Og teymdi þá út á hreðjunum

Hvaða bölvuð læti eru þetta í eignunum? Þeim hefir aldrei flökrað við að vera þátttakendur í hroðalegum morðum, hryðjuverkum og öðrum óhæfuverkum Bandaríkjastjórnar útum allan heim. En þegar 11 ára gömul upptaka af karlagrobbi og dólgslegri greddu Dónalds Trumps er dregin fram í dagsljósið ætlar þetta sama fólk að kafna af vandlætingu. Ég veit ekki hvort er ógeðfelldara dónaskapur Trumps eða vændæting vandlætarana.

Dónaldur Trump er auðvitað mikill maður; hann er Sjálfstæðisflokksmaður, sem túlkar menningarástandið í sínum flokki afskaplega vel; hann er kaldi karlinn í krapinu, sem allir Sjálfstæðisflokksmenn elska, og segir og gerir það sem honum sýnist í krafti auðs og trúir því að hann eigi allt og megi allt. Það er oss Íslendinum sérstakur heiður, að forystulið Sjálfstæðisflokksins okkar eru fastagestir á landsþingum flokksins sem gerði Dónald að forsetaframbjóanda sínum. Ekki þarf að taka fram, að það er mikið gert með það sem íslensku sjálfstæðismennirnir segja og gera á flokksþingum Repúbíkanana. Gloríhállelúúúúíja.

Þegar frú Ingveldur frétti af dónagreddumyndbandinu af Dónaldi birti yfir ásjónu hennar og hún lýsti því yfir að Dónaldur Trömp væri fjörkálfur af því tagi sem hún bæri mikla virðingu fyrir, - annað en óbermið og sóðapaddan Kolbeinn Kolbeinsson eiginmaður hennar, það afstyrmi væri best í að hnusa af rössunum á Indriða Handreði og Brynjari Vondulykt og það væri þung sorg fólgin í að vera gift slíkum manni. Við orð frú Ingveldar varð Kolbeinn kindarlegur í framan og varð hugsað til örlagastundarinnar þegar eiginkona hans kom að honum og Handreðinum, alsberum, undir Reinsróvernum í bílskúrnum forðum. Þá munaði frú Ingveli ekki um að misþyrma þeim báðum tveim og teyma þá síðan á hreðjunum útá götu og bað vegfarendur um að hía á þessa helvítis öfugugga. Það var ljóta uppákoman.

„Nóg komið!“

Mannasiðapostuli og Þríhross kveður sér hljóðs á Alþingi Íslendinga

Það má vera að Jón þessi Gunnarsson alþingismaður sé óttalegur dóni og ruddamenni, það veit ég ekkert um, og þurfi ekki síður en allflestir landsmenn á mannasiðanámskeiði að halda. En það getur allt eins verið, þó svo að mér hafi ekki verið tilkynnt um það, að alþingismanður þessi sé ákaflega mjúkur maður, kurteis og háttvís og kunni öll mannasiðanámskeið heimsins uppa sína tíu fingur. Jón heldur að vísu mikið með stóriðju, miklum virkjunum, kvótagróssérum og ágengum fjáraflamönnum, en það er ekki vegna kunnáttuskorts á mannasiðum, það er bara viðhorf, svona svipað og að halda með KR eða kristilega félaginu Val í fótbolta.

Ekki hefi ég heldur frétt, að Steingrímur nokkur J. Sigfússon sé heimsmeistari í mannasiðum, né meistari í þeirri grein á landsvísu eða sveitarvísu. Hans viðskipti við fólk eru aðallega í því fólgin að nota það sjálfum sér til framdráttar. Þegar Jón Bjarnason, Guðfríður Lilja, Atli Gísla og Lilja Mós voru farin að vera honum til trafala magnaði hann seið gegn þeim með öllum þeim rógi og lygum sem þessháttar kræsingum heyra til. Þó höfðu fórnarlömbin ekki annað til sakar unnið en að svíða undan svikum flokksins, sem þau voru kjörnir þingmenn fyrir, og reyndu að andæfa yfirgangi og auðvaldsdekri Steingríms og hinna svikulu kratahólkanna. Þá voru mannasiðirnir ekki að flækjast fyrir Steingrími J. hans úrkynjuðu flokkseigendaelítu.

Víst er um það, að Steingrímur er gríðarlegur stórkall, en því miður af nákvæmlega sömu tegund og Pétur Pálsson Þríhross framkvæmdastjóri og eigandi Sviðinsvíkureignarinnar. Það skýtur dálítið skökku við, að Steingrímur skuli ekki hafa blásið til gjörningarhríðar gegn Svavari og Álfheiði Inga þegar þau vippuðu honum úr formannstóli VG mínútu fyrir kosningar 2013, eins og hann setti í gang gegn Jóni, Atla, Lilju, Ásmundi og Guðfríði Lilju, já, og Ögmundi. En í þeim leik má reikna Ögmundi það til tekna, að hann kunni þá mannasiði að svíkja sitt fólk og skríða eins og blauður hundur í skotið hjá Steingrími og Flokkseigendunum. 

„Þarft að fara á námskeið í mannasiðum“

Og lautinant Valgerður vitnar

Hjálpræðisherinn verður fljótur að fá fyrir byggingarréttargjaldinu með því halda engladans á hvurju kvöldi í dálítin tíma. En engladans Hjálpræðishersins felst í því að herfólkið dansar berrassað hvurt við annað til að sýna umheiminum, að það sé, með Guðs hjálp, búið að sarga úr sér gredduna, eins og segir í einni af okkar bestu bókum. Herfólkið þarf ekki annað en að auglýsa engladanssamkomurnar vel og selja inná dansinn fyrir drjúgan skilding og hafa auk þess á boðstólum sterka drykki og vægari, sem gestir gætu keypt sér fyrir greiðslu útí hönd.

Reyndar hefir Hjálpræðisherinn ekki engladans nema einu sinni á ári og gleyma þá að jafnaði að auglýsa atburðinn. En þegar fé vantar fyrir byggingarréttagjaldi, þá er ekki nema sjálfsagt að halda engladans öll kvöld þar til þessar fjörutíu og tvær milljonir, sem vantar fyrir gjöldunum, eru komar í kassann. Auk þess mundi engladansinn bræða hjarta almennings og þúsundir og aftur þúsundir Íslendinga mundu með glöðu geði frelsast og ganga Hjálpræðishernum á hönd.

,,Jón Kristófer kadett í hernum,
í hvöld verður samkoma háð.
Og lautinant Valgerður vitnar
um veginn að Drottins náð." 

„Köld kveðja til Hjálpræðishersins“

Samþykkti sameiningu með sínum hætti

Ugglaust hefur formannskosningin í Framsóknarfjósinu verið bæði Sigmundi Dávíð og Sigurði Inga talsvert áfall, ekki verður það dregið í efa. Þessir kómísku tvímenningar eru náttúrlega báðir ófærir um að gegna embætti formanns stjórnmálaflokks; þeir eru ekki einusinni hæfir til að vera formenn bófaflokks eða Bjartrar framtíðar. Að þessir náungar komu til greina sem ráðmenn Framsóknarmaddömunnar í Framsóknarfjósinu skýrist eingöngu af þeirri staðreynd, að kynbótum hefir í aungvu verið sinnt í þessu nautgripahreysi síðan Hriflu-Jónas var á dögum. Þess í stað hefir úrkynjun tröllriðið Framsóknarsamfélaginu og nú er svona komið.

Síðan á sunnudag, þegar Sigmundur Dávíð féll afturfyrir sig í Fjóshauginn, hefir hann setið sem fastast að heimili Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns og eiginkonu hans, frú Ingveldar. Þar hefir margt verið spjallað og aðhafst, sem sannkristnu sómafólki þætti fróðlegt að heyra. Meðal annars hafa verið ræddar góðar hugmyndir um að kála gömlu Framsóknarmaddömunni og tjóðra Sigurð Inga niður í tuddabásinn og setja hring í nefið á honum eins og gert er við mannýga griðunga. Svo hefir líka verið slegið á léttari strengi; Kolbeinn og Sigmundur dönsuðu saman á stofugólfinu og frú Ingveldur bauð þeim herramönnunum að kíkja uppundir pilsið hjá sér.

En besta hugmyndin er samt tillaga Brynjars Vondulyktar, þess efnis, að nú beri að hefja vinnu við að sameina í eitt fjós: Framsóknarflokkinn, Sjálfstæðisflokkinn, Samfylkinguna, Viðreisnarskrípóið, VG, Pírataskrípóið og Björtu framtíðina hans Gvöndar Steingríms. Þetta er afskaplega góð tillaga og enn betra væri ef hún kæmist í framkvæmd. Þessir flokkar byggjast hvort eð er upp á kerfisvillu kapítalismans og stefna þar af leiðandi allir í sömu átt. Þegar Vondalyktin hafði borið upp tillögu sína, stóð Sigmundur Dávíð upp í öllu sínu veldi og mé kröftuglega utaní stofuvegginn, því hann heldur að slík háttsemi sé forn bændasiður. Þessi tiltekt hins ofurfallna húskarls var túlkuð sem algert samþykki hans við tillögu Vondulyktarinnar. 

Sigmundur: Kosningarnar voru áfall

Hver er Litla Gula Hænan?

Nú er kominn til skjalanna einhver dularfyllsti framsóknarmaður, sem um hefir verið getið, og þeir þeir þó margir undarlega dularfullir. Ekki hafði spurst til þessa nýstárlega framsóknarmanns, að minnsta kosti ekki að ráði, fyrr en í gærdag eða gærkvöldi. Að vísu kannast margir við nafnið síðan í barnæsku, en að nafnberinn væri framsóknarfugl hafði aungvum dottið í hug áður. Þetta er að sjálfsögðu Litla Gula Hænan, sem koma alfiðruð og fljúgandi inná einhverja snilldarsíðu sem Vigdís Hauksdóttir skrifaði á. Nú er Vigdís sjálf bæði lítil og gul, en það er af og frá að hún sé af einhverju hænsnakyni, svo að ekki er hún Litla Gula Hænan.

Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður varð agndofa þegar honum bárust fréttirnar af Litlu Gulu Hænunni, hélt fyrst að hann væri kominn með snert af deleríum tremens og hvolfdi í sig þrem fleytifullum vantnsglösum að rótsterku wiskýi á rúmri mínútu til að jafna sig á tíðindunum og bægja tremensinum frá í bili. Kolbeinn hafði nefnilega líka gengið útúr Háskólabíói undir ræðu Sigurðar Inga og lætt sér heim til að sleikja sár sín í hópi ástvina sinna. Faðir Kolbeins, gamli Kolbeinn Kolbeinsson fyrrv. kaupfélagsstjóri með aðsetur á dvalarheimilinu Kopar, hafði hringt í son sinn, um leið og ljóst varð Sigmundur var fallinn, og ausið yfir hann svívirðingum og skömmum og haft í hótunum með að berja hann í hel. Þannig að segja má, að Kolbeinn yngri hafi verið nánast yfirbrunninn til sálar og líkama þegar honum barst fréttin af Litlu Gulu Hænunni.

Í allan dag hafa menn spurt sjálfa sig og aðra um hvaða helvítis hæna þetta sé, sem Vigdís dró fram úr pússi sínu í gær. Helst er hallast að því, að þarna eigi formaður fjálganefndar við litlu fröken Alfredós, en hún er hvort tveggja lítil og gul og að Vigdís sjái eitthvað hænsnalegt við hana. Litla Gula Hænan er að minnsta kosti ekki ,,litla gula hænan" úr dæmissögunni frægu, því púta Vigdísar er að hennar sögn hið versta óbermi. Allt um þá, þá er sumir grandvarir framsoknarmenn svo felmtri slegnir, að þeir tala um að hafa uppá þessu dularfulla hænsni og höggva það.

Heppilegra ef Sigmundur hefði talað

Frjálslynd og róttæk jafnaðarfélagshyggja

Já já, þau geta sem lofað eins og þau vilja, undanrennuhænsnin í VG, en það breytir aungvu með það, að hægt er að ganga að því vísu, eins og dagur fylgir nótt, að það er ekki að marka eitt einasta orð eða loforð sem hrökkur þeim af munni. Og um huginn og gleðina, sem litli ekkiformaðurinn gerir að umræðuefni, er það að segja, að þar er um að ræða þennan sama venjulega efrimillistéttarhug og sömu þórðargleði, sem litað hefir líf þessara greyja síðan þau fóru að muna eftir sér. (Það er að segja ef þau hafa yfirleitt einhvern tíma munað eftir sér.)

En eitt kosningaloforð á undanrennufólkið í VG þó í fórum sínum, en það er notað til heimabrúks: Að reyna að komast í ríkisstjórn hvað sem það kostar. Einkum þykir þeim matur í að fórna væntingum kjósenda sinna á altari kapítalismans fyrir það eitt að komast í ríkisstjórn; engin flokksnefna eða glæpasamtök er svo svört að hin hugsjónabólgnu, róttæku vinstrfélagshyggjutröll séu ekki tilbúin að taka niðrum sig og leggjast með þeim, hvar sem er. Þetta kalla þau róttæka frjálslynda jafnaðarfélagshyggju og samtal.

Svo mega kjósendur VG ekki gleyma því, að litli undanrennuflokkurinn þeirra er samherji Samherja, álversflokkur frá Bakka og olíuvinnsluflokkur á Drekasvæði. VG er líka flokkur Sjóvár og SpKef og skjaldborgarflokkur auðvaldsins. Svona fjölbreyttur undanrennuflokkur hefir, sem sjá má, aungvann tíma til að vera flokkur eða bandalag alþýðunnar, enda er orðið alþýða ekki til í orðabók þeirra, ekki frekar en sósíalismi, stéttabarátta eða verkalýðsvald. Nei, VG er nýmóðins flokkur, sem vill lepja allt upp sem lekur úr graftarkýlum auðvaldsins og hikar ekki við að setja stút á munnin og kyssa þegar íhaldsframsókninni þóknast að glenna framaní hann blessaðan gullrassinn sinn.

Tekjuháir leggi meira til samfélagsins

Þau eru í stjórnmálum til að hafa áhrif.

Vinstrigræn eru lík þeim manni, sem varð hórnum að bráð og fór að stunda vændi. Um miðjan fyrsta áratug tuttugustu og fyrstu aldar fór að bera nokkuð augljóslega á þessum vændistilhneygingum; flokksforystan gekk fram með góðu fordæmi og glennti rassinn af brjóstumkennanlegri brókarsótt nauðaberan framaní Sjálfstæðisflokkinn og gömlu Framsóknarmaddömuna, sem roðnaði af blygðan.

Svo kom Hrunið og VG forystan lagðist hundflöt, með buxurnar á hælunum, í spillingarsvaðið og hleypti fjármagnseigendum, sægreifum, Samfylkingunni, - já nánast gjörvallri kapítalistahjörðinni, - aftaná sig og uppá sig. Og allir hlógu að þessu ólánsportmenni með fémínístahattinn hvar það velti sér eins og svín upppúr auðvaldsforinni og leið greinilega frábærlega vel. Einkum var látið af ógurlegum dugnaðarlátum formannsins, sem hætti að sofa í fjégur ár og reyndi telja vönkuðum almúganum trú um að hann væri alltaf moka einhvern óskilgreindan flór, sem reyndist þegar betur var gáð þessi venjulegi Framsóknarflór. Og það sem formaðurinn kallaði að moka var það sem á venjulegu mannamáli heitir að hræra. Þannig var nú það.

Það verður sjálfsagt gaman fyrir suma að fylgjast með því hvar VG fær hórdómsfýsn sinni best borgið næst. Þetta fyrirbæri mun ekki, þrátt fyrir yfirlista róttækni sína og félagshyggju, hika við að leggjast með Sjálfstæðisflokknum, þó að hann sé bara skipulögð glæpasamtök, því að stórmennin í VG eru í pólitík til að ,,hafa áhrif!"

Snýst frekar um málefnin

Mál að linni

Þeim ætlar seint að linna andskotans látunum í flórnum í Framsóknarfjósinu. Og fjölmiðlar elta þennan auma skítaslag eins og þeir eigi lífið að leysa og ná varla andanum af geðshræringu. Nær væri að fjölmiðlar hættu að minnast á þessar aumu fjóspöddur og sneru sér að mikilvægari málefnum. 

Það þótti meira að segja fréttnæmt, að drengfuglinn Ásmunur Einar, sem var svo róttækur kommúnisti þegar hann var í VG að hann varð að ganga Framsóknarflokkinn, tók sig til og fór að væla undan Sigmundi nokkrum Dávíð og var á honum að skilja að Sigmundur væri javfnvel verri en Steingrímur J. Álfhildur og Svavarsfjölskyldan öll til samans. Í kjölfarið verður það svo frétt, að Sigmoundur Wintris von Panama vældi undan því að Ásmundur Einar væri að ljúga uppá sig. Reyndar hefur ógæfa Framsóknar uppá síðkastið gengið útá lýgi, sem sé lygar flokksmanna í garð hvers annars og varnarræður þeirra, útataðar í lýgi, byggðar á ósannindum, til að avegaleiða umræðuna útí móa.

Það sem er ef til vill fréttnæmt er hve íslenskir kjósendur eru iðnir við að kjósa lygara ú hverjum einustu kosningum. Kjósendum er vissulega vorkun, því að fátítt er að aðrir en lygarar séu í framboði. Eftir stendur, að lygin er sigurvegari allra kosninga á Íslandi. 

„Menn hafa haldið fram ósannindum“

Sigurður sparkar í liggjandi mann

Það var skelminum Sigurði Inga líkt, að sparka í liggjandi mann, sem aukinheldur er með allt sitt á Wintrishælunum. Og Sigurður Ingi gerir ekkert með þá staðreynd, að það var Sigmundur Dávíð sem leyfði honum að tala. Því verður seint trúað að framsóknarmenn kjósi soleiðis fant fyrir formann hjá sér, umfram kraftaverkadrenginn S. Dávíð. Og hvað með það þótt kraftaverkadrengurinn hafi í bríaríi laumast suðrá Bessastaði í óleyfi til að sprengja ríkisstjórnina útaf því að vondir menn með sjónvarpsmyndavélar hafi komið uppum hann.

Þjóðinni væri fyrir bestu að Sigurður Ingi hætti á þingi og einbeiti sér að því lækna kýrrassa, en veri ekki að þvælast fyrir hinum járnharða vilja foringjans að gera núlíðandi öld að framsóknaröld með spillingarþef Fjóshaugsins mikla alltumkring út útí hvurju skúmaskoti. Og þessa Eygló á náttúrlega að flytja hreppaflutningi yfrí Samfylkinguna og setja hana þar niður í einhverju örreytiskotinu, en í Samfylkingunni eru bara örreytiskot.

Sigurður Ingi gagnrýnir Sigmund

Andi Hriflu-Jónasar ræður ríkjum á Wintrisvöllum

Sjáiði snigilinn; hann sleit framkvæmdastjórnarfundi Framsóknar í fússi og sagði fundarmönnum að éta mykju fara til Andskotans. Svona eiga sýslumenn að vera. Og gamla Framsóknarmaddaman varð svo ofsaglöð í kör sinni þegar hún frétti af snöfurmannlegum tiltektum piltsins að hún lét hafa eftir sér, að litli Wintris væri sannlega Hriflu-Jónas endurborinn. Svo muldraði hún víst uppúr sér einkennilegum athugasemdir um Sigurð Inga, sem ekki eru eftir hafandi. Þær vóru, að því er heimildir segja, svo ljótar, að þeir er á hlýddu læstu sig inni af skelfingu.

Auðvitað er Sigmundur Dávíð svo góðhjartaður, að hann vill ekki fyrir nokkurn mun íþyngja sálarlífi ábyrgra framsóknarmanna á flokksþinginu með því að leyfa Sigurði Inga að tuldra yfir þingheimi með sinni draugslegu rödd eitthvert reginkjaftæði og tilhæfulausar dylgjur um betri menn og málefni þeirra. Því að Sygmoendur Wintris von Panama er réttlátur og hófstilltur heimsmeistari og hann ræður hverjir fá að halda ræður í Framsóknarfjósinu.

Eftir að Sigmundur hafði slitið fundi og rekið fundarmenn á dyr funduðu þeir lengi saman þeir Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri, Alfredó Sölunefndareigandi og gifturíki kaupfélagsstjórinn úr Skagafirði. Það sem um var rætt á þeim fundi er að sjálfsögðu trúnaðarmál, en víst er að þar var ekki töluð vitleysan. Þó er ekki ólíklegt, að þremenningarnir hafi verið að leggja á ráðin um það hvernig best verði að haga brottrekstri Sigurðar Inga, Eyglóar og prestssonarins að norðan útúr Framsóknarfjósinu. En álitið er að sú athöfn fari fram á morgun, sunnudaginn 2. október, á þann hátt, að dýralækninum og hans hyski verði einfaldlega mismunað útum taðgatið á Framsóknarfjósinu og beint ofaní Fjóshauginn, ,,og komi hvorugt upp síðan" eins og segir í Egilssögu um lok viðskipta þeirra Skallagríms og Brákar kerlingar.  

Sleit fundinum án niðurstöðu