Sögðu nei og sátu hjá, en síðst já við öllu

Það er gaman að sjá hvað húskarlar og griðkonur blessaðrar gömlu Framsóknarmaddömunnar eru borubrött í dag og góð með sig. Eftir að hin göfugu frasóknarkrataíhöld, Steingrímur og Jóhanna, fóru að míga svo um munar utaní liðsmenn Maddömunar og lofa þeim ráðherrastólum, keppast synir og dætur Halldórs Ásgrímssonar og Finns Ingólfssonar við að lýsa því yfir að þau fari nú aldeilis ekki úr buxunum fyrir Steingrím, Jóhönnu og Össur nema að uppfylltum ströngum skilyrðum, eins og þau hafi einhver galdratromp á hendi. Meira að segja lætur ein af griðkonum Framsóknarmadömunnar þau orð falla að meydómur Framsóknar sé ekki falur nema Jóhanna, Össur og Steingrímur stórframsóknarmaður J. hypji sig úr ríkisstjórninni með skottið á milli lappanna.

En auðvitað tekur einginn mark á látalátum íbúanna í Framsóknarfjósinu. Við sem munum þá tíð þegar framsóknarmenn sóru við allt heilagt, þar á meðal lífstykki sjálfrar Framsóknarmaddömunnar, að aldrei kæmi til greina að einkavæða ríkisbankana. Eftir hástemmdar heitingar og upphrópanir, þögnuðu hinir baráttuglöðu Framsóknarmenn og héldu kjafti um skeið eins og einhver hefði troðið striga uppí þá. En einn daginn vöknuðu landsmenn upp við að búið var að einkavæða ríkisbankana. Og það sem meira var um vert: Framsóknarmenn og Sjálfstæðismenn höfðu fært þá þóknanlegum og flokkshollum vildavinum sínum, - að gjöf. Þannig mun eflaust líka fara með huganlega ríkisstjórnarþáttöku Framsóknar með Steingrími og Jóhönnu: Þó að Sigmundur Davíð og Vigdís Hauks tali digurbarkalega í dag og setji mönnum afarkosti munu þau þegja þunnu hljóði á morgu en skríða þar næsta dag inní hlýjuna hjá framsóknarkrataíhöldunum í ríkisstjórninni á forsendum þeirra sem fyrir eru þar í fleti.  

Misvísandi skilaboð um samstarf

Gúmmelaðið Einar Kr. og óþefur úr vissum görnum

Ég skil nákvæmlega ekki neitt í virðulegum fjölmiðli eins og mbl.is að leita til annars eins froðusnakks og kvótaumskiptings og Einars K. Guðfinnssonar til að gefa álit á yfirstandandi hræringum á stjórnmálavígvellnum. Það er nefnilega staðreynd, hugguleg staðreynd að vísu, að álit pólitískra klambrara og sperrileggja er álíka áreiðanlegt, gáfulegt og uppbyggilegt og óþefurinn úr görnunum á á vissum manni, ef mann skyldi kalla, sem ég vil ekki af velsæmisástæðum nafngreina. Af þeim sökum ætti mbl.is að forðast að flíka Einari Guðfinnssyni og öðru gúmmelaði af því tagi.  

Þrír kostir ríkisstjórnarinnar

Búrtíkin og kýrnar í Framsóknarfjósinu

Það er aldeilis nóg að gera yfir hátíðarnar hjá helvískri búrtíkinni Árna Þór að gjamma, gelta og spangóla fyrir húsbóndanefnuna sína. Gargandi hás og ennþá falskari  hleypur þetta hvimleiða apparat í hælana á fólki sem ekki hefur nægilegt siðleysi til að bera í að svíkja stefnuskrá VG og snúa útúr henni.

Það er áreiðanlega skynsamlegast fyrir búrtíkur Steingríms, Álfheiðar og Svavarfjölskyldunnar að láta Lilju Mósesdóttur í friði en snúa þér þess í stað að því að heimsækja kýrnar í Framsóknarfjósinu og dingla skottinu framam í þær í von um að þær tryggi Steingrími enn um sinn ráðherrastól undir rassinn.   

Telur óvíst að stjórnin lifi

Steingrímur vesalingurinn J. og hans lítilsigldu aftaníossar

Miðað við framgöngu Steingríms J. og hans nánustu í VG er ekki annað að sjá en það einkennilega fólk vinni að því öllum árum að kljúfa flokkinn. Ef það er ekki klofningsiðja af verstu tegund að svíkja stefnu flokksins, flokksfélaga og kjósendur og leggja einstaka þingmenn, já og í sumum tilfellum óbreytta flokksmenn, í einelti, veit ég ekki hvað siðleysi og klofningsiðja í pólitík er.

Ef einhverjir eiga að yfirgefa þingflokk VG eru það Steingrímur vesalingurinn J. og hans lítilsigldu aftaníossar í þingflokknum.

Ég skil vel að Lilja Mósesdóttir íhugi að yfirgefa þingflokksherbergi VG, það er nefnilega ekki öllum hent að sitja til langframa undir yfirgangi siðleysingja.

Og úr því sem komið er, er sennilega heiðarlegast og best fyrir alla, að Lilja, Atli, Ásmundur Einar, Guðfríður Lilja, Jón Bjarnason og Ögmundur, ásamt öðrum í vinstri armi VG, segi skilið við flokkinn og einbeiti sér að því að stofna nýjan stjórnmálaflokk. Ekki þurfa þau að vera hrædd um að ekki sé efniviður fyrir hendi í slíkan flokk, því hann er sannarlega nægur.

Lilja íhugar úrsögn úr þingflokki VG

En eru Selfyssingar í raun þakklátir ?

Mikið mega Selfyssingar vera þakklátir fyrir að hafa jafn röggsamt og afgerandi yfirvald og stjörnusýslumanninn Stones. Ef hins merka stjörnsýslumanns nyti ekki við ríkti fullkomin skálmöld og borgarastyrjöld í Árnessýslu. Í hvert skipti sem þjófar, ofbeldisribbaldar og fíkniefnahöndlarar láta á sér kræla í umdæmi herra Stones eru þeir óðar kveðnir niður af sýslumanninum og varðsveit hans og oft er nóg að gera.

Hinsvegar getur stjörnusýslumaðurinn ekki komið í veg fyrir að ekið sé á hross við og við í Árnessýslu því hross eru nú einusinni ólöghlýðnustu kvikindi sem um getur austan Hellisheiðar.

Auk þess læðist að mér sá leiðindagrunur að Selfyssingar meti sýslumann sinn ekki að verðleikum og séu honum ekki nægilega þakklátir fyrir að halda uppi nægilegum skikk í Árnessýslu þannig að búandi sé á svæðinu fyrir friðelskandi fólk. 

Erill hjá lögreglu á Selfossi

Séra Diljá Kristjánsdóttir

Það þarf ekki nokkur maður að kippa sé upp við að ein vesöl prestskepna í Svíþjóð hafi ekki nennt að draugast á fætur til að messa. Því er nefnilega þannig varið að eitt best varðveitta leyndarmál Þjóðkirkjunnar á Íslandi er hve undur gjarnir prestar hennar eru að sofa yfir sig, en þetta órjálega vandamál á einnig við um sænska musterishöfðingja. Mest kveður að þessu vandmáli prestanna þegar þeir hafa verið á kvennafari, en slíkt kemur ósjaldan fyrir, og eru þeir þá svo úrillir og voðalegir viðskiptis að það er beinlínis hættulegt að umgangast þá. En þó hefur fyrst sannarlega tekið steininn úr eftir að kvenprestar fóru að ryðja sér rúms og sér ekki fyrir endann á þeim ósköpum. Séra Diljá Kristjánsdóttir er sérlega ófagurt dæmi um svefngráðugan og óreglusaman prest. Hún hefur í prestskapartíð sinni gengið oftar en einusinni í svefni eins og draugur til að gegna embættisverkum og þvaðrað við þau tækifæri botnlausa vitleysu söfnuði sínum til óblandinnar ánægju.

Það vili ég að Guð gæfi okkur fleiri presta eins og séra Diljá Kristjánsdóttur.

Presturinn svaf yfir sig

Konuþjófurinn sem typpisbrotnaði í framandi húsi

Djöfuls ófriður er þetta einlægt af þessum endemis frjálshyggjuungum. Fólk getur ekki einusinni farið í sumarleyfi eða haldið uppá jól og áramót öðruvísi en að eiga á hættu að alskyns rumpulið, frjálshyggjumenn, heimdellingar, eða hvað það heitir þetta dót, sé komið á vettvang með kúbein og haglabyssur til ræna heimili þess.

Ég held ég muni eftir bölvuðum frjálshyggjukratanum sem braust inn hjá kunningja mínum um hánótt en varð svo dauðhræddur þegar hann sá heimilisköttinn koma á móti sér að hann stökk gegnum rúðu í stofunni og kom niður á hjólbörur, sem stóðu fyrir neðan gluggann, og rifbeinsbrotnaði.

Þá minnist ég með gleði konuþjófsins sem datt niður tröppur í niðamyrkri í framandi húsi og typpisbrotnaði. Sá góði maður fékk sem maður segir makleg málagjöld fyrir afbrot sitt.

Enn berast tilkynningar um þjófnaði og innbrot

Þrátt fyrir óvild Karólínu Pussy megum vér þakka fyrir

Það er vægast sagt niðurlægjandi viðbjóður fyrir oss Íslendinga að búa við höfuðborg sem lítur út eins og slorugt vertíðarbæli í augum gáfaðra og forframaðra útlendinga af háu menningarstigi. Og ekki er vel gott ef vor glæsilega borgarastétt fer að fá á tilfinninguna að hún sé, þegar öllu er á botninn hvolft, ekki annað en samansafn illa lyktandi kotkurfa og skítugra fiskkellinga af torfkofastandi. Það veit enda ekki á gott þegar frægar blaðakonur á borð við Carol Pucci, sem ég ætla að leyfa mér að kalla Karólínu Pussy uppá íslensku, taka sig til og skrifa níðgreinar um oss í virðuleg heimsblöð og ausa oss dylgjum um allrahanda ómennsku eins og okur á bjórdrykkjum; hún gæti allt eins kallað oss hreint út brennivínsprangara og glæpamenn sem séu þessa dagana í óðaönn við að skríða aftur inní moldarkofa sautjándu aldarinnar. Þá getur ólánsskepnan Karólína Pussy ekki á sér setið að leggja lykkju á leið sína þeirra erinda að hæðast að stolti allra íslendinga, Hallgrímskirkju, en henni líkir hún við hlægilega geimflaug. Það er hægt að særa eina þjóð með vægari munnsöfnuði. Ég man vel þá tíð, þegar Hallgrímskirkja var að fullu risin, að vér kölluðum hana fullir aðdáunnar, ,,Drottins Dýrðar Drelli" og tókum ofan fyrir framförunum og menningunni.

En þrátt fyrir ótrúlegan óvildarhug Karólínu Pussy í garð Íslands og íslensku þjóðarinnar megum vér þakka Skaparanum og öllum góðum vættum fyrir að hún sá ekki Kárahnjúkavirkjun, álverið í Reyðarfirði, Landeyjahöfn og Össur Skarphéðinsson og hélt að tónlistarhöllin Harpa væri fiskverkunarhús í byggingu. 

Reykjavík eins og fiskiþorp

Það voru fleiri yfirheyrðir í morgun en kátu kallarnir í Ásgarði

Það voru fleiri yfirheyrðir í morgun en kátu kallarnir í Ásgarði. Þetta voru sæmdarhjónin, frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, handtekin á slaginu átta í morgun og færð nauðug til yfirheyrslu útaf þátttöku þeirra í nauðaómerkilegri guðþjónustu á aðfangadagskvöld. Klerkarnir sem messuðu yfir þeim hjónum umrætt aðfangadagskvöld tóku sig nefnilega til í gær og lögðu fram kæru á hendur þeim. Í kæru musterisriddaranna er þeim meðal annars gefið að sök að hafa smánað heilaga kvöldmessu og raskað friðhelgi jólanna með frammíköllum, upphrópunum, hlegið og flissað og reynt til að efna til ryskinga meðan á guðþjónustu stóð. Þá segir í ákæruskjalinu að Kolbeinn hafi ræskt sig stórkallalega í miðjum sálmi og hrækt á bakið á kórstjórnandanum, en frú Ingveldur mælt nokkrum sinnum klámyrði svo hátt að heyrst hafi um alla kirkjuna; þau hafi verið áberandi ölvuð og haft með áfengi með sér sem þau hafi staupað sig á. Meira að segja undir sjálfu jólaguðspjallinu hafi þau dreypt á flöskunni, hóstað og grett sig. Og þegar messu var lokið og kirkjugestir á leið út hafi orðið uppþot í miðri mannþrönginni vegna áreytni Kolbeins við konu nokkra sem sótt hafði messuna ásamt eiginmanni sínum og börnum.

Að vonum eru prestarnir við kirkju þessa mjög ósáttir með hvernig til tóks á aðfangadagskvöld og hafa þeir því ritað biskubi Íslands bréf þar sem þeir fara þess á leit að fá að bannfæra frú Ingveldi og Kolbein Kolbeinsson frá allri kirkjulegri þjónustu, þar með talið að þau fái ekki legstað í vígðri mold. 

Árásarmennirnir yfirheyrðir

Þú hefur gleymt að fara í nærbuxurnar þínar

Já, þeir leyfa sér að messa þessa dagana klerkarnir í Reykjavík. En svo hagar lánið því til, sem betur fer leyfi ég mér að segja, að litlum sögum fer af einstökum guðþjónustum, að minnsta kosti ekki þess eðlis sem á sögubækur eru færðar.

Þó má segja að til nokkurra tíðinda hafi dregið við aftansöng við ónefnda kirkju í Reykjavík í gærkvöldi þar sem sæmdarhjónin, frú Ingveldur og Kolbeinn Kolbeinnson skrifstofustjóri, eiginmaður Ingveldar, tóku af hrærðu hjarta þátt í guðþjónustu. Ekki var nóg með að þau sæmdarhjónin væru óvenjulega klædd miðað við stað og stund, herská til augnanna, rjóð í kinnum og öll á iði, heldur tók Kolbeinn Kolbeinsson fullum hálsi undir þegar presturinn tónaði og greip oftar en einusinni framí fyrir honum með óviðeiandi munnsöfnuði og heimtaði auk þess að meðhjálparinn færði sér messuvín, romm eða vodka; hann færi að þynnast upp ef messulátum prestsins færi ekki að linna. Og þegar kom að því að kirkjugestir stóðu upp til taka hinni postulegu kveðju, hrinti frú Ingveldur konu, sem stóð næst fyrir framan hana, um koll og öskraði til hennar: ,,Þú hefur gleymt að fara í nærbuxurnar þínar, álkan þín, eða ertu ein af þessum skjátum sem aldrei hafa farið í nærbuxur?

160 guðsþjónustur í Reykjavík