Þórhildur fríkar út og gjörðist sessunautur frjálshyggjufóla og auðvaldsdrjóla

Já já, Þórhildur Sunna og annað krataeðlisfólk getur kvakað til eilífðarnóns um spillingu án þess að nokkuð breytist. Auðvaldspólitík framsóknarsósíaldemokratíunnar er í grunninn byggð á græðgi, frekju, óheiðarleik og siðblindu og undir slíkrum kokteil er útilokað að stemma stigu við svokallaðri spillingu, sem í ýmsum tilfellum er ekki beint spilling heldur hreinir glæpir. Flokkur Þórhildar Sunnu hefir heldur ekki í neinu sýnt sig í að hafa áhuga á bylta auðvaldsskpulaginu að neinu leyti, þvert á móti hefir orðið vart við tilhneigingar til óráðshjals dólgafrjálshyggju í píratasöfnuðinum, fyrir utan illa grundað lýðskrum.

Nú, barátta gegn spillingu hefir engin verið meðal þingmanna. Allir sem einn bíða þeir eftir að hremma sporslur og bitlinga, sem kunna að falla af borði aðalspilaranna við rúllettuborð kapítalismans. Hins vegar hafa stöku þingmenn stundum hátt um spillingu, einkum fyrir kosningar, en lurðast síðan heim til sín og heimta að iðnaðarmaðurinn, sem þeir fengu til viðgerða og viðhalds á íbúðinni, fallist á að taka við svartri greiðslu fyrir verkið. Þetta dæmi er mjög lýsandi fyrir krataeðlið.

Að þessum orðum skrifuðum hvet ég þingmenn, flokkaeigendur og leiguþý þeirra að minnast eftirleiðis aldrei á spillingu. Að sama skapi hvet ég almenning, til dæmis í kosningum, að vara sig á loddurum og lukkuriddurum, en kappakosta þess í stað að setja fótinn fyrir slíka ódáma hvenær sem færi gefst. Og skipulögð glæpasamtök á stjórnmálasviðinu á að kjósa burt eða banna með lögum. Svo má Þórhildur Sunna halda áfram að kvaka og kumra um spillingu fyrir mér, svo framarlega sem hún er þess meðvituð að ekkert sé að marka spillingarhjalið hjá henni. Auk þess sem Þóhildur lét sig hafa það að sitja við hliðina á frú Andersen á spillingarfundinum, en það segir auðvitað allt sem segja þarf um Pírata, þeim þykir gott að vera sessunautar frjálshyggjufóla og auðvaldsdrjóla.

Sagði Landsréttarmálið dæmi um spillingu

Nú skal hafa Íslendinga fyrir marsbúafífl og virkja siðblindu þeirra og græðgi

Ég er nokkurn veginn alveg viss um að péníngunum sem NASA-umskiptingarnir ætla að eyða í fáránlega og einskisnýta marsleiðangra væri betur varið í að verkefni að brauðfæða heiminn. Þar af leiðandi er óhætt að senda doktór Heldmann og doktór Lim til síns heima og ráðleggja þeim að hætta að reyna að gera alla heimsbyggðina að fífli. Auðvitað er girnilegt fyrir doktórana Lim og Heldmann að bera niður á Íslandi til að fífla fólk, því eflaust hafa doktórarnir kynnt sér, að Íslandi eru stjórnvöld veikgeðja, gráðug og gjörspillt, ennfremur að stærsti stjórnmálaflokurinn á Íslandi er skipulögð glæpasamtök forhertra bófa og siðvillinga. Og að hinir flokkarnir, sem sæti eiga á þingi, eru líka glæpsamlegir og meðvirkir, skipaðir andlegum öryrkjum og undirmálsfólki.

Jájá, og hér bera doktórarnir frá rugludallastofnuninni NASA, eða Nös uppá íslensku, niður og mala yfir tómum jakkafötum og tómum drögtum, en þessháttar áheyrendur eru mjög æskilegir þegar forheimskandi bruðl er á borð borið. Mér er sagt að meira að segja hafi frú Ingveldur, Kolbeinn Kolbeinsson, Máría Borgargagn, Indriði Handreður, Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur setið á fremsta bekk í ríkisrekna pungaprófseinkaháskólanum, undir kjaftabulli doktóranna Heldmann og Lims, glápt á þá með augnaráði höfuðveikrar rollu.

Þegar öllu er til haga haldið og öll kurl til grafar komin, þá eru heimsóknir giljagaura á borð við þennan Lim og skjóðuna Jennífér ámóta geðugar og þegar menningarfyrirbrigði eins og félagið Vakur er að flytja hingað til lands geggjaða rasista til að dæla mannfjandskap sínum yfir hina veiku meðlimi Vakurs. Kunningi minn einn, sem er áhugamaður um góðhesta og hrossarækt, hélt að þetta félag, Vakur, væri hestamannafélag og lagði það á sig að finna símanúmer forsvarsmanna Vakurs. En í stað uppbyggilegs samtals um þarfasta þjóninn fékk hann grimman hatursfyrirlestur hálf-sturlaðs manns um múslíma.Kunningi minn er ekki enn búinn að jafna sig á þessu símtali. 

Vilja undirbúa Mars-leiðangur á Íslandi

Jahve gamli er ekki hans guð og Jöklarar eru fegnir að hafa losnað við hann

Hvaða fjandans vesen er alltaf á byskubbnum á byskubbsstofunni? Það er bara aungvu líkara en að bölvaður Pokurinn, gamli ljóti myrkrahöfðinginn, sé kominn með lögheimili á byskubbstofu og hafi sína hentisemi þar. Fyrir einhverju síðan réði byskubb fyrir meinlega vangá náungann Pál Ágúst fyrir prest á Staðarstað án þess að gengið væri úr skugga um hvort Páll þessi Ágúst væri kristinn maður og ef hann væri trúaður á guð hvaða guð það væri.

Ekki var Páll Ágúst fyrr kominn vestur á Snæfellsnes en sóknarbörnin sáu að eitthvað var bogið við þennan ,,guðsmann" sem þeim hafði verið sendur og leið ekki á löngu þar til byskubbi fór að berast bænarskjöl frá sóknarbörunum þess efnis að byskubbsembættið fjarlægði þennan náunga áður en hann gerði eitthvað af sér. Því miður gjörði byskubb ekkert með bænaskjölin og situr nú uppi með Pál Ágúst sem áskrifanda að launum, sem honum virðist vera að takast að framlengja um nokkur ár, eða Gvöð má vita hvað.

Hinsvegar eru dulrænir menn undir Jökli, sem hafa gott samband við aðra heima, hafa sannspurt að Andskotinn, sem Jón Þeófílusson galdramaður kallaði Pokurinn, væri hæst ánægður með Pál Ágúst og hvað vel honum hefir gengið að snúa á byskubb og byskubsstofu. Ennfremur að Páll Ágúst væri að vísu sanntrúaður maður á guð, en því miður væri þessi guð ekki Jahve gamli heldur Mammón nokkur, drottinn péníngagræðgi yfirstéttarmennsku. Jöklurum er auðvitað nokk sama hvaða guð það er sem Páll Ágústtrúir á og vinnur fyrir, þeim þykir mestu varða að vera lausir við þennan giljagaur sem vildi ekki búa á Staðarstað en heimtaði laun fyrir að vera prestur þar. 

Biskup fór ekki að lögum við skipun prests

Náttúrverndarframferði í anda Bakka og Dreka

Það er þokkalegt ef ástandið er orðið þannig í Árneshreppi á Ströndum, að íbúarnir viti ekki lengur hvort þeir tilheyra Árneshreppi, lögmannskompunni Sókn eða HS Orku. Þetta minnir helst á skrifstofusjakalana sem halda til á kontor ASÍ og hafa ekki lengur hugmynd um hvort þeir eru starfsmenn Alþýðusambands Íslands eða gráðugasta hluta atvinnurekendasamtakanna og láta gosana í SA teyma sig um allar þorpagrundir í bandi eins og lágfætta kjölturakka.

Í eins tíð, þegar Steingrímur J. skreið öll afskekktustu annes og inn fjarlægustu afdali til að leita sér að snillingum til að stofna með ,,Vinstrihreyfinguna grænt framboð" kom hann meðal annars til baka með núverandi oddvita Árneshrepps og krafist þess að fá að setja hann á viðeigandi framboðslista VG vegna alþingiskosninga. Var á Steingrími að skilja, að fyrrgreindur núverandi oddviti væri ógnarlega róttækur vinstrisinni og enn meiri skærgrænn umhverfissinni, sem mundi berjast óhikað til síðasta blóðdropa til verndar hinni íslensku náttúru. Auðvitað fékk Steingrímur vilja sínum framgengt, enda átti endemið flokksóbermið sem hann var að stafna ásamt Álfheiði og nokkrum afturgaungudraugum sem legngi höfðu veriðá sveimi í Flokkseigendafélags Alþýðubandalagsins sáluga.

Nú skýtur þessum dekurfugli Steingríms upp á nýjan leik og nú sem oddvita sem veit ekki hvort hann er oddviti fámenns sveitarhrepps norður á Ströndum eða oddviti gráðugs kapítalistafyrirtækis sem hyggur á aðför geng nátúrunni. Allt er framferði oddvitans í stíl við hin kolabrenndu Bakkaumsvif Steingríms við Skjálfandaflóa og ólíugumsumslumsið á honum á Drekasvæðinu. Ekki þarf að taka fram að umgetið framferði oddvita Árnesshrepps og helsta hluthafa í VG ehf. er framúrskarandi umhverfisvænt og til algjörrar fyrirmyndar. 

Vesturverk greiddi alla reikningana

Af hverju fóru fjárglæframennirnir og Sjálfstæðisflokkurinn ekki með þeim?

Ein af helstu trúarsetningum kapítalista er ,,samkeppni" enda hefir þessi endaleysa virkað sem ágætt ópíum á fólkið, sem trúi því að ,,samkeppni" gefi góða og heilnæma vímu. Hið rétta er að hin heilaga samkeppni er fyrst og fremst hættuleg geðveiki, hverrar afleiðingar eru hörmulegri er nokkur orð fá lýst.

Markmið kapítalista með rottuhlaupi samkeppninnar er að einn standi uppi sem sigurvegari og með einokunaraðstöðu á því sviði sem rotturnar öttu kappi á. Og áhorfendurnir klappa saman lófum, gamangaman, meðan keppinautarnir, sem urðu undir, sleikja sárin sín, sumir í tugthúsinu, aðrir í undirheimunum, eða í líkkistunnni eftir vel heppnaða sjálfshengingu, eða byrjaðir að leggja drög að næstu svika- og þjófnaðarfléttu.

Og þegar Mammonsprinsinn Bjarni Ben, með allan sinn einkasamkeppnishala á eftir sér upphefur söng um litla samkeppni á sviði sem engum datt í hug fyrir nokkrum áratugum að síðari tíma ofbeldisfífl nýfrjálshyggjunnar reyndu að búa til samkeppnisvitleysu á, verður manni ósjálfsrátt fyrst fyrir að lyfta augum til himins og biðja Skaparann um að eyða samkeppnisgeggjuninni út úr huga hvers manns, og þá einkum þeirra sem fara með stjórnunarstörf í umboði kjósenda. Enn reynir hinn gráðugi kapítalistaúlfaldi að sanna að komist í gengnum nálarauga og fólkið horfir agndofa á og trúir því enn að þessum gullslegna úlfalda muni á næsta andartaki að nauðga sér gegnum nálaraugað. Eftir Hrunið góða sögðu fjárglæframennirnir og Sjálfstæðisflokurinn, þegar þeir voru spurðir hvað orðið hefði af öllum pénínngunum sem hurfu í Hruninu, að þeir hefðu farið til himna. Eftir stendur spurning skáldsins: Af hverju fóru fjárglæframennirnir og Sjálfstæðisflokkurinn ekki með þeim?  

Samkeppnin meira í orði en á borði

Þegar Hálfdán varðstjóri húsvitjaði á bæjunum

Mikið óskaplega var gaman í sveitinni þegar lögreglan kom og gjörði húsleit á nokkrum bæjum, því grunur lék á misræmi milli raunverulegrar búsetu og lögheimilisskráningu. Það var til dæmis heillandi að sjá Hálfdán varðstjóra og undirmann hans draga Friðgerði Þorgilsdóttur, þá áttatíu og sex ára, út úr húsi á hárinu. Gamla konan hágrét og barmaði sér, en Hálfdán varðstjóri, sem var og er knár kappi og hraustur, sagði henni að halda kjafti annars fengi hún ekki legstað í kirkjugarði, heldur mundi henni verða kastað í fjóshaug þegar hún dræpist.

Á næsta bæ gerði Hálfdán velheppnað strandhögg. Hann rotaði bóndann í útidyrunum og sagt var að hann hefði gert eitthvað svæsið og hræðilegt við fjárhundinn Nonna, sem réðist á Hálfdán þegar hann sá hvernig honum farnaðist við húsbóndann. Húsfreyjan flúði upp á háaloft og lokaði að sér með því að draga saman alskyns drasl ofan á loftslúguna. Líklega hefði Hálfdán varðstjóri nauðgað konunni hefði hann komist eftir henni á loftið. Þegar honum varð ljóst að hann kæmist ekki eftir konunni skipaði hann aðstoðurasveini sínum að leggja eld að húsinu.

Þegar Hálfdán hafi terrorísérað alla bæi í sveitinni skipaði sýslumaður honum að láta staðar numið, nóg væri gert að sinni. Upp úr þessu lagðist búskapur að mestu af í hreppnum, en góðborgarar kómu í staðinn og keypu upp jarðir fyrir slikk og illa það. Hafa þeir Hálfdán varðstjóri og sýslumaður verið aufúsugestir hjá hinum nýju jarðeigendum þegar þeim þóknaðist að halda drykkjusamkvæmi á sveitasetrum sínum. 

Lögregla kannar búsetu í Árneshreppi

Bláskógaberserkurinn og berserkir Víga-Styrrs

Það getur verið þrautin þyngri að halda berserk, hvað þá berserki. Eins og menn muna, þá var tvemur sænskum berserkjum troðið upp á kappann Víga-Styrr, en þeim viðskiptum lauk með því að Víga-Styrr neyddist til að kæfa berserkina í gufuþró í Berserkjahrauni. Bláskógaberserkurinn er líka illur viðskiptis og ódæll og íllt við að eiga þar sem aðferð Víga-Styrrs við berserki er tæplega leyfileg nú til dags.

Þó verður að segjast eins og er, að viðleitni lögregluþjóna til að taka á berserksvandamálinu í Bláskógabyggð með því að láta berserkinn keyra útaf á ofsahraða, minnir dálítið á aðferð Víga-Styrrs, nema hvað Víga-Styrr hefði seint kallað á þyrlu til að flytja berserkina hálfdauða á sjúkrahús, hefðu þyrlur og sjúkrahús verið til í þá daga. Og víst er um það, að Árnesingar hafa fengið sér dugmikið yfirvald í stað stjörnusýslumannsins Stones, sem tekinn var af þeim og settur yfir óaldalýð Suðurnesja.

En messtur akkur er samt lista Nýs afls í Bláskógarbyggð af berserknum og tiltektum hans hraustlegum. Samkvæmt fregnum er berserkur þessi í öðru sæti Nýs afls til sveitarstjórnarkosninga í Bláskógabyggð og er viðbúið að framboðið fái mjög mikið fylgi út á berserkinn; stjórnmálafræðingar telja, að eftir berserksgang frambjóðandans, flótta hans og loks þyrluferð, fái Nýtt afl vart undi 85% fylgi og krafa muni koma fram eftir kosningar að berserkurinn verði skipaður sveitarstjóri, oddviti og hreppsstjóri.

Meta stöðuna eftir berserksgang

Ill meðferð á dýrum og endalok Kjötverslunar Kolgríms Hvarfdals

Sjáum nú til vinir mínir. Ef mér skjöplast ekki því meir hefir eigandi hvolpsins gjörst sekur við hundraðastu og elleftu (111.)meðferð á dýrum, en slík meðferð ber, sem kunnugt er, vott um grimmt og guðlaust hjarta og því hafa yfirvöld tekið hvolpinn af eigandanum. Merkilegt er að Matvælastofnun er yfirvaldið sem hefir að gera með hundruðustu og elleftu meðferð á dýrum, þar með töldum hvolpum, sem bendir til að hvolpar séu fyrst og fremst matvara á Íslandi, sem kemur á óvart þar sem hvolpa- og hundakjöt hefir ekki, svo ég viti, sést í kjötborðum verslanna né gengið kaupum og sölum á hinum svarta markaði.

Þetta hvolpa- og hundakjötsmál leiðir aftur hugann að því, að ýmsar ketvörur eru þeirrar náttúru, að ómögulegt er að segja til um hvað í þeim er. Kétfars og pepperónípylsur eru ískyggileg dæmi um hulið innihald og hafa vísir menn haldið því fram að í þessum vörutegundum ægi saman allrahanda kéti, allt frá máfaketi, nagdýra- og kattaketi til kýrkjöts og svínapunga. Einn þessaravísu pilta uppástendur, að honum hafi dreymt ókunnugan hund, þrjár nætur í röð, eftir að hafa etið pepperónípizzu, og lét hundfjandinn heldur ófriðlega eins og hann væri óánægður með hlutskipti sitt. 

Kolgrímur Hvafdal kjötkaupmaður, náfrændi Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra, rak vinsæla kjötbúð í Reykjavík þangað til hann varð skyndilega geggjaður. Hann vaknaði einn morguninn eins og ekkert hefði í skorist og var þá orðinn fullkomlega heilgalinn í höfðinu, eins og danskurinn segir. Í fljótu bragði gat engann grunað að Kolgrímur væri orðinn brjálaður því hann var jafn yfirvegaður og vinsamlegur og hann átti að sér. Hið eina sem benti til að ekki væri allt með felldu var að í kjötborði Kolgríms þennan morgun voru komnar harðla nýstárlegar vörutegundir: Á skiltunum, sem kjötið var merkt með í borðinu, stóð ekki lengur nautakjöt, lambakjöt, grískótelettur, heldur voru þarna komnar til sögunnar tegundir eins og merarkjöt, hvolpafillet og hundsbelgjarslátur. Um hádegi var búið að loka Kjötverslun Kolgríms og draga fyrir alla glugga og Kolgrímur sjálfur kominn á lokaða deild á Kleppi og lögregla og matvælafræðingar farnir að rannsaka kjötið með tilliti til af hvað dýrategundum það væri í raun og veru. 

Hundaeigandi sviptur hvolpi

Kisikis og kallinn í klípu

Þá ætlar kisikis að klóra soldið yfir kukkinn úr sér í þeirri von að vonda og ljóta fólkið hætti að senda sér tóninn og fari aftur að mæta á tómleika hjá Helga Björns og Nýdanskri. Jájá, og kallinn, sem er víst stjórnarformaður Hörpu, hamast líka við að klóra yfir sinn hroða og hefir í öllum hamaganginum gleymt að rífa uppum sig buxurnar og gyrða sig. Það er sem sé óttalegt klamburball á eignunum og leikslok óviss.

En það er víst sama hvað kisikis og kallinn klóra og klóra, kukkurinn er löngu kominn í stofusófann og eigendurnir æfir. Það getur víst varla farið a annan veg en framkvæmdastjórinn, stjórnin, kisikis og kallinn verði hrakin með skít og skömm úr Hörpunni; jafnvel ekki útilokað að hersingin verði rekin á fjöll og látin búa þar við kjör Eyvindar og Höllu til frambúðar. Svo er nú það.

Hið eina viturulega sem hinir bersyndugu sófakukkarar og brunnmígar úr Hörpunni geta gert úr þessu er að láta sig hverfa áður en trylltur múgurinn ræðst inn í tómlistarhöllina miklu og sópar þeim eins og hvurjum öðrum músavað út í höfn. Gvöð gefi að það gerist ekki. 

Beiðnin tekin fyrir 30. maí

Yfirsjakalinn brýnir knífa sína fyrir lokaorrustuna

Þetta líkar mér, að yfirskrifsjakalinn á kontor ASÍ skuli bretta upp á trýnið og urra og hósta á þennan Ragnar og saka hann um offors. En það er nú offorsið á ASÍ kontórnum, þar halda menn ró sinni, svo lengi sem enginn finnur að SA/ASÍ bandalaginu yfirsjakalans; sá sem gagnrýni það eðla bandalag er uppfullur af offorsi, gott ef hann er ekki alvarlega geðveikur og ætti bara alls ekki að ganga laus.

Með bros á vör hefir nú yfirsjakalinn lagt brandi sínum í hausinn að fúlmenningu Ragnari og vonar að lagið muni duga til að Ragnar standi ekki upp meir. Og fullan hug hefir sjakalinn, að fara með liði að Húsavíkur-Aðalsteini, Skaga-Villa og Sólveigu þeirri Önnu, sem tróð sér með frekju og dólgshætti til forustu í Eflingu í óþökk sjakalanna, og jafna þau öll sem eitt við jörðu, því þetta illa fólk er trúandi til alls, til dæmis að espa launafólk upp á móti sínum herrum og vinnuveitendum og valda þeim tjóni, eða hreinlega að efna til grimmilegrar byltingar, sem ekki mundi ljúka fyrr en síðasti arðræninginn væri lagður á flótta eða, sem hræðilegra væri, kominn í gröfina.

Það er ekki nema von að vellaunaður skrifstofusjakali í virðulegum kontóri grípi til vopna og kalli á vini sína í atvinnurekendasamtökunum til liðsinnis við þá skjakalana gegn offorsi Ragnars og hans venner. Vér getum, sem betur fer, reitert oss á liðveislu atvinnurekenda gegn óþokkum sem ætla að stela verkalýðshreyfingunni úr höndum atvinnurekenda, skrifstofusjakala, ríkisvaldsins, Sjálfstæðisflokksins. Verst er að málstaður skrifstofusjakalanna stendur ákaflega völtum fótum, enda er hann gerður úr efnum eins og lygi, baktjaldamakki, óheiðarleik, slepjulegri hræsni borgarastéttarinnar, krataeðlinu og hagræðilegum sjónhverfingum. Eins og staðan er nú, er heldur líklegt að senn ljúki dansi skrifstofusjakala ASÍ með auðvaldsperrunum kringum gullkálfinn og Drottinn Mammón taki þá til sín í hymmnaríki pénígana.     

Segir Ragnar fara fram með offorsi