Matseðillinn á grímudansleiknum á Bessastöðum

Samkvæmt áreiðanlegustu heimildum sem fáanlegar nú til dags, þá er þingflokkur Miðflokksins í óðaönn, í þessum töluðum orðum, að vígbúa sig, því þingflokkurinn ætlar að vera víkingasveit í glimmerglansveislunni á Bessastöðum í kvöld. Gyrtir sveðjum og öxum, með skildi og spjót og atgeiri ætla þau að ösla fótgangandi á konungs fund og höggva hvurn þann ólánsbesefa er á vegi þeirra verður. Fremstur fer stafnbúi Miðjuflokksins, með öxina Rimmugýji upp reidda til höggs, en lestina mun reka helsta griðkona Miðjunga, vopnuð fjósaskóflu þess albúin að leggja hana flata við trýnin á kynsystrum sínum á þingi.

Á þessari stundu er alls óvíst hvort umrædd veisla verði annað en móttökuathöfnin ein en heldur líklegt verður að telja að hún breytist á augabragði í hlálega fólkorrustu með drjúgu mannfalli, brestum og blóði. Má vera að margur knár kappinn verði út borinn á völlinn, hröfnum til gottgjörelsis, eftir að leikurinn ,,hjólum í tíkina" hefir verið leikinn. Má og einnig vera að hröfnum verði bumbult af að graðga í sig fallna þingmenn, en sem kunnugt er, þá er bannað með lögum að eitra fyrir ref og varg. Og það get ég sagt yður satt, að fátt er ókræsilegra en hrafn með niðurgang, fljúgandi úm loftin blá, dritandi yfir mannfólkið; hrafnsniðurgangur er eitraður eins og krataeðlið og framsóknarvírusinn og vís með að drepa hvurn þann er hann lendir á.

So er matseðillinn hjá kokknum á Bessastöðum forvitnilegur í kvöld. Þar veður meðal annars á borðum svartbakapaté sem og hvalsauga í hunangskonnjakki. Þá er vert að geta haugsaladsins, sem gert er úr sérvöldu og verkuðu taði úr hænsnakofanum á Bessastöðum. Og yfir borðum vokir svo atburður síðasta sólarhrings, Miðflokkshneykslið, eins og þrumuský, til bragðbætis öðrum réttum.     

Forsetinn tekur á móti þingmönnum

Ekki nein hörmung að horfa upp á hann. Neinei

Þá er nú heldur en ekki nein hörmung að horfa upp á Steingrím J. Sigfússon, Samherjan mikla, upphefð hans volduga, heiðarleik og stjórnvisku. Hann minnir á mannaumingjann sem segir frá í guðspjallinu, sem hóf samtal sitt við Drottinn sjálfann á þessum orðum: ,,Gvöð, ég þakka þér fyrir að vera ekki eins og þessi grútskítugi tollheimtumaður hérna við hliðina á mér", nema hvað bænagjörð Steingríms hljóðar sem hér segir: ,,Mammón, drotin minn, ósköp þakka ég þér fyrir að vera ekki eins og þessir hörmulegu og óréttlátu miðflokksskítakleprar, sem þjóðin hefir nú komist að hvurn mann þeir hafa að geyma." Svo koma Samherjar Steingríms í Sjálfstæðisflokknum til hans og klappa honum vingjarnlega á beran kollinn og flissa að honum um leið og Steingrímur dillar skottinu vinalega á móti og veltir sér um hrygg af undirgefni fyrir fótum Samherjanna og ýlfrar góðlátlega.

- Hann má þó eiga það hann Steingrímur, mælti frú Ingveldur, - að hann endurreisti Gamla Ísland upp úr dékotans Hruninu og margir fengu skuldir sínar niðurfelldar í anda faðirvorsins, ,,svo sem vér og fyrirgefum órum skuldunautum" og allt það. Og ekki lét hann kommafíflin, sem hann hafið logið til að kjósa sig, hafa áhrif á sig og stóð með sínum Samherjum allt til enda og stendur með þeim enn og nú með pálmann í höndunum." 
- Já, hann er mikill blessaður maður hann Steingrímur, svaraði Brynjar Vondalykt að bragði og másaði eins og hlöðukálfur ofan í glasið. - Ha-ha-hann kann nú að plata hyskið sem heldur að það séu kommar og sosíalistar. Sjáið nú kellingarhólkana sem hafa verið á þingi fyrir VG, allar eru þær klæddar í drapplitaða larfa og margvafðar þykkum treflum, nema ein, sem er alltaf klædd eins og jólatré, stuttpilsuð og heldur tóm. Já, hann er helvíti sniðugur hann Steingrímur og lætur ekki að sér hæða.

Kolbeinn, Handreðurinn og Máría Borgargagn hafa ráfað um hljóðlát í dag, því þau óttast um heilsu gömlu Framsóknarmaddömunnar, að hún fái ólgandi niðurgagn og gigtarsting í rassakinnarnar ef fólk hættir ekki að hafa klausturævintýri miðflokkshjúanna í flimtingum og þá orðræðu og samtal sem það fólk hafði í frammi með moðuxum Flokks fólksins. Það er kanski skiljanlegt að vel gerðir drengir eins og hann Gunnsi Bragi og hann Beggó séu hræddir við Albertínu og Silju, eða hvað þær nú heita þessar gellur sem hafa næstum hrellt úr þeim líftóruna með stórkarlalegum tiltektum. Vissulega er staðan viðkvæm og lítið má út af bera á þessari stundu ef ekki á að fara illa. Best væri að losa sig úr þessari vandræðastöðu með því bíða aðra meiri og verri. Nú verðum vér að sameinast og herða kókaíntökin hvort á öðru ... Jamm og já.  
  

„Hörmung að horfa upp á“

Það sló grafarþögn á viðstadda og þeir voru lémagna í uppgjöf sinni

Aldregi hefði mér getað dottið í hug að hámenningarlegir drengir og ein stúlka með þeim, sem háðu bæðnastund í Klaustrinu við Alþingishúsið væru eins herfilega innréttuð og raun ber vitni. Er nema von að manni komi í hug að einhverri ólyfjan hafi verið byrlað út í klausturbruggið, sem þessu heiðursfólki var borið á borð? Enda bendir allt það sem fjölmiðlar hafa birt af munnsöfnuði fólksins í Klaustrinu til þess að því hafi ekki verið sjálfrátt, en samt hefir það al-ljótasta ekki enn verið gjört heyrinkunnugt almenningi, en það kvað vera svo skelfilegt, að jafnvel gamlir sjóarar, forhertir í öllum tegundum fárviðra, fyllast ósjálfrátt viðbjóði á dýrategundinni ,,poleticus" og segja sem svo, að sona helvískt lið hefði verið kjöldregið og kaghýtt um borð í þeirra skipum.

Þegar hinar hryllilegu fréttir af fundarhaldi yfiraðals Miðflokksins með helmingnum af Flokki fólksins, og að hreinar og klárar upptökur af því bænastandi í Klaustrinu væru nú í höndum fjölmiðla, sló þögn á alla sem staddir voru á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kobeinssonar og fólk glápti steini lostið með hangandi hökur og lafandi tungur hvort á annað í lémagna uppgjöf. Svo rauf frú Ingveldur þögnina með yfirlýsingu um að þessum pörupiltum muni hún ekki hleypa inn á sitt heimili á næstunni; það vær sök sér að Sigmundur Davíð hitti jólasveina og kújóna Flokks fólksins til skrafs og ráðagerða, en að þeir væru svo vitlausir að gá ekki að hlerunarbúnaði á fundarstað væri ófyrirgefanlegt og væri nú réttast að hún hefði upp á þessum líka þrifagöltum og veitti þeim ráðningu sem þeir mundu muna eftir.

- Og hvað var þessi kvennsa að gera með fimm eða sex heimskum subbuköllum inni í annarri eins svínastíu og Klaustrinu?, æpti frú Ingveldur og gaf Brynjari Vondulykt þungan selbita í klobbann svo hann kipptist til, rak upp gaul og missti glasið á gólfið. - Þessi uppákoma er svo alvarleg fyrir betri stéttirnar á Íslandi, efrimillistéttina og yfirstéttina, hélt frú Ingveldur áfram, - að sjálfu þjóðskipulaginu og kapítalismanum er hætta búin. Hvað segir þú til dæmis um það Kolbeinn, sem ert skuggaráðsmaður og kommisar gömlu Framsóknarmaddömunnar og ræður því sem þú vilt ráða bæði í Miðflokknum og hjá Framsókn, hvort ekki sé tími til kominn að grisja haugfluguhópinn á Fjóshaugnum og fylla vitin á þessum ólánsgemsum af mykju til freista þess að þeir hætti að skensa og spoksetja duglegar og góðar stúlkur á Alþingi, sem ég hefi velþóknun á. Og ef það dugar ekki, þá er ekki um annað að ræða en að reka þá eins og sauðskepnur upp á háfjöll, eða koma þeim við á einhverri af þessum peningaeyjum í suðurhöfum.       

„Dapurt,“ segir Inga Sæland

Lækningamáttur klósettlegu kann að vera staðreynd

Það hefir aldrei þókt góð latína að liggja sofandi inni á klósetti, hveð þá heldur með brækunar gyrtar niður að knjám eða jafnvel að ökklum. Ekki hefi ég heldur heyrt þess getið að það hafi einhvern lækningamátt svo um muni að gista salerni sjúkrahúsa. Að vísu eru pestargemlingar með herlega skitu vel geymdir við klósettskálina hvort heldur þeir eru vakandi eða meðvitundarlausir. 

Og minnist ég nú skipsfélaga frá því fyrir fjörutíu og sex árum, sem féll í svefn á salerninu í næsta bát sem við lágum utan á. Nú, það komu einhverjir djöflar af þessum bát um borð hjá okkur árla mjög, vöktu okkur með munnsöfnuði og skipuðu okkur að sækja hið arma sóðasvín úr okkar áhöfn sem lá upphringaður kringum taðskálina með buxur niðri á hælum og hraut eins og hann lægi við dúnsæng í mjúku rúmi. Og til að undirstrika kröfu sína hótuðu djöflar að taka okkar mann og kasta honum í sjóinn milli báta með netadreka bundinn um hálsinn. Það varð úr eftir dálítið mudur, bölv og urr að við sóktum félagann, sem lá alveg eins niðurhringaður og okkur hafði verið sagt. Vissulega var maðruinn mjög dauður, eiginlega steindauður og kominn langleiðina til Helvítis, en samt þó ekki svo að hann færi ekki að myndast við að bera fyrir sig fætur þegar við höfðum mismunað honum yfir lunninguna og inn á okkar dekk.

En ég minnist líka veikrar konu, sem komið var með undir sírenublæstri og ljósagangi að sjúkrahúsinu. Kvennsniptin var tein og skoðuð og að svo búnu var hjúkrunarkonu í bláum, knésíðum kjól skipað að fara með veiku konuna beint inn á klósett og láta henni batna þar. Morgunin eftir var konugarmurinn orðin mikið betri og hjúkrunarkonan komin úr kjólnum og farin að striplast um sjúkrhúsgangana. Morguninn þar á eftir hafði konunni batnað heil ósköp og daginn eftir var hún útskrifuð og þá orðin svo heilbrigð að hún hljóp í brott stökkvandi eins og kiðlingur í klettum. Hinsvegar var hjúkrunarkonan, sem hafði verið í bláa, knésíða kjólnum, orðin brjáluð og var lokuð inni á vitfirringahælinu, því hún hélt því fram að yfirlæknirinn hefði rifið hana úr kjólnum og komið mjög ósæmilega fram við hana.   

Gisting á salerni „óyndisúrræði“

Vér vonum að læknirinn hafi ekki verið fullur

Æ vesling drengstaulinn að fara sona flatt áðí. Við skulum biðja til allra góðra vætta, að læknirinn sem skar piltinn okkar hafi ekki verið fullur og misst hnífinn á rangan stað og sneitt ,,visst líffæri" af. Hvað vitum við hverju þessir læknisandskotar í útlandinu finna upp á? Já, það þarf ekki einusinni útlenskan lækni til; Gottfreð okkar Gottfreðsson er alíslenskur læknir og hefir framið ýmiskonar axarsköft, sem hvert og eitt varðar við hegningarlög og fjölda ára fangelsi. En Gottfreð er séður náungi og hefir ætíð bjargast, stundum á elleftu stundu eins og þegar hann flúði til fjalla með grimmdarsegginn Þorgarð skipstjóra á hælunum; þá skall nú hurð nærri hælum, drengir mínir.

Á jóladag í hitteðfyrra fékk gamla frú Sigurveig, amma Sigurveigar Dræsu, hjartaslag og leið útaf í faðmi fjölskyldunnar. Gottfreð læknir var kallaður til og mætti á svæðið undir megnum áhrifum áfengis og með rjúkandi vindil í trantinum. Ættingjum gömlu konunnar varð um og ó þegar læknirinn blés brennivínsþefjandi vindlareyk framan í það og kvað upp úr með að kerlingin mundi ná sér, það væri aungin hætta á öðru, - því miður fyrir suma , hahaha. Og Gottfreð læknir rak sprautunál í veslings gömlu konuna með þeim orðum að hún hefði gott af að fá dáindisgóðan amfetamín- og heróínsslurk í rassgatið. Og Sigurveig gamla glennti upp skjáina og reis upp úr dauðadáinu og var fjaðurmögnuð eins og unglingur.

En viðvíkjandi fótboltakallinn okkar, þá er ekki loku fyrir það skotið, að hann verði bara mikið betri í fótbolta ef læknisillyrmið hans hefir gloprað knífi sínum á þann legg, sem ekki má nefna upphátt. Gottfreð lækni varð sem sé eitt sinn á að sterílízéra vandræðamann sem hafði komið til hans til að láta fjarlægja vörtu. Það varð auðvitað dálítið uppistand út af þessum leiðu misstökkum, en Gottfreð snöri gæfunni í lið með sér og tókst með ótrúlegri lempni að fá sjúklinginn, sem orðinn var bæði vörtulaus og leyndarlimslaus, inn á að nú væri ekkert sem héti ljótt: hann yrði að skipta um kyn, verða kérlíng, hahaha. Í framhaldinu brá Gottfreð læknir skurðarknífi sínum enn á loft og græjaði hefðardömutól á hinn fyrrverandi karlmann, sem hefur allar götur síðan gengið einungis í kjól eða gráblárri pilsdragt. Þetta kallar maður nú að geta snúið sér farsællega út úr erfiðum aðstæðum.

Birkir varð að fara í aðgerð

Mikil er vonskan ...

Mikil er vonskan í veröldinni. Og nú eru tengdamæður farnar að reka tengdasyni sína á hol með búrsaxinu. Ekki fyrir so margt löngu heyrðum vér líka af því að tengdamóðir nokkur í Búðardal sigaði búrtík sinni, blóðgrimmri, á tengdadóttur sína, sem mátti prísa sig sæla fyrir tíkin hreinlega át hana ekki upp til agna. Því spurjum við í angist hvernig á sona tiltektum stendur, hvort virðing fyrir eining fjölskyldunnar sé fyrir bí. En nú er aðventan í nánd og standa allar vorar vonir til að fólk fari að haga sér skikkanlega og strengi þess heit á gamlárskveld að akta sem siðaðir einstaklingar á ári komanda.

Og af því nú að aðventan hefir borist í tal, er við hæfi að minnast á að nú fer í hönd sá tími ársins sem meir von en ella er á ýmsum hættulegum óvættum. Vér þekkjum öll Grýlu, Leppalúða, þann djöful, og Jólasveinana, og ekki erum vér með öllu ókunn Jólakettinum, sem leggur sig eftir að eta börn, já já og eta eiginlega allt sem að kjafti kemur af ótrúlegri grimmd og græðgi. Einn af mínum sáluðu vinum, blessuð sé minning hans, orðaði stundum hlutina á þann veg að þessi og þessi hrunverjinn væri gráðugur eins og Jólakötturinn.

Ein er þó sú óvætt, sem undur lítið hefir borið á góma þrátt fyrir að vera mannskæð, árásargjörn og haldin náttúrlegum djöfuls anda. Þessi óvætt er Jólafjandinn, hryllileg hvar sem á er litið. Jólafjandinn er afkvæmi Grýlu gömu og Jólakattarins. Það fór sem sé aldreigi so að Grýla félli ekki með Jólakettinum og hann með henni og varð af þessi þrifa getnaður. Tilkoma Jólafjandans vakti blendnar tilfinningar í brjósti Leppalúða og varð ákaflega ófriðsamlegt að heimili þeirra Grýlu um skeið, því Leppalúða geðjaðist, sem vonlegt var, lítt að því að eiginkona hans félli í synd og saurlifnað með einhverju argasta villudýri sem þekkt er á byggðu bóli, helvítis Jólakettinum. Já. Síðar mun eg gjöra Jólafjandanum betri skil, en hann er vægast sagt enginn ættleri hvað varðar grimmd, græðgi og hneigð til mannáts. 

Talin hafa stungið tengdason sinn

Hann varð fyrir hrottafengnu kynbundnu ofbeldi

Þegar þessi orð eru skrifuð liggur góðvinur okkar allra, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, sárþjáður eftir kynbundið ofbeldi, á Landspítalanum við Fossvog og samkvæmt upplýsingum vakthafandi hjúkrunarkonu er líðan hans hér um bil eftir atvikum þessa stundina, erfiðust sé grátköstin sem ríða yfir hann annað slagið eins og miskunarlausir brotsjóir. Kolbeinn kom með sjúkrabíl á sjúkrahúsið þrijudagkvöldið og var þá nær dauða en lífi. Í ljósi aðstæðna kölluðu læknar lögregluna til því grunur lék á saknæmum atferli í aðdragandi þess að Kolbeinn var fluttur á sjúkrahús.

Tildrög þessa máls vóru heldur ekki af verri endanum: Frú Ingveldur, eiginkona Kolbeins, hafði fyrir algerða tilviljun heyrt á mál bónda síns er hann sat að spjalli við kunningja sína, þá Brynjar Vondulykt og Óla Þ. Apakött. Heyrði hún að Kolbeinn sagði við félagana: -Helvítis kerlíngaöspin er náttúrlega algjörður bölvaður sódómískur, það meira að segja vellur ónáttúra og brenglaður losti úr um eyrun á henni. Og félagarnir óku sér í sætunum af vellíðan við að hlýða á mál Kolbeins og virtust sammála honum í einu og öllu. -Og ekki er nú géðslegra að sjá helvítið á klósettinu. Ég get sagt ukkur, vinir mínir, að þegar ég gægðist gegnum skráargatið í morgun þegar hún var að athafna sig þar inni, rak mig hreinlega í rogastans.

Kolbeinn hóf næstu setningu, en náði aldrei að ljúka henni því frú Ingveldur blandaði sér í málið og veitti Kolbeini kynbundið ofbeldi af svo hrottalegri stærðargráðu og Vondalyktin og Apakötturinn tóku til fótanna og hlupu lengi því þeir voru nær vitstola af skelfingu. Það varð Kolbeini aftur á móti að nokkru leyti til bjargar, að þegar nágranninn sá hann koma svífandi eins og úldinn þorskhaus út um stofugluggann og glerbrotahríðina á eftir sér, þá hringdi hann strax í neyðarnúmerið og tilkynnti slys, sem væri jafnvel morð. Á þessari stundu er hæpið að Kolbeinn muni nokkurn tíma öðlast kjark til að klára setninguna sem hann var byrjaður á þegar frú Ingveldur batt enda á málæðið í honum; en setningin sú er líka þess eðlis, órjáleg og djöfulleg að aungvum lifandi manni dettur í hug að hafa þann viðbjóð eftir, hvað þá að segja slíkt um maka sinn eins og Kolbeinn ætlaði að gera.

Máttur #MeToo að gripið var til aðgerða

Talsmaður og hlaupatík loddaranna

Þá hefir talsmaður og fjölmiðlafulltrúi Steingríms J., Svavarsfjölskyldunnar og Álfheiðar talað, eða öllu heldur glamrað, því loddaramálæði fyrir slíkan fénað er ekki tal heldur glamur. Og talsmaðurinn fimbulfambar samkvæmt nótnahefti eigenda VG um að hann telji, gruni og skynji að VG hafni orkupakkanum, en hann ropar samt ekki neitt í þá átt að hann sé viss, sem merkir auðvitað að mestar líkur séu á VG samþykki orkupakkann, jafnvel full vissa, því VG er mikill auðvaldsflokkur sem svíkur allt sem hann hefur lofað.

Síðasta laugardag stóð talsmaðurinn í stafni aðgerðar sem átti að miða að því að ljúga að almenningi að VG væri ógurlegur verkalýðsflokkur og að ný verkalýðsforusta væri á alfarið á hans vegum. Reyndar fór umræddur fundur að mestu forgörðum og kafnaði í skítalyktini af fundarboðendum. Að fundi loknum settu talsmaðurinn og flokkseigendur aftur upp andlitssvip efrimillistéttar og yfirstéttar og hunskuðust heim til sín.

Sannleikurinn er hinsvegar VG ekki beint hliðhollur, enda er VG ekki byggt á sannleika, heiðarleik og alþýðlegheitum, öðru nær. Nýja verkalýðshreyfingin á að engu leyti rót sína að rekja til VG, Samfylkingar eða nokkurs af þessum subbuflokkum sem sæti eiga á Alþingi. Þetta veit talsmaðurinn en lætur sig samt hafa það að stjórna loddarafundi fyrir loddarana vini sína. Og þegar þessi volaði eintrjáningur ber sér á brjóst svo holhlómurinn glamrar innra með honum og segist telja, álíta og vona að VG hafni orkupakkanum þá er næsta víst að hið öndverða sé þegar ákveðið og að VG samþykki orkupakkann og fái að sleikja útum með auðvaldinu 

Telur að VG hafni orkupakkanum

Af hrúfublaðkinum, Stjána í hvalnum og Arinbirni Arinbjarnarsyni

Þettta er algjörlega alveg dásamlegur hrúfublaðkur og svo spakur að hann nýtur þess í botn að láta klappa sér og kela við sig. Þessi dásamlegi hrúfublaðkur er heldur ekki alveg ókunnur mönnum, því hann hélt lengi til í Mjóafirði og jat góðgæti úr lófum heimamanna. Í hitteðfyrra komst bleesuð skepnan í kast við dólginn Kritján í Hvalnum, sem elti hrúfublaðkinn sólarhringum saman á Hval 9 og skaut og skaut á eftir honum en hæfði aldrei alminnilega, kanski sem betur fer því annars hefði Arinbjörn Hauksson hjá Spésíallý Wældlæv Addvenntjúrs getað náð myndskeiðinu af hinu ástúðlega dýri. En eltingaleik Krisjáns í Hvalnum við Hrúflublaðkinn okkar lauk með því að karlinn þrumaði skutlinum úr fallbyssunni beint í strandveiðitrillu. Fyrir vikið tafðist Krisján en hrúfublaðkurinn komst undan.

En svo vikið sé að Arinbirni Haukssyni, þá er hann skyldmenni Arinbjörns Arinbjörnssonar sem löngum hefir haft íllt orð á sér fyrir kurfshátt, skort á snyrtimennsku og ókurteisi við kvennfólk. Arinbjörn Arinbjörnsson var einnegin um skeið skotmaður á einu hvalveiðiskipi Stjána í Hvalnum og vann sér til frægðar að missa jafnvægið um leið og hann hugðist hleypa af á hvalræxni, en við það snöri hann byssunni í hálfhring og skaut. Skutullinn þaut sem kólfi væri skotið beint inn um brúargluggann og steindrap kaptugann. Af þessu sorgelga tilefni sagði Kristján í Hvalnum Arinbirni upp störfum og Arinbjörn var kærður fyrir morð af yfirlögðu ráði, en dómararnir dæmdu hann til tveggja ára fangelsisvistar fyrir manndráp af gáleysi.

Á þessari stundu er alls óvíst um afdrif Hrúfublaðksins, en ekki er loku fyrir það skotið að Stjáni í Hvalnum ræsi vélar hvalaorustuskipa sinna og komi sjálfur brunandi á einu þeirra og grandi hrúfublaðknum með bravör inn við Skarfasker. Og reikar nú hugurinn enn á ný til Arinbjörns Arinbjörnssonar og fangavistar hans. Bágur þókti Arinbjörn áður en hann var settur inn, en þegar hann kom út varð fljótlega ljóst að hann hafði skaðast af félagsskapnum í steininum því hann þókti hið versta vítisbarn um leið og hann varð aftur frjáls maður. Eitt af fyrstu verkum Arinbjörns úti í frelsinu var að drekka sig blindfullann og skríða inn um glugga hjá ókunnugu fólki um miðja nótt og skíta á eldhúsgólfið hjá því, skeina sig í viskustykkið og halda síðan orðalaust leiðar sinnar.  

Hnúfubakur á svamli við hafnarbakkann

Hver fjárinn sjálfur gengur á? Og verk stúlkunnar fyrir Ólaf bónda

Nú þykir mér vinir mínir á mbl.is hafa keyrt drusluna heldur betur út í skurð. Hvern fjárann kemur óljóst tölvupóstssnakk þessa Einsa um að hann krefjist tveggja ára launa, ektakvinnu sinni til handa, fyrir að vinna að fáeinum opnum fundur fyrir VR? Eða er hann að heimta bætur frá náttúruorkuruglinu fyrir að hafa sagt hans elskulegu upp? Varla hefur Ragnari í VR dottið í hug að ráða skrumsérfræðing til að skipuleggja nokkra fundi og og greiða honum fyrir það laun í tvö ár. Hvurn fjandann er eiginlega verið að fara í þessari frétt?

Eða á þessi frétt að gefa til kynna að Ragnar Þór Ingólfsson formaður VR sé fullgildur þátttakandi í grægisbralli frjálshyggjubarnanna, þvert ofan í öll þau orð sem hann hefur haft gegn ofsagræðgi og ójöfnuði? Eða hvað? Var það Bjarni Bjarnason sem var krafinn tveggja ára launa uppí brottrekstrargjald hinnar brottreknu? Já, drengir mínir, það getur verið vandasamt verk að koma heim og saman innihaldi í litlum greinarstúf sé notað við það nógu óreiðukennt og ruglandi orðbragð.

En svo má vel vera, ég veit ekkert um það, að Ragnar og Bjarni hafi ráðið frú Bárðarson í tveggja ára vinnu, háleynilega og algerlega ónauðsynlega og borgi sjálfir úr eigin vasa. EF svo er kemur það varla öðrum við en hlutaðeigandi, svo frem að þar sé ekki um eitthvert ólöglegt athæfi að ræða. Fyrir þrjátíu fjörutíu árum réði Ólafur bóndi, sem þá var enn á dögum, handlægna stúlku og hugrakka til að annast sauðaþjófnað fyrir sig. Stúlkan vann verk sitt af mestu alúð og stal auk þess þremur kúm úr öðrum hreppi og leiddi þær í skjóli myrkurs í fjós verkbeiðanda, Ólafs bónda. Þetta gerðist fyrir þá daga að tölvupóstar komust í tísku og enn þann dag í dag hefir ódæði Ólafs bónda ekki komist upp og aunginn veit hvernig greiðslum hans til stúlkunnar var háttað.

Segir Einar ekki hafa unnið fyrir VR