg við það að kreista úr þeim polestisku goluna. Og fyrst minnst hefir verið á kreistu, þá er ekki úr vegi að minnast þess þegar Brynjar Vondalykt kreisti krataeðlisgarminn eins og tannkremstúpu, og það úti á miðri götu, þannig að allt fór í buxurnar sem í buxurnar gat komist. Já, vinir mínir og félagar, það var hátíð þann dag.

Og varla batnar ástandið ef allstór hópur leikskolabarna gjörir alvöru úr gamni og stofnar skæruliðasamtök til að herja á Degi og Holuhjalli. Það er alveg merkilegt hvað sona smá-krakkastúfar geta verið harðvítug og miskunnarlaus í tiltektum ef þau fara af stað. Eitt sona púkastóð varð til fyrir norðan og vann þar mörg dálagleg hryðjuverk. Þessir bráðungu púkalingar tóku roskin hjón í gíslingu og heimtuðu pénínga, annast fengi hið aldraða illþýði fría ferð niðrum koslettskálina. Þegar þarna var komið rauk norðlenska lögreglan í gang og kastaði eldsprengjum á húsið og styggð kom að púkunum, sem hlupu út bakdyramegin og skildu þau gömlu eftir í brennandi húsinu. Ef hin verkfallsþjáðu leikskolabörn láta slag standa og gjöra samblástur getur allt gerst, meira að segja gæti bölvuð ríkisstjórnin fallið og gamla Framsóknarmaddaman safnast til feðra sinnna. Jæja, og Dagur og Holuhjallur orðið flækingar.

„Það er verið að koma mér í skuldasúpu“