Poletískur transari, Dómstóll Alþýðunnar, bankaræningjar og þjófsnautar

Þetta er alveg agalegt orðið með hana Katrínu okkar hérna Jakobbsdóttur. Ekki er nóg með að hún sé búin að vera, heldur er sneypan alveg úti að skíta á öllum sviðum. Nú er komið í ljós, að hún hefir lengi haldið að VG (öðru nafni HF) hafi verið sett á stofn til að stunda bankarán með frægum fjárglæframönnum og rummungum. Við höfum verið þess full meðvituð um hríð, að Katrín væri það sem kallað er á fagmáli poletískur transari og hún og hennar eigendur og vinir hafa á síðustu árum skipt af kappi og í erg og gríð um poletískt kyn og stundað óleyfilegt poletískt kynjasvall með þekktum auðvaldshrottum og gömlu Framsóknarmaddömunni. 

Á síðustu dögum hafa æ fleiri varpað því fram, að ekki verði mikið lengur undan því vikist að stofna Dómstól Alþýðunnar til að rétta yfir og dæma poletísk óhræsi og ræningja til þyngstu refsingar. Þá þarf og að taka fyrir mál krataeðlisins, þókt það sé um illvígan sjúkdóm að ræða, og einhenda sér í að láta finna upp nothæft bóluefni við meinsemdinni. Við munum eflaust öll eftir hinum miklu læknamistökum sem Gottfreð Gottfreðsson læknir hrapaði í þegar hann af handvömm sprautaði kratavírusi í eina af skjaldmeyjum drengjanna í Valhöllu, með þeim hörmulega afleiðingum að mærin gekk ekki aðeins af vitinu heldur gekk hún í fullkomnu óráði í Samfylkinguna og hengdi í þokkabót upp mynd af Össuri og Gjéir hérna Haaaordý fyrir ofan rúmgarminn í svefnherberginu sínu. Svona getur nú fólk mígið algerlega út til höfuðsins ef það fær krataeðlisvírusinn í sig.

Rannsóknir hafa sýnt, að aflóga poletísk hró eins og Katrín Jakobbó og hennar líkar geta skemmt ótrúlega út frá sér á samfélagsgrundvelli á örskömmum tíma ef ekkert að að gjört. Og nú hefir hún og Flokkseigendafélag Swavarsfjölskyldunnar, Stenngrims, Álfheiðar, Gettubeturapakattanna og undanrennuhænsnfuglanna lokað augunum meðan fantar hafa farið þjófshöndum um banka fólksins í landinu og haft á brott með sér milljarða á milljarða ofan og eru þar af leiðandi orðin þinglýstir og löggilti þjófsnautar með brennimerki þar að lútandi á báðum rassakinnum. Á meðan hinir ágjörnu péníngapervertar láta greipar sópa, liggja krataeðlisuppskafningarnir skrækjandi úti í horni og samþykkja ránið með þeim orðum að þeir, þ.e. krataeðlisuppskafningarnir, hefðu viljað ræna og vera með auðvaldsherrunum í ráninu, en þeir hafði samt viljað ræna, stela og taka ófrjálsri hendi örlítið öðruvísi en dólgarnir úr Valhöllu og Framsóknarfjósinu.  

Eðlilegt að spyrja gagnrýninna spurninga

Hið þynnsta af öllu þunnu

Þá hefir það þynnsta af öllu þunnu í undarennubransanum, ungir jafningsmenn í Samfylkingu, rokið fram á völlinn til að hrópa hæstvirtan innviðaráðherra þjóðarinnar og ráðmann gömlu Framsóknarmaddömunnar niður. Því miður vita vita hinir ofurþunnu samfylkingarungar fyrir hvað innviðaráðherrann ætti að segja af sér, þau skynja samt að karlófreskjan hefir gert eitthvað af sér, máske gjört í buxurnar að gömlum framsóknarmannasið.

Samfylkingarungarnir vita heldur ekki hvað rasismi er. Þessi brjóstumkennanlegu þunnildi hafa fengið á flugu í tómt höfuðið, að rasismi sé náskyldur rassi og rasisti sé sá sem hefir annarlegan áhuga á rössum og rassgötum. Lengra nær vitið ekki hjá þessum tuskum. Ekki þarf að taka fram, að hinir ungu jafningsmenn vita að sjálfsögðu ekki hvað meintur innviðaráðherra heitir og hvort hann heitir yfirleitt nokkuð. Aftur á móti skilst greyjunum, að þetta sé vondur karl og ljótur, og ætti svo sem aunginn að lá þeim að hafa þá skoðun. 

Í vetur gjörðist það svo, að fjórir ógn þunnir og vesalir samfylkingarungar með ósvikna heilaþoku yfir aungvum heila mátt bíða það ólán að rekast á vaninhyrndan framsóknarböðul úr Framsóknarfjósi Framsóknarmaddömunnar á óleyfilegri samkomu í vertshúsi í Reykjavík. Blessuð börnin fóru að flissa að raftinum, sem reiddist og urraði á þau og barði í borðið svo glös og diskar hófust á loft. Öll féllu samfylkingarbörnin í ómeginn og gjörðu illilega í sig um leið og þau liðu út af. Það er talið að aumingja þunnildin hafi fengið áfall á áföll ofan við traktéringu framsóknaróþokkans og þau voru færð í höndur áfallaiðnaðarins, sem er mikil atvinnugrein, sem gefur vel í aðra hönd, ekki síst þegar skil við skattayfirvöld eru af skornum skammti. En það tók vertinn marga daga að ná hægðaþegnum af yrðlingunum úr húsakynnunum sínum sínum svo hægt væri að bjóða fólki þar inn.

UJ krefjast afsagnar Sigurðar Inga

Þegar undanrennuglæru roðhænsnin rembast við að móðgast fyrir hönd annarra

Alltaf er jafn gaman af þegar undanrennuglæru roðhænsnin taka sig til og fara að rembast við að móðgast og hneykslast fyrir hönd annarra. Nú hefir borið vel í veiði hjá hænsnunum og þau ná ekki andanum fyrir vandlætingu og bráðum liggja þau liðin lík af andarteppu. Það er yfirmáta sorglegt að þau skuli ekki lifa það að ráðsmannsdurgur gömlu Framsóknarmaddömunnar segi af sér og verði kastað í Fjóshauginn. En ósköp er þetta allt hjárænulegt, falskt og hlálegt.

Eftir því sem oss skilst, þá mun ráðsmaður Framsóknarmaddömunnar komist í áquqvítið þeirrar gömlu, drukkið sig blindfullan af því, farið að svo búnu á bændahátíð og delerað eins og fylliraftur á síðasta snúningi. Þar ber hæst fáheyrðan talsmáta ráðsmannsins í garð frú Haslers bændahöfðingja, sem var með þeim endemum, að frú Hesler hefir verið rúmliggjandi síðan og fjölmörg undanrennuglær roðhænsni gengið af vitinu. Til að kóróna meistaraverkið snýst gluggaskrautið í forsætisráðuneytinu í hringi eins og skopparakringla og veit ekki hvort hún eigi að reka ráðsmannsskrattann úr ríkisstjórninni eða hafa hann kjuran við að einkavæða innviðina.

Af gömlu géðsúru Framsóknarmaddömunni er það samt helst að frétta, að beðið er í ofvæni eftir því að kérlíngargepillinn drekki sig í hel svo hægt verði, með góðri samvisku, að sökkva henni í Fjóshauginn að baki Framsóknarfjósinu. Enn fremur hafa vorir bestu vísindamenn komist að því með ótal rannsóknum, sem hafa sýnt, að krataeðlisveiran og framsóknarvírusinn er einn og sami hættulegi baktéríuvírúsinn og veldur, sem kunnugt er, einkennilegri höfuðveiki, sem lýsir með lygum, svikum, siðrofi og géðvillu. Það er það, drengir mínir. Og í gær mé Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður fram af svölum Hallgrímskirkjuturns á Skólavörðuholti. Þar sem veður var hagstætt til verknaðarins féll þvag æðsta skuggastjórnanda Framsóknarmaddömunnar ofan í hvirfla langt að kominna ferðalanga. Varð uppi fótur og fyrir kirkjudurum Hallgríms og Einars Karls, sem líka er framsóknarmaður eins og Kolbeinn, rifu ferðalangar í hár sér og uppskáru hlandblauta fingur, sem strax fóru að anga af hlandsteini og eðlislægrar vírúsafýlu úr pípulögnum krataeðlisframmara.   

Ummælin „algjörlega óásættanleg“

Allt er þetta málum blandið og afmælistölur bæði á floti og á reiki

Þetta er nú eitthvað málum blandið. Það getur ekki verið að frú Solveig hafi hafi orðið sjötug um síðustu helgi, það er mikið lengra síðan þau tímamót gengu í garð hjá kérlu. Ættfróður og óljúgfróður öldungur sagði mér, að vel stinn tuttugu og eitthvað ár séu síðan Solveig varð sjötug. En mér er svo sem fjandans sama upp á hverskonar afmæli aldraðar auðvaldsfraukur halda sér til skemmtunar. En þetta var vel heppnuð veisla, haldin í skjóli velvildar sæmdarhjónanna frú Ingveldar og Kolbeins skrifstofustjóra Kolbeinssonar, þess alræmda framsóknarmanns.

Hvað um það, þá sveif megn Hrun-stækja yfir ,,sjötugs"afmælisveislu frú Solveigar og öll gólf bónuð upp úr nýfrjálshyggjuslefu yfirstéttarinnar. Enda renndu hágöfug hrunmenni beggja kynja sér þar fótskriðu veggja á millum með tilheyrandi hvíi og ungmeyjaskrækjum. En meðan myndatökur af veisluóðum Hrunverjum í meintri sjötugsveislu fóru fram brugðu frú Ingveldur og Kolbeinn sér afsíðis með Brynjari Vondulykt, Máríu Borgargagni og Indriða Handreði. Að myndatöku afstaðinni gáfu þau frú Ingveldur sig aftur fram og mátti sá á andlitum þeirra að eitthvað hafði gengið á, því þau báru öll svipmót uppbrettum hænsnarössum og helvisku Handreðurinn blés úr nös eins og stórhveli sem er að koma upp á yfirborðið af tvöþusund faðma dýpi.

Það er ungt og leikur sér, hið afgamla nýfrjálshyggju- og hrunaslekti og ber sig vel eftir atvikum. Sérstakir heiðursgestir í öllum sona veislum eru náttúrulega þau Jóhanna Sig. og Stenngrimur Johoð, en þau eru samt aldrei látin sjást á myndum og þeim eru færðar veitingar inn á vanhús veisluhúsanna. Þar japla þau á skósólum undan agentum Alþjóðagjaldeyrissjóðins og drekka brennivín með úr landatunnum sægreifanna; það er skohh gert vel við hjúin atarna þegar veisla er gjör. Í næstu viku verður svo haldið hátíðlegt áttræðisafmæli Guðlaugs a. Þórðarsonar umhverfisverndarráðherra að viðstöddum öllum stórmennum Hrunsins. Skömmu síðar verður haldið upp á aldarfjórðungsafurmæli Bjarnaben, sem reyndar er rétt nýfermdur svo sem kunnugt er. 

Líf og fjör í 70 ára afmæli Sólveigar Pétursdóttur

Baráttukveðja til baráttufólks

Þá er búið að hafa endaskipti á Halldóru Saleksdóttur og Birni Framsóknamanni í Samherja-Einingunni á Akureyri. Þrátt fyrir langvarandi hatrammar árásir á Villa á Skaganum, Sólveigu Önnu og Aðalstein á Húsvík var öll sú óeigingjarna vinna frú Saleksdóttur, Framsóknarmannsins, Agníesku, Drífu Snædal og Höllu Títu unnin fyrir gýg, svo að nú liggja þau öll sem eitt í foraðinu eins og blindir ánumaðkar og geta ekki hamið innri sálrænar hamfarir og andverkalýðsbaráttuhvatir sínar. Þetta fólk er náttúrlega búið að vera og fer nú á ruslahaug sögunnar sem varhugaverð spilliefni.

Um leið og Starfsgreinasambandið féll í höndur verkalýðssinnum á tólfta tímanum í morgun varð um leið ljóst að ekki verður látið staðar numið og í haust verður ASÍ tekið og flugumönnum, eða öllu heldur flugkvendum, Katrínar og ríkistjórnarinnar og slepjulegum krataeðlisplöntum sem það hafa hreiðrað um sig sópað út á þingi sambandsins. Þannig er blessunarlega sól kerfismenna, krataeðlis og framsóknarmennsku mjök í sæ sigin og ,,Koníaksklúbburinn" fyrir bí. Sennilega mun aunginn maður hafa fyrir því að dysja hinn fallna ófögnuð og því síður verður honum reistur minnisvarði.

Í greni atvinnurekendasambandanna og í þjófagengi stjórnarráðsins ríkir taugaveiklun og niðurgangur vegna taps og flótta hinna meðfærilegu og andbaráttusinnuðu kerfiskalla og kérlínga í samtökum verkafólks. Áður höfðu samtök verslunarfólks sagt Sjálfstæðisflokknum að fara til fjandans og kosið sér róttækt fólk til forustu, þannig að verkalýðssamtökin eru að breytast úr undirförulu og svefndofnu lamadýri í þau stéttabaráttusamtök sem þeim ber að vera. Í dag er full ástæða til að óska verkafólki og Starfsgreinasambandinu til hamingju.

Vilhjálmur kjörinn formaður Starfsgreinasambandsins

Sérkennilegt formannsframboð hugsjónalausra andverkalýðssinna

Það hlýtur að vera mikil mannfátækt hjá Samfylkingunni fyrst hún hefur ekki annað upp á að bjóða fyrir verkafólk en afdankaðan og gjörsamlega litlausan bónda í Skagafirði, hagvanan í Framsóknarfjóshaug gifturíka kaupfélagsstjórans á Sauðárkróki. Þessi náungi, sem kemur fyrir eins og illa heppnað ljósrit af Sigurði Inga framsóknarforingja, er krataeðlinu og Birni framsóknarhúskarli í Einingu á Akureyri mjög að skapi, því hann vill auðsjáanlega enga stéttabaráttu og hefir yfir innihaldslaust muldur um að sætta fólk; en líklega eru þær sættir fólgnar í að Sólveig Anna, Aðalsteinn, Villi og Ragnar í VR haldi kjafti og leyfi andverkalýðssinnunum í Starfsgreinasambandinu stunda sína svefnstefnu og undirlægjuhátt við auðvaldið, útgerðarsamherjana og braskaralýðinn.

Formannsframboð þessa svefnstefnu bónda í Skagafirði, er vægast sagt afar sérkennilegt, í ljósi þess að mjög öflugur og framsækinn verkalýðsforingi, Vilhjálmur Birgisson á Akranesi, hefir þegar lýst yfir framboði sínu til formanns Starfsgreinasambandsins. Ef maður hefði ekki dálitla innsýn í atburði síðustu mánaða í verkalýðshreyfingunni mundi maður taka framboði Samfylkingarbóndans sem hverju öðru gríni. En því miður er ekki svo. Síðustu vikur og mánuði gamla kerfisliðið á skrifstofum almennu verkalýðshreyfingarinnar, alveg upp í æðstu stjórnendur ASÍ, staðir fyrir óvenju rætinn og svínslegri herferð og glórulausu einelti á hendur þeim foringjum verkafólks, sem telja að launum og kjörum verkafólks og annars láglaunafólks verði ekki þokað upp á við án stéttabaráttu og virkrar þátttöku félagsmanna á tímum kjarasamninga.Við síðustu samninga skiluðu slíkar aðgerðir umtalsverðum kjarabótum og engin ástæða til að láta staðar numið nú.

Eitt af helstu verkefnum verkalýðsfélaga á Íslandi á næstu árum er að hreinsa þau af áhrifum krataeðlisins, sem sýkt hefur samtök alþýðunnar áratugum saman. Þessi fölsku kvikindi hafa laumast um allar smugur verkalýðshreyfingarinnar undir því yfirskini að þau séu verkalýðssinnar, sem þau eru ekki, því þetta eru úrtölufólk, undirgefið atvinnurekendum og auðvaldi almennt, nýfrjálshyggju og vestrænum kapítalisma. Það á að vera hluti af kjarabaráttu Starfsgreinasambandsins á næstu árum að gera krataeðli Samfylkingarinnar útrækt úr samtökunum, því þessi ófögnuður hefir unnið verkafólki nóg tjón, - ekki aðeins á síðustu árum, heldur nánast frá upphafi verkalýðshreyfingar á Íslandi fyrir hundrað árum.    

Þórarinn gefur kost á sér til formennsku SGS

Búhnykkur á Bessastöðum

Þetta er aunginn smá-búhnykkur sem sem fallið hefir hjónunum á Bessastöðum fyrir norðanland í skaut. Að fá eitt búrhveli í fullri stærð svo að segja upp á hlað til sín þýðir, að þau þurfa ekki að hungri á næstunni eða deyða úr ófeiti. Búrhveli er sko aungin ræfilsleg grásleppa, sem aðeins melrakkar nenna að leggja sér til munns. Á söguöld hefðu kappar barist með öxum og spjótum um hvalreka sem þennan og margir fallið. Enda segja mér kunnugir, að Guðný Helga húsfreyja sé þegar farin að kynda undir pottum sínum allt hvað af tekur, því hún ætlar að sjóða hvalþjós til kveldverðar.

Víkur þá sögunni að Bessastöðum suðrá Álftanesi. Um Álftnesinga hefir verið orkt: ,,Álftnesingurinn úti liggur aldrei sefur, dregur meir en drottinn gefur, dyggðasnauður maðkanefur". Með þessum vísustubb er ég ekki að segja að hann hafi verið orktur um núverandi húsbændur á Bessatöðum, enda er það fólk varla þess eðlis að á það sé sólundað haglegum kveðskap. Hinsvegar getum við gert okkur í hugarlund hvað gerðist ef rymjandi og dauðvona búrhvalur, afkomandi Moby Dicks, öslaði upp í fjöruna neðan við Bessastaði á Álftanesi til að deyja.

Ætli frú Ellízza Rídd mundi hlaupa blaðskellandi til sjávar með pottinn og skera í hann dulitla tutlu af hvalnum? Fara svo heim og sjóða hana með spiki, hvallýsi og öllu saman ofan í bónda sinn? Má ekki gera ráð byrir að bóndinn atarna mundi bara taka fyrir nefið og gubba svolítið út um svefnherbergisgluggann? En ef kérlíngin mundi sjóða sokka af sitt hvoru tagi með hvalþjósinu? Er þá líklegra að karlinn fengi sér bita? Öllum þessum spurningum er erfitt að svara ef aunginn er hvalurinn í fjörunni. Því er það ósk okkar að hvalur, hvort heldur það væri búrhveli eða hrúfublakur, verði við fyrsta tækifæri rekinn á land við Bessastaði. Ef vel stendur á sjávarföllum þá hvalinn ber að, væri tilvalið að reka hann inn í Lambhústjörn og veiða hann þar með handskutli og draga á land, íbúum Álftaness til yndisauka. Svo mundi frú Rídd brjóta upp á pils sín og vaða út að hvelinu og skera sér í soðið. En hún verður þá að gæta þess vel að koma ekki of nálægt kjaftinum á dýrin því það gæti bitið hana.    

Stóran búrhval rak á land við Bessastaði

Baráttan við drekana hefir oft snúist upp í stórkostlega óhamingju

Það er ýmislegt sér til gamans gert, ekki vantar það. Vér, sem enn erum á lífi, munum fjarska vel þegar þegar ungir drengir gjörðu sér til gleði að varpa heimagjörðum sprengjum í erindreka atvinnurekenda; það fór eins og til var ætlast, erindrekinn sprakk í loft upp áður en honum hafði tekist að reka erindi sitt. Um kveldið voru þeir lúbarðir á toginu fyrir framan söluskála olíufélagsins. Þeir náðu sér aldrei á strik eftir þetta, strákagreyin, allir hurfu þeir á fund feðra sinna á voveiflega og á dularfullan hátt; aunginn þeirra náði að verða þrítugur.

Já, elsku vinir mínir, vér getum ekki gjört oss fyllilega í hugarlund hve vegir örlaganna, - já og péníngana - eru órannsakanlegir. Aðrir drengir tóku sér skemmtigöngur á kveldin að vetri til upp í sveiti og hleyptu búpéningi bænda út og ráku til fjalla ef ráðrúm var til. Ólafur bóndi greip einn morguninn í tómt fjósinu, er hann hugðist mjalta kýrnar sínar; allar höfðu þær, fjéregtíu að tölu, hlaupið út í náttmyrkrið eftir að drengirnir opnuðu fjósið á gátt og leystu þær af básunum og höfnuðu sumar í kviksyndi, en aðrar álpuðust fram af klettasnösum og bjargbrúnum og lágu sprungnar fyrir neðan er að var komið. Allt árið þar á eftir og lengur, var nautgripaket í hvert mál á bæ Ólafs bónda. Og áður en yfir lauk voru kona hans og börn farin að öskra og baula eins og naut. Ólafur sjálfur var orðinn reiður konu sinni undir lok kýrketstímabilsins vegna þess að hún var farin að lykta eins og roskin belja, eins og hann orðaði það.

Ekki tókst betur til þegar óvætti af drekakyni gekk á land upp úr Igluvatni á Heiði. Þetta kvikindi er sagt hafa drepið fjölda manns, reyndar á nokkuð löngum tíma því drekar sem þessir verða mjög gamlir. Ofur hugar á síðustu öld einsettu sér að ráða drekann af dögum með miklum sprengingum í Igluvatni. Því miður voru þessir björtu hugsjónamenn ekki kunnir staðháttum og sprengdu mörg tonn dýnimíts við bakkann á Tangavatni, en þar á bakkanum voru þrír fullir tankar með hráolíu og bensín. Eins og við manninn mælt, brustu undirstöður tankana við svo geigvænlega ofursprengingu, en innihaldið úr þeim steyptist logandi út í Tangavatn og eitraði það alveg til frambúðar. 

Kasta heimagerðum sprengjum í skriðdreka

Hann var urðaður utangarðs í móum

Þá hefir Reykjavíkuríhaldið komið sér upp kvenmanni, og annarri til vara, til að greiða krataeðlisíhaldinu Degi Bé það rothögg sem mun duga. Í gær fór líka fram, í kyrrþey, poletisk útför Eyþórs Arnalds; hann var urðaður utangarðs í Hádegismóum, að húsabaki; ,,kalt er við kórbak, hvílir þar Eyþórs brak, allir strengir sellósins slitnir og ljósastaurinn brotinn. En blessuð dúfan hún Hildur Íhalds slapp lífs frá hildarleiknum, grett og snúin svo sem vera ber.

En Hildur er fyrst og fremst ráðin af Sjálfstæðisflokknum til að ganga milli bols á höfuðs afglapanum Degi Bé og ganga í leiðinni frá hnýflóttum smá-drýsilpúkum eins og Holu Hjalla og Heiðu, sem ekki þurfa þung högg til að fjúka út í hafsauga. En svo höfum við líka orðið vör við krataeðlistalsmáta úr skúmaskotum skinheilagra í Samfylkingunni, þess efnis að Hildur Íhaldsins sé ósköp frjálslynd, en tækifærismennska, undirferli og bakstungur heita að sjálfsögðu frjálslyndi á tungumáli krataeðlisins. Þetta frjálslyndishjal undurgóða og heiðarlega fólksins í Samfylkingunni þýðir auðvitað líka, að Samfylkingunum, samkvæmt krataeðli þeirra, finnst tímabært að bjóða Sjálfstæðisflokknum til meirihlutasamstarfs eftir kosningar, það er að segja ef þessir tveir auðvaldsflokkar fá meirihluta borgarfulltrúa í kosningunum í vor. 

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins ríkja þó efasemdir um Hildi Íhaldsins, því þau sæmdarhjónin eru þess fullviss að Hildur sé ekki sá baulurass sem hefir bein í nefinu og harðla ólíkleg til að standast óheilindum krataeðlisins snúning í kosningunum framundan. Upphaflega lagði frú Ingveldur til við forustu Sjálfstæðisflokksins, að í vor ætti Flokkurinn að tefla þeim Hönnu Birnu, frú S. Andersen og Vígdísihaux fram í þrjú efstu sætin. Með þeim hætti, taldi frú Ingveldur, að þrennt mundi vinnast: Fémínístarnir kæmu allir sem einn til Sjálfstæðisflokksins, íhöldin mundu gleðjast og aumingjahersveit Dags Bé legði á hamslausan flótta og hennar yrði ekki vart meir. 

„Gott að finna svona afgerandi stuðning“

Aðils Jónsson, fullgildur meðlimur í Flokknum

Aðils Jónsson, flokksbundinn meðlimur í Sjálfstæðisflokknum, var handtekinn rétt eftir klukkan þrjú í dag. Það var Hálfdán Varðstjóri sjálfur sem handtók Aðils og gekk í skrokk honum að yfirheyrslu lokinni. Þegar Aðils var aftur kominn út á götu, buxnalaus, orgaði hann upp svo allir nærlendis máttu heyra, að þetta helvíti hann Hálfdán hefði triggerað sig.

En að voru fleiri Aðilsar að verki í dag en Aðils Jónsson. Tveir slíkir djöflar voru teknir eftir að hafa rotað nokkrar heiðurspersónur. Aðrir tveir fengu á andskotans baukinn fyrir að keyra um blindfullir og eiturlyfjaðir um holóttar götur höfuðborgarsvæðisins; bifreið annars þeirra, þjófstolin að vísu, staðnæmdir þegar hún hrökk ofan í gjótu á miðri götu í miðborg Reykjavíkur. Allir þessir aðíljar voru færðir í klær Hálfdáns Varðstjóra sem refsaði þeim grimmilega og setti í gapastokka á varðstjóraganginum, svo hann og varðsveit hans hefðu eitthvað til að sparka í þegar þeir ferðuðust um ganginn. Þetta segir Varðstjórinn að sé frábært tækifæri og gríðarleg áskorun. Það er það.

Þrír illvígir aðílja réðust nú undir kveld inn á prófkjörstað Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík og höfðu á brott með sér sex úttroðna kjörkassa af greiddum atkvæðum. Hálftíma síðast fundust leifarnar af þremur kössum í sorptunnu þar sem lagður hafði verið eldur að þeim og atkvæðunum. Hinir þrír kassarnir eru ófundnir ennþá og er uggur í kjörstjórum þar eð hin burthorfnu kjörgagnaílát innihalda sérstök hernaðarleyndarmál af tagi kosningasvika og jafnvel eitthvað af péníngum sem verið var að þvo þegar illræðismennina bar að garði.  

Handtekinn grunaður um þjófnað úr skartgripaverslun