Íslenskir heiðursmenn hafa boðiðst til að hafa ofan af fyrir frú Koi

Það þarf aunginn að örvænta um hvað verður um frillu Tælandskóngs; hún er sem sé ekki á flæðiskeri stödd. Um leið og út spurðist, að umrædd frilla hefði verið sett af sem slík, sendi frú Ingveldur skeyti til Tælenska konungdómsins fyrir hönd Brynjars Vondulyktar, Kolbeins, Handreðsins og Óla þ. Apakattar, þar sem fram kemur að nefndir heiðursmenn bjóðast til að taka að sér hina afsettu frillu, frú Sineenat Wongvajirapakdi, einn eða allir, og sýna henni í verki hvað íslenskir heiðursmenn kunna fyrir sér þegar galsi er í þeim.

Í eina tíð var Máría Borgargagn frilla þeirra hjóna, frú Ingveldar og Kolbeins. Þau ráku hana úr starfi eftir að hún komst á bragðið hjá Indriða Handreði, sem á þeim tíma bauð upp á typpaleiki sem jöðruðu við djöflamessur. Síðan hafa frú Ingveldur og Kolbeinn brúkað Borgargagnið tilviljunarkennt endrum og eins, - og helvítis Handreðinn líka, géðslegur sem hann er. Svo kom Kolbeinn sér upp frillu á skjön við frú Ingveldi og leyndi hana hvernig komið var fyrir honum. Þetta viðhald Kolbeins skrifstofustjóra var af óræðu kyni, ákaflega brenglað og hentaði hugarheimi Kolbeins sérstaklega vel.

Svo kom að því að frú Ingveldur stóð eiginmann sinn að verki með brenglaða viðhaldinu og er óhætt að segja að þá hafi orðið nokkur veðrabrigði. Já, frú Ingveldi leist ekkert á furðuverkið sem Kolbeinn var að gamna sér við, því var það að hún seildist í viðfangsefni eignmannsins, dró það að sér og snöri það úr hálsliðnum. Þegar viðhaldið var dautt báru þau hjónin það úr húsi og komu því fyrir í sorptunnunni. Eftirmálar óru aungir af hinu snöfurmannlega framtaki frú Ingveldar og allt féll í ljúfa löð.

Hvað verður um hjákonu konungs?

Vel heppnað skemmtikvöld hinna miklu gleðimanna

Þeir voru að skemmta sér í gærkvöldi, strákarnir. Fyrr um daginn hafði Indriði Handreður fyrir tilviljun slæðst inn á landfund Flokkseigendafélags VG og þar veittu þeir stríðsöl og Handreðurinn varð svo ofsakátur, að hann lét sér ekki muna um að fara dálítið á fjörurnar við kennpéninginn þar á fundinum, sem géðugur sem hann er, einnig varð hann uppvís af því að stinga löngutöng millum rassakinnana á völdum karlmönnum. Að lokum lenti hann í stympingum við nokkrar krumpað kérlingar, sem hringluðu skartgripum og sögðust vera fémínístar. Fór þá heldur að halla undan fæti fyrir okkar góða Indriða Handreði, og hann varð svo ruglaður af stríðsölinu og átökunum við krumpuðu VG kérlingarnar, að hann reif sig úr ollum fötunum og hljóp í hendingskasti út á flugvöll og hélt áfram að hlaupa þar uns Hálfdán Varðstjóri greip Handreðinn og teymdi hann á hreðjunum inn í lögreglubifreið hans hátignar ríxlögreglustjóra.

Þá varð Brynjar Vondalykt gripinn æði í gærkveldi og sparkaði upp hurð hjá hjónum sem hann taldi sig eiga vantalað við. En í þetta sinn stakk Vondalyktin heldur betur fingri í rangan þumal, því hjónin, sem hann átti vantalað við, höfðu selt íbúð sína fyrir skömmu og nýjir íbúar sestir þar að. Þegar Vondalyktin varð þess áskynja að brögð voru í tafli varð hann enn reiðari og reyndi að berja húsráðendur, sem tóku vasklega á móti og endirinn varð sá að Brynjar Vondalykt kom allt í einu svífandi eins og vígahnöttur út um útidyrnar, með buxur um um hnésbætur, og lét ekki staðar numið fyrr enn úti miðju stræti.

Hinsvegar ráfaði Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri og framsóknarmaður undir miðnætti eins og fótbrotinn og halaklipptur hundur inn á heilbrigiðsstofnun í Reykjavík. Á heilbrigisstofnuninni kvaraði Kolbeinn hástöfum undan sárum verk í rassgatinu, eins og hann orðaði það, og heimtaði að fá að vera tekin fram fyrir aðra sjúklinga eins og höfðingja bæri. Læknisandskotinn var því miður ekki á sama máli og Kolbeinn og hafnaði kröfu hans. Að vonum var Kolbeini alvarlega misboðið að vera neitað um njóta forgangs og leitaði lags að reyna að hengja lækninn í hálsbindi sínu. Varð af þessu dálítill slagur, sem lauk með því að lækninirr fór að baða út höndunum, sem varð til þess að hann rak sprautuna, sem hann var með í annarri hendinni, hálsinn á bráðveiku kérlingarkjökri, sem brást ókvæða við um leið og hún sveif eins og engill inn í harðsnúna dóparavímu og fór að tala tungum. Svo komu sendisveinar Hálfdáns Varðstjóra og leiddu Kolbein á brott, eins og honum var nú íllt í rassborunni.

Hljóp nakinn um Reykjavíkurflugvöll

Skinhelgi og ófyrirleitin lygavaðall

Hræsnin og skinhelgin ríður svo sannarlega ekki við eintayming þegar undanrennuskríllinn í VG fer að þenja sig á tyllidögum. Hvernig stendur til dæmis á því að Katrín vitnar í Einar Olgeirsson og gamla Sósíalistaflokkinn? Man þetta endemi ekki að Stenngrímur og flokkseigendur VG hvítþvoðu og dauðhreinsuðu sig og flokkinn af sósíalisma og sögðu að slíkur ismi, sem og gömlu kommarnir, væru tímaskekkja og rugl og að sósíalistar og sósíalismi væri stalínsbull se, væri mjög óvelkomið í VG? Eða er Katrín á því að almennir kjósendur séu fífl sem ekkert skilja og eigi þar af leiðandi að halda kjafti og éta skít?

Það má svo sem  minnast þess að Einar Olgeirsson var hörmulega lélegur mannþekkjari og tók að sér illa örtuð og svikul kvikindi, sem brugðust öllu og öllum í fyllingu tímans. Og uppátæki hans að sleikja sér upp við Ólaf Thórs og stofna með honum stéttasamvinnustórn, harðkapítalíska í báða enda, var upphafið af niðurlægingu sósíalískrar hreyfingar á Íslandi. Alþýðubandalagið, afkvæmi niðurlægingarinnar, var um sína daga aðallega leikvöllur meira og minna bilaðra Framsóknarmanna og óheiðarlegra og gagnslausra krataunga. Loks situr fólk uppi með gersamlega náttúrulausa lýðsskrumsflokka á borð við VG og Samfylkingu, sem eiga það eitt erindi héðan af, að stja upp tærnar og deyja út.

En frólegast væri þó að fá að vita hvað aumingja manneskjan hún Katrín á við með ,,sigri að leikslokum." Hvaða sigur er það? Er þetta bara leikrit með upphafi og lokakafla? Hvað tekur svo við? Eru ræðuhöld forsætisráherra einber loddaraleikur, gluggaskrautshringl og tilraun til að hafa fólk að fíflum? Og hvaða jöfnuði þykist þetta fingálkn vera að ná með subbulegasta auðvaldssöfnuði Sjálfstæðisflokksins? Katrín litla, hundskastu heim til þín og láttu ekki sjá þig á almannafæri héðanaf. Fólk hefur mengnasta viðbjóð á framkomu þinni og flokksfélaga þinna og lofstlagsþvælan í ykkur er umvafin kolaryki og olíudrullu. 

„Að leikslokum munum við fagna sigri“

Harmagrátur forsætisráðherra við setningu fundar Hreyfingarinnar - framboðs

Það er algjör óþarfi að tala um ræðu þegar talið einkennist af harmagrúti, voli, víli og væli og gráthviðum um að einhverjir andskotar séu alltaf að tala um umfangsmikil svik VG við kjósendur sína, land og þjóð. En því miður fór svo, að Katrín klaugraðist með ,,ræðuna" sína upp í púlt og hellti yfir hinar sorglegu hræður, sem sagt er að séu enn eftir í VG, ekkaskotnum formælingum í bland við bersöglislegar ástarjátningar í garð Sjálfstæðisflokksins og Davíðs, en einkum þó Bjarnaben, sem situr heima hjá sér og hlær að vandræðaganginum í Katrínu.

Þá var nú betri ræðan sem síra Baldvin hélt á sýnódus um daginn, en þar líkti hann VG við pöddusverm á botni vaskafats, hvar þær allar væru á harðahlaupum kringum sjálfar sig. Svo bætti hinn merki sálusorgari og musterishöfðingi því við, að hann skildi ekki í jafn ráðagóðum manni og honum Bjarnaben, að úða ekki góðu drammi af skordýraeitri yfir pöddufansinn, þannig að hann væri úr sögunni. Svo leyfði síra Baldvin stéttarbræðrum sínum að heyra sögunni af því, þegar hann, undur drengur í sveit, puðraði flugnaeitri framan í hanann þar til hann steindrapst. Og ekki nóg með það: húsbóndinn á bænum drapst líka eftir að hafa etið helminginn af hananum.

En á landsfundarnefnu VG orgar Katrín sig hása af fórnarlambsæði, sem rauk yfir hana fyrr í dag. Sitja nú gárungar landsins límdir við tölvur sínar og hlýða á óborganlegt grénj og gól forsætisráðherra. Ja það er ekki mikil reisn yfir soleiðis bögubósa í stóli forsætisráðherra. Næstu daga verður kjökur Katrínar efni til gamanmála og háðs og spotts víðsvegar um land. En hvað verður um Katrínu eftir að hún staulast niður úr ræðupúltinu er ekki gott að segja, sennilega fær hún að fara í hvíldainnlögn á eitthvert elliheimilið, Grund eða Hrafnistu. Eða það sem betra væri: henni væri skapað ból uppi á lofti í beituskúr suður með sjó. 

Í beinni: Landsfundur VG og ræða Katrínar

Prófessor doktór gefur út klúra alþingishistoríam um dónalega þingmenn

Alltaf er það nú jafn itressant þegar prófessor og doktór gefur út skáldsögu, ekki síst ef umrædd historía er í klámfengnari kantinum. En nú er komin út sannkölluð skemmtisaga eftir einn sona prófessor doktór og er ærið hátt reitt til höggs, ofbeldi tíundað, klúrar viðreynslusögur og fleira áhugavert í þeim dúr. En varast skulu bómenntagagnrýnendur að birta neikvæða dóma um bókina atarna, því höfundurinn er að því þekktur að bregðast illa við þessháttar mótlæti og á það til að kalla þá sem ekki eru sammála honum fífl og asna, svo prófessosrdokorslegt sem það nú er.

Nú er það svo, að höfundurinn, doktór Haukur, er fjarska áhugasamur félagi í ,,sósíalistafyrirtæki" Gunnars Smára og líklegur frambjóðandi fyrir þann flokk í næstu kosningum. Vissulega vinnur útgáfa á jafn stórmerku riti og um er rætt með höfundi í því að hreppa efsta sætið á lista Gunnars Smára og ná kjöri til Alþingis. Og doktór próféssor Hauki er fleira til lista lagt en að fremja kynjaðan skáldskap, því hann er ötull ESB-sinni, fémínísti, auðvaldssinni, sosialist, sérstakur mannvinur og fjölskylduvænn svo af ber. Enda ber stíll hans og kvennlega hugsjón hans vitni um sérlega vænt og umburðarlynt hjartalag.

Nú er það svo, að þær konur sem náð hafa kjör til Alþingis á Íslandi eru allar sem ein kynlausar og svo kulsæknar, að þeim dugar ekki minna en vera margvafðar inn í hnausþykk ullarsjöl, trefla, slár og varmadúka, til að þeim verði ekki kalt í stofuhita. Að einhverjum kallakvikindum, sem eru að slánast og slettast innan Alþingishússins, skuli fljúga til huga að reyna við kynlausar konur þar innandyra, ber vott um geysilegan vanþroska, dómgreinsarleysi og einhverja dularfulla typpakomplexa, sem erfitt er að koma heim og saman. En nú hefir prófessor doktor Haukur gjört eftirminnilega skáldsögu um þann viðbjóð sem ku viðgangast innan Alþingishússins og er ekki úr vegi að spá því að sagan hljóti hin íslensku bókmenntaverðlaun, þau samnorrænu líka, því minna má það vart.

Þingkonur beðnar um kynlíf

Þar fjölmenna ungmennin til að læra til þjófs

Hvernig á annað að vera en að Íslandi hafni með sínum líkum á lista yfir þjóðir með glæpsamlegt stjórnarfar? Dauflegar aðgerðir æislenskra stjórnvalda gagnvart skipulagðri glæpastarfsemi, benda ósjálfrátt til þess að sjálf stjórnvöldin hafi meir en lítið óhreint í pokahorninu. Öll munum við eftir blessuðu Hruninu, þegar sú ránslota auðvaldsins var fullkomnuð, og alþýðuhetjurnar Jóhanna og Stenngrímur komu grénjandi hlupu undir bagga hinu lemstraða, og glæpsamlega auðvaldsþjóðskipulagi og reistu það við á svipstundu, beint upp í klærnar á fjárglæfrastóðinu.

Og hvernig ætti annars ástandið að vera í landi þar sem ungmenni fjölmenna í háskóla til að læra til þjófs? Í þjófafræðum hinna akademísku menntastofnanna er litið á péníngaþvott, skattsvik og skattaskjól sem nauðsynleg hjálpartæki auðvaldsins til að halda sé gangandi, viðhalda hagvextinum og viðhalda völdum hinna sterkefnuðu. Þegar tekið er tillit til hinnar einkennilegu menntastefnu í þjófræðissamfélaginu á Ísland, ætti öllum að vera skiljanlegt að Ísland á hvurgi annars staðar heima en á gráum og svörtum listum yfir lönd með vafasama og glæpsamlega stjórnarhætti.

Og er það ekki annars gleðilegt, að Katrín litla Jakobsdóttir skuli gegna embætti yfirgrána í hinu alræmda sóðaríkisfyrirkomulagi á Íslandi? Jú, það er sko sannarlega gleðilegt, svo gleðilegt að orð fá ekki lýst þeirri upphefð einnar gluggaskreytingartítu. Þegar þjóð er staðin að því halda verndarhendi yfir skipulagðri glæpastarfsemi, er það álíka kræsilegt og þegar heimiliskötturinn lætur sig hafa að skíta í miðjan besta sófann í betri stofunni, nema hvað kötturinn er ekki að stela neinu frá neinum með því að ganga örna sinna í stofumublum eigenda sinna. Hins vegar vita allir hvað gerist ef kattarafmánin drullar ítrekað í sófann og bætir svo um betur með því að skíta og míga á stofuskenkinn og sófaborðið.

Ísland komið á gráa listann

Dauðir poletíkusaflokkar hafa ekkert með két og pappír að gera

Skinhelgi, hræsni, barnaskapur, heimska og sýndarmennska eru allt orð sem koma upp í hugan þegar minnst er á VG og jókerana sem gegna aðalhlutverkunum forustuleikriti þessa niðurnídda og smáða flokksræxni. Og nú ætla innanbúðargægsnin að yfirbjóða sjálf sig í sýndamennsku og fáráðslingshætti og bjóða upp á kétlausan og pappírslausan landsfund; á meðan mallar kolafabrikkan á Bakka sitt eiturjukk, Stenngrími ketlausa og Gluggaskrautinu til dýrðar.

Já, það er ýmislegt sem þessu vændræðafólki dettur í hug. Í upphafi VG varð Stenngrími tíðrætt um eitthvað sem hann kallaði ,,róttæka félagshyggju" og var leynimál og átti að þýða ,,róttækur sósíalismi" og var til þess ætlað að friða róttæku sósialistana. Svo komust menn að því, að í raun og veru var sósíalismi, hvað þá kommúnismi, var á bannlista hjá forustunni, þó ekki væri nema af því það kunni að torvelda Stenngrími og Swavarsfjölskyldunni að komast í langþráða ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum og frjálshyggjuguttunum þar. Þar með hafði kynjadýrunum tekis að þvo af sér alla vinstristimpla með kolasalla, samherjadekri og smáborgaralegri hentistefnu.

Í dag stendur Vinstrihreyfingin grænt framboð andspænis því að vera hvorki vinstri né græn og ætti flokksnefnan þeirra því að heita ,,Hreyfingin framboð." Allt er þetta útaf fyrir sig sorglegt og um leið lítt afmáanlegur minnsivarði um mannlega karakterheimsku og óheiðarleik. Þá lítur út fyrir, að trallarnir Stenngrímur og Swabbi hafi í raun og veru aldrei verið annað en dapurlegir framsóknarmenn, eða hreinlega framsóknaríhald, sem er sambreyskingur af því versta í íslenskri poletik. En það er auðvitað viðeigandi að dauður stjórnmálaflokkur sé bæði ket- og pappírslaus, því eftir dauðann hefir hinn látni ekkert með két og pappír að gera.  

Kjötlaus og pappírslaus landsfundur

Hljómborðsgutlarinn

Það er svo sem góðra gjalda vert að verðlauna hljómborðsgutlara fyrir sitt tilgangslausa hringl og hin almennu leiðindi sem hljóðmengun af þessu tagi veldur. Heldur var verra þegar Þúfutittlingafélagið tók sig til og verðlaunaði alræmt fífl úr stétt fagfjárfesta. Þá var nú ekki amalegt þegar til stóð að stofna Sósíalistaflokk Íslands og allt fór út um læri og maga, - já og í lakið. Nú húka mökkararnir í Sósíalistaflokknum við að tjá Demókrataflokki Bandaríkjanna fölskvalausa ást sína! Að himpigimpi sosialistaflokks á Íslandi dýrki annan af tveimur helstu auðvalds- og arðránsflokkum Amríku er svo undurhlægilegt að erfitt er að verjast tárum yfir nautheimskunni.

En aftur að hámenningarlistinni. Hljómborðsgutlarinn, sem var verðlaunaður eins og hrútur á hrútasýningu, varð fyrir því óláni og óhamingju, að stingast á höfuðið ofan í flygilinn og flumbra sig allan í framan. Aðspurður kvaðst verlaunagutlarinn hafa verið alsgáður þegar féll niður í píjanóbelginn, hinsvegar fullyrðir hann að einhver óþverraskepna hafi brugðið fyrir hann fæti þegar hann var að ganga til hljóðfærisins á sviðinu.

Einnig afneitaði hinn verðlaunaði hljómborðsdrengur því, að hann væri flokksbundinn Miðflokknum og væri með styttu af Sigmundi Davíð í híbýlum sínum. Mála sannast væri, að styttan hefði brotnað í smátt þegar hundurinn rak sig utan í hana, og þó svo hann væri í Miðflokknum þá væri hann ekki flokksbundinn þar. Svo setti hinn rómaði snillingur sig niður við hljóðfærið og hóf að leika tilbrigði við Deutsche Grammophon, sem útsett er í fúgu-stíl fyrir óbó og langfiðlu. 

Víkingur listamaður ársins hjá Gramophone

Hörmuleg kérlíng sem hrín eins og yrðlingur

Hörmuleg kérlíng Þorsteinn Víglundsson og hrín eins og yrðlingur. Og með leyfi að spurja: hvur hleypti þessu illyrmi inn á þing? Varðandi framhleypni hans hlálega í þinginu í dag, þá er ekki með öllu ljóst hvort þingkonan vill frelsa mannanöfnin eða ekki. Til dæmis er nafnið Þorsteinn afar ófrjálst nafn og stirt. Þor-steinn þýðir vitaskuld ,,steinn sem þorir" og þarf ekki að hafa fleiri orð um það. 

Þó er annað verra við upphlaup Þorsteins, en það er sú staðreynd að hann fór ódregilegum hönfum um dómsmálaráðherra, sem er viðkvæmur drengur, grátgjarn og huglaus. Og að aunginn sé í þinginu, sem gerir sér grein fyrir og sér yfirgangi karlsins við hið fölva humarblóm, er alveg hræðilegt. Ef einhver ábyrgur maður væri á þingi hefði hann þrifið harkalega í hnakkadrambið á Þorsteini og kastað honum út; soleiðis var alltaf gert við hundinn í sveitinn þegar hann reyndi að ráðast á köttinn.

Æ, þá man ég eftir bölvaðri slepjunni honum Arinbirni, frænda Kolbeins Kolbeinssonar. Það var Arinbjörn sem vóð inn hjá betra fólki, sem kom honum ekki við, og stal steikini úr ofninum og öllu hvítvíninu úr skápnum, en gaf hundinum humarinn, sem hann fékk skitu af. Aðvitað var Arinbjörn allur á bak og burt þegar heimilisfólkið rankaði við sér. Og helvítið át steikina bak við kaupfélagið og þambaði hvítvínið þar til hann stóð á blístri og meig inn um skráargatið heima hjá kaupfélagsstjóranum. 

Barnaskapur og sóun á tíma þingsins

Gölle er að ganga í herinn og hernaðarandstæðingar fá ekki talað sökum úrkynjunar

Það er skemmtilegt, eða hvað, að vera utanríkisráðherra og vera stöðugt í því að leika álf út úr hól. Sem betur fer erum við með utanríkisráðherra, sem á við gangtruflanir að etja, og tekur ekkert hátíðlega annað en sleikja sér upp við vafasama dólga, af því hann telur þá höfðingja. Þetta er svo sem eftir öðru hjá smámennum Sjálfstæðisflokksins, því þeir eru orðlögð hundsspott, þér að segja.

Annar voru þeir að segja á götunum í dag, að Gölle útanríkis væri á leið til Tyrklands til að hjálpa Erdógan að stríða við Kúrda. Nú, Kúrdar er sem kunnugt er ótillt villufólk grénja eins og fávísar konur og klóra sem ein blóðgrimm león. Bara að Gölle okkar lendi ekki í návígi við þessar skepnur, því þá eru þær vísar til að klóra af honum nefið og eyrun og plokka úr honum glyrnurnar, sem ekki væri gott, því Gölle er sjóndapur með afbrigðum og hefir aldregi getað séð muninn á réttu og röngu.

Þó er enn kyndugra að horfa til rifrildisskjátunnar sem enn er eftir að flokkaflokki Stengríms og Flokkseigendanna, en þar á bæ eru menn og konur orðin býsna herská og til í að berjast til síðasta manns fyrir Trump forseta á blóðvelli hans. Að örðu leyti er þingflokkur VG liðónýtur, skipaður landeyðum og útúrþynntum liðleskjum; annar eins fjandi hefir ekki sést hér á landi síðan í Móðuharðindunum. Eitt fyrirbrigðið af þessu standi er sagður formenni Hernaðarandstæðinga, sem er einn og þurr marglytta á gömlum grunni. En það er með það eins og annað sem undarennufénaður Stengríms kemur nærri; allt fer þar á skakk og skjön og arfi og illgresi kæfa allt sem þau geta kæft, en hernaðarandstæðingarnir sjálfir norpa eins og úrkynjaðir kroppinbakar í hroðanum og eta úr nefinu á hverjum öðrum.  

Raunveruleg hætta á uppgangi ISIS