Hanna Birna á alla mína samúð

Ekki hafði herra J. Gnarr fyrr lokið dagbókarfærslu sinni um töffarahátt og skrílsmenningu borgarstjórnarflokks Sjálfstæðislokksins, en töffaragrýlan Hanna Birna er stokkin fram á blóðvöllinn miðjann með hástemmdar yfirlýsingar um að Gnarrið eigi að halda kjafti þegar því sé sagt til syndanna í staðin fyrir að bera grát sinn og vesaldóm á torg.

Ég get vel skilið uppnám Hönnu Birnu og vottað henni samúð mína, því það er allt annað en þægilegt að láta eitt gnarrkvikindi saka sig um ómennsku sem jaðrar við klám eða eitthvað þaðan af verra. En töffaraskapur getur þýtt ýmislegt og fæst jákvætt. Til að mynda eru töffarar þekktir fyrir virðingarleysi, heimsku og oflátungshátt. Hver kannast til dæmis ekki við töffarann sem húkkar sér píu á einhverju mannamóti, fer með hana heim og sparkar henni svo öfugri út og fataleppum hennar á eftir ,,allt þegar búið  er" eins og segir í kvæðinu. 

Tekur pólitískri gagnrýni of persónulega

Svona fór líka fyrir annarri frú

Hin burtsofnaða Framsóknarmaddama var fædd 1916 og var því einu ári eldri en leikkonan Zsa Zsa Gabor. Ekkert vantaði uppá að Framsóknarmaddaman heitin væri góð leikkona þegar best lét. En þegar ellikelling fór að hrjá hana fataðist henni heldur betur flugið og tók þá í þjónustu sína massíva auðvaldsfurta eins og Halldór Ásgrímsson og Finn Ingólfsson að ógleymdri griðkonunni Valgerði Zswerris. Þessi endemi gerðu sér líka fljótt hægt um vik og mjaðarbrutu þá gömlu, byrluðu henni ólyfjan og létu hana liggja klæðalitla og ósjálfbjarga í bæli sínu í útrásarkulda og fjárglæfratrekki uns hún andaðist, án prestsþjónustu.

Frá þeim degi er Framsóknarmaddaman hvarf héðan úr heimi, hafa sjálfskipaðir bústjórar dánarbúsins gert sér allt far um að leyna dauða gömlu konunnar, því þeir eru blóðhræddir um að ef þeir upplýsa almenning um dauða hennar verði farið með þau tíðindi eins og andstyggilegt morðmál.

Zsa Zsa Gabor við dauðans dyr

Í næstu byltingu getur það gerst

Ekki skil ég í virðulegum fjölmiðlum eins og RÚV og mbl.is að leggjast svo lágt að hafa eftir undanrennubullið í þessum Magnúsi Orra Schram, sem sagður er alþingismaður. Satt að segja trúi ég því ekki nema rétt mátulega að þessi náungi sé alþingismaður. En ef svo er, þá er óhætt að segja, að allan andskotann séu þeir farnir að kjósa til þings.

Nú, það er á þessum Magnúsi Orra að skilja, að hann vilji endilega nota tækifæri Hrunsins til að vega eins hressilega að því sem eftir er af velferðarkerfinu og unnt er með því að skera það á háls í stað þess að klóra í bakkann með aðstoð skattakerfisins.

Það er ljóst að frjálshyggjudindillinn Magnús O. Schram er góður liðsauki fyrir Samfylkinguna og auðvaldið. En Samfylkingin, kratisminn, er ein af höfuðstoðum auðvaldsins, eins og þeir vita sem hafa óbrenglaða innsýn í pólitíkina. Það er einmitt svona skrípalingum, eins og þessum schrampjakki, sem nauðsynlegt er að sópa útaf Alþingi og úr stjórnmálum yfirleitt. Í næstu byltingu getur það orðið að veruleika.

Líst vel á bankaskatt

Merðinum sést yfir eitt

Mörðurinn veit sko hvað hann syngur þegar lygar og sannleikur eru annarsvegar. Alltaf veit hann uppá hár hvenær maður lýgur og hvenær maður segir satt; þetta er eins og yfirnáttúrlegt skilningarvit í höfðinu á honum. Það eina sem Mörðurinn hefur klikkað á varðandi þetta málefni er sú alkunna staðreynd, að Samfylkingin er ein illa lyktandi og löðrandi lygakássa frá upphafi til enda. Hversvegna hinn gáfum hlaðni Mörður hefur ekki áttað sig á svo auðsjánlegu atrið er hreint og beint rannsóknarefni fyrir sálfræðinga og jafnvel geðlækna. En eitt er víst: Mörðurinn er í vondum félagsskap þar sem Samfylkingin er.

Samfylkingin verður ekki sönn fyrr en hún lýsir því skýrt og skorinort yfir með landsfundarsamþykkt að hún sé andstyggilegu hægriflokkur og sem slíkur ekkert skárri en samtökin illræmdu sem kenna sig við framsókn og sjálfstæði.

Fráleitt að Gylfi hafi logið

Barátta stjörnusýslumannsins við glæpahneigð Árnesinga.

Mikið ósköp gengur hægt, þrátt fyrir óskaplega elju og dugnað, hjá hinum ástsæla stórstjörnusýslumanni á Selfossi að venja menn af glæpum í Árnessýslu. Það liggur næst að halda að glæpahneigð sé mun ríkari í Árnesingum en fólki annarsstaðar á landinu að Akureyri meðtaldri. Getur verið að umrædd glæpahneigð hafi smitast útí jarðveginn og vatnið í þessari voluðu sýslu út frá glæpamannasetrinu að Litla-Hrauni? Ef svo er, er ekki nema von að stjörnusýslumanninum gangi illa að hemja alla bófana og stigamennina sem sífellt eru á rápi í umdæmi hans. Ég legg til að Árnessýsla verði einangruð frá öðrum landshlutum með tíu metra háum múr með gaddavírsflækju ofaná og stjörnusýslumanninum Stones verð fengin þau meðul sem duga til kveða glæpaartina niður í Árnesingum í eitt skipti fyrir öll.

Sviptur ökuréttindum eftir ölvunarakstur

Litlu munaði að Víkingur Ó hampaði bikarnum

Fyrir skömmu síðan varð ég vitni að því þegar Víkingur Ólafsvík tapaði á afar ósanngjarnan hátt fyrir FH í fjögurra liða úrslitum bikarkeppni KSÍ, sem menningarsnauðir fábjanar kalla ,,VISA-bikarkeppni." Ef og hefðu Víkingar sigrað í þeim leik, eins og þeir áttu skilið, hefði það fallið í þeirra hlut að rassskella KR á Laugardalsvellinum í kvöld og þar með væri bikarinn þessa stundina á leið heim í Ólafsvík.

En óheppnin og ranglæti örlaganna varð til þess að nú eru Hafnfirðingar að þamba brennivín uppúr umræddum bikar af sinni heimsfrægu áfengisfýsn í staðinn fyrir að hann ætti að vera í höndunum á góðu fólki af Snæfellsnesi.

FH bikarmeistari karla

Þá vóru hjálpfúsar höndur tiltækar

Ekki hefi ég geð í mér að fjalla um jafn smáskítlegan hégóma eins og að lenda flugvél á öðrum hreyfli. Hinsvegar lenti Máría borgargagn, auminginn svorni, á annarri rassakinninni þegar hún datt útúr bifreið sinni, skömmu eftir að hún ók inní bílastæði við heimili sitt. Sem betur fer vóru margar hjálpfúsar höndur tiltækar, þegar slysið varð, sem báru Máríu af slysstað og inn til hennar þar sem Indriði handreður, ektakærasti Máríu, tók við henni.

Það sem vakti mesta furðu hinna hjálpfúsu handa, þegar inn var komið, var sú kynlega staðreynd að Indriði handreður var kviknakin semog Kolbeinn nokkur Kolbeinsson kunningi hans, en frú Ingveldur, eiginkona Kolbeins, lá sofandi á miðju eldhúsgólfinu í samskonar fataleysisástandi og hrjáði þá félaga Kolbein og Indriða. 

Lenti á einum hreyfli á Akureyri

Stagkálfurinn í fjóshaugnum og eigendur hans

Neineinei ... stingur ekki nema litli ráðsmaður gömlu aldauðu Framsóknarmaddömunnar hausnum upp úr fjóshaugnum baulandi eins og sannur stagkálfur. Í stað þess að heimta að vita hvort Gylfi ráðherra hafi einhverntímann talað við Steingrím J., ætti blessað barnið í fjóshaugnum að segja okkur frá hvernig eigendur hans, Halldór Ásgríms, Finnur Ingólfs, Ólafur bóndi á Miðhrauni, Sigurður í Kaupþingi og Þórólfur kaupfélagsstjóri, léku sér að ríkisvaldinu og fjármálakerfinu þegar hvað mestur skriður var á köppunum.

Þótt Jóhanna og Steingrímur, að ógleymdum Gylfa Magnússyni séu vond og vitlaus, þá standast þau eigendum Sigmundar Davíðs engann snúning þegar kemur að vondum verkum og hroðalegu innræti. Þessvegna á litli stagkálfurinn í fjóshaugnum Framsóknarfjóssins að temja sér hóflegt orðbragð þegar siðað fólk heyrir til.   

Lét Gylfi Steingrím vita?

Vorum önnum kafnir við að drekka

Helvíti geðugur náungi þessi Ótarrr Próppe. Sá kann aldeilis ekki að ljúga. Hann segir bara eins og ekkert sé: Við létum fjáhagsáætlunina eiga sig af því við fórum í sumarfrí. Svona eiga menn að vera. Ef Óttarrr og kunningjar hans í gnarrinu, ásamt pissudúkkunum úr Samfó, væru búnir að vera á fylliríí í allt sumar myndi hann eflaust hafa svarað blaðamanninum á eftirfarandi hátt: Við höfum ekkert mátt vera að því að eiga við þessa fjárhagsáætlun af því að við höfum verið önnum kafnir við að drekka.

Ójá. Það er ósköp notalegt, þó það sé afar sjaldgæft, að rekast á stjórnmálamann sem hefur gengið sannleikanum á hönd. Það er eitthvað sem sumir ráðherrar ættu að taka til fyrirmyndar.  

Vinnan hefur tafist vegna sumarfría og kosninga

Og eiginkonan hvetur hann til dáða

Æj, ég held honum sé það ekki ofgott, strákgreyinu honum Tomma Hardy, að fá að toga annað slagið í typpið á öðrum köllum, það er að segja ef það eru skikkanlegir menn. Því miður er ég mjög vantrúaður á að að strákurinn hafi sofið hjá köllunum, því lítt veður sofandi mönnum ágengt til afreka. Ég trúi því aftur á móti þeim mun betur, að eiginkona Tomma sé harla glöð og stolt með að maður hennar bregði á leik með strákunum þegar færi gefst og hvetji hann óspart til dáða í þeirri glímu. Reyndar hefur frú Ingveldur aldrei kunnað að meta sambærilega iðju hjá manni sínum, Kolbeini Kolbeinssyni, en það er önnur saga, sem ekki verður rakin hér af velsæmisástæðum.   

Svaf oft hjá karlmönnum