Nátttröll tekur til máls - en brátt verður það að steini

Þau gerast ekki skrautlegri nátttröllin en þessi Ingibjörg Ósk Birgisdóttir, sem sögð er 2. varaforseti ASÍ og stjórnarmaður í VR. Kerlingarlurkurinn skilur sem sé ekki nokkurn skapaðann hlut í formanni sínum, Ragnari Þór, að vera að atast í værðaraljósinu og skrifpúltssjakalanum Gylfa Arnbjörnssyni, forseta ASÍ. Náttúrlega er út í hött að gera kröfu til að nátttröll af stærðargráðu annars forseta Alþýðusambands Íslands hafi hæfileika til að skilja harðkapítalískan stéttasamvinnu og arðræningjastúf og spillingarpésa frá fulltrúa stéttarbaráttu og baráttu gegn arðráni og spillingu.

Nú, það er svo sem lönguþekkt einkenni nátttrölla, að þeim er meinilla við breytingar á nótum stéttarbaráttu, en að samskapi fylgispök við kapítalismann, auðvaldið og arðránið, því þau vita sem er að þau verða endanlega að steini, ef skrifstofusjakalar ASÍ og Starfsgreinasambandsins liggja í valnum eftir aðför alþýðufólks á borð við Ragnar Þór, Sólveigu Önnu, Skaga-Villa og Húsavíkur-Kúta að þeim. Hinsvegar er launafólki, einkum verkalýðsstéttinni og öðru láglaunuðu fólki, nauðsynlegt að losna við nátttröll auðvaldsins, ekki síst þessi sem hafa sett upp sjakalasvip og hreiðrað um sig á skrifstofum verkalýðssamtakanna.

Við verðum að vona og gera ráð fyrir að Ragnar Þór styrki stöðu sína innan VR í komandi kosningunum innan félagsins; ennfremur að Sólveig Anna Jónsdóttir komi, sjái og sigri með yfirburðum í formannskosningu Eflingar. Þegar umræddir sigrar eru komnir í hús, er ekki eftir neinu að bíða fyrir Eyfirðinga, Hafnfirðinga og Keflvíkinga að leiða sína tannlausu skrifborðssjakala úr húsum verkalýðsins og setja í stað þeirra raunverulega verkalýðssinna úr verkalýðsstétt, sem telur sér skyldara að stugga við auðvaldinu og gráðugum vörgum á þess vegum í stað þess að klappa því og kjassa að hætti Gylfa og nátttröllana hans.  

„Furðuleg“ umræða í garð Gylfa

Eins og niðursetningur í þvottabala

Það var dálagleg skemmtun, eða hitt þá heldur, að horfa upp á tvo alræmda spjátrunga leiða saman hesta sína í hanaslag um málefni Reykjavíkur. Mættum vér frábiðja oss meira af slíku í sjónvarpi allra landsmanna. Hin sáluga sjónvarpsstöð, ÍNN, hefði ef til vill verið fullsæmd af þessum hroða, eða Útvarp Saga, en sona smán er langt, langt, fyrir neðan virðingu Ríkisútvarpsins. Og að sjá stjórnandagarminn milli hananna, öhöhöhöhö ... sá var nú heldr en ekki eins og niðursetningur í þvottabala.

Auðvitað er ekki við hæfi að rekja rifrildi og skyrpingar borgarhananna tveggja, svo auðvirðileg sem uppákoman var, en fjandi komu greyin annkannanlega fyrir og ámátlegir í hvívetna. Reykvíkingar verða að leita betur að nothæfu borgarstjóraefni ef ekki á illa að fara fyrir höfuðborg vorri. En þegar eignirnar fóru að þrefa um ,,borgarlínuna" var manni öllum lokið, enda var sú vitleysa öll með hreinum ólíkindum; hvorugur haninn hafði minnstu hugmynd hvað þessi ,,borgarlína" merkir og hafði sjálfstæðisflokksdrellirinn þó öllu minna vit á línunni atarna og hélt að um væri að ræða ,,línu net" sem Guðlaugur nokkur, sem nú er utanríkisráðherra, kvakaði sem mest um á sínum tíma af stórbrotinni fáfræði.

Og hvað eru smástrákar, sem aldregi hafa legið hóstandi í flatsæng á baðstofupalli, að mjálma um ,,húsnæðisvanda"? Í þá gömlu góðu daga hefðu sona vandræðaguttar verið leiddir um borð í síðutogara og sendir í þriggja mánaða túr á Grænland. Kanski hefðu þeir mannast eitthvað í túrnum, kanski hefðu þeir verið skildir eftir á Grænlandi og verið gerðir að kamarhreinsurum í Angmagsalík. Í það minnsta hefði þessum drengjum ekki haldist uppi pólitískur ónytjungsháttur af því tagi, sem þeir hafa fengið að stunda í 101 Reykjavík.

Býr enginn í því sem er verið að hanna

Af ætt konferensráðs eins og Runólfur Jónsson

Það væri fróðlegt að vita hver það er sem beðið hefir hr. Ó. Stephensen að leggja orð í belg um samræðishóp búvörusamninga. Og ,,Félag atvinnurekenda", hvur fjárinn er nú það? Já, og af hvurju getur þessi Ó. Stephensen skrifað sig son eins og venjulegt fólk? Nei, drengir mínir, vér erum nú þegar búnir að fá oss fullsadda af stekkjastaurum og skegghöfrum, sem gala og mala eins og þeir séu yfir allan almenning hafnir sökum yfirburða gáfnafars og góðra ætta; mættum vér af þessu tilefni minna á að Runólfur nokkur Jónsson, frægur afturúrsiglari, til heimilis að Brekkukoti snemmindis á síðustu öld, var líka af ætt eihvers ágætasta konferensráðs er hér hefir fæðst og borið beinin.

Þá væri ekki síður gott að vita hvesvegna í ósköpunumm þessum Ó. Stephensen dettur í hug að einhver ráðherra svari honum; vill maðurinn ekki góðfúslega kanna hvort hann sé yfirleitt svaraverður? Allrasíst er í verkahring ráðherra að eiga orðastað við annan eins freklegan órabelg af ætt konferensráðs og framkvæmdastjóra Félags atvinnurekenda. Það er aunginn venjulegur smá-ábyrgðarhluti að eiga í samtölum nú til dag, og einungis til þess bærir aðiljar eiga rétt á soleiðis samtölum við þjóðkjörna alþingismenn og ráðherra. Það er ekki nokkur leið að sjá að framkvæmdastjóri Félags atvinnurekenda eigi rétt á slíkum traktéringum.

Í hitteðfyrra, þegar samkvæmi að heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar stóð sem hæst, sáu forviða vegfarendur allt í einu hvar framkvæmdastjóri nokkur úr atvinnurekendageiranum kom sveifandi eins og páfagaukur út um eldhúsgluggann á því heimili. Þennan ólánssama framkvæmdastjóra hafði hent sú villa, að fara með klærnar helst til hátt uppundir pils húsmóðurinnar og bar úr býtum fyrrgreinda flugferð og harkaleg meiðsl. Þess vegna er nú ástæða til að minna hinn unga framkvæmdastjóra Félags atvinnurekanda að ganga hægt um gleðinnar dyr að heimili frú Ingveldar og Kolbeins er hann þyggur heimboð þeirra sæmdarhjóna um næstu helgi

Ekki fengið nein svör frá ráðherra

Sigla undir rammfölsku flaggi

Svo það ætlar sér, blessað fólkið, að reyna að kenna sendiherradótturinni á klukku. Það held ég verði nú barn í brók. Sendiherradóttir, sem þykist vera vinstrisinnuð, gott ef ekki róttækur sósíalisti, en er í raun og veru klunnalegur hægridólgur hefir að sjálfsögðu aungvann hæfileika til að læra á klukku og vita yfirleitt hvað tímanum líður. En nú stendur til að gerð verði könnun á meintum vinstrisinnum, sem augljóslega sigla undir rammfölsku flaggi; en í VG er aunginn hörgull á furðufuglum sem falla undir þessa skilgreiningu. 

Í forkönnun sem gerð var á dæmigerðum VG-ista kom í ljós, að villudýrið var sannarlega haldið alvarlegri pólitískri siðblindu og fátt eða ekkert sem benti til að hægt væri að endurstilla hann eða lækna. Niðurstaða vísindamannanna er því, að í pólitískum skilningi séu VG-ingar ónothæft sorp sem hvurgi eigi betur heima en á hinum illaþefjandi pólitíska ruslahaugi. Um samfélagslegt tjón sem þessir ógeðugu svikarar hafa valdið hefir enn ekki verið metið, en ljóst þykir að aungvir pólitískir fuglar hafi skitið eins mikið og rækilega í hreiðrið sitt og VG loddararir sem frægir eru af endemum, sem sé Flokkseigendurnir alræmdu.

Leggja til að klukkan verði færð

Misskildu nafn hópsins og réðust á nefndina

Af hverju bara tvo formenn, af hverju ekki þrjá eða fjóra? Furðuleg látína að fækka fólki í nenfd en fjölga formönnum í henni um leið. Vér fáum ekki betur séð en Stjáni Júl sé að narrast að oss með þessu háttalagi. Svo erum vér viss um, að Stjáni hefir líka skipað þriðja formanninn, þó hans sé ekki getið í þessari frétt. Það er varla nokkuð leyndarmál, að þriðji formaðurinn er Þorsteinn nokkur Már Baldvinsson, samherji Stjána og Steingríms, þess ins sama og sumir kalla Gunnarsstaðar-Móra.

Þetta er nú allt gott og blessað og nefdin kippir búvörunum í lag á nokkrum dögum, sennilega lækka búvörurnar frá því sem nú er um áttatíu prósent að meðaltali og mun þar vega þyngst óstjórnleg lækkun á hundakjöti, en hundakjöt mun nú í fyrsta sinn koma inn í búvörusamninga og er áformað, að verð á því verði krónur núll, per kílógramm. Fátæk alþýðuheimili munar víst um minna en að geta keypt sér úrvals rakkakjöt á jafn viðráðanlegu verði og getið er um hér.

Þá kom til tals að hætta að tala um ,,samráðshóp" um búvöruverð, því að það líkist of mikið orðininu ,,samræðishópur", sem þýðir að vísu allt annað, en reynslan sýnir að fólk ruglar þessum orðum saman í belg og biðu, ekki síst hagfræðingar og annað þessháttar pakk, sem ráðlegt er að hafa í hakk. Og ekki er langt síðan að nokkrir drukknir karlmenn bönkkuðu upp á hjá samráðsnefndinni, því þeir héldu að þarna væri samræðishópurinn að störfum og vildu fá að vera með. En þar sem komumenn vóru nokkuð ölvaðir gekk illa að koma þeim í skilning um að þarna væri samráðshópur að störfum en ekki einhver helvítis samræðishópur. Kom til stympinga á tröppunum og síðan slagsmála, því hinir drukknu menn vóru aldeilis ekki á því að yfirgefa málstað sinn. Eflaust hefði orðið mannfall þar á tröppunum, ef frú Ingveldur hefði ekki komið að í tæka tíð og stöðvað hernaðaraðgerðir fylliraftanna. Vart þarf að taka fram, að hinir óvelkomnu gestir, sem héldu sig vera að ganga í samræðishóp, vóru eiginmaður frú Ingveldar, Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður, Brynjar Vondalykt, Indriði Handreður og Óli Apaköttur eilífðarspjátrungur og aumingi. 

Skipar tvo formenn í nýjan búvöruhóp

Maðurinn sem fékk so hrottalegt hláturkast þegar hann las um nefndina

Satt að segja hefir ævintýralega absúrd hugmyndaflug verið til staðar þegar þessi fíflagangsnefnd um flugvöll var mönnuð, enda framleiðslan hláleg og út úr korti í samræmi við það. Nú á Sigurður Ingi setja á sig fiskistofuflutningarögg, þakka nefndinni fyrir áfangaskýrsluna og leysa hana upp, og leiða síðan í lög að Reykajavíkurflugvöllur verði þar sem hann er um aldur og ævi. Aftur á móti verði reist einangrunarhæli í Hvassahrauni fyrir mjög veika flugvallarsjúklinga og haft þar ofan af fyrir þeim með svokallaðri ,,nútímatónlist" þar til að þeir fá nábít af því að heyra Reykjavíkurflugvöll nefndan.

Reyndar væri nógu gaman fyrir almenning að fá botn í hvað vakti fyrir Jóni Gunnarssyni ráðherra þegar hann skipaði eintóma misheppnaða grínara í þessa bansetta hvassahraunsnefnd og kemur oss einna helst í hug hvassaleitisdóninn þegar nefnd þessi berst í tal. Sennilega hefir ekki neitt vakað fyrir Jóni ráðherra fremur en venjulega þegar hann mannaði nefndina atarna og því fór sem fór. Vér þekkjum einn léttgéðja mann sem fékk so hrottalegt hláturkast þegar hann las nefndarskipanina, að hann gat með engu móti hætt að hlægja og það varð að kalla út lækna og sjúkralið til að ná hönum niður með sprautum og meðölum; það var ekki fyrr en Gottfreð læknir kom til skjalanna og sprautaði hinn gamansama náunga að hlátrinum linti, því þá dó maðurinn og fór áreiðanlega til Helvítis, því það er syndsamlegt að hlægja að skipan virðulegrar nefndar á vegum ráðherra.

  

Fullkanni flutning í Hvassahraunið

Heimsfræg kenning um atvinnulífið og fleira athyglisvert

Samkvæmt þeim myndum sem birtar eru frá fundi fræðslunefndar Félags kvenna á atvinnulífinu í morgun er svo að sjá sem fundargestir hafi ekki haft í staupinu meðan á skemmtiatriðum stóð, nema það hafi verið brennivínskaffi í kaffikönnunum á borðunum. Nú vitum vér öll, að frú Ingveldur er innsti koppur í búri Félags kvenna í atvinnulífinu, en það var einmitt hún sem setti fram hina heimsfrægu kenningu að atvinnulífið sé byggt á móðurlífinu og að án móðurlífs sé atvinnulífið dautt. Vér vitum líka, að frú Ingveldur hefir um árabil verið sérstakur áhugamaður um að fólk hafi vel í staupinum með morgunkaffinu til að fyrirbyggja að nokkur fari inn í daginn timbraður eða veikur af öðrum ástæðum.

Ekki er að orðlengja, að frú Ingveldur hélt snjalla tölu yfir hausamótunum á morgungestum Félags kvenna í atvinnulífinu og veitti bæði Guðna forseta og þá ekki síður Ásmundi Einari eyrnafíkjur sem þeir kveinkuðu sér undan. Annars byggist uppistaðan í ræðu frú Ingveldar á hugleiðingu hennar um frumvarp um bann við umskurni, en frú Ingveldur er fremur mótdræg því frumvarpi. Hún hóf mál sitt á að sýna fram á að það eitt að fjarlægja forhúðina af getnaðartóli pilta væri gagnslaust kák og heimskulegt; nær væri að bregða kutanum að minnsta kosti á miðjan lim, en þó helst upp við rót, og fjarlægja þessa viðbjóðslegu meinsemd, sem vissulega væri upphaf og miðpunktur allrar kvennakúgunar í heiminum. Þá vék hún máli sínu að félagsmálaráðherra og bar lof á innflutning hans á geldingartöngum, sem einungis mætti beita á karlkyns búfénað en ekki bændurna sjálfa syni þeirra, með öðrum orðum: hið mennska karlkyn, sem væri mörgum sinnum ómennskara en hundar, fresskettir og graðhestar. Og frú Ingveldur hvatti félagsmálaráðherra lögeggjan að fá það leitt í lög, að geldingatengurnar yrðu í framtíðinni fyrst og fremst notaðar til að sarga gredduna úr helvítis karlkyninu í mannheimum. 

Og nú höfum vér sannspurt, að það var ekta kaffibrennivínskaffi í kaffikönnunum á morgunfundi fræðsludeildar Félags kvenna í atvinnulífinu; hlutfallið var fimmtíu prósent rótsterkt kaffi á móti fimmtíu prósentum af íslensku brennivíni, enda skjögruðu ekki allfáar persónur, með hænuhausa gagnvart áfengi, ákaflega valtar á fótunum út af fundinum og lentu sumar í háska. Að fundi loknum sló í brýnu milli frú Ingveldar annarsvegar og félagsmálaráðherra og forseta hinsvegar, og lauk þeirri rimmu með því að frú Ingveldur batt ráðherra og forseta saman á bindunum og tjóðraði þá með spotta upp við súlu í fundarsalnum. Þegar fyrirmenn stjórnsýslunnar höfðu verið bundnir stigu frú Ingveldur og nokkrar vinkonur hennar úr atvinnulífinu og móðurlífinu dans í kringum þá og sungu kersknisvísur, sem af velsæmissökum verða ekki hafðar eftir á þessum blöðum. 

„Viðkvæm“ mál þögguð niður

Alvarleg dómsmálakreppa skekur nú land vort

Nú er staðan orðin svo alvarlega að Landsréttur þykir aldeilis sérlega skammarlegt fyrirbæri og það svo, að ekki er talið forsvaranlegt að taka af honum myndir til birtingar í fjölmiðlum. Er mál manna, að ekki hafi á Íslandi verið umdeildari dómur síðan Stóridómur leið og raunar óskiljanlegt, að Íslendingum hafi hugkvæmst að setja á laggirnar annan eins ófögnuð á tuttugustu og fyrstu öldinni. Að vera dreginn fyrir Landsrétt þykir enda hið mesta grín og dómar hans léttvægir fundir og aungvum dettur í hug að fara eftir þeim.

Ekki hefir legið í láginni, að ógæfa Landsréttar er að hafa lent í tröllahöndum hæfnisnefndar og loks ráðherra, sem hélt að hún ætti að handvelja flokkssystkyni í dómarastöður við þennan misheppnaða rétt. Svo er eitthvað um að stórgáfað fólk, skaðmenntað, ruglist á Landsrétti og Landsdómi og haldi að Landsrétti sé ætlað að dæma stjórnmálaafbrotamenn í svo og svo langa fangelsisvist eða jafnvel einhvers enn verra. Og þegar við bætist að ekki sé heimilt að mynda Landsrétt vakna strax grunsemdir um að téður réttur sé ekki lengur í tölu lifenda, hafi sem sé fallið frá í frumbernsku.

Allt er þetta grábölvað og til þess fallið að veikja undirstöður dómstóla og réttarkerfis þannig að það riðar til falls eins og vankarolla, og í þokkabót eru sýslumenn, sem áður vóru miklir höfðingjar og komu mörgum í gálgann, orðnir ómyndugir stagkálfar og álíka virðingarverðir og trúðfífl, sem klætt hefir verið í lúðrasveitarbúning. Ef þessari dómsóáran linnir ekki sem fyrst er viðbúið að dómstóll götunnar taki við störfum háæruverðugra dómstóla vorra og fari að leika bestu menn borgarastéttarinnar grátt með svívirðilegum dómum. Einnig gæti hugsast að biluðustu frjálshyggumenn og píratar afhendi dómsvaldið, samkvæmt útboði, í hendur hagsmunaaðila atvinnulífsins, þannig að til dæmis bændur gætu farið að hengja þá er þeim mislíkar við í passlega þröngum gilskorningum eða fram af bjargbrúnum, eins og tíðkaðist hér á landi á öldum áður. 

Myndatökubann í Landsrétti

Fagna með rigtig godt knald

Auðsjáanlega er er nú þegar byrjað að lifna yfir Landsrétti svo viðbúið er að dómsmálaráðherra verður að hlaupa í skarðið og dæma fáeina dóma fyrir vanhæfa dómara. Þegar farið er að rýna í ástæðu fyrir vanhæfni umræddra dómara kemur í ljós að þeir eru vanhæfir af pólitískum orsökum; þeir vóru sem sé handvaldir pólitískt í þágu Sjálfstæðisflokksins og eigenda hans. Þetta er afar skuggalegt allt saman og eftir hádegi lagðist Birgir greyskarnið Ármannsson í rúmið, með tærnar uppíloft, eftir að hafa tekið þátt umræðum um Landsrétt, dómsmálaráðherra og handvalda flokksdómara og skömmu síðar kom læknir á staðinn og gaf honum tvöfaldan íhaldsskammt af brómi.

Allt hefir þetta dómaramál valdið slíku öngþveiti í Sjálfstæðisflokknum, að þar eru menn farir að rugla saman Landsdómi og Landsrétti í belg og biðu og fullyrða til dæmis að Gjeir þeirra Haaadý hafi verið dreginn fyrir Landsrétt og svívirtur þar og smánaður að ósekju. Einnig voru þeir, síðast í dag, að hafa í heitingum að færa Jóhönnu Sigurðardóttur fyrir Landsrétt og láta dæma hana til að erfiða ævilangt í járnum í tugthúsi ríkisins. Og ekki batnaði ástandið þegar þeir fóru að mæra Steingrím J. og Katrínu Jakkó með sama kjökurhljómi í röddinni og þegar þeir gjöra bæn sína til Davíðs; en það er nú kanski ekkert skrýtið þegar öllu er á botninn hvolft.

Loks er þess að geta, að frægir atvinnuspaugarar hafa í hyggju að taka Landsrétt frú Andersen og Sjálfstæðisflokksins upp á sína arma og ganga frá honum með óborganlegu flími og óþokkalegu sproki. Að grínaktugir menn taki Landrétt og það sem honum fylgir upp á sinn eigi eyk, er náttúrlega óvænt upphefð, sem tilefni er fyrir aðstandendur Landsréttar að fagna með góðu knalli, ,,rigtig godt knald" eins og daninn segir. 

 

Krafa um að Landsréttardómari víki

Ónotaleg öskur og hótanir

Ósköp hljóma þessi öskur í frú H.V. Helgason eitthvað ónotalega í eyrum. Það er aungvu líkara en hún sér að hóta að hleypa mannýgu nauti á frú Andersen, stéttarsystur sína, stanga hana niður í völlinn um hásláttinn. Það vita allir, sem séð hafa, hvernig einn mannhatursfullur griðungur fer að, komist hann í tæri við bjargarlausa kvenpersónu; það eru sem maður segir ægilegar aðfarir. Þessi framganga frú H.V. Helgason getur líka haft í för með sér alvarlegt fordæmi, því hvað höfðingjarnir hafast að hinir meina sér leyfist það.

Það væri auðvitað skelfilegt ef bændastubbar, illa innrættar búkonur og götustrákar færu að hóta alminnilegu fólki blóðgrimmum nautpéningi og fylgdu síðan hótuninni eftir með því að leiða út mannýgan tudda og siga honum á þá sem þeim mislíkar við. Um það má lesa í annálum, að eitt sinn hafi illvígur tuddi gjört húsfreyju einni aðför, haft hana undir og banað; sannast sagna var víst lítið eftir af húsfreyjunni en dulitlar klístraðar tættlur þegar nautið hafði lokið sér af. En eigandi nautsins var göfugmenni og hann tók konumorðingjann af lífi og færði eiginmanni konunnar og börnum hennar að gjöf svo þau hefðu nú eitthvað í pottinn; og bóndinn át konubana sinn og börnin móðurmorðingjann. Þetta þókti sveitungunum allgott íhugunarefni út frá siðfræði og mannúðarstefnu.

Nefndin íhugar að hleypa umboðsmanni að