Aðgerðarsinninn sem sagði ekki frá grénjunum við yfirheyrsluna

Það mátti svo sem búast við því að ,,aðgerðarsinninn" sleppti alveg að segja frá yfirheyrslunni. Þetta var allt voða gaman meðan hún var að tipla og dansa þegar myndavélar sáu til, sveifla fánanum og hengja hann á kranann og gala eins og hani. En svo komu fullorðnir menn og sópuðu krökkunum inn í herbergi. Og þar sem blessuð börnin byrjuðu strax að vatna músum og væta buxur sínar í bak og fyrir nenntu þeir fullorðnu ekki að hanga of lengi yfir þessum lömbum, drifu þau í yfirheyrslu og ráku þau svo hlandvot út á götu.

Í yfirheyrslunni spurði liðforinginn aðgerðarsinnann hvort ekki væru mikil viðbrigði að leika ógurlega kaldan aðgerðasinna eftir að hafa hangið í pilsinu á mömmu sinni allt sitt líf. Því miður gat aðgerarsinninn ekki svarað sökum gráts og ekka. Svo skipaði liðsforinginn mönnum sínum að fjarlægja þennan illa þefjandi aðgerðarsinna þegar í stað með því að fleygja honum úr á götu.

Að lokinni yfirheyrslu djöflaði aðgerðasinninn sig upp í að þurrka grénjurnar framan úr sér og láta mömmu sína skipta á sér og setja hreina bleyju á litla botninn hennar mömmu sín. Þegar þurrki og þrifum var lokið kallaði aðgerðasinninn á ljósmyndarann og stillti sér upp eins og rogginn hani.

Haldið í um fimm klukkustundir

Fársjúk af krataeðli.

Þar er fyrst til að taka að Heiða Björg er stútfull af krataeðli, sem gerir það að vekum að hún þvaðrar endaleysu eins og langdrukkin stútungskerling við hvurn mann. Verst er þetta veika fólk þegar það kemst í fjölmiðla, útvarp og sjónvarp og soleiðis, því þar er því hætt að vaða elginn, bulla, þvæla, ljúga upp stórlygum eins og þessum 1000 íbúðum sem urðu allt í einu til í höfðinu á Heiðu í morgun. Það er ekki sanngjarnt að kalla þetta þekkingarleysi því sona tilhlaup að sannleikanum í raunheimum er vegna þess að heilinn er dofinn af krataeðlinu og viðkomandi fórnarlambi krataeðlisins er ekki sjálfrátt.

Það segir sig sjálft, að sonalöguð framkoma Heiðu og krataeðlisfylkingarinnar í Reykjavík verður ekki liðin mikið lengur. Þennan geldfénað verður að leiða út við fyrstu hentugleika, til dæmis á miðvikudag eftir verslunarmannahelgi. Þá er nauðsynlegt að koma í veg fyrir að krataeðlissjúklingar fái fleiri tækifæri til að bera á borð stórlygar í fjölmiðlum; gott ráð væri að troða sokkum eða nærbuxum upp í trantinn á kratakindunum ef fjölmiðlar eru í nánd og banna þeim þannig að breiða út sjúkar afbakanir og svæsnar lygar á borð við þessar 1000 íbúðir sem aðeins eru til í rassborunni á fólki, fársjúku af krataeðli.

Nú liggur og fyrir, óumdeilanlega, að helvítis framsóknarvírusinn er eins og hressandi vítimín í samanburði við krataeðlið og seint mun framsóknarvírusinn fella fólk fyrir aldur fram, eða verða þess valdandi að nauðsynlegt sé að loka það inni á einangrunarstofum eða einsmanns klefum á vitfirringahælum. Því miður eru öll sjúkrihús og hæli löngu sprungin vegna innlagna á fárveiku krataeðlisfólki og starfsfólkið búið að gefast upp. En svo allir njóti sannmælis er rétt að geta þess, að bæði framsóknarvírusinn og krataeðlisbaktérían eru sóttkveikjur upp úr kapítalismanum, sem að sjálfsögðu er hin versta drepsótt sem mannkynið hefir mátt takast á við og búa að.

Hafa áhyggjur af þekkingarleysi Heiðu Bjargar

Loksins komið í ljós hvur var að verki

Nújá. Það kemur þá í loksins í ljós, mest fyrir tilviljun, hver hefir verið að vafra hér um fjörur og skilið eftir sig eitt og annað sem ýmsum hryllir við. Landsbyggðarfólk hefir nefnilega lengi velt fyrir sér hvaða ódámur það væri sem skildi eftir sig hrúgur hér og þar um fjörur landsins auk óhreinna og illa þefjandi pappírssnifsa. En nú er gátan sem sé leyst og óþarfi að eyða fleiri dýrmætum stundum í að reyna að komast að hinu sanna í málinu.

Bóndi nokkur á sunnanverðu Snæfellsnesi, þeir eru dálítið viðsjárverðir þar eins og lesa má um í ævisögu séra Árna Þórarinssonar, varð satt að segja illur þegar hann frétti hið sanna um hrúgurnar og pappírsblöðin, sem eru svo fráhrindandi. Þessi mikli búhöldur lýsti því yfir í margra vitna viðurvist, að hann mundi ekki hika við að fara með heykvíslina með sér á fjöruna ef hann sæi ódáminn þar að verki og moka honum með henni út í sjó.

Það verður þriflegt þegar ,,sprettiveitingastaðurinn" verður opnaður og fjörpappírinn verður uppfærður á diska fyrir gesti eins og laufblöð. Innsetningin við þá matreiðslu mun ef til vill vekja eftirtekt og gaman verður að sjá sælkerana éta þennan fjörufjanda í sig eins og hvurt annað gúmmelað með rjóma og sykri.

Myndlist svífur yfir borðum

Bakkaferðir fyrr og nú

Á meðan dálítil brennisteinslykt finnst í Skaptártungum leggur ægilega brennivínspest af Vestmannaeyjum og á land upp. Bændur í Árness- og Rangarárvallasýslu eru sammála um að skjaldan hafi þeir fundið eins skelfilega pest ganga á land og nú og spá því að fyllirí á þjóhátíð í Vestmannaeyjum muni keyra um þverbak að þessu sinni og verði Eyjapésar lengi að bíta úr nálinni að þessu sinni.

Þá hafa bændur orðið varir við stóra mannflutninga út til Eyja, ekki ósvipaða og um Heklu og niður í gíg hennar um sama leyti og fólkorustur fara fram úti í heimi. Og vissulega er umferð til Vestmannaeyja og brennivínslætin þar um verslunarmannahelgar eitt svakalegt hervirki og viðbjóður hvurri mennskri sál. Hvað er eitt Skaptárhlaup með brennisteini í samanburði við náttúruhamfarir þjóðhátíðar í Eyjum, spyrja bændur og eru grallaralausir af undrun.

Ef þessari ónáttúruherferð til Eyja um verslunarmannahelgi er líkjandi við eitthvað þá er það þegar Stórabóla og Svartidauði komu með Bakkaskipum hér forðum og grönduðu margri mennskri kind. Með læknavísindum vóru drepsóttir kvnar í kútinn, en aungin vísindi bíta á mannlega heimsku eins og þessa ekkisins þjóðhátíðareyðni, sem Eyjalarfar efna til á hvurju sumri og hæla sér af.  

Brennisteinslykt finnst í Skaftártungu

Verri drullupollur og Sævar Sendireður

Mér er sagt að til séu verri drullupollar en Árbæjarlaugin, en ég sel það nú ekki dýrar en ég keypti. Hinsvegar gerðist það á dögunum að frú Ingveldur og Kolbeinn ákváðu að veita Sævari nokkrum Sendireð aukaaðild að helgarsamkvæmum þeirra hjóna, en það þýðir að Sævari þessum er heimilt að sækja flest helgarsamkvæmin, en honum mun þó með öllu óheimilt að hafa eiginkonu sína með sér. 

Sævar Sendireður er hálfgerður vandræðamaður, ef mann ætti að kalla, ófrómur er hann og siðlaus, taktlaus og vitlaus. Samt er kona hans, að sögn fróðra manna, enn verri en hann er. Einn þeirra sem veit sitthvað um þá konu er Kolbeinn Kolbeinsson sjálfur, enda aftók hann með öllu að hleypa henni inn á heimili sitt á virðulegar samkomur. Einkum lætur Kolbeinn illa af þefnum af konunni, sem hann segir að sé eins og upp úr súrheysgryfju með illa verkuðu súrheyi í. Ef hann væri spurður að því hvernig lykt hann héldi að væri í Helvíti hjá Djöflinum sjálfum og hans árum þá mundi hann svara því til að hann héldi að það væri svipuð óþverraangan og af kerlingu Sævars Sendireðs nærbuxnalausri.

Nú kann glöggur lesandi að spyrja: Hvað er mannandskotinn að blanda þessum Sævari og hans kerlingu saman við frétt um Árbæjarlaug? Því er þá til að svara, að eitt sinn sókti lögreglan títtnefndan Sævar í Árbæjarlaug, handtók hann og hafði á brott með sér. Í það skipti var honum gefið að sök að hafa kukkað í laugina, sem var áreiðanlega dagsatt, því Sævar Sendireður er hálfgerður vandræðamaður og sóði er hann tvímælalaust. Viku síðar slapp hann aftur í Árbæjarlaugina og lék þá sama leik og var handtekinn öðru sinni. Með honum í ferð í það skipti var eiginkona hans og auk þess Brynjar okkar hérna Vondalykt, en þeir Sævar eru náfrændur. Skömmu eftir að lögreglan hafði Sævar á brott með sér voru eiginkonan og Vondulyktinni vikið af vettvangi fyrir skírlífis- og hórdómsbrot, særa og svívirða blygðunarkennd barna og kvenna, auk þess að hafa um hönd guðlast af verstu tegund. Eftir þetta var sett upp mynd af Sævari, konu hans og Vondulyktinni á áberandi stað í Árbæjarlaug ásamt tilkynningu um að þessum persónum væri meinaður aðgangur að lauginni til eilífðarnóns. 

Synt í sælu

Uppvakningar, skrímsl og ófreskjur veitast enn að Suðurnesjamönnum

Aríónbánki er eitt af þessum skrímslum sem vondir menn og vitlausir vöktu upp frá dauðum eftir Hrunið okkar góða. Til hvers þeir voru að vekja þennan óhugnanlega ófögnuð upp veit enginn, nema hvað ýmsir telja að þar komi kvalalosti nokkuð við sögu, því slíkt skrímsl er að sjálfsögðu vel til fallið að pína, smána og hægdrepa varnarlítið fólk. Hinsvegar komast þeir sem vöktu þetta kvikindi upp á spjöld sögunnar sem óvættir og óvinir fólksins, verri en dönsku kaupmennirnir sem seldu Íslendingum maðkað mjél fyrr á öldum.

Nú skýtur skrímslið Aríón upp kryppunni og hótar að endurræsa eiturfabrikkuna í Helguvík og kæfa íbúa Reykjanessbæjar vel og tryggilega á ekki allt of löngum tíma. Það er ekki lang síðan íbúar þar suðurfrá voru á barmi sturlunar af hræðslu við eiturgufurnar og baneitraðan reykjarslæðinginn sem barst frá umræddri verksmiðju og þökkuðu sínum sæla þegar þeir hugðu ófreskjuna dauða fyrir fullt og allt. En sá hlær best sem síðast hlær og uppvakið skrímslið Aríónbánki ætlar sér að vekja upp ófreskjuna eitruðu á bökkum Helguvíkur og láta hana um að eyða byggð á gjörvöllum Suðurnesjum. Þegar það verður búið verður það Aríón sem hlær hæst, best, lengst og síðast.

Æjijá, hvernig var það annars: Kom hann Steingrímur hérna í græna flokknum ekki eitthvað að því að blása vanhelgum anda upp í dauðar nasirnar á honum Aríón? Sumir segja að kona nokkur hafi á sama tíma blásið heldur en ekki göróttu krataeðli upp í endaþarminn á skepnunni. Það var ekki að sökum að spurja: Skrímslið lifnaði við og reis upp á afturlappirnar, þess albúið að taka Íslendinga í gegn og vinna að endurlífgun á dauðum hrunasveinum, ófreskjum og skrímslum sem látist höfðu í hamförum Hrunsins. Og síra Baldvin kom að þessum endurlífgunum fyrir hönd geistlega valdsins og vakti upp eins og brjálaður maður. Enda kom á daginn að Steingrímur, konan sem blæs krataeðlinu, síra Baldvin og Auðvaldið höfðu endurreist Gamla Ísland í þeirri mynd sem inræti þeirra sagði til.

Reyna við sölu United Silicon í núverandi mynd

Kolbrandur Kolbeinsson og fordæðan

Nú jæja, svo Skaptárhlaupið er hafið. Hvað ætli hlaupaleiðin sé löng að þessu sinni og hve margir keppendur taka þátt í hlaupinu nú? Í síðasta Skaptárhlaupi hefði Jón Íþróttamaður sigrað með fáheyrðum glæsibrag ef hann hefði ekki lent í því að villast í miðju hlaupi, hann tók beygju til hægri þar sem hann átti að fara til vinstri og hljóp eins og andskotinn væri á hælum hans eitthvert út í óbyggðir. Á fimmta degi höfðu björgunarsveitir loks upp á Jóni íþróttamanni og komu honum til manna.

Svo var það helvítis skelmirinn hann Kolbrandur Kolbeinsson, bróðir Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns. Þeir bræður eru svo sem hvor öðrum líkur nema hvað Kolbeinn er vel kvæntur en Kolbrandur ekki. Snemma á lífsleiðinni komsr Kolbrandur í kynni við fordæðu, óhugnanlegan kvennmann sem kunni fyrir sér í göldrum, sem höfðu illar afleiðingar. Lítt til bóta með þessa fordæðu var vergirni hennar óstjórnleg og forhert og þá móti blés greip hún til galdra og kom mönnum á kaldan klaka. 

Lengi vel höfðu menn í hyggju að afgreiða fordæðuna eins og hvurja aðra galdrakind hér forðum með því annaðhvort að brenna hana á báli eða grýta hana í hel. Svo komust menn að því að brennur og grjótkast eru því miður bönnuð úrræði í dag í sona málum þannig að sú leið var lokuð. Þá datt einhverjum í hug það snallræði að senda Kolbrand Kolbeinsson og fordæðuna austur á land og kyrrsetja þau þar til frambúðar. Á Austurlandi hafa þau Kolbrandur líka hafað sér eins og graðpéníngur í haga alveg frá fyrsta degi. Þegar Austfirðingar höfðu loks gert sér grein fyrir hverskonar þrifasending þessi hjón voru í raun og veru urðu þeir ævareiðir og ætluðu jafnvel að grípa til vopan. En því miður var þá allt um seinan og Kolbrandur og fordæðan orðin eins og jarðföst kennileiti í náttúrunni austur þar.   

Skaftárhlaup er hafið

Efrimillistéttarköllun ungfrú Snædal og Bandaríkja-Sólveigar

Hvaða stórmennskulæti eru þetta í ungfrú Snædal, sem enginn hefir kosið til eins eða neins? Ekki virist hún hafa áorkað miklu með efrimillistéttarstórlæti sínu og snobbi í Íbúðarlánasjóði og ekki hafa enn borist af því fréttir að hún hafi gert athugasemdir við einkennilega starfsemi Íbúðarlánasjóðs, auðmannadekrið þar á bæ, spillinguna, sóðaskapinn og úrkynjunina. Ónei, ungfrú Snædal gerir ekki athugasemdir mafíustarfsemi efrimillistéttarinnar og auðvaldsins.

Af einhverri óútskýranlegri ástæðu tókst efrimillistéttarfémínístanum ungfrú Snæland að troða sér inn á gafl hjá samtökum verkafólks, Starfsgreinasambandinu svokallaða. Ekki var hún fyrr komin á framkvæmdastjóralaun þar en hún gerðist aðaltalsmaður Starfgreinasambandsins án þess að nokkur verkamaður hefði kosið hana til þess. Og nú lítur út fyrir að samtryggingarráð borgarastéttarinnar, auðvaldið og úrkynjaða verkalýðsstöffið, ætli að gera þessa frauku að forseta ASÍ, launafólki til háðungar.

Á meðan Bandaríkja-Sólveig, sem olnbogaði sig til formennsku í verkamannfélaginu Eflingu í Reykjavík, raðar kringum sig elítu menntamanna á skrifstofu Eflingar, væntanlega til að storka ómenntuðum félagsmönnum, þá leggur ungfrú Snædal, sem líka er efrimillistéttarfrauka, á ráðin með að troða sér í spillingarstól forseta ASÍ. Hvað þessu fólki gengur nákvæmlega til er óljóst, en grunur leikur á, að þetta sé þeirra framlag til efrimillistéttarfémínismans, sem er eins og margir vita einn ræktarlegasti blekkingarsprotinn í vopnabúri borgarastéttarinnar. En til hvers ungfrú Snædal er að segja sig úr viðulegri nefnd hinnar úrkynjuðu borgarastéttar er hreint óskiljanlegt; er hún að reyna að segja okkur að úrsögnin þýði að hún sé ekki nógu samdauna spillingunni í kerfinu og það sé fyrir neðan hennar virðingu að éta steikur með því fólki? Hverja er hún að reyna að plata með þessu útspili og til hvers? Því mun hún aldrei geta svarað því hún hefir ekki minnstu hugmynd um það.

Tilkynnti úrsögn sína úr stjórn ÍLS

Þegar ómennið Helgi myrti heimilisfressið Bangsa og afleiðingar þess

Já, keyrði hann á kött bövað fólið. Mann sem gerir soleiðis á að loka inni, ekki í fangelsi eða vitfirringahæli, heldur í kartöflugeymslu, hverri á er aunginn gluggi né salerni. Ég hafði haldið að Páll Óskar væri siðaður maður, en nú hefir hann sjálfur gert útaf við þá hugmynd og það hald. Að myrða kött er svívirðilegur glæpur, svo ljótur að vart er hægt að hugsa sér verra. Sem betur fer auðnast einstaka ketti, sem orðið hefir marðvargi að bráð, að ganga aftur og hefna sín. Sá sem drepur kött sem gengur aftur á aldeilis ekki von á góðu.

Ómennið Helgi, sem hafði viðurnefnið ,,böðull", var maður blóðþyrstur og sókti í að fremja fjöldamorð. Þess vegna gerðist hann meindýraeyðir og herjað á öll kvikindi sem honum sýndist. Svo varð honum á að myrða hinn merka heimiliskött Bangsa, sem var mikið fress og sterkur persónuleiki. Helgi hafði lagt fáeinar dynamittúpur í jörð á afviknum stað og hugðist sprengja með þeim hóp að hundum sem hann hataði í loft upp. Þegar hann hafði mokað yfir túpurnar, sett fat með krásum á leiðið og lagt vír frá umbúnaðinum í hæfilega fjarlægð, setist hann niður og beið þess er verða vildi.

Lengi vel gerðist ekki neitt, en þegar komið var rökkur sýndist Helga að komnir væru hundar umhverfis krásirnar á fatinu. Hann beið heldur ekki boðanna, enda orðinn leiður á biðinni, og sprengdi allt í loft upp. Á eftir ætlaði hann að tína saman leyfarnar af helvítis hundunum en fann því miður ekkert nema fáeinar lítilfjörlegar tættlur af kettinum Bangsa. Tveimur nóttum síðar réðist hatrammur draugur í kattarlíki á Helga Böðul þar sem hann lá sofandi í rúmi sínu. Þeir sem að komu báru að þeir hefðu aldrei séð neitt þessu líkt, það var engu líkara en en farði hefði verið með herfi og slóðadraga ítrekað yfir Helga. Vissulega var farið með Helga á sjúkrahús og læknar gjörðu sitt besta til að sauma hann saman, en nóttina eftir sáu hjúkrunarkonur ófreskju í kattarlíki fara inn á stofuna til Helga og þar lék þessi annarlegi óvættur listir sínar á Helga Böðli og linnti nú ekki látum fyrr en Helgi var steindauður. Þegar hjúkrunarfólkið þorði loks að kíkja inn á sjúkrasofuna sá það kött fljúga út um gluggann í neistaflugi.   

Páll Óskar keyrir á „kött“

Gunnsi kallinn, fílamaðurinn og fornkapparnir

Svo slagsmálageirfuglinn Gunnsi Nel ætlar að láta dusta rykið úr sér opinberlega fyrir áramót og snýta rauðu. Ef ég man rétt, sem ég man, þá reyndi Gunnsi síðast að slást við einhvern gamlan karlskrögg, áttræðan minnir mig. Það fór nú svona og svona hjá Gunnsa blessuðum. Hvernig var það, leikurinn var varla byrjaður þegar karlskröggurinn tók Gunnsa á kné sér og flengdi eins og hvurn annan óknyttadreng sem rifið hefir buxurnar og nýja jakkann sinn. Síðan hefir Gunnsi legið eins og hrúga, gersamlega afhýddur, hágrátandi.

Það hefði orðið góð skemmtan af, ef Gunnsi þessi Nel hefði verið uppi á söguöld með köppum eins og Þorgeiri Hávarsson, Gretti Ásmundarson, Gunnari á Hlíðarenda, Agli á Borg og Skarphéðni í brennunni, svo einhverjir séu nefndir. Sennilega hefði bardagi hans við, til að mynda Þorgeir Hávarsson, verið afgreiddur með einni stuttri setningu í Fóstbræðrasögu og síðan hefði Þorgeir haldið áfram við frægðarverkin eins og Gunnsi Nel hafði verið fluga sem hann hefði dustað af sér, eða bara ekki neitt neitt.

Í maí síðastliðinn ætluðu dárar að láta Gunnsa slást við einhvern hálfútafdauðan fílamann, en var bannað það af augljósri ástæðu. Þessi fílamaður lét sér fátt um finnast, enda kunnur fyrir allt annað en hugsanir, minni og dómgreind. Og fyrst ég minntist á Egil, son Skallagríms á Borg við Borgarnes, þá má Gunnsi kallinn vera feginn að hafa ekki verið samtíða þeim manni. En um Egil hefir sagt verið, að þó hann væri frá Borg hafi hann aldregi neitt Borgargagn verið. 

Gunnar berst líklega fyrir áramót