Hvernig síra Baldvin kvað niður heimilisofbeldi í sóknum sínum

Þegar síra Baldvin tók við embætti í Staðarsóknum og Gemlufallaprófastsdæmi var mikið um heimilisofbeldi þar um slóðir. Heimilisfeðurnir voru slægir og konur þeirra lúmskar og illskeyttar þegar út í harðan leik var komið. Fyrst laugardagskveldið er síra Baldvin var á staðnum kom hann þar að sem nokkrir fílefldir og tröllslegir lögregluþjónar voru að bisa við að koma bandvitlausum húsbónda út í lögreglu bíl og í kjölfar þeirra báru sjúkramenn húsfreyjuna í öngviti á börum út um dyr heimilisins, en inni á gangi grétu börnin sem brjáluð væru og rödd þeirra minnti á ráma og gráðuga hrafnsunga. Síra Baldvin sá strax að hann var kominn meðal illmenna og hrotta og hugsaði sér þarna á staðnum gott til glóðarinnar að lækka rostann í þessum óguðlegu djöflum sem byggðu prestakallið.

Daginn eftir voru óði heimilisfaðirinn og rotaða húsmóðirin komin heim, rytjuleg, bæði með glóðaraugu, hún eftir manninn en hann eftir lögregluna, og það var daufur heimilisbragurinn þá stundina. En varla voru umræddir húsráðendur komnir aftur heim en bankað var upp á hjá þeim og fyrir dyrum stóð risavaxinn maður, sorglega illilegur á svip, svartur í augum og með þær alstærstu höndur sem sést höfðu á nokkrum manni. Ekki hafði risinn neinar vöflur á, heldur vóð inn í hjónaherbergi, reif húsbóndann fram úr og dró hann í stofu þar sem hann kaghýddi kauða fyrir augunum á blessuðum börnunum. Fljótt kom konan á vettvang og ætlaði ekki að trúa sínum eigin augum er hún leit bónda sinn í krumlum risans. Svo féll hún á kné og vegsamaði Guð fyrir að hafa sent alminnilegan mann á vettvang til að typta hinn vonda og lítilsiglda húsbónda, sem gjörði sér að ljúfum léttum leik, er hann var drukkinn, að græta börnin og berja eiginkonuna, oftast nær til ólífis.

Næstu vikur hafði síra Baldvin í nógu að snúast við að taka í lurginn á sóknarbörnunum og lægja öldurnar uns honum hafði tekist að koma skikk á hlutina. Hann tók upp skyldumætingu í messur og þar lét hann hinn villta lýð heyra það, sem það hafði aldrei heyrt áður við guðsþjónustur. Nokkur ruddamenni í prestakallinu vildu ekki gangast undir þann aga sem hinn nýi sóknarprestur bauð þeim og drukku sig fulla og sátu fyrir síra Baldvini er hann fór í kveldgöngu sína um þorpið. Það er í eina skiptið sem hvarflað hefir að mönnum að bekkjast við þennan guðsmann á þann hátt. Ekki var nóg með að síra Baldvin marg-hlæði þeim í götuna og rotaði þá hvurn af öðrum, heldur bannfærði hann þrjótana strax næsta dag við sérstaka athöfn í höfuðmusteri prestakallsins, sem hann boðaði til morguninn eftir. Þar með voru ribbaldarnir burtrækir úr samfélagi siðaðra manna og guðsbarna og seldir Djöflinum á vald. Með þessu móti, já og með ýmsum öðrum kröftugum meðulum, hefir síra Baldvini tekist á undraverðan hátt að halda uppi kristilegum aga í sóknum sínum.  

Einn handtekinn og annar eftirlýstur vegna heimilisofbeldismála

Ekki kynntumst vér Markelsfólkinu þá, en spillingin var á sínum stað

Hvaða skita er þessi Meghán Markels eiginlega? Fyrst hélt þég að um væri að ræða útbrunninn drykkjurút, en svo fór ég smám saman að hallast að því að þetta væri púta. Enn er ég jafn nær um hvað þetta er, en mér er orðið fjandans sama, því ekki þekki ég neinn Markel. Svo hefi ég grun um að þetta Markelsfólk séu útlendingar og þá er best að það fái að eiga sig.

Fyrir árafjöld sigldum vér til hafs og lögðum langa leið að baki, Ísland löngu sokkið og ný lönd tekin við. Það var nú það, drengir mínir. Og þó við værum ungir að árum höfðum við kynnst ýmsu, ýmsu misjöfnu sem ekki væri við unglingahæfi dag, en nú kastaði fyrst tólfunum þegar yfir úthafið var komið. Í hinum erlendu höfnum hafðist við vont kvenfólk, sem stóð okkar stilltu og penu Íslandsdrósum langtum framar í siðleysi, siðblindu og siðvillu. Ein var kölluð ,,pungsugan", af því geta menn ráðið hverskonar skaðræðisgripur var þar á ferð, enda var því kvendi umhugað að spjalla oss saklausa drengina sem mest. 

Svo barst leikurinn inn á miðjan Jótlandsskaga, í borg eina sem hýsti næturklúbba, andstyggilegar rottuholur með próstítjútt. Þar seldum við einn okkar í ánauð, næturlangt, svo einn úr hópnum gæti keypt sér eitt próstítjútt fyrir andvirðið. Þannig vórum vér orðnir gjörspilltir þegar líða tók á haust, en þá vóru líka síðustu leifarnar af sakleysi voru foknar út í hafsauga og til Andskotans. Á heimleiðinni komum við við í Þórshöfn í Færeyjum. Og nú voru það vér en ekki þær sem vórum handhafar spillingar og vondrar artar. Eftir þá heimsókn var aungvu líkara en Andskotinn og árar hans hefðu um vélt hvað meydóm Þórshafnar áhrærði og ekki er oss kunnugt um að þessi saklausi bær í Atlandshafinu hafi jafnað sig síðan.

Greiða Meghan skaðabætur fyrir birtingu bréfsins

Bölið

Hún getur trútt um talað blessuð boran. Aunginn hefir í seinni tíð séð lengri raðir og aunginn hefur heldur sprautað annarri eins gommu af gromsi, jukki og glundri í eins mörg mannleg rassgöt á jafn stuttum tíma. Og allt var það til einskis, að sögn frjálshuga kóðvíðsandstæðinga, eða eigum við ekki heldur að segja kóvíðshatara. 

Gottfreð læknir hefir oftar en einu sinni prófað að sprauta fólk með þvagi. Eitt sinn var honum færður krataeðlissjúklingur, frávita af kratískum tryllingi. Í þann mann sóaði Gottfreð læknir fullri sprautu af kattarhlandi. Nú hefði mátt ætla að hinn dauðvona kratapungur hefði farið að mjálma og hvæsa áður en hann tók náfretinn. En það var öðru nær. Haldið ekki að endemið hafi farið að braggast og kattarhlandspestin sem gaus út úr nösunum fyllti hvurn krók og hvurn kima. Daginn eftir var kvikindið albata og gekk í Framsóknarflokkinn. Gottfreð laumaði sprautunál sinni býsn ofarlega í nárabót íhaldsfrauku nokkurrar, sem lengi hafði þjáðst af arðránssótt og snobbi. Það fór illa fyrir þeirri konu, því lækningin mistókst herfilega; kerlíngardjöfullinn varð öll eins og böðuð lýsi og loks hljóp hún í sjóinn. Það þókti aungin eftirsjón af þeirri meri.

Þó þókti vandast málið þegar blessuð boran tók upp á því, án nokkurs samráðs, að veita þeim í röðinni vín og vindlinga. Eftir dálitla stundu hófust drykkjulæti og ólifnaður hjá Heilsugæslunni og sjötugur karl gjörðist hjónadjöfull í anddyrinu. Spillingin er víða og nú hefir hún hafið innreið sína í biðraðir eftir kóvíðssprautum. Hvað verður næst? Ha? Ha? Gottfreð Gottfreðsson læknir er sannfærður um að kóvíðurinn gangi þjóðinni í móður stað en gangi frá Sjálfstæðisflokknum og það verði að taka því eins og það er. Þá er hætt við að komandi eldsumbrot á Reykjanesskaganum færi Garðahrepp á kaf, kaffæri hann í hrauni og ösku.  

„Við veikjumst eins og aðrir“

Hugsjónamaður og útvörður frelsis og mannréttinda

Hann er aunginn smá-hugsjónamaður og útvörður frelsis og mannréttinda þessi Arnar lögmaður og nýfrjálshyggjugrillufangari. Sannarlega stórt númer þar á almannamælikvarða. Það er bara það fari ekki fyrir honum eins og hugsjóna- og þjáningabróður hans, sem fékk kóvíð nítjánda í títuna og hefir legið við dauðans dyr síðan og ekki minnst einu orði í legunni á frelsi, samkeppni, mannréttindi né sjálfstæðishugsjónina, hver fjandinn sem það nú er. Þjáningabróðirinn, sem fyrir ekki allöngu sperrti sig framan í heiminn eins og hani á fjóshaug og lýsti hástöfum yfir að kóvíð nítjándi væri ekki til, - ja, nema sem mjög vægt kvef og illa það, - hann hefir nú legið kjökrandi í fleti sínu um hríð og beðið Guð að hjálpa sér milli þess sem hann hefir fallið í skammarleg óráðsköst þar sem hann hefir talað og hagað sér mjög óskynsamlega.

En nýfrjálshyggjulögmaðurinn Arnar, sem auk annarra kosta er vonarstjarna Sjálfstæðisflokksins og í miklum metum hjá frú Ingveldi, hefir loks náð svo langt að vera á barmi þess að velta öðrum þekktum mannkynsfrelsurum úr sessi og búa þeim gröf í landi gleymskunnar. Það er heldur aungvu líkara sem nýfrjálshyggjulögmennið ætli að frelsa oss frá kóvíð nítjánda á sama hátt og vér biðjum Guð í Faðirvorinu að frelsa oss frá illu. Svei mér þá ef þarna er ekki nýmóðins mannkynsfrelsari í uppsiglingu, þess albúinn að hugga hrædda og smáða frá villu sóttvarnarlæknis, Sorós, Bills Gates og Pfizer. Jamm, það er ekki amalegt að hafa fóstrað upp slíkan höfuðsnilling og frelsara án þess að hafa haft hugmynd um það. Miklir gæfumenn erum vér Íslendingar, því af hundingsspottum höfum vér langmest næmi og mörg heilnæm eftirdæmi.

Já, eftir örfáa daga, jafnvel fyrir áramót, mun hinn heilagi nýfrjálshyggjufrelsari og læknir, Arnar lögmaður og varaþingmaður, sem sölsaði undir sig tæpum fimm millionum króna í styrkjum til að sólunda í misheppnað prófkjör hjá sjálfstæðisflokknum, lækna oss og frelsa fyrir héraðsdómi undan drepsótt, sem aldregi hefir verið til nema í rassgatinu á þessum Pfizer andskota og púkum hans. Þau láta ekki að sér hæða kraftaverkin úr Vallhöllu við Háaleitisbraut og Garðabæ, enda hefir Sjálfstæðisflokkurinn einkaleyfi á verkfærunum sem þarf til nútíma nýfrjálshyggjukraftaverka.

Láta reyna á lögmæti einangrunar fyrir dómi

Ójón ójón þitt grjótbarða grjón

Það er mikill og skelfilegur, menningarlegur héraðsbrestur að tómleikagams Jónjónssonar og bróður hans hafi verið frestað, eða jafnvel, Guð forði oss frá því, verið felldir niður. Jónjónsson þessi er sem kunnugt er stórbrotinn listamaður; í sögulegu samhengi, listrænu, er hann í flokki með Jónasi Hallgrímssyni, Halldóri frá Laxnesi og Kjarvali, Kaldalóns og Snorra Sturlusyni og höfundi Njálu. Það má því með sanni fullyrða, að niðurfelling tómleiks Jónsjónssonar verður óbætanlegur skaði og menningarlegar ófarir á heimsmælikvarða. Sannast nú enn að ógæfu Íslands verður allt að vopni.

Svo er víst líka til illa meinandi fólk, óþverraskepnur, sem ekkert vilja vita af Jónijónsyni og afneita jafnvel tilvist hans, eða hreyta út úr sér að hann sé nautgripur sem gauli eins og raddbilaður hani. Það eru lítil takmörk fyrir fúlmennsku og skapvonsku sumra illa innrættra manna og kvenna. Aumingja Jónjónsson að þurfa að sæta því að lenda millum tannanna í slíkum háskakjöftum. 

Ekki fyrir all-löngu síðan tók eitt viðrinið sig til og orkti svívirðilegt níðkvæði um Jónjónsson; að minnsta kosti höldum vér að honum sé sneiðin ætluð þó svo að vér vitum það ekki alveg fyrir víst. En hvað um það, óhróður hins óvandaða viðrinis hjóðar einhvern veginn á þessa leið:

Jón minn jón minn jónsson,
japlar á gaddavísflækju.
Býr undir rúmi með Rembu,
rámri leiðindaþembu.
Ójón, ójón, þitt grjótbarða grjón,
gólaðu nú upp í tunglið
eins og vonsvikið ljón. 

Jón Jónsson í sóttkví og tónleikum frestað

Það verður ekkert minnisblað þar eð Þórólfur féll í höndur aktívista

Nei, það bólar ekkert á minnisblaði. Aldeilis ekki. Það bólar ekki heldur á Þórólfi sóttvarnarlækni, því hann féll í höndur antikovíðista, sem hafa að markmiði að frelsa landið og heiminn frá sóttvörnum og þar fór minnisblaðið Þórólfs og sést aldrei meir, því einn aktívistinn gerði sér hægt um vik og át það. Það eru ýmsir á því að það hafi verið góð lausn og lausnarmiðaðir lukkuriddarar eru í tísku núna.

Svo það komi nú fram, þá sátu antikóvíðsistarnir fyrir Þórólfi karlanganum þegar hann var á leið til heilbrigðisráðherra, snöru hann niður, flettu hann klæðum, og tóku af honum minnisblaðið, sem fór beint upp í trantinn á einum atikóvíðsistanum og þaðan ofan í belginn á honum. Jahh, sona eiga nú aktívístar að vera. Að svo búnu lögðu þeir sóttvaralækni í bönd og fóru með hann. Vísast eru svona aktívístar til alls vísir og Guð einn má vita hvað þeir gera í framhaldinu við Þórólf, angaskarnið það arna.

Fjandinn sá er át minnisblaðið, er það sem kallað er á stjórnmálafræðimáli frjálslyndur miðjumaður, hvað sem það nú annars er. En soleiðis grútarkaggar eru skjaldnast allir þar sem þeir eru séðir. Þeir eru stundum svo hrottalega bilaðir, að ef þeir eru beðnir um að sækja malbikunarvél þá koma þeir með dýralækni, og í stað þess að færa húsbónda sínum raunverulegan samvinnuhugsjónamann afhenda þeir honum Finn Ingólfsson og Sigurð Einarsson bánkahönnuð. Það er svo aldrei að vita hvað úr þessu verður, en líklega verður kóvíðnum hleypt frjálsum á landslýðinn í fyrramáli og þá verður skohh ekkert andskotans elsku mamma, skal ég segja ukkur. Svo verða allir að flýja sem betur getur drepsóttina, annars er úti um íslensku þjóðina, þótt svo hún hafi kosið óþverrann yfir sig í frjálslyndu samvinnuframsóknarlíki 

Bólar ekkert á minnisblaði

Baggalútur stóð fyrir hryllingnum í gær, en í kveld verða konur í öndvegi

Það var var sannarlega ljótt um að litast á þessum Baggalútstómleikum í gærkveldi. Þar skriðu tómleikansgestir um gólf og bekki eins pöddur, og hvur einn og einasti var í annarlegu ástandi. Á þessari kyndugu samkomu voru allt frá hlandblautum strætisrónum og niður í stertimenni á borð við bánkustjóra, þingfífl og ráðherra! Þarna gaf og að líta berrassaðar kerlíngar í öllum regnbogans litum, sumar með vembil frama á sér, aðrar fremur illa á sig komnar af neyslusótt. Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður lét sig ekki vanta á Baggalútinn, aðfram kominn af kynrænu óeðli og losta skjögraði hann um salinn, viti sínu fjær og var loks troðinn undir.

Nú, það sér hver maður það sjálfur, að svona samkomur er ekki hægt að umbera lengur, því fyrir utan fádæma drykkjuskap og eiturnautnir á slíkum ,,skemmtunum" þá úir það og grúir af mannskæðum baktéríuvírusum, drepsóttum og siðvillu. Á umræddum tómleikum stóðu nokkrir bísperrtir kallafauskar og orguðu yfir nær miðvitundarlausum lýðnum, sem iðaði til og frá eins og maðkahrúga. Einn Baggalúturinn, karlskepna á efri árum, með drög að undirhöku og fáránlega ístrumyndum, rétt eins og skarfurinn hafi gleypt fótbolta, kórónaði svo samkomuna með því að kyrja ,,Lagið sem drap beljuna". Skömmu síðar var kerlingarhlussa á besta aldri borin í eiturdái út á börum. Það var hálf ljótt að sjá.

Í kveld ætlar svo Fémínístakór háskólamenntaðra húsmæðra að halda sína jólatómleika í Eldborgarsal Hörpu að viðstöddu fjölmenni. Þar verður væntanlega haft ríkulega í staupinu, til að tryggja að skemmtunin verði góð og frjálsleg. Þá er efnisskrá kórsins fráleitt neitt slor. Symfónísk söngverk verða í fyrirrúmi, því efrimillistéttarfémínístar eru frámunalega hámenningarlegir, enda fagurfræði og listræn áferð þeim í blóð borin. Að sjálfsögðu verða eingöngu kvenfrelsisljóð og lög á boðstólum, svo sem ,,Ráðskonan á Holtavörðuheiðinni, Ragnheiður biskupsdóttir, Andskotinn og amma hans, Fyrsti var of lítill, annar vor of stór, og Kvæðið um kvenmínkinn í kalkúnastíunni. Það verður ekki minna um að vera fyrir Hálfdán Varðstjóra í Reykjavíkurlögreglunni eftir tómleika Fémínístakórs háskólamenntaðra húsmæðra í kveld og nótt en eftir hina mergjuðu söngskemmtun Baggalúts í gærkveldi.    

Sóttvarnabrot á Baggalútstónleikum sökum ölvunar

Í Bandaríkjunum flokka þeir orðið kóvíðinn sem kynsjúkdóm

Nú eru þeir í Amríkunni farnir að flokka kóvíð nítjánda til kynsjúkdóma og verður að segjast alveg eins og er að það er ekki dónalegur selskapur fyrir kóvíðinn. Vísindamenn segja að rannsóknir hafi sýnt að helvískur kóvíðurinn smitist við kynmök og lostafenginn líkamana núning og leggja til að samræði verði bannað í Bandaríkjum norður Amríku ef sigur á að vinnast. Svo er kominn upp kóvíður á Alþingi og samkvæmt rannsóknum sérfræðingum vestan hafs bendir allt til þess að innan Alþingis hafi orðið bærði siðferðisbrestur og blygðunarsemisbrestur, sem auðvitað er mjög alvarleg mál.

Það liggur fyrir að heilu flokkarnir eru nú þegar undirlagðir og útsteyptir í kóvíð nítjánda og legorðssakir þingmanna svífa yfir hausamótunum á þeim eins og mannskæð óveðursský. Og brátt láta fémínístar til sín taka, fram úr hófi illgjarnir og Þórðarglaðir í senn, en þó ekki mjög Þórðargraðir, og brátt sökkur Alþingi eins og KSÍ. Þá verður gaman að lifa, Máría mín Borgargagn og frú Ingveldur. 

Nú verðum við að vera róleg og vona að Gottfreður Gottfreðsson læknir verði búinn að finna upp antíkóðvíðinn, sem hann hefir verið að blanda, og dæli belginn á þingliðinu fullan af af honum með stóru sprautunni sinni. En það fór illa fyrir gamla þinghananum í kjördæminu hans Gottfreðs. Því hagaði nefnilega sem sé þannig til, að gamli þingmaðurinn var veikur og blóðprufur sýndi of hátt hlut fall af framsóknarvírusum. Gottfreð læknir hugðist snara þessum óþægindabagga á klakk fyrir gamla þingkarlinn, sem reyndist svo kerling þegar allt kom til alls, og hugðist sprauta hann með framsóknarvírusbóluefni. Því miður hafði maskínuolía komist í bóluefnið og gamli þinghaninn varð alveg gal eftir að hafa móttekið læknisráð Gottfreðs. Olíufjandinn virtist laða fram einkenni hjá karlanganum, sem líkust meira mótortruflunum en venjulegri framsóknargeggjun. Það var farið með gamla manninn á vitfirringahælið, þar eð hann virtist ólæknandi, og þar er hann enn þann dag í dag og heldur alltaf að hann sé í þinginu.  

Að minnsta kosti þrír þingmenn smitaðir

Dómstólarnir, snörurnar og axirnar bíða í ofvæni

Það er ekki seinna vænna fyrir héraðssaksóknara að fara að hvetja embættisaxir sínar og og treysta gálgaviði og snörureipi. Blóðugur upp fyrir axlir, alla leið upp á hvirfil, gefur saksóknari nú út ákærur í allar áttir og er nú eins gott fyrir glæpahjörðina að huga vel að hálsum sínum millum jóla og nýárs, því stálið blátt og snörur snúnar bíða í ofvæni eftir að fá að vinna sín verk af þeirri kostgæfni og hjartans ró sem einkenna vel undirbyggðar aftökur.

Ekki sakar að geta þess, að dómstóll götunnar hefir upp á síðkastið verið að viða að sér verfærum til að brúka á sökudólga. Þá er ótalinn dómstóll alþýðunnar, en hann mun á næstunni láta andstyggilega auðvaldsglæpi til sín taka og strjúka nokkrum forhertum auðvaldsbófum hressilega andsælis um belginn. Sem betur fer, er loks að renna upp fyrir æ fleirum nauðsyn þess að snúa kapítalísku pláguna úr hálsliðnum og fá almenningi atvinnutækin og ríkisvaldið í hendur. Maður nokkur, glöggur, réttsýnn og óljúgfróður hugðist telja saman allar þær manneskjur sem kapítalisminn hefir drepið. Hann gafst upp þegar hann hafði talið upp í hundrað og fimmtíu miljarða. Svo halda einhverjir flækjuhundar og saurlifnaðarslúbertar af hægri síðunni því fram að Stalín sálugi hafi drepið þjóð sína fjórum sinnum áður en yfir lauk, hvurn einstakling fjórum sinnum, takk fyrir, og alla, hvurn og einn, með eigin hendi. Þessháttar smámunir eru að sjálfsögðu eins og hvur annar hégómi og barnagaman við hliðina á drápsvél kapítalismans.

Hvað Skeljúnga, Essóara og British Petrólíumstövar varðar, þá sprengdu einhverjir gárungar Shellstöðina í Staðarnesi í loft upp nóttina eftir að síra Baldvin tók það við embætti. Þetta var auðvitað myndarleg sprenging og allt lék á reiðiskjálfi og hvellurinn heyrðist yfir fjallið og niður í næsta fjörð, þar sem hjartveikar kerlingar féllu í öngvit er þær námu hljóðin. Já já. Og ekki nóg með það. Einhverjir ónefndir djöflar kenndu nýja prestinum, síra Baldvini, um ódæðið og bættu því við að hann væri íslamskur hryðjuverkamaður og ódó. Síðar náði síra Baldvin í hnakkadrambið á þessum meiðyrðamönnum, lygurum og delum, en þá var of seint fyrir þá að fara með bænirnar sínar og gjöra iðrun og yfirbót. Alla þessa menn, sex að tölu, bannfærði síra Baldvin í krafti embættis síns og meinaði þeim samneyti við heilagt samfélag; og þeir fá alls ekki legstað í vígðri mold innan um alminnilegt fólk. Einn þeirra er nú látinn, fannst dauður undir brúnni yfir bæjargilið, og liggur nú í grjóturð þar sem sturtað var yfir hann af fullum vörubifreiðapalli af grúsarefni.   

Rannsókn á Procar- og Skeljungsmálinu lokið

Þegar dauður hlutur brýtur af sér hefir aunginn réttarstöðu grunaðs manns

Vitanlega hafa aungvir réttarstöðu í Eimskipsmálinu, það er að segja grunaðir um glæp eða glæpi. Bjóst einhver við öðru? Þótt héraðssaksóknara hafi fengið húsleitarheimild hjá Eimskipi til að leita að afbrotum hjá því þá er aunginn lifandi maður grunaður um að hafa brotið af sér. Hafi glæpur verið framinn hefir Eimskipið sjálft verið eitt þar að verki; þar hefir aunginn mannlegur máttur um vélt né nálægt komið. En svona skip geti í sumum tilfellum verið andskotans afbrotafól.

Gerum nú ráð fyrir að saksóknari finni alvarlegt misferli og stórglæp inni í Eimskipinu, þá segir sig sjálft að það verður að refsa hinum seka svo um muni. Það verður gaman að sjá saksóknarann og Sjálfstæðisflokkinn troða mörg þúsund tonna Eimskipi í fangaklefa á Hrauninu; vér gætum trúað að það muni minna á atkvæðatalninguna í Borgarnesi á liðnu hausti, skohh. Það var nú talning sem sagði sex, drengir mínir, og aðdáunarvert hvernig Sjálfstæðisflokknum tókst að velta þeim fjanda til og frá þar til aunginn vissi sitt rjúkandi ráð. En mest um vert var þó, að allir voru ánægðir, sáttir og heilaþvegnir að lokum Birgir Mannason gjörður að þingforseta örstuttu síðar. 

En það samt hálfleiðinlegt vandamál, að dauðir hlutir, til að mynda skip, geta gert allan andskotann af sér upp á eigin spýtur. Sennilega hefir Eimskipið unnið eitthvert óhæfuverk, sem héraðssaksóknara hefir verið falið að vinna úr á snyrtilegan hátt. Og hvernig var það ekki með með Kolbein Kolbeinsson þegar hann, á unglingsaldri, mé á salernisgólfið heima hjá telpunni, sem tók hann með sér heim eftir gleðskap í veitingahúsinu Klúbbnum við Borgartún í Reykjavík. Þau voru bæði kennd og höfðu gagn og gaman af hvoru örðu um nóttina. Svo varð Kolbeini mál og sveif eins og engill fram á klósett í myrkrinu og gerði þetta sem fyrr var sagt. Stuttu síðar kom faðir telpunnar fram og óð beint í þvagsvelginn og varð trylltur. Kolbeinn bar fyrir sig að kraninn í vaskinum hefði mígið í gólfið, en á það vildi faðirinn ekki fallast og sparkaði Kolbeini öfugum út á nærbuxunum og skyrtunni einum fata. Þessi skilningssljói karldjöfull kvaðst ekki trúa slíkri ákæru á kranann, því hann hefði ekki hingað til verið þekktur af þvílíku hátterni. Það er af Kolbeini að segja, að hann var til sjós um þetta leyti og gat hlaupið óséður í skjóli myrkurs um borð í bátinn sem hann var á og beint upp í koju. Aftur á móti rassskellti faðirinn telpuna, annars vegar fyrir ósæmilegt kynferðisæði og hins vegar fyrir að hafa degið annann eins hlandsvein með sér heim. Það var óhrjálegt heimilisofbeldi um miðja nótt og telpan grét sárt, en stillt. Og þar við sat.

Fær heimild til húsleitar hjá Eimskip