Það er stutt milli stórlyganna núna

Þessa dagana er skammt í millum stórlyga af laxveiðum á Íslandi. Fyrir nokkrum dögum mynduðu þeir ufsa sem var að svamla neðst í Elliðaánum og staðhæfðu að þar væri blár lax að sporta sig. Í dag birta þeir uppdiktaða frétt, ásamt mynd, af meintum laxveiðum Kvintíns leikstjóra. Og nú rétt í þessu bæta þessir spaugarar um betur, að skrökva því að búið sé að veiða ,,bláa laxinn" í Elliðaánum og láta fylgja mynd af grindhoruðum fiski, sem ef til vill er af laxfiskaætt, en er augljóslega er orðinn blár af kulda og að bana kominn. Þessar ósönnu veiðisögur minna um mest á steinbítinn fyrir vestan sem var með þrjú augu og talaði mannamál.

Blái laxinn veiddur

Öllum fjandanum dettur þeim í hug að ljúga að fólki

Já sagt er limrupaurinn Kvintín Tárántínó hafi veitt svokallaðann máríulax uppúr vatnsfallinu Hvítá. Öllum fjandanum dettur þeim í hug að ljúga að fólki nú til dags. Hið rétta er, að fáeinir gárungar og götustrákar klæddu Kvinín dauðadrukkinn í vöðlur, en hann var alsber að neðan, tróðu hatti á hausinn á honum og drógu hann útað bæjarlæknum, settu ufsatitt í höndurnar á honum og tóku mynd af karlhólknum. Ufsatittinn kölluðu þeir ,,máríulax" af því að Máría nokkur Borgargagn var með í för, líka alsber að neðan, en hún hafði verið að leika sér að því að misnota karlangann rétt áður en gárungarnir og götustrákarnir snöruðu honum í vöðlurnar og  teymdann fram á lækjarbakkann til myndartöku.

Síðustu daga hefir Kvintín nefnilega dvalið að heimili frú Ingveldar og Kolbeins í góðu yfirlæti, alltaf moldfullur og til í að vera misnotaður kvensniptunum þar á bæ. Meira að segja Brynjar Vondalykt misnotaði karlskepnuna á miðju stofugólfi á meðan frú Ingveldur, Kolbeinn og gestir þeirra hvöttu þá til ófagurra dáða.

Þegar Kvintín kemur aftur á sínar heimaslóðir eins og nýhreinsaður og halaklipptur hundur mun hann hafa frá mörgu sögulegu að segja úr íslandferð sinni. Og ef vel tekst til, er ekki úr vegi að vona, að hann semji óskarsverðlaunakvikmynd um reynslu sína af gamansömum íslendingum sem misnota ofurölvaða útlendinga og taka af þeim ljósmyndir með úldinn fisk í lúkunum.

Tarantino veiddi maríulaxinn í Hítará

Hinir róttæku gnarristar með byltingarandann í rassborunni

Það má með sanni segja að Gnarrið okkar vaði bókstaflega í vitinu, með buxurnar á hælunum. Hann er svo mikill vitmaður, að hann telur algjörlega nauðsynlegt að repúblíkanageitin Oppra Winnfreys fari í stjórnmál. Hvað þessi auðvaldssinnaði geitfénaður á að gera í stjórnmál, er aukaatriði hjá Gnarrinu, en aðalatriðið virðist vera að Gnarrið mundi hafa svo gaman að því að starfa með Oppru þessari. En svona er nú tómhyggjan, sem ásamt með þjóðfélagslegu upplausnarástandi skolaði Gnarrinu uppá fjörukamb stjórnmálanna í borgarstjórn Reykjavíkur.

Og nú berast fregnir af því tómhyggjuhlandaularnir hafi sérstakan áhuga á að gera hið innantóma og ofurleiðinlega Gnarr að forseta Íslands! Ja þvílíkir drulludelar og andlegar lágkúruhýenur atarna.

Á meðan kapítalisminn með alla sína úrkynjun og samfélagseyðileggingu er að éta Ísland að innan vaða vitfirringarnir áfram eins og blindar mýs í búrskáp, með það efst á stefnuskrá að gera kapítalísksinnaða Gnarrapparatið að forseta. Í hinu orðinu glamra svo vitfirringarnir um nauðsyn einhverskonar þjóðfélagsbyltingar, en sú bylting mun víst aðallega eiga sér stað í rassborunni á róttæklingum nútímans.

Það er óhætt að segja, að Pétur karlinn Þríhross sé enn þann dag í dag í fullu fjöri og kunni jafn vel og fyrrum að bregða sér í allra kykvenda líki.

Vill sjá Opruh Winfrey í pólitík

Og kennir honum Gorgi litla drykkjusvall og kvennafar

Hann var vænn drengur hann Gorgur litli þegar hann var að alast upp í smekkbuxunum og líkur honum afa sínum. Þó er engum ofsögum sagt að litla skinnið gangi eins og herforingi; göngulag hans líkist í öllu göngulagi mjög ölvaðs herforingja, enda var Gorgur litli búinn að fá sér nokkrum staupum of mikið af Gordons gini þegar þessi mynd var tekin af honum. Hann var nefnilega nýkominn heim eftir að hafa fengið sér fullmikið neðaní því með honum Karli afa sínum. Hann Karl afi hefir með höndum, skal ég segja ukkur, að kenna honum Gorgi litla drykkjusvall og kvennafar.

Annars kvað vera óttalegt óstand á henni Katrínu hertogaynju. Það er best að tala sem minnst um það. Við skulum bara vona að Karl afi sé ekki innvinklaður í það óstand. En um daginn heyrði þónustufólkið hana syngja hástöfum þegar Karl var í heimsókn: ,,Og þó ég sé aungin andskotans díana / þá ætla ég samt að fara að fá mér íana".

Georg gengur eins og herforingi

,,Mínir lúsugustu og minnstu húskarlar"

Asskoti er hún eitthvað einkennileg þessi fólskulega árás á landamærastöðina við Egyptaland. Satt að segja er ekki frá því maður kannist eitthvað við handbragðið á þessu illa verki. Ég veit til dæmis ekki svo gjörla hvernig á því stendur, að Framsóknarflokkurinn kom umsvifalaust uppí hugann þegar ég renndi augum yfir fréttina atarna. Það er vitað útum allar jarðir, að Framsóknarflokkurinn hefir lýst yfir heilögu stríði (jihad) á höndur múhámeðstrúarmönnum, hótað að brjóta og bramla moskur þeirra og reka þá sjálfa úr landi (,,og skvetta á eftir þeim skít og hlandi" eins og segir í ljóði þjóðskáldsins). En að húskörlum og griðkum gömlu Framsóknarmaddömunnar skuli skjóta upp með eldglæringum við landamæri Egyptalands kemur samt þægilega á óvart. Að vísu hefur fólk orðið vart við ónot einstakra lúsablesa í Framsóknarfjóshaugnum útí Palestínumenn, en enginn hafði trú á að þeir væru komnir á vettvang með eldspýtur og púðurkéllingar í Austurlöndum nær og farnir að iðka mannfall á þeim slóðum.

En eins og gamla Framsóknarmaddaman sagði eitt sinn á góðri stund eftir að hafa hesthúsað úr fullri flösku af íslensku hvannarrótarbrennivíni í einum sopa: ,,Mínir lúsugustu og minnstu húskarlar, einfættir sem tvífættir, eru svo hugrakkir, að þeir myndu aldrei víla fyrir sér að leggja land undir fót til að vega mann og annan, ef menn skildi kalla, ef málstaðurinn væri í veði."

Mannskæð árás í Egyptalandi

Til fyrirmyndar hjá hinum ókvensterka slagsmálahundi

Mikið er dásamlegt fyrir alla Íslendinga, að Gunnsi Nelson skuli ekki hafa hikað við að láta sig hafa það að berja liggjandi mann ítrekað í andlitið uns blóðið fossaði í stríðum sraumi úr trýninu á hinu ólánssama fórnarlambi. Þetta kallar maður nú hreysti og garpsskap!

En það eru færri sem vita, að hinn knái kappi G. Nelson er ekki kvensterkur. Fyrir mánuði síðan var Gunnsi þessi í samkvæmi hjá frú Ingveldi og hlaut þar snautlega ráðningu af hendi frúarinnar, sumir segja makleg málagjöld. Tildrög útreiðarinnar sem hann fékk voru á þá leið, að hann gerðist sekur um að brúka kjaft og uppástöndugheit við Kolbein Kolbeinsson. Þegar frú Ingveldur ætlaði að ganga á milli þreif Gunnsi í handfylli af öðru brjósti frú Ingveldar og hugðist grýta henni eins og kleprahvolpi útum næsta glugga. En bardagamaðurinn hugumprúði og aðdándi Þorgeirs Hávasonar varaði sig ekki á, að frú Ingveldur er körsk kona og til fyrirmyndar í hvívetna. Það fór nefnileg svo, að frú Ingveldur tók harkalega á móti, snöri Gunnsa niður eins og fífukveik, vafði honum inní gardínu sem hún sleit niður af handahófi og tróð honum að svo búnu ruslapoka ofaní sorptunnuna bak við hús. Lauk svo umsvifum slagsmálahundsins Gunnsa það kvöld.

Gunnar Nelson enn ósigraður

Gamalli griðku att á fjölmiðlaforaðið til að refsa liðhlaupum

Það var rétt gáfulegt hjá gömlu Framsóknarmaddömunni að senda elstu griðkonu sína á vettvang til að skamma strokulýðinn úr Framsóknarfjósinu blóðugum skömmum og hella yfir það hyski dæmalausum svívirðingum í opinberum fjölmiðlum og verja í leiðinni hina sönnu húskarla  Mog griðkur maddömunnar fyrir að hafa staðið vaktina gegn múhámeðstrúarmönnum og hund-tyrkjum. Reyndar mun sú skoðun líka uppi, að það hafi verið frámunalega illa gert að Framsóknarmaddömunni að siga gömlu griðkunni á liðhlaupana, því þetta líti út eins og þegar fíflinu er á foraðið att, og eigi gamla griðkan, svo gigtveik og hrum sem hún er, ekki skilið að vera skipað að hlaupa um gjammandi eins og flón. Þess ber að geta, að gamla griðkan er orðin svo aldurhnigin, um það bil eins gömul og Framsóknarmaddaman sjálf, að það jaðrar við mannvonsku, jafnvel á framsóknarmælikvarða, að láta hana skrölta útum víðan völl með hávaða og derring í fjölmiðlum. Meðferð sem þessi á háaldrari konu hlýtur að varða við lög.

En gamla griðkan, Rúna Magg, er svo sem ýmsu vön og man tímana tvenna; hún var ung stúlka þegar Tyrkjaránið var framið og á besta aldri þegar Sölvi Helgason var flengdur fyrir flakk og óknytti og barðist í her Hriflu-Jónasar gegn helvítis klessumálurunum. Svo að hún á allt traust skilið þegar skildan býður frómum sálum að hefja heilagt stríð við múhámeðstrúarmenn.

Um hina blauðu liðhlaupa úr Framsóknarfjósinu þarf ekki að fjölyrða. En þann óþjóðarumpulýð ætti auðvitað að vera hægt að dæma fyrir föðurlandssvik og landráð og hegna í samræmi við það. Við vitum öll hvað gert er við svoleiðis skaðræðiskvikindi á stríðstímum og því er nauðsynlegt, að setja sem fyrst lög sem taka almennilega á strokudýrum úr Framsóknarfjósinu. Því slíkir fantar eiga hvergi annarsstaðar heima en í gálganum eða á höggsokknum.

„Ég skil ekki mennina“

Frjálshyggjudrengir dregnir á hárinu til síns heima

Þeir bera víða niður þessa dagana frjálshyggjudrengirnir og ekki allt sem siðlegar sem þeir aðhafast. Enda varla við öðru að búast, þar eð hugmyndafræði þeirra er ekki beinlínis densileg. Það þarf náttúrulega mikið glæpaeðli og skringilega siðferðisvitund, að leggja til atlögu við verslunina Pétursbúð við Ránargötu og brúka naglaspýtur og saurugar sprautunálar til að ógna verslunareigandanum og ræna hann.

En sem betur fer höfðu frjálshyggjuræningjarnir hárlubba á hausum sínum, sem lögregluþjónum tókst með harðfylgi að ná taki á. Drógu lögregluþjónarnir síðan dólgana á hárinu og skiluðu þeim uppí Valhöll, en þar hafast svona frjálshyggjugerpi við dags daglega og leggja á ráðin hvar sé nú best að bera niður næst þegar ræna skal. Uppi í Valhöll tóku eigendur frjálshyggjudrengjanna við þeim, skömmuðu lögregluþjónana með ruddalegum blótsyrðum og hótunum fyrir óþarfa afskiftasemi og pissuðu á þá að skinaði.

Ræningjarnir komnir í leitirnar

Náfrænka Gunnars Nelsons er trúlega harðsvíraðri enn hann

Ekki er að undra að slagsmálahundurinn Gunnar Nelson sé mikið og harðsnúið hörkutól, enda er hann náfrændi frú Ingveldar, sem fræg er af andlegru og líkamlegru atgerfi og harðsvíruðum tiltektum. Ekki er að efa, að G. Nelson hefir numið margt nýtilegt af frænku sinni, sem hefir gefist honum vel á ögurstundum í þeim orrustum sem hann hefir háð í bardagahringnum.

Af fræknleik frú Ingveldar má margt göfugt segja, til dæmis þegar hún barðist ein heila nótt við Kolbein eiginmann sinn, Indriða Handreð, Máríu Borgargagn, Óla Apakött, Brynjar Vondulykt, Haffa Frænku, Trugga Fokk, Viggu Sleggju, Vindmey Hross og Sigurveigu Dræsu, og hafði betur. Frú Ingveldur marghlóð sem sagt þessum óföngulega söfnuði umrædda nótt og linnti ekki látum fyrr en öll hjörðin lá í öngviti, en þá dró hún hina föllnu útá tröppur og raðaði þeim þar upp á sama hátt og minkar gera við hænsnin í hænsnakofanum, þegar þeir eru búnir að bíta af þeim hausinn. Til marks um hve þessi orrusta var hörð, þá vóru flestir veggir á heimili frú Ingveldar og Kolbeins skakkir og skældir, sumir beinlínis fallnir, sófar, borð og bekkir mölbrotnir og annað innvols heimilinsins í kássu þar með talin salernisskálin og hjónarúmið.

„Gunnar Nelson er harðsvírað hörkutól“

Á meðan Framsóknarfjósið brennur liggur gamla Maddaman elliær bak við sófa

Óskaplega er mikið lán fyrir gömlu Framsóknarmaddömuna að vera orðin svo elliær að vita hvorki í þennan heim né annan svona rétt á meðan Framsóknarfjósið brennur. Það verður þriflegt um að litast á Framsóknarstöðum eftir að allt er brunnið til kaldra kola nema fjóshaugurinn og þeir sem þar búa.

Hann er náttúrulega vel úti að aka þessi varaþingmannsdula, sem rétt í þessu var gripinn fyrir skróp og strok úr Fjósi gömlu Maddömunnar. Fyrir það fyrsta virðist Þorsteini Magnússyni hafa yfisést, þegar hann gekk Framsóknarmaddömunni á hönd, að Framsóknarflokkurinn var stofnaður í kjölfar Tyrkjaránsins til að berjast gegn Múhámeð spámanni og hund-tyrkjum hans; ennfremur til að berjast gegn heimskommúnismanum, Karli Marx, Halldóri Laxness og Brynjólfi Bjarnasyni; en einkum þó til að berjast fyrir hönd og heimskunnar, græðginnar og kapítalismans. Allt þetta í fari Framsóknar hefir Þorsteini Magnússyni látið sem hann sæi ekki, og þykist koma af fjöllum þegar aðvífandi ofholdgaðar griðkonur úr Framsóknarfjósinu og bregða á brokk í heilagt stríð gegn múhámeðstrúarmönnum og öðrum hund-tyrkjum. Þorsteini þessum var nefnilega fyrir margt löngu ljóst, að félagið sem stendur að Framsóknarfjósinu og Framsóknarmaddömunni er nákvæmlega eins og Hamashreyfingin með öfugum formerkjum. Að þessi drengstauli skuli voga sér að halda fram opinberlega, að hann hafi haldið Framsóknarfjósið væri eingöngu skipað miðjusæknum og meinlausum guðslömbum og sunnudagaskólabörnum, er svo fáránlegt og ósvífið að það minnir á fátt annað súrríalískt málverk eftir moldfullan blábjána.

Hættir í Framsókn vegna moskumáls