Æ, það fór eins fyrir góðærinu og þyrlunni hans Ólafs bónda að Miðhrauni I.

Ósköp er nú að sjá blessaða þyrluna hans Ólafs hérna útvegsbónda á Miðhrauni I. í Miklholtshreppi á Snæfellsnesi á myndinni atarna. Hún líkist einna helst pöddu, járnsmiðsgreyi sem hefir fótbrotnað á öllum fótum hægramegin. Er ekki táknrænt, að flugtól meistarans halli sona til hægri? Og hvað hann Ólafur bóndi er búinn að þurfa að líða fyrir þyrluhrapið. Það er ekki lítið.

Nú vitum vér ekki hvort bóndinn á Miðhrauni I. er aftur kominn í loftið á helekopternum sínum og byrjaður að gera hávaða í byggð, svo volaðir búandkarlar og grettnir slordónar geti dáðst að mikilleika eins bónda og skipaútgerðarmanns, sem hóf sig upp úr aungvu í Framsóknarflokknum og varð manna ríkastur í sinni sveit. Já, hann skjögraði út úr Framsóknarfjósinu eftir að hafa oltið og bylt sér í mörg herrans ár í flórnum og mátt þola ítrekaðar skammir og flengingar af hendi gömlu géðíllu Framsóknarmaddömunnar, sem tókst þó að lokum að gjöra hann stórmenni. En um leið og Ólafur niðursetningur í Framsóknarfjósinu komst undir bert loft hóf hann sig til flugs. Þeir sem viðstaddir voru sögðu síðar, að brottför Ólafs hefði í öllu líkst uppstigningu Frelsarans um árið. 

En mikill þó bölvaður ekkisins flóðgöltur er nú helvítið hann Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður; hann er svíðingur, mannhelvítið. Þegar menn voru að einkavæða, selja banka, láta kaupfélögin hverfa og hirða upp þokkalega bita hér og hvar, þá kom Kolbeinn sér í aðstöðu til að taka prósentur af öllu sem gerðist í veislunni góðu þegar menn átu gull og græddu á daginn og grilluðu sosialista á kveldin og snæddu þá með hvítvíni og humrum. En mikið urðu þau sæmdarhjón, frú Ingveldur og Kolbeinn rík á einkavæðingunni, góðærinu og öllu þessu fjarska góða, sem endaði með Hruni. Það fór sem sé líkt með góðærinu og þyrlunni hans Ólafs bónda að Miðhrauni I., hvort tveggja endaði niður í urð eftir leiðindafall.

Myndin, sem þessu tilskrifi fylgir, er teikning Kolbeins Kolbeinssonar af gömlu Framsóknarmaddömunni og Ólafi bónda á uppalningsárum hins síðarnefnda.

Rannsókn á þyrluslysi Ólafs Ólafssonar lokið

Trump er ekki veikur maður, hann er allt annað og verra

Ekki er nú Dónaldur veikur maður að öðru leyti en því að hafa orðið afdankað íhaldsnaut og péníngagéðsjúklingur, vitgrannur og að sama skapi fáfróður. Það er allt og sumt. Því miður er Dónaldur ekki einn um að vera innréttaður á þennan hátt, hann á sér ótölulegan fjölda þjáningarbræðra, sem ráða helst til miklu í veröldinni og hafa gert hana að ræningjabæli. Það hefur því aungin minnstu áhrif, eða tilgang, að dæma Dónald Trump bandaríkjaforseta kleppara og hælismat. Það væri nær að skoða fordómalaust og ofan í kjölinn það þjóðskipulag, sem getur af sér apparat eins og Trump í forsetastól. Eitt liggur þó ljóst fyrir strax, en það er að nauðsynlegt er að leggja slíkt samfélagsskipulag af og taka upp nýtt.

Hér á Íslandi á Dónaldur Trump töluverðan fjölda aðdáenda, einkum í Sjálfstæðisflokknum og Miðflokknum. Það kemur ekki beint á óvart, að þeir klausturmenn í Miðflokknum líti með lotningu upp til Trumpsins og leggi sig fram um að temja sér heimskulegan kjaftavaðal að hans hætti. Það vekur heldur aungva undrun, að nýi Sjálfstæðisflokkurinn, þessi sem skaust alskapaður fram á sjónarsviðið í byrjun tíunda áratugs síðustu aldar, sé hugfanginn af Dónaldi og heimskupörum hans, því Trump er holdgerfingur nýfrjálshyggjunnar og skilgetinn afkomandi hennar.

Dónaldur Trump, nýfrjálshyggjan, Miðflokkurinn og Nýi Sjálfstæðisflokkurinn eru skaðræði fyrir hvurt ríki þar sem þessi fyrirbæri fá að skjóta rótum. Skemmdarstarfsemi og eyðileggingin af völdum þessara skaðvalda birtist okkur gjarnan, eða öllu heldur undantekningarlaust, sem andlegt og siðferðilegt niðurbrot samfélagsins þar sem slíkur óþrifnaður hefir fengið að leika lausum hala. Stóraukinn ójöfnuður ásamt tilheyrandi sárafátækt vissra þjóðfélagshópa, mikið minna umburðarlyndi, úrkynjuð athyglissýki einstaklinga, sjúkleg græðgi og sí-vaxandi fáfræði og heimska, í tækniþjóðfélaginu miðju, eru ær og kýr Trumpanna og nýfrjálshyggjunnar, sem aldrei eru mældar í hagtölum hins opinbera, enda hafa Trumpin ekki hinn minnsta áhuga á þessháttar stagli.

„Donald, þú ert veikur maður“

Hvernig var framkoma þín og Steingríms við Lilju Mós, Guðfríði Lilju og fleiri

Það er ekkert ,,auðvitað" við það að Katrín þessi undanrennuprinsessa hafi átt sæti á Alþingi í ein þrettán ár. Satt að segja hefir Katrín aldrei átt neitt erindi inn á þing, hún er og verður gluggaskraut Steingríms Johoð og annarra eigenda VG. 

Og ef þetta Mítú hefur afhjúpað margt í sambandi við þinghaldið, þá má ætla að þingmenn séu ákaflega blindir á starfsumhverfi sitt, eða þykjast ekkert hafa séð fyrr en eftir Mítú. En Katrín litla á ekki í vandræðum með að bulla og slá úr og í og hafa helst aldrei eina skoðun á neinu, alltaf tvær til þrjár, eða enga. Það er vitað, að þingmenn síðustu ára láta iðulega eins og þeir þoli ekki mótlæti af nokkru tagi og frá þeirra bæjardyrum séð þykir fínt að hafa orðið fyrir kynbundnu áreiti, hvað sem það nú er nákvæmlega, og ekki síðra að geta grobbað sig á sannfærandi hátt um þessi eða hinn graddinn hafi reynt við sig. Þá kvað poletisk gagnrýni vera orðin að einelti. Ég er ekki einusinni viss um að Katrín muni, eða hafi fattað, að meðferð Steingríms, eiganda hennar, Johoð á Lilju Mós og Guðfríði Lilju og fleirum hafi verið einelti, enda gerði hún sem varaformaður VG á þeim tíma nákvæmlega ekki neitt til að stöðva það viðbjóðsega einelti. Hvorki Katrín né Steingrímur verða nokkru sinni hæf til að úttala sig um einelti og annað samfélagslegt böl á Alþingi og ættu þess vegna að þegja, steinþegja.

Andi Lilju Mós og Guðfríðar Lilju svífur enn yfir drullupollum VG. Katrín man eflaust ekki eftir undirferli Steingríms og sínu gagnvart Ögmundi Jónassyni, Jóni Bjarna, Atla Gísla og Ásmundi framsóknarpilti Einari. Það var óhrjálegt einelti og subbuskapur af verstu gerð. Þeir sem gera sér grein fyrir hverskonar rottuhola VG varð fáeinum árum eftir stofnun flokksins býður við þeim lágkúrulegu mannleysum, sem þar olnboguðu sig áfram af flærð og eineltishvötum; þessháttar lið er stundum kallað skítapakk og það með réttu. 

MeToo afhjúpaði margt

Með hælaháa skó undir klaufunum

Það held ég sé eitthvað nýtt af nálinni, að lífeyrissjóðir vinni eftir fjárfestingarstefnu, sem gangi út á að kjarasamningar séu virtir. Ég er eiginlega skíthræddur um, að þarna sé miðjustjórn ASÍ að skrökva, eða bara að ljúga vísvitandi, sem er vondur siður. En vel má vera, að síðan efrimillistéttarfémínístar tóku öll ráð í ASÍ og nærsveitum, hafi hin nýja forusta ákveðið, að leggi lífeyrissjóður pénínga í kapítalískt græðgisfyrirtæki þá sé það í sömu andrá nokkurskonar heilbrigðisvottorð af hálfu talsmanna alþýðunnar þess efnis að umrætt fyrirtæki hafi alla tíð virt kjarasamninga og landslög fullkomlega. 

En auðvitað vita efrimillistéttarfémínístar lítið um hvort fyrirtæki hafi brotið á þrælalýðnum, sem hjá þeim vinna, því efrimillistéttarfémínístar af þessu tagi hafa ósköp takmarkað vit eða eigin reynslu af vinnu, allra síst verkamannavinnu. Á móti hafa efrimillistéttafémínístar nautn af að skála með pénínga- og yfirstéttarslekti og finna ákaflega til sín þegar myndir af þeim birtast á glamúrsíðum auðvaldsblaðanna. Þannig er nú því háttað.

Ekki er þetta efnilegt og ósjálfrátt vaknar grunur um að ,,nýja verkalýðsforustan" sé ekki á réttri bylgjulengd. Að minnsta kosti var hún fljót að klofna og eftir sátu þessir höfðingja, gaggandi eins og roðhænsn, hvurt á sinni skítahrúgu. Það er svo sem ágætt að metorðastreðarar sjálfra sín auglýsi meinta góðmennsku sína og kærleik og þvaðri eins og sauðnaut um velferðarplástra á hið kapítalíska þjóðskipulag, en það þjóðskipulag vilja þessar fínlegu alþýðuhetjur um fram allt halda í. Þetta eru sem sé, þegar allt kemur til alls, íhaldssauðnaut með klaufir á hælaháum skóm, rauðum.

Óyggjandi staðfesting frá Icelandair ekki til staðar

Félag viljugra flugfreyja að raungerast hjá Icelandair

Þá er loks komið að því, að Icelandair stofni félag viljugara flugfreyja og stampi endanlega samskiptum við hið einstrengingslega, ósamvinnuþýða illa innrætta Flugfreyjufélag Íslands. Eflaust er þetta mikill léttir fyrir Boga Níls og eigendur Icelandair að vera loka lausir við flugfreyjubrussurnar af fóðrum í bráð og lengd. Að vísu hefir efrimillistéttarfélag ASÍ haft í hótunum við Boga Níls og flugfélagið hans, en þessháttar gaul leiðir allt alminnilegt fólk hjá sér.

Það kemur því í hlut viljugra flugfreyja að fást við flugdólga Icelandair í framtíðinni og er það vel. Viljugar flugfreyjur gera ekki kröfur til annarra, en temja sér þess í stað iðni og nýtni og þá list að lifa af 150 þúsund kronum á mánuði. Með því móti geta Bogi Níls og Islandair hafið sig til flugs á nýjan leik og flogið, sem leið liggur, út um alla heima og geima. Eftir sitja gömlu péníngagráðugu flugfreyjurnar og efrimillistéttarfémínístarnir í ASÍ og telja hrukkurnar á trýnunum á sér. Það er fullgóð iðja fyrir soleiðis fólk. 

Æjijá, gömlu flugfreyjurnar eru orðnar ósköp úr sér gengnar; það er farið að falla á þær svo um munar. Ríkisstjórnin hefir snúið við þeim baki, sem og atvinurekendur og allir helstu prímusmótorar hinnar íslensku borgarastéttar. Og þótt efrimillistéttar-fémínístafingálkn ASÍ séu að hóta einhverjum fjandanum, sem þau kalla samúðarverkföll og vita ekkert hvað er, þá munu Bogi Níls, Bjarniben og Katrín Jakk, stórvinkona jómfrúar Snædal og Bandaríkja-Solveigar, afgreiða þessháttar föndur á fljótan og snyrtilegan hátt. Ef verkalýðsforstjórarnir láta ekki segjast og heimskast til ap beita lífeyrissjóðunum gegn Icelandair verða þeir teknir og lokaðir inni í óupphituðum hundakofa austur á Möðrudalsöræfum. Auðvaldið, með Steingrím Johoð og Katrínu litlu á spottanum sem samherja í hersveit sinni, hefir frá og með deginum í dag heimild til að nota öll þau neyðarúrræði sem því sýnist til að brjóta efrimillistéttarfémínísta á forstjóralaunum hjá alþýðunni í ASÍ og gamaldags flugfreyjuverkakonur með sigggróna lófa á bak aftur. Þar við situr. Já.

Icelandair: Flugfreyjur höfnuðu „lokatilboðinu“

Gríðarlega glaður hoppar hann nú á hludda-bódda-leiðinni, í skugga pervertisma alþingismanna

Dásamlega er það nú yndislegt, að litli kúturinn hann Steingrímur Johoð skuli vera búinn að læra nýja tískuorðið ,,útsettur". Steingrímur er með þessu framfaraskrefi, að fóta sig í rauninni semsagt í nútímanum á gríðarlega lausnarmiðaðan hátt, sem í raun og veru er semsagt gríðarlegt samtal í þágu hludda-bódda-leiðarinnar, sem hefir öðlast gríðarlega lausnarmiðaðar vinsældir. Svona getur nú ræst úr sjálfhverfum grobbdrengjum af Langanesi og do do do.

En það er í rauninni ekki alveg nýtt, að Steingrímur Johoð sé semsagt í rauninni á hludda-bódda-buxunum. Hann hefir og átt samtal við Alþjóða Gjaldeyrissjóðinn og kysst hann á rassinn í fagnaðarvímu. Það var líka fjarska lausnarmiðað af honum og Jóhönnu, að hirða íbúðir í þúsundavís af öreigum og selja þær í höndur útrásarvíkinga. Það var réttlætið, jafnaðarmennskan, vinstrihreyfingin og allur kjaftavaðallinn fram að því.

Já, þau fóru semsagt í raun og veru sérstaka lausnarmiðaða hludda-bódda-leið í gríðarlegu samtali við kröfuhafa, samherja, skiptastjóra og fleiri velunnara Hrunsins, þúveist, aaammm, héddnahér. Og þó að upp hafi komist nýverið um mannvonsku og pervertisma á Alþingi, sem hefir raungerst í sérstakan öfuguggahátt, þá heldur lífið áfram, og um að gera fyrir þingmenni að þukla hvurn annan og þreifa fyrir sér um gríðarlega lausnarmiðað samtal um semsagt nánari útsetta úrlausn á gríðarlega flóknum samlegðaráhrifum tveggja þingskörunga, öðrum í jakkafötum, tómum, hinum í pilsi og með gríðalega þykkan og útsettan gerfiullartrefil, margvafinn um hálsinn. Og hvað er að því, að til dæmis tveir eða þrír þingmenn, taki sig saman um fá sé lausnarmiðað dodo í vinnunni, við skulum segja inni á taðhúsi Alþingis, eða í góðu miðstöðvarkompunni, sem hagvanir vita manna best hvar staðsett er í hinu útsetta og lausnarmiðaða og gríðarlega Alþingishúsi við Austurvöll. 

Viðbót: Hvað ætli Lilju Mós og Guðfríði Lilju, og fleiri fyrrverandi þingmönnum VG, finnist um vandlætingu Steingríms í dag gangnvart eineltisseppum og yfirgangshundum, sem virðast leika lausum hala á Alþingi í dag?

„Þingmannsstarfið mjög útsett“ fyrir áreitni

Draga kynfærin á eftir sér í bandi eins og hund, - eða hvað?

Ljóta orgían þetta ekkisens Alþingi okkar. Þar sitja að minnsta kosti til hálfs, sálsjúkar veimiltítur, dramadrottningar og vesalmenni. Hvern fjandann á eiginlega að þýða hjá þjóðinni að kjósa þessháttar dínglumdángl á þing? Það er ófyrirgefanleg vanræksla og ábyrgðarleysi. Og hverskonar stjórnmálaflokkar eru það sem ekki getað skaffað annað en svona endemis liðleskjur til æðstu trúnaðarstarfa landsins? Það væri gustukarverk að slá slíka flokka af á einu bretti.

Það talar og talar um eitthvert dularfullt fyrirbæri, sem það kallar ,,kynbundið áreiti". Hver skrattinn ætli það sé? Eru þeir sem eru með kynbundið áreiti með kynfæri sín eða annarra í bandi og leiði það á eftir sér eins og hund? Eða hvað er eiginlega um að vera? Hvers konar ólag er þetta á kynfærum þingmanna? Er raunhæft að gera kröfu til þess að þingmenn séu allir sem einn geldingar, kynlausir, kynfæralausir, allslausir og vitlausir?

Ef niðurstaða þessarar kynlegu skoðanakönnunar meðal þingmanna er rétt í alla staði vandast málið. Hvaða rustar ólu þessa þingmenn upp, sem látaskepnuskap og óeðli stjórna gjörðum sínum í umgengni við starfsfélaga sína? Voru þessum aumingjum ekki kenndir mannasiðir? Eða er kennsla á mannasiðum brot á frelsi og mannréttindum kókópuffskynslóðarinnar, sem óx úr grasi á nýfrjálshyggjutímunum? Víst er um það, að undanrennugalskapur, úrkynjaður eins og kapítalismi síðustu ára, hefir fjölmennt á Alþingi upp á síðkastið; villilýður, sem þekkir ekki gjörla mun á réttu og röngu eða sanngirni og rangsleitni og veður áfram í sjálfumgleði, athyglissjúkdómi og græðgi, með öðrum orðum: siðblindur, siðlaus og siðvilltur lýður, óhæfur til starfa í þágu almennings. 

38% þingmanna orðið fyrir einelti

Þær dragtklæddu nenntu ekki að mæta

Jæja, nenntu flugfreyjurnar ekki að mæta á samningafund? Það var þeim líkt. Og svo ku Bandaríkja-Solveig styðja þær heilshugar í bráð og lengd, bak og en þó einkum fyrir. Það er haft eftir Solveigu að flugfreyjur, þótt dragtarklæddar séu í vinnunni, séu sannkallaðar verkakonur, Eflíngarkérlíngar, með sigg í lófum. Það má með sanni segja að vinnudeilur séu með fjörugra móti þetta vorið.

Að verða flugfreyja, er draumur lítilla telpna og telpudrengja, og vissulega eru uppáklæddar flugfreyjur ímynd hins glimmerborna efrimillistéttarfémínísta. Það er glæsilegt. Enn glæsilegra er að forkvendi láglaunakvenna skuli hafa gert þær að sínum sigggrónu skreiðarkérlíngum og grundvöll einhverrar byltingar, - hvernig byltingar veit aunginn, enda er það víst aukaatriði. 

Eitt sinn lentu þau frú Ingveldur og Kolbeinn í dragtklæddum flugfreyjum. Það var frú Ingveldur, sem laumaði annarri lúkunni upp undir pilsið freyjunnar, um leið og hún strunsaði flugvélargangsins millum sætisraða, og kleip. Það var sem freyjan, þessi glimmeraða og ilmavatnsþefjandi dúkka, hefði fengið íllt raflost uppum sig og hárin risu eins og á villiketti í slagsmálaham. Auðvitað trúði flugfreyjan því ekki upp á konuna frú Ingveldi að hún hefði gert sér þetta, því flugfreyja þessi er glámskyggn og illa að sér í prettum mannlífsins. Því fór sem fór. Og í stað þess að beina íllsku sinni að frú Ingveldi, með það að markmiði að henda henni út úr flugvélinni þarna í tíu kílómétra hæð, réðist hún á blásaklausan karlmann í sætaröðinni við hliðina á frú Ingveldi og Kolbeini, klóraði hann í framan eins og hamslaust villidýr og beit í nefið á karli svo stór sá á honum. Þegar flugvélin lenti var mannauminginn seldur í höndurnar á lögreglunni í Djakarta og hefir ekkert til hans spurst síðan.

Samningafundi frestað

Hefjum sinuelda aftur til vegs og virðingar

Ekki viljum vér vera minni en þau lönd þar sem skógareldar geysa. Því miður höfum vér ekki enn nægilega skóga til að kveikja í svo af verði skógareldur. Nei nei. Gömlu mennirnir, forfeðurnir, glæpaurtirnar frá Norðvegi, létu þræla sína írska og skoska höggva landnámskóinn niður í brenni og til kolagerðar. Síðan hefir verið fátt um elda í skógum hjá oss. Þeir kalla þennan hégóma í Norðurárdal ,,gróðurfarselda" eða eitthvað ámóta skammarlegt. Enn skammarlegra er þó að ónáða slökkviliðsmenn með því láta þá eltast við auvirðilega sinuelda og sviðnan á mosaþembum.

Í þá gömlu góðu daga, þegar allt var gott og blessað og fólkið vinnusamt og guðhrætt, var maður sendur tíu ára og þar um kring með eldspýtustokk út á mörkina til að kveikja elda í sinu. Þetta var vandaverk, sem skyldi haga þannig að girðingarstaurarnir mundi ekki verða eldinum að bráð. En stundum varð lítt við ráðið og nokkrir girðingarstaurar voru að leik loknum eins og illa farnir eldibrandar. Þegar vindátt var hagstæð kveikti maður upp rétt fyrir ofan sjávarmál, en síðan sá golan um að láta heilu fjöllin standa í ljósum logum og reykurinn sást í öðrum héruðum. Já, maður hugsaði sér oft gott til glóðarinnar með Búlandshöfðann á vorin og indælt að sjá hann hverfa um stund í eldtungum og þykkum reykjabólstrum.

Nokkrum dögum eftir að sinan og mosadrullan voru brunnin var hlíðin orðin vel græn eins og upplitaður framsóknarskrokkur á Klaustri og fuglarnir réðu sér ekki fyrir kæti og byrjuðu að verpa í þúfnakollum, sem fyrir skömmu síðan voru brunarústir einar. Þegar lambfénu var sleppt út í frelsið vóð það þegar upp þangað sem eldurinn hafði logað glaðast og lömbin, þá lítil og óæt, átu sína fyrstu magafylli af splunkunýju grængresi. Um haustið vóru þau orðin gríðar stór og feit svo lýsið bókstaflega lak af af lærum þeirra og síðuhuppum þegar þau vóru orðin að hangiketi á jólunum.

Mikil eyðilegging í Norðurárdal

Skeifan á fýldu fésinu er alveg milljón

Hún kann að orða hlutina þegar kemur að vinum hennar, þeim Samherjum, hún Lilja Rafney. Enda er kérlíng ein af mörgum, sem segjast vera á móti kvótakerfinu í sjávarútvegi en en eru því fylgjandi í verki, alveg inn að innstu hjartarótum. Ef Lilja Rafney væri kvótaandstæðingur væri hún ekki í flokki með Steingrími Johoð, þeim veleðla kvótadýrlingi, og Swabbófjölskyldunni. Einnig: Ef Lilja Rafney væri sósíalisti væri hún löngu skilin að skiptum við Steingrím, Katrínu, Swabbógengið og undanrennutútturnar. En af því að Lilja Rafney hefir, af veikum mætti, reynt að þvaðra þvert á sínar raunverulegur skoðanir, þóttist vera vinstri eitthvað og sosialist, sona eins og Pétur Þríhross, þrátt fyrir að vera rækilega samdauna auðvaldsþjóðskipulaginu og arðræningjunum, er hún einlægt í fýlu, sannkallaðri skítafýlu, með bæði munnvikin teygð langleiðina niður á læri.

Það er erfitt hlutskipti að vera Lilja Rafney, því ekki er tekið út með eintómri sældinni að hafa tungur tvær eða þrjár og jarma sitt með hvurri. Við viljum öll, að Lilja Rafney verði frelsuð með því að færa Sjálfstæðisflokknum hana að gjöf, - nú, eða Framsókn eða Klausturmeraflokknum. Á fyrsta fjórðungi síðustu aldar orkti góðskáld eitt heima í héraði: ,,Úti í snjónum flokkur frýs, fána sviptur rauðum. Síðar bætti hirðskáld Swabbóana við: ,,Ólafur Ragnar Grímsson grís gekk að honum dauðum." En nú til dags er fátt um skáldmælta menn og hagyrðinga, ekki síst í VG. Þó fannst í brjóstvasa eins VG prelátans miði með dulitlum kveðskap á þegar honum var stungið inn rétt eftir síðustu áramót.

Ekki er að því að spurja, að ljóðmælin á miða VG þorparans, sem fór í steininn, voru úr hófi háfleyg og gáfuleg, enda VG gáfumannafélag, og ekki á allra færi að skilja þessháttar mannvitsvísdóm. En listaverkið hljóðar einhvern veginn sona:

,,Á Sjúgandafirði sýpur hún á sosialismus að sunnan,
(og lýgimálum af Langanesi).
Þetta er nú meiri tjörutunnan,
tórir sæl við gaflinn þunnan.
En kjóllinn hæfir fýldu fési
og fnykurinn finnst uppi á Akranesi." 

Hlutabréf í Samherja „sumargjöf í stærri kantinum“