Íslenskur maður sem gerðist dýrbítur

Þetta hundabitsvafstur púkans í Brasilíu er að mínu mati einber hégómi, loftbóla og sennilega óvandað skrök. Þá var nú eitthvað annað uppá teningnum hjá Kolbeini sáluga Arinbjörnssyni kunningja mínum þó aldrei kæmust umsvif hans í heimsfréttirnar. Það gerðist nefnilega á síðari árum Kolbeins, að hann lagði fyrir sig að gerast dýrbítur. Fyrir utan að bíta hunda og ketti, jafnvel til ólífis, lagðist hann á sauðfé með firnagóðum árangri. En svo ætlaði hann að færa sig uppá skaptið og setti stefnuna á nautgripi. Það varð hans bani. Árla morguns brá Kolbeinn sér semsagt inní girðingu hvar geymdur var viðskotaillur griðungur. Skifti og engum togum, að ekki hafði Kolbeinn fyrr læst tönnum sínum í háls griðungsins, en sá síðarnefndi tók til sinna ráða, hristi Kolbein af sér í jörðina og vann síðan á honum með hornum sínum og grjóthörðum haus. Þegar að var komið var eingin sjón að sjá Kolbein heitinn, svo var hann sundurspændur og saman kraminn.  

Drengur beit hund

Heilindi uppúr skartgripaskríni Svandísar og Árna Þórs

„Á dögunum voru þau boð látin út ganga frá skrifstofu borgarstjórans í Reykjavík að heilindi hans skuli ekki dregin í efa. Í lýðræðisþjóðfélagi, þar sem skoðanafrelsi á að ríkja, verður jafnvel borgarstjórinn í Reykjavík að sæta því að málflutningi hans sé mótmælt og jafnvel heilindin í efa dregin."

Hverskonar ekkesens þula er nú þetta uppúr skartgripaskríni Svandísar Svavars og Árna Þórs? Gerir þetta þokkapar sér ekki grein fyrir, að í þeirra eigin flokki, Vinstrihreyfingunni grænu framboði, ríkir ekki skoðanafrelsi; þar er til dæmis álitin höfuglæpur að mótmæla því sem formanninum og litlu ljótu flokkseigendaelítunni dettur í hug að bera á borð, hvað þá að draga heilindi þess heiðursfólks í efa. Hver sá er það gjörir á eilífa útskúfun vísa af hálfu elítufélaganna, sem hafa þó á samviskunni að hafa rænt stjórnmálaflokknum VG með húð og hári til eigin afnota.

Svo hélt ég í fávísi minni, að hlandsprengurinn Árni Þór hefði afsalað sér borgarfulltrúatign eftir að hann slysaðist inn á Alþingi, en í frétt mbl.is er hann titlaður borgarfulltrúi. Og hvað með Þorleif Gunnlaugsson, sem tók við af Árna Þór? Af hverju fær hann ekki að vera með í yfirlýsingu Svandísar og Árna? Vildi hann máske ekki taka þátt í gáfumannahjali þeirra? Eða er hann ef til vill ekki boðlegur, eða nægilega fínn, fyrir yfirlýsingarsamkvæmi sendiherradótturinnar?

Að lokum vil ég að það komi fram, að ég sjálfur, Jóhannes Ragnarsson, var einn af stofnendum VG, en það voru Svandís og Árni Þór ekki. Þegar VG komst á koppinni voru þessi ágætu hjú að vankast kringum Samfylkinguna eða einhverstaðar úti í móa. En þeim flögraði ekki við að taka þátt í að ræna ,,Vinstrihreyfingunni" þegar þar að kom. 

Segja borgarstjóra fara með rangt mál

Eftir hopp og hóruþvarg

Jóni er sóttin soldið þung,

sárt hún kvelur gamlan pung.

Eftir hopp og hóruþvarg

hann varð að leigja brennuvarg.

Dísarlandið brennur

Leitaði í 62 ár að stolnum hrúti

Það eru mikil og dulafull býsn, að hinir nákvæmu Þjóðverjar skuli ekki hafa gengið úr skugga um, fyrst af öllur, hvort hesturinn sem þeir keyptu væri ekki stolinn. En eins og menn vita, heyrir stolinn hestur öðrum til. Lánið í öllu óláninu er samt, að Sæunn Oddsdóttir skuli hafa fundið truntu sína eftir þrjú ár en ekki þrjúhundruð ár. Ég þekkti mann sem eyddi 62 árum í að leita að verðlaunahrúti sem var stolið af þessum manni þegar hann var tvítugur. Og það kom heldur ekki til af góðu að karlinn hætti leitinni, en það kom til af því að hann andaðist, þá staddur uppi á reginfjöllum. Ég læt svo lesendum eftir að geta sér til hvað gamli maðurinn var að vilja svo hátt yfir sjávarmáli þegar kallið kom.

Týndur hestur fannst í Þýskalandi

Friðrik er löghlýðinn borgari og því mun hann hlýða úrskurði Saving Iceland

Það sem kemur mér mest á óvart við sjálfsagt brottvísunarbréf Saving Iceland til Frikka Sóp er hve skamman tíma karlanginn fær til að hafa sig á brott. Hefði ég einhverju um ráðið, hefði ég farið milliveginn og gefið forstjóranum ráðrúm til klukkan 20.00 í kvöld að tína ofaní töskurnar. En úr því sem komið er, geri ég ráð fyrir að hr. Sópusson, sem er í öllu löghlýðinn borgari, verði búinn að rýma heimili sitt fyrir hádegi og lagður út í óvissuna.

Ég sé að nöldurseggurinn Þrymur Bergz Cæsarsson hefur látið sér sæma að nota bloggfrelsi sitt til að hreyta ónotum í félagið Saving Iceland, þrátt fyrir að félagsmenn þess vinni afar fórnfúst og óeigingjarnt starf í þágu Íslensku þjóðarinnar, semsé bókstaflega að bjarga henni frá drukknun. Fyrir mér má Þrymur Bergz Cæsarsson drekkja sér í einhverjum alúmíníumfúapyttinum eða annarri forarvilpu á vegum Landsvirkjunar, en það er samt ekki þar með sagt að allir aðrir vilji fara þá athyglisverðu leið. 

Afhentu Friðriki Sophussyni brottvísunarbréf

Upphaf vopnaðrar uppreisnar í Kópavogi

Já, já, mikil er vonskan í veröldinni fyrst þeir eru farnir að skjóta á strætisvagna í Kópavogi, svona eins og þeir gera í Palestínu og Írak. Það má mikið vera ef þessi vinnubrögð eru ekki byrjunin á vopnaðri uppreisn þarna suðurfrá. Ef svo er, eru ekki bara vagnstjórar og farþegar þeirra í stórhættu, heldur hljóta böndin fljótlega að berast að yfivöldum Kópavogs. Ekki þarf mikið hugmyndaflug til að sjá fyrir sér að skæruliðarnir leggi til atlögu við sjálfan borgarstjóra Kópavogs og reyni, sem Guð forði okkur frá, að koma honum fyrir kattarnef. En svona í frómleika frá sagt, þá er margsannað, að það er mikið auðveldara að hitta stóra menn og digra með skotvopnum, að teygjubyssum og vatnsbyssum ekki undanskyldum. Með sömu rökum má til sanns vegar færa, að borgarstóri Kópavogs sé margfalt heppilegra skotmark fyrir klaufska skæruterrorista en borgarstjórinn í Reykjavík fyrir breiddarmunssakir. Ennfremur er það mikil kúnst að komast óhultur undan lúmskum og blóðþyrstum launmorðingjum, burt sé frá hver í hlut á.

Skotið á strætó

Háskólarolurnar á Íslandi og stríðsglæpakvendið

Heldur en nú meiri mannsbragur á háskólanemendum á Nýja Sjálandi en á Íslandi. Ekki flögraði að teprulegu háskólarolunum á Íslandi að reyna að handtaka illræðiskvendið Condomlessu Ræs þegar tækifæri var til í vor. Í frétt mbl.is er gerð tilraun til að draga úr alvarleika málsins með því að taka svo til orða, að ,,nemendurnir segi að Ræs sé stríðsglæpamaður" og láta þar með líta þannig úr að hún sé það ekki. Staðreyndin er hinsvegar að eiturpaddan Ræs er sannkallaður stríðsglæpamaður ekki síður en Radóvan Karadzic og aðrar viðlíka skepnur. Ef háskólastúdentum á Nyja Sjálandi tekst að grípa gæsina og koma henni bak við lás og slá er það tvímælalaust stórt skrefí átt til alþjóðaréttlætis. Það á ekki og má ekki ganga þannig fyrir sig, að óþrifnaðarfólk í valdastöðum heimsins fái að valsa endalaust og óáreitt um heima og geima með báli og brandi, kúgun, ójöfnuði og morðum eins og ekkert sé sjálfsagðara.

Vonandi tekst hásskólanemum á Nýja Sjálandi að framkvæma ætlun sína og koma Condomlessu Ræs undir mannahendur, sem ekki eru kvenmannshendur.   

Vilja að Rice verði handtekin

Pálmi Gestsson, stríðsglæpir og mannréttindabrot

Hvern fjandan er Pálmi Gestsson leikari, trésmiður og tréinstrúmentisti, að gera með kerlingarafmáninni Navanethem á myndinni sem skreytir meðfylgjandi frétt? Varla er hr. Gestsson orðinn vikapiltur við stríðsglæpadómstólinn í Haag? Svo segir fréttinni að Navanethem sé af ,,tamílskum " uppruna! Er með þessu upprunavottorði ef til vill verið að gefa í skyn að hún sé Tamíltígri og þar með hryðjuverkafól samkvæmt orðabók sannkristinna hægrimanna sem aldrei segja ósatt orð? Ja, allur djöfullinn er nú til, og flest er hægt að bera á borð fyrir sauðsvartan almúgann. Og Pálmi Gestsson í slagtogi við svona vafasaman kvenmann, eða ölluheldur: skaðræðiskvendi?

En ósköp væri nú unaðslegt, ef þau skötuhjúin, Pálmi og Navanethem stríðsglæpamannadómari, gerðu bragð úr ellefta boðorðinu og dæmdu alla stríðsglæpahjörðina, sem að Íraksstríðinu stóðu, til þyngstu refsingar áður en þau yfirgefa stríðsdómstólinn og taka við mannréttindastjórn Sameinuðu Þjóðanna. En þegar þau verða tekin við mannréttindastjórninni hjá SÞ þá munu þau eflaust einhenda sér í að taka kvótakerfismannréttindabrjótana íslensku til bæna og það verða, skal ég segja ykkur, bænir sem talandi er um. Þá held ég upphefist aldeilis grátur og gnístran tanna sem um munar í LÍÚ-greninu og í Sjávarútvegráðuneytinu .

Mannréttindastjóri tilnefndur

Sláandi sönn landkynning

Hvaða óskapar gauragangur er í þessum Styrmi Barkarsyni, íbúa í Reykjanesbæ, útaf saklausri en eitursnjallri landkynningu írans góða hjá Iceland Express? Karlinn, sem virðist fullur af heilagri vandlætingu, lætur sér ekki muna um að atyrða sómakæra starfsmenn Íslenska Expressins með groddalegri yfirlýsingu eins og Þessari: ,,Þetta fólk vinnur við landkynningu og á að taka starf sitt alvarlega," og gerir að því skóna að vegna umræddrar landkynningar flýti allir ferðamenn sér eins hratt og þeir geta framhjá Keflavík, rétt eins og víkin sú sé alræmt og stórhættulegt pestarbæli.

Í blaði Iceland Express kemur og fram, að höfuðborg landsins, Reykjavík, sé borg óttans, sem auðvitað er rétt. Í Reykjavík skelfur fólk nefnilega af hræðslu sólarhringinn í gegn, allan ársins hring. Á daginn er fólk skíthrætt við að vera keyrt niður í öfga villimanslegri bílaumferð, en bílamergð í Reykjavík er sem kunnugt er slík að stappar nærri fullkominni geggjun. Á kvöldin og á nóttinni eru sómakærir borgarar lostnir skelfingu vegna óaldarlýðs sem fer með báli og brandi um gjörvalt höfuðborgarsvæðið, rænandi berjandi og nauðgandi.

Þá er umfjöllun blasins um Akureyri slándi sönn. Ég veit um fjölda manns sem ekki getur litið þá merkilegu ,,borg" án þess að fara að kjökra. Enda er Akureyri sannarlega einhver grátlegasti staður sem fundinn verður í veröldinni, að Auschwitz og Wasington ekki undanskildum. 

Saklaust grín eða ferðamannafæla?

Til grunngilda teljast

Það er ekki annað hægt en bera mikla virðingu fyrir fólki eins og Miriam Rose, sem býður smásálarlegum auðvaldsstjónvöldum byrginn og gefst ekki upp í baráttunni fyrir betri heimi þó leikurinn sé ójafn. Megi sem flestir fylgja fordæmi Miriam Rose. Það má heita stórhlægilegur andskoti, og jafnframt grátlegur, að yfirvöld Íslands hafi hótað þessari virðingarverðu konu, að reka hana úr landi fyrir að ráðast gegn grunngildum samfélagsins. Þetta er í fyrsta skipti sem ég heyri að útsvínun á náttúrunni, ásamt fleðulátum og smámennishætti gagnvart auðhringjum, sem hafa ýmislegt misjafnt á samviskunni, teljist til grunngilda Íslensks samfélags - þó það komi mér reyndar alls ekki mjög mikið á óvart. Ef grunngildum samfélagsins er svo háttað, sem að ofan greinir, er ekki vanþörf á að breyta þeim grunngildum all rækilega, og það strax. Að minnsta kosti hef ég engan áhuga á að búa í samfélagi sem kennir fólki frekju, yfirgang og sóðaskap í grunninn, að viðbættum undirlægjuhætti við auðvaldssvín allrahanda.

Miriam Rose gefst aldrei upp