Hafa afskrifað sig úr samfélagi vitiborins fólks með heilbrigða siðferðisvitund

Þá er ljóst að siðlausu ómennin og fíflin í VG halda niðurlægingar- og niðurrifsstarfsemi sinni áfram eins og ekkert sé sjálfsagðara. Til viðbótar fáheyrðum ræfildómi og undirlægjuhætti við auðvaldið, kapítalistana og fulltrúa heimsvaldasinna hér á landi, þá gáfu ræksnin heilbrigðisráðuneytið frá sér til hinnar kengrugluðu og sinnisbiluðu Framsóknarmaddömu og umhhverfisráðuneytið fór auðvitað til erkiíhaldsins, sem ýmislegt er betur gefið en umhverfisvernd. Svo kalla þessi endemi sig ,,grænt framboð"! Er hægt fyrir flokk sem heitir ,,Vinstrihreyfingin" og til viðbótar ,,grænt framboð í komast neðar í aflægishætti og svikum við íslenska alþýðu?

Jú, þessu alræmda hyski munar ekkert um að skríða enn neðar í sorphauginn; þessir vesalingar virðast fæddir til að þjóna burgeisastéttinni og þeirra verður minnst í framtíðinni á þann hátt sem þeir hafa unnið til. Og djöfull held ég Engeyingar, Samherjar, Panamaprinsar og gamla geðveika Framsóknarmaddaman hlægi að viðrinunum í VG í kvöld. Og næstu daga. Og næstu vikur ...

Já, endemin og viðrinin í VG mega eiga það að þau hafa lagt heilmikið á sig til að afskrifa sig endanlega úr samfélagi vitiborinna manna með heilbrigða siðferðisvitund. Það er eflaust voða fínt fyrir meintar ,,vinstri persónur" að vera stofutækar á heimilum ríkisbubba, fjárglæframanna og peningalegra siðvillinga. En væru frú Katrín Jakobsdóttir og hennar hyski ekki tilbúið til að ganga í Sjálfstæðisflokkinn strax í fyrramálið, eða er það of heiðarlegt fyrir þeirra óheilindasmekk? Varla þarf að feka þau inn um hlið Valhallar eins og fé til slátrunar, er það? Lengi hélt ég að Katrín þessi væri einungis skoðanadauf og hugsjónalaust borgarastéttarskjáta, sem gamla Flokkseigandafélaginu þætt brúkleg sem gluggaskraut, en nú sé ég að ég hafði ekki alveg á réttu að standa varðandi þennan gullfugl. Það þarf sem sé ekki að fara í neinar grafgötu lengur með það, að Katrín Jakobsdóttir er ekki einungis fædd inn í gömlu borgarastéttina á Íslandi, heldur er hún verulega hægrisinnaður andlegur öreigi, sem sómir sér best í rassvösunum á Bjarnaben og Birgis Ármannsonar.

Ríkisstjórnarmyndun samþykkt af öllum flokkum

Hvað gera vesalingarnir í flokksráði VG í dag?

Það mun eflaust ekki standa í vesalingunum í flokksráði VG og þykjast vera ,,vinstrimenn" að samþykkja aðild sína að auðvaldsstjórn Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar. Þessi fáránlegu gerpi, sem ekki virðast hafa hugmynd um til hvers Vinstrihreyfingin grænt framboð var stofnuð, virðast alls ekki kunna að skammast sín né vita hvað orðið heiðaleiki merkir. Og þó svo að þessi flokkur aumingja og uppskafninga sé siðlaus og minni á dálítinn hóp auðsveipra hreppsómaga sem liggja hóstandi í flatsæng á skítugu baðstofulofti, þá er varla til of mikils mælst við við þessi aumu grey, að þau fjarlægi orðið ,,vinstri" úr nafni hinnar háborgaralegu auðvaldsþjónkunarhreyfingar sinnar; ,,Hreyfingin grænt framboð" ætti að duga sem nafn á ófétið. Katrín Jakobsdóttir, það sérkennilega fyrirbæri, er samt hin hressasta og ætlar endurnýja samstaf sitt við erkiauðvaldið, fjárglæfralýðinn og gráðugu kapítalistana. Hvílíkur vesaldómur og firring! - en það kvað vera hlýtt í stofum burgeisanna og öryggið framúrskarandi. Nú, þar Katrín þessi og platvinstrihreyfingin hennar aðeins eitt til fullkomna ræfildóm sinn og svik, en það er að afhenda Sjálfstæðisflokknum heilbrigðisráðuneytið. 

Já, skömm svokallaðra vinstrimanna á Íslandi er mikil og hefir verið í stöðugum veldisvexti síðustu þrjá áratugina og niðurlægingin eftir því. Það er sama hvert litið er, allt er í klessu og kaldakoli á vinstri vængnum, siðferðilega, andlega og líkamlega, ef svo má að orði komast. Og ástæðan fyrir fyrir þessu óstandi, hver er hún? Ætli sé ekki best að svara því til, að það er fólkið sem tranað hefir sér fram til vinstri sem á alla sök á hvernig komið er. Stjórnmálaflokkar eru mannanna verk og þeir eru líka eingöngu það fólk sem í þeim er. Eðlislægir skítkokkar eru ekki líklegir til að bera fram ætilegan mat, þeirra helstu einkenni eru viðbrenndir grautar og bragðvondar steikur, fyrir utan að snýta sér og hrækja í pottana áður en óætið er borið á borð.

Í dag virðist lífsins ómögulegt að stofna og reka vinstriflokk öðruvísi en að honum drífi lukkuriddarar, eiginhagsmunaseggir, hálfvitlausir apakettir og enn vitlausari fémínístar sem olgnboga sig þar áfram til óverðskuldaðra valda og áhrifa. Ekki vantar að þetta óþrifalið bregði fyrir sig gáfumannatali, lærðu orðbragði, uppfullu af undirferli og slóttugheitum. Fyrir mitt leyti er nóg komið af svona hyski á vinstri vængnum og í stjórnmálum almennt. Það ætti því að vera forgangsverk ærlegra vinstrimanna næstu misserin að fjarlægja falsspámennina sem hreiðrað hafa um sig undir merkjum sósíalisma af ýmsu tagi.   

Kæmi á óvart ef þingflokkarnir mótmæltu

Er Mángi sonur eða bróðir Gottfreðs Gottfreðssonar læknis?

Ástæða er til að ætla að Mángi Gottfreðsson læknir sé annað hvort sonur eða bróðir hins ástsæla læknis Gottfreðs Gottfreðssonar, en Gottfreð er sem kunnugt er heimilislæknir frú Ingveldar og alls hennar fólks. Einnig er Gottfreð Gottfreðsson vísindamáður all-góður og hefir fundið upp bóluefni við framsóknarvírusnum, sem framsóknarmenn vilja því miður ekki að þeir séu sprautaðir með. Eitt sinn hugðist Gottfreð koma dálitlum slurk af bóluefninu í Kolbein Kolbeinsson, að honum óforspurðum, en dældi fjandans ver gölluðu bólefni við kratavírusnum í Kolbein. Af þeim traktéringum varð Kolbeinn ósköp géðbilaður um skeið á einhvern hinn fáránlegasta hátt; Kolbeinn ræfillinn fór að halda því fram að hann væri anímalisti og lögreglan tók hann fastan og færði til yfirheyrslu.

Mörg hefir Gottfreð Gottfreðsson afrekin unnið í læknisfræði og vísindum, sem lyfta honum á stall með mestu velgjörðarmönnum mannkyns. Jón Íþróttamann gjörði hann að afreksmanni umfram heimsmælikvarða með gríðarlega öflugum sterametal, sem Gottfreð blandaði sjálfur úr gífurlega flóknum efnum og efnasamböndum. Enda spýttist Jón Íþróttamaður svo liðugt áfram að hann varð ekki stöðvaður fyrr en hann lá í gifsi og spelkum frá toppi til táar inni á spítala. En þegar þar kom sögu hafði hann slegið öll hugsanleg heimsmet, þótt ekkert þeirra hafi verið færð í bækur íþróttahreyfingarinnar. Þessum andskotum er nefnilega illa við Jón Íþróttamann og skrifuðu við tilraunir hans, ,,gerði ógilt", og sum staðar var bætt við: ,,var vísað úr keppni fyrir undarlega og óíþróttamannslega framkomu.

Eitt sinn fór Gottfreð læknir, fyrir orð pólitísks ofbeldismanns, í heimsókn til náunga, sem þeim ofbeldisfulla var meinilla við, og dæmdi hann geðbilaðan og lét fara með kauða ólaðan og niðurnjörvaðan út í sjúkrabifreið og lét aka honum á Klepp. Á Kleppi var náunginn atarna svo uppstökkur og snarvitlaus að engum duldist að maðurinn væri brjálaður og mætti ekki vera innan um annað fólk. Meðal annars hafði hann á orði, að þegar hann losnaði út færi hann rakleitt á stofuna til Gottfreðs og legði á hann höndur, velti honum upp úr læknaspíra og kveikti í honum. Síðan hefur þessi veslings maður verið hafður í einsmannsklefa og fengið mat í gamalli niðursuðudollu innum smáa lúgu á klefaveggnum; það er ekki einusinni talið óhætt að leyfa honum að viðra sig úti í hælisgarðinum við og við af ótta við að hann noti tækifærið og strjúki til að framkvæma fyrirheit sitt varðandi Gottfreð lækni. 

Ástæða til að hafa áhyggjur af nýju afbrigði

Umskiptingurinn

Ég er ansi hræddur um að mörg okkar, sem stóðum að stofnun VG á sínum tíma, hefðum ekki komið nálægt því verki hefðum við vitað hvernig sá flokkur mund þróast og verða að því sem hann er í dag.

Það er mjög einkennilegt, svo ekki sé meira sagt, hvernig í ósköpunum fólkið sem gerði VG að óhrjálegum umskiptingi, þorir yfirleitt að horfa framan í kjósendur sína, eftir það sem undan er gengið, hvað þá stofnfélagana, sem komu þessum flokki vonbrigðanna á koppinn með óeigingjarnri sjálfboðaliðavinnu.

Reyndar hófst úrkynjun Vinstri grænna mjög snemma, því ýmsir töldu sig sjá hvert stefndi tveimur til þremur árum eftir stofnun flokksins. Því miður voru varnaðarorð og ábendingar þeirra sem höfðu áhyggjur af þróun mála litin hornauga af ,,þeim sem vonuðu það besta" og hræddust Steingrím og gamla flokkseigendafélagið úr Alþýðubandalaginu sem hreiðað hafði um sig í VG. En eitt er víst: Sjórnmálaflokkurinn Vinstrihreyfingin grænt framboð í dag er allt annars eðlis en sú Vinstrihreyfing grænt framboð sem ég tók þátt í að stofna fyrir rúmum tuttugu árum síðan.

Nýr stjórnarsáttmáli og ríkisstjórn á sunnudaginn

Talningarmeistari á hraðferð á Hraunið

Þá hefir Jón Þór pírjati kært Inga Tryggvason háyfir-atkvæðatalningarstjóra Norðvesturkjördæmis, með það að markmiði að Ingi Tr. verði sekur fundinn um kosningasvik og færður fangavörðum á Litla Hrauni í böndum til langrar afplánunar. Alveg erum vér viss um að Ingi talningarmeistari muni taka sig vel út á Hrauninu innan um misyndismenn og glæpahunda. Svo hefir Brynjar Vondalykt blandað sér í málið með því að míga ofan í pappakassa fullum af greiddum atkvæðum á talningarstað; með Brynjari í för var Máría Borgargagn, sem gegndi stöðu leiðsögumanns við þetta tækifæri.

Nú, fangaverðir á Litla Hrauni hafa ekki setið aðgerðalausir síðan út spurðist með uppáfallandi fangelsun talningarstjórans af Hotél Borgarness ehf. Þeir fóru með ryksugu og skúringafötu með volgu sápuvatni í inn á þann gang Hraunsins hvar sérstakir fangar eru geymdir undir ströngu eftirliti. Það er engu líkara en fangaverðirnir hafi komist á snoðir um að búast megi við komu sérlega viðsjárverðs fanga, sem þurfi mikillar gæslu við.

Þegar bankaræningjarnir fóru á Bryggjuna eftir Hrunið var farið vel með þá. Þeir fengu rauðvín og koníak með matnum hversdags, fóru í útreiðartúra, héldu dansböll og krárkveld með gestum sínum en stunduðu skrifstofustörf og fjárfestingar á daginn. Þetta var skemmtilegt og gefandi lífsmáti og bankaræningjarnir voru í sjöunda, ef ekki áttunda, himni og um helgar kom fyrirtæki með kvennaþjónustu til þeirra á Bryggjuna til að gleðja þá. Á Hrauninu bíður talningahöfðingjans úr Borgarnesi hryllileg vist í myrkrakompu þar sem hann verður látinn hýrast bundinn við bálk eins og geithafur. Ekki bíða hans heldur ríflegar veitingar og gómsætir réttir, því sona fangar, sem ekki geta talið atkvæði skammlaust, fá svartabrauð og vatn á sitt borð, annað ekki. Og í staðinn fyrir aðgang að toileti er þeim sköffuð fata, tóm blikkfata undan smurolíu, eða einhverju þessháttar gutli, og sinuviskur til að skeina sig með. Það er nú ekki verið að mylja undir sona kalla á Hrauninu, skohhh ...  

Vildi benda á að unnið væri beggja vegna borðsins

Þau kynntust á hestamannamóti í A-Húnavatnssýslu eitt sumarið

Meghana hertogaynja af Sussex? Veit einhver til að Meghana þessi sé frá Sussex, eða er það bara eitthvert reginkjaftæði og lygi? Og fyrst Meghana er hertogaynja hefir hún þá ekki her til umráða með eiginmanni sínum? Vissuð þér að Meghana hertogaynja af Sussexum er kunningjakona frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar? Nei, það vissuð þér ekki. Auðvitað.

Þau kynntust á hestamannamóti í Austur Húnavatnssýslu eitt sumarið. Þá var heitt í veðri, allir fáklæddir og drullufullir, að minnsta kosti frú Ingveldur og Kolbeinn. Líka vinir þeirra, Máría Borgargagn, Indriði Handreður og Brynjar Vondalykt. Svo kom hertogaynjan þarna sprangandi og féll um löppina í frú Ingveldi sem sat á stól og ranghvolfdi augunum og hafði teygt annan fótinn aðeins of langt frá sér. Kolbeinn stökk þegar til og hóf hertogaynjuna á aftur á fætur og strauk henni blessunarlega um kviðinn í leiðinni svo sem notalegra perverta er háttur. En hertogaynjan af Sussexi tók fleðulegt káf Kolbeins Kolbeinssonar trufla sig, því hún var, þegar allt kom til alls, augafull líka, trúlega fyllri en Kolbeinn ef eitthvað var.

Eftir hestamannamótið drógu þau hertogaynjuna með sér upp um fjöll, í viku fjallaferð um Íslands óbyggðir. Í þerri ferð var fjör, glens og gaman. Og Guð má vita hvort hertogaynjan varð vanfær í þeirri ferð. En minnisstæðast þókti samt hertogaynjunni af Sussexi hve illa samferðarfólki hennar kom saman, leyfði sér að vera orðljótt og sí-drukkið. Þegar hún var komin aftur til Sussex skrifaði hún ferðasögu, en í henni kemur fram, að verst af öllum hafði Máría Borgargan verið, önnur eins tuðrubredda væri vandfundin á byggðu bóli. Í hverju ávirðingar Borgargagnsins voru fólgnar kemur ekki fram í riti hertogaynjunnar að öðru leyti en því, að óskar þess að kerlingarálkan Bretadrottning, eigi eftir að hitta Máríu þessa og kynnast brögðum hennar ófögrum. 

Konungsfjölskyldan ósátt

Ó. Arnalds hefir samið nokkrar kúnstugar ábreiður

Auðvitað er ekkert vit í að tilnefna Ó. Arnalds til Gramms-verðlauna, jafnvel þókt hann hafi verið iðinn við kolann og átt einkennilega hlunkslega spretti af og til. Nú, það verður að segjast eins og er, að Ó. Arnalds hefir samið nokkrar kúnstugar ábreiður eins og ,,Skröltormurinn valhoppar" og ,,Hundsástin í rassi mér", sem eru ágæt lög til söngs í gangnakofum og saumaklúbbum. Á önnur tónverk Ó. Arnalds skulum við ekki minnast, það tekur því ekki.

Best munum vér þó muna eftir Ó. Arnalds þegar hann var trommuleikari í sveit Jóns Gláms Gítarleikara, sem þá gekk undir gælunafninu JGG-kvintettinn. Í því mikla bandi tókst hljómsveitarstjórnanum, Jóni Glámi og félögum hans, að sprengja með sameiginlegu átaki hljóðhimnurnar í liðlega tvöhundruð manns og eyðileggja hjá þeim heyrnina varanlega. Þessar tvöhundruð hræður voru staddar þarna á nokkurskonar tónleikaballi og var mikið líf í tuskunum þessar fáu mínútur þar til allir misstu heyrnina, nema kvintettinn. Fyrir réttinum bar Jón Glámur Gítarleikari fyrir sig, að rafurmagnsspennan í ballhúsinu hefði rokið upp úr öllum skynsamlegum rökum, rétt eftir að tónleikur hófst, og hávaðinn í græjunum hefði komist í veldisvöxt og því hafi farið sem fór.

Þrátt fyrir þetta afrek, vóru þeir Jón Glámur Gítarleikari og Ó. Arnald trumbuslagari ekki tilnefndir til Gramms-verðlauna það árið, en Jón Glámur var í staðinn dæmdur í tveggja ára fangelsisvist fyrir að hafa gengið frá og eyðilagt heyrnina í tvöhundruð manns að yfirlögðu ráði. Meðreiðarsveinn hans, Ó. Arnaldsson fékk minni og viðkunnanlegri refsingu, það er hóflega flengingu á almannafæri, framkvæmda af Hálfdáni Varðstjóra, sem þá var ungur maður í Lögregluskólanum og nýbúinn að taka böðulsnámskeið við skólann. En það er styttra en margur hyggur milli hýðingar og tilnefningar til Gramms-verðlauna og sennilega verða verk Ó. Arnalds tekin úr umferð eftir Gramm-hátíðina og þeim eytt.  

Ólafur Arnalds tilnefndur til Grammy-verðlauna

,,Drottinn blessi heimilið"

Hvernig dettur fólki í hug að setja þetta déskotans Alþingi núna og ekki nema hálfkosið til þess. Sonalöguð heimska er eins og að míga innanvert í stofugluggann heima hjá sér, yfir gluggakistuna, upp á vegg og á ,,Drottinn blessi heimilið". Densilegur fjandi sona háttarlag! Og ekki vantar tilstandið: Klökkur værðarklerkur, af sömu tegund og séra Atgeir p. Fjallabakssen, látinn mala yfir þingskjátunum, án minnsta árangurs, og forsetanefnan kvödd til að setja þingið, hálfmannað, illamannað og stórbilað. Það væri yfirdrifið nóg að láta okkur hafa lítið stjórnarrassgat til að sýsla með sameiginlega spillingu og grjóthalda kjaft að öðru leyti.

Og hvar í fjandanum er Búsáhaldabyltingin? Dauð? Jú, hún andaðist inn í Borgarahreyfinguna, Hreyfinguna, Pírataheimskuna og Framsóknarflokkinn. Auðvitað. Hvernig gátum við eignast svona skelfilega lélega, óheiðarlega og vitgranna þingmenn og ráðherra? Því er varla auðsvarað. Og það er nú svo. Þá er öllu skemmtilegra að hugsa til fjárhundsins Snata, sem ennþá er að bak við fjöllin sjö. Hann gjörðist snemma vitur dýrbítur, allt úthugsað hjá honum, líka þegar hann myrti sinn herra, Ólaf bónda og hreppsnefndarmann; sá mátti nú hverfa fram af hengifluginu eins vondur og hann var.

Fyrir jólin í fyrra freistaðist Snati til að vinna grimmdarverk á göglunum hennar Gýrfríðar gömlu í Skotakoti. Þetta voru hvítir fuglar, stórir og hálsstuttir, geðvondir og leiðinlegir. Snati fór inn um gluggann hjá kvikindunum eftir að hafa brotið rúðuna með járnstöng. Svo stökk hann inn og stútaði göglunum og át eitt þeirra og þókti ketið af því ekki gott. Gamla Gýrfríður í Skotakoti ærðist er hún kom að göglum sínum dauðum, en hún hafði ætlað þau til jólasteikur þetta árið. Nú var sú fyrirætlun úr sögunni og kerlingin bölvaði heil ósköp yfir myrtum fuglunum og bað Sathan hirða þann er þetta níðingsverk hafði framið. En Sathan hafi í nógu öðru að snúast en að hlaupa eftir veiðiglöðum fjárhundi fyrir eina kerlingartuðru, sem ekkert er nema skapvonskan og heiftin. 

Beint: Þingsetning Alþingis

Merarræða frú Ingveldar og orðaleppar Indriða Handreðs

Frú Ingveldur sagði eitt sinn í viðhafnarræðu, að vinkona hennar, Máría Borgargagn, væri það sem kallað væri á frægum bókum ,,létt hryssa í hópi staðra mera". Og víst er um það að Borgargagnið hefir um sína ævidaga verið furðulétt á bárunni. Enn fremur sagði frú Ingveldur við þetta einstaka tækifæri, að þær vinkonurnar, hún og Máría, hefðu verið upphafsmanneskjur að nærbuxnaleysi á Íslandi. ,,Vildum frelsa pjásuna og það tókst"!, hrópaði frú Ingveldur yfir salinn, sem tók við sér og klappaði af tryllingi fyrir þeim stöllum. Þetta var í fjölmennu afmæli Máríu Borgargagns, sem haldið var í einni gríðarlegri íþróttahöll.

Það er svo til marks um léttleik Máríu Borgargagns, að strax um fermingu var hún farin að hlaupa á harðaspretti á milli strákanna, og beint upp í til þeirra. Samt tókst henni að mestu að sneiða hjá að fá óorð á sig og frillukvensku. Og þó. Hins vegar voru strákarnir hræddari við frú Ingveldi og eru það enn. Frú Ingveldur átti það nefnilega til að taka í lurginn á þessum afstyrmum og sína þeim í tvo heimana ef þeir sýndu af sér óart í rúminu eða móðguðu hana þegar hæst stóð í stönginni. Sumir þeirra máttu leita sér læknis eftir áföll og harðræði í bólförum með frú Ingveldi.

Í fyrrgreindri afmælisveislu, hvar frú Ingveldur hlóð lofi á sitt vinkvendi, Máríu Borgargagn, gerðist það, að Indriði Handreður, þá heitmaður Borgargagnsins, stóð upp eftir tölu frú Ingveldar og flutti einkennilegt ávarp. Skildist áheyrendum á máli Handreðsins, að hann hefði stundað óheft rekkjubrögð með báðum þessum konum og hefði ekki orðið misdægurt af. Þó sagði hann að þefurinn af frú Ingveldi væri í lakara lagi, því þókt hún ræki upp bofs eins og hvolpur væri það hátíð miðað við melrakkaóþefinn sem stigi annað slagið upp af kerlingunni við þessar aðstæður. Þetta á átti víst að vera fyndið hjá Handreðnum, bara grín og gaman, og vissulega ráku veislugestir upp hæðnishlátur að orðaleppum hans. En frú Ingveldur leit þessi gamanmál öðrum augum en aðrir í veislunni og batt snöggan endi á orðaflaum Indriða Handreðs með þungu höggi í andlitið og enn þyngra sparki í rassgatið svo hinn orðhvati maður fauk í loftköstum fram af ræðupallinum og bar hann sitt barr ekki lengi eftir þennan harmleik.

Lágmarkskrafa að hryssa sé tamin og róleg

Skemmtilegar sögur af rjúpnaskyttum á fjórhjólum

Það eru margar skemmtilegar sögur til af rjúpnaskyttum á fjórfjólum. Sú þekktasta af því tagi er af náunganum sem hugðist skjóta á fullri ferð á rjúpnahóp en var svo óheppinn að um leið og hann ætlaði að taka í gikkinn kastaði fjórhjólið illilega til, lenti á þúfu eða grjóthnullungi, og þeyttist með skotmanninn með sér ofan í djúpt og dimmt gljúfur, en skotið sem hljóp úr byssunni banaði veiðihundi félaga mannsins á fjórhjólinu. Það var verðlaunaður stólpagripur.

Þá var það rjúpnamorðinginn, sem þaut eins og hvirfilvindur heiman að frá sér á fjórhjóli með tvíhleypta haglabyssu og stórgripariffil um öxl og marga poka og vasa fulla af byssuskotum. Þessi náungi var einkar óglöggur, lítt skotvís og óratvís og skilaði sér ekki heim að kvöldi. Um nóttina var hafin leit að kauða. Undir morgun heyrðu björgunarmenn ákafa skothríð í fjarska og gengu á hljóðið. Loks komu þeir þar að sem hin horfna skytta stóð í áköfum skotbardaga við einhverja sem höfðust við inni í sumarbústaði. Voru tveir fallnir, en hinir þrír, sem enn stóðu uppi, voru illa særðir. Einn björgunarsveitarmaðurinn komst aftan að rjúpnaskyttunni og tókst að slæma tréklumpi í hnakkann á þrjótnum og rota hann vel og vandlega. Það sem vakti þó enn meiri furðu björgunarsveitarmanna en skotbardaginn og mannfallið í sumarbústaðnum, var önnur veiði skyttunnar, en hún stóð saman af nokkrum snjótittlingum, tveimur hænum og vængbrotnum hvítmávi. Hænurnar hafði hann skotið þar sem þær voru að vappa fyrir utan hænsnakofann sinn í sveitinni, en snjótittlingana hæfði hann ekki fjarri téðum hænsnakofa. 

Að lokum teljum vér vert að nefna aðeins fólið Gísla vélstjóra, en hann var bróðir Ólafs bónda, þeim hinum sama og fjárhundurinn Snati ýtti með trýninu fyrir björg. Gísli þessi átti skotvopn og skaut allt sem honum datt í hug að skjóta. Árum saman skaut hann dilka á færi og hafði hljóðdeyfi á byssuhólknum; ungnaut og roskna hrúta skaut hann líka, hirti ketið og lifrina en skildi hitt eftir, nema hvað hann tók hausana af hrútunum með sér því hann girntist hnakkaspikið. Á meðan aðrar skyttur létu sér nægja að tala um sína veiði á rjúpnatímanum í stykkjatali, þá talaði Gísli vélstjóri um sinn rjúpnaafla í tonnum. Gísli var einn fyrstur manna til að fá sér fjórhjól til að spara sér sporin við veiðarnar og lá við sjálf að honum tækist að uppræta rjúpnastofninn í mörgum héruðum landsins. Fljótur var hann að ná afburðatökum á að hæfa bráðina þókt hann væri á fullri ferð á hjólinu og íslenski fálkinn var kominn í alvarlega útrýmingarhættu vegna skorts á rjúpu til ætis. Að lokum var það svo rauðskjöldótt kýr sem batt enda á djöflaganginn með því að stanga Gísla vélstjóra um koll þegar hann átti leið framhjá henni á fjórhjólinu; síðan hefir Gísli mátt láta sér nægja að rorra um í hjólastól, eineygur og neflaus, því annað horn kýrinnar hafði af honum nefið og augað um leið og hún stangaði hann og hjólið ofan í skurð.  

Kvartað undan rjúpnaskyttum á fjórhjólum